ตอนพิเศษ 1
.
.
.
.
.
.
.
“ตะวันระวังพริกกระเด็นเข้าตา”
“ไม่โดนหรอกน่า นี่ไงเอามือบังแล้ว”
“แล้วถ้าเอามือไปบัง เดี๋ยวก็แสบมือ”
“แสบก็ล้างออกซิภัทร ไม่เห็นยากเลย”
“สองคนนี้อะไรกันเนี่ย แม่ว่าสุดหล่อออกไปรอด้านนอกดีกว่าไหม” คุณปรางค์เอ่ยขัดบทสนทนาระหว่างลูกชายคนใหม่และลูกชายหัวแก้วหัวแหวน พร้อมทั้งใช้ช้อนตักน้ำแกงส้มผักแคร์ยื่นมาให้ดวงตะวันได้ชิม
“พอดีแล้วครับแม่ อร่อยมาก” ชมเสียงหวานพร้อมทั้งยกนิ้วโป้งกำกับรสชาติน้ำแกง ทำเอาผู้สูงวัยยิ้มแก้มปริ คนชมเลยได้รางวัลเป็นหอมแก้มซ้ายขวา อวดลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่ยืนมองตาปริบๆอยู่ด้านข้าง
“แล้วแม่มาหอมตะวันน้อยของผมทำไม” ตะวันน้อย อ้าปากค้างไม่นึกว่าคนตัวโตจะหวงได้แม้กระทั่งแม่ของตัวเอง คุณปรางค์หัวเราะคิกคักแล้วหอมแก้มลูกสะใภ้โชว์ไปอีกสองฟอดใหญ่ๆ ทำเอาภัทรมองตาเขียว อยากจะถ่ายรูปเก็บไว้ดูก็เกรงใจลูกชาย แค่นี้หน้าก็งอเป็นกระบวยอยู่แล้ว
“นี่ลูกสะใภ้แม่นะ” ดวงตะวันเปิดยิ้มเอาใจภัทร แล้วชี้ชวนให้ช่วยหยิบจับของใช้อยู่ที่แถวๆนั้นให้ คุณปรางค์มองภาพนั้นแล้วอมยิ้มเล็กน้อยไม่คิดว่า จะได้ลูกสะใภ้เป็นผู้ชาย แถมทั้งน่ารักนิสัยดี การบ้านการเรือนก็ทำได้ดีจนผู้หญิงแท้ๆสมัยนี้ยังต้องอาย
“ภัทรกินกะปิเป็นด้วยเหรอ” ถามคนข้างๆที่ชอบเอามือมาโอบเอว พอปัดออกก็โอบใหม่ทำอย่างนี้อยู่สองสามรอบก็เลยยอมแพ้ ปล่อยให้คนตัวโอบตามใจชอบ แม้จะอายๆ มารดาของภัทรก็ตาม
“ตะวันน้อยกินเป็น ภัทรก็กินเป็น”
“หืม อะไรเนี่ย..... ถ้าเหม็นก็ไม่ต้องฝืนกิน” ย่นหน้าให้คนปากหวานที่ขยันส่งมุกจีบเสียเหลือเกิน แม้จะตกลงคบหากันในฐานะคนรักมาหนึ่งปีแล้วแต่ภัทรก็ยังคงเสมอต้นเสมอปลายในเรื่องของการสรรหาคำพูดหวานๆมาทำให้ตนเขินอยู่เสมอ
“สุดหล่อของหนูดื้ออย่างนี้เป็นประจำเลยล่ะ”
เมนูอาหารมื้อค่ำของวันนี้คือ น้ำพริกกะปิ ปลาทูทอด แกงส้มผักแค ผัดขิงใส่ไก่ และปิดท้ายด้วยทอดมันปลากราย ดวงตะวันและภัทรที่เพิ่งกลับมาจากมหาลัยจึงลงเข้ามาช่วย เพราะอย่างไรก็ว่างอยู่แล้ว แต่ดูเหมือนว่าดวงตะวันจะเป็นผู้ช่วยที่ดีของคุณปรางค์ ต่างจากภัทรที่คอยวนเวียนอยู่ใกล้คนร่างบาง ไล่ก็ไม่ยอมไป บอกว่าอยากช่วย แต่พอให้ตำพริกก็ทำไม่เป็น งกๆเงิ่นๆ จนดวงตะวันต้องแย่งมาทำเอง พอทำไปได้ซักพัก คนที่บอกว่าจะคอยช่วยก็ห้ามโน่นห้ามนี่ เดี๋ยวพริกจะกระเด็นเข้าตาบ้าง เดี๋ยวแสบมือบ้าง ไม่รู้ว่าวันนี้จะได้กินไหมน้ำพริกกะปิฝีมือดวงตะวัน
“ตะวันเชื่อ!!”
