มาต่อให้แล้วครับตามสัญญา เอามาลงให้สองตอนเพราะแถม(ชดใช้ความผิด ฮือๆ) แล้วก็ตรวจอักษรเสร็จแล้วแต่...ไม่มั่นใจเหมือนเดิม
อยากจะบอกว่า ต่อไปนี้อาจจะเอามาลงให้เหมือนแต่ก่อนไม่ได้แล้วอ่ะครับ เพระาผมต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบ มันจะวุ่นวายมาก ตอนปิดเทอมก็เรียนทุกวันแต่ยังพอมีเวลา แต่เปิดเทอมนี่เราเรียนที่โรงเรียนทุกวันแล้วไหนจะยังเรียนพิเศษอีก(เจ๊Sup_K')เสาร์-อาทิตย์วันละ3ม้วนรวดคือรวมของAPPlyด้วย ก็อ่านะครับ จะพยายามเอามาลงให้บ้าง คงไม่หายไปไหน หรือถ้าต้องหายไปหรือไปทำกิจกรรมจริงๆก็จะเข้ามาบอก ขอบคุนครับ
ปล. อันนี้สำคัญมาก!!!!!!!!! ใครผู้เป็นน้องๆ(ม.1-ม.5)ที่อยู่สวนฯแล้วกำลังอ่านหรือติดตามผลงานของพี่อยู่ ในนามของพี่ใหญ่(5555+<<<บ้าอำนาจเล็กน้อย)ขอสั่งให้น้องเปิดเผยตัวออกมาซะ!ล้อเล่นอ่ะ...คือเพราะพี่อยากรู้ แฮะๆ...ไม่ได้เป็นการอยากแฉหรืออะไรทั้งนั้นแค่สงสัยอะไรบางอย่าง ไม่ได้บังคับน๊าเพียงแต่ขอร้องเลย ขอร้องเลยจริงๆ ผู้ใดไม่กล้าก็แค่ใบ้ๆห้องกับฉายามาก็ได้แล้วเดี๋ยวผมสืบเองคือว่ามันมีเรื่องขำๆในกลุ่มเพื่อนผมเล็กน้อย อิอิ คงไม่ได้รบกวนมากไปนะค้าบ
ไม่อยากบอกก็ม่ายเปงราย ผมไม่เคือง คงรู้อยู่เเล้วว่าผมไม่ซีเรียสและไม่เคยโกรธใคร แค่ขอความร่วมมือเท่านั้นเอง
บทที่ 13
เสียงสายน้ำดังตกกระทบพื้นกระเบื้องในห้องน้ำ...ทำให้ผมตื่นจากการนอนหลับอันแสนสบาย แบบว่าสุขขีมากที่สุดในรอบหลายปีเลยทีเดียว
ซ่า~~~...ที่นอนข้างๆผมว่างเปล่า แต่มีร่องรอยยับยู่ ผมค่อยๆชันตัวลุกขึ้นแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง ชิพเปิดกระจกบ้านเลื่อนทิ้งไว้ตั้งแต่เมื่อคืน
ทำให้ภาพที่ผมเห็นตรงหน้าเป็นวิวของท้องทะเลสีคราม หาดทรายส่วนตัวสีขาวกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา แสงแดดจ้าทำให้ผมต้องเอามือป้องเล็กน้อย พลางสูดลมหายใจลึกๆ
เข้าเต็มปอด...อ๊า~~~เพราะงี้ไงผมถึงรักทะเล ลมอุ่นๆและกลิ่นอายอันมีเสน่ห์แสนเย้ายวน บรรยากาศเงียบสงบสำหรับวันสบายๆดึงดูดให้ผมต้องล้มตัวลงนอนต่ออีกสัก
พักอย่างอดไม่ได้
แล้วฟังเสียงคลื่น เสียงนก เสียงแห่งทะเล...
ว่าแต่ นี่มันกี่โมงแล้วนะ?
เสียงน้ำยังไม่หยุด ผมดึงแขนขาออกมาจากเตียงนุ่มได้ในที่สุด(T_T)…ว่าแล้วก็เดินออกมาถึงห้องโถงกลาง ตรงที่มีห้องน้ำใหญ่อยู่มุมๆหนึ่ง ผมกะ
จะเดินเข้าไปล้างหน้าแปรงฟัน ทว่า...
ภาพของเจ้าของร่างสูง เปลือยเปล่า...ยืนสูงตระง่านอยู่ใต้ฝักบัว พลางปล่อยให้สายน้ำที่อุ่นจนมีควันขึ้น(เหมือนในหนังเลย เหอะๆ)ชะโลมร่าง
กาย...ชิพยืนหันหลังอยู่ตรงนั้น ผมอดหน้าแดงและกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากไม่ได้...เพราะผิวของชิพที่เรียบลื่นต้องแสงเมื่อโดนน้ำ มันช่างล่อตาล่อใจของผม...
เท้าเจ้ากรรมเดินเข้าไปอย่างทรยศ โดยไม่รู้ตัว ช้าๆ...ผมก็พบว่าตัวเองมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าประตูซะแล้ว=_=”
ความจริงแล้วผมก็ทราบดี...ว่าชิพเช่าห้องที่มีห้องน้ำแบบนี้ไว้เพื่ออะไร?(แบบเป็นกระจก เวลาอาบแล้วเห็นโป๊ๆกันได้ >///<)
มันไม่น่าอายถ้าผมไม่รู้...ว่าชิพรู้ดีถึงสิ่งที่ทำให้ผมใจเต้นตึกตักอย่างนี้ได้
“ชิพ...เอ่อ ผมขอเข้าไปหน่อยได้มั้ย?”
ชิพเงยหน้าแล้วหันมายิ้มให้ผม ยิ้มที่หล่อกระชากใจ ศีรษะของเขาที่มีผมสั้นแบบสกินเฮดยิ่งเสริมให้เขาทั้งหล่อ...ดูดี น่าดึงดูด
“นึกว่าคุณจะยืนดูต่ออีกนานแล้วไม่เข้ามาซะแล้ว”
ผมหน้าแดง แดงมาก...แต่ก่อนอื่นต้องล้างหน้าซะก่อน เลยเดินไปที่อ่างล้างหน้า ซึ่งได้หลบออกจากสายตาของมุมที่ชิพยืนอาบน้ำพอดี o_O”…
“คุณจะแกล้งให้ผมรอไปอีกถึงไหน?”
ชิพเดินตามมาทั้งเนื้อตัวเปล่าเปลือยซะงั้น เหอะๆ เขาจับแขนผมเหมือนจะห้ามไม่ให้ผมบีบยาสีฟัน...ตัวของเขาร้อนมาก
“ฮื้อ?...”
“เมื่อคืน คุณยังสัญญากับผมอยู่เลย”
แล้วสายตาของเขาก็เลื่อนต่ำลงไปที่ตัวเอง...บ้าชิบ! แล้วทำไมกรูต้องมองต่ำตามลงไปด้วยฟ่ะ!?...พอเห็นเขามีอาการแบบนี้ ในสภาพแบบนี้...
มันรู้สึกตื่นเต้นแปลกๆยังไงบอกไม่ถูกไม่รู้ >.<
“คุณไม่ต้องทำอะไรมันแล้ว มาอาบน้ำกับผมนี่”
เป็นคำสั่งที่กึ่งเชิญชวน ชิพเดินจูงมือผมที่ไม่ค่อยมีสติไปยังใต้ฝักบัว ที่ซึ่งมีสายน้ำอุ่นร้อนไหลชโลม...เสื้อผ้าของผมเปียกหมด แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา
เพราะนอกจากชิพจะก้มลงจูบ เอ่อ...ยอดอก และพยายามถอดเสื้อผ้าของผมออกทีละชิ้นๆแล้ว...ไอ้ที่น่าเป็นกังวลที่สุดคืออารมณ์ของผมเอง มันเพ้อไปกับเรือนกายของชิพ
ผิวของชิพ รสสัมผัส ซึ่งทั้งหมดล้วนแล้วแต่ยากจะควบคุม
ชิพหัวเราะฮึๆ
“อะไร?”
ผมปรือตาเพราะน้ำมันเข้า +_=* ชิพลูบน้ำออกให้ เขาโอบกระชับอ้อมกอดเข้ามา ทำให้บัดนี้ร่างกาย(เกือบเปลือย)ของเราสองคนแนบชิดแล้ว...
ถูไถซึ่งกันและกัน ชิพค่อยๆดึงปราการด่านสุดท้ายของผมออก แล้วใช้มือใหญ่ๆช้อน(อายจัง ไม่อยากใช้คำนี้เลย>.<////)...แก้มก้นของผมเบาๆ ก่อนจะเริ่มขยับคลึง
รุนแรงขึ้น เรื่อยๆ...เรื่อยๆ...
...ฉากต่อไปผมคงเล่าต่อไม่ได้ เพราะมันเรทมากแล้ว(^^^ดูจากที่เริ่มมา…) แต่ต่ออีกนิดส์แล้วกัน
…คือชิพจับแขนยาวๆของผมขึ้นมาพรม
จูบ แล้วจับมาคล้องแขน จับเรียวขาข้างหนึ่งขึ้นมาพาดรั้งไว้ที่เอว...เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นภายใต้ฝักบัว ในห้องน้ำ ผมขอเรียกมันว่า ‘อาหารเช้าฟลูคอร์ส’ ก็แล้ว
กัน...และคงไม่ต้องบอกหรอกนะครับว่ามันทั้งวิเศษ แล้วก็เหนื่อยมากมายแค่ไหน -_-“…
“แดน เร็วซิ สิบโมงกว่าแล้วเดี๋ยวก็แดดร้อนหรอก”
ชิพในกางเกงชายหาดยาวถึงเข่า เปลือยท่อนบน เผยแผงอกกว้างสีขาวไม่มีขนเลยสักนิด(คือ...มันชินตาพวกฝรั่งที่แอลเออ่ะคับ) กำลังถูลาก
ถูกัง(<<<ไม่รู้ใช้คำถูกหรือเปล่า?)ผมให้ลงไปในทะเลกับเขาด้วยกันอยู่ แต่ผมเหนื่อยและอยากพักผ่อนมากกว่า ก็จะเพราะใครซะอีก\<<<แง่ง~~~(-0-*)
“ไม่เอาชิพ...คุณลงเล่นคนเดียวเถอะ”
ผมสะบัดแขนหลุดแล้วทำท่าจะวิ่งหนี แต่ชิพรีบตามมาตะคุบไว้
“นี่ คุณอย่าหนีผมเชียวนะ...น๊า~~~คุณลงมาเล่นกับผมเถอะ เดี๋ยวนี้เลย เล่นคนเดียวเหงาจะตาย น๊าคร้าบ~~~”
ลองโดนถูกกอดไว้อย่างงี้ ทำเสียงอ้อนๆข้างหู ใจเป็นอ่อนยวบลงทุกที \(-_-*)
“แต่...ผมยังเพลียอยู่เลย”
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวบ่ายก็พักได้”
หมั่นไส้ไอ้ตัวร้ายนี่ชะมัด แน่ะ! ถลึงตาใส่ยังทำหน้าตายไม่รู้ไม่ชี้ได้อีก ก็ตัวเองอ่ะมีพลังอยู่คนเดียวนี่!
“ดูท่าคุณจะภูมิใจมากเลยนะ”
คราวนี้ชิพยิ้มออกมา หัวเราะฮึๆ
“แน่นอน นี่คุณยังไม่รู้อีกเหรอ?”
ผมถอนหายใจ เฮ้อ...เอาไงก็เอา แต่เอ คิดดูอีกทีแล้วอย่าดีกว่า เดี๋ยวไม่สบายแล้วหมดสนุกกันพอดี
“ไม่เอาอ่ะ ชิพ คุณเล่นคนเดียวเหอะ เดี๋ยวผมนั่งดู”
ว่าแล้วก็รีบพลักอกชิพออกห่าง เกิดนึกสนุกบ้าอะไรขึ้นมาไม่รู้ =_=” ดันทำเป็นวิ่งหนีให้เขาไล่ตามเราแบบเหนื่อยเล่น o_O* ถ้าใครมาเห็นภาพ
แบบนี้คงขัดหูขัดตาพิลึกเน๊อะ เอิร์กส์~~~
“ไหนคุณบอกไม่มีแรงไง ยังวิ่งหนีผมเหย่งๆ”
แน่นอนอยู่แล้ว ชิพได้เปรียบเพราะขายาวกว่านี่...ผมมันพวกขาสั้น วิ่งไม่ทันเขาอยู่แล้ว แต่พอโดนรวบตัวได้คราวนี้ชิพก็กอดรัดตัวผมไว้แน่นแล้ว
ลากลงทะเลเลย ผมร้องโวยวายให้เขาปล่อยพร้อมทั้งดิ้นพล่านๆๆๆ แต่ชิพไม่ยอมแถมยังหัวเราะซะปล่าว >O<
พอลงน้ำแล้ว...ค่อยรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง คือ แบบว่าไม่รู้จะโมโหเขาไปทำไม-_- ไอ้เราก็โดนเขากอดอยู่อย่างงั้น ส่วนชิพยิ้ม ยิ้มลูกเดียว ทำท่าจะขยับ
เข้ามาจูบผมก็หลบหนีแบบงอนๆ ให้มันรู้ซะบ้าง!
“ฮึๆๆ...คุณทำแบบนี้คิดว่าผมจะยอมให้คุณขึ้นฝั่งงั้นเหรอ?”
ชิพอุ้มผมลอยน้ำออกมาลึกมากขึ้นเรื่อยๆ จนความสูงมันประมาณหน้าอกของชิพ(ก็ประมาณคอของผม) ทำให้ผมต้องยอมเกาะเขาไว้ คราวนี้เจ้า
นั่นกลับปล่อยมือจากผมเฉยเลยดูซิ TT^TT
“คุณต้องยอมให้ผมจูบ...ถึงจะพาไปแถวน้ำตื้น”
มองหน้าชิพ
“จะบ้าหรือไง นี่ขู่กันเหรอ? ต้องยอมคุณทำไมด้วยในเมื่อผมก็ว่ายกลับไปเองได้ อยากให้ลองดูมั้ยล่ะ?”
ทำท่าจะว่ายกลับ แต่ชิพก็ดั๊น...คว้าตัวผมไว้ คราวนี้ฝ่ายนั้นทำหน้าออดอ้อน(คงรู้ว่าขู่ผมไม่ได้ ก็แหงล่ะ ชิ!)…เข้ามาคลอเคลียอยู่กลางทะเลซะงั้น
แฮะ +_+”
“เอาน่า~~~คุณมาทะเลทั้งที ไม่ลงเล่นน้ำเลยก็ไม่เหมือนมาทะเลใช่มั้ยล่ะ?...อีกอย่าง คุณอยู่เป็นเพื่อนผม เผื่อผมเป็นอะไรขึ้นมา...คุณจะได้ช่วย
ผมได้ทันไง”
“เหอะ! ใครจะไปช่วยคุณ”
ชิพหยิกจมูกผม
“ก็คุณไง ทำปากดี”
ผมแอบเหล่ตาใส่เขา บ่นงุบงิบ
“ตัวยั่งกะควายใครจะไปช่วยไหว...ไม่ช่วยคุณหรอก”
“โธ่...ทีเมื่อกี้ผมยังช่วยให้คุณตาสว่างเลย เป็นไงล่ะ?”
ผมทุบไหล่ชิพไปสองสามอึก ซึ่งก็ไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมานอกจากเสียหัวเราะดังลั่น
“ผมรู้ว่าคุณหลอกให้ผมตายใจ สุดท้ายแล้วคุณก็ทำให้ผมเหนื่อยหมดแรงทุกที!”
“ก็แล้วคุณชอบมั้บล่ะ>?”
เรากอดรั้งกันไว้ ลอยคออยู่ท่ามกลางทะเลอันเงียบสงบ เป็นส่วนตัว เถียงกันเสียงแง้วๆ =_=”
“ก็นั่นไง ผมถึงปล่อยคุณไปไม่ได้”
ผมทั้งอายทั้งโกรธที่เถียงไม่ทัน จนหน้าแดงแล้วสมองรวนขนาดที่นึกสรรหาคำพูดอะไรไว้สวนกลับไม่ออก
โดนย้อนแบบนั้น ผมเลยไม่รู้จะโต้ตอบชิพยังไง หุหุ...
“คุณ...คุณ....!”
“จะว่าอะไรผมก็เชิญ คุณให้สัญญากับผมเมื่อคืนแล้วนี่”
เฮ้อ เถียงเขาไปก็ไม่มีประโยชน์ สู้หยุดแล้วนิ่งเฉยไว้ดีกว่า
สักพัก ชิพก็ถามขึ้นมา
“มันคงไม่ได้เจ็บมาก...ขนาดที่ว่า เอ่อ...คุณว่ายน้ำไม่ไหวเลยใช่มั้ย?”
ผมไม่ตอบในตอนแรก แต่พอเขามีสีหน้าเป็นห่วง แลดูกังวลจริงๆ...ผมก็ยอมตอบเขาดีๆ(ก็ได้)
“จะบ้าเหรอ...คุณเคยเห็นผมขยับตัวไม่ได้เลยหรือไง? มันก็แค่...เพลีย ว่ายน้ำมันก็ยิ่งทำให้เพลีย...”
“เหรอ งั้นผมขอโทษนะ...แต่ผมขออีกรอบได้มั้ย?”
ผมเบิกตากว้าง!!!
“อีกรอบ ตรงนี่เนี้ยนะ จะบ้าเหรอคุณ!?”
สาดน้ำเข้าหน้าไปสักป๊าบ ชิพหัวเราะเอิกอ๊าก...พลางดุนจมูกเข้ามาตรงซอกคอ จูบผมหนักๆทีหนึ่งแล้วถอนออก
“ผมล้อเล่นหรอก แต่ถ้าคุณให้...ผมก็โอเคนะ”
ไม่เอาแล้ว! ไอ้คนบ้า...ส่ายหน้าแล้วผละตัวเองออกมาเพื่อว่ายหนีเข้าฝั่ง ชิพว่ายมาทันตรงน้ำตื้น
“เดี๋ยวซิ~~~ผมมีเรื่องจะพูดกับคุณ”
“อะไรอีกเล่า?”
ชิพดึงผมเข้าไปกอด ช้าๆและอ่อนโยน...อึ้งกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของเขา ไม่เท่ากับอึ้งที่เขาพูดเป็นประโยคต่อมา
“แดน...คุณทำให้ผมนึกถึงตอนที่เรามาเที่ยวทะเลด้วยกันเป็นครั้งแรก...คุณกับผมยังอยู่มอสี่ด้วยกัน คุณมากับชุมนุม ผมแอบตามมาเพราะอยาก
เจอหน้าคุณ...แล้ววันนั้นเราก็ลงเล่นน้ำกัน ผมเห็นคุณหน้าแดงแล้วพลอยอายๆไปด้วย...แล้วผมก็ได้แอบกอดคุณ คุณทำให้ผมรู้สึกดี”
อึ้งอ่ะ...
“~ชิพ...คุณยังจำได้อยู่อีกเหรอ?”
“จำได้...ทุกๆวินาทีที่เกี่ยวกับคุณ ผมจำได้ทุกอย่าง”
ผมค่อยๆยกมือขึ้นกอดเขา มันเป็นความอบอุ่นลึกซึ้งที่ไหลผ่านร่างเราทั้งสองคน
“ผมรักคุณตั้งแต่ตอนเราพบกัน...ที่โรงอาหาร คุณเป็นคนแรกที่ทำให้ผมโกรธไม่ลง เวลาโมโหจะต่อยใคร”
เสียงหัวเราะดังเล็ดลอดออกมา ผมมองสบตากับเขา แล้วหยิกแก้มเปื้อนรอยยิ้มนั่น
“~นี่แสดงว่าคุณจะต่อยผมแล้วงั้นซิ?”
“ไม่หรอก...คุณหล่อกว่าเด็กผู้ชายทั่วไป คุณโดดเด่นกว่าที่ผมคิด ไม่รู้เพราะอะไร...รู้ตัวอีกทีก็หลงรักผู้ชายเข้าให้ซะแล้ว...ซึ่งนั่นก็คือคุณล่ะแดน”
ผมหัวเราะอีก เรายืนอยู่อย่างนั้น มองตา พลางรู้สึกเจ็บจิ๊ดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
เพราะระหว่างเรา...มันมีเรื่องราวในความทรงจำ...ที่ถูกเก็บไว้มากมายเหลือเกิน…
“พูดเรื่องวันเก่าๆขึ้นมาอีกทำไมนะ?”
“ก็เพราะ...คุณทำให้ผมนึกถึงวันนี้ ผมขอบคุณนะแดน...ที่ทำให้ผมมีวันนี้ ที่ให้เรามีกันและกัน มีทุกๆอย่าง...ขอบคุณจริงๆ”
“ชิพ...คุณจะทำให้ผมร้องไห้อีกแล้วรู้มั้ย?”
ฮือ...จริงๆนะ ไม่รู้เป็นยังไงหมู่นี้อ่อนไหวเป็นพิเศษ o_O*
“เหรอ? งั้นคุณบอกผมซิว่ารักผมมากแค่ไหน?”
“แล้ว มันเกี่ยว’ไรด้วยง่ะ?”
“ก็...”
เขารวบตัวผมเข้าไปไว้ในกอดที่แข็งแรง จูบผม...ทำให้ผมต้องจูบตอบ ก่อนที่เราจะเดินขึ้นจากทะเลตามกันมา โดยไม่แสดงอาการอะไรเพราะยัง
ชากับความรู้สึกเหล่านั้น...เหมือนไฟฟ้าแล่นผ่านเส้นประสาททุกเส้น ผมเดินนำเขาขึ้นมาบนห้องก่อน...ตามมาติดกันชิพก็เข้ามากอดผมไว้ เริ่มจูบที่หนักหน่วง ผมรู้สึก
เหมือนหน้ามืดแล้วรีบถอดเสื้อผ้าออกอย่างร้อนรน ชิพทำหน้าที่ส่วนของเขาเช่นกัน...ไม่นานนักเราก็เริ่มบทรักอีกครั้งอย่างอ่อนหวาน เร่าร้อน...ทำให้ผมต้องเผลอหลับ
ไปนานโดยไม่รู้ตัว จนตื่นขึ้นอีกที ก็บ่ายซะแล้ว...
“ชิพ…คุณตัวอุ่นๆนะ”
ผมเอามืออังหน้าผากเขา ขณะที่เรากำลังนอนเอกขเนกกันอยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่ยามũ
หัวข้อ: ...จะไม่มีช่องว่าง ระหว่างเรา...ชิพ&แดน Series <<< (อ่าน 431286 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก