หัวข้อ: ก็คนมันรักทำไงได้ # IMG PAI 2-6-58 #

[chatori]

คิดถึงด้วยคน อิอิ

[Ploy Poy]

คิดถึงมากกกก ก

[QueenPedGabGab]

5555555555

โถ่ 

[ekonut]

หลังจากตั้งหน้าตั้งตาอ่านในที่สุดก็แวะมาเม้นสักที สนุกมากค่ะ

ไผ่ฝิ่นน่ารักมากกกก บลูพายก็เกินห้ามใจ

เจอเจย์หวายเข้าไปฟินมากชอบอ่ะชอบคู่สร้างกระแสที่สุด

และนอนตาหลับเมื่อเจอคู่แฝด อ๊ากกกกกก สนุกมากค่ะ ไปอ่านต่อแล้วน๊าาา

[jojobuffy]

อั้ยย่ะ มาขอจับ มาขอขี่ กร๊ากกก   

[kabung]

55555555555555 ขอตอนพิเศษอีก อย่าเพิ่งปิดจบ งื้อออออ

[NOO~KUNG]

คิดถึงอย่างแรง....
ทั้งกลุ่มพี่ไผ่ กลุ่มน้องฝิ่นอนงค์เลย...
ไร้สาระยังฮาเลย.........5555

[Naenprin]

สนุกค่ะ แม้จะแวะมานิดเดียว แต่ก็ฮาค่ะ

[พลอยสวย]

   อยากกอ่านตอนพิเศษอีกคร่าา  กะลังเครียดสอบอยู่เลยอ่า

[donutnoi]

แวะมาทักบ่อยๆก็ได้นะคะ      กลุ่มนี้เขาฮาปนหื่นกันจริงๆ     

[•♀NoM!_KunG♀•]

แง๊ๆ เรื่องเรดติ้งหลอ T^T

สักตอนๆเนอะๆ คิดถึ๊งคิิดถึง

[Poes]

อยากจะไปช่วยชักและจูงพี่ไผ่มั้งจัง แต่กลัวน้องฝิ่นงอน 

[leetoei]

โอ๊ยยยยยยยย คิดถึง คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คิดถึงพี่ไผ่กับน้องฝิ่น แหล่งพลังงานของข้า
หนูขอภาค 2 ได้มั้ยคะ แฮะๆ คิดถึงความน่ารักความหื่นจริงๆนะ
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คนเขียนมาบ่อยๆดิ นะ น๊าาาาาาาาา นะๆๆๆๆๆๆๆ 

[CarToonMiZa]

ฮาได้ใจจริงๆๆๆ

[snack]

คู่นี้ทั้งหื่นทั้งฮาเลย..น่ารักมากค่ะคนเขียนพาพี่ไผ่น้องฝิ่นมาบ่อยๆน๊าคิดถึงงงงง

[feili]

  คิดถึงด้วยเหมือนกัน..จะไม่มีอีกแล้วใช่มั้ย... แต่ต้องทำใจถึงยากหน่อยก็เถอะ

[ReiiHarem]

เรื่องนี้ นั่งอ่านมาเป็นเดือนแล้วค่ะ
โหดมากแต่ละตอน ยาวเว่อร์ แต่ชอบนะ
ชอบคู่ไผ่ฝิ่นนะ ไม่เฟค ไม่แอ๊บ ตรงๆ ดูเรียลดีอ่า
เป็นเรื่องที่อ่านสนุกได้เรื่อยๆมาเรียงๆ แอบน้ำตาไหลตอนพี่ไผ่บวช
มันซึ้งมากเลยอ่า
เป็นนิยายที่ประทับใจอีกเรื่องหนึ่งค่ะ
เป็นกำลังใจให้คุณนักเขียนต่อไปค่ะ

[mystery Y]

เป็นการไร้สาระที่ฮาและติดเรท คิกๆ ถึงปิดกล้องไปแล้วก็คิดถึงอยู่นะ

[why yyy]

อ๊างงงง .. น่ารักอ่า ^ ^

[nekko]

บอกว่าคิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ขอบคุณเรื่องราวดีๆๆๆของพี่ไผ่ น้องฝิ่น และเดอะแกงค์


 

[gumrai3]

คิดถึงมากเลยค่ะ รักคนเขียน รักฝิ่นรักไผ่ รักทุกๆคนเลยค่ะ

ใจหายมากๆๆๆๆๆๆๆๆจบเเล้ว รอตอนพิเศษที่พิเศษอีกนะคะ

ฝิ่นอยากเห็นฝิ่นอ่อย

[POPEA]

เพิ่งเข้ามาอ่านเี่รื่องนี้ค่า~
ชอบคู่ไผ่ฝิ่นสุดแล้ว หวานกันแบบไม่เลี่ยน55. ชอบต้าร์กะสองแฝดด้วย อิอิ
ชอบที่รักกันแบบนี้ อ่านตอนแรกๆ แล้วไม่อยากให้หวายเจย์ได้กันเองเลย ;'Pp
จะติดตามเรื่องต่อๆ ไปของคนเขียนน๊า ขอบคุณที่แต่งนิยายดีดี สนุกๆ แบบนี้ให้อ่านค่า
 

[Ploy Poy]

คิดถึงน้องฝิ่นพี่ไผ่.#

[Kissing]

คิดถึงงงงงงงงงงง 

[goonglovenut]

#คุณน้องเหวี่ยง#

“ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวสายนะ จุ๊บๆๆ”ผมกระซิบและหอมแก้ม คนตัวโตนอนคว่ำหน้ากับหมอน แผ่นหลังกว้างอวดรอยสักลายสวยอดประทับรอยลงไปไม่ได้ มือลูบผมที่เพิ่งตัดมาใหม่

“อืม อีกหน่อย”เสียงงึมงำตอบกลับมา ดึงลงไปนอนกอดจูบปิดปากที่จะเรียกอีก

“อื๊อๆๆ เหม็น”ย่นจมูกนิดๆเป็นการแกล้ง มันปรือตา

“หรือมึงจะลงไปจูบปากล่าง”พูดเรียบๆแต่ตาส่อ

“อันนั้นอ้วกเลยดีกว่า คริคริ”ผมหัวเราะพูดไม่พอมือไปคลำ ดันสู้มือกูอีก

“ติดคอล่ะสิมึงเลยอ้วก”ขยำก้นไม่พอเตรียมจะขึ้นคร่อมแต่เจอดันไว้ก่อน

“พอก่อนทิด เมื่อคืนกูเพิ่งจะติดคอไปหมาดๆ ตอนนี้ไปทำหน้าที่ตัวเองก่อน”ผมพยักหน้าบอก จะรื้อฟื้นท่วงท่าอะไรนักหนา กูนึกว่าปลงไปได้เยอะหลังสึกมา ที่ไหนได้แม่งคึกชวนกูออกศึกตลอด

“เปลี่ยนที่ติดไง”ยังพยายามยัดเยียดของชอบให้ไม่เลิก

“เปลี่ยนไปติดเป้งเนี่ยะนะ พอเลย เอ๊ะ มึงนิ ยัง อื๊อๆ”ผมดันทั้งหน้าทั้งตัวมันออก แต่ไม่รู้แม่งเอากาวตราแมมมอสหยอดเมื่อไรยิ่งดันยิ่งติด เหลือบไปเห็นไอโฟนหัวเตียงเอามือคลำ ตีนก็ลูบไล้หันเหความสนใจมัน ไล่ๆๆๆๆดูๆๆๆๆ ปิ๊ง กดออก นับถอยหลัง 5 4 3 2 1 กดวาง นับในใจ 1 2 3 4 5  จงโทรกลับมา ครืดดดดดดดดดด ครืดดดดดดดดดดด

“อืม พี่ พี่ รับก่อน”ผมลูบหลังขยำก้นมันบ้าง ปากมันซุกไซ้คอผมไม่หยุดเลย
 
“ไม่เอา”ไม่เอามึงก็เลิกซะทีสิ ผมตะครุบมือที่จะถอดกางเกง

“รับเถอะ อื๊อ เผื่อด่วน”โน้มน้าวมันต่อ

มันสบถนิดๆก่อนจะกดรับไม่ดูด้วยว่าใคร”อะไร”สั้นๆแต่จับอารมณ์ได้ว่า เงี่ยน เอ้ย หงุดหงิด

“ไม่มีอะไร”เสียงปลายสายตอบกลับมาอารมณ์ดี มันขมวดคิ้วหยิบมาดูว่าใคร

“พี่บีม ว่างเหรอ”กูนึกว่าจะขอโทษเขาเสือกด่าเขาอีก

“กูไม่ได้ว่าง กูถามว่ามึงโทรมาทำไม มีอะไรจะถามเพิ่มเติมเรื่องที่กูจ้างมึงหรือเปล่า”พี่บีมถามกลับมา มันขมวดคิ้วผมฉวยโอกาสดึงกางเกงรีบลุกจากเตียงทันที

“ไม่ได้โทร”มันบอกก่อนจะลุกมั่ง ตามองมาทางผมที่เตรียมชุดออกมาวางให้ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ มันหรี่ตาใส่

“สงสัยแม่งเป็นชู้กัน ไอโฟนกูกับมึง”พี่บีมพูดขำๆ

“อืม แค่นี้นะ”มันจะกดวาง

“เดี๋ยวๆ มึงทำเสียงเหมือนจะฆ่ากูเลยนะตอนแรก”พี่บีมรีบเรียกมันและถาม

“ไม่มีอะไร”มันบอก ชี้หน้าผมไปด้วยรู้แล้วว่าทำไม ผมทำหน้าเอ๋อใส่

“ต้องมีสิ ทำไรอยู่วะ”พี่บีม พี่จะสงสัยอะไรนักหนาปกติไม่เห็นเป็นคนขี้สงสัยเลย

“หึ แค่กำลังจะเย็บผ้า”มันบอกเป็นนัยๆ ทางโน้นเงียบไปพักก่อนจะหัวเราะ มึงไม่บอกเขาไปตรงเลยล่ะ

“อ๋อ เข็มหักซะก่อนว่างั้น”พี่บีมพูดกลับอย่างรู้กัน

“อืม แค่นี้นะพี่”มันพูดลาอีกที

“เออ ยังไงกูขอบใจที่ช่วย”พี่บีมบอกกลับ

“ไม่เป็นไร จ่ายให้ครบแล้วกัน”ดูมีน้ำใจแต่มีน้ำเลือดตามหลัง

“สัด กูรู้แล้ว ว่ามึงต้องเลี้ยงเมีย”แกใส่มั่ง แต่น้ำเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนจะวางไป พี่บีมแฟนพี่กี้ขอให้มันไปช่วยสอนพิเศษที่มหาวิทยาลัยที่แกสอนอยู่ พอดีคนที่ทาบทามไว้ในตอนแรกเกิดอุบัติเหตุรถชนขาหัก แกก็เลยคุยกับมันแต่ไม่บังคับ ด้วยความที่รู้จักกันดีมันก็ไม่ปฏิเสธ เพราะตอนเรียนพี่บีมกับพี่กี้ก็ช่วยมันมาตลอด พวกพี่ๆก็ติดภารกิจของแต่ล่ะคน มันวางสาย ดูนาฬิกาและมองหน้าผม

“อย่าบอกนะว่ามึงดูเวลาจะล่อกูต่อ”ผมพูดดักคอมัน

“มึงอยากล่ะสิถึงมีความคิดแบบนี้”มันพูดเยาะใส่ผม

“หน้ามึงต่างหากที่สื่อความคิด”ผมว่ามันก่อนจะเลือกเนคไท

“ไม่ใส่ อึดอัด”มันโบกมือบอก

“เขาไม่ว่าเหรอ”ผมถาม

“ไม่รู้”ตอบหน้าตาเฉย

“ติดไปก่อน เขาไม่ว่าค่อยถอด”ผมบอก มันไม่พูดอะไรอีกหยิบสมุดมาจดยิกๆ ผมชะโงกหน้าไปดูมันเอาหลบแต่ไม่ทันผมดึงได้รีบเปิดดู อ้าปาก “เฮ้ย มึงเป็นเอามากนะเนี่ย ไหนบอกไม่คิดไง”ผมว่ามันเกือบจะปล่อยก๊ากออกมา

“กูไม่ได้คิดแต่กูจดกันลืม ว่ามึงขัดขืนกูกี่ครั้ง”มันตอบหน้าตาเฉยแต่การกระทำโคตรหื่น

“ไอ้ที่กูสมยอมมึงไม่จดลงไปด้วยล่ะ ไว้หักลบ”ผมบอกกลับ

“สมุดไม่พอ”ตอบแค่นั้น ผมจิ๊ปากใส่ มันก็ยักคิ้วก่อนไปตรวจเอกสารเตรียมความพร้อม

”แหม เตรียมพร้อมนะครับอาจารย์สิปปะ”ผมแซวมันไม่ได้อีกและ

“ก็ลูกศิษย์มันน่าสอน”มันยักคิ้วทำเอากูหุบยิ้ม

“มึงไปยกเลิกพี่บีมเลย บอกกูไม่อนุญาต”ผมดึงแขนมันที่กำลังจะเข้าห้องน้ำ

“มึงเป็นคนให้กูรับเองนะ”มันย้อนผมหน้าตากวนตีน อื๊อ ยอกย้อน ใช่ตอนแรกกูคะยั้นคะยอมึงเอง

“ถ้าไม่ใช่พี่บีมกับพี่กี้กูไม่ยอมหรอก”ผมเตะขามันที่จับไว้ทันดึงเข้าไปหาตัว

“กูก็เห็นแก่พี่บีมกับพี่กี้เหมือนกัน หึหึ”มันย้อนศรผม ผมหรี่ตาใส่มัน

“ก็ได้ กูยอม แต่มึงต้องยอมกูบ้าง”ผมยอมแต่ต่อรองมัน

“กูยอมมึงตลอดเคยขัดขืนที่ไหน”มันอุ้มผมเข้าห้องน้ำ วางหน้ากระจกพยักเพยิดไปที่อุปกรณ์โกนหนวด ไปตัดผมเขาจะโกนก็ไม่ให้โกน บอกว่าเป็นหน้าที่ผมไม่งั้นจะมีเมียไว้ทำอะไร ถุย หน้าที่อื่นก็เห็นยกให้กูเหมือนกัน

“เออ กูเห็นมีเรื่องเดียวเนี่ยะแหละที่มึงสมยอม”ผมจิ้มหน้ามันที่ยักคิ้วใส่ก่อนจะบีบโฟม ลงมือทำให้เสร็จสรรพค่อยลดความเถื่อนลงมาหน่อย ตอนแรกแม่งอย่างกับโจร ตั้งแต่สึกมันไว้ผมยาวจนมัดได้ หนวดเฟิ้ม ไซ้ทีโคตรมันส์

“มีเรื่องอะไร”มันถามผมหลังโกนเสร็จ หยิบแปรงที่บีบยาสีฟันใส่ไว้ให้แล้ว ผมกอดเอวมัน

“น้องไปทำงานกับพี่เอ็กซ์นะ”ผมเปิดปากอ้อนทันที

“กูไม่ให้ไป”มันตอบทันทีไม่มียั้งคิด ถ้ายังจำได้พี่เอ็กซ์เป็นเจ้าของสนามรถแข่ง แกคุยกับผมเมื่อตอนที่มันไปบวชว่าอยากให้ไปทำงานด้วย แค่ช่วงวันหยุดเท่านั้น เด็กที่แกจ้างลาออกไปเรียนต่อ แกไม่ได้ขัดขวางมีแต่สนับสนุน ถึงแกจะเอี้ยก็เถอะอันนี้แกพูดเอง พี่แป๊ะ พี่โดม พี่แบงค์ รับประกันความเอี้ยของแกอีกชั้น

“แค่วันหยุดเอง”ผมเร้ารื้อต่อ ก็มันว่างนี่หว่า จ๊อบในเน็ตก็ปิดไปแล้ว ไม่ใช่ใครพี่ทิดสั่ง ขายได้อย่างเดียวห้ามรับงาน เอาไว้เรียนจบพร้อมเมื่อไรค่อยมาคิดอีกที

“พี่ก็รู้จักแกนิ”ผมบอกหันไปอีกทีมันแก้หมดแล้ว ถอยห่างก่อนดีกว่าเพื่อความปลอดภัย

“แล้วไง ก็กูไม่ให้ไป”มันถามปิดม่านเปิดฝักบัวอาบ

“ทำไมล่ะ ไม่ไว้ใจกูเหรอ”ผมถามต่อ แต่ก่อนพี่เอ็กซ์จีบผม แต่พอรู้ผมกับมันเป็นแฟนกันแกโวยนิดๆแต่ไม่ติดใจอะไรแซวกันขำๆมากกว่า

“ไม่ใช่เรื่องนั้น”มันบอก ผมก็คิดนะว่าไม่ใช่

“แล้วทำไมล่ะ”ผมเริ่มหงุงหงิง

“มึงคิดให้ดีเรื่องอะไร”มันพูดเรียบๆ ผมเงียบไปอึดใจ นั่งบนฝาชักโครก

“ไม่ทำแล้ว”ผมที่นึกได้แล้วว่าเรื่องอะไร เมื่อช่วงมันบวช ผมไปทำงานกับพี่เอ็กซ์ ทีนี้มีการประลองความเร็วกัน ด้วยความที่ผมก็ชอบเรื่องนี้อยู่แล้ว เลยขอลองด้วย พี่เอ็กซ์ พี่พายและพี่ๆ รีบส่ายหน้าเลยบอกไม่อยากมีปัญหากับพระในตอนนั้นนะ ผมบอกไม่เป็นไรหรอกไม่ได้เอาเป็นเอาตาย จนพวกแกยอม พวกเพื่อนผมก็ห้าม วันแข่งผมเช็ครถด้วยตัวเองแต่ไม่นึกว่าจะพลาด แข่งจนรอบสุดท้ายเข้าเส้นชัยไปแล้ว แต่รถมันหยุดไม่ได้ผมตกใจเหมือนกันพยายามประคองสติประคองพวงมาลัย ตัดสินใจแถเข้าขอบสนามที่ไม่มีคนชนละไปเรื่อยๆจนมันลดความเร็วปลดล็อคเปิดประตูโดดออกมา ผลคือ ขาแพลงนิดหน่อย ต้องขอบคุณระบบเซฟตี้ที่สวมเอาไว้ พวกแกกับเพื่อนผมตกใจมากรีบเข้ามาดู ยิ่งพี่เอ็กซ์เหงื่อตกกลัวมากๆ กลัวทั้งพระกลัวทั้งผมเป็นอะไร ผมต้องปลอบใจแกจนหายเครียด ปิดเงียบมานานจนพระสึก ไม่มีใครพูดหรอกครับแต่ผมเป็นคนบอกเองไม่อยากให้มารู้ทีหลัง มันเงียบมากเงียบจนน่ากลัว ผมบอกขอโทษ เพราะรับปากไว้แล้ว แต่คิดแค่เรื่องขับตามท้องถนนไม่ได้คิดถึงเรื่องแข่ง สักพักมันเข้ามากอดทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ผมไม่เคยเห็นมันทำหน้าแบบนี้มาก่อน ผมปล่อยโฮพูดแต่ขอโทษไม่รู้กี่ครั้ง แค่มองหน้ามันผมก็รู้สึกผิดมากแล้ว ไม่มีการพูดมีแต่กอดและสายตาที่สื่อออกมา

“ตามใจ”มันพูดหลังจากออกจากห้องน้ำแล้ว ผมเดินไปกอดซุกหน้า

“ไม่ไปแล้ว น้องขอโทษพูดไม่คิด ฮึก”ผมบอกพยายามกลั้นเสียงสะอื้น มันหยุดหันมากอด

“อย่าร้องไห้ ไม่ชอบฟัง ที่พูดไม่ใช่ประชด แต่กูเชื่อใจว่ามึงจะไม่ทำอีก”มันพูดเสียงทุ้ม ยิ้มและพยักหน้าให้”มันเป็นสิ่งที่มึงชอบ กูไม่อยากขัด ยังไง กะ”

“ไม่เอา ไม่ไปแล้ว ไม่ทำแล้ว อย่าโกรธอย่าทิ้งกูนะ”ผมเริ่มฟูมฟาย มันกอดผมแน่นกว่าเดิม

“น้อง ใจเย็น ชู่ว”มันตบหลังผมจุ๊ปากให้ตั้งสติ ผมสะอื้นเงียบๆ จนผ่านไปสักพัก

”เย็นนี้จะทำอะไรให้กูกิน ไหนบอกสิ”มันเปลี่ยนเรื่อง ถามผมที่ติดกระดุมเสื้อให้ ผมทำท่าคิดมันยิ้มกอดไหล่เดินไปโต๊ะกินข้าวที่มีกับข้าวสองอย่าง ต้มจืด กับ หมูทอด

“พี่อยากกินอะไรล่ะ”ผมถามตักหมูทอดใส่จานให้

“บอกแล้วจะทำได้เหรอ”ยักคิ้วตักข้าวเข้าปาก ผมทำอาหารได้หลายอย่างแล้วนะ คิดดูขนาดปลาทูผมยังทอดอร่อยเลย หุหุ

“ทำได้ แต่จะกินได้หรือเปล่าอีกเรื่องหนึ่ง”ยักคิ้วตอบกลับมั่ง มันส่ายหน้า กินต่อจนเสร็จ ผมหยิบเสื้อสูทกับกระเป๋าจะเดินลงไปส่งที่รถ ตั้งแต่จบเรื่องนั้นไม่มีครั้งไหนที่มันจะปล่อยให้ผมขับรถไปไหนมาไหนเอง นอกจากจำเป็นจริงๆ ผมก็ระวังมากขึ้นไม่อยากให้มันไม่สบายใจ

“กูลงไปเองดีกว่า ถ้ามึงไม่อยากได้ผัวขี้คุกเพิ่ม”มันรับเสื้อกับกระเป๋าจากมือ ผมอ้าปากก่อนจะหัวเราะเมื่อนึกได้ว่าตัวเองใส่เสื้อกล้าม ส่วนช่วงล่างน้องๆกางเกงใน ลึกๆคุณพี่ขี้หึงแต่จริงๆขี้หวง

“กูว่ามึงอ้างมากกว่า อีแครอทมันไปเรียนช่วงนี้เหมือนกัน”ผมจับปกเสื้อพูดใส่อีกที นังกระต่ายยันยื่นหน้าแถมอกมาคุยตลอดถ้ามีโอกาส

“ใครบอก”มันเลิกคิ้วใส่

“กูนี่แหละบอก”ผมจัดเนคไทอีกหน ดูจะเบี้ยวนิดๆ

“มั่ว เขาเรียนช่วงบ่ายโน่น”มันจิ้มหัวผม พูดใส่ยิ้มๆ เลยทุบไปสองปึก

“ว่างๆจะแอบไปดู ระวังตัวไว้เถอะ อาจารย์สิปปะ”ผมบอกก่อนจะโดนจูบปิดปากอีกที

“ลูกศิษย์คนไหนสอนไม่สนุกเท่าคุณมันตาหรอก โดยเฉพาะวิชาดนตรี โทนเสียงไม่มีตก หึหึ”มันกระซิบชิดปาก ผมยกยิ้ม

“วิชายืดหยุ่นก็ออนท็อปนะ”กระซิบกลับมั่งเลยโดนเขกหัวซะ แถกันตลอด ได้เวลาไปสักที อืม ทำอะไรดีหว่า เก็บห้องดีกว่าเดี๋ยวเจ้าหน้าที่ได้กลิ่นซากเด็กในถุงยาง ไม่ไหวๆเต็มไปหมด ผมลงมือขจัดหลักฐานทันที
/
/
/
“อีฝิ่น มึงไปไหนหรือเปล่าตอนเย็น”เสียงนังออยพูดมาตามสาย ผมกำลังนั่งดูหนังหลังดูดฝุ่น และส่งหลักฐานชิ้นสุดท้ายขึ้นราวตากผ้าไปแล้ว

 “ว่าจะไปซื้อของ”ผมตอบมัน หลังปิดเครื่องแล้ว

“ดีเลย กูไปรับ”มันทำเสียงร่าเริงมาก

“อย่าเย็นมากนะ กูต้องมาทำกับข้าวอีก”ผมบอกมัน จนได้ยินเสียงหัวเราะ

“อุ้ย เดี๋ยวนี้ทำตัวผีบ้านผีเรือนนะเพื่อนกู กลัวผัวเหรอคะ คุณนาย”มันแซวผม

“แหม อีคุณหญิง ทำอย่างกับมึงไม่เป็น เดี๋ยวนี้ไปไหนที กดเบอร์ไอ้เป๊บก่อนเบอร์คุณเตี่ยมึงอีกนะ”ผมว่ามันกลับไปมั่ง อีนั่นคิกคัก ไอ้เป๊บมันดูมึนเหมือนไม่มีอะไร แต่มีทุกครั้งถ้าอีออยไปไหนไม่บอกมันได้มีแน่ ไม่ใช่ว่ามันห้ามหรือต้องรายงานมันตลอด คือบอกได้ก็บอกมันจะพาไป แต่ถ้าส่วนตัวมากมันก็ไม่ก้าวก่าย ผมกับไอ้ไผ่ก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน บางอย่างก็มีขอบเขตซึ่งกันและกัน

“เออ บ่ายสองมึงลงมารอกูเลย”มันยอมรับก่อนจะสั่ง

“อืม น่าจะทัน เอ๊ะ บ่ายสอง”ผมกะเวลา ก่อนจะนึกได้ดูนาฬิกาที่ผนังข้างในเป็นรูปผมกับมัน”อีห่าจิก อีกห้านาทีบ่ายสอง กูถามจริงๆมึงสิงสถิตอยู่ไหนตอนนี้”ผมด่ามัน เดินเข้าห้องเปิดตู้เสื้อผ้าเปลี่ยนเป็นกางเกงขายาว

“ฮ่าๆๆๆ กูแดกก๋วยเตี๋ยวหน้าคอนโดผัวมึงนี่แหละ เร็วๆล่ะ”มันหัวเราะก่อนจะวางสาย
“เวร ถ้ากูปวดขี้มึงนั่งรอไปเถอะ”ผมบ่นมันแต่งตัวไม่ถึงสองนาที รี่ไปหามันไม่ได้กลัวแต่อยากแดกก๋วยเตี๋ยวเหมือนกัน นั่งได้สั่งทันที มันกลั้นหัวเราะที่เห็นผมหัวกระเซิงวิ่งข้ามถนนมาหามัน

“มึงไม่ขึ้นไปหากูล่ะ”ผมตีมือมันที่กำลังคีบลูกชิ้นจนมันเด้งลงพื้น

“อีเลว ลูกชิ้นกู”มันด่าผม

“สม เสือกแกล้งกูก่อน”ผมลอยหน้าใส่มัน จนก๋วยเตี๋ยวมามันเลยแฮบไปหนึ่งลูก ก่อนจะโซ้ยคนละสองชามเป็นอันจบ

“พี่ไผ่ไม่อยู่เหรอ”มันถามหลังจากจอดรถที่ห้างแล้ว

“ไปสอน”ผมบอกมัน หยิบกระเป๋าสะพาย

“สอนอะไรวะ”มันทำหน้างง ลืมไปว่ามันยังไม่รู้ ผมก็เล่าให้มันฟัง

“ตาย มีผัวใหม่เป็นอาจารย์เชียวนะมึงคราวนี้ คริคริ”มันล้อผม ตาก็มองไปเรื่อย เหล่หนุ่มบ้างเดี๋ยวนี้ดูไม่ออกเลยว่าคู่จริงหรือคู่จิ้น ดารานักร้องบางคนผมดูว่าเขาไม่ได้เป็นนะ คงเป็นเพราะกระแสจิ้นมาแรง บรรดาแฟนคลับสาววายก็ยิ่งชอบ ที่ญี่ปุ่นเขามีเซอร์วิสแฟนด้วยนะ ใครอยากให้คู่กับใคร ก็จัดไป

“สีนี้สวยไหม”มันส่งอายแชโดว์สีน้ำตาลทองมาให้ดู

“มึงใช้เองเหรอ”ผมแซวมันที่ยิ้มชื่นชมเหมือนจะใช้ซะเอง ก่อนจะลองแต้มๆ

“กูใช้เป็นเพื่อนมึงไง ดอก อีเจ๊กูน่ะสิ ใช้ให้มาซื้อ มึงดูลิสต์มัน”มันเหน็บพูดถึงเจ๊มันเซ็งๆแต่ก็ทำตามทุกครั้ง เพราะรายได้ที่ตามมาพอที่มันจะหุบปากได้

“ยี่ห้อนี้ดีกว่ามั้ง”ผมส่งอีกยี่ห้อให้มัน ผมก็ไม่เคยใช้หรอกแต่ที่ผ่านมาจะใช้วิธีจับผิวเนื้อดู ถ้าลูบแล้วไม่ค่อยเป็นผงจะค่อนข้างดีติดทน มันลองก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย

“ตัวนี้มาแรงค่ะ รับรองติดทนนาน แต่เวลาล้างก็ง่ายค่ะ”พนักงานสาวแนะนำ มันพยักหน้าก่อนจะเลือกอีกสองสามอย่าง

“ว่าไง”ผมรับสายโมนิคที่โทรเข้ามา ข้างๆเป็นใครไม่ได้ นังนีสองตัว

“มึงซื้อบราให้กูหน่อย ไซส์เดิมเสริมนิดๆ”มันจีบปากจีบคอสั่ง

“กูด้วย สีแจ่มๆ”นังจ๋า

“ลูกไม้พริ้วๆ”นังหยี

“กูเป็นผัวพวกมึงหรือไง สั่งซะ”ผมเหน็บพวกมัน นั่งดูรายการแฟชั่นชุดชั้นในมั้ง อยากได้ขึ้นมาทันที คราวก่อนไปอังกฤษกับไอ้ไผ่ผมก็ขนซื้อมาให้พวกมันไม่ใช่น้อย

“เป็นได้ก็ดีสิ ใครได้มึงเป็นผัวสบายตาย คริคริ”อีโมนิคชอบใจ มันบอกผมเอาใจเก่ง

“ใช่ แต่คิดอีกทีไม่เอาดีกว่า”นังจ๋า

“ผัวกูแต่ประตู(หลัง)ของคนอื่น มันแซด”นังหยีพูดต่อ ทำเสียงน่าถีบ ก่อนจะหัวเราะเป็นที่รู้กันว่าประตูอะไร

“สตรอ ได้พวกมึงเป็นเมีย กูยอมเสียประตูดีกว่า”ผมว่ามันกลับมั่ง

“ถุย อย่ามาแรดมึงอยากเสียตั้งนานแล้ว”อีโมนิคทำเสียงใส่ อีออยจ่ายเงินอยู่

“แน่นอน โดยเฉพาะกุญแจดอกปัจจุบันประตูกูยิ่งชอบ”ผมตอบมันกลับเสียงแรดๆ เสียงพวกมันฮิ้ววี๊ดวิ๊ว จิกกันนิดๆตามประสาก่อนจะวางสายเมื่อสั่งเสร็จ

“มันฝากซื้ออะไรล่ะ”อีออยถามหลังออกจากร้านแล้ว

“ชุดชั้นใน”ผมตอบ อีออยเลิกคิ้วก่อนจะส่ายหน้าเป็นเรื่องปกติ ไม่ผมก็มันต้องซื้อไปให้ถ้าพวกมันฝาก ตรงดิ่งไปร้านขึ้นชื่อร้านหนึ่ง เข้าไปเลือกๆ เป็นผู้หญิงก็น่าอิจฉานะมีของสวยๆให้เลือกใส่เยอะแยะ ตั้งแต่หัวจดเท้า

“อันนี้เหมาะกับมึงดีนะ”อีออยหยิบชุดลูกไม้มาทาบอกผม

“ตีนเหอะ เบ้าอย่างกับหมวก”ผมดันกลับให้มันที่ยังเอากางเกงในทาบข้างล่างผมไปด้วย  อืม ลายนี้เหมาะกับหนูจ๋า ยาหยีดี อีโมนิคมันชอบสีแจ๋นๆ สีแรกที่นึกถึง แดงเท่านั้น และมันก็ใส่ขึ้นนะ

[goonglovenut]

“อุ้ย ไม่เจอกันนาน เปิดตัวแล้วเหรอ”เสียงหวานแฝงความดัดจริตทักทาย

“หรือว่า มาซื้อให้คุณแม่จ๊ะ คิกๆ”แอนนี่และผองเพื่อน พูดจาลามปาม

“ใช่ มาซื้อให้คุณแม่ ว่าแต่คุณป้าไม่ซื้อไปฝากคุณแม่บ้างเหรอ แต่ดูแล้วหน้าตาอกตัญญูแบบนี้คงไม่หรอก”ผมยกยิ้มว่ากลับ ทำเอาชักสีหน้า

“อีฝิ่น ปากเสียไม่เลิกนะ”นังแอนนี่จิกตาว่าใส่

“ใจเย็น ฉันว่ามันซื้อไปใส่เองมากกว่า”นังแป้งที่ยังไม่เลิกโบะแป้งใส่คอนเทค

 “ก็แน่ล่ะของปลอมจะสู้ของจริงได้ไง”นังอะไรไม่รู้ ไม่เคยเห็นหน้า แต่หน้าตาประเภทเดียวกัน พูดเหมือนรู้จักกูดี

"นั่นสิ ลืมไป ว่าแต่เลิกกันหรือยังล่ะ”นังแอนนี่ปรับสีหน้าเป็นยิ้มเยาะ

“เลิกแล้ว”ผมตอบ อีกฝ่ายยิ้มมากขึ้น”เลิกทั้งเมื่อคืนและเมื่อเช้า และก็เลิกๆๆทุกวัน จะดูไหมล่ะรอยยังอยู่เลย แต่ซากทิ้งไปแล้ว อยากดูก็ไปคุ้ยที่ถังขยะเอาเองแล้วกันนะ”ผมพูดต่อแบะเสื้อให้ดูรอยที่ยังคาอยู่ทำเอาหุบยิ้มทันที

“หึ รอยผัวใหม่ล่ะสิ เกย์อย่างแกมั่วจะตายมีหรือจะมีผัวเดียว”ไม่เชื่อกูไม่ว่า แต่ดูถูกอย่างนี้

“ไอ้ความมั่วมันไม่ได้เลือกเพศหรอก มันอยู่ที่สันดานมากกว่า อย่าเอาสันดานตัวเองมาเหมารวมคนอื่นสิ”ผมเดินไปพูดใกล้ๆนังแอนนี่ที่เขยิบหนี อ้าปากพะงาบๆ”ฉันจะมีผัวเก่าหรือผัวใหม่ก็เป็นคนๆ แต่ไอ้ที่ไม่ใช่ผัวและเอาตัวเองไปสมสู่แทบทุกคนน่ะเรียกว่าอะไร”ผมแสยะยิ้มพูด

“อีฝิ่น อีบ้า แกว่าฉันเป็น”ชี้หน้าด่าไม่กล้าพูดในสิ่งที่ตัวคิด

“แอนนี่ แกจะยอมรับทำไมว่าเป็น”นังแป้งพูดเหมือนจะดูดี แต่เหมือนซ้ำเติมชอบกล

“อีแป้ง ฉันยังไม่ได้พูดแกมาว่าฉันยอมรับได้ไง อีบ้า”หันไปแว็ดใส่เพื่อนที่ทำหน้างง อีกคนที่มาด้วยกันทำหน้าไม่ถูก พอดีกับนังออยเดินกลับมา

“ดีนะ กูนึกได้ว่าไม่ได้ซื้อมาสคาร่ากับที่พอกหน้า ไม่งั้นกูโดนด่าเละแน่ ยี่ห้อนี้ดีไหม”นังออยเหมือนตาบอดคุยกับผมเหมือนมีแค่สองคน

“หึ ไอ้ของพรรค์นี้มันไม่ได้ทำให้พวกแกดูดีขึ้นมาหรอก หน้าด้าน”ยังปากดีไม่เลิก พนักงานขายเริ่มสังเกตแล้วว่าตรงนี้มีอะไรผิดปกติ แต่ผมยิ้มและโบกมือว่าไม่มีอะไรเพราะไม่อยากมีปัญหาแต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่คิดอย่างนั้นทำหน้าเยาะ

“ใช่ แค่พวกแกเข้ามาร้านขายของผู้หญิงนี่ก็โรคจิต ทุเรศ พออยู่แล้ว”นังแป้งใส่ต่อ พูดเสียงดังขึ้นให้ลูกค้าคนอื่นมองมาทางนี้ นังออยมองหน้าผมไม่ถามเพราะจำได้แล้วว่าใคร

“ทำไมจะเข้าไม่ได้ ร้านเขาไม่ได้ติดป้ายนี่ว่าห้ามเพศไหนเข้า นอกจากสัตว์ แต่นี่ยังเล็ดลอดอมมาในปากอีก”นังออยจัดให้อีกดอก เอาสิมึง ทำเอาแทบกรี๊ดแต่หุบได้ทัน จิกมือเม้มปาก ก่อนแป้งจะเล่นทีเผลอดึงของจากมือไปเทลงพื้น

“มันจะมากไปแล้วนะ”อีออยชักเริ่มโมโหแล้ว ผมจับแขนมันไม่ให้เข้าทำอะไรอีกฝ่าย ยังไงก็ผู้หญิงโดยเฉพาะผู้หญิงประเภทนี้อย่าทำร้ายร่างกาย ให้ทำร้ายทางวาจาพอ

“ทำไม ก็บอกแล้วไงว่ามันไม่เหมาะกับพวกแก”นังแป้งพูดไม่พอ เอาเท้าเหยียบของด้วย

“ใช้ไปมันก็ไม่ได้ทำให้พวกแกมีหน้าอกมีหม้อขึ้นมาหรอก”นังแอนนี่พูดจบก็กระชากชุดชั้นในมือผมอย่างแรง ชูไปมาเป็นการเยาะ

“เสียดายของเหรอ เก็บไปสิ มาสคาร่า ที่พอกหน้า คริคริ”เพื่อนอีกคนก็ชอบใจ เอาเท้าเขี่ยไปมา ผมนับหนึ่งถึงสองพอแล้ว อีออยถลาแต่ผมจับไว้ก่อน

“ปล่อยไป”ผมบอกอีออย

“มันทำขนาดนี้เนี่ยนะ กูไม่ยอมหรอก”อีออยทำหน้าไม่เชื่อว่าผมจะปล่อย มันไม่ยอม

“กูหมายถึงของ ปล่อยไป”ผมพูดเรียบๆ

“หึ ของไม่เหมาะกับตัวเองก็ต้องปล่อย จริงไหม”พูดทำเสียงยักไหล่ พากันหัวเราะเยาะ

“ใช่ ไม่เหมาะกับตัว แต่มันก็ไม่เหมาะกับหน้าพวกเธอเหมือนกัน”ผมกอดอก

“แน่นอน หน้าฉันไม่เหมาะกับของถูก”ย้อนกลับหน้าเชิด

“ไม่ใช่ราคาแต่หมายถึงประเภท หน้าอย่างนี้ใช้ประเภทครีมไม่ได้หรอก ต้องใช้แบบผง และขอแนะนำ”ผมพูดเรียบๆเดินไปใกล้ ผงะนิดหน่อยมองเลิ่กลั่กว่าผมจะทำอะไร

”ผงกะหรี่เหมาะที่สุด”ผมกระซิบเน้นเสียงใส่ทำเอาอ้าปากค้าง จะว่าปากจัดหยาบคายกับผู้หญิงผมยอมรับ ผมบอกแล้วทางกายผมไม่ทำ แต่วาจาผมจัดให้ นี่อุตส่าห์มารยาทดีแล้วนะแค่กระซิบ ดีแต่ว่าคนอื่นไม่ดูตัวเองข่าวคาวก็เยอะใช่น้อยแถมโดนรีไทด์ออกจากมหาลัยด้วย พ่อแม่ตามปิดข่าวยัดเงินให้เท่าไรไม่มีสำนึกเรียกว่ารวยทางทรัพย์อับจนทางปัญญาจริงๆ คนพวกนี้

“เออใช่ แนะนำมาสคารูควบคู่ไปด้วยเลย ดูจะชอบคัน ไม่ต้องบอกนะว่าปัดบริเวณไหนจะได้หายคัน”อีออยซ้ำเข้าให้ ทำเอากรี๊ดออกมา น้องนักศึกษาที่อยู่ใกล้หัวเราะกันคิกคัก

“มีอะไรกันเหรอค่ะ”พนักงานขายเดินเข้ามาถาม

“เธอต้องจัดการพวกโรคจิต ปล่อยเข้ามาได้ไง ร้านขายของสำหรับผู้หญิงแท้ๆ”แอนนี่หันไปบอกพนักงานขาย ย้ำตรงแท้ๆ เดี๋ยวก็ถูกคุณพี่แต่งหญิงแต่เคราเพิ่งโกนตบเอาหรอก มาสามคนแอบยกนิ้วให้ด้วยก่อนจะจิกตาใส่พวกปากไม่มีหูรูดสงสัยย้ายไปที่ตูดกันหมด

“จัดการน้องฝิ่นเหรอคะ”พนักงานถามซ้ำ

“ใช่ ไม่งั้นมีเรื่องแน่”นังแป้งพูดอย่างเอาเรื่อง

“พวกคุณคงเข้าใจผิด น้องฝิ่นกับน้องออยไม่ใช่โรคจิตนะคะเป็นลูกค้าประจำของร้านเราเอง และร้านเราไม่ได้จำกัดเพศด้วยค่ะ บางทียังมีคุณสามีที่ดีมาซื้อให้ภรรยา และคุณลูกชายที่น่ารักซื้อให้คุณแม่ก็มีค่ะ”พนักงานชี้แจงอย่างสุภาพ ทำเอาสามคนพูดไม่ออก มัวไปทำตัวเป็นกบอยู่หว่างขาหรือไงถึงได้ไม่รู้ว่าไม่ใช่เรื่องผิดปกติอะไร ขนาดผ้าอนามัยผมยังเคยไปซื้อให้แม่ ให้พวกมันสามตัวรวมไปถึงพี่น้อยด้วย ดีนะที่ป้านวลเข้าวัยทองไปซะก่อนไม่งั้นผมก็จัดให้ คิกคิก

“และก็ของในมือเดี๋ยวช่วยชำระเงินที่เคาน์เตอร์ด้วยนะคะ”พนักงานพูดด้วยรอยยิ้มตามหน้าที่

“จะชำระได้ไง ฉันไม่ได้ซื้อสักหน่อย”แอนนี่ชูของเหมือนจะปาใส่ ผมยกยิ้มสะกิดอีออยให้สังเกตดีๆ มันเพ่งมองก่อนจะยิ้ม

“ของยังไม่ได้ออกจากร้านจะจ่ายได้ยังไง”นังเพื่อนอีกคนที่รู้แล้วว่าชื่อ ปูเป้ พูดมั่ง

“ค่ะ ของไม่ได้ซื้อ ของไม่ได้ออกจากร้าน แต่บาร์โค้ดถูกดึงออกก็ถือว่าได้ซื้อแล้วล่ะค่ะตามกฎของร้าน”พนักงานอธิบายพร้อมชี้ไปที่พื้นที่มีหลักฐานตกอยู่และชี้ไปที่ป้ายด้วย ทำเอาเหวอ

“แก แกแกล้งพวกฉันเหรอ แกดึงออกใช่ไหม”แอนนี่หันมาชี้หน้าผมที่ยักไหล่

“แกล้งอะไร กระชากไปจากมือเอง อาจจะขาดตอนนั้นก็ได้ ดูสิสายขาดด้วย”ผมตอบไม่รู้ไม่ชี้แต่มือชี้ไปที่ชุดชั้นใน แอนนี่เข้าใจถูกแล้วผมดึงออกเองห้าตัวรวดตอนกระชากผมทำเป็นยื้อนิดๆเข้าทาง คุณเธอกระชากอย่างแรง ผมรู้ไม่ใช่วิธีที่ดีแต่เป็นวิธีที่เหมาะกับคนที่ชอบทำลายของคนอื่นก่อน

“ใช่ๆ ลูกไม้พังเลย เสียดายจัง คราวหลังขอดีๆก็ได้ ยังไงของพวกนี้เราก็ไม่ได้ใช้หรอกมันไม่เหมาะ แค่จะซื้อไปฝากคุณแม่กับคุณพี่เท่านั้นเอง”อีออยแกล้งทำหน้าเสียดายเหน็บประโยคที่พูดกลับคืน

“พวกแก อี”เงื้อมือ

“พอได้แล้วค่ะ ถ้ายังไม่จบดิฉันจะเชิญเจ้าหน้าที่แล้วนะคะ”พนักงานบอกก่อนจะยกวอที่พกติดตัว สามคนหันไปมองหน้ากันเลิ่กลั่ก

“ไม่รับฝาก ถ้ายังไม่จบจะเคลียร์กับลูกเจ้าของห้างก็ได้นะ คั่วอยู่ไม่ใช่เหรอ ดีเหมือนกัน”ผมพูดดักคอ ถ้ายังจำไอ้พี่แทนได้ก็ใช่แล้วครับห้างมัน แอนนี่ตามจิกตามคั่วอยู่ คราวก่อนก็เจอน้องนาวจวกไปที พี่กี้เล่าให้ฟังน่าจะที่ผับ ทำเอาไอ้พี่แทนปวดหัวไม่ไปผับอีกนานเลย

“เชิญทางนี้ค่ะถ้าหมดเรื่องแล้ว”พนักงานเห็นว่าอีกฝ่ายไม่โต้ตอบคงจะจุก เลยผายมือ ทำอะไรไม่ได้ได้แต่เดินฮึดฮัดไปจ่ายเงิน ผมไม่อยากจะหัวเราะเยาะให้เปลืองเสียง
 
“กูไม่อยากจะสมน้ำหน้า แต่มึงไม่ตกจริงๆว่ะเพื่อน”นังออยพูดไม่อยากแต่หน้ามึงสุดฤทธิ์แถมชมกูอีก นานแล้วที่ไม่ได้บริหารปากด้วยคำพูด บริหารแต่ทางกายภาพอย่างเดียว

“ไปเถอะ เอาไว้คราวหน้าค่อยมาซื้อให้พวกมันใหม่”ผมตบไหล่อีออยให้เดินออก ส่งยิ้มให้พนักงานขายอีกรอบ พามันไปซื้อของที่ถูกเขวี้ยงลงพื้นไปแล้วใหม่ มันเลยพาไปเลี้ยงส้มตำนอกห้างปลอบใจผมหลังจากทำยำยำแจกไปแล้ว  ยำยำนะครับ อย่าเติม ระ เข้าไปนะพวกผมไม่ขนาดนั้น หุหุ
/
/
/
“ฮึ่ม ฮึ่ม อื๊อ ไอ้ ไอ้”เสียงผมเองครับไม่ได้มีอารมณ์ทางเพศ แต่กำลังหงุดหงิด“นี่มึงไปสอน หรือไปประกวดเดอะสกาย เข้าบ้านเคเอฟ มีทั้งแฟนเพจ ไอจี ตามถี่ยิบ”ผมบ่นไล่เปิดไปเรื่อยๆ แค่สามวันคนเข้ามาตามติดมึงร่วมหมื่น นั(ง)กศึกษาสาวๆตัวตั้งตัวตีทำให้

“ดูไรวะ”มันถามหลังอาบน้ำเสร็จ

“ดูไอ้เชี่ยนี่มันชักว่าวอัพลงเพจ”ตอบอย่างหงุดเงี้ยว

“ไม่เห็นมี”มันดูแวบๆและพูด

“อื๊อๆๆๆ นี่ๆๆๆๆ ไอ้ควายยยยยย”หมั่นไส้ทุบแม่งเลย

“เฮ้ย ไม่มีให้ดูก็พาลโว้ย”ไม่สำนึก ปัดมือผมไปมายิ้มใส่กูอีก

“นี่อะไร อย่าเสือกตอบไอแพดนะมึง”ผมจิ้มไอ้แพดส่งให้มันดูพูดดักคอ

“ไอเลิฟยู”ตอบซะกูเหวอ

“สาดดดดดดด กูไม่ขำ ไม่มีอารมณ์ อย่ามากวนตีน”ผมลุกไปทุบมัน แต่รู้ได้ว่าหน้าแดงกับมุกเสี่ยวๆ

“ไม่มีอารมณ์แต่หน้าแดงโว้ย หึหึ”มันยังกวนประสาทไม่เลิก ทุบแม่งจนเหนื่อยมันเลยกอดไปทับบนตัวมัน ตบก้นประเลาะ

“มึงอ่ะ”ผมพูดอู้อี้กับซอกคอกัดด้วย

“มันก็แค่สิ่งที่สร้างกูไม่ใช่ซุปตาร์ เดี๋ยวก็ซาไปเอง”มันบอกผม

“รู้แล้ว”งอนนิดๆอดไม่ได้

“ก็หายสิ”มันเม้มหูผมย่นคอหนี

“หายแล้วแต่อยากงอน”ผมพูดใส่กัดจมูก

“อยากให้ง้อ”มันเลิกคิ้ว

“อืม นิดนึง”ผมยิ้ม ก่อนจะโดนพลิกไปข้างใต้

“ก็ได้”มันตกลง ผมรอฟัง”แต่กระทำนะ พูดไม่เก่งว่ะ หึหึ”ผมหุบยิ้มพร้อมหุบขา ส่ายหน้าไปมา มันพยักหน้าไปมา

“กูหายแล้ว”ผมรีบบอก

“งอนเถอะ กูอยากง้อ”มันยังหวังดีเพราะหวังจะสี หลังจากนั้นกล้องก็เพลนไปที่หน้าต่าง อัยยะ ไม่มีหน้าต่าง หันกลับมาที่เตียงอีกที

“อืม อา”เสียงต่ำ

“อ๊ะ อ๊ะ”เสียงสูง

“อย่าเพิ่งหาย ฮึก อา”มีการขอกูอีก เอาวะเสือกคุยไปแล้วว่าออนท็อปยืดหยุ่น เดี๋ยวเสียชื่อหมด พลิกมันไปข้างล่างเป็นฝ่ายขี่ควายบ้างหลังจากยอมเป็นหญ้าให้มันเคี้ยว

“อา อึก”เสียงต่ำกว่ากูอีก

“อา อืม”เสียงกลาง ถ้าสูงเมื่อไรสาวแตกแน่มึง มือขยำสะโพกขยับตามจังหวะที่ขี่และขย่มจนใกล้ลงไปโดนเคี้ยวอีกแล้ว

“อา อ๊ะ อ๊า”กูรวมเสียงให้หมดเลยเพราะถึงสักที

“ง้ออีกรอบไหม”มีการถามและขยับ

“หายแล้ว เอาไว้ง้อวันอื่นมั่ง”ผมตบก้นมันแต่ดันเสียวเอง สองหึ ถอดออกอุ้มเข้าห้องน้ำ เรียบร้อยนอนได้สักที แต่คุณพี่ไม่เคยลืมหน้าที่ ตบตูดแล้วขูดหลัง ดีมาก
/
/
/
“สอนครึ่งวันก็เสร็จแล้ว”มันบอกผมที่วันนี้เอามาด้วย เป็นวันสุดท้ายที่สอน

“อืม เดี๋ยวไปซื้อขนมก่อน”ผมพยักหน้ากำลังจะเดินไปร้านค้า

“นั่งนี่แหละเดี๋ยวไปซื้อให้”มันจับให้นั่ง พูดเสร็จก็เดินไป ระหว่างทางนักศึกษาก็ยกมือไหว้ บางคนก็ยิ้มอายๆ

“อาจารย์สิปปะหล่อเน๊าะ น่าจะมาสอนตลอด”เสียงพูดคุยข้างหลัง

“ใช่ แต่แกมีแฟนแล้วนะ”อีกเสียงพูด ผมขมวดคิ้วรู้ได้ไงวะ

“จริงเหรอแก”อีกเสียงออกสาว

“ผู้ชายด้วยนะแก”รู้ลึกจริงๆ

“หวงอย่างกับหมา”หลอกด่ากูเหรอ

“เป็นเกย์ ว๊าย ฉันก็มีสิทธิ์ ชะนีอย่างพวกหล่อนหมดสิทธ์ คริคริ”อีชะมด ขอกูดูหน้าหน่อยเถอะ หันไป ว๊าค แมมมอส เรียกช้างคงไม่ได้ ทั้งใหญ่ทั้งขนดก แต่อีนั่นหน้าคุ้น อ๋อ นึกออกแล้ว อีโอเลี้ยง ที่เคยเจอบนรถไฟฟ้า

“ตายแล้ว นั่งอยู่นี่ซะด้วย ขอโทษนะไม่รู้ว่านั่งอยู่เลย”อีโอเลี้ยง ทำเป็นตกใจเห็นผมพูดขอโทษขอโพย แต่ดูยังไงมึงสอบตกการแสดงแต่หน้าตอแหลสอบผ่าน

“น่ารักว่ะแก”เพื่อนสาวตัวเล็กอีกคนพูด

“ไอดอลสุดๆ” น้องแมมมอสตาโต

“เจอกันอีกแล้วนะครับ”ไอ้ไวด์เลอร์โผล่มาพร้อมเพื่อนมัน

“กูไม่ได้อยากเจอ” ผมตอบและมองมันเฉยๆ ทำเอาอึ้งกับวาจาที่ดูเป็นมิตร

“วันนี้มาเฝ้าเลยเหรอ”เพื่อนไอ้ไวด์พูดมั่ง

“นั่นสิ แต่อย่างว่า ของมันน่าหวงเน๊าะ” นังโอเลี้ยงพูดต่อยิ้ม ๆ สตรอ ชมพูทั้งปากทั้งกระเป๋า จีบปากพูดต่อ“อาจารย์ตอนแรกดูดุ พอคุยด้วยใจดีกว่าที่คิด สอนก็เข้าใจง่าย ว่าไหม”ทำท่าปลื้ม แต่ตาเยาะผม กูว่ากูทำบุญปล่อยชะนีคืนสู่ป่าไปเยอะแล้วนะ ทำไมต้องมาเจออีกว่ะ คราวก่อนก็ทีแล้ว หายไปนานแล้วนะไอ้อารมณ์เหวี่ยง

“ไม่ว่าไง เขาใจดีอย่างนี้แหละ โดยเฉพาะกับสัตว์เห็นแล้วเขาจะอดสงสารไม่ได้ต้องโปรดตลอด พอมันได้รับความเมตตานะมันจะแสดงอาการปลื้มใจด้วยหน้าตาระริกรี้สั่นดิ๊กๆ ทีนี้สั่งสอนง่ายให้ทำอะไรก็ทำ”ผมพูดยอคุณพี่ด้วยรอยยิ้ม เพราะมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ทำเอาอีโอเลี้ยงค่อยๆหุบยิ้ม จิกตาใส่

“อุ้ย อาจารย์มาพอดีเลย”แมมมอสพูดเมื่อเห็นคุณพี่ผมกลับมาแล้วพร้อมของกิน

“มาช้าจัง”ผมทำเป็นกระเง้ากระงอด กูจะสอนให้การแสดงที่ดีเป็นยังไง นังโอเลี้ยง

“คนเยอะ หิวเหรอ”มันวางของหลังจากรับไหว้พวกนี้แล้ว

“ซื้อมาทำไมเนี่ย”ผมหยิบห่อไอศกรีมขึ้นมา แต่กรีดนิ้ว”น้องไม่ชอบกินรสนี้ แค่ชื่อมันก็ดูแรดแล้ว ไอศกรีมสตรอเบอรี่ แต่มีคนเหมาะอยู่ ชื่ออะไรนะจำไม่ได้”ผมหันไปถามนังโอเลี้ยงที่ทำหน้าไม่ถูก เมื่อเจอหน้าแอ๊บกูเข้าไป ไอ้ไผ่หันไปมอง

“ไอติม”ทำให้พูดออกมา

“อ่ะ ให้ ท่าทางจะชอบ พรอพสตอรทั้งตัวเลยนิ”ผมยิ้มส่งไอศกรีมให้ “เอาสิ เดี๋ยวละลายนะ ไม่ชอบเหรอ”

“รับสิแก แฟนอาจารย์เขาอุตส่าห์ให้”ดีมากน้องแมมมอส มีส่งสายตาปิ๊งๆให้ผม แต่นังโอเลี้ยงหันไปจิกตาใส่เพื่อน

“ไม่ดีกว่า ไอติมเกรงใจค่ะ”หันกลับมาพูดเสียงหวานกับไอ้ไผ่ พูดกับกูนี่กูเป็นคนให้

“ไม่ต้องเกรงใจหรอก เราไม่กิน พี่ก็ไม่กิน ตอนนี้มันเลยเป็นของเหลือ อ่ะ เอาไปเถอะอย่าให้เสียน้ำใจ เมื่อกี้พูดอยู่ไม่ใช่เหรอว่าพี่ใจดี นี่ไงเขาใจดีเหมือนที่เราบอกไหมล่ะ กินไม่หมดแบ่งเพื่อนก็ได้นะ”ผมยิ้มลุกไปยัดใส่มือที่จะทิ้งก็ไม่ได้ จะพูดก็พูดไม่ออกผมยิ้มก่อนจะกลับมานั่งที่ ไอ้ไผ่มองผมนิดหน่อยแต่ไม่พูด หันไปมองไอ้ไวด์กับเพื่อนที่ยิ้มเจื่อนๆเก็บกระเป๋า

“มีอะไร”มันถามเรียบๆ

“ปะ เปล่าครับ”รีบพูดหันไปมองเพื่อน”ไปก่อนนะเจอกันที่คราส”พูดจบพวกมันก็ไปทันที

“นั่นสิ อาจารย์ขาเดี๋ยววันนี้หนูขอเต็มที่เลยนะคะ วันนี้สุดท้ายแล้วด้วย”น้องแมมมอสทำหน้าเสียดายกระซิกๆ

“จริงด้วยค่ะ ยังไงคราวหน้าให้พวกหนูเลี้ยงข้าวนะคะ ชวนทั้งคู่เลยค่ะ”น้องวรรณ ตัวเล็กสุดเหมือนเด็กมัธยมดูใสๆพูดมั่ง มันได้แต่พยักหน้าผมยิ้มรับ หัดดูเป็นตัวอย่างคนดีมีมนุษสัมพันธ์เป็นยังไง

“ไปเถอค่ะ ตอนนี้ได้เวลาแล้ว ไอติมอยากเรียนแล้ว”นังไอติมยังไม่เข็ด ส่งไอศกรีมที่ผมให้เพื่อนถือไว้ ไอ้ไผ่ดูเวลามองหน้าผมที่ทำหน้าตื่นเต้น

“อ้าว ไวจัง ได้เวลาให้อาหารแล้วเหรอ น้องรอตรงนี้นะ”ผมเหน็บไปอีกนิด อีกสองคนหัวเราะชอบใจเดินไปก่อน สองคนเชิดหน้าตามหลัง หันมาสบตาที่จิกของผมเข้าให้ หันกลับทันที

“เจอข้างนอกจะจัดให้หนักกว่านี้อีก ทำมาเป็นหลอกด่ากู เดี๋ยวแช่งให้ อึ๊ยๆๆ”ผมเตรียมจะยกมือเอ่ยแต่โดนปิดไว้ซะก่อน

“ไม่เอา อย่าแช่งคนอื่น เดี๋ยวเข้าตัว”มันปล่อยมือลูบหัวผม มองไปไม่มีใครแล้วผมกอดเอวมัน

“มันน่าไหมล่ะ กูอยู่ดีๆก็มาว่า อุตส่าห์ละไปนานแล้วนะ ยังจะโคจรมาให้ด่าซะงั้น”ผมบ่นอุบอิบ

“อืม คิดซะว่าเขามารื้อฟื้นปากว่ายังใช้การได้อยู่”มันตบหลังปุปุ

“มึงด่ากูทางอ้อมเหรอ ห๊ะ”ผมเงยหน้าทันที มันยิ้มกวนตีน

“กูชม เพราะกูก็ไม่ได้ยินมานานเหมือนกัน ฟังแล้วคิดถึงนะ กูไปล่ะ”มันพูดจบก็เดินไป

“เดี๋ยวกูจะด่าและอัดไว้ให้มึงฟังจนหายคิดถึงเลย แม่ง โว้ย”ผมฮึดฮัดสักพัก ไม่มีสิ่งกวนตีนรอบข้าง จัดการกินเอาแรงก่อนเผื่อมีต่อ เดี๋ยวไม่มีแรง
/
/
/
“มึงเช็คดู เขาโอนเข้าบัญชีไปแล้ว”เสียงพี่บีมลอดมาตามสาย ผมปรือตามองหลังจากออกจากมหาลัยแล้ว ขึ้นรถได้ง่วงสุดๆ เบื่อจริงๆรถก็ติดเครื่องก็ดีแต่ไปไม่ได้ทุกทีเวลาเจอไฟแดง เซ็ง

“ไม่เห็นต้องรีบ”มันบอกพี่บีม หันมามองเอื้อมไปหยิบเสื้อมาคุมให้

“เมียมึงเหวี่ยงเด็กกูซะกระเจิงเลย ไปไหนแล้ววะไม่ได้ยินเสียง”เสียงขำๆ หมายถึงกูหรือเปล่าวะ

“หลับไปแล้ว มันเหนื่อย”มันบอก เอามือลูบแก้มผมด้วย

“เหนื่อยรอหรือเหนื่อยด่าวะ”ยังไม่เลิกอีกพี่บีม เดี๋ยวกูจะฟ้องพี่กี้

“คิดเอาเอง หึหึ”มันทิ้งท้ายแค่นั้น วางสาย

“นินทากูนะมึง”ผมหยิกแขนมันที่มองไปข้างหน้า

“ไม่นินทามึงจะให้กูนินทาใครล่ะ”ย้อนถามยิ้มๆ

“กูเมียมึง”อ้างเหมือนเคย

“ก็ใช่ไง คนเดียวด้วย”มันต่อให้ ผมอมยิ้ม”ยิ้มซะแรดเลย”หุบยิ้มเมื่อมันพูดต่อ

“ควายเอ้ย แล้วไปไหนเนี่ยะ”ผมว่าก่อนจะถามเมื่อเห็นมันขึ้นทางด่วน

“เมื่อคืนมึงอยากไปไหนล่ะ”มันพูดแต่ไม่มอง จ่ายค่าทางด่วน

“จริงนะ”ผมลุกไปนั่งตรงกลางทันที ผมบอกว่าอยากกินอาหารทะเลที่ร้านอาหารชื่อดังอยู่ที่หัวหิน มันบ่นถ่อสังขารไปแดกไกลในเมืองก็มี ผมอ้อนมันที่เอาแต่กวนตีนจนหลับ เช้ามาลืมไปแล้วด้วย

“กูหลอก”มันยักคิ้ว

“ยอมให้หลอก คริคริ”ผมกอดคอมันหัวเราะ”เล่นน้ำอาบแดดด้วยเลยดีกว่า”ผมพูดลอยๆจุ๊บแก้มสองที

“กูไม่ได้เอาชุดกับครีมกันแดดมึงมานะ”มันบอกผมยิ่งทำให้ผมกอดมากขึ้นเมื่อมันจำได้

“ไม่เป็นไร เล่นให้ดำไปเลยเปลี่ยนเทรนด์ผิว เสื้อผ้าหาเอาข้างหน้า”ผมบอกอีกที

“ไม่กลัวดำเหรอ กูเห็นหลบตลอด”มันถามผมที่ปกติจะต้องทาครีมกันแดดทุกครั้ง

“แดดไม่ใช่เจ้าหนี้ กูจะกลัวทำไม”ผมลอยหน้าใส่ ก่อนจะกระซิบ”กลัวมึงไม่รักมากกว่า”หอมอีกสักฟอด มันมองหน้าก่อนจะจอดรถข้างทาง

“ถ้าอย่างนั้นมึงเลิกกลัวไปเลย”มันดึงผมเข้าไปจูบยืนยันว่า ไม่มีอะไรที่ผมต้องกลัว ผมจูบตอบรับความรู้สึกที่ถ่ายทอดออกมาซึมซับทางปากเพื่อจะลงไปสู่หัวใจ ก๊อก ก๊อก เรามองแต่ปากยังไม่ผละกันเมื่อรู้ว่าใครเราไม่ได้รีบร้อน

“รถเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”คุณตำรวจจราจรถามด้วยความหวังดี ผมเอียงคอมองมือยังไม่ปล่อยจากรอบคอ

“เปล่าครับ พอดีน้องหายใจไม่ออกเลยต้องผายปอดกันหน่อย”มันตอบเรียบๆแต่ยกยิ้ม ผมแอบหยิกคอมันนิดๆ

“ดีขึ้นหรือยังครับ ถ้ายังข้างหน้ามีโรงพยาบาลอยู่ จะให้เรียกมารับก็ได้นะครับ”คุณจราจรที่ไม่ใช่จ่าเฉยยังแสดงความหวังดีอย่างเต็มเปี่ยม

“ขอบคุณครับ ผมมีวิธีแก้อยู่แล้ว ลานะครับ”มันก้มหัวให้อีกทีก่อนจะบอกลา คุณจราจรก้มตอบและโบกรถให้ เรามองหน้าหัวเราะกัน”เอาไว้ไปผายปอดต่อที่โน่นนะ”มันพูดใส่ผมอีกที

“ผายตรงก้นป่ะ น้องเคยเห็นเขาเป่า ปุดๆ”ผมแอ๊บถามมัน เคยเห็นนกมันบินชนกระจกที่บ้าน แล้วเป่าก้นมันก็ฟื้น

“อันนั้นสำหรับสัตว์ สำหรับมึงต้องสวนเป่าไม่อยู่หรอก หึหึ”มันแสยะยิ้มตอบ

“เหรออออออออออ”ผมพูดใส่หูมันที่ย่น ก่อนจะขับรถมุ่งหน้าไปผายปอดกัน หุหุ

*****************************************************************************************

ปล. มาอีกแล้ว ไม่มีอะไร อัพเดทชีวิตคู่เขาสักหน่อย คุณน้องเขาสงบปากเข้าหมวดหวานซึ้งมานาน เลยให้ระบายเหวี่ยงวีนมั่ง เดี๋ยวจะลืมว่าน้องก็ด่าเป็นอยู่แต่ไม่เยอะแค่แสบๆคันๆ ยิ่งช่วงนี้อากาศร้อนด้วย หุหุ (พักนี้เห็นข้าวเหมือนเห็นกองเอกสารวางตรงหน้า มองก็หนักท้องแล้ว ชีวิตมันเศร้า เลยเข้าเล้าหาที่ระบาย)

[chatori]

เย้ๆ ดีใจมาก กำลังคิดถึง อิอิ
ยังหวานเหมือนเดิม น้องแรงได้ใจ 55

[feili]

  น่ารัก น่าหื่นเหมือนเดิม ก๊ากกกกกก ชอบบบบบบบบบบบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วมีอีกน๊ะตอนพิเศษ รอๆๆๆๆ

[gumrai3]

พวกนี้นิอยู่ดีไม่ว่าดีมาหาเรื่องน้อง โดนเลยสม 

สะใจจริงๆ

หนูอยากเรียนกับอาจาร์ยจัง อิอิ

[tuckky]

มาแล้วตอนพิเศษ