เฮ้อ ที่จริงว่าจะพิมพ์ตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับ แต่พอดีเพื่อนมานอนห้องด้วย เลยไม่ได้พิมพ์เลย
เมื่อวาน So sad วันนี้ So angry แบบว่าโดนเพื่อนเกลียดอ่ะครับ ผมเลยกะจะแรงกลับซะเลย
ผมยอมซะที่ไหน เหอๆ เหนื่อยทั้งกายทั้งใจ ผมก็ไม่อยากดองมันไว้ ตอนนี้ก็พยายามเร่งๆปั่นๆคับ
อีกไม่กี่ตอนก็จะได้จบแล้ว ขอให้เพื่อนๆมีความสุข สุขีๆ วันตรุษจีนนะครับผม
***********************************************************^^ เค้กรสรัก กาแฟรสหวาน ^^
ตอนที่ 10 “อิม...ป๊อดขอให้โชคดีละกัน” “สวัสดีครับ...นั่นใช่คุณแมทธิวหรือเปล่าครับ”
“เอ่อ... ใช่ครับ แล้วไม่ทราบว่าใครกำลังพูดอยู่ครับ”
“อ๋อ คนหน่าตาดีอ่ะครับ”
“เหอๆ ถ้าไม่มีธุระอะไรผมวางละนะ”
“เดี๋ยวสิครับ โอ๋ๆๆๆๆ มีคนฝากมาง้ออ่ะครับ เค้าบอกว่าหายโกรธเค้ารึยัง”
“ใครอ่ะ ผมไม่ได้โกรธใคร แล้วผมก็ไม่ได้งอนด้วย”
“เหรอครับ ดีใจจัง”
“เอ๊ะ! ไอ้ป๊อดใช่ม๊ะ”
“นอนหลับฝันดีนะครับ บ๊ะบายยยย”
“ไอ้ป๊อด!!!...” ตู้ด ตู้ด ตู้ด
และแล้วคืนนี้ผมก็คงนอนหลับฝันดี ที่มากกว่าจะเป็นฝันร้าย ถึงแม้ว่าเมื่อซักครู่ก่อนที่ผมจะโทรศัพท์หาพี่แมตนั้น ทั่นแม่จะซัดเอายกใหญ่ ผมก็ไม่ได้โกรธหรอก ก็ผมลืมบอกท่านไว้นี่นา ข้าน้อยสมควรตาย เหอๆ แล้วก็เรื่องอิมอีก ผมคิดว่าเราคงไปด้วยกันไม่ได้จริงๆแล้วมั้ง ผมควรที่จะทำใจได้แล้วล่ะ แต่ว่า..เรื่องพี่แมตนี่สิ ถ้าพี่แมตไม่ได้ชอบผมขึ้นมา ผมจะทำยังไงดีเนี่ย
เย็นของวันต่อมาที่ร้าน ‘กาแฟรสหวาน’ ถูกประดับประดาอย่างสวยงาม มีต้นคริสต์มาสละกล่องของขวัญมากมาย มีข้อความที่บอกถึงเทศกาล ณ ตอนนี้ มีบอร์ดไว้ให้เขียนคำอวยพรให้กับคนที่เราห่วงใย เหล่าพี่ๆ เค้าแต่งร้านตั้งแต่เช้าแล้วมั้ง ผมมองดูพี่จี-พี่เจน่ารักมาก พี่เค้าใส่ชุดซานตาที่เข้ารับกับหน้าตาสวยๆ วันนี้พนักงานในร้านแต่งตัวเข้ากับบรรยากาศกำลังหนาว ถ้ามีหิมะตกด้วยนี่จะสุดยอดไปเลย แต่ประเทศไทยเราไม่มีนี่เนอะ วันนี้พี่แมตมีโบนัสให้กับพนักงานที่เอาถุงเท้าไปห้อยไว้ที่ล๊อกเกอร์ด้วย (คือล๊อกเกอร์นี้พนักงานจะมีกุญแจเป็นของใครของมัน และพี่แมตจะมีของพนักงานทุกคนอีก 1 ชุด) แต่เพราะผมลาออกแล้ว และมาทำงานให้เฉยๆ จึงไม่มีล๊อกเกอร์ แต่จะว่ามาทำเฉยๆก็ไม่ได้หรอก เพราะทุกครั้งที่มาพี่แมตก็จะให้ค่าจ้างเสมอๆ แต่ว่าวันนี้มันพิเศษ เรื่องอะไรผมจะยอมพี่ๆคนอื่นๆล่ะครับ ผมไม่มีล๊อกเกอร์ ผมก็เอาถุงเท้าแดง 1 ข้างผูกไว้กับเข็มขัดซะเลย 555++ น่าแปลกที่วันนี้สุดหล่อของผม (กล้าเรียกเนอะ ว่าของผม เอิ๊กๆ) มาในชุดสีขาว
“พี่แมต ทำไมใส่ชุดสีขาวอ่ะครับ”
“เมื่อคืนโทรหาพี่ใช่ไหม?”
“ผมถามพี่ก่อนนะ”
“ก็ได้ๆ ก็พี่อยากใส่ มีไรม๊ะ ทีนี้เอ็งตอบพี่ได้ยัง เมื่อคืนโทรหาพี่ใช่ไหม ? หืม”
“อ่ะโด่ เบื่อจริงๆเลยคนรู้ทันเนี่ย” แล้วผมก็เอามือเกาหัวหงิกๆ
โป้ก! พี่แมตเขกหัวผมเบาๆ
“เดี๋ยวนี้ทะลึ่งนักนะ ไปทำงานเลยไป๊”
“อะโด่! เค้ามาช่วยทำงานแล้วยังจะไล่เค้าอีก”
“ก็พูดเองไม่ใช่หรือว่าจะมาทำงานร้านพี่ให้ฟรีๆอ่ะ เอ๊ะ! นี่อะไร เหอๆ มีห้อยถุงเท้าด้วยแฮะ 5555++” พี่แมตหัวเราะเยาะผมจนน้ำตาไหล ทำมายเหรออ้ายพี่แมตตตตตต!!!
“ขำนะ ก็อยากได้โบนัสเหมือนกันหนิ”
“คร้าบๆ” แล้วพี่แมตก็เอามือมาจับหัวผม “ไปทำงานได้แล้วไป” นี่ตกลงยังไม่ยอมหยุดหัวเราะนะ
“ครับ” แล้วผมก็ยิ้มแหยๆ
บรรยากาศยามค่ำๆแบบนี้ คนกำลังเยอะเลยครับ อีกอย่างวันนี้จะมีเค้กซานต้าพิเศษ 1 ชิ้นต่อวัน โดยเป็นของสมน้ำหน้าคุณ เอ๊ย! ของสมนาคุณ แก่ผู้มาทานอาหารที่ร้านแห่งนี้โดยจะได้รับ 1 บิลต่อ 1 คูปองครับ ถ้าเปิดเจอคำว่า “ซานตา” ก็รับไปเลยฟรีๆครับ ผมกำลังแฮปปี้กับการทำงานอยู่ดีๆ ก็ไม่นึกไม่ฝันว่าสายตาของผมจะไปเจอใครเข้า
พี่โจ้กำลังเสิร์ฟโต๊ะของเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ผมคุ้นตาเป็นอย่างดี จะไม่ให้คุ้นได้อย่างไรก็ในเมื่อเมื่อคืนนี้ผมเห็นเค้าไปกินหมูกระทะ หากต่างกันตรงที่ว่าผู้หญิงคนที่อยู่หน้าเด็กหนุ่มผู้นี้ไม่ใช่ผู้หญิงคนเมื่อคืน ผมเห็นเขากำลังมอบกล่องของขวัญชิ้นเล็กๆให้กันด้วย ผมทนไม่ไหว จึงเดินตรงดิ่งไปหาเด็กหนุ่มคนนั้นทันทีพร้อมกับกุมเสื้อของเขาขึ้น แต่ก่อนที่ผมจะได้ทำอะไรไปมากกว่านี้ ผมก็ถูกล๊อกแขนและถูกดึงออกมา
“ขอโทษครับที่เสียมารยาท เค้ายังเด็กครับ” ผมโกรธจนลืมไปว่าพี่โจ้ที่เพิ่งเสิร์ฟเจ้าหนุ่มคนนี้อยู่ข้างๆผม ผมจึงพี่โจ้โดนรวบตัวไว้
“อ๋อ...ครับ สงสัยจะจำคนผิด” มันพูด แต่กรุจำไม่ผิดหรอกโว้ยยยย แล้วผมก็โดนลากออกไปที่หลังร้าน พร้อมกับพี่โจ้ สุดท้ายพี่แมตก็ตามออกมาอีกคน
“เอ็งทำอะไรอ่ะ” พี่แมตถาม
“เอ่อ... ผมขอโทษครับพี่แมต คราวหลังผมจะไม่ทำแบบนี้อีก” ผมรู้สึกผิดกับพี่แมต นี่ถ้าผมทำอะไรไปมากกว่านี้ ร้านพี่แมตอาจเสียชื่อได้ ต้องอดทนไว้เจ้าป๊อด
“อือ แต่พี่ก็ต้องอบรมเอ็งหน่อยด้วย ว่ามันเป็นมารยาทที่ไม่ควรทำนะ ไม่ว่าเรากับเค้าจะไม่ถูกชะตาหรือมีเรื่องบาดหมางกัน แต่เราเป็นคนที่อยู่ในสังคม มีกฏเกณฑ์อะไรมากมาย เราต้องรู้จักนะ คราวหน้าก็อย่าทำอีกละกัน”
“ครับ ผมขอโทษ” พี่แมตเอามือมาตบบ่าผมเบาๆ
“เลิกขอโทษได้ละ ไปทำงานต่อเหอะ”
“ครับ แต่เดี๋ยวผมขอโทรศํพท์แปปนึงนะครับ”
“ก็ได้ งั้นตามใจ”
หลังจากที่พี่แมตและพี่โจ้กลับเข้าไปในร้าน ผมจึงกดเบอร์โทรศัพท์ที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดี เบอร์ที่แม้ผมจะลบทิ้งผมก็จำมันได้ขึ้นใจ
รับสิ รับสิ นี่ 2 ครั้งซ้อนแล้วที่ปลายสายยังคงไม่ตอบสนองต่อการโทรของผม หากครั้งสุดท้ายแล้วเขาไม่รับ ผมก็จะไม่พูดอะไรแล้ว
“ฮัลโหล ป๊อดโทรมาทำไมอ่ะ”
“ป๊อดมีเรื่องอยากจะบอกอิม”
“พอเหอะป๊อด อิมไม่อยากฟังแล้ว”
“อิมฟังป๊อดก่อนนะ ขอเวลาแค่ 1 นาที”
“งั้นป๊อดมีไรก็รีบๆพูดซะสิ”
“คือ...ไอ้คนที่อิมคบอ่ะ มันมากับผู้หญิงอื่น ที่ร้านพี่แมตเนี่ย อิมจำร้านพี่แมตที่ป๊อดเคยพามากินได้หรือเปล่า”
“ป๊อดอย่ามามั่ว แทนเค้าบอกวว่าวันนี้เค้าปวดหัว นอนพักผ่อนอยู่ที่บ่านนู่น”
“อิมก็ลองโทรไปบ้านไอ้นั่นดูสิ”
“อิมไม่มีเบอร์บ้านแทนหรอก อีกอย่างป๊อดอย่ามาใส่ไฟแทนเลย นี่อิมคิดว่าป๊อดน่าจะเข้าใจแล้วนะว่าเรา 2 คนเป็นไปไม่ได้แล้ว ป๊อดอย่าระรานอิมกับแทนเลยนะ”
“อิม... งั้นป๊อดขอให้อิมโชคดีละกัน”
“อือ” แล้วอิมก็วางสายด้วยคำห้วนๆ ไอ้ป๊อดถึงกับเจ็บจี๊ดๆ อิมนะอิมแก้ตัวแทนไอ้นั่นด้วย นึกแล้วอยากเดินเข้าไปร้านไปต่อยมันจริงๆ นี่มันจับปลา 2 มือนี่หว่า หรือมันอาจจะคบคนอื่นๆไว้อีกก็ไม่รู้ เซ็ง
“อ้าว... หน้าบูดมาอีกละ” พี่แมตทักขึ้นเมื่อเห็นผมกลับเข้ามาในร้าน
“เห็นม๊ะ ผมยิ้มละ” แล้วผมก็เอานิ้วมาดึงที่มุมปากออกไปด้านข้าง พร้อมทำหัวส่ายไปส่ายมา
โป้ก!!! พี่แมตเขกหัวผมอีกแล้ว นี่มันครั้งที่ 2 ของวันแล้วนะเนี่ย ฮือฮือ
“ทะเล้นนักนะ”
ผมเลี่ยงที่จะไปเสิร์ฟโต๊ะใกล้ๆไอ้คนที่อิมว่าชื่อแทนนั่น เห็นหน้ามันแล้วหมั่นไส้ แถมยังมีพี่โจ้คอยชำเลืองดูผมบ่อยๆด้วยเกรงว่าผมจะลุกขึ้นไปต่อยมัน ผมก็ได้แต่อดทน อดทนรอจนร้านปิด
เมื่อร้านปิดลง พี่ๆเขารีบพากันเข้าไปเปิดล๊อกเกอร์กันใหญ่เลย แหงล่ะพี่แมตไม่ได้แจกทุกวันนี่นา มีแจกวันนี้ 24 จะ 25 ธันวาคม กับแจกคืนวันที่ 31 ซึ่งเป็นวันปีใหม่ พอพี่ๆเขาเปิดล๊อกเกอร์แล้วซองโบนัสก็จะอยู่ภายในถุงเท้าเลย ผมชำเลืองดูก็ไม่ได้เป็นเงินที่มากมายเท่าไร แต่ก็เห็นพี่เขาดีใจกันถ้วนหน้า เพราะพี่คนที่ไม่ได้ใส่ถุงเท้าเอาไว้ก็ได้โบนัสครับ เพียงแต่มีกระดาษโน้ตติดไว้ด้วยว่า ‘ปีหน้าไม่เอามา ไม่ให้นะครับ’ ผมมองดูแล้วมีความสุข เหอๆ พูดอย่างกะตัวเองได้กะเขาเลย พอหันกลับไปมองถุงเท้าที่ผมห้อยไว้ที่เข็มขัด อ้าว.....มันหายไปไหนแล้วล่ะ ???
ผมจึงเดินออกตามหาทั่วร้านเลย ตรงที่ๆผมจะเคยเสิร์ฟก็ไม่มี หลังร้านที่ผมไปโทรศัพท์ก็ไม่มี ผมจึงยังคงหาอยู่เรื่อยๆจนกระทั่งพี่ๆเขากลับกันหมดแล้ว พี่แมตจึงทักขึ้น
“นี่เอ็งหาอะไรอยู่เหรอ เค้ากลับบ้านกันหมดแล้วนะ”
“หาถุงเท้าอ่ะครับ ที่ผมห้อยไว้เข็มขัดไง พี่แมตเห็นป่ะ”
“อ้าว ไม่มีถุงเท้าก็ไม่มีโบนัสสิ”พี่แมตอมยิ้มก่อนจะตอบ
“อ่ะนะ”
“ช่างมันเถอะ กลับบ้านได้แล้ว มันดึกละ อ๊ะ..นี่” พี่แมตยื่นของบางอย่าง ซึ่งตอนแรกผมคิดว่ามันจะเป็นถุงเท้าแดงของผม แต่มันกลับเป็นซองค่าแรง
“ขอบคุณครับ” ผมไหว้ก่อนจะรับมันไว้
“ป่ะ พี่ไปส่ง”
“ผมกลับเองได้ครับ”
“ดื้ออีกละ” พี่แมตพูดแล้วลากแขนผมไปที่รถเลย แถมเปิดประตูให้ผมก่อน ทำให้ผมต้องยอมมานั่งในรถแก
ผมคิดมาตลอดทางว่าผมไปลืมเจ้าถุงเท้าไว้ที่ไหน คิดเท่าไรก็คิดไม่ออก จนกระทั่งพี่แมตสะกิตเมื่อมาส่งผมถึงหน้าบ้าน นี่ผมใจลอยมาตลอดทางเลยรึนี่ เหอๆ
“ขอบคุณครับพี่แมต” ผมหันมาขอบคุณพี่แมตก่อนจะลงจากรถ
“ไม่เป็นไร” พอผมกำลังจะปิดประตูรถพี่แมตก็เอามือมาดันไว้ก่อน “เดี๋ยวก่อน เค้กที่อยู่ตรงหน้ารถอ่ะ พี่ให้” เหอๆ ตั้งแต่ผมขึ้นรถ ผมไม่ได้สังเกตเลยว่ามีกล่องเค้กวางอยู่ตรงหน้า
“ขอบคุณครับพี่แมต แต่พี่เก็บไว้ดีกว่า”
“ไม่ได้ พี่ให้แล้วอ่ะ อีกอย่างเค้กถ้าพี่จะกินพี่ทำเองก็ได้ เอาไปเถอะ นะ”
“งั้น..... ก็ขอบคุณครับ” ผมรับมันมาดู มันคือเค้กก้อนพิเศษในค่ำคืนนี้นี่นา “อ้าว แสดงว่าคืนนี้ไม่มีใครได้ไปหรือครับ” พี่แมตยิ้มแทนคำตอบ
“พี่ไปละ บะบายครับ”
“ครับ บาย”
“เดี๋ยว..... เอ่อ..... คือ เมอร์รี่ครสิต์มาสครับ”
“เมอร์รี่คริสต์มาสเช่นกันครับพี่แมต” แล้วผมก็ยิ้มให้พี่แมตก่อนจะปิดประตู
ผมเดินเข้าไปในบ้านอย่างงัวเงียและพร้อมที่จะนอน ผมเอาเค้กใส่ไว้ในตู้เย็น แล้วเดินขึ้นห้อง พอผมกำลังจะเปลี่ยนชุดออกจึงสังเกตเห็นว่ากระเป๋ากางเกงมันตุงๆ แหงล่ะครับ ของผมมันใหญ่ อิอิ ไม่ใช่ละ ผมหยิบเอาของที่อยู่ในนั้นออกมา กลับพบว่ามันเป็นถุงเท้าแดงที่ผมทำหายไป แถมในนี้ยังมีของอยู่ข้างใน ผมหยิบขึ้นมาดูจึงพบว่าเป็นพวงกุญแจซานต้าที่ห้อยกระดาษโน้ตว่า ‘Merry X’mas น้องป๊อด’ พร้อมทั้งมีคูปอง 1 ใบ ผมจำมันได้เป็นอย่างดี เมื่อเปิดออกจึงพบกับคำว่า ‘ซานต้า’ ทีนี้ผมพอจะเรียบเรียงเหตุการณ์ทั้งหมดได้แล้ว ผมล่ะงงว่าพี่แมตเค้าทำได้ยังไงกันหรือว่า พี่แมตเป็นเดวิด คอปเปอร์ฟิล เอิ๊กๆ ผมไม่รอช้าจังกดโทรศัพท์ส่งข้อความทันที
‘เจ้าของร้านขี้โกง หลอกคนเข้าร้าน’ แล้วไม่นานก็มีข้อความตอบกลับ
‘วันนี้วันพิเศษให้กับคนพิเศษ วันหลังจะเอาคูปองลงกล่องจริงแล้วครับ’
‘ร้ายนักนะพี่แมต’
‘ก็ยังร้ายไม่เท่าใครบางคนหรอก ฝันดีนะครับ’
‘ฝันดีเช่นกันครับพี่แมต’
วันนี้วันพิเศษ ให้กับคนพิเศษ มันหมายความว่าไงหว่า.....
***************************************************************
ปล.ขอบคุณนะครับที่ยังคงให้การติดตาม ผมคิดพล๊อดไว้ตั้งหลายเรื่องเลย หากมีเวลาจะเขียนครับ
ผมไม่เน้นตอนเยอะ ผมเน้นเนื้อหา เดินอย่างรวดเร็ว ไม่ยืดเยื้อ แบบทุกเรื่องที่เขียนแหละคับ
ยังไงวันนี้ขอตัวไปก่อนนะครับ พรุ่งนี้ย้ายฟิลด์ฝึกงาน บะบายครับ โชคดีทุกคนครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