“ตะวันตำพริกเสร็จ แล้วมาทอดปลาทูให้แม่ด้วยนะ”
“ได้ครับ”
“ไม่ได้ครับ! เดี๋ยวน้ำมันก็กระเด็นใส่พอดี” คุณชายเอาแต่ใจพูดหน้ายุ่ง พร้อมทั้งดึงมือบางข้างที่ว่างมากุมเอาไว้ อะไรจะห่วงขนาดนั้น
“ภัทร ตะวันทอดไข่ ทอดปลาให้ภัทรกินมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้วไม่เห็นโดนเลย”
“แล้วถ้าวันนี้มันโดนล่ะตะวัน”
“ไม่โดนหรอกน่า”
“พอๆ ไม่ต้องเถียงกัน เดี๋ยวแม่เอาสุดหล่อของหนูไปเก็บก่อน” พูดเสร็จนายหญิงของบ้านก็ลากลูกชายหัวแก้วหัวแหวนออกจากห้องครัว โดยไม่สนใจเสียงร้องปฏิเสธของภัทรแม้แต่น้อย ดวงตะวันมองตามแผ่นหลังกว้างที่ห่างออกไปอย่างช้าๆ แล้วอมยิ้มขำ ยิ่งเวลาผ่านไปเนิ่นนานเท่าไร ความรักความห่วงใยที่ภัทรมีต่อตนนั้นยิ่งเพิ่มมากขึ้นทุกที
“กลับมาแล้วค่ะ เอาล่ะ เรามาลงมือกันจริงๆจังๆซักที” ผู้สูงวัยเดินยิ้มเข้ามาแล้วเริ่มลงมาทำกับข้าวอีกครั้ง โดยมีลูกมือหน้าหวานอย่างดวงตะวันคอยช่วยไม่ห่าง ฝ่ายภัทรถึงแม้จะถูกลากให้ออกไปนั่งดูรอที่ห้องนั่งเล่น แต่ก็ขยันเดินมาสำรวจที่ห้องครัวทุกๆสิบนาที จนคุณปรางค์ต้องยอมแพ้ในความขี้หวงขี้ห่วงของบุตรชาย
“ลูกชายแม่นับวันยิ่งหวงหนูขึ้นไปทุกที”
“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ”
“ไม่ใช่อย่างนั้นแล้วจะอย่างไร ดูซิ พอไม่ให้เข้ามาวุ่นวายก็ขยันเดินมาเช็คทุกๆสิบนาที สงสัยจะเป็นเอามาก”
“แล้วคุณพ่อจะกลับมาตอนไหนครับ” พลิกปลาทูกลับด้าน รออีกสักพักก็ตักใส่จานตกแต่งเล็กน้อยก็เป็นอันเสร็จ เมนูต่อไปก็ง่ายๆ ทอดมันปลากรายที่คุณแม่ปั้นเป็นคำพอดีแล้ว เพียงแค่ค่อยๆหย่อนลงไปในน้ำมันนอจนสุกก็ตักขึ้นใส่จานได้
“อีกสักพักค่ะ ภัทรจะเสร็จแล้ว เลิกเดินเข้าเดินออกซักที แม่ปวดหัว” หันไปบอกลูกชายตัวโตที่ตอนนี้ยืนซ้อนหลังลูกสะใภ้คนสวยอยู่ ภัทร ไม่พูดไม่จาก้มหน้าหอมแก้มแฟนสองฟอดใหญ่ แล้วเดินผิวปากออกไป ไม่สนว่าผู้ที่ถูกกระทำเมื่อกี้จะมีสีหน้าเป็นอย่างไร
“คุณแม่ไม่เห็นอะไรเลยนะคะเมื่อกี้” คุณปรางค์เอ่ยเสียงหวาน แล้วเดินไปเปิดตู้เย็น ปล่อยให้ลูกสะใภ้คนสวยยืนปรับสีของใบหน้าให้กลับมาเป็นปกติ
“ประเจิดประเจ้อตลอดลูกคนนี้ แล้วตอนที่อยู่ด้วยกันสองต่อสอง ไม่โดนมากกว่านี้เหรอคะ”
“ก็มากอยู่ครับ แต่เอ๊ะ คุณแม่!” พอรู้ตัวว่าถูกหลอกถาม ดวงตะวันก็ยิ่งหน้าแดงขึ้นกว่าเดิม จนคุณปรางค์ต้องเข้าไปกอดโอ๋ จากนั้นทั้งสองคนก็ลงมือทำกับข้าวที่เหลืออีกครั้ง โดยครั้งนี้ไม่มีภัทรเดินเข้าเดินออกเหมือนอย่างเคย จนดวงตะวันอดแปลกใจไม่ได้ ต้องคอยเหลียวมองประตูอยู่หลายครั้ง
“คงนอนดูทีวีอยู่ห้องนั่งเล่นนั่นแหละลูก”
“ตะวันไม่ได้หมายถึงภัทรเสียหน่อย”
“จ้า ไม่ใช่ก็ไม่ใช่” คุณปรางค์หัวเราะเสียงใส แล้วชี้ชวนให้ลูกสะใภ้ชิมน้ำแกงของตนเพื่อเปลี่ยนประเด็น จนเมื่อกับข้าวทุกอย่างทำเสร็จเรียบร้อย ดวงตะวันจึงขอตัวออกมาดูภัทร เมื่อเดินมาถึงห้องนั่งเล่นก็ไร้เงาของคนรัก ลองเดินออกมาดูที่หน้าบ้านเลยเห็นลูกเจ้าของบ้านคนหล่อกำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่
“นึกว่าหายไปไหน” คนพูดเดินเข้าไปยืนเคียงข้างคนร่างสูง ภัทรอมยิ้มหวาน ใครที่บอกว่ามีแต่ตนที่ติดดวงตะวันเพียงฝ่ายเดียว หารู้ไม่ว่าคนเอวบางก็มีอาการไม่แตกต่างจากตนเท่าไรนัก
“ทำกับข้าวเสร็จแล้วเหรอครับ” ดวงตะวันพยักหน้า แล้วหันมาสบตากับภัทร ซึ่งร่างสูงก็พอจะแปลความหมายของสายตาคู่นั้นออกว่า อีกฝ่ายต้องการอะไร
“เดี๋ยวเปียกนะ”
“ไม่เปียกหรอกน่า ตะวันอยากทำ” ดวงตะวันกระตุกชายเสื้อโปโลของภัทรเบา พร้อมทั้งเอียงศีรษะซบหัวไหล่แข็งอย่างออดอ้อน ท่าไม้ตายลำดับต้นๆที่ไม่ว่าจะทำเมื่อไร ที่ไหน อย่างไร ภัทรก็มักจะใจอ่อนให้ตนอยู่เสมอ และดูเหมือนว่าครั้งนี้ก็คงจะเป็นไปตามอย่างที่ตะวันคิด
“ถ้าเปียกนี่โดนหนักเลยนะ”
“โดนอารายยยย อย่ามาขู่เลยภัทร ตะวันน้อยไม่กลัว”
“หึหึ”
“อย่าหัวเราะอย่างนั้นได้ไหม เสียดายหน้าตา อ่ะๆ อย่าเข้ามา ตะวันมีน้ำนะ” ดวงตะวันหันสายยางไปยังทิศทางของคนตัวโต ภัทรส่ายหน้ายิ้มๆแล้วบอกให้อีกฝ่ายเริ่มรดน้ำต้นไม้ได้แล้ว เพราะดวงตะวันตอนนี้เอามือมาลูน้ำเล่นเฉยๆเสียอย่างนั้น
“พอแล้วตะวันเดี๋ยวมือเปื่อย” สุดท้าย ภัทรก็ต้องเข้ามาแย่งสายยางออกไป เพราะขืนให้คนเอวบางรดไปด้วยเล่นไปด้วย ได้ทั้งมือเปื่อย ได้ทั้งหวัดแน่นอน
“อีกนิดนึง”
“อีกนิดเดียวนี่ คืนนี้โดนสองยกเลยนะ”
“หยุด! ห้ามพูดจาลามกในที่สาธารณะ ไม่งั้นภัทรจะอดไป 2 อาทิตย์”
“หยุดก็ได้” เห็นคำว่า ‘อด’ หรอกนะ ถึงได้หยุด ไม่อย่างนั้นตะวันน้อยได้โดนหนักกว่านี้แน่
รถยนต์คันหรูที่แล่นเข้ามาจอดในบ้านนั้นเรียกความสนใจจากคนทั้งคู่ได้เป็นอย่างดี ภัทรเดินไปปิดน้ำ จากนั้นก็จูงมือดวงตะวันไปยังมุขหน้าบ้าน ที่มีบิดาของตนยืนคอยอยู่ ประมุขของบ้านรับไหว้ลูกสะใภ้คนสวย จากนั้นก็เดินเข้าบ้านมาด้วยกัน โดยมีลูกชายคนหล่อถือกระเป๋าและลูกสะใภ้คนสวยถือเสื้อสูท คุณปรางค์เดินออกมาพร้อมกับถาดน้ำมะพร้าวมะเย็นชื่นใจ แล้วทั้งหมดก็เดินไปยังห้องนั่งเล่น
“อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาเลยนะวันนี้” ประมุขของบ้านเอ่ยพร้อมทั้งยกแก้วน้ำมะพร้าวขึ้นชิบ เมื่อรสชาติหอมหวานถูกอกถูกใจก็เอ่ยชมภรรยา โดยมีสายตาของภัทรที่มองมาอย่างล้อๆ
“ไม่มีเรียนทั้งคู่น่ะครับ” ดวงตะวันตอบ เพราะถ้ารอให้ภัทรตอบคงได้หลับพอดี อยู่อย่างนี้ภัทรจะเป็นคนพูดน้อย แต่จะพูดมากก็ต่อเมื่ออยู่ต่อกับดวงตะวันเท่านั้น
“ใกล้จะจบแล้วซินะ นักวิชาการน้อย”
“ยังหรอกครับ อีกนานเลยล่ะคุณพ่อ ตอนนี้ก็ปวดหัวๆเรื่องสอบอยู่ครับ”
“มีอะไรก็บอกพ่อได้นะ ถ้าลูกชายพ่อมันพึ่งไม่ได้”
“ผมเสียหายนะพ่อ” นั้นไง ถ้าไม่เข้าตัวจริงๆ ภัทรไม่เอ่ยปากพูดหรอกครับ กลัวดอกพิกุลจะร่วง
“อย่าเพิ่งสามัคคีกัน แม่ว่าให้คุณพ่อขึ้นไปอาบน้ำดีกว่า จากนั้นเราค่อยทานมื้อเย็นกัน” ประมุขของบ้านพยักหน้ารับแล้วขอตัวขึ้นไปอาบน้ำที่ชั้นบน โดยมีนายหญิงของบ้านเดินตามไปติดๆ ทิ้งให้ลูกชายและลูกสะใภ้นั่งกระหนุงกระหนิงกันอยู่สองคน
“ภัทรหนวดขึ้นเร็วจัง เพิ่งโกนไปเมื่อวานอีกนะ” จับใบหน้าหล่อพลิกไปมาอย่างพิจารณา อย่างนั้นก็ลูบไล้แก้มสากของคนหล่อไปมา
“แล้วทำไมตะวันถึงไม่ค่อยไม่หนวด” เรียกว่าไม่ค่อยมีเห็นจะไม่ได้ เพราะใบหน้าของดวงตะวันน้อยนั้นแทบไม่มีหนวดขึ้นเลย ไหนจะขนที่แขนและขาที่มองแทบไม่เห็น เรียกได้ว่า ผู้หญิงแท้ๆเห็นแล้วยังต้องอาย
“ตะวันก็ไม่รู้เหมือนกัน หรือว่าจะไปปรึกษาหมอดี” คนอื่นๆเขาไปปรึกษาเรื่องเอาหนวดออก แต่คุณแฟนกลับจะไปหาหมอเพื่ออยากมีหนวด
“อย่างนี้ดีแล้วครับ น่ารักน่าฟัดที่สุด”
“แต่มีก็ดีเหมือนกันนะภัทร ตะวันจะได้แมนๆ”
“ที่เป็นอยู่ตอนนี้ดีที่สุดสำหรับภัทรแล้วครับ”
“จริงเหรอ”
“จริงครับ ตะวันไม่ต้องทำอะไรเลย แค่นี้ภัทรก็ไปไหนไม่รอดอยู่แล้ว”
“ภัทรพูดเหมือนตะวันล่ามภัทรเอาไว้เลย” คนตัวเล็กหัวเราะคิกคัก รอได้สักพัก ผู้สูงวัยทั้งสองท่านก็ลงมาจากชั้นบน ครอบครัวสุขสันต์จึงได้ฤกษ์ทานมื้อเย็นซักที
.
.
.
.
.
“ภัทร อย่าขยับ เดี๋ยวมีดบาด” ดวงตะวันพยายามพูดให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้เพรากลัวว่าใบมีดโกนจากที่โกนหนวดจะบาดหน้าหล่อๆของคนรักเข้า
“จะพยายามครับ” ที่พูดไปอย่างนั้น เพราะจิตใต้สำนึกมันกำลังถูกใบหน้าสวยๆกับปากจิ้มลิ้มๆของดวงตะวันก่อกวนอยู่ คนน่ารักนั่งอยู่บนซิงค์อ่างล้างหน้า ส่วนตนก็ยืนแทรกอยู่กลาง ความแนบชิดและกลิ่นกายของกันและกันกำลังทำเอาสติอันน้อยนิดของภัทรแตกกระเจิง คนตัวโตอยู่ในชุดกางเกงสแลคเปลือยท่อนบน ส่วนคนน่ารักอยู่ในชุดกางเกงกาสั้นมาก กับเสื้อกล้ามที่โชว์เนื้อขาวๆล่อตาล่อสายภมรอย่างภัทรอยู่
“อีกนิดเดียวก็จะเสร็จแล้ว” ดวงตากลมโตมองปลายคางของคนรักที่ตอนนี้เค็มไปด้วยคลีมโกนหนวดแล้วอมยิ้มหวาน ตอ่ให้ภัทรจะอยู่ในรูปลักษณ์แบบไหนก็หล่อเท่ห์เสมอ ครีมโกนหนวดทำอะไรภัทร เกียรติบูรพาไม่ได้เลย
“ตะวันตัวหอม” ก็เห็นว่าห้องน้ำมันเงียบ แล้วมันก็หอมอย่างที่ปากบอกจริงๆ กลัวว่าเจ้าตัวจะไม่รู้
“ไม่ต้องพูดเลยภัทร ถ้าเลือดออกตะวันไม่รู้ด้วยนะ” เมื่อเห็นว่าถ้าพูดไปอีกประโยคคงจะเป็นอย่างที่คนน่ารักบอกจริงๆ จึงจำใจยอมอยู่นิ่งๆ เงียบๆเพื่อให้คนน่ารักเขาทำได้อย่างเต็มที่ จนสุดท้ายภารกิจก็สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี
“ว้าวๆ หล่อเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง” หลังจากใช้ผ้าเช็ดครีมออกไปจนหมด ดวงตะวันก็โน้มใบหน้าของอีกฝ่ายลงมาพิจารณาใกล้ๆ เมื่อเห็นว่ถูกอกถูกใจก็เลยหอมแก้มไปข้างละสองฟอด ทำเอาคนหล่อยิ้มแก้มปริ
ภัทรส่งยิ้มหวานให้คนตรงหน้า จากนั้นก็ใช้ริมฝีปากของตนเองไล่จูบมาตั้งแต่หน้าผาก แก้ม จนมาถึงที่สุดท้าย ที่หมายใจไว้ตั้งแต่แรกว่าจะชิมให้ได้ เมื่อริมฝีปากมาเจอกัน ภัทรก็กระทำการสิ่งที่ใจหมายไว้ตั้งแต่ต้น รสจูบหวาบหวามทำเอาคนร่างเล็กสั่นขึ้นมาเล็กน้อย ดวงตะวันยกแขนเกี่ยวคอของภัทรเอาไว้พร้อมทั้งเบียดตัวเข้าหาอย่างเคยชิน ภัทรผละออกมามองหน้าคนรักอีกครั้ง จากนั้นก็อุ้มไปวางลงบนเตียง
“ต้องให้รางวัลคนเก่ง”
พูดเสร็จริมฝีปากร้ายกาจก็จู่โจมกลีบปากบางอีกครั้ง บดเคล้าคลึงตามแรงอารมณ์เมื่อกลีบกุหลาบค่อยๆแย้มออกจากกัน เรียวลิ้นร้ายก็สอดเข้าไปควานหาบ่อน้ำหวานอย่างช้าๆ กวาดต้อนลิ้นของดวงตะวันไปมา เมื่ออีกฝ่ายยินยอมก็ดูดดึงเอาไว้ ดื่มชิมอย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย หมายใจเรียบร้อยก็ผละออกมา ลากริมฝีปากผ่านลำคอระหงก็สูดกลิ่นกายของอีกฝ่ายเข้าปอดเต็มรัก จูบผะแผ่วดูดดึงผิวเนื้ออ่อนบริเวณลำคอ สร้างหลักฐานสีกุหลาบเอาไว้สองถึงสามที่ก็ลากตำลงมาที่แอ่งชีพจร จูบซับผิวเนื้อทุกอณูอย่างไม่รู้เบื่อหน่าย เสื้อกล้ามตัวน้อยไม่เป็นอุปสรรคเพราะเลิกเสื้อขึ้นเพียงครั้งเดียว ยอดอกสีหวานก็ปรากฏแก่สายตา
ภัทรไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายต้องรอนาน ร่างสูงค่อยๆไล่ชิมผิวเนื้อบริเวณฐานอย่างช้าๆ เรียกเสียงร้องอื้ออึงจากคนร่างบางได้เป็นอย่างดี เมื่อพอใจก็ขบเม้มไปมา ทำเอาร่างน้อยๆยิ่งสั่นเข้าไปอีกแล้วผละจากข้างหนึ่งมาอีกข้างหนึ่ง ทุกการกระทำยังคงเหมือนเดิม จนเมื่อดวงตะวันเผลอ มือหนาก็ค่อยๆปลดกางเกงขาสั้นผ้ายืดออกไปจากร่างขาวเนียนอย่างช้าๆ เมื่อชั้นนอกและชั้นในหลุดไป ความต้องการของดวงตะวันจึงอยู่ภายในกำมือของภัทร ภัทรลากลิ้นต่ำลงมายังบริเวณหน้าท้องแบนราบ ตวัดลิ้นเลียรอยบุ๋มอย่างเสน่ห์หาและหลงใหล ทำเอาดวงตะวันต้องแอ่นแผ่งหลังพลิกกายหนีอย่างเสียวซ่าน แต่ไม่ว่าจะไปทางไหน มันก็หนีไม่พ้นอยู่ดี
“น่ารัก” ภัทรเอ่ยเสียงหนักแล้วจัดการเสื้อผ้าของตนเอง แต่สายตาก็ไม่ได้ละไปจากดวงหน้าของดวงตะวันแม้แต่นิดเดียว เมื่อร่างกายเปลือยเปล่าทั้งสองคน ต่างฝ่ายต่างกระโจนเข้าหากันเพื่อมอบไออุ่นปัดเป่าความหนาวเย็นจากเครื่อปรับอากาศ ที่ดังหึ่งๆไม่แพ้เสียงลมหายใจของทั้งสองคน
“อ๊าส์~” ดวงตะวันหลุดเสียงครางออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ เมื่อภัทรขยับมือขึ้นลง ความต้องการที่กำลังขยายตัวอยู่ในกำมือของภัทร บ่งบอกถึงขีดจำกัดของร่างบางได้เป็นอย่างดี
“ดวงตะวันน้อย ของภัทร” เมื่อฝ่ามือขยับขึ้นลงเร็วขึ้น เสียงครางระงมของดวงตะวันก็ดังไม่แพ้กัน จนในที่สุดก็ปลอดปล่อยออกมา ภัทรปาดเอาน้ำรักของอีกฝ่ายขึ้นมาแล้ว จากนั้นก็นำมาปาดไว้ที่ช่องทางรัก นิ้วแรกค่อยๆสอดเข้าไปอย่างช้าๆ เพียงแค่นิ้วเดียวคนน่ารักก็ดิ้นหนีทันที ภัทรต้องปลอบใจด้วยจูบหวานๆอยู่หลายที ดวงตะวันถึงได้ยินยอมให้สิ่งแปลกปลอมเข้ามาในร่างกาย
“จะเพิ่มอีกนิ้วแล้วนะครับ” เมื่ออีกฝ่ายพยักหน้ารับ ภัทรก็เพิ่มจำนวนนิ้ว จากหนึ่งเป็นสอง เจ้าของร่างน้อยพยายามปรับตัวช่วยอย่างเต็มที่ แม้จะมีน้ำรักช่วยหล่อลื่นแต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยอะไรมาก แม้จะผ่านครั้งแรกมานานแสนนานแล้ว แต่ช่องทางรักก็ไม่ได้ถูกออกแบบมาเพื่อกิจกรรมนี้ ซึ่งกว่าจะปรับตัวได้แต่ละครั้งก็นานเอาการ
“แน่นอ่ะภัทร อื้อ เร็วๆ” จากสองเป็นสาม จนเมื่อคนน่ารักพยักหน้าเป็นสัญญาณ ภัทรก็ค่อยๆดึงเข้าดึงออกช้าๆ จนจังหวะเริ่มเปลี่ยนไป จากเนิบช้าเริ่มเร็วขึ้น แต่ดูเหมือนว่าปลายนิ้วของภัทรจะไปสะกิดของจุดกระสันของร่างเล็กเข้า ทำเอาดวงตะวันสั่นขึ้นมาทันที ภัทรมองร่างขาวที่กระตุกแล้วแทบจะกระโจนใส่แต่ก็ต้องยั้งอารมณ์ไว้ ของดีมันต้องค่อยๆทำ
“จะใส่แล้วนะครับ”
“อ๊า เข้ามาเลยภัทร ทีเดียวเลย” สิ้นเสียงของดวงตะวัน ภัทรก็ทำตามทันที ร่างสูงค่อยส่งแก่นกายเข้าไปอย่างช้าๆ จนเมื่อสุดความยาวก็ผ่อนลมหายใจออกมาทั้งคู่ ภัทรขยับเข้าออกอย่างช้าๆ โดยที่ดวงตะวันกอดคอร่างสูงอยู่ไม่ห่าง เมื่อทุกอย่างปรับตัวดีขึ้น การสวนกายก็เริ่มเร็วขึ้นและถี่ขึ้น
“อ๊ะ .....ภัทร....ภัทร” เสียงร้องเรียกชื่อดังขึ้นอยู่ข้างหู ทำเอาอารมณ์รักยิ่งโหมกระหน่ำขึ้นไปอีก ภัทรเพิ่มจังหวะให้เร็วขึ้นกว่าเดิม พร้อมทั้งใช้ริมฝีปากของตนเองซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่นของดวงตะวันอย่างหลงใหล ริมฝีปากผ่านไปตรงไหนตรงนั้นจะต้องมีรอยรักเกิดขึ้นตามมา
“ตะวัน........” ภัทรเอ่ยเสียงพร่า เพราะช่องทางที่ตอดรัดรุนแรง ยิ่งเพิ่มความเสียกระสันขึ้นไปอีก เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังเป็นจังหวะและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เสียงลมหายใจของกันและกัน นาทีนี้ภัทรไม่ได้ยินอะไรอีกแล้ว นอกจากเสียงครางเล็กๆที่ดังอยู่ข้างๆหูของตน
“อื้อ ภัทร! เร็วๆ ตะวัน.......อื้อ” ดวงตะวันกอดกระชับลำคอของภัทรแน่น เมื่ออารมณ์กำลังจะถึงขีดสูงสุด
“ที่รัก.........ตะวันน้อย” ภัทรเน้นจังหวะของการสอดประสานให้หนักและแน่นขึ้นไปอีก จนในที่สุดดวงตะวันก็ปลดปล่อยออกมา ช่องทางรักก็ยิ่งบีบกระชับขึ้นไปอีก ภัทรเร่งจังหวะมากขึ้นกว่าเดิมจนเมื่อเสียงหวีดร้องของดวงตะวันดังขึ้นอีกครั้งภัทรก็ปลดปล่อยออกมา ภัทรปลดปล่อยความต้องการเอาไว้ภายในร่างของดวงตะวัน
“เก่งมากครับ” จูบหน้าผากเนียนที่ชุ่มไปด้วยหยาดเหงื่ออย่างให้รางวัล ลมหายใจร้อนปะถะกัน สผสมปนเปกันไปหมด เสียงจังหวะการเต้นของหัวใจแน่นหนักเหมือนจะปะทุออกมาด้านนอก
“แฟนตะวันหล่อจัง” ดวงตะวันใช้ฝ่ามือน้อยๆของตนเองลูบไล้แก้มสากของคนตัวโตไปมาอย่างหลงใหล ริมฝีปากปากยกยิ้มอย่างช้าๆ เมื่อเห็นว่าคนด้านบนนั้นส่งยิ้มมาให้เช่นกัน
“อีกรอบดีไหม” ไม่พูดเปล่า ภัทรแกล้งโยกกายเข้าออก ทำเอาคนร่างเล็กร้องอื้อขึ้นมาทันที
“อื้อ!”
“ตัวแดงหมดแล้ว”
“ก็เพราะใคร” ดวงตะวันเอ่ยเสียงเบา แล้วใช้นิ้วชี้เล่นคิ้วดกดำของคนด้านบนไปมา ภัทรก้มลงมาให้หน้าผากสัมผัสกัน จากนั้นก็ป่ายจมูกไปมา ดวงตะวันหัวเราะคิกเพราะรู้สึกจักจี้ขึ้นมา
“อีกรอบไหม?”
“แล้วแต่ภัทร”
.
.
.
.
.
๐ ไม่ได้เขียน NC มา สิบล้านปี เป็นอย่างไรก็บอกกันได้นะพ่อแม่พี่น้องงงง
๐ หึหึ ใครไม่เม้น ไม่กด+ ไม่กดเป็น ขอให้ท้องผูกกกกก เพี้ยงงงงงงงงงง
๐ แต่ถ้าใครเม้น ขอให้ได้แฟนอย่างภัทร ซัก 1 คน อิอิ
๐ ย้ำว่า "ตอนพิเศษ" จะมีเรื่อยๆ โฮะๆๆๆๆๆๆ
รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~
หัวข้อ: [เรื่องสั้น]"เธอคือดวงตะวัน" By Chocolate Love ~ ตอนพิเศษวัดหยุด P.29 (01/05/59) (อ่าน 366547 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก