เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ  (อ่าน 44812 ครั้ง)

ออฟไลน์ bambooiihallo

  • ยู้ฮู >w<
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1228
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1503/-19
อ้างถึง
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0









บทเพลงยามค่ำคืนเปรียบเสมือนสัญญาณแห่งชีวิตของคนกลางคืน ดั่งไก่ขันในยามพระอาทิตย์ทอแสงจับขอบฟ้าแต่ยามนี้อาจจะเหมือนแสงไฟวับวาวตามสถานบันเทิงต่างๆมากมาย ทั้งเรียบง่ายสบายๆหรือจะหรูหราที่สามารถผ่านเข้าไปด้วยบัตรวีไอพีการ์ดก็ตามทุกคนล้วนมีจุดหมายเดียวกันคือ .. สนุกให้เต็มที่ นักล่ารัตติกาลออกโฉบเฉี่ยวดังแวมไพน์ล่าเหยื่อ .. แต่นักล่าของค่ำคืนนี้คงมีแค่คาสโนว่าหรือคาสโนวี่ที่ต้องการหาคนช่วยอุ่นเตียง


ร่างสูงในเสื้อเชิ้ตสีดำราคาแพงชายเสื้อสอดเข้าไปในกางเกงแสล็คเดฟสีดำก้าวย่างไปด้วยความมั่นใจบนรองเท้าหนังขัดมันยี่ห้อหรู มุมปากประดับรอยยิ้มเล็กๆ แววตาคมนิ่งของเจ้าตัวกลับมีเสน่ห์ดึงดูดอย่างน่าประหลาด ขาเพรียวนำพาร่างสูงกว่าร้อยแปดสิบของตัวเองตรงไปไปยังผับชื่อดัง ณ ชั้นบนสุดของโรงแรมระดับห้าดาวใจกลางกรุงแล้วเขาก็หายไปในประตูสำหรับพนักงานของผับ … มิเลสทิบา ท่ามกลางสายตาสงสัยของคนที่กำลังรอผับเปิดบริการว่าเขาคนนี้เป็นใคร



ร่างสูงยิ้มรับคำทักทายของพนักงานที่กำลังเตรียมตัวรอเวลาผับเปิดในอีกสิบนาทีข้างหน้า ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวพนักงาน ซึ่งพวกโฮสต์และพนักงานบางส่วนกำลังแต่งตัวเซ็ตทรงผมเตรียมรอรับแขก


“สวัสดีครับโอนเนอร์”


“สวัสดีคร๊าบบบพี่เชอร์”


“โย่วพี่เชอร์ วันนี้มาช้านา”


“ชายเชอร์ ยู้ฮู”


“สวัสดีครับ คืนนี้ทำงานกันให้เต็มที่นะ … แล้วนี่เคียวไปไหน ?”


เชอร์เลิกคิ้วแสดงอาการถามหาหนึ่งในโฮสต์ของผับที่วันนี้ยังไม่มา ปกติพนักงานทุกคนต้องเข้าก่อนเวลาหนึ่งถึงสองชั่วโมงไม่ได้รับสิทธิพิเศษให้เข้าสายโดยไม่แจ้งก่อนล่วงหน้า


“ไม่รู้เหมือนกันครับพี่ รถติดมั้ง เมื่อสักครู่ตอนมาหน้าดุสิตธานีนี่ขยับยากมาก พระรามสี่ก็ติด”


“ขอบคุณครับเคียร์ ไปๆ ทำงานได้แล้ว”


“ครับผม”


หลังจากรับคำกันเสร็จทุกคนก็พากันเดินออกไปเตรียมตัวทำงาน คอยบริการเหล่าบันดาผีเสื้อราตรีที่จะนำกำไรมากมายมาสู่ผับในค่ำคืนนี้




เชอร์หรือเชอร์ล็อคผู้เป็นเจ้าของผับทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตัวหนึ่งในห้องแต่งตัว ขายาวๆยกขึ้นไขว้กันพร้อมกุมมือวางไว้ที่หน้าตัก คิ้วสีเข้มขมวดเข้าหากันเล็กน้อย … ช่วงนี้เคียวเข้าสายบ่อย … อาจจะเพราะตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้น .. จะให้มันเป็นแบบนี้ต่อไปก็คงไม่ได้ คงต้องคุยกันตรงๆสักที



มือหนาสอดเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหยิบมือถือรุ่นดังขึ้นมากดเบอร์ตามคนที่ทำให้เขาเป็นห่วง แต่จนแล้วจนเล่าก็ไม่มีคนรับสาย จนคนโทรต้องยอมแพ้วางมือถือลงบนโต๊ะหน้ากระจก กุมขมับพยายามใช้ความคิด เหลือมองนาฬิกาข้อมือของตัวเองก็ต้องถอนหายใจ … สายจะหนึ่งชั่วโมงแล้ว หรือจะเกิดเรื่อง ?



ครืดๆ ..


เชอร์รีบกดรับสายโทรศัพท์ทันทีที่เห็นชื่อคนโทรเข้ามา มีถ้อยคำมากมายที่อยากจะพูดออกไป แต่แล้วกลับเลือกคำอันสุดแสนจะธรรมดา


“ว่าไง”


“แค่กๆ … ผมไม่สบาย  … มะ  ไม่ ไปนะ ครับ วันนี้ … คะ แค่นี่ แค่กๆ ล่ะครับ”


“เดี๋ยวเคียว … ฮาโหลๆ”


สายถูกตัดไปแล้ว แต่คนที่นิ่งอยู่ตลอดเวลากับเริ่มนั่งไม่ติด แม้ตัวจะอยู่ที่นี่แต่ใจกลับคิดถึงคนที่กำลังป่วยจนมาทำงานไม่ไหว .. อาจจะเป็นเพราะเขาก็ได้ที่ทำอีกฝ่ายป่วย



ความรู้สึกผิดตีแผ่เข้ามาในหัวใจเหมือนกลับมีใครมาจุดไฟ … คงมีแต่เขาที่รู้ว่ามันไม่ได้มีแค่ความรู้สึกผิดเท่านั้น .. ไปดูหน่อยดีกว่า


“เคียร์ๆ”


เชอร์เรียกคนที่อยู่ใกล้เคาน์เตอร์ที่สุดเท่าที่จะมองเห็น


“ครับ เดี๋ยวขอตัวสักครู่นะครับสาวๆ … มาแล้วครับ ว่าไงครับ”


“ฝากปิดผับด้วยวันนี้ … พี่มีธุระนิดหน่อย”


“อ้อได้ครับๆ”


แต่ก่อนที่เชอร์จะออกไปก็ต้องหันขวับไปเลิกคิ้วใส่คนที่พึ่งคุยเมื่อสักครู่ เพราะฝ่ายนั้นดักด้วยประโยคที่ทำให้เขาสะดุด


“เรื่องเมื่ออาทิตย์ก่อน .. ทุกคนรู้นะครับ”


“อะไรนะ ?”


“รู้สึกยังไงก็พูดซะนะครับพี่ … ก่อนที่จะเสียไปซะก่อน ผมไปรับแขกต่อแล้วครับ”



.. ถ้าพูดมันง่าย .. คงพูดไปนานแล้วล่ะ ..



ด้วยความร้อนใจเชอร์เลือกที่จะขึ้นบีทีเอสมาลงสถานีหนึ่งในเส้นถนนสุขุมวิท ถ้าจะให้ขับรถมาเองการจราจรอันน่าเบื่อหน่ายคงไม่อาจจะทำให้เขาใจเย็นขึ้นได้



ร่างสูงแวะซื้อยาหลายตัวที่คิดว่าคนป่วยคนหนึ่งจำเป็นต้องใช้ หลังจากคิดเงินเรียบร้อยแล้วก็เดินไปตามตรอกเล็กๆจนไปถึงหน้าหอพักแห่งหนึ่ง … เคียวอยู่ที่นี่



ร่างสูงเลือกที่จะเดินขึ้นบันไดไปเรื่อยๆเพื่อให้ตัวเองได้คิดตระเตรียมคำพูดที่จะพูดกับอีกฝ่ายเมื่อไปเคาะประตูแล้ว .. จนกระทั่งมาถึงชั้นห้า ห้องที่สามที่มีคนป่วยอยู่ข้างใน



ก็อกๆๆ



“แค่กๆ … คะ ครับ”



แต่ทว่าพอประตูเปิดออกมา พร้อมใบหน้าแดงก่ำไปด้วยพิษไข้ คำพูดมากมายกลับเลือนหายไปในอากาศ มือหนาอังลงที่หน้าผากเนียนแล้วขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจกับอุณหภูมิของมัน



“พะ .. พี่เชอร์ … แค่กๆ”



“ตกใจอะไร เข้าไปในห้องสิ”



“พี่มาได้ไง … แค่กๆ กะ .. กลับไปซะ”



เคียวหลุบตาลงหันหลังพยายามจะปิดประตู แต่แรงคนป่วยหรือจะสู้ได้ สุดท้ายเชอร์ก็เข้าไปยืนอยู่ในห้องเล็กๆได้สำเร็จ .. ห้องที่เขาเคยเข้ามาด้วยความไม่ตั้งใจในสัปดาห์ที่แล้ว สถานที่ที่เผลอทำร้ายจิตใจใครบางคนไป



“กลับไป เข้ามาทำไม แค่กๆๆ”



“จะตายอยู่แล้วยังจะปากเก่ง นี่กินข้าวหรือยัง”



“มา แค่ก .. สนใจอะไรเล่า กลับไป แค่ก … เจ้าของผับหรูคงไม่ชินกับห้องแคบๆหรอก”



คนฟังกลับเลือกที่จะเมินเฉย หันไปสบตาคนป่วยนิ่ง



“ถามว่ากินข้าวหรือยัง ?”



“ยัง”



“งั้นมากินยาก่อนอาหาร จะทำกับข้าวให้”



“ไม่กิน แค่กๆ”



“อย่าดื้อได้มั้ย ยิ่งป่วยๆอยู่ แล้วกินน้ำอุ่นหรือเปล่าไอขนาดนี้”



“ผมไม่เป็นไร .. แค่กๆ”



“เฮ้อ … อย่ามาอวดเก่งทั้งๆที่ตัวกำลังป่วย … คนอื่นเขาเป็นห่วง”



ประโยคหลังพูดเบาๆเหมือนเกือบกระซิบ .. จนคนฟังคิดว่าตัวเองอาจจะหูแว่วไป



“อะไรนะ ?”



“เปล่า”



เชอร์โอบเอวบางของคนป่วยแล้วดันให้ไปนอนพักบนเตียง จัดแจงหายากับน้ำมาให้ แต่กว่าคนป่วยจะยอมกินก็ต้องขู่แทบตาย สุดท้ายก็แปะแผ่นเจลลดไข้ลงบนหน้าผากเนียน



“ผะ .. ผมไม่ใช่เด็กนะ แค่กๆ”



“อืม รู้แล้ว … นอนพักซะ เดี๋ยวทำกับข้าวให้”



มือหนาขยี้หัวทุยๆของคนป่วยเบาๆ แล้วเดินไปริมห้องพักที่จัดไว้เป็นส่วนทำอาหารเล็กๆ มีไมโครเวฟกับตู้เย็นแล้วจานชามนิดหน่อย แต่ทั้งตู้กับมีไข่เหลืออยู่สองฟอง … สุดท้ายก็ต้องเอาไข่เข้าไมโครเวฟ แต่พอทำเสร็จคนป่วยก็หลับไปซะแล้ว




เชอร์ทรุดลงนั่งข้างเตียงของเคียว สายตาทอดมองฉายแววอบอุ่นที่ถ้าเห็นสายตาตัวเองตอนนี้คงตกใจไม่น้อย มือหนาลูบหัวทุยๆของเคียวเบาๆ … นึกย้อนไปถึงสัปดาห์ก่อนที่เผลอทำรุนแรงกับอีกฝ่าย




เมื่อสัปดาห์ที่แล้วที่ร้านเลี้ยงวันเกิดของเคียวในผับ เขาก็เลยอาสาไปส่งคนที่บ้านอยู่ใกล้ๆเพราะอยู่ดึกกันแล้วหารถกลับยาก จนมาถึงเคียวที่เป็นคนสุดท้าย ประจวบเหมาะกับที่มีโจรขึ้นหอพักของเคียวพอดีต้องให้ปากคำกับตำรวจก่อนว่าใครทำอะไรในเวลาเกิดเหตุ เขาเลยอยู่ต่อนานหน่อยเผื่อมีอะไรเกิดขึ้น เพราะถึงเคียวจะทำงานที่ผับเขาแต่ก็ขึ้นชื่อว่าเป็นนักศึกษาอยู่ เขาอาจจะต้องทำหน้าที่ผู้ปกครองแทน หลังจากจบเรื่องเคียวเลยชวนเข้าไปนั่งพักที่ห้องก่อน ให้ได้หายใจหายคอหลังจากต้องรอตำรวจสอบปากคำ



เคียวก็ชวนคุยไปตามเรื่องตามประสาโฮสต์คนหนึ่งที่เชี่ยวชาญการเอาอกเอาใจแขกเป็นอย่างดี กอปรกับนิสัยส่วนตัวของเจ้าตัวที่เขายอมรับว่าพึงพอใจมาสักพักทำให้การสนทนาที่เขาเป็นผู้ฟังซะส่วนใหญ่ไหลไปได้เรื่อยๆ รู้ตัวอีกทีก็เผลอจูบลงไปบนริมฝีปากช่างพูดนั่นเบาๆ … และเมื่อเจ้าตัวเขาไม่พูดอะไรทำให้มันเลยเถิดเข้าไปใหญ่ … จนสุดท้ายก็กลายเป็นความสัมพันธ์ทางกายขึ้นมา



“พี่เชอร์ อย่า … มะ ไม่เอา ผมเจ็บ …”



“พี่หยุดไม่ไหวแล้ว … พี่ขอนะครับ”



ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำให้เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ .. แม้คนข้างล่างจะร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บแต่เขาก็หยุดตัวเองไม่อยู่จนกระทั่งปลดปล่อยหยาดอารมณ์ออกมา น้ำสีขุ่นเจือสีแดงจากเลือดเลอะอยู่บนผ้าปูที่นอน เคียวพลิกตัวหนีไปอีกทาง ไม่มีการสะอื้นไห้ใดๆทั้งสิ้น … และคืนนั้นเขาก็ไม่ได้พูดอะไรเช่นกัน ใส่เสื้อผ้าแล้วเดินออกมา ไม่มีแม้แต่คำว่าขอโทษ แล้วมันก็ทำให้เขารู้สึกผิดมาตลอดอาทิตย์ เพราะเคียวดั้นด้นมาทำงานทั้งๆที่เหมือนจะยังไม่ไหว .. จนกระทั่งสันนี้ก็ป่วยหนักในที่สุด




“เคียวพี่ขอโทษนะครับ”



ร่างสูงจูบหนักๆลงที่ขมับของคนป่วย ที่สะลึมสะลือเพ้อออกมาเบาๆไม่รู้เรื่อง มือขยุ้มคอเสื้อเขาไว้แน่น ปากสั่นระริกเหมือนจะหนาว สุดท้ายเชอร์ก็เอียงตัวลงนอนข้างๆกัน ดึงรั้งคนป่วยเข้ามากอดไว้แนบอก … ก่อนนิทราจะมาพรากเขาไป




แดดทอแสงยามเช้าพร้อมกับเสียงนกกระจิบร้องแทนการมาเยือนของดวงอาทิตย์เพื่อรับวันใหม่ แพขนตากระพริบเบาๆปรับสายตาตัวเองจนตื่นในที่สุด … ในอ้อมแขนเขายังมีร่างของคนตัวเล็กกว่าที่ยังไม่ตื่น … ทั้งๆที่เมื่อยแสนเมื่อยแต่ก็ไม่สามารถลบเลือนความรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจออกไปได้ … ความรู้สึกที่ตื่นมาพร้อมใครอีกคนมันช่างต่างจากที่เขาจินตนาการไว้
ผ่านไปไม่รู้เท่าไหร่เคียวก็ค่อยๆกระพริบตาเบาๆแล้วตื่นขึ้นมาในที่สุด ร่างบางชะงักเล็กน้อยก่อนที่ดวงหน้าจะเห่อแดงจางๆด้วยความอายที่เผลอไปนอนอยู่ในอ้อมแขนของอีกฝ่ายทั้งคืน …



“พะ .. พี่เชอร์ ปล่อยผมก่อน ..”



“หายไอแล้วหรอ อืม … ไข้ก็ลดแล้ว”



“แต่ … ทำไมพี่เชอร์เสียงแหบ ? เอ๋ … ติดไข้ผมหรอ ?”



“หรอ … คงจะติดล่ะมั้ง แค่กๆ”



“นั่นไง เห็นมั้ยมาทำไมติดไข้เลย ผมหายพี่เป็นต่อ”



“แย่เนอะ …”



“แล้วจะไปทำงานไหวมั้ยเนี่ย”



“เป็นห่วงหรอ ?”



“ปะ … เปล่า ใครห่วง ห่วงพนักงานผับมากกว่า เจ้านายป่วยใครจะจ่ายเงินเดือน”



“ไม่ได้คุยกันตั้งเกือบอาทิตย์ … ”



เชอร์ลูบใบหน้าเนียนของอีกฝ่ายเบาๆ ยิ้มมุมปากเล็กน้อย แต่คนมองกลับเขินจนต้องก้มหน้าหงุด



“อื้อ …”



“คิดถึง …”



“…”



“ไม่รู้ทำไม แต่ … คิดถึงนะครับเคียว แค่กๆๆ”



“กินยาก่อนดีกว่า เลิกพูดๆ”



เคียวเขยิบตัวออกจากอ้อมแขนแกร่ง แต่ก็โดนดึงลงมานอนเกยอยู่บนอกหนา



“เรื่องคราวก่อน … พี่ขอโทษนะครับ แค่กๆ … อาจจะช้าไปหน่อย แต่พี่รู้สึกผิดจริงๆ แค่กๆ”
ร่างสูงเริ่มเวียนหัวใบหน้าร้อนผ่าวด้วยพิษไข้ที่ตัวเองพึ่งติดมาหมาดๆ



“พี่ทำกับผมแบบนั้นทำไม … ถ้าพี่ไม่ได้คิดอะไร”



“แล้วรู้ได้ยังไงว่าไม่ได้คิดอะไร ….”



“เอ๋ … แสดงว่า … พี่เชอร์คิดอะไรๆกับผมหรอ ? อะอ้าว พี่เชอร์ หลับไปซะละ ไม่เป็นไรอย่างน้อยแผนนี้ก็สำเร็จ ! เสร็จผมจนได้นะพี่เชอร์”



เคียวก้มลงไปหอมแก้มคนหลับเบาๆ ก่อนจะนึกย้อนไปในต้นปีที่ผ่านมาในวันที่เขาเห็นเชอร์ครั้งแรก


“พี่เคียร์ คนนั้นใครอ้ะ ?”


“เจ้าของผับพี่ อะไรสนใจหรอเรา ?”


“ไม่อ่ะ ดูหยิ่งๆ ไม่เห็นชอบ”


“เอาน่า พี่เขาก็ดี จะมาสมัครงานก็ต้องอย่าไปทำหน้าหมั่นไส้เขาสิวะ เดี๋ยวเสียชื่อพี่หมดอุตส่าห์ไปสปอยไว้ให้ว่าแกเจ๋ง”


“โหยขอบคุณมากครับ จะได้มีเงินไปลงเรียนเทอมหน้าสักที ผับนี้เขาไม่ต้องขายแน่นะพี่ ?”


“เออ พี่เชอร์เขาให้ทำแค่ในผับ ไม่ได้ให้ขายตัว ขายรอยยิ้มก็พอ”



หลังจากวันนั้นช่วงแรกๆก็เป็นพี่เชอร์หน้านิ่งนี่ล่ะที่คอยสอนงานเขา อธิบายให้เด็กมหาลัยคนหนึ่งที่พึ่งบรรลุนิติภาวะฟังเกี่ยวกับเรื่องเครื่องดื่ม การเลือกอาหารที่เหมาะกับเครื่องดื่มชนิดนั้นๆ โดยเน้นย้ำเรื่องศีลธรรมอันดีและความจริงใจต่างๆในการทำงาน เสียงทุ้มๆสม่ำเสมอทำให้เขาเผลอใจไปโดยไม่รู้ตัว … แม้ตอนแรกจะหมั่นไส้ในความนิ่งติดจะเก๊ก .. แต่ไปๆมาๆกลับหวั่นไหวอย่างบอกไม่ถูก สุดท้ายพี่เคียร์ก็ดันสังเกตเห็นจนได้ … ทุกคนในผับเลยพากันวางแผนให้เขาได้เข้าไปในสายตาของพี่เชอร์ในที่สุด …




ทั้งเรื่องวันเกิดที่ตอนแรกนึกว่าจะไม่มีอะไรคืบหน้าไปมากกว่านี้แต่ต้องขอบคุณสถานการณ์ในวันที่โจรขึ้นหอทำให้เขามีโอกาสได้รั้งพี่เชอร์ไว้ใกล้ตัวอีกนิด … แล้วมันก็ได้ผลดีเกิดคาดเมื่อพี่เชอร์เผลอจูบเขา …




แล้วทุกอย่างก็ลงล็อค




แม้อาการจะเจ็บจะเป็นเรื่องจริง แต่เขาก็ลงทุนไปแช่น้ำเย็นทุกวันๆ วันละสองชั่วโมงเพื่อให้ตัวเองป่วยเนี่ย …. นับว่าได้ผล !




คิดแล้วมันก็รู้สึกดีเหมือนกันแฮะ





“หายป่วยไวๆนะครับพี่เชอร์ จะได้รีบมาขอผมเป็นแฟนสักที เพราะผมจะเล่นตัวให้ถึงที่สุดเลยล่ะ !”




ก็แหม … อะไรที่ได้มาง่ายๆมักจะไม่เห็นค่านี่ครับ … ผมก็ขอต่อเวลาแผนตัวเองไปอีกนิด … คงจะไม่ว่ากันนะครับ

- -----------------

The END


อ่านแล้วแปลกๆกันบ้างปะบ่ ? ไม่มั่นใจเลย ฮ่าๆ

Share This Topic To FaceBook

ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #1 เมื่อ05-04-2012 23:30:28 »

 o13 o13 o13

wijii

  • บุคคลทั่วไป
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #2 เมื่อ05-04-2012 23:39:02 »

เย้ๆๆๆๆ เรื่องสั้นเรื่องใหม่

โอ๊ะ นายเอกนี่จอมวางแผนนี่นา กร๊ากกกกก

ออฟไลน์ reborn23

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 369
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-3
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #3 เมื่อ05-04-2012 23:44:49 »

วางแผน  เชือด  พี่เซอร์  แบบนิ่มๆเลยนะนั้น


ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #4 เมื่อ06-04-2012 00:27:22 »

ร้ายจริงๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ

ออฟไลน์ yeyong

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5857
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +917/-26
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #5 เมื่อ06-04-2012 00:50:56 »

เคียว ร้ายกว่ายุง
เล่นตัวแต่พองามนะหนู

ออฟไลน์ นอนกินแรง

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-4
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #6 เมื่อ06-04-2012 02:04:58 »

นายเอกเรื่องนี้ โค-ตะ-ระ แผนสูง

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #7 เมื่อ06-04-2012 06:57:12 »

 o13มากน้อง

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #8 เมื่อ06-04-2012 09:34:31 »

เป็นแผนการที่เลิศมาก น้องเคียวทุ่มสุดตัว แต่พี่เชอร์ก็ไปไหนไม่รอดจริงๆ :z1:

ออฟไลน์ bulldog17

  • ❤GOT7
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3689
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +265/-12
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #9 เมื่อ06-04-2012 09:59:10 »

ไม่แปลก

และนายเอกเจ๋งมาก o13

555555

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
« ตอบ #9 เมื่อ: 06-04-2012 09:59:10 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






alekung103

  • บุคคลทั่วไป
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #10 เมื่อ06-04-2012 10:35:15 »

แผนสุดยอด

ใบพลู

  • บุคคลทั่วไป
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #11 เมื่อ06-04-2012 11:16:53 »

เคียวร้ายชะมัด


เยี่ยม!  o13

ออฟไลน์ BitterSweet~

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 788
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +104/-0
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #12 เมื่อ06-04-2012 11:31:37 »

นายเอกน่าหยิกจริง ๆ

ออฟไลน์ Smirnoff

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-1
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #13 เมื่อ06-04-2012 12:35:21 »

พี่เชอร์โดนซะแล้วววววว  ฮ่าๆๆๆ

ออฟไลน์ tender

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 126
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #14 เมื่อ06-04-2012 12:41:27 »

ร้ายจริงๆ 5555  o13

ออฟไลน์ NOoTuNE

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3255
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +317/-15
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #15 เมื่อ06-04-2012 12:51:11 »

บร๊ะ น้องเคียว มันค้องแบบนี้ซิลูก  o13 ถูกใจเจ๊จริงๆ

ออฟไลน์ lovely2min

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 268
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #16 เมื่อ06-04-2012 13:00:02 »

เงิ่ม เชอร์พลาดแล้วล่ะ
ฮ่าฮ่า

ออฟไลน์ Non_stop

  • Until we meet again
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 422
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-1
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #17 เมื่อ06-04-2012 13:03:15 »

 :-[ :impress2:

เคียวร้ายจริงๆ

น่ารักด้วย ไม่มีตอนพิเศษหน่อยเหรอค่ะ

อยากติดตามต่อจังเลย  :L2:

Tiamo_jamsai

  • บุคคลทั่วไป
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #18 เมื่อ06-04-2012 13:20:20 »

 :L2: :L2:

Ella Killer

  • บุคคลทั่วไป
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #19 เมื่อ06-04-2012 13:27:36 »

เคียว...สุดยอดมาก  o13 o13

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
« ตอบ #19 เมื่อ: 06-04-2012 13:27:36 »





ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #20 เมื่อ06-04-2012 13:31:40 »

เคียวน่ารักน่าหยิกกำลังดีค่ะ

Tiamo_jamsai

  • บุคคลทั่วไป
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #21 เมื่อ06-04-2012 14:45:59 »

เ คียว น่ารักจิงๆเลย1111111111111111111111 o13 o13 o13

ออฟไลน์ qq_oo

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1748
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +143/-4
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #22 เมื่อ06-04-2012 15:25:47 »

เคียวนี่เจ้าเล่ห์อ่ะ อิอิ

The common areas

  • บุคคลทั่วไป
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #23 เมื่อ06-04-2012 15:49:54 »

กรี๊ดกร๊าดไปกับเคียว

 :กอด1: เคียว & คนเขียน

ออฟไลน์ bambooiihallo

  • ยู้ฮู >w<
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1228
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1503/-19
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #24 เมื่อ06-04-2012 21:58:30 »

ขอบคุณทุกคอมเม้นค่ะ

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #25 เมื่อ06-04-2012 22:46:48 »

แอร๊ยยยย น้องเคียวสุดยอดดดดด มาต่ออีกหลาย ๆ หน่อยได้มั้ยคะ ^^

ออฟไลน์ Lemon_Tea

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1641
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +71/-2
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #26 เมื่อ07-04-2012 00:59:57 »

โจเป็นพ่อสื่อโดยไม่รุ้ตัว เหอะๆ
เคียว วางแผนไว้นั่นเอง ลงทุนไป(ร่างกาย)แทบแย่
ก็รอคอยคำขอเป้นแฟนให้สมหวังล่ะกัน เนอะ

ออฟไลน์ Silver-Ray

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 113
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-2
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #27 เมื่อ20-04-2012 22:03:55 »

เคียวเจ้าเล่ห์
แต่น่ารัก...

YELLOWSTAR

  • บุคคลทั่วไป
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #28 เมื่อ20-04-2012 22:24:44 »

นายเอกจอมวางแผน!!!
คุณแบมขอตอนพิเศษด่วนคะ!!!!!   >///<

ออฟไลน์ NY_JK

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 639
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
Re: เรื่องสั้น : หลงผมแล้วล่ะสิ
«ตอบ #29 เมื่อ20-04-2012 22:53:52 »

 :laugh: เจ้าแผนการได้อีก ฮ่าๆ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด