อ๊ายยยยยยยยยย!!!~~ คิดถึงงงงงงง
เข้ามาอ่านใหม่ทีเดียวตั้งแต่แรกยันจบเลย
ไม่ได้มาอ่านนานมากกกกกกกกกก ตั้งแต่เทอม 2 มาไม่ค่อยได้โผล่หัวเข้าเล้าเลย
กีฬาสีอย่างเดียวก็จะตายละ ม.5 กิจกรรมเยอะจริงๆ
แต่ก็โผล่เข้ามาเป็นระยะๆนะ ทำไมไม่เห็นเรื่องนี้ล่ะเนี่ย? (จังหวะเวลาไม่ตรงหรือฉันเซ่อมองไม่เห็นเอง?
)
ชอบอ่ะ ตะวันน่ารัก ช่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่โมเอ้จริงๆเลยลูก // อยากไปฉุดกลับบ้าน
อ่านเรื่องนี้แล้วเขิ๊นนนนนเขิน
คือแบบ....ผู้ชายที่เย็นชาอ่ะนะ มันมีเสน่ห์....ตรงที่เวลายิ้มหรือทำอะไรน่ารักๆเนี่ย........ -..-
มันจะทำให้เขินกว่าปกติเป็นร้อยเท่าาาา~~ // ตายสนิทจ้า ณ จุดนี้
เขินตอนภัทรขโมยหอมแก้มตะวันมากกกกกก แบบ.....โอ้ยยยยยย!!! >///////< ถ้าจะน่ารักขนาดนี้
ปกติเป็นคนไม่ค่อยชอบพระเอกเย็นชาเท่าไหร่ เพราะรู้สึกหงุดหงิดอ่ะ มันดูยากว่ารู้สึกอะไร
แต่ภัทรนี่ยกให้เป็นกรณียกเว้นนะ
555555555 // ลำเอียงเว่อร์
ตอนที่ภัทรพาตะวันเ้ข้าบ้านครั้งแรกแล้วคุณแม่คุยกะตะวัน "แม่ขอได้ไหม?" โอ้ อิออมน้ำตาจะร่วงจ้ะ
แบบ.....เฮ้ยยยยยยย อย่ากีดกันเชียวนะ อ่านต่อไม่กี่บรรทัดค่อยโล่งใจหน่อย
ตอนพิเศษก็ฟินมากกกกกกกกกกกก แอร๊~~
ฉันสัมผัสได้ถึงพลังอันแรงกล้า -..- (พลังอะไรของแก?)
ที่จริงแอบอยากให้เรื่องนี้เป็นเรื่องยาวนะ
แต่ไม่เป็นไรดูจากที่เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นขนาดยาว
ออมจะคิดไปเองว่ามันเป็นเรื่องยาวขนาดสั้นละกันนะคะ 55555555555555555
เป็นกำลังใจให้เน่อพี่หมวย
*ดิทคำผิดจ้ะ