ตอนที่ 20
หน้าห้องบรรยายเจ็ดชั้นห้าตึกคณะเศรษฐศาสตร์ อืม … ห้องนี้ไม่ผิดแน่ๆมั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์เพราะไอ้เสียงนุ่มๆทุ้มๆที่ดังออกมามันบอกยี่ห้อเลยว่าไอ้ลุงนั่นแน่นอน !
“ทุกคนต้องนำกฎของอุปสงค์มาประยุกต์นะครับ ตามกฎของอุปสงค์เมื่อราคาสินค้าลดลง …….”
ผมก็แอบชะโงกเข้าไปประตูหลังครับ อื้อหือห้องบรรยายใหญ่ใช่เล่นอ้ะ ! มันเป็นเหมือนห้องครึ่งวงกลม มีเวทีอยู่ตรงข้างนอกนั้นก็เหมือนที่นั่งยกระดับไปทีละชั้นๆ ซึ่งประตูที่ไอ้เดลแอบส่องอยู่นี่มันอยู่ริมซ้ายสุดล่างสุด มุมอับพอดี ! นักศึกษาเยอะชะมัดเลยแฮะ ดูเหมือนจะมีคนนอกด้วยเพราะมีพวกใส่เครื่องแบบตำรวจเข้ามาเหมือนกัน
“อะแฮ่ม !”
สะดุ้งสิครับ แต่ดีนะไม่หลุดร้องออกไป ใครมาเรียกอะไรตอนนี้เนี่ย ! แถมมาไม่ให้ซุ่มให้เสียงคนหล่อตกใจตายขึ้นมาโลกจะหมดของดีไปแบบไร้เหตุผลนะเฮ้ย
เจ้ยยยยยยย นี่มันไอ้พี่ตำรวจที่ตรวจบัตรตรูคราวก่อนโน้นนี่หว่า !
“อ้ะ …. เดล”
เสียงนี่ไม่ใช่ของไอ้ตำรวจหน้าเข้มแต่เป็นของคนตัวเล็กที่เดินตามคุณตำรวจมาติดๆ …ฌามนี่หว่า ! แล้วทำไมฌามถึงมาเดินจับมือถือแขนกับไอ้ตำรวจนี่ ? ไอ้นี่มาดอดเอากิ๊กกูไปได้ไง !
“สวัสดีครับฌาม”
“ถึงน้องเดลจะอายุยี่สิบมาหมาดๆแล้วแต่ก็ควรเรียกคุณฌามว่าพี่นะครับ”
ไอ้ตำรวจนี่ ! กวนตีน ! ดูมันจ้องเอาเด่ะกูจ้องกลับเว่ยเรื่องแพ้นี่ไอ้เดลทำไม่เป็น ! หล่อกว่ากูหน่อยเดียวทำมาปากดี เดี๋ยวนี้เขาเทรนด์ผู้ชายแบดบอยเว่ย คารมเป็นต่อรูปหล่อเป็นรองอ่ะเข้าใจปะ !
“เอ๋ … เดลยี่สิบแล้วหรอ ตายแล้ว ผ่านวันเกิดเดลมาแล้วนี่ !”
คุณฌามเบิ่งตากว้างหันหัวข้อการสนทนาไปเรื่องวันเกิดผมเรียบร้อย จะว่าไปขนาดวันเกิดตัวเองยังลืม ! ตอนนั้นมันอยู่ในช่วงห่างๆกับไอ้ลุงด็อกจนมันกระวนกระวายลืมๆไปหลายเรื่องนี่หว่า ….. เวร นี่พ่อแม่กับไอ้แดนก็ลืมวันเกิดผม ?
“เรื่องเล็กครับฌาม แค่วันเดียวเอง”
ฮืออออออออออออออออออออ คำพูดมึงหล่อมว๊ากเดล ในใจนี่อยากจะกรีดร้องขยี้หัวตัวเองแล้วลงไปดิ้นกับพื้น ของขวัญกูทุกคนลืมได้งอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“จะคุยกันอีกนานมั้ย เข้าห้องประชุมได้แล้ว”
ไอ้ตำรวจหน้าคมนี่ท่าจะหึงว่าที่อัยการคนน่ารัก ดูเด่ะคุณฌามก็เลิกลั่กเหมือนเกรงใจผมแต่ก็ไม่อยากขัดใจไอ้หล่อนั่น สงสัยเขาจะมีส้นตินรวอง จริงๆมันต้องซัมติ้งรวอง แต่ด้วยความหมั่นไส้อ่ะ ! คนสวยโดนเคลมไปเสียแล้น
“เอ่อ ….”
“ฌามเข้าไปเถอะครับ ผมเข้าใจว่าหมามันดุ ฮ่าๆ”
“ก็ดีกว่าเป็นหมามาแย่งข้าวในชามคนอื่น”
บร้ะ ! เข้าใจเปรียบเทียบ เอาซะตูเป็นหมาตัวร้ายไปซะงั้น ถ้าเป็นเมื่อก่อนไอ้เดลจะกระโดดประเคนตีนให้แล้ว แต่ตอนนี้อยู่ในถิ่นไอ้ด็อกหรอกนะต้องสร้างภาพนิดนึง นี่ไม่ได้กลัวเพราะเห็นเป็นตำรวจนะเว่ย ไม่ได้กลัวจริงจริ๊ง
“พอเถอะผู้กอง เข้าไปได้แล้ว …. เอ่อ ฌามขอโทษนะเดล”
สองคนเข้าไปเรียบร้อย ไอ้เดลผู้ไม่ได้มีสิทธิ์จะเข้าไปฟังก็นั่งข้างนอกสิครับ จริงๆมันเหมือนเป็นการแนะแนวด้านเศรษฐศาสตร์พื้นฐาน
สำหรับนักศึกษานอกคณะแล้วก็คนนอกที่สนใจ พวกตำรวจอัยการคงมาฟังเพราะมีพวกเรื่องกฏหมายเกี่ยวกับพวกนี้ด้วย ไอ้เดลรู้ได้ไงน่ะหรอ ? หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ ก็ตอนไปกินข้าวแม่กับตาลุงคุยกันน่ะครับไอ้เดลเลยเก็บมาครบไม่ขาดไม่ตอน ขนาดเย็นวันนี้ยังให้แม่ไปรับยัยหนูแองจี้เพราะเดลจะปฏิบัติการจีบสะใภ้ หึหึ
“เอ่อ ….. พี่คะ …. ขะ ขออีเมลล์ได้มั้ยคะ”
น้องนักศึกษาในชุดถูกระเบียบเป๊ะมว๊ากแบบนี้ปีหนึ่งชัวๆ ไอ้แดนเคยบอกว่าปีหนึ่งเป็นอะไรที่ต้องเป๊ะทุกอย่าง มหาลัยนี้ไอ้แดนก็อยู่ก็คงเหมือนกันล่ะนะ
“เอ่อ …. พี่ไม่ได้ใช้อีเมลล์ครับขอโทษนะ”
ยิ้มครับ ไอ้เดลยิ้มแบบพิมพ์ใจปนหว่านเสน่ห์กระชากใจหญิงที่ทำให้ได้กิ๊กมาเยอะแยะแล้วเฮ้ย ! น้องคนนี้ก็แน่นอนว่าเขินอายแต่ยังไม่ยอมไปไหน แหม่ะ จริงๆก็จะปฏิเสธนา …. แต่ขอกระชุ่มกระชวยนิดนึง
“เอ่อ … เบอร์ได้มั้ยคะ”
“อืม …. เอายังไงดีน๊า ….”
สายตาไอ้เด็กบ้ากรุ้มกริ่มมองนักศึกษาปีหนึ่งแถมมีการหยิบโทรศัพท์มาแกว่งยั่วเบาๆ เอาเข้าไป ไอ้เราก็นึกว่าจะมาช่วยยกของหรือมาหาหรือมารับ แต่ดันมาม่อสาว ?
แล้วดูสภาพไปทำอะไรมาน่ะ หัวดำสนิทเรียบร้อยตัดออกมาได้ … อืม … ดูดีหน่อยๆล่ะมั้ง แต่งตัวใส่เชิ้ตปลดกระดุมนี่มันเข้าสูตรแบดบอยไม่ใช่หรือยังไง ไอ้เด็กว่างงาน ….
“ก็ให้สิคะ ….. ไว้คุยกัน”
“ทำไมถึงอยากได้เบอร์พี่ล่ะครับ หืม ….”
เหอะ ! ลองเป็นมารขวางความสุขเด็กสักครั้งแล้วกัน
“นายเดลมายกของ บรรยายจบแล้ว”
นั่นไงไอ้ตัวดีสะดุ้งแถมทำหน้าเลิกลั่กมองมาที่ผมอีก เอาสิจะเอายังไง ดูมันรีบเก็บมือถือลงกระเป๋าเร่งด่วน แถมยืนขึ้นจัดเสื้อเรียบร้อย … เหมือนแองจี้เวลาโดนจับได้ว่าทำความผิด
“อะ … เอ่อ พี่ขอตัวก่อนนะ คง … ไม่ได้แล้วล่ะ”
“อะ … อาจารย์สวัสดีค่ะ หนูขอตัวก่อนนะคะ”
ยังไม่ทันได้รับไหว้เด็กก็วิ่งไปซะก่อน แหงสิก็เขาเป็นเจ้าระเบียบของคณะบริหารและเศรษฐศาสตร์ กดเกรด ให้คะแนนยาก และ … เจ้าระเบียบ ไม่เรียบร้อยห้ามเข้าฟัง และยิ่งพฤติกรรมชู้สาวยิ่งไม่ยอม
“แฮ่ … เลิกแล้วหรอลุง มาม้ะช่วยถือ แล้วทำไมคนยังไม่ออกมากันอีกอ่ะ …”
“เขาแจกชีทสรุปข้อมูลกันอยู่ ว่าจะออกมาสูดอากาศแต่กลับเห็นคนมานั่งทำตัวไม่เหมาะสมแทน … ขาดแคลนหรือไงนายเดล”
“ปะ … เปล่า … ก็คุยเฉยๆอ่ะ ….”
ไอ้เดลเสียงอ่อยสิครับงานนี้ อุตส่าห์มาจีบมันดันมีมารผจญแถมดูจะเต็มใจไปกับมารซะด้วย ฮือออ หนทางรักของเดลมันช่างลำบากขวากหนาม
“เหอะ ไม่ให้เกียรติกันบ้าง”
เอ๋ … ให้เกียรติ ? ผมมองหน้าจ้องตอบไอ้ลุงด็อก มันก็เหมือนจะรู้ตัวเริ่มหลุดเก๊กทำหน้าเก้อๆ เฮ้ยนั่นแก้มมันแดงจางๆปะวะ … แล้วให้เกียรตินี่ในแง่ไหน ?
“ก็ …. คราวหลังอย่าทำแบบนี้ สถานศึกษาไม่ใช่ที่ๆจะมาทำแบบนี้ ให้เกรียรติสถานศึกษาบ้างเข้าใจมั้ย”
แน่ะ มันเขินจริงๆด้วยเว่ย ! ระดับไอ้เดลไม่ปล่อยให้พลาดหรอก
“อ้อหรอออออ …. โอเคคร๊าบบบบบ คราวหลังจะให้เกียรติลุง เอ้ย ให้เกียรติสถานศึกษาเนอะๆ”
“เลิกทำหน้าทะเล้นได้แล้ว มานี่มาช่วยยกของเลยเร็วๆ”
“ผมรอดจากการเป็นเบ๊ลุงแล้วนา … ต้องมีของตอบแทนเด่ะ”
“งั้นจะพาไปเที่ยว มาตามมา”
ไปเที่ยว ? สองคนปะ หรือสาม เฮ้ยจริงอ่ะ นี่มันออกแนวไปเดทป้ะ ? ไอ้เดลแกจะตื่นเต้นไปทำไมวะ ปกติก็อยู่กับมันออกจะบ่อยทำไมคราวนี้ถึงรู้สึกเหมือนจะไปเดท … เอ๋อแล้วกู
“พาไปจริงๆนะเว่ย ห้ามโกหกนะลุง”
“พูดกับผู้ใหญ่ให้เพราะๆไม่ใช่เพื่อนเล่น นี่แน่ะ”
“โอ๊ยยย ลุงเขกหัวผมทำไมเนี่ย ! แง่งงงงงง”
ไอ้เดลก็ไม่ได้รับคำตอบครับได้แต่เดินตามไอ้ลุงแก่เข้าไปในห้องบรรยาย ตอนนี้ก็มีพวกนักศึกษาเริ่มเก็บของกันแล้ว บ้างก็นั่งคุยกันต่อ บางส่วนก็เดินมาขอบคุณไอ้ลุงแล้วก็ออกไป
“ด็อกเตอร์ครับขอบคุณมากนะครับ รบกวนด็อกเตอร์ช่วยเซ็นต์หนังสือให้หน่อยครับ ผมชอบเรื่องนี้มาก”
เอ๋ ? ฌามเนี่ยนะเป็นแฟนคลับไอ้ลุงด็อก แล้วไอ้ลุงด็อกเนี่ยนะไปเขียนหนังสือ ? หน้าแบบนี้เนี่ยนะไปเขียนหนังสือ !!! โอ้วบระเจ้ามันเก่งกว่าที่ผมคิด !
“ฌามเป็นแฟนคลับไอ้ลุง เอ่อ …. พี่ไทม์หรอ”
อยู่ต่อหน้าคนอื่นต้องเรียกมันดีๆครับ มันเป็นถึงครูบาอาจารย์ไม่สิต้องศาสตราจารย์ดีกรีด็อกเตอร์ เป็นที่นับหน้าถือตาแถมเป็นเพื่อนพ่อเพื่อนแม่ และ … ว่าที่ภรรยา วะฮะฮ่า
“ใช่แล้ว อ้าว เดลกับด็อกเตอร์รู้จักกันหรอครับ”
“บังเอิญน่ะครับ ให้เซ็นตรงไหนครับ”
“อ้ะ ตรงนี้ครับตรงนี้”
แล้วสองคนก็คุยกันต่อในเรื่องกฎหมายที่ผมไม่เข้าใจ ! คนนอก คนนอกชัดๆ ไอ้เดลมันเป็นคนนอก ใช่เด้ กูไม่ได้รู้เรื่องกฏหมายไง เหอะ !
“ขอบคุณมากนะครับ อ้อ เดล … ขอบคุณสำหรับรูปนะสวยมากเลยไว้ไปเที่ยวกันอีกนะ”
“อะแฮ่ม … คุยกับด็อกเตอร์เสร็จแล้วใช่มั้ยงั้นก็ไปกันเถอะ ลานะครับด็อกเตอร์”
ไอ้ตำรวจหน้าดุมันเข้ามาขัด แถมขัดได้ดีมาก ไอ้เดลเลยมีคดีอีกเรื่องว่าไปเที่ยวกับคุณว่าที่อัยการหน้าหวานให้สายตาคาดคั้นของไอ้ด็อกทะลุทะลวงเล่นอีกแล้ว อาเมน …
“ไม่เว้นแม้แต่คนทำงานแล้วเลยนะนายเดล”
“มันบังเอิญรู้จักกันเฉยๆง่า … ไม่ได้จริงจังอะไรหรอก ไม่ได้สนิทอะไรกันหรอกน๊า… ก็แค่ไปเที่ยวกัน …. ลุงค้าบ .. เอ่อ พะ … พี่ไทม์ ”
อยากจะทำตัวเป็นแมวเข้าไปเกาะแขนอ้อนเหมือนกัน แต่ … มันไม่ใช่อ่ะ ! แต่ไอ้ลุงมันก็ยังจ้องมาอีก จ้องนิ่งๆเหมือนไม่คิดอะไร แต่รู้ว่ามันคงไม่ปลื้ม …
“พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็แค่คิดว่า … เราก็เป็นคนบังเอิญรู้จักกันเฉยๆ ก็คงไม่จริงจังเหมือนกันสินะ … อืมมม งั้นคงไม่ต้องไปเที่ยวด้วยกันแล้วล่ะ พี่ไม่ชอบไปไหนกับคนไม่สนิท”
ไอ้ลุงมันจัดการเก็บของมันแล้วเดินออกไปเลย เฮ้ย ! เดี๋ยวดิ นี่งอนกับเรื่องแค่นี้อ่ะนะ เรื่องกะโหลกกะลาแบบนี้อ่ะนะ !!! แล้วไอ้เดลจะไปฟ้องครูอังคณาได้มั้ยเนี่ย !!!!! เอ่อ มุกแป้กหรอครับ ไม่ไรครับตอนนี้ไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือไอ้ลุงไทม์มันงอนแล้ว ฮืออออ รอกูก่อนขอกูวิ่งตามก่อน กลับมาสิโว้ยยยยย !!!!
โวะ ! ยังไม่ทันจีบก็ต้องมาง้อ … เอาวะเดลต่อไปภรรยางอนก็ต้องง้ออยู่ดี มาตรการแรกก็ต้องหัดง้อนี่ล่ะ !
“ที่รักคร้าบบบ ผิดไปแล้วนะ อย่างอนนะๆ”
ชะงัก ผมชะงักเมื่อได้ยินคำว่าที่รักของไอ้เด็กแสบ แล้วมันก็ข้องใจจนต้องหันไปมองไอ้เด็กนี่ชัดๆ มันจะมาไม้ไหนอีก ลูกเล่นแพรวพราวจริงๆเด็กสมัยนี้
“….”
“เดลผิดไปแล้วนะครับ นะนะ … อย่างอนนะพี่ไทม์นะ ดีกันนะ เกี่ยวก้อยๆ”
นั่นมันมีท่าประกอบ มีการส่งนิ้วก้อยมาให้กระพริบตาปริบๆเป็นฉากประกอบ …น่ารักดี แต่หายโกรธง่ายมันจะได้ใจ !
“ไร้สาระ”
“พี่ไทม์ชอบเดลหรือไง ?”
“อะไรนะ !”
“ก็ …. ก็ทำเหมือนหึงอ่ะ ถ้าไม่ได้ชอบจะหึงปะล่ะ ! ยอมรับมาเลยนะ หึงใช่มะ ใช่มะ ใช่ปะล่ะ ! ”
“เปล่า”
“แล้วจะไม่พอใจทำไม !”
นั่นสิ …. ผมไม่พอใจอะไร ไทม์เอ้ย …. อายุไม่ใช่น้อยๆมาแพ้ทางเด็กเอาวันนี้ไม่ได้นะ ชอบหรอ ก็ไม่ปฏิเสธว่าพอใจอยู่เหมือนกัน แต่รัก …. ชีวิตมันขาดคำนี้มานานจนจำไม่ได้แล้วล่ะ
“ช่างมันเถอะ”
“งั้นไปเที่ยวกันเหมือนเดิม เดลเปลี่ยนใจละตอนนี้เราสนิทกันดีกว่า ป่ะๆ อยากไปเที่ยว ไปเที่ยวกันดีกว่า”
ไอ้เด็กแสบนี่ก็เนียนมาดึงของไปช่วยถือ มีการดันหลังผมให้เดินไปพร้อมๆมันอีก ปากก็พึมพำๆเพลงอะไรของมันก็ไม่รู้ ….. แสบจริงๆตัวแค่นี้ แสบจนทำเขาชะงักต้องกลับมามองตัวเอง
….. ขอติดไว้ก่อนแล้วกันนะ ว่าชอบหรือรัก …. อย่าพึ่งใจร้อนนะเดล
- ----------------------------------------------- -
ให้เวลาลุงกันหน่อยนะคะทุกคน 555555 '
หัวข้อ: ... กาวยู้ฮู ... ตอนจบ ...P.58 [20/3/56] (อ่าน 397168 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก