สวัสดีครับทุกคน วันนี้ผมรีบปั่นสุดขีดเนี่องจากมีงาน-การบ้านเยอะแยะ หลายๆคนยังถามผมเลยว่า
แล้วมีเวลาเหรอ ก็ไม่มีอ่ะ แต่ก็ขอขอบคุณนะครับ ผมยังไม่เอาตอนนี้เป็นตอนจบหรอกครับ
คงจะลงเรื่อยๆ เท่าที่ทำได้อ่ะครับ ส่วนพี่พิมแค่รู้ว่าอ่านผมก็ดีใจแล้วครับ ไม่ได้ว่าอะไรเลยครับ
เด่วเสียเวลา เชิญรับชิมเค้กตอนนี้ได้เลยครับ (ผมรีบ แหะๆ)
****************************************************************^^ เค้กรสรัก กาแฟรสหวาน ^^
ตอนที่ 7 “ช่างมันเถอะครับ เค้ามีคนอื่นไปแล้ว” “อ้าว...ตื่นแล้วเหรอป๊อด” ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา เมื่อพบชายตรงหน้ากำลังแต่งตัวอยู่
“ครับๆ” ผมเอามือกุมขมับตัวเอง มันปวดหัวจี๊ดๆ ปากก็ฝาดๆ
“เดี๋ยวพี่ไปทำอะไรให้ทานนะ เอ็งไปอาบน้ำก่อนเถอะ”
“เฮ้ย!!! นี่ไม่ใช่ชุดที่ผมใส่เมื่อคืนนี่นา พี่แมต พี่ทำอะไรผม!!!” ผมพูดขึ้นหลังจากที่ผมสำรวจตัวเองอยู่บนเตียง
“เอาน่า แค่ 2 ยกเอง”
“ฮือฮือ พี่ทำแบบนี้กับผมได้ไง” ผมร้องไห้ครับ ไม่นึกว่าคนที่ดีกับผมจะทำร้ายผมได้ลงคอ
โป้กกก!!! แล้วไอ้พี่แมตก็เดินมาเขกหัวผม
“นี่เอ็งจะบ้าเหรอ คิดอะไรลามกอยู่ได้ ทีเมื่อคืนเห็นนอนกอดพี่กลมเลย พอพี่กำลังจะหลับตาเท่านั้นแหละ อ้วกใส่พี่เฉยเลย เรียกก็ไม่รู้สึกตัว ทีนี้พี่เปลี่ยนเสื้อในกระเป๋าเอ็งให้ ก็อ้วกใส่อีก 2 ยกเลย ก็เลยต้องได้เช็ดตัวให้ใหม่ แล้วพี่ก็ได้อาบน้ำอีกรอบตอนดึก แล้วเสื้อผ้าที่เอ็งใส่ตอนนี้มันเลยเป็นของพี่ ของเอ็งอ่ะ กองอยู่กับอ้วกอยู่กระเป๋าโน่น” พี่แมตชี้ไปยังกระเป๋าของผมที่วางอยู่มุมฝาผนังของห้อง
“จริงอ่ะ... แล้วทำไมห้องนี้ดูไม่มีกลิ่นอ้วกเลยอ่ะ แถมสะอาดสะอ้านอีก”
“เอ่อ ก็เอ็งอ้วกใส่ห้องตรงข้ามโน่น พี่อุ้มเอ็งมาห้องนี้ อย่าบอกนะว่าไม่รู้สึกตัวอะไรเลย แล้วงี้โดนใครมอมมิโดนข่มขืนรูดทรัพย์ไปหมดแล้วรึ”
“จริงเหรอครับ อำผมป่ะเนี่ย”
“นี่เอ็งอยากให้พี่ปล้ำมากเลยรึ หึหึ ช่ายพี่อำ แล้วตอนนี้เอ็งเจ็บตูดป่ะหล่ะ พี่ไปทำอะไรให้ทานข้างล่างนะ 5555++” พี่แมตยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนเดินออกจากห้องไปอย่างหน้าตาเฉย ทิ้งความตกใจไว้ให้กับผม
ไอ้พี่แมตบ้า จะว่าไปแล้วผมก็รีบสำรวจประตูหลังของผมดีกว่า เอ...ก็ไม่เจ็บ ไม่มีร่องรอย แถม กกน.ก็ยังเป็นตัวเดิม หุหุ พี่แมตไม่ได้รุกล้ำอิสรภาพของผมจริงๆ ว่ะฮ่าฮ่าฮ่า แล้วผมจะดีใจมากไปทำไมวะ แหะๆ ผมเองก็เริ่มรู้สึกละว่าตัวเองเน่ามาก เลยเดินไปอาบน้ำขัดสีฉวีวันดีกว่า ผมก็ปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดๆ สำรวจไปที่คอและแผงอก ปราศจากร่องรอย ผมจึงค่อยๆปลดกางเกง และกางเกงในของผมออกไป ตอนนี้คนอ่านห้ามแอบดูผมนะ ผมเขิน อิอิ ผมค่อยๆเปิดน้ำให้ไหลผ่านลำตัวอันโสโครกของผม
ผมอาบน้ำด้วยความเพลิดเพลินใจ จนลืมไปว่าผมชักจะอาบนานไปหน่อย คงต้องลงไปทานข้าวได้แล้วล่ะ เดี๋ยวพี่แมตจะว่าเอา เราอุตส่าห์มานอนบ้านคนอื่น ก็งี้แหละครับ ผมมันผู้ดี อิอิ แต่ว่า...เหมือนผมจะลืมอะไรไปซักอย่าง อ๊ะ! ผมลืมเอาผ้าเช็ดตัวมาในห้องน้ำ มันคงอยู่ในกระเป๋าเป้ผมอ่ะดิ
ผมค่อยๆเปิดประตุแง้มๆ เอาแค่ศีรษะออกมาดูว่าพี่แมตอยู่หรือเปล่า เมื่อเห็นว่าทางเดินโล่งสบาย ผมก็เดินร่าไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่กระเป๋าทั้งๆที่ยังโป๊อยู่
“เฮ้ย” เสียงดังจากข้างหลัง ผมหันหลังกลับไปมองทันที เฮ้ย....ผมเอามือปิดลูกชายผมแทบไม่ทัน
“พี่แมตเข้ามาได้ยังไง ไม่เคาะประตูอ่ะ”
“ขอโทษที ประตูมันปิดไม่สนิทอ่ะ พี่เลยเปิดออกมาเลย ว่าจะมาเรียกเอ็งลงไปทานข้าว พี่ไม่ได้ตั้งใจจะแอบดูเจ้าป็อดน้อยนะ”
“น้อยที่ไหน ไม่น้อยซักหน่อย”
“อือๆ ไม่น้อยก็ไม่น้อย พี่ขอโทษ พี่ลงไปรอข้างล่างนะ” แล้วพี่แมตก็ปิดประตูออกไป
“ครับ เดี๋ยวผมตามไป” ให้ตายเถอะ ผมยืนโป๊จับเจ้าป๊อดน้อย เอ๊ย เจ้าป๊อดใหญ่ อยู่ตั้งนาน แล้วผมจะมัวรีรออยู่ใย ตอนนี้อายมาก พี่แมตเห็นอะไรต่อมิอะไรผมหมดแล้ว ผมรีบเปิดกระเป๋าเอาผ้าเช็ดตัวออกมานุ่งโดยเร็ว เพิ่งสังเกตเห็นผ้าเน่าๆของผมที่กองอยู่ เหม็นชะมัด T^T คิดถึงตอนตัวเองเมาแล้วอายพี่แมตโคตรๆ แล้วนี่ผมจะใส่ชุดอะไรล่ะเนี่ย แต่สายตามารของผมมันไปหยุดที่เก้าอี้แต่งตัว มีเสื้อผ้าอยู่ชุดหนึ่ง แถมไม่ลืมที่จะมีบ็อกเซอร์อีกตัวตะหาก ผมเลยหยิบเอาบ๊อกเซอร์ของพี่แมตตัวนั้นขึ้นมาดม เหอๆ จะบ้าเหรอ โรคจิตละ ใกล้ๆกันนั้นก็มีกระดาษแปะไว้บนโต๊ะ เขียนไว้ว่า ‘ใส่ซะ’
ผมก็ได้หยิบเสื้อผ้าของพี่แมตที่เตรียมไว้ให้มาใส่ ก็เป็นกางเกงยีนส์ยี่ห้อดังตัวหนึ่ง มันหลวมไปนิดๆ แต่ผมก็มีเข็มขัดรัดไว้อยู่ ส่วนเสื้อก็เป็นสีเขียวเข้มพอดีตัว แต่ถ้ายกแขนนึ้นเหนือศีรษะเสื้อก็จะพ้นขอบกางเกงเผยให้เห็นถึงบ็อกเซอร์สีดำที่พี่แมตจัดมาให้
“หล่อดีนะ” พี่แมตทักทำให้ผมหน้าแดง หลังจากที่ผมลงมาจากห้องพี่แมต
“ก็นะ...คนมันหน้าตาดี เหอๆ”
“ไม่ค่อยเลย มานี่ดิ มากินข้าว พี่หิวแล้ว” แล้วพี่แมตก็จับแขนผมลากไปที่ห้องครัว แล้วทำไมต้องจับแขนผมเนี่ย แล้วทำไมผมก็ยอมให้จับด้วยล่ะ งงกะตัวเอง ผมเพิ่งสังเกตเห็นนะครับเนี่ยว่าบ้านของพี่แมตก็ใหญ่โต หรูหรา แต่เรียบง่าย แปลกดี ทำไมนะ บ้านก็กว้างขวาง แต่โคตรเงียบเลย ที่สำคัญตอนนี้ผมเห็นมีแต่พี่แมตกับผม 2 คนในบ้านอ่ะ
“บ้านพี่ไม่มีคนอื่นๆอยู่เลยเหรอครับ” ผมพูดหลังจากนั่งเก้าอี้แล้ว ดูอาหารที่อยู่ตรงหน้าก็มีแกงเขียวหวานไก่ ผัดหน่อไม้ฝรั่ง หมูทอดกระเทียม และไข่ตุ๋น
“คนอื่นๆอยู่อังกฤษครับ ตอนนี้ก็มีแค่เราเพียง 2 คน คือปกติพี่อยู่คนเดียว แต่จ้างแม่บ้านมาทำความสะอาดแล้วก็เอาผ้าไปซัก ซึ่งเค้าจะมาในทุกๆเช้าครับ”
“อ๋อ ครับ แล้วทำไมอาหารเยอะจัง พี่แมตทำเองหมดเลยเหรอครับเนี่ย”
“ไม่อ่ะ ไม่ได้ทำเอง โทรสั่งมา 555++”
“กรรม! ไอ่เราก็นึกว่าทำเอง เพราะเห็นตะกี้บอกจะลงมาทำกับข้าวให้ทาน”
“อย่ามามั่ว พี่ไม่ได้บอกว่าจะทำกับข้าวซักหน่อย พี่ว่าจะไปทำอะไรมาให้ทาน พี่ก็ทำเค้กแล้วไง แต่พอดีกับข้าวที่พี่สั่งไว้มาพอดี แล้วพี่ก็หิวแล้ว เลยกินข้าวเลยดีกว่า ส่วนเค้กเอ็งค่อยเอากลับไปกินที่บ้านก็ได้”
“อ่ะครับ แล้วจะกินหมดไหมเนี่ย”
แล้วท้องผมมันก็ส่งเสียงร้องเหมือนคนครวญครางอยากตายขึ้นมา พี่แมตได้ยินถึงกับอมยิ้มแล้วส่ายหน้า ชิส์ แล้วพี่แมตก็ส่งจาน ช้อนส้อมมาให้ผม เมื่อพี่แมตจะตักข้าวผมจึงชักจานหนี
“ไม่เป็นไรครับพี่ ผมตักเองได้”
“อือ งั้นตักให้พี่ด้วยละกัน” อ้าวเป็นงั้นไปได้ ผมว่าไอ้พี่แมตเนี่ยก็แสบพอๆกันเลยนะ แต่ก็นะตามสุภาษิตไทยว่า อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย เป็นวัวเป็นควายให้ลูกท่านเล่น แว๊ก!!! ไม่ใช่ละ
ผมตักข้าวให้พี่แมตและตัวเองเสร็จ ผมก็ตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเอาเป็นเอาตายเลยครับ เพิ่งนึกได้ว่าเมื่อตอนเย็นยังไม่ได้กินข้า กินแต่เหล้า พอนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ภาพต่างๆก็ค่อยๆไหลเข้ามาอีกแล้วล่ะครับ น้ำตาพาลจะไหลอีกแล้ว ผมผิดมากหรือไงครับที่ไม่มีเวลาให้อิม แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมทำลงไปก็เพื่ออิมนะ
“นี่ป๊อด...เป็นอะไรไปอีกล่ะ ตะกี้ยังเห็นกินเอาๆอยู่เลยนี่นา”
“กินไม่ลงแล้วครับ”
“เอาน่า ใจเย็นๆ เอ็งค่อยๆพูดค่อยๆจากันก็ได้ เดี๋ยวน้องอิมเขาก็เข้าใจเองแหละ”
“ช่างมันเถอะครับ เค้ามีคนอื่นไปแล้ว”
“อ่ะนะ”
“พี่แมตกินข้าวต่อเถอะ ผมอิ่มแล้ว”
“ตักแกงเขียวหวานไก่ให้พี่หน่อยเด้”
“ไหนอ่ะพี่หน่อย” โป้กกกก!!! “ฮือฮือ เขกหัวผมไมอ่า”
“ตะตักให้พี่ดีๆหน่อยก็ไม่ได้ เล่นลิ้นนักนะ”
“พี่อยากกินก็ตักเองดิ”
“ไม่เอาอ่ะ...พระเอกนางเอกในทีวีเค้ายังตักป้อนข้าวกันเลย”
“เอ๋า...ก็ผมไม่ใช่พระเอกนางเอกในทีวีนี่นา”
“จะตักดีๆหรือว่าอยากโดนเขกหัวอีก หืม?”
“อ่ะคร้าบๆ โหดจริงๆ”
“ดีมาก”
แล้วผมก็ตักแต่น้ำแกงให้พี่แมต แกเลยทำตาดุใส่ผมแต่ไม่ได้เขกหัวผมหรอก ดูๆไปแกก็น่ารักดี อย่างน้อยๆก็เป็นช่วงเวลาสั้นๆที่ทำให้ผมลืมอิมได้ ผมรู้สึกดีจริงๆที่มีพี่แมตอยู่ตรงนี้ ผมรู้นะว่าที่พี่แกแอบกวนผมเพราะไม่อยากให้ผมคิดมากและไม่อยากเห็นผมเสียใจ ขอบคุณครับพี่แมต เอ๊ะ!!! หรือว่าผมชอบพี่แมตเข้าไปแล้ว ก็นะทีอิมยังมีคนอื่นได้ แล้วผมจะมีไม่ได้เชียวหรือ
“พี่แมต...เราเป็นแฟนกันม๊ะ”
“
” เศษข้าวกระเด็นออกปากพี่แมต และเม็ดข้าวบางส่วนติดอยู่ที่หน้าผม แล้วมันก็จบตอน...
******************************************************************
ถ้าผมพิมพ์ผิดประการใดก็ขอโทษด้วยนะครับ ไปทำงานข้างนอกก่อน เด่วกลับมาผมมาเช็คดูอีกทีนะครับ
ขอบคุณครับที่ยังคงให้การติดตาม เดี๋ยวผมต้องแต่งให้จบเร็วๆนี้แน่ๆครับ สู้ๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
