ตอนที่ 21
“พี่ไทม์คร้าบบ เดี๋ยวเดลขับเองครับ มาม้ะส่งกุญแจมา เหนื่อยๆอยู่ไปนอนพักไปเร็ว ดีมากแบบนั้นล่ะ”
กุญแจมาอยู่ในมือนายเดลแล้นนนนน หึหึบีเอ็มสุดหรูคราวนี้ตรูจะซิ่งให้แซงโค้ง เอาให้ชนแม่งทุกทิศ พอๆเดี๋ยวตายก่อน
“แล้วจะไปเที่ยวไหนมันเริ่มจะเย็นแล้วนะ”
“ไป … ไปตลาดน้ำวัดดอนหวายได้ป้ะ เดลไม่ได้ไปโคตรนานแล้วอ่ะ อยากไปกินลอดช่องวัดเจษ”
ตาลุงหน้าหล่อขมวดคิ้วทันที อะไรวะคนมันไปอยู่นอกมานานอยากกินลอดช่องไม่ได้ไง๊ ?
“ไปวัดดอนหวายแล้วจะไปหาลอดช่องวัดเจษจากไหน”
“กรรม คือ … ลอดช่องวัดเจษมันเป็นยี่ห้อครับพี่ครับ ไอ้ตัวเดลนี่ก็ไม่รู้หรอกว่าวัดเจษอยู่แห่งหนตำบลไหน มีจริงหรือไม่จริงไม่รู้แต่ข้างห่อ
เขาเขียนแบบนั้นอ้ะ มันมีขายที่ตลาดน้ำวัดดอนหวายอ้ะ”
เอาล่ะงานนี้ลุงแกกุมขมับเลยครับ เอาเถอะผมจะไปใครจะห้ามก็ช่าง เคยอ่านมั้ยในนิยายอ่ะที่พระเอกมันต้องเผด็จการอ่ะถึงจะได้ใจนางเอก นั่นล่ะครับ ไอ้เดลจะทำเช่นนั้นล่ะ
“แล้วไปถูกหรือไงขับออกมาแล้วเนี่ย”
“โด่วไม่ได้โง่นา นี่ไงกดไปดิ จีพีเอสมีไว้ทำไมเนอะ นอนหลับไปเลยพี่ไทม์เดี๋ยวถึงแล้วจะปลุก แน่ะ ยังมองอีกไม่ชนหรอกน่า ขับช้าๆไป
ชิวๆเค๊ ?”
“อืม … อย่าชนล่ะ”
ผมปรับแอร์ในอุณภูมิที่กำลังเย็นสบายให้คุณนักวิชาการหน้าหล่อนอนให้สบาย พี่แกก็คงจะเหนื่อยยืนพูดปากเปียกปากแฉะมาตั้งนาน เอนเบาะกอดอกหลับไปรวดเร็ว
รู้สึกดีจัง … ดีมาก …ดีโคตรๆ … แบบว่าฟินเนเล่ ! มันอารมณ์ไม่เหมือนเวลาไปกับกิ๊กมัน … ไม่รู้ดิเอาเป็นว่าโคตรเจ๋งอ่ะ ถึงจะไม่ได้คุย ถึงผมจะขับรถคนเดียว ถึงอีกฝ่ายจะหลับเป็นตายมันก็ยังเจ๋งอยู่ดี
ผมก็ฮัมเพลงเบาๆตามประสาขับรถเลียบเส้นบรมราชชนนีเพื่อตีออกนครปฐมตามที่จีพีเอสบอกไว้เป๊ะๆ ! ไอ้เดลไม่หลงครับระดับนี้ไม่มีหลงเพราะมีจีพีเอส ก๊ากกกก ขับไปขับมาก็เห็นตัววัดแล้วครับแต่พี่ไทม์ก็ยังไม่ตื่นอ่ะ อืม .. วันธรรมดาแบบนี้คนน้อยแฮะ
“พี่ไทม์ถึงแล้วๆ”
ผมเขย่าแขนพี่ไทม์เบาๆ ไม่ยอมตื่นแฮะ นั่นขยับตัวหนีอีก มีพลิกหันหลังใส่ด้วย ! ลุงเอ้ยมันถึงแล้วลอดช่องผมรออยู่นา ตื่นเฟ้ยตื่น อยากกินลอดช่องงงงงงงงงงงงงงงงงงง
“พี่ไทม์ตื่นๆๆๆๆ ไปเดินเล่นก่อนค่อยมานอน …. เฮ้ย !”
พี่แกเล่นกระชากแขนผมลงไปสิครับ แล้วอยู่ในรถแบบนี้ยังไงก็ใกล้กันอยู่แล้วตอนนี้ไอ้เดลหัวเลยทิ่มลงไปกับตักพี่แกซะงั้น เอ่อ …. หน้าผมกับไอ้นั่นพี่มันจะฟิจจูริ่งกันแล้วนะเฮ้ย !
“คนจะนอนน่า”
เวร ยังไม่ตื่นอีก ! เดี๋ยวพ่องับไทม์น้อยให้เขียวช้ำบวมฉึ่งไปสามวันแปดวันเลยนี่ เอ๊ะหรือจะถือโอกาสลวนลามตอนนี้เลย ? เฮ้ยนี่มันวัดบาปครับเดลบาปมาก สาธุลูกช้างไม่ได้ตั้งใจ ลูกช้างผิดไปแล้วว
“พี่ไทม์ … เดลเจ็บอ่ะ ตื่นดิ อยากกิดลอดช่อง ไม่ตื่นจะทิ้งไว้ในรถแล้วนะ”
นั่นไงสุดท้ายผมก็เป็นอิสระจากไทม์น้อย เอ้ย จากตัก พี่แกก็เริ่มกระพริบตา แล้วก็หาวสุดท้ายก็จ้องมาที่ผมแล้วก็ทำหน้าอึน ใช่ครับอึนจริงๆเหมือนเบลอๆ
“พี่ไทม์ …. โอเคมั้ย ?”
“หะ … ถึงแล้วหรอ โทษทีๆ”
พี่แกคงดีขึ้นละครับส่ายหัวเล็กน้อยเสยผมยุ่งๆแล้วก็เปิดประตูรถ ผมก็ลงตามเด่ะ อยากกินลอดช่องใจจะขาดรอนๆ ลอดช่องอยู่ไหน ไอ้เดลคิดถึงงงงงง
หลังจากเดินควานหา เสาะหา ตามหาลอดช่องก็ได้มาเชยชมสมใจ อื้อหือใครยังไม่เคยลองลอดช่องวัดเจษได้เดลขอบอกว่าพลาด พลาดมาก พลาดสุด นิ่มนุ่มละมุนลิ้น อร่อยล้ำสมเป็นลอดช่องไทย ! อังกฤษไม่มีนะเออ
“ทำหน้าซะเหมือนอยู่กลางสวนดอกไม้”
แหมะขัดจริง
“โหยพี่ไทม์ มันอร่อยจริงๆเฮ้ย อร่อยมว๊ากกกกก”
“อร่อยยังไงก็ช่างเถอะ ทำไมต้องมานั่งกินข้างกำแพงวัด พี่ร้อนจะตาย”
พี่แกนั่งยองๆข้างผมนี่ล่ะ เสื้อเชิ้ตแสนจะดูดี๊ดูดีก็ชื้นเหงื่อจนต้องปลดกระดุมออกตั้งสองเม็ด ! ผมแอบเห็นบรรดาป้าๆแม่ค้ามองตาละห้อย
ด้วย ! นั่นยังเขย่าเสื้อไปมาให้ลมมันพัดอีก
“โหย เคยอยู่แต่ในห้องแอร์สินะ เป็นไงล่ะร้อนแค่นี้ก็ทนไม่ได้ โด่ว ! ไม่ใจเลย เป็นผู้ชายอ่ะต้องอดทนรู้เปล่า แดดนิดร้อนหน่อยแล้วบ่น
มันผู้หญิงชัดๆ !”
หึหึ คราวนี้ไอ้เดลได้สายตาพิฆาตมาเลยครับ แต่ก็ไม่สน ! นั่งกินลอดช่องแสนอร่อยต่อ จนกระทั่งช้อนในมือถูกไอ้แก่ขี้ร้อนแย่งไป
“เฮ้ยไรเนี่ย”
“กินมั่ง”
“ไม่ให้เว่ยยย”
เอาช้อนกูไปได้อย่าหวังจะเอาลอดช่องกูไปโว้ยยยย !
“เอามานี่เร็วๆเดล พี่จะกิน”
“ไปซื้อเองดิแย่งเดลทำไม ?”
“จะชิมคำเดียวทำไมต้องซื้อใหม่ เอามาเร็วๆ”
นั่นมีเก๊กเสียงดุ ให้มันดีมั้ยวะ ? แค่คำเดียว …น่าจะได้ เฮ้ยเดี๋ยว ! ไม่ได้ เดี๋ยวจะเสียการปกครอง ! จะเป็นสามีที่ดีต้องคุมภรรยาให้อยู่ในกำมือ อย่าไปยอมง่ายๆ
“ไม่ให้ ! เอาช้อนมาเลย เอาคืนมา ไม่ต้องมามองเคืองๆยังไงก็ไม่ให้ เอามาเร็ว”
“อย่าดื้อสิเดล เอามานี่”
ตอนนี้เราสองคนอยู่ในสภาพนั่งยองๆข้างกำแพงวัด ใกล้ๆมีหมาหนึ่งตัวมองมางงๆว่าพวกมึงทำอะไรกัน โดยมีไอ้พี่ไทม์ดึงแขนขวาผมไว้รั้งเข้าไปใกล้ๆตัว แขนซ้ายผมยืดออกไปไกลเพื่อให้ถุงลอดช่องปลอดภัย จนกระทั่งหน้าผมกระแทกอกพี่แก และถ้วยลอดช่องก็ถูกยึดไป T^T
“หึหึ”
“ชิส์”
“ไหนชิมหน่อย อร่อยมั้ยน๊า”
ดูมันมีการเยาะเย้ย แค่มึงชนะอย่าเหลิงไปเว้ยยย !!! ไอ้เดลไม่ยอมหรอกเฟ้ย
“งั่ม !”
จุ้บ !
“เฮ้ย !”
เสียงเฮ้ยนั่นของผม ก็ …. ก็แบบหมั่นไส้ใช่ปะ พอมันตักลอดช่องขึ้นมาก็เลยกระโดดงับแม่งแต่ปรากฏปากไอ้ลุงมันจุ้บลงมาตรงหูผมพอดี อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
“อะไร ตกใจอะไร มาแย่งเองตกใจเอง แปลกนะเรา แล้วนั่นจะอมลอดช่องไว้ทำไมเคี้ยวไปสิ”
ไอ้เดลเหมือนหุ่นยนต์ไปเรียบร้อย ปากเคี้ยวลอดช่องแต่ตามองไอ้พี่ไทม์ตัวแสบตาเขม็ง หน้าหล่อๆนิ่งๆก็ตักลอดช่องกินไปดิ ไม่ได้มีท่าทีตื่นเต้นตกใจอะไรแบบผมสักนิด ! ศรีภรรยาเธอจะเย็นชาต่อสามีไปแล้วนะว้อยยย
“ชิส์ เคืองว่ะ”
“เคืองไร เอ้ากินเข้าไป อ้าปากเร็วเดี๋ยวป้อน อ้ามมม ….”
“งั่ม !”
“เก่งมาก เด็กดี”
มือใหญ่ๆของพี่แกก็ขยี้หัวผมเบาๆโยกไปมา …. ขะ ขะ เขินว่ะ ! เฮ้ยเดี๋ยวดิ นี่มันไม่ใช่บทของสามีไม่ใช่หรอ ไอ้พี่ไทม์ทำเกินหน้าที่ภรรยาอีกละ
ว่าแต่ … ทำไมอยู่ดีๆมันกลายเป็นสามีภรรยา ? อืมมมม แต่มันก็โอเคดีนะ
“พี่ไทม์”
“หืม ?”
“เดล …… เอ่อช่างมัน”
“อะไรเล่า อยากกินลอดช่องอีกหรือไง”
“เปล่าเฟ้ย ไม่ใช่เรื่องนั้น แต่กินอีกก็ดี ฮ่าๆ”
“ไอ้เด็กเห็นแก่กิน ไปๆ ลุกเร็ว ไปซื้ออีกสองสามถุงไปกินที่บ้านเผื่อแม่เรากับแองจี้ด้วยไง”
เฮ้อ ทำยังไงดีไม่กล้าบอก ไม่กล้าบอกว่าจะกลับอังกฤษแล้ว … กลัวพี่ไทม์แม่งเฉยๆแล้วมันจะแป้ว … แหม่ะแก่ขนาดนี้มีลูกละจะกลับใจมาชอบผู้ชายได้ง่ายๆหรอว๊า ? ถึงแม่จะเอาใจช่วยก็เหอะ แต่ตบมือข้างเดียวมันจะดังได้ไงวะ ? โอ้ยคิดไม่ออก ตกลงมันมีโอกาสพัฒนาไปมากกว่านี้มั้ยเนี่ย ?
นายเดลผู้ที่กำลังหมกมุ่นกับความคิดตัวเอง ไม่ได้สังเกตสักนิดเลยว่ามือของตัวเองถูกเขากุมอยู่แน่นๆ เดินไปพร้อมๆกัน ไม่ได้หวั่นไหวแม้สายตาคนข้างนอกมองมาว่า ….พวกเราแปลก ถือว่าเป็นกำไรเล็กๆน้อยๆแล้วกันนะไทม์ ถ้าไอ้เด็กนี่มันรู้ตัวคงมีแจกหมัดใส่หน้าเขาแน่
จูบเมื่อกี๊ … ไม่สิเรียกว่าจุ๊บผ่านๆถึงจะถูก คนอะโตป่านนี้ยังใช้แชมพูเด็ก … น่าจับมากอด น่าจับมาหอมชะมัด ! อย่ากระโตกกระตากไปไทม์ เดี๋ยวเด็กจะเหลิงมันเสียผู้ใหญ่กันพอดี
- ------------------------------------------------------------- -
อรั้ยยยยย -/////-
หัวข้อ: ... กาวยู้ฮู ... ตอนจบ ...P.58 [20/3/56] (อ่าน 396775 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก