-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
.::.กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ .::. (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)
:mc3:(http://img293.imageshack.us/img293/5020/30726230te9.gif) :mc3:
สุขสันต์วันปีใหม่ 2551 ครับ มีความสุขทุกๆท่านนะคร๊าบ
เนื่องด้วยความอวดดีของผม (อีกครั้ง) ใคร่ขอความกรุณาเอานิยายที่แต่งขึ้นมาลงหน่อยนะครับ
เรื่องนี้เป็นเรื่องแต่ง ไม่มีความเป็นจริงใดๆ หากมีการพาดพิงถึงผู้ใดหรืออะไรโดยไม่ได้มีเจตนา
ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ เรื่องนี้ผมได้รับแรงบันดาลใจจากการอยากเปิดร้านกาแฟ เหอๆ
แต่ฝีมือการแต่งยังไม่ไปไหนอยู่เลยครับ ยังหางแถวเหมือนเดิม หากมีไรผิดพลาดก็ช่วยๆกัน
แนะนำด้วยนะครับ เรื่องที่จะเอามาลงมันอาจจะหาสาระไม่ค่อยจะเจอ หากผู้ใดไม่ชอบ
หรือเห็นว่ามันน่าเบื่อ ก็กรุณากดกากบาทสีแดงตรงมุมขวามือด้านบนด้วยนะครับ
ปล.ผมขอตัวไปพิมพ์บทนำก่อนนะครับ เดี๋ยวพิมพ์เสร็จจะเอามาลงเลยครับ ขอบคุณครับ
และขอบคุณพี่แน๋วที่ช่วยเอาข้อตกลงในการเข้าเล้ามาลงให้ครับ ขอบคุณครับผม
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
มารอต้อนรับเรื่องใหม่ค่ะ :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
^^ เค้กรสรัก กาแฟรสหวาน ^^
(http://img229.imageshack.us/img229/8087/2006416920431ue2.jpg)
บทนำ
“พี่คร๊าบ ผมขอสมัครทำงานที่นี่หน่อยนะคร๊าบ” ผมทำตาเชิงอ้อนวอน
“ไม่ได้! เอ็งยังไม่ถึง 18 ไม่รับโว้ย อ่านป้ายหน้าร้านรึยัง เค้าบอกว่ารับสมัครพนักงานเสิร์ฟอายุ 18 ปีขึ้นไป” ชายเจ้าของร้านยังไม่ยอม
“นะครับพี่ อีกไม่กี่เดือนผมก็จะ 18 แล้ว” ผมเองก็ยังไม่ยอม อ้อนต่อไป
“ถ้าดูจากใบสมัคร อีกไม่กี่เดือนเอ็งนี่ก็...อีก 16 เดือนนี่นะ”
“นะคร๊าบ ผมอยากทำงานจริงๆ” เห็นทีว่าผมคงจะต้องงัดท่าไม้ตายซะแล้วล่ะ
“เฮ้ยยย!!! เอ็งอย่าทำแบบนี้ดิวะ!” เจ้าของร้านตกใจเล็กน้อยที่เห็นผมคุกเข่า “ลุกขึ้นก่อน”
“ไม่.....ก็ผม...ผม...อยากซื้อของขวัญให้แฟน แต่ผมมีเงินไม่พออ่ะครับ ช่วยรับผมเถอะนะครับ” แล้วน้ำใสๆที่ขอบตาผมก็เริ่มซึมออกมา
“เอ่อ เอ่อ ไม่ต้องร้องแล้ว ลุกขึ้นด้วย รับก็รับ เฮ้อ....เอ็งนี่ทำพี่ลำบากใจจริงๆ” ชายหนุ่มได้แต่ส่ายหน้า
“ขอบคุณมากๆครับ” ผมพูดพร้อมกับโค้งให้งามๆ หากคุณเคยได้ยินมาว่า มารยาหญิงร้อยเล่มเกวียนเป็นดังนั้นจริงๆ ผมคงจะมีเก็บไว้เป็นพันๆเกวียนแล้วล่ะมั้ง เหอๆ
ก็ใครเลยจะรู้ว่ามือของผมที่ไขว้หลังอยู่นั้นมันมีพิมเสนที่ผมแอบเอามาป้ายตาอยู่เมื่อครู่ เหอๆ 5555++
ปล.ขอบคุณภาพเค้กจากผู้ใดก็ไม่รู้คร้าบ ชอบคุณพี่ทิพย์ด้วยครับที่มาเจิม ขอบคุณครับ
-
แค่เห็นรูปก็หิวแล้วอ่ะ :serius2: :serius2: อยากกิน อยากกิน :serius2: :serius2: :serius2:
เอามายั่วกันชัดๆ :oni2: :oni2:
-
แอบย่องมาให้กำลังใจอีกคน :mc1:
ขอมาแอบอ่านด้วยคนได้ป่าวครับ เหอๆ :m4:
-
สนุกดี
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
สู้ๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่า :a1:
ปล. เค้กน่ากินมากเลย *q*
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ชอบทั้งเค้กทั้งกาแฟเลยจ๊ะ :m4:
-
ขยันจังเลยน๊าน้องเอ็ม :mc4:
-
:oni1:
ตามมาอ่านคับ
รีบๆเขียนน่ะรออยู่
:oni2:
-
ไม่เหงบอกกันเลยอ่ะ
ว่ามาแต่งเรื่อง
แอบงอน
ยังงัยก้อรีบๆมาลงนะ
จะรออ่าน หุหุ :mc3:
-
คือที่จริงเรื่องนี้ผมอยากเอามาเขียนเป็นการ์ตูนอ่ะครับ แต่ฝีมือการวาดไม่ได้เรื่องเลย 5555++
ว่าแต่จินไมต้องแอบอ่านอ่ะ อ่านดีๆก็ได้นะ แต่เรื่องผมมันอาจจะไม่สนุกอย่างที่คิดก็ได้ หากใครอ่านแล้วไม่ชอบใจ
ก็สุดแท้แต่ใจผู้อ่านละกันนะครับ ส่วนเรื่องที่ผมไม่ได้บอกใครนี่คือไม่อยากโปรโมทอ่ะครับ เพราะเกรงว่าไปโฆษณา
แล้วเรื่องไม่สนุกผมจะเครียดเอา แหะๆ ยังไงผมก็จะสอบพรุ่งนี้แล้ว เลยเอามาลงให้ก่อนตอนแรกนะครับ ยังไงตอน
ต่อไปถ้านานหน่อยก็อย่าว่ากันล่ะครับ ช่วงนี้สอบ ยังไงก็ขอขอบคุณทุกๆท่านที่ให้การติดตามอ่านนะครับ ขอบคุณครับ
*************
^^เค้กรสรัก กาแฟรสหวาน^^
ตอนที่ 1 "แล้วไง มีตังเลี้ยงจริงป่ะหล่ะ"
วันธรรมดาของเช้าที่ไม่ธรรมดา เมื่อผมเดินออกจากบ้านจะไปยังหน้าปากซอยเพื่อขึ้นรถเมล์ไปเรียน อยู่ๆก็มีรถคันหรูสัญลักษณ์วงกลมล้อมรอบอยู่ 4 วง ได้เหยียบน้ำกระเด็นใส่กางเกงสุดที่รักของผม
“เฮ้ย...เกงตรู” มือชี้หน้าเจ้าคนขับออดี้ หน้าตาผมตอนนี้บอกบุญไม่รับ แล้วทันใดนั้นรถก็หยุดลงพอดี
“เฮ้ย ขับรถไม่มีตาหรือไงวะ” ผมจัดให้ 1 ดอกด้วยความปรารถนาดี หลังจากที่ชายคนนั้นลดกระจกลง
“ตาอ่ะมี แต่ตอนนี้มี 4 ตา” ชายตรงหน้าสวมแว่นตาสีดำ หน้าตาหล่อเหลาเลยทีเดียวล่ะ แต่ถ้าเทียบกับผมแล้วล่ะก็ผมหล่อกว่าอย่างปฏิเสธไม่ได้เลย แค่จมูกมีสันน้อยกว่าตานี่เท่านั้นเอง หุหุ ดูไปดูมาเหมือนจะเป็นลูกครึ่งฝรั่งมั้ง ส่วนผมอ่ะไทยแท้เน่อ 555
“หน้าตาก็ดี กวนอีกนะ นี่เกงผมเปื้อนเลยอ่ะ”
“ครับ ขอโทษครับ พอดีไม่คุ้นทางแถวนี้อ่ะครับ” ดูหน้าตาแล้วคงไม่คุ้นจริงๆหรอก
“ไม่รู้ล่ะ ขอโทษแล้วกางเกงผมไม่ได้ใหม่เหมือนเดิมนี่”
“เอาไงดีอ่ะ ผมรีบซะด้วยสิ งั้นเอางี้ เดี๋ยวผมเลี้ยงคุณที่นี่เป็นการขอโทษละกัน” พร้อมทั้งยื่นการ์ดใบหนึ่งที่บนหัวเขียนว่า ‘ร้านกาแฟรสหวาน’
“แล้วผมจะรู้ได้ไงล่ะ ว่าไม่ได้หลอกผม”
“เอาน่า 5 โมงเย็น ผมรออยู่ที่นั่นเลย แต่ตอนนี้ผมรีบ ผมต้องไปธุระแล้วล่ะ สายมากแล้ว”
“อ้าว นี่คิดจะหลอกแล้วชิ่งหนีเหรอ?”
“งั้นให้ผมไปส่งไหมล่ะ จะไปไหนครับ”
“ใส่ชุดนักเรียน ก็ต้องไปเรียนดิ แต่ไม่เป็นไรหรอก เดินไปแค่นี้ถึงหน้าปากซอยแล้ว ถ้าผมขึ้นรถไปด้วยล่ะก็ เกิดฆ่าแล้วข่มขืนผม ผมจะทำยังไงล่ะ ยิ่งหน้าตาไม่น่าไว้วางใจอยู่”
“ถ้าฆ่าอ่ะ คงมีสิทธิ์นะ แต่ข่มขืนด้วยนี่ท่าจะไม่ไหว เหอๆ” พูดงี้หมายความว่าไงฟระ
“ไปเลยๆ รีบไม่ใช่เหรอ” ต้องรีบไล่ครับ ผมก็รีบเหมือนกัน ‘สายแล้ว’
“คร๊าบ แล้วเย็นนี้เจอกันนะ” แล้วก็ปิดกระจกขึ้น ขับรถหนีไปซะง้าน แต่เอ๊ะ! ก็ผมเป็นคนไล่เขาไปเองนี่นา หึหึ
ตกตอนเย็นหลังเลิกเรียน ผมก็ขึ้นรถเมล์กลับเหมือนปกติ แต่ทำไมวันนี้จู่ๆท้องมันก็ร้อง เจี๊ยกๆ เอ้ย! จ๊อกๆ ผมก็นั่งตาละห้อย มองออกไปนอกกระจกด้านข้าง ผมเห็นชื่อๆหนึ่งในทันใด
‘ร้านกาแฟรสหวาน’ เย้ยยย เหตุการณ์เมื่อเช้าถูกนำกลับมาเรียบเรียงใหม่ด้วยสมองอันน้อยนิดของผม มันทำให้ผมอมยิ้ม จนกระทั่งผมรู้สึกเหมือนว่ามีใครมามอง เอ๊ะ! กระเป๋ารถเมล์ นี่คิดว่าตรูบ้าล่ะสิ คนบ้าอะไรจะหน้าตาดีแบบนี้ หุหุ ว่าแล้วผมก็ลงป้ายหน้าดีกว่า
วันนี้ฤกษ์งามยามดี จะกินให้จ่ายไม่ไหวดีกว่า เหอๆ ความคิดอันชั่วร้ายได้เริ่มต้นแล้ว จะมาว่าผมร้ายก็ไม่ถูกหรอก ผมแค่เอาคืนนิดๆหน่อยๆเท่านั้นเอง หุหุ แต่เอ๊ะ! นี่ผมมายืนหน้าร้านตั้งแต่เมื่อไร สงสัยคิดไรเพลินไปหน่อย แล้วเมื่อผมมองผ่านกระจกใสๆเข้าไปในร้าน ก็พบสายตาคู่หนึ่งที่เมื่อกลางวันมี 2 คู่ โบกไม้โบกมือให้ผมแถมยิ้มแฉ่งซะด้วย เหอๆ ว่าแล้วผมก็เดินเข้าไปร้านเลย
“นายมาสาย 13 นาที 50 วินาทีนะ” แว๊กกกก อะไรจะขนาดนั้นวะ
“ทีแรกผมไม่คิดว่าจะมานี่ หิวหรอกถึงได้มาอ่ะ” เดี๋ยวก็รู้ หุหุ
“อ่ะนี่ สั่งเลย ผมสั่งละ” เมนูๆๆๆๆ แหะๆ เก็บอาการหน่อยตรู
“ครับ ผมเอากาแฟรสหวาน ของขึ้นชื่อที่นี่สินะ แล้วก็.........บลาๆ บลาๆ” จัดมาเลยครับ ทั้งน้ำทั้งนม ทั้งเค้ก
“แล้วผอมๆยังงี้จะทานหมดเหรอเนี่ย สั่งมาซะเยอะแยะ”
“หมดดิ สั่งได้ก็กินได้ หรือว่าพูดงี้ไม่มีตังจ่ายอ่าดิ ” เอ่อ ถ้าเขาไม่มีตังจ่ายแล้วผมจะทำไงดีเนี่ย ที่มีติดตัวก็แบงค์สีเขียวๆ 2 ใบ เหรียญ 2 สีอีก 1 เหรียญ แต่ช่างมันเหอะ วินาทีนี้ขอกินไว้ก่อน เอาช้างมาอยู่ตรงหน้าก็อย่าคิดว่าจะขวางผมได้ ฮ่าฮ่าฮ่า
ดูๆไปชายตรงหน้าเค้าก็สุภาพดีนะครับ อมยิ้มตลอด สั่งแค่กาแฟเอ็กซ์เพรซโซ่กะแซนวิซหมูหยองเท่านั้นเอง ที่เหลืออยู่บนโต๊ะในตอนนี้ของผมหมดเลย ผมก็ไม่รู้นะว่าสั่งอะไรมั่ง เอาเป็นว่าผมกินหมดแน่ๆ
“มองไร ไม่เคยเห็นคนกินเค้กเหรอ” ผมถามขึ้นเมื่อเห็นเขาเอาแต่อมยิ้ม
“เคยอ่ะเคย แต่นายกินเหมือนยังกะไม่เคยกินเค้กยังไงยังงั้นแหละ” จ๊ากกกกก เสียทีแล้วตรู ไอ้ที่เคยชมไปเมื่อครู่ขอถอนคำพูดทุกประการ
“แล้วไง มีตังเลี้ยงจริงป่ะหล่ะ”
“อืม มีดิ กินไปเหอะ เดี๋ยวก็ท้องแตกตาย” แอะ แว้งกัดตรูอีกละ
“อ้อ ผมชื่อแมตนะ แล้วนายล่ะ” นี่ตรูจะบอกดีไหมนะ กัดเจ็บแบบนี้ แต่ก็ช่างเหอะ ไงวันหน้าคงไม่ได้เจอกันหรอก
“อ๊อด” ผมงึมงำอยู่ในลำคอ
“นายเคี้ยวให้เสร็จก่อน แล้วค่อยพูดได้ไหม”
“ป๊อด” ผมบอกหลังจากที่ซด เอ้ย ดื่มน้ำ
“งั้นขอแทนตัวว่าพี่แล้วกันนะ”
“อือ แก่กว่าก็ต้องเป็นงั้นอยู่แล้ว”
“เออ เอ็งก็ปากเก่งยังงี้แหละ เดี๋ยวจะเอาอัดใส่ให้เต็มปากจนพูดไม่ได้เลย” เอ้ยยย เปลี่ยนสรรพนามเร็วจริง แล้วที่พูดเนี่ยหมายความว่าไงฟระ มันกำกวมๆ
“แล้วพี่จะทำไง”
“ก็จับยัดใส่ปากเอ็งไง 555”
“เย้ยยย พี่คิดไรเนี่ย เป็นเกย์ป่ะวะ”
“เอ็งแหละคิดไรลามก พี่หมายถึงเค้กที่อยู่ตรงหน้าเอ็งไงที่จะเอามายัด” อ้าว ตรูคิดไปเองเหรอ เหอๆ
‘พรหมลิขิตบันดาลชักพา ดลให้มาพบกันทันใด...’ เสียงเรียกเข้าผมดังขึ้น แหม!!! ตรูไม่ใช่คนโบราณนะ ไอ้พี่แมตมองหน้าตรูใหญ่เลย
“ขอตัวแป๊บนะครับ คุณแม่โทรมา” แล้วผมก็ออกไปโทรศัพท์หน้าร้าน
“คลาสสิกดีนะ เหอๆ” ตาแมตพูดขึ้นหลังจากที่ผมเดินกลับเข้าที่ นี่ตกลงจะกัดตรูให้ได้ ว่างั้น
“ก็ยัยคุณแม่อ่ะดิ เป็นคนสั่งว่าให้ตั้งเอาเพลงนี้เวลาเธอโทรมา แถมห้ามเปลี่ยนอีก”
“เรียกแม่ว่างั้น เดี๋ยวก็บาปหรอก”
“อ้อ ที่บอกว่าคุณแม่อ่ะ คือแม่คุณทูนหัวตะหากครับ แม่ผมจริงๆอ่ะอยู่บ้าน”
“อ้าว...มีแฟนแล้วเหรอเนี่ย” ทำไมต้องทำแววตาสลดลงด้วยวะ
“อืม...ครับ เดี๋ยวผมขอเวลา 5 นาที จะจัดการที่อยู่ตรงหน้าให้หมดครับ”
“ไม่เป็นไรๆ ถ้าเอ็งอิ่มแล้วก็ไม่ต้องฝืนหรอก พี่บอกแล้วไงว่าพี่จะเลี้ยง”
“แหะๆ พอดีผมรีบอ่ะครับ ไม่งั้นทานนี่หมดชัวร์”
“อืม...ยังปากเก่งอยู่เหมือนเดิมนะ”
“เหอๆ ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะครับสำหรับเค้กและกาแฟวันนี้”
“ไม่เป็นไร ถือว่าไถ่โทษเรื่องเมื่อเช้าละกัน”
“555 ผมลืมมันไปตั้งนานแล้วล่ะ”
“ว่าแต่กินกาแฟไปตั้งเยอะแล้วกลางคืนอย่าหนักนะ”
“ทะลึ่งละๆ” ไอ้พี่แมตคิดไรวะเนี่ย
“น้อง...เก็บโต๊ะนี้ด้วย” พี่แมตสั่งพนักงานแล้วเดินออกมาหน้าร้านกับผม
“อ้าว กินแล้วไม่จ่ายตังเหรอ ถึงได้เดินมากับผมเนี่ย”
“เอ็งแหละที่กินแล้วไม่จ่าย นี่มันร้านพี่โว้ยยย”
“หา!!!...” ง่ะ ไม่จริ๊งงง ผมอ้าปากค้างเลย
“อืม พี่ออกมาส่ง เดี๋ยวจะกลับเข้าไปข้างในแล้วล่ะ พี่มาส่งแค่นี้กลับบ้านถูกนะ”
“อ่า...คับ ขอบ...คุณครับ” สมองเริ่มมึนๆ ทีแรกกะจะเอาให้จน แต่กลับกลายเป็นว่าไอ้พี่แมตเป็นเจ้าของร้านซะเองเหรอเนี่ย ว่าแต่ว่าพี่เค้าทำไมดีกับผมจังวะ หรือว่า...พี่เค้าจะแอบชอบผม บ้าน่า ผมเป็นผู้ชายนะ แต่พี่แมตอ่ะไม่แน่ วันหลังจะหาทางพิสูจน์ หุหุ ว่าแล้วก็ไปหาแม่ทูนหัวของผมดีกว่า...
*****************
ปล.มีคนแถวบอกว่าชื่อเรื่องบ้านน๊อก บ้านนอก ก็นะ ตามหน้าตาผมนี่แหละ หุหุ
-
ได้จิ้มตูด นิยายบ้านน๊อก บ้านนอกด้วย
อิอิ
สนุกดีอ่ะ
เริ่มมีเงื่อนงำ
ดูสิ
จะเป็นไงต่อไปสำหรับพี่เจ้าของร้านกาแฟ
กับน้องที่บ้ากินไม่สิ้นสุด
:m1:
-
หน้ารักดีนะครับผม :m1:เป็นกำลังใจให้นะครับผม :mc4:
-
เด๋วจามาอ่านะครับ พี่เอ็ม
สวัสดีปีใหม่ครับ :mc3: :mc3:
สู้ ๆ ครับ o13 :m29:
-
ไว้จะลองกินกาแฟรสหวานดูบ้าง
ปกติกินแต่กาแฟดำ น้ำตาลไม่ต้อง :m23:
-
อยากกินเค้กแบบไม่อั้นบ้างจัง แต่กลัวอ้วน :a6: :a6:
-
:a4:เป็นกำลังใจให้นักเขียนครับ
-
เนื่องจากกุศลผลบุญที่เอาเรื่องมาลงวันนี้ ขอให้สอบได้คะแนนเยอะ ๆ นะคะ :m4:
-
อ่านแล้วชักหิวกาแฟ ไปชงกินก่อนนอนดีกว่า
-
เนื้อเรื่องสนุกดีมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
เก่งจังเลยน้องเอ็ม
เอามาลงต่ออีกนะ
ปล. ทิพจ๋า อย่าไปพูดอะไรอย่างนั้นเดะ เด๋วใครๆ ก็รู้หรอกว่าพวกเรา อยู่ในวัยที่อัตราการเผาผลาญพลังงานไม่ดีแล้ว :sad2:
-
มาช่วยพี่ฟ้าจิ้มตูด เอิ๊กๆ :m14:
หนุกดีอ่ะเอ็ม รีบมาต่อนะ
เอาเวลาไหนมาแต่งเนี่ย เหงยุ่งมะช่ายเหรอ
---------------------------------------------------
ชื่อป๊อด กะ แมต มีที่มาที่ไปป่าวเนี่ย อยากรู้ๆ :m12:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
มาเป็นกำลังใจให้น้องเอ็มอีกคน :oni2:
มันจะหวานกันขนาดไหนจะคอยดู
พี่ชอบใส่น้ำตาลเยอะๆ อ่า สี่ซองเป็นอย่างต่ำ นมเยอะๆ ด้วย (แล้วจะกินทำไม)
เอาหวานๆ น้ำตาลหกเลยนะเอ็ม 55
อ่านแล้วสนุกดี น่าติดตามๆ สู้ๆคับ ทั้งเรื่องเรียน เรื่องนี้ด้วย :a2:
-
แวะมาให้กำลังใจน้องเอ็มจ้า
พี่ล่ะช๊อบชอบเค้กเนี่ย :m4: :m4: :m4:
-
อ่านจบแล้วนะครับพี่เอ็ม สนุกดีครับ อยากกินกาแฟกะเค้กจังเลย อิอิ
ช่วงนี้สอบอยู่ ยังไงก้อ สู้ ๆ ครับผม o7 o7
-
รีบ ๆ มาอัพนะครับ รออ่านอยู่คับ :oni2: :oni2:
-
ขอบคุณมากๆเลยครับ ที่มาติดตามอ่านให้ จากเหนื่อยมา หายเลย แต่ก็ยังไม่วายตายหน้าห้องสอบได้ทุกวัน ฮือฮือ
มี่จริงผมก็ไม่มีเวลาเท่าไรหรอก เหอๆ พอดีเขียนไว้หลายตอนแล้ว แต่ไม่มีเวลาพิมพ์ วันนี้พิมพ์เสร็จก็เอามาลงเลย
ถ้ามีคำผิดก็ขอโทษด้วยนะครับ พอดีผมรีบ เลยไม่ได้ตรวจทานดีๆ เรื่องชื่อตัวเอกทั้ง 2 นี่ไม่มีที่มาที่ไปคับ ชอบเฉยๆ
ส่วนพี่สองก็อย่าชมผมมากไปเลยครับ ฝีมือยังห่างไกล เรื่องสั้นคราวที่แล้วยังทำให้คิดเลยว่าจะกล้าแต่งเรื่องต่อไป
อีกหรือเปล่า เพราะรู้สึกว่าตัวเองเขียนเอง ถ้อยคำมันยังแปลกๆไปอ่ะครับ เหอๆ
ยังไงก็ไม่ให้เสียเวลามาก เชิญรับชิมเค้กตอนต่อไปได้เลยคร้าบ
********************************************************************
^^ เค้กรสรัก กาแฟรสหวาน ^^
ตอนที่ 2 “นี่อิม แฟนผมครับ”
“อิมชอบตุ๊กตาตัวนี้อ่ะป๊อด” ตุ๊กตาไรฟระใหญ่กว่าตัวคนซะอีก
“เท่าไรอ่ะอิม”
“ประมาณ 2000 อ่ะจ๊ะ” ไอ้ป๊อดได้ยินดังนั้นถึงกับหน้าซีด
“แหะๆ”
“ป่ะ ไปร้านอื่นกันเถอะป๊อด อิมหิวแล้วอ่ะ ไปกินข้าวกันดีกว่า”
วันเสาร์ยามว่าง ผมพาอิมไปเที่ยวตามเคย ที่ร้านขายตุ๊กตา ผมก็พอมองอิมออกอยู่หรอกนะว่าอิมเองก็อยากได้ตุ๊กตาหมีตัวนี้มาก อีกทั้งเดือนหน้าก็จะถึงวันเกิดอิมละ เก็บตังๆไอ้ป๊อด วันเกิดอิมเจอกันใหม่นะเจ้าตัวปุกปุย
วันนี้ผมพาอิมไปร้านพี่แมตดีกว่า เอ๊ะ! ทำไมผมคิดถึงพี่เค้าเนี่ย delete delete
“อิม หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว อิมไปร้านกาแฟม๊ะ” ผมลองชวนอิมดู กะว่าจะพาไปเปิดตัวกะพี่แมต 555++
“อิมกินกาแฟไม่เป็นอ่ะป๊อด”
“ไม่เป้นไรหนิอิม กินนมก็ได้ ร้านนี้มีเค้กเยอะเลย”
“แหวะ กินเค้กเยอะๆ อ้วนอ่ะ”
“นะอิมนะ พอดีเป็นร้านพี่ที่ป๊อดรู้จักอ่ะ”
“งั้นก็ได้ ตามใจป๊อดละกัน”
เมื่อมาถึงร้าน ผมพยายามสอดส่องสายตาหาไอ้พี่แมต ไปสะดุดเจอในครัวข้างในร้านพอดี ผมจึงเดินไปหาพี่แมตโดยให้อิมสั่งอาหารรอไปก่อน
“อ๊ะ เข้าไปไม่ได้นะคะ” พนักงานสาวฉีกยิ้มให้ผมทีนึงก่อนจะพูดขึ้น
“เอ่อ...ผมอยากพบพี่แมตอ่ะ”
“อ้อ ผู้จัดการกำลังยุ่งอยู่อ่ะค่ะ ต้องขอโทษนะคะ”
พี่แมตหันหน้ามาเจอผมพอดี ยิ้มให้ผมก่อนจะทักขึ้น
“อ้าว ว่าไงป๊อด มีอะไรหรือ”
“พอดีผมพาอิม เอ่อ...แฟนผมอ่ะ พามาทานเค้กที่นี่เลยจะพามาแนะนำพี่แมตอ่ะ”
“เหรอ” ยังยิ้มไม่หุบเลย พอเหอะ พี่จะหล่อไปถึงไหนเนี่ย ว่าแล้วก็แกล้งซักหน่อยดีกว่า แล้วผมก็จับมือพี่แมตลากออกมาข้างนอกห้องครัว
“เอ่อ แล้วเอ็งจะจับมือพี่ไปทำไมเนี่ย” ฮั่นแน่ หน้าแดงเชียว น่าสงสัยๆ
“อ้อ ขอโทษครับ”
“ป่าวหรอก พี่จะบอกว่า มือพี่ยังไม่ได้ล้างอ่ะ” ง่ะ
“ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ” เวงจริง มือเปื้อนแป้งหมดเลย
แล้วเราก็ไปล้างมือกันครับ ผมเห็นพี่แมตล้างมือในอ่าง ผมเลยแกล้งเอามือไปล้างที่อ่างแก คิดเหรอครับว่าแกจะยอม จึงดันมือผมหนี ส่วนผมมีรึจะเสียเชิงชาย ดันมือแกกลับไป จึงเกิดการปลุกปล้ำกันที่หน้าห้องน้ำ หุหุ ไม่ใช่ละ ต่างคนต่างล้างที่อ่างครับ แต่สงสัยผมจะคิดดังไปหน่อย ไอ้พี่แมตจึงมองหน้าผม อมยิ้ม แล้วก็เดินไปเช็ดมือเฉยเลย เลยทำให้แผนการที่คิดไว้(เป็นตุเป็นตะ)เมื่อครู่ไม่ได้ลงมือเลย แหะๆ
“อิม นี่พี่แมตนะ เจ้าของร้านนี้อ่ะ” ผมก็แนะนำพี่แมตให้รู้จักกับอิม ส่วนอิมก็ไหว้พี่เขา
“หวัดดีค่ะ”
“นี่อิม แฟนผมครับ”
“หวัดดีครับ” พี่แมตทักทาย
จะว่าไปพี่แมตเองก็ไม่ได้อายุมากมายเท่าไหร่หรอกนะครับ เหมือนแกเองก็เพิ่งจะ 20 ต้นๆ คงเพิ่งเรียนจบมามั้งครับ ผมเองก็ไม่ได้ถาม แต่สงสัยบ้านรวยเลยได้เป็นเจ้าของร้านตั้งแต่อายุยังน้อยๆ ส่วนผมกับอิมอ่ะเหรอ เรายังเรียนอยู่ครับ ผม ม.5 ส่วนอิม ม.4 เรียนที่โรงเรียนเดียวกันครับ
“วันนี้พี่ลดให้ผมด้วยนะ” ผมเริ่มใช้สายตามารยาชายอ้อนวอนซะเลย
“ไม่ได้อ่ะ วันก่อนเอ็งกินฟรีละ วันนี้พี่คิดเอ็งพิเศษคูณ 2”
“อ่ะนะ ไม่ค่อยเลย”
“น้องอิม ทานให้อร่อยนะ พี่ต้องขอตัวไปทำเค้กก่อนนะครับ”
“ค่ะ”
“ทีกะผม ไม่พูดเพราะอย่างนั้นบ้างอ่ะ” พี่แมตไม่ตอบ ได้แต่ยิ้มแล้วเดินจากไป
“พี่แมตเค้าน่ารักดีเนอะป๊อด” อิมทำตาวาวเลยอ่ะ ไม่ได้ๆ อย่านอกใจป๊อดดิ
“ก็งั้นๆแหละ สู้ป๊อดก็ไม่ได้” อันนั้นมันแน่อยู่แล้ว ว่ะฮ่าฮ่าฮ่า
“ถ้าอิมไม่มีป๊อดเนี่ย อิมจีบพี่แมตไปแล้ว” ง่ะ ม้ายยย
“งั้นอิมก็ไปจีบดิ” ชิส์ ตรูงอน ใครจะว่าผู้ชายงอนแล้วน่าถีบก็เหอะ ก็ผมมันคนหน้าตาดีซะอย่าง ทำไรไม่ผิด
“อ่ะนะ อิมล้อเล่น เค้กสตรอเบอรี่มาแล้ว เดี๋ยวอิมป้อนนะป๊อด” น่าน สตอมาอีก
“งอน ไม่พูดด้วยแล้ว”
“อ้ำ.....” อิมตักเค้กสตรอเบอรี่มา มีรึผมจะหายงอน ไม่มีทางอ่ะ แต่ให้ตายเถอะ เค้กมาอยู่ในปากผมได้งายยย
“หายงอนอิมแล้วนะ” ผมพยักหน้าหงิกๆรับคำโดยที่ช้อนยังคาปากผมอยู่เลย แหะๆ
กาแฟรสหวาน ของขึ้นชื่อที่นี่ผมว่ามันก็หวานๆดีนะครับ ไม่เลี่ยนไป แถมมีวิปครีมมาให้ตักใส่ในกาแฟด้วย ให้รสชาติที่แปลกดีครับ กินกาแฟแล้วนุ่มลิ้นดี เค้กแต่ละรสก็นุ่มดี มีเค้กแนะนำใหม่ทุกเดือน พอพวกเรา 2 คนทานเสร็จเรียบร้อย และจ่ายตังเสร็จ ผมก็ไม่ลืมที่จะไปลาพี่แมต พี่แมตก็มาส่งหน้าร้านเหมือนเคย
“เค้กร้านพี่แมตอร่อยจังเลยนะคะ ปกติอิมไม่ค่อยทานเค้ก แต่รสตรอเบอรี่นี่ครีมน้อย แถมยังไม่หวานมาก อร่อยจริงๆค่ะ” อิมจ๋า พูดถึงสตออีกแล้ว
“ขอบคุณครับ ไว้วันหลังถ้าว่างก็มาอีกได้นะครับ”
“แล้วพี่ทำเองหมดเลยเหรอครับเนี่ย” ผมถามมั่ง เด่วหาว่าโดนลดค่าตัว หุหุ
“ครับ ถ้าเป็นประเภทเค้กพี่ทำเองหมด ถ้าเป็นพวกกาแฟหรือของว่างอื่นๆให้ลูกน้องทำครับ ก็จะทำเค้กทีเดียวซัก 10-20 ชิ้นในแต่ละครั้ง และในเค้กแนะนำนี่จะทำวันละ 20 ชิ้น หมดแล้วหมดเลย ไม่ทำอีก ส่วนอย่างอื่นถ้าเริ่มใกล้หมด พี่ก็จะเข้าไปทำมาเพิ่มครับ”
“โห มีน้อยมากๆนะคะที่เจ้าของร้านจะทำเองแบบนี้อ่ะค่ะ ปลื้มจริงๆ” เอาเข้าไปนะอิม งอนแล้วนะ
“ผมไปแล้วนะพี่ ขอบคุณมากครับ” ต้องรีบตัดบทละ ก่อนอิมจะคลั่งพี่แมตไปมากกว่านี้ หึงนะเนี่ย
“อ่ะนะ ป๊อดจะรีบไปทำไมเนี่ย”
“ป๊อดจะกลับแล้วอ่ะอิม”
“งั้นโชคดีนะครับ ทั้ง 2 คน บายครับผม”
“ครับ / ค่ะ แล้วเจอกันใหม่นะครับ / บายค่ะ” แล้วเราก็ลากันที่หน้าร้าน ก่อนเดินออกไป ผมชะแว๊ปเห็นประกาศรับสมัครพนักงานซะด้วย หลังจากที่ผมส่งอิมขึ้นรถเมล์เสร็จ ผมก็คิดอะไรบางอย่างมาตลอดทาง
‘หึหึ ได้หนทางหาเงินซื้อของขวัญวันเกิดให้อิมแล้ว แถมยังจะได้เข้าถึงตัวพี่แมตในเรื่องที่ผมสงสัยว่าพี่เค้าเป็นเกย์อีก ได้เวลาแห่งการกระชากหน้ากากแล้ว วะฮ่าฮ่าฮ่า’
**********************************************************************
ว่าจะจิ้มแต้มให้อยู่อ่ะครับ แต่ระบบยังไม่เข้าที่มั่ง น่าเห็นใจพี่เรย์ครับ แต่ก็ดีใจมากแล้วครับที่ได้เล้าคืนมา
ตอนแรกก็คิดอยุ่ครับว่า ถ้าเกิดโดนปิดเล้่าเข้ามาจริงๆ จะไม่ได้เขียนเรื่องต่อ หุหุ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เป็นไงมั่งคับพี่เอ็ม สอบเป็นไงมั่ง ยังไงก้อสู้ ๆ นะครับ ^_^ :m1: :m1:
ส่วนนิยายก้อมาอัพบ่อย ๆ น๊า รออ่านเสมอคับผม :oni2: :oni2:
-
ปีใหม่นี้สอบกลางภาคกันหลายมหาลัยเหลือกเกิน ดีว่าผมสอบจบไปแล้ว เป็นกำลังใจให้ครับ
-
บรรยายภาพสะอยากกินเค้กเลยอ่ะเอ็ม
เสียดาย ไม่ได้จิ้มตูดอะเที่ยวนี้
แต่ไม่เป็นไร อย่างไงก็ตั้งใจมาอยู่แล้ว
:m1:
-
หิววววววววว :a6: :a6: :a6:
-
เป็นหวัดแล้วอยากกินเค้กกกกก
เกี่ยวมั้ยหว่า :m23:
-
มารอตอนต่อไปนะคะ :m4:
-
อยากกินเค้ก :oni1:
-
อยากลองชิมเค้กร้านนี้จริงๆ :m1: :mc1: :mc4:แต่กาแฟรสหวานขอผ่านเพราะไม่ชอบกินรสหวาน แต่ชอบกินเค้ก เอ๊ะ ยังไง :o8: งง กะตัวเองเจงๆ
-
พี่ฟ้ามาจิ้มตูดผมก้อได้ครับ อิอิ :m1: :m1:
-
เฮ้ออออ เศร้าครับ เพิ่งสอบเสร็จ กลุ้มจายยย ทำไมมันยากยังงี้ แถมงานก็มีมาก่ายกองแระ เซ็ง
ตอนเย็นไปดูละคร(คณะ)ดีกว่า ไปกับสาวสวย(เค้าบอกว่าให้บอกงั้นอ่ะ)เหอๆ ยังไงก็ขอบคุณกับทุกๆท่านเลยนะครับ
ที่ยังให้การติดตามอ่านอยู่ โดยไปทอดทิ้งกันไปไหน อะหุอะหุ ที่จริงอยากทำเรื่องนี้เป็นการ์ตูนมากๆ แต่ไม่ไหวครับ
ฝีมือไปไม่รอด เท่านี้ก็จะไม่รอดอยู่แล้วเนอะ เหอๆ เพื่อไม่ให้เสียเวลาไปรับชิมเค้กตอนต่อไปได้เลยคร้าบ จุ๊บๆ
************************************************************************
^^ เค้กรสรัก กาแฟรสหวาน ^^
ตอนที่ 3 “วันนี้ผมขอเสิร์ฟเลยนะครับ”
นี่แหละครับคือที่มาที่ทำให้ผมต้องไปอ้อนวอนขอสมัครเป็นพนักงาน ‘ร้านกาแฟรสหวาน’ ของพี่แมต วันนี้เป็นวันทดลองงานวันแรก จะเป็นไงหว่า ผมล่ะตื่นเต้นจริงๆ ไม่เคยมาทำงานอะไรแบบนี้ แต่ก็โชคดีที่แม่ผมไม่ได้ว่าอะไร สงสัยคงเห็นว่าลูกเพิ่งคิดได้ละมั้งว่าเงินมันหายาก 555 ก็ผมไม่อยากรบกวนเงินแม่ซื้อของขวัญให้อิมนี่นา ว่าแล้วผมก็แต่งตัวสุดหล่อ ทำผมหัวตั้ง ใส่เสื้อเชิร์ตพร้อมกางเกงยีนส์ตัวโปรด
“มันเข้ากันแล้วเหรอลูก ลืมอะไรไปรึเปล่าจ๊ะ”
“ลูกแม่ก็หล่อขนาดนี้แหละแม่” ผมเริ่มสำรวจตัวเอง ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า อืม แหะๆ คุณแม่สุดที่รักทักแล้วเลยไปเปลี่ยน ‘ดาวเทียม’ ออก แล้วไปใส่ ‘ดาวทั้งหมด’ แทน (ดาวทั้งหมด = All starไม่อยากโฆษณาเท่าไรเพราะไม่ได้ตังค์ค่าโฆษณาอ่ะ หุหุ) แล้วก็ขึ้นรถเมล์ตรงดิ่งมาที่ร้านพี่แมตในตอนเย็น
“มาสายอีกแล้วนะ วันนี้วันแรก มาสาย 2 นาที 35 วินาที” จ๊ากกกก อะไรจะเป๊ะขนาดนี้เนี่ย ผู้ชายปกติเขาใส่ใจขนาดนี้ด้วยหรือวะ
“แหะๆ” ยิ้มแบบสำนึกผิดให้ ‘ก็นะ 3 นาทีกว่าๆ เองอ่ะ’ สงสัยวันหลังต้องปรับนาฬิกาให้เท่ากันกับตาแมตละ จะได้ถูกใจแกทุกวินาที เหอๆ
“เดี๋ยวพี่จะให้พี่มรเค้าสอนงานให้เรานะ” ผมยิ้มงามๆ เอ้ย! ต้องยิ้มหล่อๆสิ ผมก็เป็นผู้ชายนี่นา ผมจำได้ละพี่ที่วันก่อนห้ามไม่ให้ผมเข้าไปหาพี่แมตที่ห้องครัวนั่นเอง
ระบบการทำงานของที่นี่ก็เป็นไงไม่รู้ครับ แปลกๆ แต่ผมก็เพิ่งเคยทำงานหาเงินก็ตอนนี้แหละ ร้านนี้เค้าคิด 2 กะครับ กะแรก 9 โมงเช้าถึง 6 โมงเย็น กะที่สอง 5 โมงครึ่งถึง 6 ทุ่ม ค่าจ้างแต่ละกะก็จะไม่เท่ากัน ส่วนได้เท่าไรนี่ผมไม่ขอกล่าวถึงนะครับ ผมทำงานในส่วนกะที่ 2 อ่ะครับ เพราะผมยังเรียนอยู่ วันไหนที่มีการบ้าน คงแจ้งพี่แมตว่าขอลาละ พี่เค้าคงไม่ว่าไรมั้ง เพราะยังไงผมก็เหมือนเป็นพนักงานตัวทดอยู่แล้ว 555
วันนี้พี่มรก็เริ่มเครียดเลยล่ะ เอาจริงเอาจังน่าดู พี่มรก็อายุซัก 20 ปลายๆ นะ แต่อย่าถามถึงอายุแกเชียว แกจะหาว่าเราหยาบคายทันที หน้าตาพี่แกก็สวยดีครับ เหมือนคนที่แสดงเป็นหนูหิ่นเลย หุหุ พนักงานในร้านคนอื่นๆก็มี พี่เอ คนนี้ก็หล่อดีครับ ขาวๆ สูงกว่าผมนิดหน่อย, พี่จี-พี่เจ สองสาวฝาแฝด น่ารักๆ, พี่โจ้ คนนี้หน้าดุครับ ผมไม่อยากคุยด้วยเลย กลัวอ่ะ ส่วนพี่คนอื่นๆที่พี่มรแนะนำ ผมจำไม่ได้ละ เหอๆ
เริ่มต้นด้วยการแนะนำมารยาทในการทำงานบริการลูกค้า ต่อไปก็เป็นการทำงานเสิร์ฟ ,การทำหน้าที่แทนคนอื่นในยามที่คนเยอะ ,การอยู่กันแบบพี่แบบน้อง มีไรช่วยเหลือกัน ,การแต่งกาย และอะไรอีกเยอะแยะ วันนี้พี่แมตให้ผมเรียนรู้ ดูงานไปก่อน ยังไม่ให้ผมทำอะไรแต่ด้วยความเกรงใจ เลยขออาสาลุยตั้งแต่วันนี้เลย
“วันนี้ผมขอเสิร์ฟเลยนะครับ” สายตาอ้อนวอนอันทรงพลังของผมก็มาอีกละ
“อ่ะนะ ตามใจๆ บยันๆไว้นะ” พี่แมตยิ้มให้ผม ก่อนที่ผมจะมองหาพี่ที่กำลังจะเสิร์ฟทันที
“พี่เอ ผมช่วยนะ โต๊ะไหนครับ” ผมแย่งถาดอาหารมาจากพี่เอ
“ใจเย็นน้อง อืม โต๊ะ 4 ครับ ขยันจริงๆ ให้มันตลอดไปละกันนะ 555” พี่เอขำผมทำมาย
“อาหารมาแล้วคร๊าบ นี่ก็เป็น เอ่อ... อันนี้ก็ เอ... แหะๆ เอาเป็นว่าของโต๊ะนี้แหละครับ” ก็ผมยังจำไม่ได้นี่นา ว่าอันไหนชื่ออะไร รู้แต่ว่ามีเค้ก มีนม เท่านี้อ่ะ งานนี้อาจยังไม่ไหวแฮะ ลองงานอื่นดีกว่า จากนั้นสายตาของผมก็มองหาเหยื่อรายต่อไป โอ้ว เจอแล้ว คุณลูกค้ายกไม้ยกมือเรียกแล้ว เห็นพี่เจทำท่าว่าจะเดินไป ผมต้องชิงลงมือก่อนซะแล้วล่ะ
“ผมไปก็ได้ครับพี่เจ”
“จ๊ะ ก็ได้จ๊ะ พี่ฝากด้วยนะ” พี่เจอนุญาตแล้ว ผมก็ตรงดิ่งไปหาคุณลูกค้าทันที
“จะรับอะไรเพิ่มครับ”
“อ๋อ คิดตังค์ได้เลยครับ”
เอาไงดีหว่า เราก็ยังไม่ค่อยแม่นเรื่องราคา แต่ไม่เป็นไรหรอก วันนี้ผมเตรียม option พิเศษเพิ่มมา นั่นคือ แต่น แตน แต๊นนนน ‘เครื่องคิดเลข’ ว่าแล้วก็หยับเอาเมนูมาเปิดเทียบราคากันเลย สู้เว้ย
“รอซักครู่นะคร้าบ” ได้เวลาโชว์แล้ว ปิ๊บ ปิ๊บ ปิ๊บ 69+59+23+.... บลาๆๆๆ
‘บูมมมมมมมมม’ โอ้ว ม้ายยยย เครื่องคิดเลขตรูระเบิด T^T แล้วควันก็ลอยขึ้นเล็กน้อย
“แหะๆ ผมจะให้พนักงานท่านอื่นมาคิดตังแทนละกันครับ” ลูกค้าก็พยักหน้าหงิกๆ คงตกใจกะเหตุการณ์เมื่อครู่อยู่ (ผมก็พอๆกันอ่ะ)
“จะไหวป่ะเนี่ย” พี่แมตทักขึ้น หลังจากที่เห็นว่าผมไม่ได้เรื่องซักกะอย่าง
“ไม่ไหวครับพี่” ก้มหน้าสำนึกผิดเลยตรู
“ไม่เป็นไรนะ ไปนั่งเล่นในครัวก่อน เดี๋ยวพี่ทำขนมให้กินจะได้เย็นลงมั่งนะ” พี่แมตพูดแล้วเดินมากอดคอผมพาไปที่ห้องครัว แล้วจัดการถอดเสื้อผมออก หุหุ อันหลังนี่ไม่ใช่ละ แต่รู้สึกโล่งดีอย่างบอกไม่ถูกครับ
“พี่จะทำแยมโรล รสบลูเบอรี่ให้ทานนะ”
“ขอบคุณครับ” ผมก็ได้แต่นั่งรอ มองพี่แมตทำขนมไป พี่แมตดูๆแล้วก็เป็นคนที่ตั้งใจในการทำงานมากๆครับ ผมมองไปน้ำลายก็ไหลไป แล้วสายตาพี่แมตก็มาสบตากับผม แล้วก็ยิ้ม
“เอ็งชอบทำตากวน ต..... บ่อยจัง เหอๆ” (ละไว้ในฐานที่เข้าใจ)
“อ้าว พี่ว่าผมเหรอ เดี๋ยวสวยๆ”
“พี่ไม่สวยหรอก แต่พี่หล่อ”
“อ่ะนะ ถามจริง พี่แมตมีแฟนยังอ่ะ”
“ยัง ทำไม ถามแบบนี้เอ็งจะจีบพี่เหรอ 555” น่านไง ตรูว่าละ ผู้ชายแท้ๆไรจะแซวแบบนี้ ตรูรุกต่อดีกว่า
“แล้วถ้าผมจีบจริงๆ พี่จะว่าไง”
“เอ็งบ้าไปแระ พี่กะเอ็งก็ผู้ชายทั้งคู่เว้ย” ปากแข็งแระพี่ ทำเนียนนะ ผมอ่ะผู้ชาย พี่อ่ะเกย์ หุหุ
“เสร็จยังอ่ะพี่แมต ผมหิวแล้ว”
“เร่งจังวะ ให้มันได้ยังงี้สิ พี่เป็นหัวหน้าเอ็งนะ”
“อะคร้าบๆ ขอโทษคร้าบ”
“อ่ะ ได้ละ แต่ขอตัดเป็นชิ้นๆก่อนละกันนะ”
“จำหม่ำแล้วนะคร้าบบบ” พี่แมตหัวเราะอยู่ในลำคอ แถมเอามือมาขยี้หัวผมอีกตะหาก
“ผู้จัดการคะ บราวนี่กำลังจะหมดแล้วค่ะ” พี่จีเดินเข้ามาบอกพี่แมต ทำให้พี่แมตต้องเอามือออกจากหัวผม
“ครับ” พี่แมตรับคำก่อนจะยิ้มให้ผม
“พี่แมต ผมขอทำหน่อยนะ” โหมดตาละห้อยมาอีกละ
“พี่ว่าอย่าเลย เดี๋ยวห้องครัวพี่มันจะระเบิดเอา 555++”
“ง่ะ เฮ้!พี่แมต ตรงนี้มีเค้กผสมกันอยู่ เดี๋ยวผมนวดเลยนะ” มือผมมันเร็วกว่าคำพูดซะอีก ก็นะ ผมไม่ใช่คนที่ลืมบุญคุณคนนี่นา ต้องทำงานตอบแทนค่าขนม อิอิ
“เฮ้อ... เค้าไม่ใช้มือนวดไอ้ป๊อด เค้ามีเครื่องอยู่นู่น” พี่แมตชี้ไปยังเครื่องๆหนึ่งที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้า
“อ้าว... เหรอพี่” เห็นแล้วก็ยกไปใส่จิ จะรออะไรไอ้ป๊อด
“เดี๋ยววววว...” ไม่ทันแระ เหตุการณ์เมื่อครู่ได้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วมาก ทันทีที่ผมยกแป้งเข้าไปในเครื่อง มันก็ดำเนินการปั่นกระจายเลย สภาพห้องครัวตอนนี้อ่ะเหรอครับ เปรอะเปื้อนไปด้วยเศษแป้ง ไอ้ป๊อดหนอไอ้ป๊อด ซวยไหมล่ะตรู
“ผมขอโทษครับพี่แมต เดี๋ยวคืนนี้ผมจะเช็ดล้างให้ผมเลยครับ”
“ไม่เป็นไร เอ็งอยู่เฉยๆเลย เดี๋ยวให้แม่บ้านเค้ามาทำความสะอาดเอง” ป๋ม ผิดไปเลี้ยวว
“ขอโทษครับ” น้ำเสียงอันแผ่วเบาของผม แล้วน้ำใสๆก็เริ่มจะไหลออกมาที่ขอบตา
“นั่งอยู่เฉยๆ รอจนงานเลิกก่อนนะ” ผมก็ได้แต่นั่งนิ่งๆด้วยความสำนึกผิดอย่างแรง รอจนกระทั่งร้านปิด นี่พี่แมตจะรอไล่เราออกรึเปล่า จะว่าไปมันก็น่าอยู่หรอก วันแรกก็สร้างความเสียหายไว้เยอะเลย
“ป่ะ ไปกับพี่” ผมก็ใจง่าย เดินตามพี่แมตไปแต่โดยดี เค้าจะพาไปไหนก็ยังไม่รู้เลย มารู้ตัวอีกทีก็อยู่ในรถพี่แมตละ
พี่แมตพาผมไปนั่งริมฟุตบาทข้างทาง (แล้วจะพาตรูขี่รถออกไปที่อื่นทำไมวะเนี่ย) พร้อมกับยื่นน้ำอัดลมมาให้ (แอบไปซื้อตอนไหนอ่ะ) ผมรับไว้พร้อมทั้งพูดขอบคุณ พี่แมตจึงยิ้มให้และนั่งลงข้างๆ
“เอ็งคิดว่าจะเอาไงต่อเนี่ยป๊อด”
“ผมคง ทำงานแบบนี้ไม่ได้แล้วล่ะพี่แมต ผมว่ามันไม่เหมาะกับผมหรอก”
“เอ็งเห็นอะไรนู่นไหม” พี่แมตชี้ไปยังชายคนหนึ่ง เสื้อผ้าขาดๆ กำลังรื้อสิ่งของบางอย่งที่อยู่ในถังข้างหน้า ท่ามกลางราตรีที่สงบ เยือกเย็นเช่นนี้
“ทำไมครับพี่แมต” ผมถามด้วยความสงสัย
“เค้าไม่เคยคิดหรอกนะว่า สิ่งที่เค้าทำหน่ะมันเหมาะหรือไม่ แต่ถ้าเค้าไม่ทำ เค้างคงต้องอดตาย เกิดเป็นคนต้องมีความพยายาม หากคนเราไม่ได้รับบทเรียนให้เราล้มบ้างไฉนเราจะรู้วิธียืน จำคำพี่ไว้ด้วยนะ”
“แต่... พี่ไม่โกรธผมเหรอ วันนี้ผมทำให้พี่เสียหายเยอะแยะเลย” พี่แมตส่ายหน้าก่อนจะบอกผมว่า
“ไม่หรอก วันแรกก็เคยมีคนแบบเอ็งเหมือนกัน”
“ขอบคุณครับพี่แมต งั้นพรุ่งนี้ผมจะพยายามใหม่ จะตั้งใจทำให้ดีกว่านี้ครับ”
“ดีมาก อ่ะ อันนี้พี่ให้”
“คืออะไรอ่ะครับพี่แมต”
“มันคือเหรียญแห่งความพยายาม ดาวที่เห็นอยู่ตรงกลางเหรียญนั้นคือความสำเร็จ รับไว้สิ” ผมแอบยิ้มในใจ เมื่อเห็นเหรียญช๊อกโกแล๊ตที่บรรจุภัณฑ์ด้วยห่อสีทอง
“ระวังผมจะกินมันนะพี่แมต” พี่แมตก็แอบยิ้มให้กับผม พร้อมกับเอามือมาขยี้หัวผม
เมื่อผมเข้าใจแล้ว ผมก็ตั้งมั่นว่าซักวันหนึ่ง ผมจะต้องทำให้ได้ ผมว่าการที่เราจะทำอะไรซักอย่าง หากเรามีความมุมานะ มันคงอยู่ไม่ไกลหรอก.....
*****************************************************************
ปล.ผมลงทุนลบเอวาต้ากะลายเซ็นต์ออกให้หมดแล้วนะ ฮือฮือ :o12:
-
พี่แมต น่ารัก ดูน่าอบอุ่น :m1: :m4:
-
:mc1:สู้ๆนะครับผม :mc1:
-
ดูท่าทางเหมือนผู้ใหญาหลอกเเด็กไงพิกล อิอิ ชอบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
พี่แมตน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
น่ารักทั้งคู่เลย อยากกินทั้งเค้กและกาแฟซะแล้วสิ :m1: :m1:
-
มาต่อบ่อย ๆ นะครับพี่เอ็ม :m1: :m1:
-
อยากได้แบบพี่แมตสักคนอ่ะ
หาซื้อได้จากไหนเหรอ :m1: :m1:
-
ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น :m13: :m13:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
หวัดดีครับผม เฮ้อ วันนี้เรียนอินโทรของการฝึกงานมา ผมตายแน่ๆครับ ผมว่าผมคงต้องเร่งเรื่องให้จบแล้วล่ะครับ
ก่อนที่ผมจะตายเอาจริงๆ วันนี้ก็จัดมาซะกองเลย เหนื่อยมากๆครับ แต่ก็เหมือนเคย แอบเข้ามาอ่านคนคอมเม้น
แล้วสบายใจ มันเป็นกำลังใจให้อย่างดีเลยครับ บางครั้งยังแอบย่องมาอ่านคอมเม้นแล้วก็ขำไป เหอๆ บ้าไปแล้ว อิอิ
แล้วอีกอย่างหนึ่งก็ต้องรีบลงให้จบก่อนที่คนแถวนี้จะไม่อยู่อ่ะครับ เค้าบอกมา ยังไงก็จะพยายามเต็มที่แล้วกันนะครับ
ขอบคุณทุกๆท่านนะครับผม
**************************************************************************************************************
^^เค้กรสรัก กาแฟรสหวาน^^
ตอนที่ 4 “อ๊ะ ไอ้ป๊อด เอ็งจะแอบมองพี่ทำไม ออกมาซะดีๆ”
ผมค่อยๆเรียนรู้งานไปในแต่ละวัน ค่อยๆทำในสิ่งที่คิดว่าเหมาะกับตัวเอง ผมก็ป้ำๆเป๋อๆไปวันๆ แต่ยังไงผมก็ไม่เกี่ยงอยู่แล้วครับ
‘พรหมลิขิตบันดาลชักพา ดลให้มาพบกันทันใด ก่อนนี้อยู่กันแสนไกล...’ ผมมองดูเบอร์อยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกดวางสาย เพราะผมรู้แล้วว่าใครโทรมาตั้งแต่เพลงดังขึ้น เพียงแต่ผมกำลังชั่งใจอยู่ แต่ซักพักเสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นอีกครั้งหนึ่ง
“ว่าไงอิม ป๊อดทำงานอยู่” ผมตัดสินใจกดรับ
“ป๊อดก็มีแต่ทำงานๆ เคยสนใจอิมบ้างไหม”
“ป๊อด! นี่มันเวลาทำงาน ห้ามคุยโทรศัพท์นะ” พี่โจ้เตือนผม หลังจากที่แกเห็นผมคุยโทรศัพท์
“ขอเวลา 1 นาทีครับพี่โจ้” ผมเอามือป้องโทรศัพท์ไว้ แล้วเดินไปคุยกับอิมต่อที่หน้าห้องน้ำ
“อิมเข้าใจป๊อดหน่อยดิ ป๊อดบอกอิมแล้วไงว่าแค่เดือนเดียว”
“แต่ป๊อดรู้ไหม ว่าอิมเหงา เราไม่ได้ไปไหนด้วยกันนานแล้วนะ”
“ป๊อดขอโทษ แล้วเมื่อถึงเวลาอิมก็จะรู้เอง ว่าป๊อดทำเพื่ออิมนะ”
“เพื่ออิมเหรอ งั้นป๊อดก็ลาออกจากงานเพื่ออิมดิ”
“เอ่อ คือ... ไม่ได้หรอกอิม ถ้าป๊อดยอมแพ้กับเรื่องง่ายๆ แบบนี้ แล้วอนาคตที่จะต้องเจอกับอุปสรรคมากมาย ป๊อดจะเอาตัวรอดได้เหรอ นี่มันคือบททดสอบป๊อดไปด้วยนะ”
“ไม่รู้ล่ะ ... ตู้ด...ตู้ด...ตู้ด...”
“อิม อิม อิมไม่มีเหตุผลอ่ะ” ผมเดินออกจากห้องน้ำหลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว ทำไมอิมไม่ยอมเข้าใจผม แล้วผมจะทำยังไงดี
“อ้าว เป็นไรไปล่ะ หน้ายังกะของเสียตกค้างมาหลายวันเลย ทุกทีเห็นวิ่งไล่แกล้งพี่ๆเขานี่นา” ผมคิดเรื่องอิมมากไปจนไม่ทันสังเกตเห็นพี่แมต
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกพี่ แต่ผมแค่มีปัญหานิดหน่อยกับอิมอ่ะ”
“เอาน่า ค่อยๆพูดค่อยๆจากันนะ โตๆกันแล้ว”
“ไม่รู้ดิพี่ เค้าอยากให้ผมเลิกทำงาน เค้าบอกว่าผมไม่มีเวลาให้เค้า” พี่แมตยื่นมือมาแตะที่บ่าของผมเบาๆ แล้วยิ้มให้ก่อนจะพูดว่า
“เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องของคนสองคน พี่เชื่อว่าสิ่งที่ป๊อดเลือก มันจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับป๊อด” พูดจบพี่แมตก็เดินเข้าห้องน้ำ ทำไมผมรู้สึกดีจังแฮะ ไม่รู้ทำไมพี่เค้าถึงเชื่อใจผมขนาดนี้ งานนี้ผมต้องตัดสินใจดีๆละนะ
ผมได้เลือกที่จะทำงานต่อไป วันแล้ววันเล่า จากวันนั้นที่ผมทะเลาะกับอิม อิมไม่ยอมพูดกับผมเลย ที่โรงเรียนก็พยายามหลบหน้าผม โทรหาก็ตัดสายทิ้งตลอด แต่โชคดีที่เมื่อวานนี้อิมยอมรับโทรศัพท์ผม แถมยังบอกอีกว่าหายโกรธผมแล้ว ผมดีใจมากที่อิมเข้าใจผมเสียที แต่อีกเพียงแค่ 2 วันที่เหลืออยู่นี่เองก็จะถึงวันเกิดอิมแล้ว ผมเองก็คงต้องบอกลากับที่นี่เหมือนกัน ก็รู้สึกใจหายอยู่ไม่น้อยเลย แต่ตอนนี้ผมยังไม่อยากคิดอะไรมาก วันนี้ขอทำงานให้เต็มที่และดีที่สุดก็พอ
“จะรับอะไรดีครับ”
“อ้าว... ไอ้ป๊อด เดี๋ยวนี้มาทำงานเหรอมึง ถึงว่าหายหน้าหายตาไปเลยนะ” ผมไม่ทันสังเกตเห็นไอ้ทีน คือมันเป็นเพื่อนผมอ่ะครับ แต่เมื่อผมมองไปทั่วแล้วก็มีไอ้โอ ไอ้ท๊อป ไอ้วิทย์ ครบแก๊งเลยครับ ขาดแต่ผมคนเดียว
“ใช่ๆ ตอนเย็นก็ไม่ไปเตะบอลกับพวกกู พวกกูนึกว่ามึงไปติดสาวอยู่ที่ไหน 555” ไอ้โอพูดมั่งกลัวเขาหาว่ามันเป็นใบ้
“เอ่อ ก็กูมาทำงานหาเงินเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียอยู่นี่แหละ” ผมประชดมันซะเลย
“โถเพื่อนกู เดี๋ยวนี้มีลูกแล้วเว่ย” ไอ้ท๊อปพูด แล้วพวกมันก็หัวเราะให้ผม
“น้อยๆหน่อย ตกลงพวกมึงจะสั่งไรแดก”
“แหม... วันนี้พวกกูเป็นลูกค้าโว้ย พูดเพราะๆกับพวกกูหน่อย”
“ครับคุณท๊อปครับ แล้วคุณๆจะสั่งอะไรทานคร๊าบ” พวกเพื่อนๆผมมันก็สั่งของกินมาแล้วยังกำชับผมอีกด้วยนะครับว่าต้องไปเสิร์ฟพวกมันคนเดียวเท่านั้น ผมล่ะเหนื่อยใจกับพวกมันจริงๆ ไอ้ท๊อปนี่มันเป็นคนกัดเจ็บแต่กำเนิดครับซักวันผมจะหาตะกร้อมาครอบให้อยู่ ไอ้วิทย์พูดน้อยมากแทบจะไม่ได้ยินเสียงของมัน ไอ้ทีนนี่นักเลงครับอย่าได้ท้ามันเชียว ไอ้โอนิ่งๆแต่เจ้าชู้ ส่วนหน้าตาเหรอ อย่าไปรู้จักพวกมันเลย เถื่อนๆทั้งนั้น ยกเว้นผมหน้าตาดีที่สุดแล้ว หุหุ วันนี้ผมยอมพวกมันไปก่อน ต่อให้ 1 แต้ม ที่โรงเรียนเดี๋ยวผมเอาคืน...
หลังจากที่พวกเพื่อนๆของผมได้กลับกันหมดแล้ว ผมก็เพิ่งนึกถึงเรื่องเมื่อตอนเช้าที่ผมเดินผ่านแผงหนังสือ ให้ตายเหอะถ้าคิดว่าผมจะเข้าไปหาหนังสือเรียนมาอ่าน ผมก็หาซอกนั้นซอกนี้ซอกคอ ไม่ใช่ละ ผมคนนะไม่ใช่แมว(เกี่ยวไรด้วยหว่า ช่างมันเหอะ มุขแป๊ก) นั่นแหละครับจากความพยายามอันแกร่งกล้าของผมทำให้ผมได้ค้นพบคัมภีร์สุดยอด 1 ใน เคล็ดวิชาหักกระดูก หุหุ โม้ไปละ วันนี้ผมจึงจะเอามาทดสอบ เริ่มกันเลย สู้เว้ยยยย
ปฏิบัติการณ์ที่ 1
“พี่แมต หิวน้ำไหม? เดี๋ยวผมไปเอาให้นะ”
“ไม่หิวอ่ะ เอ็งหิวก็ไปกินดิ”
“ไม่ได้ ผมจะให้ อ๊ะน้ำ” พี่แมตรับมาอย่างโดยดี ทำไมนิ้วก้อยไม่ชี้ออกไปหว่า ไม่จริง!!!
ปฏิบัติการณ์ที่ 2
“พี่แมต เล็บยาวแล้ว”
“ไหนๆ ไม่เห็นจะยาวเลย” พี่แมตเอาเล็บขึ้นมาดู น่าแปลกที่พี่เขางอนิ้วดูอ่ะ ต้องกางนิ้วสิพี่แมต หรือว่าทฤษฎีนี้ไม่ได้ผลวะ
ปฏิบัติการณ์ที่ 3
“ฮัดชิ้ว....พี่แมตขอยื้มผ้าเช็ดหน้าหน่อย”
“พี่ไม่มีอ่ะ นู่นเลย กระดาษชำระอยู่โน่น” พี่แมตชี้นิ้วไปยังกล่องกระดาษชำระที่วางอยู่
“ไม่มีจริงอ่ะ”
“เอ่อ” ไม่ได้อ่ะ ผู้ชายส่วนใหญ่ไม่พกผ้าเช็ดหน้า ผมว่าพี่แมตซ่อนไว้ชัวร์เลย
ปฏิบัติการที่ 4
“เฮ้ย!!! ไอ้ป๊อด เอ็งจะเอางูยางมาเล่นทำไมเนี่ย” ชิส์ ทำไมไม่ร้อง “ว๊าย” เลยอ่ะ สงสัยไม่กลัวงูมั้ง ต้องเอาตัวใหม่
“เอานี่ดีกว่าพี่แมต ย้ากกกก” ผมเขวี้ยงสุดแรงเกิด
“โอ้ย เอ็งจะเอาตุ๊กแกขว้างใส่พี่อีกทำไมเนี่ย” ผมจะรออยู่ทำไมล่ะครับตอนนี้ ก็เผ่นสิคร้าบ เจ้านายโกรธแล้ว
ปฏิบัติการณ์ที่ 5
แอบจับผิด เฝ้าสังเกตการณ์ ทำไมตอนเข้าห้องน้ำก็ไม่เอาแป้งมาทา เครื่องสำอางก็ไม่เคยเห็นพี่แมตพก ลิปสติกก็ไม่เคยเห็นใช้
“อ๊ะ ไอ้ป๊อด เอ็งจะแอบมองพี่ทำไม ออกมาซะดีๆ”
“แหะๆ” ผมชะโงกออกมาแค่ศีรษะพร้อมทั้งยิ้มแหยๆ
“วันนี้เอ็งเป็นไร ป่วนพี่มากไปหน่อยนะ กินยาลืมเขย่าขวดหรือเปล่า”
“อ้อ ช่ายครับ” ว่าแล้วผมก็กระโดดดึ๋งๆๆๆๆ “เขย่าแล้วพี่แมต”
“เฮ้อ วันหลังพี่จะพาเอ็งไปเช็คสมองหน่อยละ” พี่แมตยิ้มพร้อมทั้งส่ายหน้า
เฮ้ออออ วันนี้ผมคงจะพลาดท่าแล้วล่ะ เกย์สมัยนี้แอ๊บได้เก่งจริงๆเลย เอ๊ะ หรือว่าพี่แมตไม่ได้เป็นเกย์จริงๆ แล้วทำไมผมต้องไปทำอะไรแบบนี้ด้วยหว่า หรือผมสนใจพี่แมต ไม่ใช่ละ delete delete ผมก็มีอิมอยู่แล้วนี่นา แต่ก็นะ พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันสุดท้ายของการทำงานที่นี่นี่นา เฮ้ออออ ใจหาย....
-
แล้วก็ได้จิ้มตูดเจ้าเอ็มเหอะๆๆ
อ่านแล้วขำดีตอนทดสอบการเป็นเกย์ บ้าไปแล้ว
แล้วจะเอาลายเซนต์ออกทำไมล่ะ ไม่เข้าใจ
-
หุหุ ทดสอบเพื่ออะไร จะได้จีบละสิ :mc4: :mc4: :mc4:
-
พี่แมต น้องป๊อด น่ารักจัง
ว่าแต่ ป๊อด หรือ พี่แมต ใครจะเริ่มจีบใครก่อนหว่า อิอิ
-
:m20: มีการทดสงทดสอบกันก่อนด้วย
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ไม่ต้องรีบจบก็ได้มั้งคะน้องเอ็ม
ถ้าว่างก็ค่อยๆ แต่งไป เสร็จก็ค่อยเอามาลง
ยังไงพี่ก็รอได้น่า
สู้ๆนะคะ :a1:
-
น้องเอ่ยถ้ายุ่งมากก็เคลียเรื่องของตัวเองก่อนเถอะ แฟนๆๆรอได้ (แต่ไม่ควรให้รอนาน หุ หุ หุ)
ว่าแต่จะไปพิสูจน์ทำไมว่าเค้าเป็นเกย์หรือเปล่า
ไม่ต้องพิสุจน์ให้เสียเวลา กระโดดจุบ จับกดเลย เดียวก็รุ้ว่าใช่อะเปล่า
555555
-
มาอัพบ่อย ๆ น้า :m1: :m1:
-
ยุ่งมากก็ทำงานก่อนครับ ไม่ต้องรีบหรอกครับ เด๋วเรื่องไม่สนุก
แต่ขำจังมีการทดสอบด้วย ช่างคิดจริง
-
เฮ้อออ วันนี้ฝึกงานวันแรก เหนื่อยและหนักมากๆครับ ผมว่าผมคงมีเวลาอีกไม่มากจริงๆ ต้องรวบรัดตอนแล้วล่ะครับ
แต่ปกติผมก็เดินเรื่องเร็วอยู่แล้วนะครับ แต่ถ้าให้ผมดองไว้นี่ คงไม่ไหวหรอกครับ เพราะผมเองก็ไม่ชอบอะไรที่มันคารา
คาซังครับ อย่างพรุ่งนี้ผมต้องเขียนรายงาน วันนี้เลยเอามาลงก่อน แต่วันนี้ก็มีงานถมเต็มหัวเหมือนกันครับ อะไรก็ไม่รู้
โหดมากๆ แต่ผมก็คิดว่ามันคุ้มค่าแล้วครับสำหรับการฝึกงานแม้ว่าจะโหดมากก็ตาม ยังไงก็หวังว่าผู้อ่าน(อันน้อยนิด)ทุก
ท่านจะเข้าใจผมนะครับ ตอนที่เหลืออยู่ก็จะสู้ๆนะครับ จะพยายามเอามาลงสม่ำเสมอให้ได้ และจบภายในเร็ววัน อีกอย่าง
นิยายสนุกๆในเล้าเรายังมีอีกเยอะครับผม แต่สำหรับผมแค่ผมได้อ่านคอมเม้นที่เม้นให้ก็ปลื้มแล้วครับ ขอบคุณครับผม
ขอเชิญชิมเค้กตอนต่อไปได้เลยครับ......
*******************************************************************************************************************
^^ เค้กรสรัก กาแฟรสหวาน ^^
ตอนที่ 5 “ยินดีที่ได้รู้จัก ดีใจที่เรานั้นเคยได้ใกล้ชิด”
วันนี้ผมขยันขันแข็งเป็นพิเศษ ก็เป็นวันสุดท้ายของการทำงานนี่นา พี่แมตก็ไม่ได้ว่าอะไรผมนะ แต่ผมดิรู้สึกโหวงๆยังไงไม่รู้ จากการทำงานเกือบ 1 เดือนที่มีอยู่ มันเป็นประสบการณ์ที่คุ้มค่ามากๆ ผมจะไม่ลืมมันเลย
“ขอบคุณครับ โอกาสหน้าเชิญใหม่นะครับ” ผมบอกลูกค้าคนแล้วคนเล่า ได้ Tips บ้างนิดๆหน่อยๆ วันนี้เราปิดร้านเร็วนิดหนึ่ง เนื่องจากพี่แมตบอกว่าจะมีบางอย่างให้ผม ผมเนี่ยซึ้งใจจริงๆ
และแล้วเมื่อคนออกจนหมดร้าน เราก็ได้ช่วยกันปิดร้าน พี่แมตบอกให้พี่ๆคนอื่นๆอยู่ก่อน ส่วนผมตอนนี้ก็ไปช่วยป้าแดงที่แกเป็นพนักงานแม่บ้านที่กำลังล้างจานอยู่ ทุกวันผมไม่ได้มาล้างช่วยหรอกนะ แต่วันนี้ผมใจหายอ่ะ ขอช่วยงานป้าเขาเป็นครั้งสุดท้ายละกัน
“ป่ะ เข้าไปข้างในร้านกัน ป้าแดงด้วยนะครับ” ผมกับป้าแดงเลยลุกไปข้างในร้านตามที่พี่แมตบอก ก็เป็นมุมหนึ่งชิดผนังของร้าน มีเค้าท์เตอร์อาหารอยู่ด้านหลัง พี่ๆคนอื่นๆนั่งรออยู่ที่โต๊ะแล้ว
“สวัสดีครับทุกคน ทุกคนคงจะรู้นะครับว่างานนี้ผมจัดให้น้องชายของผม” พี่แมตเอ่ยขึ้น “เป็นเหมือนการบอกลาจากกันเล็กๆน้อยๆ มีเค้กพิเศษที่ผมทำขึ้น มีน้ำฟรุ๊ตพั้นช์ให้ทุกคนดื่ม ราตรีนี้อาจไม่ยาวนาน เป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆที่ส่งท้ายเจ้าเด็กจอมซนคนนี้ ขอเชิญเจ้าเด็กคนนี้กล่าวอะไรแก่พี่ๆด้วยครับ” ทำไมผมรู้สึกว่าน้ำตามันคลอๆ
“ขอบคุณครับพี่ๆทุกคน ขอบคุณพี่แมตที่ให้โอกาสผมทำงาน พี่มรที่สอนงานผม และพี่ๆทุกคนดีกับผมเสมอมา ถ้าผมได้ทำอะไรให้พี่ๆโกรธ ก็โปรดให้อภัยผมด้วยนะครับ บางครั้งผมอาจจะดื้อ อาจจะซน..”
“พี่ว่าเอ็งอ่ะซนทุกครั้งเลย ไม่ใช่แค่บางครั้งหรอก” ชิส์ ไอ้พี่แมต
“พี่แมตอ่ะ ผมกำลังซึ้งอยู่นะเนี่ย พี่ๆทุกคนก็อย่าโกรธเคืองผมเลยนะครับ”
“ถึงคราวพี่ๆคนอื่นๆ ที่จะกล่าวกับน้องก็พูดเลยนะครับ”
“อย่าย้อท้อต่ออุปสรรคง่ายๆนะ เราแสดงให้พี่เห็นแล้วล่ะ” พี่มรกล่าว
“ถ้าคิดถึงกันยังไงก็แวะมานะ / ถ้าเจอกันข้างนอกก็อย่าลืมทักพี่ๆบ้างล่ะ” พี่จี-พี่เจ สองสาวสุดสวย
“อย่าเปิ่นมากไปนะไอ้น้อง” พี่เอ ว่าน้องรึ
“แล้วเรื่องมารยาทก็สำคัญนะ จำเอาไว้” คร๊าบพี่โจ้ ดุจริงๆ
แล้วพี่ๆคนอื่นๆก็มากล่าว เอ๊ะ หรือมารุมประชาทัณฑ์ผมเนี่ย มาว่าผมป่วนร้าน ไม่เห็นจะจริงเลย ผมออกจะเรียบร้อย หุหุ ที่จริงร้านนี้เค้าไม่ได้จัดงานแบบนี้ให้พนักงานทุกคนหรอกนะครับ แต่พอดีผมมันเป็นเด็กพิเศษอ่ะ เอิ๊กๆ จะว่าไปแล้วเมื่อหันมามองเค้กที่พี่แมตทำนี่ น่ากินมากๆ มันเป็นรูปวงกลม มีรูตรงกลางคล้ายโดนัท แต่ไม่ใช่เพราะมันใหญ่กว่ามาก ด้านข้างโรยด้วยช๊อคชิพหนาๆ หน้าเค้กเป็นลายแยมสีรุ้งไล่มาตั้งแต่สีเหลืองจนสีม่วงจนเต็มเค้ก มีเชอรี่อยู่เรียงราย กลุ่มละ 3 ลูก รวมกันอยู่ 3 กลุ่ม เนื้อชั้นในนี่ผมไม่รู้ ต้องชิมเองครับ แต่ตามปกติพี่แมตเป็นคนทำแยมเค้กไม่หวานมากอยู่แล้ว แต่แค่เห็นก็น้ำลายสอแล้วล่ะครับ เหอๆ
“งั้นเพื่อไม่ให้เสียเวลา ให้เจ้าป๊อดตัดเค้กเลยนะครับ” พี่แมตบอกแล้วพี่จีก็ยื่นมีดมาให้ผม ผมจึงเอามีดมาตัดเค้ก ปลื้มครับ น้ำตาพาลจะไหล โอ้ว ข้างในเป็นเนื้อเค้กช๊อคโกแลต 3 ชั้น แต่ละชั้นมีช๊อคโกแลตครีมแทรกบางๆ ชิ้นแรกผมตักส่งให้พี่แมตก่อนเพราะเป็นเจ้าของงานและเป็นคนทำเค้ก
“ป้อนหน่อยดิ มือพี่ไม่ว่าง” :o ง่ะ มือพี่แมตถือกีต้าร์อยู่ ให้ตายเถอะ ผมเลยต้องสมยอม
ก็นะเจ้านายผมนี่นา ผมจึงตักใส่ปากให้พี่แมต 1 คำ พี่แมตก็อ้าปากกว้างมากๆ ไม่เหมาะกับหน้าฝรั่งอย่างแกเลย หุหุ
“ขอบใจนะ” พี่แมตยิ้ม คนอื่นๆก็หันมาแอบแซวผมกับพี่แมตซะงั้น ม่ายช่ายนะพี่ๆ เข้าใจผิดแว้ววว ฮือฮือ
“ผมมีเพลงที่จะมอบให้น้องชายคนนี้ครับ” พี่แมตพูดแล้วก็เริ่ม Solo กีตาร์เลยครับ
ยินดีที่ได้รู้จัก
ดีใจที่เรานั้นเคยได้ใกล้ชิด
ชีวิตฉันเคยมีเธอ
มีวันที่เป็นพิเศษ
มีคืนที่ได้ฝันดีอยู่เสมอ
จนถึงนาทีสุดท้าย...
หมดเวลาแล้ว
ฉันรู้ ฉันเข้าใจ
เมื่อไม่มีเธอแล้ว
ฉันอาจจะต้องเหงาใจ
อาจจะเดียวดาย
ไม่ดีเหมือนเดิม
อย่างตอนที่ฉันมีเธอ
จะไม่มีใคร คนอื่นมาแทนที่เธอ
ก็ไม่เสียใจ.....
เมื่อเพลงยินดีที่ได้รู้จัก (ของบูโดกัน) จบลง ท่ามกลางเสียงปรบมือระงม ผมได้แต่ซึม อีกทั้งน้ำตาก็พาลจะไหล
“ขอบคุณครับพี่แมต ขอบคุณพี่ๆทุกคนครับ”
“จากนี้ไปร้านเราก็ไม่มีเจ้าเด็กตัวป่วนแล้ว คงจะเหงาน่าดูนะครับ ขอบคุณน้องป๊อดที่มาทำให้ร้านพี่สดใสขึ้นนะครับ” พี่แมตกล่าวแววตาเศร้าๆ
ผมรู้สึกว่า ผมไม่อยากเลิกทำงานแล้วอ่ะครับ แต่ก็นะผมตัดสินใจแล้วนี่นา ผมจะจดจำทุกๆอย่าง ทุกๆเรื่องราวของพี่ๆทุกคนไว้ครับ.....
****************************************************************************
ขอบคุณมากๆคร้าบ :mc1: :mc1: :mc1:
-
ยังน่ารักเหมือนเดิม เอาใจช่วยให้การฝึกงานผ่านพ้นไปด้วยดีนะครับ :m4:
-
:mc3: ในที่สุดก็ทำงานจนจบจนได้ พี่แมตแอบเศร้าเลย :m12:
-
การจากลามันก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต :m13: :m13:
-
พี่แมตนี่ก็ทำตัวดูมีพิรุธนิดๆๆนะ หุ หุหุ :m12:
-
ลุ้นๆๆๆ :m14:
-
ยังพิสูจน์ไม่สำเร็จเลยต้องเลิกซะละ
-
:oni1:
เรื่องนี้นี่แนวหวานๆดีครับ
ชอบจัง :m1:
-
เป็นกำลังใจต่อไป
-
ร้องเพลงให้ฟังซะด้วย พี่แมตแอบคิดอะไรรึเปล่า :m21:
-
สู้ต่อไปนะ ทาเคเอ็ม
:m4: :m4: :m4:
-
เอ็ม บิวชอบแมตอ่ะ
ขอแมตได้ป่ะ
คริคริ
:m12: :m12: :m12: :m12: :m12: :m12:
-
สนุกดีจังเลยคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
แล้วชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป...
ว่าแต่ชอบพี่แมตจัง อยากได้มาไว้ทำเค้กให้กิน :m14:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
สนุกครับพี่เอ็ม ฝึกงานแล้วก้อสู้ ๆ นะครับ :m1: :m1:
-
หวัดดีครับผม ฝึกงานโหดมากๆครับ เมื่อคืนแทบไม่ได้นอน เช้ามาพิมพ์งานต่อ ไปฝึกงานเกือบไม่ทัน ตอนเที่ยงวันนี้ก็มีเข้าฟังเพื่อนพรีเซนต์ต่อถึงตอนบ่าย ได้กินหนมปังกะน้ำหวานรองท้องประทังชีวิต
ซึ่งมันเป็นแค่อาหารเช้ากะเที่ยงของผม ฮือฮือ โหดชิบหาย ชีวิตพ้ม หิวแระครับ ไปทานข้าวก่อนนะครับ มันคงเป็นข้าวมื้อแรกที่จะตกถึงท้องผมละ ขอให้สนุกกับการอ่านครับ อ้อ ขอบคุณนะครับกับทุกท่านที่คอมเม้น ระบบคะแนนกลับมาแล้ว เด่วผมจิ้มให้นะ เหมือนเดิม
*********************************************************************************************************
^^ เค้กรสรัก กาแฟรสหวาน ^^
ตอนที่ 6 “ไม่นะ ทำไมอิมทำกับป๊อดแบบนี้”
เช้าวันเสาร์ วันนี้ผมไปยังร้านตุ๊กตาร้านเดิมเมื่อราวๆ 1 เดือนก่อน อิมเคยบอกว่าอิมอยากได้ตุ๊กตาหมีตัวนี้ และวันนี้ผมก็พร้อมแล้ว จากการทำงานเก็บตังมา มันทำให้ผมซื้อเจ้าปุกปุยตัวนี้ได้อย่างเต็มภาคภูมิ โดยที่ไม่ได้ไปรบกวนเงินจากบุพการี
“ตัวนี้ราคาเท่าไรครับ”
“2,250 บาทจ๊ะ” ไหงมันขึ้นราคาหว่า
“ถ้าผมจะให้จัดส่งให้ด้วย ต้องเพิ่มเงินอีกเท่าไรครับ”
“50 บาท ทางเราจะจัดส่งให้ถึงที่เลย แต่ถ้าใส่กล่องรวมด้วยก็เพิ่มอีก 100 อ่ะค่ะ” ขูดรีดตรูเหลือเกินนะ ชิส์
“ก็ได้ครับ ใส่กล่องก็ใส่กล่อง” ไอ่เราก็ใจง่ายซะจริงๆ ก็ผมทำเพื่ออิมนี่นา
ผมไม่ลืมที่จะเลือกการ์ดอวยพรวันเกิดซักใบ มีคำอวยพรที่ผมคิดว่าจะเพราะที่สุด ด้วยลายมือที่ตั้งใจจะเขียนให้สวยที่สุด และลงท้ายคำนึง ‘ป๊อดรักอิมนะ’ มันเป็นคำที่เขียนได้ไม่ยาก แต่การจะพูดคำนี้นั้นมันช่างยากเสียเหลือเกิน ยิ่งถ้าให้พูดพร่ำเพร่อ มันจะมีความหมายสัตย์จริงได้อย่างไร เนอะ
ผมสั่งให้เค้าส่งให้ในช่วงบ่ายวันนี้ ส่วนผมจะไปพบกับอิมในตอนเย็น ระหว่างนี้ผมก็ไปอาบน้ำ เซ็ทผม แต่งตัวให้หล่อที่สุด ผมจะต้องหล่อที่สุดในงาน จะได้เหมาะสมกันกับอิม
“แม่ครับ ลูกชายแม่หล่อรึยัง”
“หล่อแล้ว ลูกของแม่แต่งตัวยังไงก็หล่อจ๊ะ”
“แหะๆ แม่ วันนี้ป๊อดขอนอนบ้านเพื่อนนะ”
“แล้วเก็บกระเป๋า เตรียมเสื้อผ้าหรือยังล่ะ ไปบ้านคนอื่นต้องทำตัวดีๆนะ”
“คร๊าบ....เก็บแล้วครับแม่ ป๊อดเป็นเด็กดีเสมอ เหอๆ” ก็มันจริงนี่นา ผมออกจาเปงเด๊ะดี
ครอบครัวของผมอยู่กัน 2 แม่ลูก พ่อผมเสียไปตั้งแต่ผมยังเด็ก แม่จึงส่งเสียเลี้ยงดูผมเพียงคนเดียวมาตลอด ด้วยเหตุนี้แหละผมจึงรักแม่ของผมมาก แล้วคืนนี้เองผมตั้งใจว่าจะไปนอนบ้านไอ้ท๊อปครับ เพราะผมคิดว่าในงานอาจจะมีดื่มสุรามั้ง ผมต้องกันเอาไว้ก่อน ไม่อยากให้แม่รู้ เผื่อว่าผมเมามา ผมไม่อยากทำให้แม่เสียใจครับ
หลังจากที่ลงจากรถเมล์มาก็เดินไปตามฟุตบาทเรื่อยๆ ตามประสาคนอารมณ์ดี เมื่อเดินผ่านร้านดอกไม้ ผมไม่ลืมที่จะเลือกกุหลาบซักดอก แหม ถ้ามีเพลงเปิดคลอไปด้วย ผมคงจะเป็นพระเอกมิวสิควิดีโอไปแล้วล่ะ หุหุ จะว่าไปวันนี้ผมก็สุขอยู่หรอก แต่มันเหมือนมีอะไรก็ไม่รู้ มันติดที่ความรู้สึก และแล้วผมก็มาถึงหน้าบ้านอิมเมื่อเวลาโพล้เพล้พอดี เพื่อนอิมก็มาเยอะเลยครับ ซักพักพออิมเห็นผม อิมก็ออกมาหาผม
“นี่ดอกไม้สำหรับอิมนะ”
“ขอบใจนะ”
“อิมได้ของขวัญที่ป๊อดส่งมาให้อิมแล้วหรือยัง”
“ได้แล้วล่ะ”
“ทำไมวันนี้อิมดูแปลกๆ เย็นชากับป๊อดจัง อิมมีอะไรหรือเปล่า บอกป๊อดดิ” ผมคว้าแขนอิมไว้ แต่โดนอิมสลัดออก
“ป๊อดอย่าทำแบบนี้ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”
“ใครที่อิมว่าเนี่ย หมายถึงใครเหรอ ใครๆเขาก็รู้ว่าเราเป็นแฟนกันนะ”
“แฟน เหรอ อิมนึกว่าเราจบกันไปตั้งนานแล้วนะป๊อด”
“อิม....” ทำไมอิมทำแบบนี้
“อิมไม่อยากพูดแบบนี้หรอกนะ วันนี้วันเกิดอิม แต่ถ้าอิมไม่พูด เรื่องคงไม่จบ อิมมีคนอื่นแล้ว แล้วก็มีตั้งนานแล้วด้วย ป๊อดได้ยินไหม” ‘ป๊อดได้ยินไหม’ ‘อิมมีคนอื่นแล้ว’ ทำไมอิมพูดง่ายจัง มันเป็นคำที่สะท้อนก้องในหูผม
“อิม...” ผมพูดอะไรไม่ออกแล้ว มันคนนั้นเป็นใคร ทำไมอิมต้องทำแบบนี้กับผม ผมนึกว่าอิมเข้าใจแล้วซะอีก ผมไม่มีคำพูดหลุดออกมามากไปกว่านั้น ที่กำลังจะออกมามีเพียงแค่น้ำใสๆที่ฝุ่นแถวนี้มันคงเข้าตาผมมั้ง
“ป๊อดไม่มีเวลาให้อิมเลย อิมว่า เราจบกันเถอะ เราอย่าฝืนทนต่อไปเลยนะ”
“ไม่นะ ทำไมอิมทำกับป๊อดแบบนี้”
“ของขวัญที่ป๊อดให้ เอากลับไปเถอะนะ มันยังอยู่ในกล่องสมบูรณ์ดีทุกอย่าง”
“ป๊อดให้อิมแล้ว แล้วก็ตั้งใจจะให้ด้วย ป๊อดไม่เอาคืนหรอก แต่ถ้าอิมอยากเลิกกัน ป๊อดก็ไม่ว่าอะไร ขอให้อิมโชคดีนะ สุขสันต์วันเกิด” ผมฝืนยิ้มก่อนที่จะหันหลังกลับ ใครจะพูดอะไรในตอนนี้ ผมไม่รับฟังอะไรแล้ว ผมวิ่งทั้งน้ำตา ผมจะไปไหนผมไม่ทราบ ภาพต่างๆที่ผมเคยมีความสุขกับอิมมันลอยผลุดขึ้นมาเรื่อยๆ ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่เราต้องแยกกัน
อยู่ดีๆก็มีมือที่ไหนก็ไม่รู้มาคว้าแขนผมเอาไว้ ผมมองหน้าเค้าแล้วน้ำตาก็ไหลออกเป็นสาย ผมจะกลั้นมันเอาไว้ทำไม เมื่อมันถึงเวลาที่ควรจะไหลออกมาแล้ว
“พี่แมต อิมบอกเลิกผม” พี่แมตดึงผมมาซบที่ไหล่ แล้วเอามือลูบหัวผมเบาๆ ผมยืนร้องไห้ซบพี่แมตอยู่นานเท่าไรไม่ทราบ ไม่มีเสียงใดๆเล็ดลอดออกมาจากปากพี่แมตเลยซักคำ จนกระทั่งผมได้สติขึ้นมาบ้าง ผมจึงเอ่ยขึ้น
“พี่แมต...มาทำอะไรที่นี่....ร้านยังไม่ปิดนี่นา”
“อ้อ วันนี้พี่ให้คนอื่นทำแทน พี่คิดถึงใครบางคน เลยมานั่งเล่นที่ฟุตบาทที่เคยมากับเค้า แต่ไม่นึกเลยว่าเค้าคนนั้นจะเหม่อลอยมา พี่เรียกแล้วก็ไม่หัน”
“พี่แมต ผมอยากกินเหล้า ผมอยากลืมใครบางคน”
“ถ้าเอ็งอยากกินก็ตามใจ แต่พี่ขอบอกไว้ก่อนนะ เหล้ามันไม่ได้ช่วยให้อะไรมันดีขึ้นมาหรอก”
Abracadabra ; [คำเตือน : ห้ามดื่มสุราเกินวันละ 2 ขวด อิอิ เด็กๆหนูๆไม่ควรเอาเยี่ยงอย่างนะคร้าบ]
พี่แมตพาผมไปนั่งร้านสไตล์คันทรี่เลย เหมาะกับบรรยากาศของผมตอนนี้มากๆ เมื่อมองดุหัววัวหัวควายที่ประดับร้านช่างหน้าตาเหมือนกับผมตอนนี้จริงๆ พอพี่แมตสั่งเหล้ามาผมก็กระดกไม่ยั้งเลย พี่แมตบอกให้เพลาๆลงบ้าง แต่ผมก็ไม่ฟังอ่ะ ดื่มแค่ไหนกันก็ไม่รู้เพราะผมไม่ค่อยได้ดื่มบ่อยนัก เลยคอไม่แข็ง ก็ผมยังเรียนอยู่นี่นา ผมรู้แค่ว่าตอนนี้พี่แมตช่างมีหลายๆหน้า แถมแผ่นดินไหวอีก เพิ่งรู้ว่าที่ประเทศไทยก็มีอาฟเตอร์ช๊อคกะเขาด้วย
“นี่บ้านเอ็งอยู่ไหนเนี่ย พี่จำได้แค่ซอยแต่ไม่รู้บ้านอยู่หลังไหน”
“ผม...ยาง...กลาบ...บ้าน...ไม่ได้...คร๊าบ” ตาผมกรุ่มกริ่มแล้วมั้ง
“เอาไงเนี่ย”
“ขอ...นอน...บ้านพี่...ได้มั๊ย...คร๊าบ”
“เอางั้นเลยรึ”
“คร๊าบ”
ตาผมกำลังจะปิดอยู่แล้วครับ รู้เรื่องมั่งไม่รู้เรื่องมั่ง จำได้ลางๆ ว่าพี่แมตพาผมไปนอน ผมคิดว่าผมกอดพี่แมตนะ แล้วก็พูดอะไรบางอย่างแต่จำไม่ได้ สุดท้ายผมก็หลับไปโดยไม่รู้เรื่องอะไรเลย เอ๊ะ!!! หวังว่าตื่นเช้ามาผมคงไม่ท้องนะ !!!...
**********************************************************************************************************
ปล.ชอบคุณเคนจริงๆ เข้ามาทีไรก็บอกแต่ว่า "เป็นกำลังใจให้ครับ" สั้นๆดี ผมก็ขอบคุณนะครับ
ที่จริงก็ขอบคุณทุกคนแหละคร้าบ จุ๊ฟๆ :give2:
ปล2.ผมท้อแล้วอ่า ไม่ใช่อะไรนะครับ คือไม่ค่อยมีเวลาจริงๆ ขอแก้ไขแล้วนะครับ เด่วหาว่าสร้างกระแส
มันเพิ่งจะครึ่งเรื่องเองอ่า จะพยายามอ่ะครับ T^T
:mc1: :mc1: :mc1:
-
ปล2.ผมท้อแล้วอ่า ไม่ใช่อะไรนะครับ คือไม่ค่อยมีเวลาจริงๆ ตอนหน้าเอาเป็นตอนจบเลยดีม๊ะครับ T^T
:o :serius2: :sad2:
เรื่องกำลังสนุกอ่ะ กรุณาอย่าทำร้ายจิตใจกันเลย :impress:
ถ้าไม่ว่างจริงๆๆ นานๆ มาต่อก็ได้อ่ะ รอได้ :m15:
-
มาให้กำลังใจเอ็มรอบปฐมฤกษ์แล้วก็หายตัวไปเลย อิอิ ขอโทษทีพอดีไปเที่ยวแถมเข้าบอร์ดไม่ได้อีก เพิ่งเข้าได้นี่แหละ กำลังจะตามเก็บนิยายอยู่เลย
เป็นกำลังใจให้น้าน้องเอ็ม ไว้อ่านถึงตอนปัจจุบันจะมาเม้นต์ให้อีกทีนะ :oni2: :oni2:
-
ยังคงเป็นกำลังใจให้เสมอครับ
-
หุหุ ไปค้างกับแมตเหรอ มีลุ้นค๊าบบบ :mc4: :mc4: :mc4:
-
เรื่องหนุกดีครับพี่เอ็ม สู้ ๆ นะครับ สำหรับการฝึกกงาน :m1: :m1:
-
เรื่องนี้ไม่มีเวลารีบจบก็ได้ครับ แต่เรื่องหน้าขอยาวๆนะ
-
ก็คงไม่ท้องหรอก อิอิ :oni1:
-
เรื่องไม่มีเวลา พอจะเข้าใจครับ เป็นกำลังใจให้กับการฝึกงานครับ :m4: :m4:
ส่วนผมทำงานจริง ๆ มาหลายปีล่ะ ตอนนี้งานหนักมาก ๆ ครับ :m15: :m15: แต่โชคดีเป็นงานนั่งโต๊ะซะส่วนใหญ่ เวลาเครียด ๆ ก็แอบเข้าเล้ามาเรื่อย ๆ :oni2: :oni2:
ส่วนเรื่องจะจบหรือไม่จบอย่างไร ก็ขึ้นอยู่กับคนเขียนครับ ขึ้นอยู่กับคนเขียนนี่นา จริงใหมครับ
:o8: :o8:
-
สู้ๆ นะจ๊ะน้องเอ็ม
ยังไงก็ทยอยลงก็ได้
เอาแบบเรื่อยๆ ไม่ต้องรีบมาก จะได้ไม่กระทบการเรียนด้วยไง
:m1: :m1:
-
สวัสดีครับทุกคน วันนี้ผมรีบปั่นสุดขีดเนี่องจากมีงาน-การบ้านเยอะแยะ หลายๆคนยังถามผมเลยว่า
แล้วมีเวลาเหรอ ก็ไม่มีอ่ะ แต่ก็ขอขอบคุณนะครับ ผมยังไม่เอาตอนนี้เป็นตอนจบหรอกครับ
คงจะลงเรื่อยๆ เท่าที่ทำได้อ่ะครับ ส่วนพี่พิมแค่รู้ว่าอ่านผมก็ดีใจแล้วครับ ไม่ได้ว่าอะไรเลยครับ
เด่วเสียเวลา เชิญรับชิมเค้กตอนนี้ได้เลยครับ (ผมรีบ แหะๆ)
****************************************************************
^^ เค้กรสรัก กาแฟรสหวาน ^^
ตอนที่ 7 “ช่างมันเถอะครับ เค้ามีคนอื่นไปแล้ว”
“อ้าว...ตื่นแล้วเหรอป๊อด” ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา เมื่อพบชายตรงหน้ากำลังแต่งตัวอยู่
“ครับๆ” ผมเอามือกุมขมับตัวเอง มันปวดหัวจี๊ดๆ ปากก็ฝาดๆ
“เดี๋ยวพี่ไปทำอะไรให้ทานนะ เอ็งไปอาบน้ำก่อนเถอะ”
“เฮ้ย!!! นี่ไม่ใช่ชุดที่ผมใส่เมื่อคืนนี่นา พี่แมต พี่ทำอะไรผม!!!” ผมพูดขึ้นหลังจากที่ผมสำรวจตัวเองอยู่บนเตียง
“เอาน่า แค่ 2 ยกเอง”
“ฮือฮือ พี่ทำแบบนี้กับผมได้ไง” ผมร้องไห้ครับ ไม่นึกว่าคนที่ดีกับผมจะทำร้ายผมได้ลงคอ
โป้กกก!!! แล้วไอ้พี่แมตก็เดินมาเขกหัวผม
“นี่เอ็งจะบ้าเหรอ คิดอะไรลามกอยู่ได้ ทีเมื่อคืนเห็นนอนกอดพี่กลมเลย พอพี่กำลังจะหลับตาเท่านั้นแหละ อ้วกใส่พี่เฉยเลย เรียกก็ไม่รู้สึกตัว ทีนี้พี่เปลี่ยนเสื้อในกระเป๋าเอ็งให้ ก็อ้วกใส่อีก 2 ยกเลย ก็เลยต้องได้เช็ดตัวให้ใหม่ แล้วพี่ก็ได้อาบน้ำอีกรอบตอนดึก แล้วเสื้อผ้าที่เอ็งใส่ตอนนี้มันเลยเป็นของพี่ ของเอ็งอ่ะ กองอยู่กับอ้วกอยู่กระเป๋าโน่น” พี่แมตชี้ไปยังกระเป๋าของผมที่วางอยู่มุมฝาผนังของห้อง
“จริงอ่ะ... แล้วทำไมห้องนี้ดูไม่มีกลิ่นอ้วกเลยอ่ะ แถมสะอาดสะอ้านอีก”
“เอ่อ ก็เอ็งอ้วกใส่ห้องตรงข้ามโน่น พี่อุ้มเอ็งมาห้องนี้ อย่าบอกนะว่าไม่รู้สึกตัวอะไรเลย แล้วงี้โดนใครมอมมิโดนข่มขืนรูดทรัพย์ไปหมดแล้วรึ”
“จริงเหรอครับ อำผมป่ะเนี่ย”
“นี่เอ็งอยากให้พี่ปล้ำมากเลยรึ หึหึ ช่ายพี่อำ แล้วตอนนี้เอ็งเจ็บตูดป่ะหล่ะ พี่ไปทำอะไรให้ทานข้างล่างนะ 5555++” พี่แมตยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนเดินออกจากห้องไปอย่างหน้าตาเฉย ทิ้งความตกใจไว้ให้กับผม
ไอ้พี่แมตบ้า จะว่าไปแล้วผมก็รีบสำรวจประตูหลังของผมดีกว่า เอ...ก็ไม่เจ็บ ไม่มีร่องรอย แถม กกน.ก็ยังเป็นตัวเดิม หุหุ พี่แมตไม่ได้รุกล้ำอิสรภาพของผมจริงๆ ว่ะฮ่าฮ่าฮ่า แล้วผมจะดีใจมากไปทำไมวะ แหะๆ ผมเองก็เริ่มรู้สึกละว่าตัวเองเน่ามาก เลยเดินไปอาบน้ำขัดสีฉวีวันดีกว่า ผมก็ปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดๆ สำรวจไปที่คอและแผงอก ปราศจากร่องรอย ผมจึงค่อยๆปลดกางเกง และกางเกงในของผมออกไป ตอนนี้คนอ่านห้ามแอบดูผมนะ ผมเขิน อิอิ ผมค่อยๆเปิดน้ำให้ไหลผ่านลำตัวอันโสโครกของผม
ผมอาบน้ำด้วยความเพลิดเพลินใจ จนลืมไปว่าผมชักจะอาบนานไปหน่อย คงต้องลงไปทานข้าวได้แล้วล่ะ เดี๋ยวพี่แมตจะว่าเอา เราอุตส่าห์มานอนบ้านคนอื่น ก็งี้แหละครับ ผมมันผู้ดี อิอิ แต่ว่า...เหมือนผมจะลืมอะไรไปซักอย่าง อ๊ะ! ผมลืมเอาผ้าเช็ดตัวมาในห้องน้ำ มันคงอยู่ในกระเป๋าเป้ผมอ่ะดิ
ผมค่อยๆเปิดประตุแง้มๆ เอาแค่ศีรษะออกมาดูว่าพี่แมตอยู่หรือเปล่า เมื่อเห็นว่าทางเดินโล่งสบาย ผมก็เดินร่าไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่กระเป๋าทั้งๆที่ยังโป๊อยู่
“เฮ้ย” เสียงดังจากข้างหลัง ผมหันหลังกลับไปมองทันที เฮ้ย....ผมเอามือปิดลูกชายผมแทบไม่ทัน
“พี่แมตเข้ามาได้ยังไง ไม่เคาะประตูอ่ะ”
“ขอโทษที ประตูมันปิดไม่สนิทอ่ะ พี่เลยเปิดออกมาเลย ว่าจะมาเรียกเอ็งลงไปทานข้าว พี่ไม่ได้ตั้งใจจะแอบดูเจ้าป็อดน้อยนะ”
“น้อยที่ไหน ไม่น้อยซักหน่อย”
“อือๆ ไม่น้อยก็ไม่น้อย พี่ขอโทษ พี่ลงไปรอข้างล่างนะ” แล้วพี่แมตก็ปิดประตูออกไป
“ครับ เดี๋ยวผมตามไป” ให้ตายเถอะ ผมยืนโป๊จับเจ้าป๊อดน้อย เอ๊ย เจ้าป๊อดใหญ่ อยู่ตั้งนาน แล้วผมจะมัวรีรออยู่ใย ตอนนี้อายมาก พี่แมตเห็นอะไรต่อมิอะไรผมหมดแล้ว ผมรีบเปิดกระเป๋าเอาผ้าเช็ดตัวออกมานุ่งโดยเร็ว เพิ่งสังเกตเห็นผ้าเน่าๆของผมที่กองอยู่ เหม็นชะมัด T^T คิดถึงตอนตัวเองเมาแล้วอายพี่แมตโคตรๆ แล้วนี่ผมจะใส่ชุดอะไรล่ะเนี่ย แต่สายตามารของผมมันไปหยุดที่เก้าอี้แต่งตัว มีเสื้อผ้าอยู่ชุดหนึ่ง แถมไม่ลืมที่จะมีบ็อกเซอร์อีกตัวตะหาก ผมเลยหยิบเอาบ๊อกเซอร์ของพี่แมตตัวนั้นขึ้นมาดม เหอๆ จะบ้าเหรอ โรคจิตละ ใกล้ๆกันนั้นก็มีกระดาษแปะไว้บนโต๊ะ เขียนไว้ว่า ‘ใส่ซะ’
ผมก็ได้หยิบเสื้อผ้าของพี่แมตที่เตรียมไว้ให้มาใส่ ก็เป็นกางเกงยีนส์ยี่ห้อดังตัวหนึ่ง มันหลวมไปนิดๆ แต่ผมก็มีเข็มขัดรัดไว้อยู่ ส่วนเสื้อก็เป็นสีเขียวเข้มพอดีตัว แต่ถ้ายกแขนนึ้นเหนือศีรษะเสื้อก็จะพ้นขอบกางเกงเผยให้เห็นถึงบ็อกเซอร์สีดำที่พี่แมตจัดมาให้
“หล่อดีนะ” พี่แมตทักทำให้ผมหน้าแดง หลังจากที่ผมลงมาจากห้องพี่แมต
“ก็นะ...คนมันหน้าตาดี เหอๆ”
“ไม่ค่อยเลย มานี่ดิ มากินข้าว พี่หิวแล้ว” แล้วพี่แมตก็จับแขนผมลากไปที่ห้องครัว แล้วทำไมต้องจับแขนผมเนี่ย แล้วทำไมผมก็ยอมให้จับด้วยล่ะ งงกะตัวเอง ผมเพิ่งสังเกตเห็นนะครับเนี่ยว่าบ้านของพี่แมตก็ใหญ่โต หรูหรา แต่เรียบง่าย แปลกดี ทำไมนะ บ้านก็กว้างขวาง แต่โคตรเงียบเลย ที่สำคัญตอนนี้ผมเห็นมีแต่พี่แมตกับผม 2 คนในบ้านอ่ะ
“บ้านพี่ไม่มีคนอื่นๆอยู่เลยเหรอครับ” ผมพูดหลังจากนั่งเก้าอี้แล้ว ดูอาหารที่อยู่ตรงหน้าก็มีแกงเขียวหวานไก่ ผัดหน่อไม้ฝรั่ง หมูทอดกระเทียม และไข่ตุ๋น
“คนอื่นๆอยู่อังกฤษครับ ตอนนี้ก็มีแค่เราเพียง 2 คน คือปกติพี่อยู่คนเดียว แต่จ้างแม่บ้านมาทำความสะอาดแล้วก็เอาผ้าไปซัก ซึ่งเค้าจะมาในทุกๆเช้าครับ”
“อ๋อ ครับ แล้วทำไมอาหารเยอะจัง พี่แมตทำเองหมดเลยเหรอครับเนี่ย”
“ไม่อ่ะ ไม่ได้ทำเอง โทรสั่งมา 555++”
“กรรม! ไอ่เราก็นึกว่าทำเอง เพราะเห็นตะกี้บอกจะลงมาทำกับข้าวให้ทาน”
“อย่ามามั่ว พี่ไม่ได้บอกว่าจะทำกับข้าวซักหน่อย พี่ว่าจะไปทำอะไรมาให้ทาน พี่ก็ทำเค้กแล้วไง แต่พอดีกับข้าวที่พี่สั่งไว้มาพอดี แล้วพี่ก็หิวแล้ว เลยกินข้าวเลยดีกว่า ส่วนเค้กเอ็งค่อยเอากลับไปกินที่บ้านก็ได้”
“อ่ะครับ แล้วจะกินหมดไหมเนี่ย”
แล้วท้องผมมันก็ส่งเสียงร้องเหมือนคนครวญครางอยากตายขึ้นมา พี่แมตได้ยินถึงกับอมยิ้มแล้วส่ายหน้า ชิส์ แล้วพี่แมตก็ส่งจาน ช้อนส้อมมาให้ผม เมื่อพี่แมตจะตักข้าวผมจึงชักจานหนี
“ไม่เป็นไรครับพี่ ผมตักเองได้”
“อือ งั้นตักให้พี่ด้วยละกัน” อ้าวเป็นงั้นไปได้ ผมว่าไอ้พี่แมตเนี่ยก็แสบพอๆกันเลยนะ แต่ก็นะตามสุภาษิตไทยว่า อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย เป็นวัวเป็นควายให้ลูกท่านเล่น แว๊ก!!! ไม่ใช่ละ
ผมตักข้าวให้พี่แมตและตัวเองเสร็จ ผมก็ตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเอาเป็นเอาตายเลยครับ เพิ่งนึกได้ว่าเมื่อตอนเย็นยังไม่ได้กินข้า กินแต่เหล้า พอนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ภาพต่างๆก็ค่อยๆไหลเข้ามาอีกแล้วล่ะครับ น้ำตาพาลจะไหลอีกแล้ว ผมผิดมากหรือไงครับที่ไม่มีเวลาให้อิม แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมทำลงไปก็เพื่ออิมนะ
“นี่ป๊อด...เป็นอะไรไปอีกล่ะ ตะกี้ยังเห็นกินเอาๆอยู่เลยนี่นา”
“กินไม่ลงแล้วครับ”
“เอาน่า ใจเย็นๆ เอ็งค่อยๆพูดค่อยๆจากันก็ได้ เดี๋ยวน้องอิมเขาก็เข้าใจเองแหละ”
“ช่างมันเถอะครับ เค้ามีคนอื่นไปแล้ว”
“อ่ะนะ”
“พี่แมตกินข้าวต่อเถอะ ผมอิ่มแล้ว”
“ตักแกงเขียวหวานไก่ให้พี่หน่อยเด้”
“ไหนอ่ะพี่หน่อย” โป้กกกก!!! “ฮือฮือ เขกหัวผมไมอ่า”
“ตะตักให้พี่ดีๆหน่อยก็ไม่ได้ เล่นลิ้นนักนะ”
“พี่อยากกินก็ตักเองดิ”
“ไม่เอาอ่ะ...พระเอกนางเอกในทีวีเค้ายังตักป้อนข้าวกันเลย”
“เอ๋า...ก็ผมไม่ใช่พระเอกนางเอกในทีวีนี่นา”
“จะตักดีๆหรือว่าอยากโดนเขกหัวอีก หืม?”
“อ่ะคร้าบๆ โหดจริงๆ”
“ดีมาก”
แล้วผมก็ตักแต่น้ำแกงให้พี่แมต แกเลยทำตาดุใส่ผมแต่ไม่ได้เขกหัวผมหรอก ดูๆไปแกก็น่ารักดี อย่างน้อยๆก็เป็นช่วงเวลาสั้นๆที่ทำให้ผมลืมอิมได้ ผมรู้สึกดีจริงๆที่มีพี่แมตอยู่ตรงนี้ ผมรู้นะว่าที่พี่แกแอบกวนผมเพราะไม่อยากให้ผมคิดมากและไม่อยากเห็นผมเสียใจ ขอบคุณครับพี่แมต เอ๊ะ!!! หรือว่าผมชอบพี่แมตเข้าไปแล้ว ก็นะทีอิมยังมีคนอื่นได้ แล้วผมจะมีไม่ได้เชียวหรือ
“พี่แมต...เราเป็นแฟนกันม๊ะ”
“ :m30: ” เศษข้าวกระเด็นออกปากพี่แมต และเม็ดข้าวบางส่วนติดอยู่ที่หน้าผม แล้วมันก็จบตอน...
******************************************************************
ถ้าผมพิมพ์ผิดประการใดก็ขอโทษด้วยนะครับ ไปทำงานข้างนอกก่อน เด่วกลับมาผมมาเช็คดูอีกทีนะครับ
ขอบคุณครับที่ยังคงให้การติดตาม เดี๋ยวผมต้องแต่งให้จบเร็วๆนี้แน่ๆครับ สู้ๆ
-
หุหุ ผิดคาดแฮะ ป็อดขอแมตเป็นแฟน :m30:
ออกแนวประชด :m14: :m14:
-
หุหุ
สะงั้นขอเป็นแฟนเลย
แล้วพี่เมตจะว่าไง
เอาเลยๆๆ
คนจะรักกันอะไรก็ห้ามไม่ได้
:oni2:
-
รออยู่ิ่อ่าคับ
อยากรู้ว่าจะตอบยังไงอ่าคับ
-
ติดตามเป็นกำลังใจให้เสมอครับ
-
อย่างนี้พี่แมตก็ต้องรีบตอบตกลงเลยอ่ะดิ่ :m1:
-
โห..............มาแนวแปลกแฮะ
-
โอ้ว ป๊อด ขอ พี่แมต เป็นแฟน กร๊ากกกก :o :m4: :mc4:
-
โหขอกันอย่างนี้ไม่เร็วไปเหรอน้อง
-
น้องป๊อดประชดรัก :o
-
สู้ ๆ ครับพี่เอ็ม
รีบ ๆ มาต่อนะครับ
ค้าง ๆ อย่างแรง
:m1: :m1:
-
ตามอ่านทันแล้ววว :m4:
อ่านมาอันตอนป๊อดขอเป็นแฟนพี่แมตซะงั้น
ไหนว่าจะมาดูเค้าเป็นเกย์ป่าว ตัวเองดันมาขอซะเอง 55
รออ่านต่อนะน้องเอ็ม สู้ๆคับ เรียนเป็นเรียน เล่นเป็นเล่นนะ :a2:
-
:m30: ตกใจเลยอ่ะ อิอิ
ดีดี รวดเร็วทันใจดี
แต่....... :เฮ้อ:
-
:m4: :o8:กำลังสนุก ถ้าเกิดกลายเป็นว่าน้องป๊อดเป็นเกย์ แต่พี่แมตไม่ได้เป็นเกย์ อะไรจะเกิดขึ้น :o
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครับผมอ่านสนุกมากครับผมชอบๆๆ
เอาใจช่วยครับผมเป็นกำลังใจให้ครับ
มาต่อด่วนๆๆ
:impress: :impress: :impress:
-
:o8:
จะอ่านอีกๆๆๆๆๆ
ขอบคุณจ่ะ
-
อะนะเรื่องนี้นางเอกเป็นฝ่ายรุกซะงั้น อิๆ เป็นกำลังใจให้ครับ กำลังสนุกเลย :m1: :mc4: :m1:
-
มาต่อไวๆ นะ
แต่ท่าทางจะจบแบบ.......
สู้ๆ จ้า
-
เพิ่งเห็นเรื่องของน้องเอ็ม :m23: โทษทีนะ จะติดตามจ้า :m4:
คิดถึงเอ็มน๊า ขยันเรียนเด้อ :a1:
-
5555555
วิธีแก้อกหักที่ได้ผมชะงัด
:m30: :m30: :m30: :m30:
เรามาเป็นแฟนกันม้าาาาาาาาาาาาาา
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
อย่าประชดเลยนะครับมันเจ็บ :m15:(เป็นการขอความรักแบบซ๊กม๊กจัง :m20:)
-
เอ็ม!!!
บิวขอก๊อบใส่ไฟล์ Word ไปอ่านนะ
มะอยากอ่านในเน็ต อ่านไปเน็ตชอบหลุด
เซ็งอยู่เนี่ย
เด๋วรอกลับกรุงก่อนเถอะ ไอ้อินเตอร์เน็ตบ้า :angry2:
-
สวัสดีครับทุกท่านที่ให้การติดตามอ่าน ผมจะพยายามเอามาลงเท่าที่ทำได้นะครับ
เนื่องจากข้อจำกัดเรื่องเรียนอ่ะครับ ตอนนี้ฝึกงานหนักกว่าเก่าอีกครับ พูดไปแล้วเครียด
พอดีผมแต่งเรื่องนี้แบบว่าไม่ได้บอกใครอ่ะครับ เพราะฉะนั้นพี่หนึ่งก็เลยไม่ได้บอกอ่ะครับ
ไม่ได้อยากโปรโมทครับ เดี๋ยวมันไม่สนุกแล้วจะเสียชื่อเปล่าๆ อิอิ ส่วนบิวหรือใครก็ตาม
ถ้าจะเอาไปลงเวิร์ดผมก็ไม่ว่าไรครับ แล้วแต่ท่านสะดวก ขอแค่อ่านก็ดีใจแล้วค้าบ
วันนี้ก็เอามาลงให้แล้ว แต่ตอนต่อไปอาจจะซักพักนะครับ เพราะช่วงนี้ผมไม่อยู่หลายวัน
จะมาหาท่านๆนี่แหละ เดี๋ยวผมต้องไปแล้วนะครับ เดี๋ยวไม่ทันรถครับ
*********************************************************
^^ เค้กรสรัก กาแฟรสหวาน ^^
ตอนที่ 8 “เฮ้ย! ไอ้ป๊อด มึงเป็นไรวะ”
ท่ามกลางความตกตะลึงของพี่แมตเมื่อซักครู่ ทำให้พี่แมตลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามาหาผมใกล้ๆ เอามือแตะที่บ่าของผมเบาๆ ก่อนจะพูดว่า
“พี่ว่าเอ็งไปล้างหน้าก่อนไป๊ เม็ดข้าวติดเต็มหน้าเลย 555++”
“อะโด่! พี่แมตอ่ะ ผมรอฟังอยู่นะเนี่ย”
“เอาน่า ใจเย็นๆ พี่ว่าเอ็งอย่าเอาอารมณ์มาเป็นตัวตัดสินจะดีกว่า อย่าคิดสนุก อย่าคิดประชดใครเลย มันไม่ได้ทำให้อะไรมันดีขึ้นมาหรอก การรักใครซักคนมันพูดยากนะ ไม่ใช่คิดว่าจะรักก็รักเลย มันไม่ใช่ แล้วเรื่องของความรักเราอย่าใช้สมอง แต่จงใช้ใจที่จะตัดสินใจที่จะรักใครซักคน”
“…..” อึ้งกิมกี่
“ป่ะ พี่ไปส่ง กินข้าวอ่มกันแล้วหนิ ส่วนเค้กที่พี่ทำไว้ให้ก็เอากลับไปกินด้วยนะ”
“ขอบคุณครับ”
แล้วพี่แมตก็ไปส่งผมที่บ้าน เค้กที่ให้มาก็น่ารักดีครับ ก้อนเล็กๆ แต่ทำเป็นรูปหน้าลิง พร้อมตัวอักษรอยู่ข้างใต้ว่า ‘ก่งก๊ง’ ไอ้ผมก็ไม่รู้หรอกครับว่ามันแปลว่าอะไร แอบด่าผมเปล่าเนี่ย แต่ท่าทางเค้กจะอร่อย เหอๆ
จะว่าไปพี่แมตตอบผมว่าไงเนี่ย แล้วอยู่ดีๆทำไมผมต้องพูดแบบนั้น เฮ้อ..สับสน ตอนที่ผมคบกับอิม ผมก็เป็นแค่คนเหงาๆ อยากมีใครซักคน อยากมีคนให้คิดถึงและเป็นห่วง เห็นใครๆเขามีแฟนก็อยากมีกับเขาบ้าง แต่ถ้าถามว่ารักไหม ผมก็ไม่รู้ ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่สัมผัสอยู่นี้เขาเรียกว่ารักหรือเปล่า อิมเป็นคนน่ารัก นิสัยก็โอเคเข้ากันกับผมได้ เอ๊ะ!!! แล้วนี่ผมกำลังทำอะไรอยู่ นี่ผมกำลังคิด ผมกำลังใช้สมองคิดว่านี่คือรักหรือนี่ แต่ความรู้สึกกับพี่แมต ทำไมมันช่างแตกต่างกันเมื่ออยู่กับอิม ใจผมตอนนี้ มันรู้สึกยังไงกันแน่นะ???
วันจันทร์ ผมก็ไปเรียนตามปกติ ผมยังยอมรับกับสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปเมื่อไม่กี่วันนี้ไม่ได้ ตอนคาบเรียนผมก็นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
“เฮ้ย! ไอ้ป๊อด มึงเป็นไรวะ” ไอ้ท๊อปมันนั่งโต๊ะข้างผมพูดขึ้นหลังจากเรียนในคาบเช้าเสร็จสิ้นลง
“ไม่เป็นไรว่ะ”
“กูว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ เดี๋ยวนี้ปิดพวกกูเหรอวะ” ไอ้โอมันก็คงเป็นห่วงผมมั้ง
“อือ...ก็นิดหน่อย”
“แล้วไอ้นิดหน่อยมึงเนี่ย ไม่บอกแล้วพวกกูจะรู้ไหม ใครมาซ่ากับมึงเปล่า บอกพวกกูมา เดี๋ยวไปจัดการให้” เอาแล้วไงครับไอ้ทีน
“เอ่อ...กูเลิกกับแฟน”
“โถ่เว้ย!...นึกว่าเรื่องอะไร เอาน่าๆ ยังไงมึงก็ยังมีพวกกูอยู่นี่” ไอ้ท๊อปพูดแล้วก็เดินมากอดคอผม
“อือ...ขอบใจเว้ย”
“งั้นเราก็ไปกินข้าวกัน” สงสัยไอ้วิทย์มันคงหิวครับ เพราะปกติมันไม่ค่อยพูด
พวกเราก็ไปกินข้าวเที่ยงกันตามปกติ แต่วันนี้ทำไมมันไม่ปกติ เมื่อโต๊ะที่อยู่ห่างออกไปเป็นใบหน้าที่ผมคุ้นเคยดี นั่งทานข้าวกับผู้ชายที่ผมเห็นแต่ข้างหลัง ดูเค้าคุยกันอย่างกะบนโลกใบนี้ไม่มีคนอื่นเลย ผมเห็นแบบนั้นแล้วมันก็จี๊ดเข้าไปข้างใน นี่หรือคือการอกหัก ผมจะกินข้าวต่อได้เหรอครับทีนี้
“เฮ้ย!...กูอิ่มแล้ว กูขอตัวก่อนนะเว่ย” ผมบอกเพื่อนๆแล้วผมก็ลุกเอาจานไปเก็บเลย
“เฮ้ย!...ไอ้ป๊อด รอกูด้วย กูอิ่มแล้ว” ไอ้ท๊อปมันจะตามผมมาครับ แต่ผมไม่รอมันหรอก
“เดี๋ยวกูไปกับไอ้ท๊อปนะ ไว้เจอกันตอนบ่ายนะไอ้ทีน ไอ้วิทย์” ไอ้โอมันก็ตามผมมาอีกคน
“เอ่อ...เอาให้เคลียร์นะเว้ย แล้วเจอกัน” ไอ้ทีนพูดเสร็จมันก็ซดก๋วยเตี๋ยวมันต่อ
ไอ้ท๊อป ไอ้โอมันยังคงเดินตามผมมา ผมว่าผมอาจต้องการเพื่อนไว้คอยรับฟังเราบ้างแล้วมั้งครับ เก็บไว้คนเดียวมันก็คงจะหนัก ตอนนี้ผมเองก็กำลังสับสนๆ
“มึงไม่สบายใจแบบนี้ พวกกูก็รู้สึกไม่ดีเหมือนกันนะไอ้ป๊อด” ผมจึงพาพวกมันไปนั่งใต้ร่มไม้ใกล้ๆกับสนามบาสโรงเรียน เพราะตรงนี้คนไม่ค่อยมากัน
“ทีนี้มีอะไรอยากระบายก็บอกพวกกูมา” ไอ้ท๊อปนี่ค่อนข้างเอาการเอางานจริงๆ
“ก็กูเลิกกับแฟน ชื่ออิมอ่ะ น้องอิม ม.4”
“เฮ้ย! น้องอิมคนที่น่ารักๆ คนนั้นน่ะ มึงไปคบตอนไหนเนี่ย” ไอ้โอดูมันพูดแล้วทำตาโต
“เอ่อ...เพิ่งคบกันไม่กี่เดือนหรอก ตอนนี้เค้าคบกับคนอื่นไปแล้ว เค้ามีคนใหม่ว่ะ”
“มันเป็นใครกันวะไอ้คนนั้น เดี๋ยวพวกกูกับไอ้ทีนจะไปจัดการให้” ไอ้ท๊อปดูมันโกรธครับ
“ช่างเค้าเหอะน่า กูว่ากูผิดเองแหละที่ไม่มีเวลาให้เค้า”
“แล้วมึงจะมานั่งเสียใจอยู่ทำไม มึงยังมีพวกกูอยู่นี่” ไอ้ท๊อปยังไม่เลิกตะคอกผม
“ก็คนมันไม่เคยนี่หว่า กุไม่รู้ว่าอกหักมันเป็นยังไง แล้วมันเป็นแบบนี้เหรอวะ”
“กูก็ไม่รู้อ่ะป๊อด กูไม่เคยอกหักว่ะ มีแต่สาวๆล้อมรอบ 555++” ไอ้โอได้ทีทำเบ่งเชียว
“เอ่อ”
“งั้นก็ไม่ต้องคิดมากแล้ว ป่ะ ขึ้นห้องเรียนกันเถอะ”
“แล้ว... ถ้ากูมีอีกเรื่องนึงจะบอกพวกมึง พวกมึงจะเกลียดกูป่าว” ตอนนี้ผมเริ่มใจสั่นๆละ ไม่กล้าก็ไม่กล้า แต่ว่าไม่อยากจะปิดพวกมันไว้
“เอ่อ มึงอ่ะ คิดมากอีกแล้ว กูไม่เกลียดเพื่อนกูหรอกว่ะ เพื่อนก็คือเพื่อน” กูรักมึงจังเลยไอ้ท๊อป
“ก็เล่ามาดิ พวกกูรับฟังอยู่แล้ว”
“กูรู้สึกว่าตอนนี้...กูชอบผู้ชายว่ะ”
“เฮ้ย!!!... ไอ้ป๊อด มึงแน่ใจแล้วเหรอวะ” ไอ้ท๊อปพูด ไอ้โอก็ตกใจไม่แพ้กัน
“กูก็ไม่แน่ใจว่ะ กูรู้แค่ว่ากูรู้สึกดีเวลาที่มีเค้าอยู่ใกล้ๆ”
“แต่กูเกลียดกระเทย กูจะไปบอกพวกไอ้ทีน” ไอ้โอพูดจบก็หันหลังกลับทันที แต่โดนไอ้ท๊อปล็อคคอไว้
“ไอ้โอ มึงจะไปไหน มึงทำแบบนี้กับเพื่อนได้ไงวะ”
“ก็กูเกลียดกระเทย มึงปล่อยกูนะไอ้ท๊อป” ไอ้โอยิ่งดิ้นไอ้ท๊อปยิ่งใช้แรงมากขึ้น
“แล้วไอ้ป๊อดมันเป็นกระเทยตรงไหน กูถามมึงหน่อยดิ ผู้หญิงมันก็เคยชอบ”
“แล้วไงล่ะ ตอนนี้มันชอบผู้ชาย มันไม่ใช่ผู้ชาย”
“มันไม่ใช่ผู้ชายพ่อมึงเหรอ พูดอย่างกับมันไม่มีไอ้นั่นเหมือนมึงเลย”
“มีแล้วไง มันไม่ใช่พวกกูแล้วนี่นา”
“พวกมึง คำนี้มันหมายความว่าไงวะ แล้วไอ้ป๊อดมันไม่ใช่เพื่อนมึงเหรอ”
“...” ไอ้โอมันไม่พูดต่อ
“ไอ้คำว่าเพื่อนสำหรับมึง มันมีค่ามากแค่ไหน แล้วมึงจะเลิกคบกับไอ้ป๊อดเพราะเหตุผลเท่านี้เนี่ยนะ ที่ผ่านมามันเคยทำอะไรให้มึงเดือดร้อนบ้างหรือเปล่า มันผิดด้วยหรือที่ความรักของมันนั้นจะมอบให้กับเพศไหน” ผมน้ำตาซึมเพราะคำพูดของไอ้ท๊อป
“....” ไอ้โอมันยังคงนิ่งเงียบ
“แล้วทีนี้บอกกูได้หรือยัง ว่ามันยังใช่เพื่อนของมึงอยู่หรือเปล่า”
“เออ...เออ...มึงปล่อยกูได้แล้ว” แล้วไอ้ท๊อปก็ปล่อยไอ้โอ ไอ้โอจึงมานั่งข้างๆผม
“มึงแน่ใจแล้วเหรอวะ” ผมได้แต่ส่ายหน้า “ยังไงก็ตามนะเว้ย กูขอบอกไว้ก่อนว่ากูก็ยังไม่ชอบกระเทย แต่กับมึง กูเว้นไว้คนหนึ่งก็ได้” แล้วไอ้โอก็กอดคอผมไว้
“กู...ขอบใจพวกมึงนะ”
“ไม่เป็นไร มึงจะเป็นอะไรก็ช่าง สุดท้ายยังไงมึงก็คือเพื่อนกู” กูซึ้งมึงมากไอ้ท๊อป
“เอ่อ..งั้นไปเรียนกันได้แล้ว จะบ่ายละ” ไอ้โอเป็นคนเตือนขึ้น
“ส่วนพวกไอ้ทีน ไอ้วิทย์ เอาไว้มึงพร้อมค่อยบอกพวกมันก็ได้ ถ้ามันไม่ฟังกูจะอัดมันหนักกว่าไอ้โออีก เพราะไอ้ทีนอ่ะตัวใหญ่กว่ากู”
“มึงอ่ะ พวกใช้กำลัง ตัวผอมๆอย่างกูจะสู้ไรได้ กูมันต้องใช้สมองอันชาญฉลาด และความหล่อระดับเทพเท่านั้น” ไอ้โอพูดขึ้นแล้วเรา 3 คนก็หัวเราะพร้อมกัน
ผมรักเพื่อนจัง ถ้าไม่มีไอ้ท๊อป ไอ้โอ ผมก็ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร แล้วสิ่งที่ผมกำลังทำอยู่ในตอนนี้ กำลังเป็นอยู่นี่มันถูกแล้วหรือ ผมแน่ใจแล้วหรือ คำถามต่างๆประดังเข้ามามากมาย แล้วต่อไปผมควรจะทำอย่างไรดี?...
***********************************************************
ขอบคุณนะครับ วันนี้ไม่มีเวลาพอกดจิ้มบวกให้ วันหลังผมตามมาจิ้มให้ละกันนะครับ
ผมไปละครับ ยังไงเจอผมที่โน่นอย่าลืมทักทายผมได้นะ อิอิ ไปแล้วครับ รถออก 6 โมง
-
อืม ชอบพี่แมต จัง ดูเป็นคนดีมีเหตุผล :m1:
-
:a11:
ขอบคุณครับ
-
อืม...เข้าใจกันง่ายดี เพื่อนกันก็..รักกัน รักกัน :m1:
เป็นกำลังใจให้ค่ะทั้งเรื่องฝึกงานทั้งเรื่องนิยายนะ :a2:
-
เพื่อนๆ น่ารักจัง
เสียอย่างเดียว นึกว่าพี่แมตจะรีบตอบตกลงเสียอีก :o8:
ลป.สู้ๆ นะจ๊ะ ไม่ต้องรีบก็ได้ เรื่องเรียนสำคัญกว่า ไว้ว่างๆ ค่อยมาต่อ เดินทางปลอดภัยจ้า
-
พลิกล็อกนิดๆ แฮะ ไม่เป็นไรลุ้นต่อไป :mc4: :mc4:
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครับชอบจังมีเพื่อนแบบนี้
เอาใจช่วยครับเอาพี่แมตเป็นแฟนให้ได้นะ อิอิ
:impress: :impress: :impress:
-
ยังไม่แน่ใจอะไรเลย
สมกับคำว่า ก่งก๊ง จริงๆ
:m30: :m30: :m30:
-
ประทับใจเพื่อนๆอ่ะ
-
พี่แมตน่ารักดีนะ ชอบจังเลย
ป๊อดค่อยๆ แทรกซึมเด๋วก็สำเร็จเป็นแฟนเองแหละ
-
เหอะๆ เป็นเพื่อนที่แสนดีจิงๆ
คิดถึงตอนพี่บอกเพื่อนครั้งเหมือนกัน
ใจมากท๊อบ ยกให้ไปเลย o13
-
สนุกดีครับพี่เอ็ม
ไปกรุงเทพ ก้ออย่าลืมของฝากนะครับ :m1: :m1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
นึกว่าจะตอบตกลงซะแล้ว :o8:
มีท็อปเป็นเพื่อนที่ดีมากๆเลย
-
พี่แมตน่ารักมากกกกก ซึ้งท๊อปมากกกกกกกกเพื่อนแบบนี้ดีมากกกกกกกก
-
พี่แมตนี่ดูท่าทางอบอุ่นดีนะเนี่ย
-
:m1: :m1: :m1: รอนะ
-
ไอ้บทน้องโอนี่มันไม่ค่อยสมจริงเท่าไหร่แฮะ
แต่ก็สนุกดีจ้า
รออ่านต่อๆ :oni2: :oni2:
-
พี่แมตไม่รอดแน่ ๆ งานนี้ ป๊อดทุ่มสุดตัว :m4:
-
มีเพื่อนดี มีรากฐานที่มั่นคง :m4:
-
เข้าบอร์ดมาตั้งนานละ เพิ่งได้มาอ่าน :m23: สนุกมากครับ รออยู่นะครับ :m13: อีกอย่างฝึกงานมันเรื่องเด็กๆ น๊า อย่าคิดมาก :mc3: จะคิดมากแค่เรื่องทำรายงาน อ่ะ โคตาระ เบื่อเลย :m14:
-
นึกว่าจะต้องเสียเพื่อนแล้ว
-
:a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12: :a12:
ปูเสื่อรอน๊าครับ มาเร็วๆ น๊า :m15:
-
สนุกดี รออ่านต่อนะ
-
อยากบอกเพื่อนเหมือนกัน
แต่ไม่บอกดีกว่า
เดี๋ยวมันก้อคงรู้แหละ หุหุ
--------------------
ที่ก๊อบไปมะวานอ่านจบแระ
ช่วงนี้ยุ่งเหรอ
เหงเงียบๆ
-
นอนตีพุงรอตอนต่อปายยยยยย :oni1: :a1: :a1:
-
พี่แมต ไปซื้อแป้งทำขนมเค้กที่ไหนอ่าครับ ไปนานจังเยยย
ปล. ขออนุญาติดันกะทู้อย่างแรง หนึ่งทีครับ
-
:m15:สงสัยแป้งทำเค้กหมดแล้วแหงๆ :m15:
:m22:แอบแว่บมาปูเสื่อรอหลายวันละน๊า :m22:
รีบๆมาต่อนะคร้าบคิตึ๋ง :a6:
-
ก่อนอื่นต้องเข้ามาขอโทษก่อนนะครับ ที่ไม่ได้เอามาลงต่อ เนื่องจากภารกิจอันเหน็บเหนื่อยอย่างที่บอก
ฝึกงานนับวันยิ่งเข้มข้น ของผมอ่ะรายงานขนาดว่ายากยังจิ๊บๆ ฝึกงานโหดโคตรๆ แถมมีงานนิพนธ์อีก
งานมันจะเข้ามาไรนักหนาเนี่ย ใครว่างๆก็มารับเก็บศพผมด้วยละกันครับ ส่วนเรื่องพี่พิมคอมเม้นมานั้น
ผมก็เห็นด้วยครับ ผมก็ว่าไอ้โอมันเปลี่ยนโทนเร็วไป แต่ตอนนั้นภาวะมันเร่งเร้า แต่ไม่อยากแก้ไข เอิ๊กๆ
จะว่าไปที่จริงแล้วก็มีฉากที่ไม่สมจริงเยอะมากๆๆๆๆๆเลยนะครับ เหอๆ แต่ก็ขอบคุณครับที่แนะนำมาคับพ้ม
แล้วก็ดีใจมากๆครับ ไม่นึกว่าจะมีคนสนใจเรื่องผมเขียนมากขนาดนี้ แต่ก่อนจำได้ว่าคอมเม้นนิดเดียวเอง
ตอนนี้ก็ตามจิ้มให้หมดแระครับ ตามหน้าที่ หุหุ ส่วนเรื่องไปกรุงเตป ไม่เห็นเจอใครเลยอ่ะ อิอิ
คุยมากไปแระ ท่านผู้อ่านเริ่มจะเบื่อ เพราะไม่เอาตอนต่อไปมาให้อ่านซักที พล่ามอยู่ได้ หุหุ เชิญชิมคร้าบ
*************************************************
^^เค้กรสรัก กาแฟรสหวาน^^
ตอนที่ 9 “เฮ้ย!...ไอ้ป๊อด เอ็งจะทำไรฟระ อย่ามาลวนลามพี่”
เลิกเรียนวันนี้ผมอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ดีใจที่ได้ไอ้ท๊อปกับไอ้โอเป็นเพื่อนที่แสนดีของผม แล้วทีนี้ผมจะทำยังไงต่อดีเนี่ย ทำไมเหตุการณ์มันเป็นแบบนี้ก็ไม่รู้ เอาเป็นว่าผมไปตั้งหลักที่ร้านพี่แมตก่อนดีกว่า หุหุ
“อ้าว...ป๊อด มาทำอะไรที่นี่เนี่ย” พี่เอทักขึ้นเมื่อเห็นผมเดินตรงดิ่งเข้ามาในร้าน แถมยังเข้ามาในห้องแต่งตัวพนักงานอีก ผมก็มองไปเห็นชุดที่ผมเคยใส่เมื่อครั้งก่อนๆ ผมยิ้มให้มันก่อนจะสวมใส่ขึ้น พี่เอทำหน้าเป็นเครื่องหมายคำถาม เพราะผมยังไม่ได้ตอบพี่แก
“ชู้ว์” ผมทำปากจู๋พร้อมกับยกนิ้วไปแตะที่ริมฝีปาก
“แล้วเป็นไงมาไงเนี่ย”
“ชู้ว์” ผมทำปากอีกครั้งเพื่อเป็นการบอกพี่เอว่า ‘อย่าเพิ่งถามผมตอนนี้’
แต่ผมจะบอกก็ได้ ผมมาทำงานนี่แหละครับ แต่ที่ยังไม่อยากใหคนอื่นๆ้รู้เพราะจะทำเซอร์ไพรซ์พี่แมตซักหน่อย หุหุ พอผมเริ่มออกจากห้องเปลี่ยนชุดเท่านั้นแหละ พวกพี่ๆที่เคยทำงานด้วยกัน พากันมองผมใหญ่ และก่อนที่จะมีใครได้เอ่ย ก็มีเสียงที่คุ้นหูผมเอ่ยขึ้น
“อ้าว...ป๊อด เอาชุดร้านพี่มาใส่ทำไม” จ๊ากกก กะจะมาเซอร์ไพรซ์ เสียแผนหมดเลยตรู ผมเลยค่อยๆหันหน้ากลับไปหาเจ้าของต้นเสียง
“ผม...มาทำงานไงครับพี่แมต”
“เอ็งลาออกไปแล้วหนิ อีกอย่างพี่ก็ยังไม่ได้รับเอ็งเข้าทำงานเลย”
“งั้นพี่ก็รับซะสิ”
“พูดง่ายเนอะ คนเรา”
“น่าพี่แมต ผมมาทำงานฟรี ไม่คิดค่าแรง”
“จริงดิ แต่เอ...ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวทำร้านพี่ขาดทุน”
“อะโด่” ภาพการทำงานในวันแรกมันก็แว๊ปเข้ามาในหัวผมทันที ทำให้ผมซึมลง
“เฮ้ย! พี่ล้อเล่น ทำไมต้องทำหน้าเศร้าขนาดนั้นวะ” พี่แมตพูดขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าและแววตาของผม
“แบร่” ผมแลบลิ้นพร้อมชูนิ้วทั้ง 5 วางที่เหนือหูแล้วกางออกสั่นระริก “ผมก็ล้อเล่น ว่ะฮ่าฮ่าฮ่า คนอย่างผมต่อให้ไล่ก็ไม่ไปอยู่แล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า”
“ไอ้เด็กคนนี้นี่” พี่แมตได้แต่ส่ายหน้า “แล้วคนอื่นๆ จะยืนมองอยู่ทำไมเนี่ย ไปทำงานกันได้แล้ว”
แล้วผมก็ปฏิบัติหน้าที่เดิมที่เคยได้รับผิดชอบ นั่นคือ การส่งส่วย เอ้ย! ไม่ใช่ การเสิร์ฟ ---> เอาน่า มุขไม่ตลก แป๊กสุดๆ แต่ก็ขำให้ผมหน่อยนะ (แอบทำตาอ้อนวอน) พี่แมตนี่ไม่สนใจผมเลยอ่ะ ไล่ผมไปทำงานแล้วตัวเองก็กลับเข้าห้องครัวเฉยเลย จะอยู่ให้ผมหายคิดถึงหน่อยก็ไม่ได้
ผมว่าผมต้องทำอะไรซักอย่างแล้วล่ะ เมื่อแลซ้ายแลขวาแล้วไม่มีคน ผมก็ค่อยๆย่องเข้าไปในครัวเพื่อแอบดูว่าพี่แมตกำลังทำอะไรอยู่ ฮั่นแน่...กำลังทำบราวนี่อยู่นี่เอง อิอิ
“พี่แมตคร้าบ ผมทำของหายอ่ะ”
“วันนี้เอ็งเพิ่งเข้ามาที่นี่ครั้งแรก แล้วจะหาของเจอไหมเนี่ย”
“มันน่าจะเจอนะ พี่ช่วยผมหาหน่อยดิ” ผมก็ก้มลงหาตรงโต๊ะก็ไม่มี ใต้เก้าอี้ก็ไม่เจอ
“แล้วเอ็งหาอะไรอยู่อ่ะ”
“ก็ตามหาหัวใจผมอ่ะ สงสัยจะทำตกไว้แถวๆนี้ แต่กลัวว่าจะมีคนเก็บไปแล้วอ่ะดิ” พี่แมตได้ยินดังนั้นถึงกับยิ้มแล้วก็ส่ายหน้า
“สงสัยโดนพี่ตืบมันตายไปแล้วมั้ง”
“ไม่จริงอ่ะ สงสัยพี่แมตแอบเอาไปแหงเลย ไหนขอดูหน่อยดิ๊” ผมเดินเข้าไปหาพี่แมต พลันปลดกระดุมเสื้อพี่แมตออก
“เฮ้ย!...ไอ้ป๊อด เอ็งจะทำไรฟระ อย่ามาลวนลามพี่” พี่แมตแกขยุ้มเสื้อแกใหญ่เลย ไม่ยอมให้ผมถอดอ่ะ
“ขอดูหน่อยนะพี่ พี่เก็บหัวใจผมเอาไว้ในใจของพี่รึเปล่า” ผมไม่พูดเปล่า เพราะเอามือไปลูบอกด้านซ้ายของพี่แมตผ่านเสื้อ ทำให้บังเกิดความอัศจรรย์
‘โป้กกกก!!!’ T^T o7
“ไอ้ป๊อด มันมากไปแล้วนะเว่ย” ผมได้ยินดังนั้นแล้วผมจะอยู่ต่อเหรอ ไม้ตายเดิมๆ ก็เผ่นสิคร้าบ “กลับมาให้พี่เตะซะดีๆนะ” กลับมาก็โง่ดิเพ่ 5555++
นึกเหรอครับว่าผมจะยอมอยู่แค่นี้ ผมก็ออกไปซื้อดอกกุหลาบซักดอกเพื่อมาง้อพี่แมตดิ เมื่อผมแอบดูสถานการณ์ในครัวจากเมื่อครู่ที่ร้อนผ่าวๆได้สงบลงไปแล้ว ผมจึงค่อยๆโผล่แค่ศีรษะออกไปนอกประตู
“แหะๆ พี่แมต” พร้อมกับยิ้มหวานๆให้ แต่คนที่อยู่ตรงหน้าดิครับ ทำหน้าตาบอกบุญไม่รับเลย ยังไม่หายงอนกันเหรอเนี่ย
“มีราย ไอ้ตัวแสบ”
“ผมมีดอกไม้มาให้” ผมชูแขนขวาออกด้านข้างประตู เขย่ากุหลาบเล็กน้อยเพื่อเป็นการบอกให้รู้ว่า ‘นี่ไง ผมเอาดอกไม้มาง้อแล้วนะ’
“แล้วไง”
“พี่แมตอ่ะ อย่าเย็นชากะผมนักดิ เป็นชาเย็นให้ผมดูดดีกว่า เอิ๊กๆ”
“ไมขำ”
“อะโด่! คนเขาอุตส่าห์มาง้อแล้วอ่ะ งายงอนเถอะนะ”
“ใครงอนเอ็ง หืม”
“งั้นก็รับกุหลาบไว้ดิ” ผมเลยเดินออกมาจากมุมประตู แล้วยื่นดอกกุหลาบให้พี่แมต
“มาง้อคนอื่นเขาแล้วทำไมพูดไม่เพราะวะ”
“อ้าว...ตะกี้บอกไม่งอน”
“ย้อนเหรอ เดี๋ยว.....”
“น่านะ พี่แมตคร้าบ หายโกรธผมนะคร้าบ นะคร้าบ ต่อไปผมจะเป็นเด็กดี” ผมเอานิ้วชี้กับนิ้วกลางไขว้กันไว้ก่อนจะพูดแล้วนะ อิอิ “ง้อแล้วนะเนี่ย ทำไมยังไม่รับกุหลาบอ่ะ”
“เอ่อ” พี่แมตกระแทกเสียงใส่ ก่อนจะรับกุหลาบเอาไว้ “โอ้ย!!!”
จ๊ากกกก!!! เลือด ไม่น่าซื้อกุหลาบหนามมาเลยตรู
“พี่แมตเป็นอะไรมากหรือเปล่า ไหนขอดูมือหน่อย” ว่าแล้วผมก็จับมือพี่แมตขึ้นมาดู เมื่อผมกำลังจะดูดเลือดก็โดนพี่แมตเกร็งแขนแล้วชักหนี ผมมีรึจะยอม ผมก็ดึงแขนมา พี่แมตก็ไม่ยอมเลยดึงออก สุดท้ายเลยเกิดการฉุดแขนพี่แมตกันเกิดขึ้น
“เอ็งจะทำไรฟระ”
“จะดูดเลือดไง มันไหลออกมาอ่ะ พี่แมตไม่เห็นเหรอ”
“จะบ้าเหรอ ใครเขาให้ดูดกัน เชื้อโรคติดนิ้วมือเต็มเลย หยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้ป๊อด” แล้วทันใดนั้นเหตุการณ์ก็ได้สิ้นสุดลงเมื่อมีเสียงระฆังดังขึ้น
‘โป้กกกก!!!’ T^T o7 วันนี้โดนไป 2 โป้กแล้วอ้ายป๊อด
แล้วพี่แมตก็เดินไปทำแผลเองเลย ปล่อยให้ผมยืนนิ่งกะขนมครก 2 ก้อนที่อยู่บนหัวของผม ฮือฮือ
เอาเป็นว่าวันนี้แผนการที่ผมวางไว้ยังคงเหลวเป๋ว ชิส์ ทำไมการจะทำให้ผู้ชายมาชอบผู้ชายด้วยกันมันยากยังงี้วะ ไอ้เราก็ไม่เคยทำอะไรแบบนี้ซะด้วยสิ เฮ้อออ...แต่ผมยังไม่ยอมแพ้หรอก พี่แมตยังเคยบอกไว้เลยว่าให้ผมมีความพยายาม ซักวัน ผมจะทำให้พี่แมตชอบผมเหมือนที่ผมชอบพี่แมตให้ได้
หลังจากร้านปิด พี่แมตยังไม่ยอมพูดกับผมเลยอ่ะ แถมยังค้อนใส่ผมตลอดเลย บางทีก็ดูน่ารักดี ไม่เหมือนบุคลิกที่ผมเคยคุ้นเคย แต่ไม่เป็นไรหรอก ผมได้เบอร์พี่แมตมาจากพี่เอแล้ว เดี๋ยวกลางคืนโทรไปง้ออีกที หุหุ แต่หวังว่าคงไม่ได้ไปทำให้พี่แมตแกโกรธผมมากไปกว่าเดิมหรอกนะ เหอๆ
ค่ำคืนวันนี้ผมช่างมีความสุขเหลือเกิน ได้เจอคนที่เราชอบ แล้วก็ได้เพื่อนดีๆ แต่เอ...ผมรู้สึกเหมือนว่าผมลืมอะไรไป โอ้ยโย้ยโย๋.... โทรศัพท์แบตหมด มิน่าล่ะ ผมคงต้องซวยแน่ๆเลยครับ เพราะวันนี้ผมแอบมาทำงานโดยยังไม่ได้บอกท่านแม่เลย คงเป็นห่วงผมแย่แล้วเนี่ย กลับไปคงไม่โดนดุนะ ต้องรีบกลับบ้านซะแล้ว
ผมโบกรถแท็กซี่กลับเนื่องจากว่ามันดึกมากแล้ว เมื่อรถผ่านร้านหมูกระทะชื่อดังร้านหนึ่ง สายตาเจ้ากรรมของผมมันก็ดันไปเจออิมกะหนุ่มคนเมื่อตอนกลางวันเข้า ชิส์ เจ็บใจชิบหาย เอ๊ะ! แล้วนี่ผมรู้สึกโกรธทำไมเนี่ย ก็ตอนนี้ผมชอบพี่แมตแล้ว เข้าใจไหมไอ้ป๊อดเอ้ย ทำไมหว่า?ตอนนี้หัวใจผมถึงมีอาการเจ็บแปล๊บๆพร้อมๆกับสุขลึกๆ มันเกิดอะไรขึ้นกับผมเนี่ย แล้วผมจะเลือกทางไหนดี....
****************************************************************
ปล.เนื่องจากที่ผมว่าไม่ค่อยมีเวลาว่างนั้นเลยทำให้อีกไม่กี่ตอนก็จะจบแล้วนะครับ ผมไม่ชอบการดองด้วย
(แต่ครั้งนี้ไม่นับนะ ผมยุ่งจริงๆ หุหุ) เอาเป็นว่าปลายเดือนหน้าผมต้องไปฝึกงาน ตจว.อีกครับ ไม่รู้ว่าจะ
ได้ลงให้หรือเปล่า จึงต้องเร่งเรื่องให้จบลงด้วยประการฉะนี้แล
ปล2.ตอนนี้ฝนตกอ่า (เกี่ยวไรด้วยหว่า เหอๆ)
-
ฮาเจ้าป๊อดจัง กับ... ปฏิบัติการพิชิตใจ พี่แมต
พี่แมตเล่นตัวเยอะ ๆ นะ เอาให้ป๊อดเหนื่อยเลย
=======================
ปล...ฝึกงานเหนื่อยแค่ช่วงสั้น ๆ น่ะ แต่ลองมาทำงานจริง ๆ จัง ๆ เหมือนผมสิ เหนื่อยทุกวัน จนอยากกลับไปเป็นนักศึกษาอีกครั้งหนึ่ง :m15:
-
เดินหน้าเต็มที่เลยนะเนี่ยป๊อด
พี่แมตใจแข็งดีจัง จะสมหวังไหมเนี่ย
ป.ล. สู้ๆคร้าบบ
-
เขามาฮากับมุกแป๊กๆ ของเจ้าป๊อด :m20:
ลป.อะไรอ่ะ จะจบแล้วเหรอ กะลังฮาได้ที่เลย :o
-
เออน่าสนุกแร๊ะ แต่ขอบสมจริงสมังหน่อยนะคับ :mc2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
น่ารักทั้งคู่เลย ง๊าบ :m1: :m1:
-
จะเอา อย่างไอ่ป๊อด เนี่ยะ กวนดี ขอ สักคน เด่ะ 555+ :m4:
-
สู้ๆครับผม :oni2:
-
อยากรู้จัง ป๊อดจะงัดไม้ไหนมาใช้เนี่ย
แต่ป๊อดนี่ เล่นมุขแป๊กตลอดเลยเนอะ อิอิ :m4: :m4:
-
มาขำกับมุขส่งส่วยจ้ะ :m20:
เชียร์นายป๊อดเต็มที่ :m4:
-
สู้ ๆ นะครับพี่เอ็ม
รออ่านเสมอครับ :m1: :m1:
-
พี่แมตน่าจะยอมๆป๊อดไปซะ
ทำเป็นใจแข็งไปได้
ที่จริงโดนป๊อดลูบหน้าอก ถึงกะขนลุกซู่เลยอ่ะดิ คริคริ
:m20: :m20: :m20: :m20:
-
จีบให้ติดล่ะ
เอาใจช่วยอยู่ อิอิ
-
ยุทธการจีบเจ้าของร้าน อิอิ :m4: :m4: :m4:
-
ขอให้จีบติดไวไวนะคับผม ยังไงมาต่อเร็วๆ นะคับ
...นักร้อง (รับจ้างร้อง)
:m1:
-
เอาใจช่วยป๊อดคับ
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครับผม เอาใจช่วยป็อดครับ
จีบพี่แมตให้ติดนะครับ
ส่วนอิมปล่อยมันไปเถอะคับ
:impress: :impress: :impress:
-
เลือกทางพี่แมตนี่ละกัน ดูท่าจะมีหวังหน่อย อิอิ :m4:
ตอนนี้รู้สึกชอบมุขจัง ต่อเนื่องดี อ่านแล้วทำให้ตัวละครดูน่ารักขึ้น
รออ่านต่อน้า น้องเอ็ม :a2:
-
มาเชียร์ป๊อดอีกแรง.............
:m14: :m14: :m14: :m14: :m14: :m14: :m14: :m14: :m14: :m14: :m14:
-
ป๊อดมาจีบได้อลังการมากๆ
เอาใจช่วยน่ะ
-
:mc2:สู้เว้ย ป๊อดดดดดดด :mc2:
-
เฮ้อ ที่จริงว่าจะพิมพ์ตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับ แต่พอดีเพื่อนมานอนห้องด้วย เลยไม่ได้พิมพ์เลย
เมื่อวาน So sad วันนี้ So angry แบบว่าโดนเพื่อนเกลียดอ่ะครับ ผมเลยกะจะแรงกลับซะเลย
ผมยอมซะที่ไหน เหอๆ เหนื่อยทั้งกายทั้งใจ ผมก็ไม่อยากดองมันไว้ ตอนนี้ก็พยายามเร่งๆปั่นๆคับ
อีกไม่กี่ตอนก็จะได้จบแล้ว ขอให้เพื่อนๆมีความสุข สุขีๆ วันตรุษจีนนะครับผม
***********************************************************
^^ เค้กรสรัก กาแฟรสหวาน ^^
ตอนที่ 10 “อิม...ป๊อดขอให้โชคดีละกัน”
“สวัสดีครับ...นั่นใช่คุณแมทธิวหรือเปล่าครับ”
“เอ่อ... ใช่ครับ แล้วไม่ทราบว่าใครกำลังพูดอยู่ครับ”
“อ๋อ คนหน่าตาดีอ่ะครับ”
“เหอๆ ถ้าไม่มีธุระอะไรผมวางละนะ”
“เดี๋ยวสิครับ โอ๋ๆๆๆๆ มีคนฝากมาง้ออ่ะครับ เค้าบอกว่าหายโกรธเค้ารึยัง”
“ใครอ่ะ ผมไม่ได้โกรธใคร แล้วผมก็ไม่ได้งอนด้วย”
“เหรอครับ ดีใจจัง”
“เอ๊ะ! ไอ้ป๊อดใช่ม๊ะ”
“นอนหลับฝันดีนะครับ บ๊ะบายยยย”
“ไอ้ป๊อด!!!...” ตู้ด ตู้ด ตู้ด
และแล้วคืนนี้ผมก็คงนอนหลับฝันดี ที่มากกว่าจะเป็นฝันร้าย ถึงแม้ว่าเมื่อซักครู่ก่อนที่ผมจะโทรศัพท์หาพี่แมตนั้น ทั่นแม่จะซัดเอายกใหญ่ ผมก็ไม่ได้โกรธหรอก ก็ผมลืมบอกท่านไว้นี่นา ข้าน้อยสมควรตาย เหอๆ แล้วก็เรื่องอิมอีก ผมคิดว่าเราคงไปด้วยกันไม่ได้จริงๆแล้วมั้ง ผมควรที่จะทำใจได้แล้วล่ะ แต่ว่า..เรื่องพี่แมตนี่สิ ถ้าพี่แมตไม่ได้ชอบผมขึ้นมา ผมจะทำยังไงดีเนี่ย
เย็นของวันต่อมาที่ร้าน ‘กาแฟรสหวาน’ ถูกประดับประดาอย่างสวยงาม มีต้นคริสต์มาสละกล่องของขวัญมากมาย มีข้อความที่บอกถึงเทศกาล ณ ตอนนี้ มีบอร์ดไว้ให้เขียนคำอวยพรให้กับคนที่เราห่วงใย เหล่าพี่ๆ เค้าแต่งร้านตั้งแต่เช้าแล้วมั้ง ผมมองดูพี่จี-พี่เจน่ารักมาก พี่เค้าใส่ชุดซานตาที่เข้ารับกับหน้าตาสวยๆ วันนี้พนักงานในร้านแต่งตัวเข้ากับบรรยากาศกำลังหนาว ถ้ามีหิมะตกด้วยนี่จะสุดยอดไปเลย แต่ประเทศไทยเราไม่มีนี่เนอะ วันนี้พี่แมตมีโบนัสให้กับพนักงานที่เอาถุงเท้าไปห้อยไว้ที่ล๊อกเกอร์ด้วย (คือล๊อกเกอร์นี้พนักงานจะมีกุญแจเป็นของใครของมัน และพี่แมตจะมีของพนักงานทุกคนอีก 1 ชุด) แต่เพราะผมลาออกแล้ว และมาทำงานให้เฉยๆ จึงไม่มีล๊อกเกอร์ แต่จะว่ามาทำเฉยๆก็ไม่ได้หรอก เพราะทุกครั้งที่มาพี่แมตก็จะให้ค่าจ้างเสมอๆ แต่ว่าวันนี้มันพิเศษ เรื่องอะไรผมจะยอมพี่ๆคนอื่นๆล่ะครับ ผมไม่มีล๊อกเกอร์ ผมก็เอาถุงเท้าแดง 1 ข้างผูกไว้กับเข็มขัดซะเลย 555++ น่าแปลกที่วันนี้สุดหล่อของผม (กล้าเรียกเนอะ ว่าของผม เอิ๊กๆ) มาในชุดสีขาว
“พี่แมต ทำไมใส่ชุดสีขาวอ่ะครับ”
“เมื่อคืนโทรหาพี่ใช่ไหม?”
“ผมถามพี่ก่อนนะ”
“ก็ได้ๆ ก็พี่อยากใส่ มีไรม๊ะ ทีนี้เอ็งตอบพี่ได้ยัง เมื่อคืนโทรหาพี่ใช่ไหม ? หืม”
“อ่ะโด่ เบื่อจริงๆเลยคนรู้ทันเนี่ย” แล้วผมก็เอามือเกาหัวหงิกๆ
โป้ก! พี่แมตเขกหัวผมเบาๆ
“เดี๋ยวนี้ทะลึ่งนักนะ ไปทำงานเลยไป๊”
“อะโด่! เค้ามาช่วยทำงานแล้วยังจะไล่เค้าอีก”
“ก็พูดเองไม่ใช่หรือว่าจะมาทำงานร้านพี่ให้ฟรีๆอ่ะ เอ๊ะ! นี่อะไร เหอๆ มีห้อยถุงเท้าด้วยแฮะ 5555++” พี่แมตหัวเราะเยาะผมจนน้ำตาไหล ทำมายเหรออ้ายพี่แมตตตตตต!!!
“ขำนะ ก็อยากได้โบนัสเหมือนกันหนิ”
“คร้าบๆ” แล้วพี่แมตก็เอามือมาจับหัวผม “ไปทำงานได้แล้วไป” นี่ตกลงยังไม่ยอมหยุดหัวเราะนะ
“ครับ” แล้วผมก็ยิ้มแหยๆ
บรรยากาศยามค่ำๆแบบนี้ คนกำลังเยอะเลยครับ อีกอย่างวันนี้จะมีเค้กซานต้าพิเศษ 1 ชิ้นต่อวัน โดยเป็นของสมน้ำหน้าคุณ เอ๊ย! ของสมนาคุณ แก่ผู้มาทานอาหารที่ร้านแห่งนี้โดยจะได้รับ 1 บิลต่อ 1 คูปองครับ ถ้าเปิดเจอคำว่า “ซานตา” ก็รับไปเลยฟรีๆครับ ผมกำลังแฮปปี้กับการทำงานอยู่ดีๆ ก็ไม่นึกไม่ฝันว่าสายตาของผมจะไปเจอใครเข้า
พี่โจ้กำลังเสิร์ฟโต๊ะของเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ผมคุ้นตาเป็นอย่างดี จะไม่ให้คุ้นได้อย่างไรก็ในเมื่อเมื่อคืนนี้ผมเห็นเค้าไปกินหมูกระทะ หากต่างกันตรงที่ว่าผู้หญิงคนที่อยู่หน้าเด็กหนุ่มผู้นี้ไม่ใช่ผู้หญิงคนเมื่อคืน ผมเห็นเขากำลังมอบกล่องของขวัญชิ้นเล็กๆให้กันด้วย ผมทนไม่ไหว จึงเดินตรงดิ่งไปหาเด็กหนุ่มคนนั้นทันทีพร้อมกับกุมเสื้อของเขาขึ้น แต่ก่อนที่ผมจะได้ทำอะไรไปมากกว่านี้ ผมก็ถูกล๊อกแขนและถูกดึงออกมา
“ขอโทษครับที่เสียมารยาท เค้ายังเด็กครับ” ผมโกรธจนลืมไปว่าพี่โจ้ที่เพิ่งเสิร์ฟเจ้าหนุ่มคนนี้อยู่ข้างๆผม ผมจึงพี่โจ้โดนรวบตัวไว้
“อ๋อ...ครับ สงสัยจะจำคนผิด” มันพูด แต่กรุจำไม่ผิดหรอกโว้ยยยย แล้วผมก็โดนลากออกไปที่หลังร้าน พร้อมกับพี่โจ้ สุดท้ายพี่แมตก็ตามออกมาอีกคน
“เอ็งทำอะไรอ่ะ” พี่แมตถาม
“เอ่อ... ผมขอโทษครับพี่แมต คราวหลังผมจะไม่ทำแบบนี้อีก” ผมรู้สึกผิดกับพี่แมต นี่ถ้าผมทำอะไรไปมากกว่านี้ ร้านพี่แมตอาจเสียชื่อได้ ต้องอดทนไว้เจ้าป๊อด
“อือ แต่พี่ก็ต้องอบรมเอ็งหน่อยด้วย ว่ามันเป็นมารยาทที่ไม่ควรทำนะ ไม่ว่าเรากับเค้าจะไม่ถูกชะตาหรือมีเรื่องบาดหมางกัน แต่เราเป็นคนที่อยู่ในสังคม มีกฏเกณฑ์อะไรมากมาย เราต้องรู้จักนะ คราวหน้าก็อย่าทำอีกละกัน”
“ครับ ผมขอโทษ” พี่แมตเอามือมาตบบ่าผมเบาๆ
“เลิกขอโทษได้ละ ไปทำงานต่อเหอะ”
“ครับ แต่เดี๋ยวผมขอโทรศํพท์แปปนึงนะครับ”
“ก็ได้ งั้นตามใจ”
หลังจากที่พี่แมตและพี่โจ้กลับเข้าไปในร้าน ผมจึงกดเบอร์โทรศัพท์ที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดี เบอร์ที่แม้ผมจะลบทิ้งผมก็จำมันได้ขึ้นใจ
รับสิ รับสิ นี่ 2 ครั้งซ้อนแล้วที่ปลายสายยังคงไม่ตอบสนองต่อการโทรของผม หากครั้งสุดท้ายแล้วเขาไม่รับ ผมก็จะไม่พูดอะไรแล้ว
“ฮัลโหล ป๊อดโทรมาทำไมอ่ะ”
“ป๊อดมีเรื่องอยากจะบอกอิม”
“พอเหอะป๊อด อิมไม่อยากฟังแล้ว”
“อิมฟังป๊อดก่อนนะ ขอเวลาแค่ 1 นาที”
“งั้นป๊อดมีไรก็รีบๆพูดซะสิ”
“คือ...ไอ้คนที่อิมคบอ่ะ มันมากับผู้หญิงอื่น ที่ร้านพี่แมตเนี่ย อิมจำร้านพี่แมตที่ป๊อดเคยพามากินได้หรือเปล่า”
“ป๊อดอย่ามามั่ว แทนเค้าบอกวว่าวันนี้เค้าปวดหัว นอนพักผ่อนอยู่ที่บ่านนู่น”
“อิมก็ลองโทรไปบ้านไอ้นั่นดูสิ”
“อิมไม่มีเบอร์บ้านแทนหรอก อีกอย่างป๊อดอย่ามาใส่ไฟแทนเลย นี่อิมคิดว่าป๊อดน่าจะเข้าใจแล้วนะว่าเรา 2 คนเป็นไปไม่ได้แล้ว ป๊อดอย่าระรานอิมกับแทนเลยนะ”
“อิม... งั้นป๊อดขอให้อิมโชคดีละกัน”
“อือ” แล้วอิมก็วางสายด้วยคำห้วนๆ ไอ้ป๊อดถึงกับเจ็บจี๊ดๆ อิมนะอิมแก้ตัวแทนไอ้นั่นด้วย นึกแล้วอยากเดินเข้าไปร้านไปต่อยมันจริงๆ นี่มันจับปลา 2 มือนี่หว่า หรือมันอาจจะคบคนอื่นๆไว้อีกก็ไม่รู้ เซ็ง
“อ้าว... หน้าบูดมาอีกละ” พี่แมตทักขึ้นเมื่อเห็นผมกลับเข้ามาในร้าน
“เห็นม๊ะ ผมยิ้มละ” แล้วผมก็เอานิ้วมาดึงที่มุมปากออกไปด้านข้าง พร้อมทำหัวส่ายไปส่ายมา
โป้ก!!! พี่แมตเขกหัวผมอีกแล้ว นี่มันครั้งที่ 2 ของวันแล้วนะเนี่ย ฮือฮือ
“ทะเล้นนักนะ”
ผมเลี่ยงที่จะไปเสิร์ฟโต๊ะใกล้ๆไอ้คนที่อิมว่าชื่อแทนนั่น เห็นหน้ามันแล้วหมั่นไส้ แถมยังมีพี่โจ้คอยชำเลืองดูผมบ่อยๆด้วยเกรงว่าผมจะลุกขึ้นไปต่อยมัน ผมก็ได้แต่อดทน อดทนรอจนร้านปิด
เมื่อร้านปิดลง พี่ๆเขารีบพากันเข้าไปเปิดล๊อกเกอร์กันใหญ่เลย แหงล่ะพี่แมตไม่ได้แจกทุกวันนี่นา มีแจกวันนี้ 24 จะ 25 ธันวาคม กับแจกคืนวันที่ 31 ซึ่งเป็นวันปีใหม่ พอพี่ๆเขาเปิดล๊อกเกอร์แล้วซองโบนัสก็จะอยู่ภายในถุงเท้าเลย ผมชำเลืองดูก็ไม่ได้เป็นเงินที่มากมายเท่าไร แต่ก็เห็นพี่เขาดีใจกันถ้วนหน้า เพราะพี่คนที่ไม่ได้ใส่ถุงเท้าเอาไว้ก็ได้โบนัสครับ เพียงแต่มีกระดาษโน้ตติดไว้ด้วยว่า ‘ปีหน้าไม่เอามา ไม่ให้นะครับ’ ผมมองดูแล้วมีความสุข เหอๆ พูดอย่างกะตัวเองได้กะเขาเลย พอหันกลับไปมองถุงเท้าที่ผมห้อยไว้ที่เข็มขัด อ้าว.....มันหายไปไหนแล้วล่ะ ???
ผมจึงเดินออกตามหาทั่วร้านเลย ตรงที่ๆผมจะเคยเสิร์ฟก็ไม่มี หลังร้านที่ผมไปโทรศัพท์ก็ไม่มี ผมจึงยังคงหาอยู่เรื่อยๆจนกระทั่งพี่ๆเขากลับกันหมดแล้ว พี่แมตจึงทักขึ้น
“นี่เอ็งหาอะไรอยู่เหรอ เค้ากลับบ้านกันหมดแล้วนะ”
“หาถุงเท้าอ่ะครับ ที่ผมห้อยไว้เข็มขัดไง พี่แมตเห็นป่ะ”
“อ้าว ไม่มีถุงเท้าก็ไม่มีโบนัสสิ”พี่แมตอมยิ้มก่อนจะตอบ
“อ่ะนะ”
“ช่างมันเถอะ กลับบ้านได้แล้ว มันดึกละ อ๊ะ..นี่” พี่แมตยื่นของบางอย่าง ซึ่งตอนแรกผมคิดว่ามันจะเป็นถุงเท้าแดงของผม แต่มันกลับเป็นซองค่าแรง
“ขอบคุณครับ” ผมไหว้ก่อนจะรับมันไว้
“ป่ะ พี่ไปส่ง”
“ผมกลับเองได้ครับ”
“ดื้ออีกละ” พี่แมตพูดแล้วลากแขนผมไปที่รถเลย แถมเปิดประตูให้ผมก่อน ทำให้ผมต้องยอมมานั่งในรถแก
ผมคิดมาตลอดทางว่าผมไปลืมเจ้าถุงเท้าไว้ที่ไหน คิดเท่าไรก็คิดไม่ออก จนกระทั่งพี่แมตสะกิตเมื่อมาส่งผมถึงหน้าบ้าน นี่ผมใจลอยมาตลอดทางเลยรึนี่ เหอๆ
“ขอบคุณครับพี่แมต” ผมหันมาขอบคุณพี่แมตก่อนจะลงจากรถ
“ไม่เป็นไร” พอผมกำลังจะปิดประตูรถพี่แมตก็เอามือมาดันไว้ก่อน “เดี๋ยวก่อน เค้กที่อยู่ตรงหน้ารถอ่ะ พี่ให้” เหอๆ ตั้งแต่ผมขึ้นรถ ผมไม่ได้สังเกตเลยว่ามีกล่องเค้กวางอยู่ตรงหน้า
“ขอบคุณครับพี่แมต แต่พี่เก็บไว้ดีกว่า”
“ไม่ได้ พี่ให้แล้วอ่ะ อีกอย่างเค้กถ้าพี่จะกินพี่ทำเองก็ได้ เอาไปเถอะ นะ”
“งั้น..... ก็ขอบคุณครับ” ผมรับมันมาดู มันคือเค้กก้อนพิเศษในค่ำคืนนี้นี่นา “อ้าว แสดงว่าคืนนี้ไม่มีใครได้ไปหรือครับ” พี่แมตยิ้มแทนคำตอบ
“พี่ไปละ บะบายครับ”
“ครับ บาย”
“เดี๋ยว..... เอ่อ..... คือ เมอร์รี่ครสิต์มาสครับ”
“เมอร์รี่คริสต์มาสเช่นกันครับพี่แมต” แล้วผมก็ยิ้มให้พี่แมตก่อนจะปิดประตู
ผมเดินเข้าไปในบ้านอย่างงัวเงียและพร้อมที่จะนอน ผมเอาเค้กใส่ไว้ในตู้เย็น แล้วเดินขึ้นห้อง พอผมกำลังจะเปลี่ยนชุดออกจึงสังเกตเห็นว่ากระเป๋ากางเกงมันตุงๆ แหงล่ะครับ ของผมมันใหญ่ อิอิ ไม่ใช่ละ ผมหยิบเอาของที่อยู่ในนั้นออกมา กลับพบว่ามันเป็นถุงเท้าแดงที่ผมทำหายไป แถมในนี้ยังมีของอยู่ข้างใน ผมหยิบขึ้นมาดูจึงพบว่าเป็นพวงกุญแจซานต้าที่ห้อยกระดาษโน้ตว่า ‘Merry X’mas น้องป๊อด’ พร้อมทั้งมีคูปอง 1 ใบ ผมจำมันได้เป็นอย่างดี เมื่อเปิดออกจึงพบกับคำว่า ‘ซานต้า’ ทีนี้ผมพอจะเรียบเรียงเหตุการณ์ทั้งหมดได้แล้ว ผมล่ะงงว่าพี่แมตเค้าทำได้ยังไงกันหรือว่า พี่แมตเป็นเดวิด คอปเปอร์ฟิล เอิ๊กๆ ผมไม่รอช้าจังกดโทรศัพท์ส่งข้อความทันที
‘เจ้าของร้านขี้โกง หลอกคนเข้าร้าน’ แล้วไม่นานก็มีข้อความตอบกลับ
‘วันนี้วันพิเศษให้กับคนพิเศษ วันหลังจะเอาคูปองลงกล่องจริงแล้วครับ’
‘ร้ายนักนะพี่แมต’
‘ก็ยังร้ายไม่เท่าใครบางคนหรอก ฝันดีนะครับ’
‘ฝันดีเช่นกันครับพี่แมต’
วันนี้วันพิเศษ ให้กับคนพิเศษ มันหมายความว่าไงหว่า.....
***************************************************************
ปล.ขอบคุณนะครับที่ยังคงให้การติดตาม ผมคิดพล๊อดไว้ตั้งหลายเรื่องเลย หากมีเวลาจะเขียนครับ
ผมไม่เน้นตอนเยอะ ผมเน้นเนื้อหา เดินอย่างรวดเร็ว ไม่ยืดเยื้อ แบบทุกเรื่องที่เขียนแหละคับ
ยังไงวันนี้ขอตัวไปก่อนนะครับ พรุ่งนี้ย้ายฟิลด์ฝึกงาน บะบายครับ โชคดีทุกคนครับ
-
หุหุ เริ่มมีแววแล้วววว :oni1: :oni1: :oni1:
-
วันนี้วันพิเศษ ให้กับคนพิเศษ มันหมายความว่าไงหว่า.....
ก้าวหน้าแล้ววุ้ย :oni1: :oni1:
บายๆ+ โชคดีเว้ยคนเขียน :mc2: :mc2:
-
ขอบคุณครับ ขอให้ฝึกงานเสร็จเร็วๆนะครับ :mc3:
-
พี่แมตก็ชอบน้องแต่แรกแล้วมาทำเก็กอะดิ :m14:
รออ่านต่อจ้าน้องเอ็ม สู้ๆน้า :a2:
-
นั่นแน่พี่เมต เริ่มชอบป๊อดแล้วอ่ะดิ่ !!!
รออ่านอยู่นะคร้าบ........... :m1:
...นักร้อง (รับจ้าง)
-
"วันนี้วันพิเศษ ให้กับคนพิเศษ" อ่า ป๊อด เริ่มเข้าใจเร็ว ๆ นะ
จริง ๆ พี่แมต คงชอบป๊อด มาตั้งนานแล้วล่ะครับ เพียงแต่ไม่แสดงออกมา และป๊อดเองก็พาแฟนมาให้รู้จัก พี่แมตเลยลดสถานะมาเป็นพี่ชายแทน พอป๊อดอกหักและขอพี่แมตเป็นแฟน พี่แมตก็คงรอให้ป๊อดแน่ใจตัวเองก่อนน่ะครับ
แต่พี่แมตน่ารักจัง :m1:
-
เข้ามาให้กำลังใจน่ะคับน้องป๊อด
รีบๆมาต่อน่ะ เวลาเหลือน้อยเต็มทีแล้ว ไม่อยากให้ค้างคา
แล้วก็ปูเสื่อรอต่อไป
-
พี่แมตก็แอบปิ้งป๊อดละจิ :m1:
-
แง่วๆ คนพิเศษ :m1: อยากกินเค้กจัง
ปอลอ.พี่แมตน่ารักจังเลย
-
จะสมหวังแล้วหรอเนี่ย
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกซ์ :m3: ถูกใจสุดๆ ครับ โย่วๆ น่ารักทั้งคู่เลยให้ได้ อย่างงี้สิ ที่รัก เอิ๊กๆๆๆ มาต่อเร็วๆนะครับ สู้ๆ :110011: :เชิป2:
-
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
-
:impress: :impress: :impress:
แบบนี้ป็อดของเราก็มีหวังแล้วซิครับ
แล้วป็อดอย่าทำไห้พี่แมตเสียใจนะครับ
แล้วอย่าทำให้ร้านพี่แมตพังละครับ
:impress: :impress: :impress:
-
แบบนี้ค่อยมีลุ้นหน่อย อิอิ
-
คนพิเศษ :m4:
-
มาอ่านแล้วนะ
-
งานนี้ป๊อดมีลุ้นแล้วสิ พี่แมตเริ่มมีใจให้แล้ว
อิอิ :m1:
-
ความหวังเห็นอยู่รำไรแล้ว :mc1:
-
สู้ ๆ น้าพี่เอ็ม
คิดฮอดหลาย ๆ เด้อ :m1: :m1:
-
มาให้กำลังใจป็อดค้าบบบบบบบบบบบบบบบ
:m22: :m22: :m22: :m22: :m22: :m22:
-
น่ารักจัง
อยากกินเค๊กมั่งอ่ะ
-
:m1: :m4: อ่านแล้วชอบมากมายครับ ชอบแนวนี้
-
อยากได้เค้กจากพี่แมตมั่งอ่ะ
:m13:
-
เมื่อไหร่จะมีแฟนเป็นเหมือนพี่แมตซักทีน้อ
ชาตินี้จะหาได้ป่าวเนี่ย
เฮ้อออ!! :เฮ้อ:
-
รอ และ รอ :mc2: :mc2:
-
ทันแล้ว :m4: :m4: ดีใจกะตัวเอง รอลุ้นต่อนะ :oni2: :oni2:
-
หวัดดีครับพ้ม ขอโทษนะครับที่มาช้า ทีนี้ผมต้องขอชี้แจงก่อนเลยละกันนะครับว่าที่มาต่อไม่ได้
เพราะว่ายุ่งมากครับ รายงานนี่เขียนตลอด ฝึกงานมันส์ดีครับ แทบไม่ได้นอนเลย ฮ่าฮ่าฮ่า
แล้ซัมเมอร์ที่จะถึงนี้ผมต้องฝึกงานจังหวัดอื่นอีก ซึ่งผมคงไม่มีเวลาเขียนต่อแน่นอน ผมจึงได้
ข้อสรุปแล้วครับว่าต้องเร่งให้จบแล้ว ซึ่งตอนนี้ก็เป็นดังนั้นครับผม คงจะไม่ว่ากันนะครับ
แต่ผมก็ดีใจแล้วล่ะครับ ที่ยังคงให้การติดตามอ่านอยู่เสมอ ขอบคุณมากๆครับผม มีกำลังใจขึ้นเยอะ
ที่จริงนะ ผมว่าจะเอาตอนนี้มาลงตั้งกะเมื่อวานแล้ว พอดีไปสังสรรค์กะเพื่อนนิดหน่อย หุหุ
กลับมาตี 1 แล้วก็มึนๆ เลยนอนเลย วันนี้จึงมาพิมพ์ลงให้คร้าบ แท้งยูเวรี่มาร์ชค้าบพ้ม
**********************************************************
^^ เค้กรสรัก กาแฟรสหวาน ^^
ตอนที่ 11 “วันนี้พร้อมไหม? ไอ่น้อง”
“อา...ใช่”
“พี่แมตนิ่งๆสิ”
“เอ็งก็รีบๆทำสิ พี่จะไม่ไหวแล้วนะ”
“ยังงี้เป็นไงมั่งครับ”
“โอ้ย! เร็วๆดิ”
“งั้นผมจับเจ้านี่ใส่เข้าไปละกัน”
“โอ้ย!!!”
นี่คงไม่ได้คิดอะไรกันไปไกลใช่ไหมครับ? พอดีว่าผมกับพี่แมตมาซ้อมทำเค้กกันครับ ผมเองก็ทำไม่เป็นหรอก แต่ดันเจือกมาแต่งหน้าขนมโดยให้พี่แมตถือขนมที่ยังร้อนๆอยู่ เหอๆ ที่ผมมาขลุกอยู่ครัวที่บ้านพี่แมตนี่เพราะว่าอีก 3 วันที่เดอะมอลเค้ามีงาน “2rd cake festival” พี่แมตเลยกะว่าจะลองไปแข่งกะเขาดูมั่งอ่ะครับ ผมก็เลยอ้อนวอนด้วยสายตาพิฆาตของผมจึงได้มาเป็นลูกมือของพี่แมตครับ
ขอเล่าย้อนหลังกลับไปเมื่อเหตุการณ์วันปีใหม่ที่ผ่านมานะครับ เพราะวันคริสต์มาสเสียท่าพี่แมตไปหน่อย แถมยังนิสัยไม่ดีโกงของรางวัลกะลูกค้าอีก บรรยากาศที่ร้านในช่วงคริสต์มาสถึงปีใหม่นี่ครึกครื้นทุกวันเลยครับ ปีใหม่ก็มีโบนัสให้พี่ๆเขาเหมือนเคย แต่ให้ทุกคนและไม่มีใส่ไว้ในถุงเท้าเหมือนครั้งก่อนอ่ะครับ ที่สำคัญวันสิ้นปีร้านจะปิดตี 1 เพื่อให้แขกได้จับฉลากที่ทางร้านจัดขึ้น ผมล่ะงงกับร้านนี้จริงๆ แล้วพี่แมตจะเอากำไรจากไหนเนี่ย แต่เมื่อร้านปิดก็จะหยุดยาวไปจนถึงวันที่ 5 เลยครับ เพราะฉะนั้นช่วงนี้แหละผมถึงได้มาขลุกอยู่กะพี่แมตทำเค้ก อิอิ
เมื่อยามจะถึงเที่ยงคืน ก็จะมีนาฬิกาในร้านบ่งบอกเวลา แต่ขอโทษนะครับที่วันนี้ผมจะแอบไปปรับเวลานิดหน่อย โดยปรับให้มันช้าไป 5 นาที เพราะผมเองมีแผนอะไรนิดหน่อย เอิ๊กๆ พอถึงเวลาแล้วผมก็เริ่มตามแผนของผมโดยไม่รอช้า รีบเข้าห้องครัวไปหาพี่แมตทันที
“เฮ้ย! นี่เอ็งจะลากพี่ไปไหนเนี่ย” ผมจับแขนพี่แมตลากมาที่หลังร้าน
“แปปดิ”
“มีไรเหรอ เค้าจะเคาท์ดาวน์กันอยู่นะ เหลืออีก 5 นาทีเนี่ย”
“พี่แมตดูนาฬิกาผมนะ” ผมยกแขนโชว์นาฬิกาโดยโอบมาจากด้านหลังพี่แมต แม้ว่าผมจะอายุน้อยกว่าแต่ผมก็เตี้ยกว่าพี่แมตไม่กี่เซนหรอก เข็มนาฬิกาค่อยๆเคลื่อนเข้าหาเลข 12
“???” พี่แมตทำหน้างงๆ
ปิ๊งป่อง
“Happy New Year คร้าบพี่แมต”
“???”
“พี่แมตเห็นพลุนั่นหรือเปล่า?” พี่แมตมองไปตามที่ผมชี้แล้วทำหน้าเอ๋อกำลัง 2 เพราะมันไม่มีอะไรเกิดขึ้น อีกอย่างถ้าตอนนี้มีพลุขึ้นจริงๆ จากมุมหลังร้านก็คงมองไม่เห็นพลุของกรุงเทพราตรีหรอกครับ
“อะไรของเอ็งเนี่ย แล้วในร้านก็ยังเหลือเวลาอีกตั้ง 4 นาทีถึงจะปีใหม่อ่ะ” พอพี่แมตยกนาฬิกาข้อมือของตัวเองขึ้นมาดูจึงทำหน้างงเข้าไปอีก จะไม่ให้งงได้ไงล่ะ ก็มันถึง 6 ทุ่มแล้วจริงๆนี่เนอะ 5555++
“ว้า...แย่จัง พลุไม่มี” ว่าแล้วผมก็เดินไปจุดไหพลุ จึงเกิดประกายไฟลุกขึ้นกระจายออก
“เฮ้ย! เอามาจากไหนเนี่ย”
“เย้ๆๆๆ ทีนี้ก็มีพลุแล้วนะคร้าบ อ๊ะ นี่” ผมยื่นกล่องของขวัญเล็กๆให้พี่แมตท่ามกลางพลุไฟที่ยังกระจายอยู่ข้างหลัง
“ขอบ...ใจนะ” แล้วพี่แมตจึงยิ้ม
ผมไม่มีเวลาแล้วล่ะ จึงรีบลากพี่แมตกลับเข้าไปในร้านให้ทันก่อนที่นาฬิกาในร้านมันจะดังขึ้น ทำตัวยังกะเป็นนางซินเลยเจ้าป๊อด เหอๆ ก็ทำไงได้อ่ะครับ จะถึงเที่ยงคืนแต่เจ้าของร้านหายตัวมันคงไม่สู้ดีนักครับ แล้วผมก็พาพี่แมตไปถึงทันพอดีครับ
“นี่เอ็งลากพี่ไปมา ยังกะพี่เป็นสิ่งของเลยนะ”
“เอาน่าพี่แมต ชู้ว์” แล้วผมก็เอานิ้วไปวางที่ปากของพี่แมตเพื่อบอกเป็นนัยว่าอย่าส่งเสียงดัง และแล้วไฟในร้านก็ดับลง
10... 9... 8... 7... 6... 5... ผมเอื้อมไปจับมือพี่แมตเอาไว้ พี่แมตได้แต่มองหน้าผมโดยไม่ขัดขืน
4... 3... 2... 1...
“Happy New Year 2008” เสียงประกาศดังขึ้นโดยพี่เอเป็นพิธีกร ตอนนี้ในร้านแทบแยกไม่ออกว่าเสียงใครเป็นเสียงใครเลย ทั้งเสียงเฮ ทั้งเสียงคำอวยพร ส่วนพี่แมตก็ยังคงอึ้งอยู่ คงเข้าใจแล้วล่ะครับว่าผมไปแอบปรับเวลามา เพราะผมยิ้มแฉ่งโชว์ฟันขาวๆของผมประมาณว่า ‘ทีใครทีมัน’ หุหุ
เมื่อวันแข่งทำเค้กมาถึง ผมก็ใจร้อนเห่อแต่งตัวตั้งแต่ตี 3 เหอๆ ทั้งๆที่งานเขาจะเริ่มตอน 10 โมงเช้านู่น ก็ผมไม่เคยออกงานไรแบบนี้นี่นา ผมแต่งตัวเสร็จก็ออกไปรอพี่แมตอยู่หน้าบ้าน จนกระทั่งพี่แมตมารับ ผมดูขอบตาพี่แมตก็คงจะไม่ได้นอนเหมือนๆกัน สงสัยคงจะตื่นเต้นไม่แพ้กันหรอก 555++
“วันนี้พร้อมไหม? ไอ่น้อง”
“พร้อมคร้าบ”
เมื่อเราเข้าไปยังเดอะมอลที่สาขาใกล้ๆบ้านแล้ว เราก็ไปลงทะเบียนยืนยันทันที ผมก็ช่วยพี่แมตยกของไปวางในที่ๆเขาจัดให้ แต่เจ้าหน้าที่เขาบอกว่าไม่ให้ใช้อุปกรณ์ส่วนตัว จะใช้ได้เฉพาะที่ทีมงานจัดเตรียมไว้ให้ ทำให้ผมต้องขนอุปกรณ์กลับ ชิชะ
เมื่อการกล่าวเปิดงานเสร็จแล้ว พิธีกรก็ให้โจทย์ในการทำเค้กมา
“ผมหวังว่าผู้เข้าแข่งขันคงจะเตรียมตัวกันมาอย่างดีแล้ว โจทย์ของเราในรอบที่ 1 นั่นก็คือ” เสียงดนตรีดังขึ้นก่อนที่พิธีกรจะกล่าวต่อ “เค้กสตรอเบอร์รี่ โดยใช้วัสดุที่มีอยู่จากทีมงาน ”
เย้ย! ผมถึงกับตกใจ เค้กสรอเบอร์รี่อีกแล้ว ทั้งปีเลย ผมมองหน้าพี่แมตเห็นพี่แมตยิ้มๆ ผมก็เลยไม่ว่าอะไร ช่วยเต็มที่อยู่แล้ว เริ่มจากพี่แมตผสมแป้ง ผมก็ยืนดู พี่แมตทำแยม ผมก็ยืนดู พี่แมตทำวิปครีม ผมก็ยืนดู 555++ พอดีผมคิดว่าถ้าให้ผมจับนู่นจับนี่เดี๋ยวงานล่มครับ ไอ่ผมมันยิ่งซุ่มซ่ามอยู่ ทำได้เพียงยืนยิ้มแฉ่งข้างพี่แมตเมื่อพี่แมตหันมามอง อิอิ
‘หมดเวลา’ เมื่อเสียงกริ่งดังขึ้นพิธีกรจึงได้ให้เจ้าหน้าที่เอาเค้กของผู้เข้าแข่งขันมาจัดเรียงรายตามหมายเลข ตอนนี้มีทั้งสิ้น 10 ทีม แต่จะคัดเข้าไปแข่งในรอบที่ 2 เพียง 6 ทีมเท่านั้น ผมมองไปดูแต่ละชิ้นนี่มันเทพจริงๆ น่ากินไปหมดเลย ผมล่ะอิจฉากรรมการทั้ง 5 ท่านจริงๆ ขอตัวไปเช็ดน้ำลายก่อนนะครับ หุหุ
“หมายเลขแรกที่ได้เข้ารอบต่อไปก็คือ...” พิธีกรกล่าวเมื่อกรรมการรวมคะแนนเสร็จ “หมายเลข...4 ครับ” เสียงปรบมือดังขึ้นระงม แต่ขอโทษครับ ผมกับพี่แมตยังยืนหน้าจ๋อยกันอยู่
แล้วก็มีประกาศต่อไปอีก เบอร์ 11 เบอร์ 9 เบอร์ 1 เบอร์ 7 ซึ่งแน่นอนครับ ไม่ใช่หมายเลขของเราเลยอ่ะ เมื่อไรจะบอกหมายเลข 10 บ้างเนี่ย
“หมายเลขสุดท้ายแล้วนะครับ ผู้ที่ได้เข้ารอบต่อไปก็คือ หมายเลข สิบ.....สองครับ” เฮ้อ แล้วแกจะลากเสียงยาวๆไปทำไมกันหืมพิธีกร ผมมองหน้าพี่แมตก็เห็นแววตาเศร้าๆ แต่พี่แมตก็ยังคงฝืนยิ้มให้ผม คิดเหรอว่าผมจะไม่รู้ว่าพี่แมตก็แอบเสียใจเล็กๆ
“ปีหน้าค่อยมาใหม่เนอะพี่แมต”
“อือ”
ทำไงได้ล่ะครับ ชีวิตคนเราไม่ได้เหมือนละคร มันไม่ได้สวยหรู ไม่ได้เป็นที่ 1 เสมอไป เราต้องยอมรับและแก้ไขในสิ่งที่ผิดพลาด ผมว่าเค้กพี่แมตทำนั้น รสชาติและหน้าตามันอาจจะไม่เข้ารอบ แต่สำหรับผมแล้วมันคือเค้กแห่งความรักนั่นเอง
เมื่อผมกับพี่แมตกลับมาที่ร้าน ผมเจอผู้หญิงที่มีอายุประมาณ 30 มั้ง ผมมองหน้าแล้วคุ้นมากๆ แต่เมื่อเห็นพี่แมตเดินเข้าไปกอดเท่านั้นหล่ะ ผมถึงได้รู้ว่าคุ้นยังไง นั่นเป็นเพราะโครงหน้าถอดแบบมาแนวเดียวกะพี่แมตเป๊ะเลย
“Hi!..Sarah” พี่สาวของพี่แมตนี่เองครับ พอพี่แมตคุยภาษาปะกิตกันซักพักจึงเพิ่งนึกขึ้นได้ละมั้งครับ ว่ามีผมยืนเป็นตอไม้อยู่แถวนี้
“อ้อ เกือบลืมๆ นี่ซาร่าห์ พี่สาวของพี่” ชิชะ เกือบลืมกันแล้วนะไอ้พี่แมต
“หวัดดีครับพี่ซาร่าห์” ผมยกมือขึ้นไหว้ แล้วเธอก็รับไหว้ผม
“สวัสดีค่ะ” สำเสียงของพี่ซาร่าห์นี่ออกไทยไม่ชัดเท่าพี่แมตเลย ก็นะพี่แมตเค้าเป็นกิ้งก่าอ่ะครับ ปรับตัวได้เก่ง นี่ถ้าได้กินส้มตำนะผมว่าพูดอีสานได้คล่องปรื๋อเลยล่ะ วะฮ่าฮ่าฮ่า
“อือ แมทธิวจ๊ะ พรุ่งนี้เจนนี่เค้าจะบินมาหานะ”
“เจนนี่?” พี่แมตทำหน้าตกใจ ผมก็ด้วย พี่ซาร่าห์เลยหันมามองผมก่อนจะเข้ามากระซิบที่หู
“เจนนีเฟอร์เค้าแอบชอบแมตตั้งแต่อยู่ High school ด้วยกันแล้วล่ะ ชู้ว์ อย่าบอกใครนะ” ผมได้แต่อึ้ง แล้วผมจะทำไงดีเนี่ย มองหน้าพี่แมตก็ไม่เห็นจะได้คำตอบอะไรเลย
วันนี้ผมเหนื่อยมากละ เหนื่อยทั้งกายทั้งใจ เลยขอกลับบ้านก่อน นี่ถ้าเกิดว่าพี่แมตชอบพี่เจนนี่ขึ้นมาจริงๆแล้วผมจะทำยังไงดีเนี่ย ผมจะทำตัวอย่างไรดี นี่ผมเป็นแค่เด็ก ม.ปลาย สวรรค์ก็จะกลั่นแกล้งให้ผมอกหักซ้ำ 2 ติดกันอย่างนี้เลยรึ ครั้นจะถามพี่แมตตรงๆก็ไม่กล้า อีกอย่างพี่แมตจะรู้รึเปล่าว่าเราแอบชอบเค้าด้วย เฮ้ออออ
ผมกำลังเดินจะเข้าบ้าน ผมกลับพบว่ามีคนๆหนึ่งก้มหน้ารอคอยผมที่หน้าประตู เมื่อเธอมองเห็นผม เธอวิ่งเข้ามากอดผมทันที พร้อมน้ำตาที่ไหลริน
“อิม”
“อิมขอโทษนะป๊อด อิมรู้ความจริงแล้ว เป็นอย่างที่ป๊อดบอกจริงๆ ไอ้แทนมันสวมเขาให้อิม” อิมได้แต่ร้องไห้ซบที่บ่าของผม แต่ผมได้แต่ยืนตัวแข็งเพราะไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี
“.....”
“เรา...กลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ไหมป๊อด”
“เอ่อ” ผมตะกุกตะกักในคำตอบ “ตอนนี้ อิม...อย่าคิดมากนะ”
“ป๊อดไม่รักอิมแล้วเหรอ ฮือฮือ”
“.....” นี่ผมจะจัดการยังไงดีเนี่ย ความวัวยังไม่ทันหาย ความควายก็จะเข้ามาแทรก โอ้ยๆๆๆๆๆ ปวดหัว.......
************************************************************
ปล.ตอนหน้าก็จะเป็นตอนจบแล้วนะครับ แต่ว่าขอฉับแบ่งเป็น 2 part ละกันนะครับ อิอิ :mc1:
ปล2.แอบมาแก้ไขคำที่พิมพ์ผิด เหอๆ
-
แทงยู จึ๊กๆๆๆ :mc2: :mc2:
ป๊อดเอ๊ยชีวิตเองช่างดูยุ่งดีจัง
-
ไม่อยากให้รีบจบเลยนะ
แต่คนเขียนยุ่ง ๆ อยู่ก็ไม่เป็นไร
เป็นกำลังใจให้นะ :a2:
-
อ่า ป๊อดเอ๋ย ชีวิตแกยุ่งยากจังเลย แกจะจัดการอย่างไรต่อไปเนี่ย o12
ครั้งหน้าขอยาว ๆ หน่อยนะคร๊าบบบ :m1:
-
:o จะจบแล้วเหรอ :o12:
:m23: แต่....ทำไมชีวิตมันถึงได้วุ่นวยขนาดนี้ :เฮ้อ:
เป็นกำลังใจให้คนเขียน :a2:
-
บอกปัดไปเลย..........จบๆไป
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เง้อ จะจบแล้วเหรอเนี่ยะ ว๊า
แต่ก็เนอะ มีภาระกิจต้องทำ นี่นา เอาว่าตั้งใจทำให้ดีที่สุดนะครับ สู้ๆ เอาใจช่วยครับ :pig3:
-
หุหุ เอาละซิ อิมรีเทิร์น :m14: :m14: :m14:
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครับป็อดอย่ายอมคืนดีครับอิมนะครับ
อิอิ ใจแข็งไว้ครับ นึกถึงตอนที่อิม ทำกับป็อดดิครับ
:impress: :impress: :impress:
-
ใกล้จะจบแล้ว
แต่ไอ้ป๊อดกะพี่แมตยังไม่มีทีท่าจะได้บอกรักกันสักทีเลยอ่ะ
:เฮ้อ:
-
เฮ้ย :เฮ้อ:
ทำไมมันยุ่งอย่างนี้ล่ะก๊าบบพี่น้องก๊าบ
-
รออ่านตอนต่อไปอยู่คับ
สู้ ๆ คับ :m1: :m1:
-
ทำไมจะจบเร็วจังอ่ะ
-
:m29:จะจบยังไงหว่า ป๊อดยังมีปัญหาค้างอยู่มากมาย ห้ามจบแบบต่อเอาเองนะ
ขอแบบ :เฮ้อ: :m4:
-
ว้า ปัญหามะรุมมะตุ้มเยอะแยะจัง เจนนี่เอย อิมเอย หนักใจแทน :เฮ้อ:
แล้วงี้เจ้าป๊อดกับพี่แมต(ของผม???)จะทำยังไงกันล่ะเนี่ย
เหมือนจะยังวุ่นวายอยู่เลย แต่ไหงจะจบตอนหน้าซะแล้วหล่ะ
แต่ยังไงขอจบแบบเคลียร์ๆ นะครับ อย่าให้จิ้นเองต่อเลย :m4:
ถ้ามีภาค2 ก็จะรออ่านต่อนะคร้าบ อิอิ
-
เด็กหนอเด็ก . . .puppy love คิดถึงทีไรแล้วกระชุ่มกระชวย (เอ๊ะ!? บ่งบอกบอกอายุไปเปล่าเนี่ย)
เลิกกะน้องอิมไปได้ถือเป็นบุญของน้องป๊อดแล้ว ส่วนพี่แมต . . . ตามสบายละกัน โตๆแล้ว :m21:
-
ป้อดยังทำเค๊กไม่เป็นเลยจะจบได้ไง :angry2: :angry2: :angry2:
-
เบื่ออิมจังเลยอ่ะ
-
หวัดดีครับ ตอนหน้าก็คงจะถึงเวลาที่ต้องบอกลากันแล้วมั้งคับ เฮ้อ ตอนจบมันอาจจะไม่สวยหรูหรืออาจ
จะไม่ประทับใจใครก็อย่าว่ากันนะครับ แต่ก็ลองติดตามดูก่อนแล้วกันครับ ตอนหน้าขอยอมรับว่ากั๊กไว้
เหตุก็คือ ผมจะเอามาลงในวันวาเลนไทน์ครับ จบลงพร้อมกับวันวาเลนไทน์อันแสนจะเศร้าของผม เอิ๊กๆ
ผมเลยหั่นมันออกเป็น 2 ท่อน ปีใหม่ก็นึกถึงเพลง คืนข้ามปี วันวาเลนไทน์ก็คิดถึงเพลง ออกเดทคนเดียว
ชิส์ เกลียดเจงๆวันนี้เนี่ย ใครเป็นคนตั้งฟระ ยังไงก็ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะครับ วันนี้ผมไปปั่น
รายงานก่อนนะครับ (ส่งพรุ่งนี้ 2 ฉบับ ก่อนเที่ยงอีก งืองือ) ขอบคุณทุกๆท่านนะครับที่ให้กำลังใจกันเสมอมา
*******************************************************************
^^ เค้กรสรัก กาแฟรสหวาน ^^
ตอนจบ...(1)
วันนี้เป็นวันที่พี่เจนนี่จะมา ทำไมผมต้องรู้สึกเจ็บแปล๊ปๆด้วย ทั้งที่ยังไม่เคยเห็นหน้าพี่เขาเลยด้วยซ้ำ แต่จะว่าไปผมจะไปสู้อะไรพี่เขาได้ ผมมันก็แค่เด็ก ม.ปลาย แถมยังเป็นผู้ชายอีก ถ้าพี่แมตเลือกพี่เจนนี่พี่เขาคงมีอนาคตที่สดใสกว่า
ผมรีบเดินไปที่ร้าน ‘กาแฟรสหวาน’ จนแทบจะกลายเป็นวิ่งอยู่แล้ว แม้ว่าป้ายรถเมล์จะห่างจากร้านไม่ไกลนัก เมื่อผมหยุดอยู่หน้าร้านผมก็มองผ่านกระจกเข้าไปเห็นหลังผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งผมจำได้แน่นอนว่าเป็นพี่แมต แต่คนที่อยู่ด้านตรงข้ามพี่แมตเป็นหญิงสาวหน้าตาสดใสตามแบบฝรั่ง ผมหยักศกเป็นลอน แลดูสวยดี แถมมาในชุดสีชมพูน่ารักเสียด้วย หากผมเป็นพี่แมตผมก็คงจะเลือกพี่เจนนี่ แต่ทำไงได้ล่ะ ผมมันเด็กผู้ชายที่ชอบผู้ชาย แถมตอนนี้มันรู้สึกเจ็บที่ใจ เหมือนหัวใจมันถูกกรีด
“เฮ้! ป๊อด เข้ามาหาพี่หน่อย” พี่แมตเรียกเมื่อเห็นผมเดินเข้ามาในร้าน
“ครับ พี่แมต” ผมรับคำแต่โดยดีแล้วเดินก้มหน้าเข้าไปหา
“พี่จะแนะนำให้รู้จัก นี่เจนนีเฟอร์หรือเจนนี่” พี่แมตผายมือออกไปยังผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า “เป็นเพื่อนพี่อ่ะ”
“No! No! Girl friend”
ผมได้ยินดังนั้นแทบจะเข่าร่วง ผมพยายามข่มใจแล้วยกมือขึ้นไหว้ พร้อมกันนั้นผมก็หันหลังกลับเพื่อจะรีบๆไปให้พ้นจากจุดที่ผมยืนอยู่ ใจผมมันอยากจะวิ่งออกไปทางที่ผมเข้ามาเลยด้วยซ้ำ แต่ผมก็ไม่ทำ ผมเดินไปเปลี่ยนชุดทันทีโดยไมได้ฟังเสียงของพี่แมตที่พูดมาตามหลังที่ถึงแม้จะพูดอะไรผมก็ไม่รับฟังแล้ว
ผมเปลี่ยนชุดเสร็จ แล้วผมก็อดคิดถึงภาพเมื่อซักครู่นี้ไม่ได้ มีผู้หญิงที่กล้าประกาศเป็นแฟนผู้ชายต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ หากเป็นคนอื่นผมคงไม่ว่าอะไร แต่นี่มันเกิดกับคนที่ผมรัก ผมกลั้นน้ำตาแทบจะไม่ไหวจึงต้องรีบเข้าไปร้องไห้ที่ห้องน้ำ ผมอยู่ในนั้นก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อย ผมไม่รู้ว่าผมกำลังเป็นอะไร กำลังเสียใจทำไม รู้เพียงว่ามันเป็นการเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็วมาก ผมยังทำใจไม่ได้หรอก ตอนนี้ผมควรจะทำยังไงดี ผมควรแย่งชิงพี่แมตมาดีหรือเปล่านะ แต่ไม่หรอก ผมว่าผมควรที่จะทำในสิ่งที่มันควรจะเป็นไปดีกว่า ปล่อยให้พี่แมตเป็นคนตัดสินแล้วกัน
ผมเช็ดน้ำตาแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมกลั้นใจเดินไปโต๊ะพี่แมตที่ยังคงนั่งอยู่
“พี่เจนนี่จะรับอะไรดีครับ” ผมพยายามบังคับเสียงให้ปกติที่สุด แต่ยังก้มหน้าอยู่
“แล้วตะกี้เอ็งเป็นไร พี่คุยด้วยก็เดินหนี แล้วนี่พอเลยนะ ถ้าจะหาอะไรมาแกล้งเจนนี่อ่ะ”
“พี่แมต ผมยังไม่ได้ทำอะไรนะ” ผมทนไม่ไหวแล้วครับ พี่แมตมาว่าให้ผมโดยที่ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ ผมเดินหันหลังกลับเอาชุดไปเปลี่ยนเป็นชุดนักเรียนแล้ววิ่งออกทางประตูหลังร้าน ผมรู้สึกว่ามันคือความเสียใจที่เจ็บปวดที่สุด เมื่อคนที่เรารักทำกับเราแบบนี้
“ว่าไงป๊อด” ผมโทรหาอิม
“อิม... ออกมาหาป๊อดที่หน้าปากซอยได้เปล่า”
“ได้สิ เดี๋ยวอิมไปนะ”
อิมวางสายแล้วมาพบผมในอีก 5 นาที ผมจึงเดินเล่นกับอิมตามฟุตบาท
“ป๊อดเป็นไรไปรึเปล่า ดูหมองลงไปมากนะ”
“ไม่มีไรหรอกอิม เอ่อ อิม...อิมยังรักป๊อดอยู่รึเปล่า”
“คำตอบมันก็แน่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอป๊อด” แล้วอิมก็เอื้อมมือมาจับผม “อิมรักป๊อดนะ”
แทนที่ผมจะยิ้มในคำตอบ น้ำตาก็พาลจะไหล
“ขอบใจนะอิม ที่ยังมีคนรักป๊อดอยู่”
“แหม ป๊อดก็ไม่ต้องซาบซึ้งขนาดนั้นก็ได้”
แล้วโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น ผมมองดูเบอร์ ‘ผู้จัดการที่รัก’ ซึ่งเป็นชื่อที่ผมเมมไว้ในเครื่อง แต่วันนี้ผมคงต้องเปลี่ยนชื่อมันไปแล้วล่ะ ผมตัดสินใจกดวางสายแล้วก็ปิดเครื่องทิ้งไป
“ใครโทรหาอ่ะป๊อด”
“อ้อ...ไอ้โออ่ะ ป๊อดรำคาญที่มันโทรมาทวงการบ้าน ป๊อดเลยปิดเครื่อง ไว้กลับบ้านเดี๋ยวป๊อดโทรหามันใหม่” ผมโกหกไปงั้นแหละ
“อ่ะนะ... ป๊อดเรียกอิมมาแล้วเราจะไปไหนกันอ่ะ”
“อิมพาป๊อดไปนั่งกินนมปั่นหน่อยดิ”
“จ้า”
วันต่อมาผมคิดว่าผมคงไม่ไปทำงานร้านพี่แมตอีกแล้วล่ะ เพราะผมคงทำใจไม่ได้หรอกที่ผมจะไปเจอพี่แมตกับพี่เจนนี่คุยกันอย่างสนุกสนานในร้าน ผมจึงคิดว่าผมควรโทรไปบอกพี่แมตว่าผมคงยังไม่พร้อมที่จะทำงานในช่วงนี้
“ว่าไงป๊อด โทรมาได้แล้วสิ แล้วเมื่อวานทำไมตัดสายพี่ แล้ววิ่งหนีจากร้านไปเป็นไรมากหรือเปล่า”
“ผมแบตหมดครับ แล้วอีกอย่างผมไม่เป็นไรมากหรอก ผมแค่ปวดหัว”
“เหรอ กินยาซะนะ แล้วเป็นไรมากรึเปล่าเนี่ยถึงโทรหาพี่”
“คือว่า...ผม...ผมขอลาทำงานซักพัก”
“มีอะไรรึเปล่า” แล้วเสียงก็เงียบไปซักพักหนึ่งก่อนพี่แมตจะพูดต่อ “มีอะไรเล่าให้พี่ฟังได้นะ”
“ไม่มีอะไรหรอกพี่ แล้วตะกี้อยู่กะพี่เจนนี่อ่ะดิ ถึงได้เงียบไป”
“อือ แต่ตอนนี้ถ้าเอ็งไม่อยากบอกพี่ก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าอยากบอกเมื่อไร พี่ยินดีรับฟังเสมอนะ”
“ครับ ผมขอลาซักพักนะครับ อย่างน้อยก็ช่วงเวลาหนึ่ง”
“งั้นก็แล้วแต่ครับ”
“ขอบคุณครับ” ผมกดวางสายโดยไม่รอฟังคำพูดใดๆต่อจากปลายสาย มือผมยังคงกำโทรศัพท์ไว้แน่น ผมคิดว่ามันคงถูกต้องแล้วมั้งถ้าพี่แมตจะเลือกพี่เจนนี่ แล้วผมก็ควรจะเลือกทางเดินของผมเหมือนกัน แม้ว่าหัวใจมันจะไม่ยอมก็ตาม
ช่วงนี้ผมเครียดสุดๆ ไปโรงเรียนก็โวยวายกับเพื่อน เรียนก็แทบไม่ได้ฟังอาจารย์สอน สมองมันยังคงคิดแต่เรื่องพี่แมตตลอด ขนาดอีก 2 สัปดาห์ผมก็จะสอบแล้ว ผมยังไม่มีความรู้สึกอยากอ่านหนังสือเลย แล้วจะเอาอะไรไปสอบก็ไม่รู้ ตอนเย็นผมชวนอิมไปกินไก่ทอดชื่อดังในห้างสรรพสินค้า
“ป๊อดเป็นไรมากป่ะ ช่วงนี้เครียดไรรึเปล่าจ๊ะ”
“ก็นิดหน่อยอ่ะ แต่ช่างมันเถอะ”
ผมพาอิมเดินเข้าร้าน แต่เมื่อผมกำลังจะนั่งลง สายตามารของผมดันไปเจอคู่พระนางคู่หนึ่งโดยมีพี่เจนนี่เป็นนางเอก พี่แมตเป็นพระเอก ซึ่งในตอนนี้นางเอกกำลังใช้ส้อมจิ้มไก่แล้วตักใส่ปากพระเอก ผมคงไม่ต้องรอให้พี่แมตอ้าปากงับไก่เสียก่อนหรอก ผมจับแขนอิมลุกขึ้นทันที
“เป็นไรไปอ่ะป๊อด”
“เราไปกินอย่างอื่นกันดีกว่า” ผมไม่รอให้อิมพูดต่อ ผมลากแขนอิมออกมาจากตรงนั้นเลย
“ไหนว่าจะมากินไก่ไง” อิมพูดเมื่อเห็นว่าเราออกมาจากร้านได้ซักพัก
“ป๊อดเปลี่ยนใจละ ป๊อดอยากกินอาหารญี่ปุ่นมากกว่า”
ทำไมโลกมันช่างกลมอย่างนี้ นี่ขนาดผมหนีแล้วยังจะตามมาหลอกหลอนผมอีก ที่สำคัญคือไม่มีใครมองเห็นผมกับอิมเลย อิมอ่ะไม่ว่าเพราะอาจไม่เคยเห็นหรือเคยเห็นแค่ครั้งเดียว แต่ผมนี่ดิ คงไม่สำคัญกับใครๆเขาหรอก นี่คงกะว่าโลกใบนี้ทั้งใบมีกันแค่ 2 คนอ่ะดิ T^T
หลายวันผมพยายามเลี่ยงที่จะไปร้าน ‘กาแฟรสหวาน’ แม้แต่นั่งรถเมล์ผ่านผมยังไม่อยากจะมองเลยด้วยซ้ำ ผมมักจะไปเที่ยวกันกับอิมเป็นประจำ พี่แมตโทรหาผมเสมอๆในพักหลังๆมานี้ แต่ผมก็ไม่เคยรับโทรศัพท์พี่เขาเลย โดยเฉพาะวันนี้โทรหาผม 5 ครั้งแล้ว ผมจึงตัดสินใจว่าจะลองไปที่ร้านดูเพราะผมต้องผ่านร้านพี่แมตกลับไปเปลี่ยนชุดก่อนจะไปเที่ยวกับอิมอยู่แล้ว
ผมเดินเข้าไปในร้าน เหมือนร้านจะดูเก่าลง หรือที่จริงแล้วมันก็เหมือนเดิม เพียงแต่ใจผมเท่านั้นเองแหละที่ทำให้มันดูห่อเหี่ยวตามไปด้วย ผมมองซ้ายแลขวาก็ไม่เห็นพี่แมต ‘คงจะไปกับพี่เจนนี่อีกแล้วล่ะสิ’ ผมครุ่นคิด ที่ในครัวผมก็เห็นเพียงพี่ซาร่าห์ ผมจึงเดินเข้าไปหาเธอ
“วันนี้พี่แมตเขาไม่มาทำงานเหรอครับ”
“อ้อ..จ๊ะ นี่แมทธิวยังไม่ได้บอกเธอเหรอว่าวันนี้เขาจะกลับอังกฤษ”
“จริงเหรอครับพี่ซาร่าห์” ผมยังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ “แล้วพี่แมตไปไฟลท์กี่โมงครับเนี่ย”
“แล้วนี่มันกี่โมงแล้วล่ะจ๊ะ”
“อืม 5โมงเย็นแล้วครับ”
“ตอนนี้คงใกล้จะขึ้นเครื่องแล้วมั้ง”
“ขอบคุณครับ” ผมแทบจะวิ่งออกมาจากร้านเลย
ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมกำลังจะทำอยู่นี่มันถูกหรือเปล่า ผมกำลังจะวิ่งไปหาหัวใจของผม ผมไม่รู้หรอกว่าพี่แมตจะกลับไปอังกฤษทำไม หรือพี่เขาจะกลับไปแต่งงานกับพี่เจนนี่กันเนี่ย แต่ช่างเหอะ ตอนนี้ขอให้ผมได้บอกความรู้สึกของผมที่มันอัดอั้นตันใจในตอนนี้ก็พอ
ผมไม่รอช้าเลยที่จะโบกรถแทกซี่
“จะไปที่ไหนครับ”
“ไปสนามบินครับ ด่วนเลยครับลุง”
To B Continue…..
*******************************************************************
ปล1.ถ้ามีพิมพ์ผิดเด่วมาแก้วันหลังนะฮับ วันนี้ยุ่งมากครับ ขอตัวทำรายงานก่อน
ปล2.ขอกั๊กไว้ละกันครับ เจอกันใหม่พรุ่งนี้ แฮปปี้วาเลนไทน์เดย์กันทุกคนครับ :mc1: :mc1: :mc1:
-
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
-
จะทันมะเนี่ย
:serius2: :serius2:
-
อะไรกันเนี่ย จะไปก็ไปซะเฉย !!!
เฉยตุ่ยเลย !! เคืองนะเนี่ยพี่แมต :m16:
-
อ่ะ จะจบแล้วหรอ
กำลังมัน
:mc4: :mc4: :mc4:
-
ไม่ได้ไปเฉย ๆ นะ พี่แมต โทรหาไอ้ป๊อด ตั้ง 5 ครั้งแล้ว มันไม่ยอมรับโทรศัพท์เองตะหาก :angry2: :angry2:
ไอ้ป๊อดเอ๋อย ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ จริง :o :serius2:
-
จะเป็นไงต่อไปน้า
สู้ ๆ นะป๊อด :m1: :m1:
-
ดูยังไม่เห็นวี่แววจะลงเอยกันเลย
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค๊า :m13:
รวดเดียวทันตอนปัจจุบันเลยอ่ะ
:serius2: :serius2: :serius2:
พี่แมตตตตตตตตตตตตตตตตตตตจะไปจิงๆเหรอ
-
สนุกคับ
:pig4:
-
:impress: :impress: :impress:
อ่าครับผม ผมว่าป็อดน่าจะฟังพี่แม็ตก่อนนะครับ
ป็อดคิดไปเองป่าวอะครับผม
แต่รออ่านตอนต่อไปนะครับ อยากรู้ว่าเป็นยังไงอะครับ
:impress: :impress: :impress:
-
เข้ามาให้กำลังใจคับ
-
(http://i223.photobucket.com/albums/dd277/akapong/Love/25-01-2008_01.gif)
-
ขอให้ทัน o7
[attachment deleted by admin]
-
จะเป็นไงต่อไปเนี่ย
-
ก่อนอื่นก็ต้องขอขอบคุณคร้าบ ทุกทุกท่านที่ให้การสนับสนุนเป็นอย่างดี อยากบอกว่าปลื้มจริงๆครับ
ไว้มีโอกาสหน้าจะมารับใช้อีกนะครับ 555++ พูดเหมือน สส.ยังไงก็ไม่รู้ รีพลายนี้ขอเป็นการพุดคุย
ทักทายไปก่อนที่จะพบกับตอนจบของผม ที่อุตส่ากั๊กไว้นะครับ แต่ถ้าใครรีบร้อนก็ไปอ่านตอนจบได้เลยครับ
เริ่มตามรีพลายตามลำดับแรกๆเลยละกันนะครับผม
*******************************************************************
THIP : พี่ทิพย์ ให้การติดตามอ่านของผมตั้งแต่แรกจนจบเลย ปลื้มมากครับ ทุกตอนเลย :oni2:ดีใจครับโมของห้องมาอ่านให้ด้วย
popup~ : จินคงจะแอบอ่านกันจริงๆแหละครับ มาแจ้งกันเอาไว้แล้วหายจ๋อยไปเลย สู้ๆกะชีวิตนะคร้าบ o13
detective Q : เหมือนคุณคนนี้ก็จะหายจ๋อยไปอีกคนเหมือนกันคร้าบ เหอๆ :a11:
@BUA@ : พี่บัวก็สงสัยจะยุ่งกะงานมั้งครับ มาอ่านช่วงแรกๆ แถมยังจะมากินเค้กกันด้วย อิอิ :o8:
ken_krub : คุณเคนสุดหล่อ ผมเพิ่งเห็นว่ามีประโยคหนึ่งด้วยครับที่คุณเคนไม่ได้บอกผมว่า "มาให้กำลังใจคร้าบ" น่ารักเชียวนะครับเนี่ย แหม ปลื้มๆ :oni3: เหอๆพูดมากไปละ ออกนอกหน้านอกตาเกินปาย อิอิ :oni2:
Manfang : คุณฟาง(มั้งครับ)ก็มาแอบงับทั้งเค้กและกาแฟของผมเช่นกัน ขอบคุณนะครับที่มาช่วยลุ้น อิอิ :oni1:
•=»‡Ke®oro‡«=•: ปี้แน๋ว มาช่วงแรกกะช่วงสุดท้าย ยังไงก็ขอบคุณคร้าบ มีการ์ดวันวาเลนไทน์สวยๆด้วย :o8:
^^sky^^ : สำหรับพี่ฟ้า ผมตามที่พูดแล้วนะ แต่ทางพี่หวังว่าคงเคลียร์ได้นะ เจ้าร๊อคอ่ะยังไม่ได้อ่านเลย แบบว่าของตัวเองก็ปั่นแทบไม่ทัน เอิ๊กๆ ไว้ว่างๆ(ก่อนเพลานั้น)ค่อยคุยกันนะเฮีย :oni2:
BEauTyFoOlL : บิว เอ็มยังไม่ได้ไปอ่านเรื่องบิวเลย ไหนว่าจะให้เจ้าเน็ทแล้วงาย เบอร์โทรมันไม่เอา มาให้กันเลยนะ เอาเน็ทมาแลกกันกะแมตดิ อิอิ สู้ๆเน่อ เดี๋ยวเราก็ได้ไปฝึกงานต่างจังหวัดละ ไม่ค่อยได้คุยกันเลยเรา :a5:
three : คุณสาม(ขอเรียกงี้ละกัน) คไม่ใช่พี่สามของพี่รอยนะครับเนี่ย เอิ๊กๆ มาอ่านตลอดเลยอ่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคร้าบ จ๊วบๆ :o8:
badboy_cools : น้องไก่ เข้ามาอ่านทีไรเร่งแต่ตอนใหม่กันเลยนะ o12 เพ่ปั่นไม่ทันอ่ะ แค่นี้ก็จะตายแล้ว
เอิ๊กๆ ยังไงก้ตั้งใจอ่านหนังสือสอบเน่อ ช่วงนี้ก็ขยันๆละกัน เกทเอนะคร้าบ o13
piyakorn : ขอบคุณนะคร้าบที่มาแล้วก็หายไปเลย อย่างน้อยก็ยังดีครับที่มาให้กำลังใจผมอยุ่ o7
cj : แหมคุยกันครั้งแรกก็อวยพรผมซะแล้ว แต่ว่าทำไมมันไม่เป็นจริงเลยอ่ะครับ ทำสอบไม่ได้เลย งืองือ
ยังไงก็ขอขอบคุณนะครับที่มาช่วยลุ้น ช่วยติดตาม :a3:
AriAddne : ขอบคุณคร้าบ ทานเค้กกับกาแฟร้านผมแล้วเป็นไงมั่งครับ อร่อยไหมครับ เอิ๊กๆ ส่วนเรื่องหน้านี้ถ้าได้เขียนก็คงไม่ใช่แนวเดิมนี้แล้วล่ะครับ :a1:
oaw_eang : พี่สองก็มาอ่านช่วงแรกๆ สงสัยหลังๆมาเริ่มเห็นว่าเขียนได้บกพร่องเยอะ ครั้นจะเข้ามาอ่านก็คงกลัวว่าจะทนไม่ไหวจะเม้นด่าผมเอาอ่ะดิ อิอิ ว่างๆไปร้านเดิมอีกนะคร้าบ 555 :m14:
มูมู่น้อย : ขอบคุณพี่พิมพ์มากๆเลยครับ คอมเม้นนี่สำคัญที่สุดจริงๆครับ จะได้รู้ข้อผิดพลาดของเราเอง
ขอบคุณมากๆคร้าบ :o8:
krappom : พี่ป๋อมแป๋มทานเค้กมากไปเด่วอ้วนนะครับ เอิ๊กๆ ขอบคุณนะครับที่มาให้กำลังใจครับพ้ม
ป๋มอยากได้ตุ๊กตาเป็ดน้อยอ่ะครับ มีเหลือให้ป๋มซักตัวป่าวครับ หุหุ :oni2:
MamyPoko : ชื่อนี่บอกอายุป่ะครับเนี่ย เอิ๊กๆ ล้อเล่นคร้าบ ขอบคุณคร้่าบที่มาอ่านเรื่องผมเขียนครับ :a4:
myLoveIsYOu : ชื่อโรแมนซ์จังครับ เหอๆ ยังไงก็ขอขอบคุณมากๆนะคร้าบ มาเชียร์ตาป๊อดหรือแมทธิวกันครับเนี่ย เหอๆ ขอบคุณครับกับคำอวยพร :oni3:
pongsj : มาแรกๆก็มาว่าแมตของผมหลอกกินเด็กซะง้านอ่ะ ต้องจับลงโทษโดยการโบยก้นซัก 3 ที อิอิ
:angry2: ขอบคุณนะคร้าบ จ๊วบๆ
wutwit : ท่าจะยุ่งนะครับ อิอิ ยังไงก็กินเค้กกะกาแฟร้านผมแล้วจ่ายมาด้วยนะครับ ไม่มีมัดจำ ไม่คิดดอก
คิดแค่ค่าจูบ :o8: พูดอะไรออกไปเนี่ย ขักจะรุ้ว่าตัวเองเริ่มมั่วแระ แหะๆ ขอโทษนะก๊าบ
ปั่ น ป่ ว น : ชื่อฟังดูยุ่งเหยิงจังเลยนะครับ ยังไงก้ขอขอบคุณนะคร้าบที่มาปั่นป่วนกัน หุหุ ล้อเล่งคร้าบ :a3:
LoVeMoDe : การพิสูจน์การเป็นเกย์ที่แนะนำให้ผมเนี่ยโหดไปป่ะครับ อายเค้านะคร้าบ :o8:
naja : อ่านชื่อนี่แสดงว่าเคยเล่นในไซอิ๋วรึเปล่าครับเนี่ย o2 เอิ๊กๆ ขอบคุณมากๆคร้าบ
uknowvry : แนวนี้หวาน ผมว่าไม่เห็นจะหวานเลยครับ ออกจะแป๊กบ่อย(มุขนะครับ) 555++ :a5:
[D]a[D]a [T]oo[ : ขอบคุณครับที่สนุกไปกับการอ่าน ถ้าอ่านแล้วเครียดนี่ ผมก็ยิ่งเครียดครับ เหอๆ
ยังไงก็ขอขอบคุณมากๆนะคร้าบให้การติดตามมาอย่างดีเสมอ :oni1: ไม่ต้องไปเบื่ออิมหรอกครับ อิมออกจะน่ารัก อิอิ
premkoe : รออ่านแล้วก็หายไปเลยเหมือนหลายคนแล้วนะครับเนี่ย :serius2: อย่าซีเรีสนะครับ ผมล้อเล่น
fannan : ขอกันแบบนี้แหละครับ เอาให้อึ้งกิมกี่ไปเลย อิอิ :a3:
deshiwa : ขอบคุณนะครับ พอหลังๆมานี่ติดใจแมทธิวอ่ะดิ อิอิ ถ้าจะให้ป๊อดเอาแมตเป็นแฟนให้ได้นี่ต้องจับปล้ำเลยดีรึเปล่าครับ 555++ :oni2:
Pztor : คงจะไม่ได้อ่านอีกแล้วนะครับ วันนี้ตอนจบแล้วค้าบ o7
jammy : :angry2: เย้ยยยย พี่แดนมาหาว่าเรื่องนี้ป๊อดเป็นนางเอกซะงั้นอ่ะ ไม่ยอมๆๆๆ :serius2:
mahama : อ่านตอนจบผมยัง แล้วมันจบแบบ......... ที่คุณคิดหรือเปล่า อิอิ :oni1:
Poes : พี่เจนนี่ :o8: เอิ๊กๆ ถึงมาช้าผมก็ไม่ว่าคร้าบ พี่หนึ่งเป็นพี่สาวแสนดีของผมอยู่แล้ว น่านได้ทีเอาใหญ่เชียว อิอิ ยังไงก็ขอบคุณพี่สาวเหมือนเดิมครับ ในทุกๆเรื่องเลยครับพ้ม เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้คุยกันเลยอ่ะครับ ผมเองก็ไม่ค่อยว่างเลยครับ งงกะชีวิต :serius2:
b|ueBoYhUb : พี่เรย์ก็นึกว่าจะหายไปอีกคนแล้วครับ อิอิ สงสัยจาเริ่มเบื่อกะไอ้ป๊อดที่ยังคง "ก่งก๊ง" อยู่เสมอๆ เอิ๊กๆ ก็ป๊อดมันไม่ทันคนอ่ะครับพี่เรย์ :oni1:
Turn_righT : ขอบคุณคร้าบ เรื่องฝึกงานนี่หนักที่สุดครับ :a1:
น้ำค้าง : แทรกซึม เจ้าป๊อดมันคงแทรกซึมลงไปฝังไมโครชิปเลยมั้งครับพี่น้ำค้าง 555++ :a5:
ErosAmor : มาช้ายังดีก่าไม่มาเนอะครับ ขอบคุณนะครับที่มาลุ้นๆอยู่หน้าจอ(รึเปล่า ฮา) ป๊อดมันเดินหน้าเต็มที่ใส่เกียร์เต่าอยู่แล้วคร้าบ ช้าๆแต่ไปถึงที่หมาย หุหุ :oni3:
● MaYa~Boy ● : แมทธิวมันอาจจะอบอุ่นจนดูอบอ้าวไปก็ได้นะครับ เอิ๊กๆ :a2:
εïзPaIMhiNgεïз : พี่ไผ่หมิง ผมว่าทำรายงานนี่มันยากเฉยๆครับ แต่ฝึกงานนี่โคตรกดดันครับ แบบว่ามันเทอร์นเปลี่ยนฟิลด์ตลอด ทำให้เราต้องปรับตัวทุกครั้งอ่ะครับ แต่ก็ขอบคุรนะครับที่มาปูเสื่อรอ ได้ที่นั่งแถวหน้าบ้างไหมครับ เอิ๊กๆ :oni1:
patee : คร้าบผม รออ่านต่อก็รออ่านต่อครับ ว่าแต่..ตอนหน้าไม่มีให้ต่อแล้วนี่นา :a11: ว่าแต่ว่าอ่านมาหลายตอนนี่ยังไม่ได้กินซักชิ้นเลยเหรอครับเนี่ย 555++ เด่วป๊อดก็ทำเค้กเป็นเองแหละครับ เพราะว่ากลับบ้านไปแมตก็ไปสอนตัวต่อตัวกะป๊อดอยุ่แล้วนี่นา :o8:
...Dentyne... : เดนทีน ไม่ละลายในปากแต่ละลายในมือ ว่ะฮ่าฮ่าฮ่า ผมนี่มันมั่วได้จริงๆ หมี่ให้ผมไปตีพุงแทนป่ะครับ เอิ๊กๆ :oni1:
๛clearest๛ : ขอบคุณนะครับที่มาทวงแป้งเค้ก พอดีช่วงนั้นแป้งมันหมดทุกที่อ่ะครับ ต้องไปอาศัยซื้อแป้งเด็กแคร์มาทำขนมให้ทานแทนไปก่อนอ่ะครับ สนใจจะรับซักที่ไหมคร้าบ :a5:
artkung : มาตอนกำลังจะจบแล้วนะครับเนี่ย เหอๆ ป๊อดมันไม่ใช่ตลกคาเฟ่อ่ะครับ มันเลยแป๊กบ่อย หรือว่าตลกคาเฟ่เองก็แป๊กบ่อยหว่า เหอๆ :oni2:
JDevil : แหม สนใจมาเป้นนักร้องรับจ้างร้องให้ผมป่ะหล่ะ ค่าตัวไม่มีให้ มีแต่หัวใจที่ให้ได้นะคร้าบ
แอะ :a5: ล้อเล่งคร้าบๆ หมู่นี้ขักจะรู้ว่าตัวเองหื่นเจงๆ เอิ๊กๆ :o8:
RNA : โห มาช้าอ่ะ เค้าจะจบเรื่องแล้วนะคร้าบ ยังไงก็ขอขอบคุณนะคร้าบ o7
Ryuse : นี่ก็มาช้าอีกคนแล้วอ่ะ งอนๆๆๆๆ :a6: ล้อเล่นนะคร้าบ ขอบคุณที่มาอ่านครับ :a3:
nolirin :มาที่โหล่เลย ผมปิดรับสมัครพนักงานแล้วนะครับ เอิ๊กๆ ล้อเล่นครับ ไว้เรื่องหน้าค่อยติดตามอ่านกันใหม่ละกันนะครับ ถ้ายังไม่ลืมกันเสียก่อน อิอิ :oni2:
SoN : โห ผมนึกว่าคุณ nolirin จะที่โหล่แล้ว เรายังเจอโหล่กว่าอีก ขอมอบรางวัลให้เลยคร้าบ ล้อเล่นนะครับ อย่าซีเรียสนะครับผม ขอให้มีความสุขกับการอ่านตอนจบนะครับ :a1:
***************************************************************
เฮ้อ กว่าจะตามรายชื่อจนครบหมด แทบอ่วมเลยครับ กลายเป็นว่ากั๊กตอนนี้ไปอีก 2 ชั่วโมง
กับการตอบรีพลายที่ยาวๆขนาดนี้ เอิ๊กๆ ยังไงก็ขอขอบคุณมากๆนะครับผมที่มาอ่านและคอมเม้นให้ผม
บางทีจากการที่เหนื่อยๆมา พอได้อ่านรีพลายมันก็ทำให้เรามีความสุขได้เลยล่ะครับ ขอให้ทุกท่านให้
การสนับสนุนผู้อ่านท่านอื่นๆ เหมือนอย่างความดีที่ท่านสะสมมานี้นะครับ น่าน พูดซะธรรมะธรรมโม
สงสัยผมจะไปบวชแระครับ เอิ๊กๆ ยังไงเรื่องนี้ก็จะจบลงในตอนต่อไปนี้ เรื่องหน้า ถ้าผมมีเวลาคงจะ
ได้เจอกันอีกครั้งหนึ่งนะครับ แต่ครั้งหน้าขอแนะนำแนวไว้ก่อน นั่นก็คือ
1.แนวซุปเปอร์ฮีโร่
2.แนวไซไฟ
3.แนวเครียดๆ เน้นดราม่า
4.แนว...ไม่บอก กั๊กๆๆๆๆ
ยังไงก็คงจะเขียนทีละเรื่องแหละครับ แต่คาดว่าคงเอาให้จบก่อนมั้ง จะได้ไม่รีบแบบเรื่องนี้
มันเลยทำให้เรื่องนี้ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เนื่องจากขาดการขัดเกลา แต่ก็ตามสไตล์ผมแหละครับ
ไม่มียืดเยื้อ เดินหน้ากระชับฉับไว ได้ใจความ อาจจะผิดพลาดบ้างเพราะผมยังเด็กนะครับ
ส่วนเหตุที่เลือกเอาวันนี้เป็นตอนจบนั้นเพราะว่ามันเป็นวันที่มีความหมาย(สำหรับบางคน แต่ไม่ใช่ผม)
แล้วมันก็ต้อนรับกับความรักของป๊อดและแมทธิวครับ แม้ผมจะไม่ชอบวันนี้มาตลอดเวลา 21 ปีเลยก็ตาม
สุดท้ายขอให้มีความสุขในวันวาเลนไทน์เดย์นะครับ แม้ว่าผมจะไม่ได้อะไรจากใครเลยก็ตาม
มันก็เหมือนกับวันธรรมดาๆของผม ที่แสนจะเจ็บปวดที่สุด ชิส์
:L3:
ยังไงก็ตามแต่ครับ ขอจิ้มให้บวก +1 ทุกท่านที่กล่าวถึงทั้งหมดคร้าบ (เอาให้มือหงิกไปข้างเลย อิอิ)
ปล.ตอนจบขอขอบคุณภาพจากฟอร์เวิร์ดเมลล์ที่ผมได้มาจากพี่ยีนส์นะครับ
"ขอบคุณทุกๆคอมเม้นคร้าบพ้ม บ้านนี้อบอุ่นดีเหลือเกินครับ"
-
โอ้ว ต้องขอบอกไว้ก่อนเลยคร้าบ
:c1:
^^ เค้กรสรัก กาแฟรสหวาน ^^
(http://img87.imageshack.us/img87/1926/imagecake001hl5.jpg)
ตอนอวสาน
ผมรีบโทรศัพท์หาพี่แมตทันที แต่ปรากฏว่าเป็นเสียงพนักงานสาวของเครือข่ายโทรศัพท์ดังเป็นคนรับ ‘บ้าจริง หรือพี่แมตปิดเครื่องไว้นะ หรือไม่พี่แมตก้ขึ้นเครื่องไปแล้ว’ ผมคิดในใจ ในระหว่างนี้ผมก็กลัวว่าอิมจะรอผม ผมตัดสินใจแล้วล่ะ ว่าผมควรจะบอกอิมเสียที
“อิม ป๊อดมีเรื่องจะบอก”
“ป๊อดค่อยๆพูดก็ได้นะ รีบจัง”
“ป๊อดจะบอกว่า ขอบใจนะที่อิมเคยรักป๊อด แต่อิมรู้ป่ะว่าหลังจากที่อิมบอกเลิกกับป๊อดในครั้งนั้น ป๊อดก็มีคนใหม่แล้วล่ะ”
“นี่ป๊อดล้อเล่นกับอิมใช่ไหมเนี่ย”
“เปล่า จริงๆ อิมฟังป๊อดนะ ป๊อด...รัก...พี่แมต”
“ไม่จริ๊งงงง!!!!” แล้วก็ตามมาด้วยเสียงกรี๊ด ผมจึงกดวางสายอิม แล้วโทรกลับไปหาพี่แมตอีกครั้ง แต่ก็ยังพบว่าไร้การตอบรับอยู่ดี
เมื่อมาถึงสนามบินที่โอ่อ่าที่สุดของประเทศไทย ผมก็ไม่รู้ว่าผมจะไปตามตัวพี่แมตได้ที่ไหน ผมวิ่งไปอ่านจอมองหาประเทศอังกฤษก็ไม่เจอ ทำไมรายชื่อมันเยอะอย่างนี้เนี่ย ผมตัดสินใจแล้วว่าวันนี้ยังไงผมต้องบอกรักพี่แมตให้ได้ เพราะว่าผมอาจจะไม่ได้เจอพี่แมตอีกเลย เมื่อผมนึกขึ้นได้ผมจึงวิ่งเข้าไปหาประชาสัมพันธ์ถามหาผู้โดยสารขาออกทันที เธอบอกผม แล้วผมก็แทบจะวิ่งไปเลยทีเดียว แต่ว่าคนเยอะมาก ผมมองหาคนที่ผมอยากเจอไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ
ผมหาเท่าไรก็ไม่เจอจนผมเริ่มจะท้อแล้ว เพราะมันผ่านไปได้เกือบ 1 ชั่วโมงแล้วที่ผมวนเดินตามหาอยู่อย่างนี้ ผมคงไม่มีหวังแล้วล่ะที่จะได้เจอพี่เขาเป็นครั้งสุดท้าย ผมไม่น่าพลาดเลย ตอนพี่แมตโทรหาตัวเองก็ไม่ยอมรับโทรศัพท์ซักที ผมรู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูก ตอนนี้ผมเดินร้องไห้โดยไม่อายใครแล้ว จนเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องน้ำ ผมปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาช้าๆ ทำไมนะ ความผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่ามันจึงมักเกิดกับตัวผม พี่แมตกับผม เราคงมีวาสนาต่อกันเพียงเท่านี้มั้ง และเมื่อผมเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจะล้างหน้าล้างตานั้นก็มีมือมาแตะที่บ่าผมเบาๆ
ผมหันกลับไป ทำให้น้ำตาที่กำลังว่าหยุดไหลเมื่อซักครู่ รินไหลออกมาอีกครั้ง ผมโผกอดชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า
“พี่แมต พี่แมตไปอยู่ไหนมา ผมตามหาพี่จนทั่วเลยนะ ผมอยากบอกพี่แมตนะ ก่อนที่จะไม่มีโอกาส ผม...รัก...พี่แมตนะ”
“หืม”
“ผมรักพี่แมตตอนไหนไม่รู้ ผมรู้แค่ว่าเวลาผมอยู่กับพี่แมตพี่ทำผมมีความสุข พี่แมตได้ยินไหนเนี่ย ผมรักพี่นะ” เสียงผมแทบจะตะโกนด้วยซ้ำ คนก็เริ่มมองมาที่ผมละ แต่ผมไม่สนใจหรอก พี่แมตยังคงกอดผมไว้แล้วก็ลูบหัวผมเบาๆ
“แล้วทำไมต้องร้องห่มร้องไห้ด้วยเนี่ย”
“ก็มันดีใจที่ได้เห็นพี่อีกครั้ง ผมนึกว่าพี่แมตจะไปแต่งงานกับพี่เจนนี่ที่อังกฤษแล้ว”
“เฮ้ย แล้วนี่ใครบอกว่าพี่จะไปแต่งงาน 555” พี่แมตถึงกับหัวเราะ “อีกอย่างเจนนี่เขามาขอคืนดีกับพี่ แต่พี่บอกเขาไปแล้วล่ะว่าพี่มีคนอื่นแล้ว”
“พี่แมตมีคนอื่นแล้ว” ผมทวนคำพูดพี่แมตอีกครั้ง แต่แทนคำตอบพี่แมตค่อยๆเอามือมาจับที่หูผมทั้ง 2 ข้าง พร้อมโน้มตัวลงมาจูบที่หน้าผากของผม
“คนๆนั้นก็อยู่ตรงหน้าพี่ไง” ผมยังคงงงอยู่ “พี่รักเอ็งเหมือนกันนะป๊อด”
“พี่แมต”
ก่อนที่ผมจะเริ่มพูดอะไรไปมากกว่านี้ ริมฝีปากของชายที่อยู่ตรงหน้าก็ค่อยๆสัมผัสกับริมฝีปากของผม มันไม่ได้เร่าร้อน แต่มันกับนิ่มนวลชวนให้หลงใหล เมื่อผมได้สติจึงผละออกจากตัวพี่แมต
“บ้า อายคนอื่นไหมเนี่ย เอ่อ.... แล้วพี่แมตจะไปอังกฤษทำไมล่ะครับ ถ้าไม่ได้ไปแต่งงานกับพี่เจนนี่”
“ซ่าร่าห์ไม่ได้บอกหรอกเหรอว่าพี่จะไปทำธุรกรรมซื้อขายกับพ่อพี่อ่ะ”
“ไม่อ่ะ แล้วพี่แมตจะกลับมาที่นี่อีกหรือเปล่า”
“กลับมาดิ ก็คนรักของพี่อยู่ที่นี่นี่นา”
“แหวะ เอ่อ แล้วพี่ไปไฟลท์ไหนอ่ะ”
“อ๋อ ไม่ทันแล้วล่ะ พอดีว่าพี่ท้องเสียเลยเข้าห้องน้ำนานไปหน่อย 555 ตอนนี้มันคงไม่ทันแล้วล่ะ พี่ว่าพี่ไปไฟลท์พรุ่งนี้ดีกว่า วันนี้ดีใจที่มีคนมาบอกรัก ขออยู่กับคนรักให้ชื่นใจก่อน หึหึ”
“อะโด่”
“แล้วถ้าพี่ไม่ท้องเสีย แล้วจะรู้ไหมเนี่ยว่ามีคนที่รักพี่ ไม่ใช่พี่เองที่คิดไปคนเดียว”
“อ่ะนะ”
จากนั้นพี่แมตก็ดึงตัวผมมากอดเอาไว้ท่ามกลางหน้าห้องน้ำที่สนามบิน โดยที่เราทั้ง 2 คนไม่อายใครเลย ช่างโรแมนติกดีแท้ หากว่าไม่มีกลิ่นจากห้องน้ำมารบกวนจมูกของพวกเราไปเสียก่อน....
The END…..
-
จบแบบน่าร๊ากกก (แต่อยู่หน้าห้องน้ำ :m23:) :oni2: :oni2: :oni2:
เรื่องนี้น่ารักมากกก :o8: :o8: หวานแต่ไม่เลี่ยน แบบนี้ชอบบบบ :m1: :m1: :m1:
จะรออ่านเรื่องต่อไปนะ :oni1: :oni1:
-
จบน่ารักหวานแหววมากครับ :o8: :m1:
พี่แมต ได้ใจมากครับ จูบไอ้ป๊อด หน้าห้องน้ำเลย :m4:
-
จบแบบน่ารัก อือ ก็ดีเหมือนกันแหละ
เบาๆ นุ่มๆ ดี รอเรื่องใหม่ต่อไปนะจ๊ะ
สำหรับวันนี้ :c2: จ้ะ
ขอให้ไปฝึกงานอย่างมีความสุขนะ อย่าเครียดล่ะ
อ้อ ไปฝึกงานขอให้เจอแฟนหล่อๆ นะ :L1: :L1:
-
ขอบคุณครับ
ยังรอเป็นกำลังใจให้เสมอครับ
-
หักมุมได้เฉียบมาก อิอิอิ
:c1:
-
:impress: :impress: :impress:
ว่าละว่าต้องจบแบบนี้
แต่จบแบบน่ารักดีครับผม
ชอบๆๆ รักกันทั้งทียังไม่มีเรื่อง
บนเตียงเลยอะคู่นี้ อิอิ
:impress: :impress: :impress:
-
:m1:
ขอคุณครับสำหรับเรื่องดี ๆ แล้วก็ความสุขที่เอาแบ่งปันกัน
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
รักแห่งสุวรรณภูมิ :m13: :m13:
จบอย่างงดงาม :m1: :m1:
ชอบมาก ๆ เลยครับพี่เอ็ม o13 o13 o13
ฝึกงานก้อสู้ ๆ นะครับพี่ชาย
:c2:
-
ขอบคุณสำหรับความสุขที่มอบให้กันผ่านตัวหนังสือครับ :give2: :impress:
เรื่องหน้าขอข้อ 3ก่อนนะ ชอบแบบดราม่าๆ เครียดๆครับ
-
วันนี้มาอ่านเรื่องนี้รวดเดียวจบเลยอะคับ
น่ารักดีนะคับ :o8:
แต่ฉากจบอะจิ :a6:เหอๆหน้าห้องน้ำเลยแฮะ
:m1: :m1: :m1:
:L2: :c1: :L2:
-
จบได้น่ารักมากเลยอ่ะ
ในที่สุดก็ได้บอกรักกันสักที อิอิ :m1:
แต่งเรื่องใหม่เมื่อไรบอกกันด้วยนะ จะรออ่าน
แล้วก็สุขสันต์วันแห่งความรักด้วย
ใครไม่รักพี่รักนะ :o8: (แอบเขิน)
krappom : พี่ป๋อมแป๋มทานเค้กมากไปเด่วอ้วนนะครับ เอิ๊กๆ ขอบคุณนะครับที่มาให้กำลังใจครับพ้ม
ป๋มอยากได้ตุ๊กตาเป็ดน้อยอ่ะครับ มีเหลือให้ป๋มซักตัวป่าวครับ หุหุ :oni2:
ถ้าอยากได้ตุ๊กตาเป็ดน้อยนี่ต้องมีอะไรมาแลกเปลี่ยนนะ เช่นเอาตัวเข้าแลกอะไรอย่างนี้ :m14:
-
จบได้หักมุมดีจริง แถมเลือก location ได้น่าประทับใจจริงๆ 5555 กลายเป็น เรื่องรัก ณ สุวรรณภูมิ ไปซะได้ 5555555
แต่ก็น่ารักดีเน๊อะ หุ หุ หุ
-
มีตอนพิเศษให้ป่าวคับ
อยากอ่านคับ..น่ารักดี
:pig4:
-
nolirin :มาที่โหล่เลย ผมปิดรับสมัครพนักงานแล้วนะครับ เอิ๊กๆ ล้อเล่นครับ ไว้เรื่องหน้าค่อยติดตามอ่านกันใหม่ละกันนะครับ ถ้ายังไม่ลืมกันเสียก่อน อิอิ :oni2:
[/color]
ถึงเค้าจะมา(เกือบ)คนสุดท้าย :m1:แต่เค้าก้อมาด้วยใจรักน๊า :L2:
รับนู๋เปงพนักงานอีกคนแล้วกันเนอะ อิอิ
จะรออ่านเรืองหน้านะคะ
แล้วเรื่องนี้จะมีตอนพิเศษมั้ยน๊า อยากอ่านค๊า^^
-
จบได้หักมุมมากเลยครับ
แต่ว่า ... ก็น่ารัก หวานแหววดีนะครับ
เสียอย่างนึง มาจบหน้าห้องน้ำเนี่ยนะ 555+
:c1: ครับ
-
ขอบคุณที่เขียนเรื่องน่ารัก ๆ ให้อ่านกันนะ :m1:
แล้วจะคอยติดตามผลงานเรื่องหื่น ๆ ต่อไป :o8:
สู้ต่อไปกับการฝึกงานนะ :a2:
-
จบน่ารักดีอะ...
ขอขอบคุณสำหรับผลงานที่นำมาให้อ่านนะค้าบบบบบ..
แต่ยังไม่ได้อ่านพี่แม็ตกะป็อด....กันเลยอะ 555555555555555
วันนี้ไม่ทำงาน ไปกินเค้กกะกาแฟที่ร้านดีกว่า :oni1: :oni1: :oni1:
-
จบแบบหวานๆแต่ยังแอบป่นฮาน่ะเนี่ย :c1:
ปล.ขอตอนพิเศษแบบแมตหื่นๆหน่อยสิ อิอิ :oni2:
-
จบแบบหวานๆแต่ยังแอบป่นฮาน่ะเนี่ย :c1:
ปล.ขอตอนพิเศษแบบแมตหื่นๆหน่อยสิ อิอิ :oni2:
ขอลอกการบ้านหน่อยคับ
เห็นด้วยอย่างแรง
:oni3:
-
ขอบพระคุณากๆนะครับสำหรับเรื่องราวดีๆที่ให้ในวันวาเลนไทน์อ่านแล้วต้องอมยิ้มทุกที :L2:
-
@ อมยิ้มหวานๆ :L1: สนุกมาก
-
หว๊าน หวาน
น่ารักจังเลย
ขอบคุณเรื่องดีๆแบบนี้ฮะ
-
จบแว้ว
....Love and Reason forever stranger. :L2:
-
รักจบลงในห้องน้ำ อิอิ
-
ง่ามาไม่ทันเกาะติดขอบจอตอนจบ :m23:
เริ่มแบบใสๆ แล้วก็จบแบบใสๆอย่างที่ต้องการ555 :m4:
ขอบคุณคนเขียนมากสำหรับเรื่องน่ารักๆ o13
และแล้ววาเลนไทน์แสลงจายก็ผ่านไป o7 5555
:mc2: :mc2: :mc2:
-
ซาบซื้งจริงๆป๊อดเอ้ย
บอกรักหน้าห้องน้ำ 5555
:L1: :L2:
-
o7 จบได้น่ารักดี ครับผม หุๆ ว่าแต่ เรียกไผ่ว่า พี่เนี่ยะ รู้สึกเคืองๆ :m29: ผมก็ 22 เองน๊า หุๆ
-
:m4:สนุกแต่สั้นไปหน่อยคับ
-
:m4: :m4: :m4: :m4:ขอบคุณมากมายคร้าบ
-
:L2: ขอบคุณค่า น่ารักจังเลย
-
จบแล้ว สนุกดีคับน้องเอ็ม
เรื่องน่ารักๆ ใสๆ ดี ชอบคับ
เป็นกำลังใจให้สำหรับเรื่องต่อๆ ไปด้วยน้า สู้ๆ
-
แม๋....น้องเอ็มเก๊าะ ก็พี่อยากเปงคนแรกและคนฉุดท้ายของน้องเอ็มงายยยย คึคึ :o8:
:L2:
-
บอกรักกันในห้องน้ำ :m1: โอ้ย!! โรแมนติก 5555 :m13: :m30:
ชอบคับ หวานสมชื่อเรื่องเลย :m1: :m13:
เป็นกำลังใจให้นะคราบ :a11: :a3:
หวังว่าคงได้อ่านผลงานของพี่ครั้งต่อไปนะคราบ :oni2:
จะรอ :oni1:
-
พี่แมตกับป๊อดไม่อาย คนอ่านอายแทนเลย :o8:
กาแฟน่ากินมากเลย หิวๆแล้ว
ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆแบบนี้ค่ะ
เอาผลงานใหม่มาลงไวไวนะคะ อยากอ่านอ่า
-
น่ารักมากเลยเรื่องนี้ ชอบมากเลย :o8:
ทำใมถึงรีบจบจังคับความรับพึ่งเริ่มต้นเองขอภาค2ให้เปล่า :oni2: :oni2:
-
lแต่งได้น่ารักมาก จะมีตอนพิเศษ??? :o8:
-
โรแมนติกค่อดดจูบกันหน้าห้องน้ำ :m29: ขอบคุณคับที่แต่งเรื่องมาให้อ่านน่ารักจริงๆ :o8:
-
ว้าจบซะแระ
ไม่มีตอนพิเศษมั่งหรอ อิอิ
-
ตอนพิเศษคร๊าบบบบบบบบบบบบ
รีเควสคอนพิเศษอย่างด่วนเลยอ่ะ
สนุกมาก ๆ เลยครับ เนื้อเรื่องน่ารักดีอ่ะ
แต่ผมว่าดำเนินเรื่องเร็วไปหน่อยนะครับ
น่าจะใส่ฉากบรรยาย และก็รายละเอียดเหตุการณ์ให้มากกว่านี้หน่อยอ่ะครับ
รีบเอาตอนพิเศษมาลงให้หน่อยนะคร๊าบบผม
o13 o13 o13 o13 o13
-
:m13: :m13:รอตอนพิเศษครับ :m13: :m13:
-
จบได้สวยงามดีครับ
เกือบเข้าใจผิดไปแล้วไหมนั่น
คริคริ
มีอะไรไม่ถามก่อนก็แบบนี้
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆครับ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
น่ารักดีอะ
รอตอนพิเศษครับ :m4:
-
อ่านจบและ :pig3:
ขอบคุณนะคร๊าบ
สำหรับเรื่อง ๆ ดี
จะรอติดตามเรื่องต่อ ๆ ไปนะครับ :bye2:
-
อ่านแล้วอมยิ้มเลยคับผม ฮ่าอ่า :o8:
-
:m22:ย่องเข้ามาอ่าน
วันนี้คุยกะเอ็มก้อเยยมาอ่านซะเยยเหงโปรโมท :laugh: หนุกดีอ่ะ o13 พยายามต่อไปเพื่อน :a2:
ปล.อ่านรวดเดียวหมดด้วยตาซ้ายข้างเดียว(ตาขวาบาดเจ็บ<ตาแดง>)
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
สนุกดีครับ แต่จบเร็วไปหน่อยเนอะ
ไงก็เ็ป็นกำลังใจให้ครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เรื่องนี้น่ารักมากเลยครับ ชอบอะ
ขอบคุณที่เอาเรื่องสนุกๆมาลงให้อ่านนะครับ
^_______^
:m1:
-
อ๋าาา ..
น่ารักที่สุดเลย ><
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะฮะ
-
ตอนที่ 3 “วันนี้ผมขอเสิร์ฟเลยนะครับ”
“พี่จะทำแยมโรล รสบลูเบอรี่ให้ทานนะ”
อ๊ากกกกกกกกกซ์ ชอบที่สุดเลย แยมโรล รสบลูเบอรี่ ร้านอยู่ที่หนายยยยยยย
“เค้าไม่เคยคิดหรอกนะว่า สิ่งที่เค้าทำหน่ะมันเหมาะหรือไม่ แต่ถ้าเค้าไม่ทำ เค้างคงต้องอดตาย เกิดเป็นคนต้องมีความพยายาม หากคนเราไม่ได้รับบทเรียนให้เราล้มบ้างไฉนเราจะรู้วิธียืน จำคำพี่ไว้ด้วยนะ”
พี่แมต ไมใจดี น่ารักงี้อ่ะ สอนน้องด้วย
-
ตอนที่ 4 “อ๊ะ ไอ้ป๊อด เอ็งจะแอบมองพี่ทำไม ออกมาซะดีๆ”
เฮ้ออออ วันนี้ผมคงจะพลาดท่าแล้วล่ะ เกย์สมัยนี้แอ๊บได้เก่งจริงๆเลย เอ๊ะ หรือว่าพี่แมตไม่ได้เป็นเกย์จริงๆ แล้วทำไมผมต้องไปทำอะไรแบบนี้ด้วยหว่า หรือผมสนใจพี่แมต ไม่ใช่ละ delete delete ผมก็มีอิมอยู่แล้วนี่นา แต่ก็นะ พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันสุดท้ายของการทำงานที่นี่นี่นา เฮ้ออออ ใจหาย....
เฮ้อ เจ้าป๊อดเอ๊ยยยยย ขยันและสนใจเรื่องเรียน ให้ได้อย่างงี้ม้ายยยย
อะไรมันจะตั้งใจจับผิดขนาดน้านนนนน
ชักจะเริ่มไม่ไว้ใจน้องอิมซะแล้วววว จะทำให้น้องป๊อดเสียความตั้งใจรึเปล่าเนี่ย
อุตส่าห์ไปทำงานหาตังค์มาซื้อของขวัญ
เป็นกำลังใจให้นะคะน้องป๊อด สู้ๆ
-
:oni1:ไม่ชอบกินเค้ก ไม่ดี่มกาแฟ แต่คงต้อง ทดลองบ้างแล้ว เมื่ออ่านเรื่องนี้ ขอบคุณคร้าบบบบ
-
น่ารักมากค่ะ
เรื่องก้อหนุกค่ะ
อ่านแล้วอยากกินกาแฟกับเค้กเลย
-
อ่านจบแว้ววววว
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกก
หวานสมชื่อเรื่องเลยครับ
ขอบคุณน้องแอ็บนะครับ
สู้ๆค้าบบบ
-
ตอนย้ายเวปจะขอรีเมคเรื่องนี้หน่อยนึงนะครับ
ไม่มีตอนพิเศษเหมือนเดิม
แต่จะเพิ่มภาคต่อในตอนท้ายเรื่องอีกไม่กี่ตอนครับ
ไว้ไง แก้ไขเสร็จเมื่อไรจะเอามาลงให้อ่านใหม่นะครับ
แต่ตอนนี้อยู่ในช่วงใกล้สอบอยู่อ่ะครับผม
ติดตามกันด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
-
โฮะๆ เรื่องนี้เขียนดีจัง
เสียดายน่าจะมีตอนพิเศษซะหน่อย
อยากอ่านคู่เพื่อนป๊อดมั่งจัง อิๆ
-
อ๊ายยย :m1: :m1:
พี่แมทน่ารักอ่ะ :m1: :m1:
อิอิ :o8: :o8:
ชอบๆ :laugh: :oni1:
น้องป๊อดอ่ะฮาดี :laugh: :laugh: :m32:
555+ :mc4: :mc4:
:bye2: :bye2:
-
คนแต่งแต่งได้น่ารักดีคับ
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วสบายๆน่ารักไม่เครียด
ชอบครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับผม
-
ลุงชอบคาเรคเตอร์ของหลานแมตจัง
มันดูใกล้ตัวลุงดีจังอะหลาน
-
เป็นเรื่องที่น่ารักมากเลยค่ะ
นิยายใสๆอ่านได้ทุกวัย :oni1:
อยากให้มีตอนพิเศษจังเลย ไม่สนใจจะเขียนต่อหน่อยรึค่ะ :t2:
ปล.เป็นเรื่องแรกในบอร์ที่ใช้เวลาอ่านเร็วที่สุดด้วยค่ะ :L2:
-
ซาบซึ้งตรึงใจ...........อายป๊อด กะ พี่แมต
-
:m1: :m32: :m32: เข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่อง ชอบกินอยู่แล้วเค้ก อ่ะ โดยเฉพาะรสกาแฟ เรื่องนี้น่ารักดีเนาะ นายเอก เนี่ยดู โก๊ะ ๆ เหมือน นางเอกการ์ตูนญี่ปุ่นเลย อ่านไปเขินไปแทน :pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุกมาก น่ารักดี แถมฮาด้วย แต่ติดตรงที่เนื่อเรื่องมันกระชับมากๆไปหน่อย คิคิ เป็นกำลังใจให้นะ :m1:
-
:o8:สนุกมากเลยค่า กุ๊กกิ๊กใสๆกันดีจัง
-
สั้น กระชับ น่ารัก ได้ใจความ
มีความสุข
ขอบคุณน่ะครับบบบบบบบบบบบ
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
:3123: :3123: :3123: :3123:
น่าร้ากก
[/color]
-
หว่า..... :mc4:
น่าจะมีต่ออีกหน่อยอา...งืมๆๆๆ
พี่แมตกับป๊อด กำลังน่าร้ากกกกกก อิอิ
-
อ๊ากกกกกกก เขิน แทน เลย :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
ช่าง กล้า นะ เนี่ย . . . . หน้า ห้อง น้ำ ! ! ! ! !
แล้ว จะ มี ตอน พิ เศษ มั๊ย อ่า :z10: :z10: :z10: :z10:
-
หนุกหนานมากมาย ขอบคุณก๊าบ o13
-
ขอบคุณที่มาเขียนให้อ่านน่ะคร๊าบบบบบ
แต่มันสั้นๆเนอะ
ไม่สะใจเลย
5555555555555555
ขอบคุณอีกครั้งคร๊าบบบบ :-[ :impress2: :man1:
(อยากมีแบบนี้มั้งอ่า งิงิ)
-
ประทับใจ
น่ารักทั้งคู่เลย
-
อ่านแล้วน่ารักมากครับพ้ม
-
:o8: :-[ :-[
แหม น้องป๊อดไม่ค่อยเลยนะคะเนี่ย
อ่านไปแล้ว ทำไมน่ารักอย่างนี้เนี่ย
แบบว่า เด็กน้อยคนนี้ช่าง รั่วและน่ารักดีแท้
ตอนแรกคิดว่าพี่แมวทิวจะไปแล้วซะอีก
อย่างนี้เค้าเรียกว่าคู่กันแล้วไม่แคล้วกัน อิอิ
นังอิม สมน้ำหน้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m20:
น่ารักดีค่ะ พึ่งเข้ามาอ่าน ชอบค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ อยากกินเค้กกับกาแฟมั่งจังวุ้ย
-
จบน่ารัก แต่ขอฉากอื่นได้ม๊ายยยยยยย
สนามบินก็ได้ แต่ทำไมต้องในห้องน้ำ :z3:
-
สนุกดีเนอะ ขอบคุณนะ :pig4: :pig4: :L2: :L2: :3123: :3123:
-
อ่านจบแระ สนุกดีคาบ
ก็นิยายนิเนอะ อิอิ...
:mc4:
-
น่ารักดีอะครับ แต่ว่า... บอกรักกันในห้องน้ำสนามบินเนี่ยนะ โรแมนติกมากกกกก :laugh:
-
ถ้าไม่ท้องเสีย
5555+
คงไม่เข้าใจกัน
ขำขำ
บอกรักกันในห้องน้ำ
โรแมนมาก(คิดไปได้)
นิยายเรื่องนี้สนุกมากๆค่ะ
ขอบคุงน๊าค่ะสำหรับนิยายดีๆ
-
ขอบคุณมากค่ะ
น่ารักน่ากินจัง
:bye2: :bye2:
-
น่ารักดีจังเลย หวานๆๆๆๆ :-[
-
อืมมม เนื้อเรื่องน่ารักมากๆเลย สนุกดี
บรรยากาศหวานๆ กับความเป๋อๆของป๊อดน่ารักจัง
อยากจิ๊บกาแฟหวานๆ กับเค้กหอมๆสักชิ้นแล้วสิ อ่านแล้วชักหิวๆแหะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆเรื่องนี้นะ เป็นกำลังใจให้สำหรับเรื่องต่อไป
-
เรื่องน่ารักจังเลย
เดินเรื่องเรียบ ไปเรื่อยๆ แต่กุ๊กกิ๊กน่ารัก
มีให้ลุ้นเป็นระยะๆ หวานๆสมชื่อเรื่อง
ขอบคุณน้องเอ็มมากนะคะ บวก 1 แต้มด้วยค่ะ
แล้วที่จะมีภาคต่อ ยังจะมีอยู่หรือป่าวเอ่ย?
-
เนื้อเรื่องน่ารักดีอะ
หวานได้ใจจริงๆ
:impress2: :impress2:
-
สถานที่จบ ณ ห้องน้ำ
-
น่ารักมากๆ ครับ
-
เรื่องนี้หวาน+น่ารักมากๆเลยค่า
ตอนจบนี่เล่นเอาลุ้นแทบตายแน่ะ 55+
-
บอกรักกันในห้องน้ำสนามบิน
เหมือนจะโรม้าน แต่ก้อน่ารัก :-[
-
จบแล้วอ่ะ
สั้นจังเลยนิ
-
น่ารักมากๆๆๆเรื่องนี้ :-[
แต่งเก่งมากมาย
-
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ
เนื้อเรื่องสนุกและน่ารักมากๆเลยค่ะ
บรรยากาศก็อบอวลด้วยกลิ่นกาแฟกับเค้ก
หิวขึ้นมาทันที หุหุ
ขอบคุณมากนะค่ะที่แต่งเรื่องน่ารักๆมาให้อ่าน
จะเป็นกำลังใจให้เรื่องต่อๆไปค่ะ^^
-
กลับมาอ่านอีกหรอ
ก็ยังรู้สึกดีๆ
และก็ซึ้งเหมือนเดิม
รออ่านเรื่องต่อไปนะครับบ
-
คิดถึงคนแต่งจัง มันหายไปไหนไม่รู้
:z1: :pig2: :seng2ped: :z3: :L3:
-
น่ารักๆๆๆ
หักมุมไปแบบสุดๆๆ 555
ขอบคุณพี่แมตที่ปวดท้อง จนขึ้นเครื่องไม่ทัน 555
-
เรื่องน่ารักมากเลย น่าเสียดายที่คนแต่งไม่ค่อยมีเวลาเลยเร่งสรุปเรื่องซะ
จริงๆยืดเป็นละครช่องหลายสีเลยก็ได้นะเนี่ย 555
มาต่อตอนพิเศษให้คนอ่านชื่นใจหน่อยดิคับ อยากเห็นพี่แมตหื่นอะ
(แป้งโรย ทาแยม ลาดวิปปิ้ง 555)
-
โอ๊ย น่ารักมากอ่า อ่านแล้วอยากกินเค้กมากเลย 55555
ขอบคุณมากๆ นะค่ะ ^^
-
อ๊า าาาา ดีใจที่พี่แมตท้องเสีย :laugh:
ไอ้ป๊อดน่ารักจริงๆ
-
merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//
-
เรื่องน่ารักมากค่ะ
เสียดายสั้นไปหน่อย
-
เรื่องน่ารักมากเลยค่ะ อิๆ
อยากอ่านตอนพิเศษจังเลย :กอด1:
-
บอกได้คำเดียว...น่ารักมากกกกกกกกกกก
พี่แมตกับป๊อด ><~~~~
ลุ้นตลอดทั้งเรื่องเลย
แบบป๊อดรุกเร็วมาก 555555+
แอบฮาสถานที่ของตอนจบนิดหนึ่ง
หน้าห้องน้ำ 555555555555+
อยากให้มีตอนพิเศษจังเลยอ่ะ อิอิ^^
-
เรื่องน่ารักมากๆๆๆๆๆอ่าครับ
พี่แมทกับน้องป๊อดเป็นคู่ที่น่ารักปนฮามากมาย
ตอนจบหวานมากๆๆๆๆๆ
เมื่อไรผมจะเจอแบบนี้กับเค้าบ้าง (อย่างเองคงต้องชาติหน้า) :try2: :try2: :try2: :try2: :try2: :try2: :try2:
ขอบคุนของผู้แต่งมากๆๆๆเลยอ่าสำหรับเรื่องราวดีๆๆและน่ารักแบบนี้
-
เรื่องน่ารักหวานๆเหมือนชื่อเรื่องเลย
ป๊อดก็ขยันปล่อยมุกแป๊กซะจริงๆ
-
:o8: น่ารักอ่า
-
:L2:
thank.
-
ในที่สุด ป๊อดก็สมหวัง
o13 o13
-
ในที่สุดก็จบแบบ แฮปปี้ แต่แอบฮา ^^
อ่านแล้วไปหาเค้กกินบ้างดีกว่า
เอิ๊กๆ :-[ :-[ :-[
-
** อ๊ากกกกกกกกก
** น่ารักมากค่ะ
** เจ้าป๊อดกวนประสาทใช้ได้เลย แต่ก็แอบน่ารักอยู่ในตัว
** :impress2:
-
:o8:น่ารักอ่ะ :กอด1:แหมนี่ถ้าไม่ใช่เพราะพี่แมตท้องเสียนะ o18
-
สนุกมากๆเลยคร้าบมาเป็นกำลังใจให้นะ
-
น่ารักดีอะ เรื่องนี้ 5555 บอกรักกันหน้าห้องน้ำ *[]*
อยากอ่านตอนพิเศษจัง จะมีไหมหนอ ><
-
อยากให้มีภาคสองเนอะ :sad4:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
หอม หวาน อร่อย เหมือนชื่อเรื่องเลยอ่ะ
:กอด1: :L1: คนแต่งนะคะ
-
น่ารัก
อมยิ้ม
มีความสุข
-
:pig4:
-
หวานๆค่ะ มีตอนพิเศษป่าว
-
กว่าจะลงเอยกันได้...
แต่สุดท้ายก็แฮปปี้...ดีใจมากค่ะ...
สมน้ำหน้านังชะนีอิม 555
ขอบคุณสำหรับฟิกดีดีค่า ^^
-
สนุกมากค่ะ :)
-
ได้กลับมาอ่านอีกรอบ ยังประทับใจเหมือนเดิมเลยครับ
-
:-[
อ่านไปอมยิ้มไป^^
-
จบได้น่ารักมากๆ
อ่านเเล้วอมยิ้มตลอด
ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
เป็นเรื่องที่อ่านได้เรื่อยๆ แต่น่ารักดีค่ะ ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านกัะนะคะ :L2:
-
ขอบคุณนะคะ น่ารักดี ชอบมาก ^^
-
น่ารักดีอะ
-
น่ารักอะคับ ^^
-
เรื่องนี้อบอุ่นน่ารัก ก ก ~
:impress2:
-
น่ารักกก
-
ชอบๆ :z2:
-
กลับมาอ่านอีกทีก็ยังน่ารักสุดๆเลยเรื่องนี้ ขอบคุณคนแต่งนะครับ
-
จิ้มไว้ก่อนเดี๋ยวมาอ่าน ^^
-
ไม่รู้เจ้าของนิยายยังเล่นบอร์ดนี้อยู่รึป่าว
สบายดีไหมพี่เอ็ม แวะมาทักทาย ไม่รู้จะมีใครจำได้ไหม ถ้าเข้ามาอ่านก็ตอบกลับด้วยเน้อ
:)
-
user นี้ใช้ได้ล่ะ สบายดีนะพี่เอ็ม ไม่รู้จำกันได้ไหม แต่แวะเข้ามาอ่านนิยายพี่อีกรอบ
-
ขอบคุณค่ะ เรื่องน่ารักดี อ่านได้เรื่อยๆ แต่สั้นไปนิดนึง :mew3:
-
น่ารักมากครับ ...... ขอบคุณครับ
-
น่ารักอ่ะ ชอบชอบ
:katai2-1: :katai2-1:
:katai2-1: :katai2-1:
:katai2-1: :katai2-1:
-
แปะไว้ เด่วมาอ่าน :hao3: :hao3: :hao3:
-
ฮาไอ้ป็อดมันจริงๆ เรื่องนี้น่ารักดี ชอบอ่ะ ฮายันจบเรื่องเลย คิดได้ไงเนี่ย สารภาพรักกันในห้องน้ำสนามบิน :hao7: :hao7: :hao7:
-
น่ารัก สั้นกระชับได้ใจความ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
น่ารักดีอะ
:mew1:
-
เป็นเรื่องสั้นๆที่ได้ใจความมากค่า ชอบที่พี่แมตทำตัวไม่แสดงออกและก็ไม่แสดงออก ป๊อคเลยต้องทำหน้าที่ทุกอย่างเองซะเลย 55555
:z2: :z2: :z2: