หัวข้อ: @@โดยLuk {ลูกแก้วมังกร} รามูนจ้าวแห่งสายลม

[praseat]

จะรอดสายตารามูลเร้อ...ระวังนะจ๊ะอัคนีคนสวย...จะโดนซ้อนแผน....อิอิ...ขอเตือนด้วยความหวังดี...

[volvox_nostoc]

คนละคน ก็คนเดียวกัน

[namtarn11]

ลุ้นๆ

[Vesi]

รู้สึกเหมือนความใกล้จะแตกไงไม่รู้แฮะ ถ้าลูกแก้วต้องมาเจอกับพวกนั้น

[takara]

ไม่น่าเลยอะ โดนจับตัวได้อีกแล้วอะ ลูกแก้วหรือรามูนอะที่จะไปช่วย

[aoihimeko]

ว้าวววว

ตอนหน้ามันแน่ๆ

ตอนนี้ลูกแก้วไม่ออกเลยคิดถึงอ่ะ

[¡ииσcэиτ]

เริ่มดุเดือนขึ้นแล้วๆ

[April❤]

อามังกรโดนจับอีกแล้ว><
ลูกแก้วจะช่วยยังไง
ลุ่้นๆ

[away3g]

 ::ค้างอีกแล้ววววววววววว

[อากาศใต้ผ้าห่ม]

หลังจากตามอ่านจนทัน
คาดว่าน่าจะเป็นดังนี้...

รามูน=ลูกแก้ว
เข็ม=นางไฟยั่วสวาท
รามูนตอนอยู่กับลูกแก้ว=ผู้ช่วยของรามูน
รามูนตัวจริง=พ่อของลูกแก้ว แต่ตายไปแล้ว
หัวหน้าแก๊งมหาหิงค์=อาจเป็นเพื่อนผู้เคยร่วมไปขุดสมบัติแล้วหักหลังกันไรงี้
จี้ลูกแก้วมังกร=มีความสำคัญอะไรสักอย่าง อาจไว้ใช้เปิดไรสักอย่าง ที่มีของมีค่าอะไรสักอย่างอยู่ในนั้น

[missmemory]

โอนเงินไปหล่ะ  สบายจาย  งวดนี้ปลอดภัยไม่ลืม  ยังไงก็   รามูน=ลูกแก้ว  ลูกแก้ว=รามูน  แต่จะสยดสยอง มากนะตอนที่อามังกร  รู้ว่า  2คนนี้เป็นคนเดียวกันหวาดเสียวแทน  แต่ถ้าไม่ใช่คนเดียวกันรามูนก็เลวมากกกก

[luxilove]

ลูกแก้วมังกร
Part 32
หงส์ฟ้า

              คงคารู้สึกลำบากใจไม่น้อยที่ต้องกลับมาแจ้งข่าว เรื่องที่ได้ตัดสินใจไปนั้นล้วนคำนึงถึงความปลอดภัยของมังกรเป็นหลัก สิ่งที่เขากังวลคือเสน่ห์ร้อนแรงของอัคนี เขากลัวมังกรจะตกเป็นเหยื่อหากเธอสนใจสุดหล่อขึ้นมา ใครก็ตามที่อัคนีหมายตามักไม่รอดจากเสน่ห์ของเธอได้สักคน ยกเว้นบุรุษในตำนานผู้ชายที่สามารถสยบเธอลงได้โดยไม่หลงเสน่ห์เธอเลย จนทำให้ความรักของเธอกลายเป็นความเกลียดชังถึงขั้นฆ่าให้ตายได้

     เขาไม่ต้องการให้เกิดความผิดพลาด อัคนียื่นเงื่อนไขให้เขาพาลูกแก้วนำจี้ไปแลกเปลี่ยน แต่หลังจากเธอได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว มังกรจะกลายเป็นความต้องการส่วนตัว ปัญหาตรงนี้จำเป็นต้องปรึกษาวางแผนให้รอบคอบรัดกุม อย่างน้อยเขายังพออุ่นใจอยู่อย่าง ตราบใดที่เธอยังไม่ได้จี้ลูกแก้วตามต้องการ มังกรกับพยัคฆ์จะยังไม่เป็นอันตราย

              ความหนักอึ้งในใจของเพชฌฆาตหน้าหยกซึ่งนำกลับคฤหาสน์วิริยะทรัพย์ถือเป็นความกังวลครั้งแรกของคงคา นับตั้งแต่เขาเลือกเดินอยู่บนเส้นทางนักฆ่า ความรู้สึกเหล่านี้ไม่เคยเกิดมาก่อน กระทั่งมีคนที่เขารักอย่างจริงจังทำให้หลีกเลี่ยงไม่ได้ บทบัญญัติของนักฆ่าเมื่อมีห่วงก็ย่อมมีเหตุให้พบปัญหาเช่นที่เขากำลังเผชิญอยู่ตอนนี้

               “ฟังดูแล้ว เราคงต้องวางแผนให้รัดกุม” อาคมกล่าวเสียงเรียบหลังคงคาเล่าเหตุการณ์ให้ฟังจนจบ สีหน้าอาวุโสแววตาครุ่นคิดหนัก ส่วนนายน้อยรูปงามหน้าเข้มกับเป็นอะไรที่ตรงกันข้าม เมื่อลูกแก้วไม่แสดงอาการใดๆให้คาดเดาความรู้สึกได้เลย ก่อนจะเป็นฝ่ายเอ่ยปากขึ้นว่า

               “พรุ่งนี้พี่พาผมไปตามนัด ไม่ต้องนำคนของเราไปด้วย” คงคากับอาคมสบตากันเงียบๆ ในที่สุดอาวุโสหนึ่งเดียวจึงอดถามไม่ได้

                “คุณแน่ใจหลังจากให้จี้ไปแล้ว พวกมันจะยอมปล่อยคุณมังกร”

                “ใครบอกผมจะให้มันปล่อย ผมต้องการให้มันพาเราเข้าไปองค์กรของมันต่างหาก” คำตอบของลูกแก้วทำเอาอาคมวิตกขึ้นมาทันที

                “คุณจะเข้าไปทำไม เอาชีวิตไปทิ้งเปล่าๆ” คงคาเอ่ยเตือนขึ้นบ้าง

                “ผมต้องการพบแม่ คุณอาคมเตรียมกำลังสนับสนุนให้พร้อม ถึงเวลาหากต้องปะทะให้นำกำลังที่มีเข้าไปสมทบ พวกผมที่อยู่ด้านในจะพาทุกคนออกมา” ลูกแก้วยืนยันหนักแน่น แววตาไม่ฉายแววใดๆให้จับสังเกตแสดงว่าคนพูดมีแผนในใจอยู่แล้ว

                “รามูนจะช่วยคุณใช่ไหมถึงได้กล้าเสี่ยง” อาคมอดถามไม่ได้ คนเดียวที่จะสร้างความเชื่อมั่นให้เขาวางใจคือนักฆ่าเทพพระกาฬ เมื่อลูกแก้วกล้าลุยแสดงว่าคงตกลงกับรามูนแล้วเรียบร้อย

                “พ่อไม่ทิ้งพวกเราหรอก” พอได้รับการยืนยัน คงคากับอาคมถึงกับผ่อนลมหายใจออกมา แต่คงคาก็ไม่ลืมย้ำกับลูกแก้วอีกว่า

               “พี่ลมอาจจะรับมือพี่ไฟได้ แต่ยังมีนักฆ่ามือดีอีกไม่น้อย รวมทั้งหัวหน้าด้วย” เป็นการเตือนให้ทุกคนฉุกคิด เพื่อจะได้หาทางเตรียมตัวเอาไว้ด้วย ไม่เป็นการประมาท

              “เรื่องนั้นไม่ต้องกังวล ผมเชื่อทุกอย่างต้องเรียบร้อย” ลูกแก้วยืนยันหนักแน่นเป็นอันว่าทุกคนไม่มีใครคัดค้าน ดำเนินตามแผนของลูกแก้ว ฝากให้จ้าวแห่งสายลมเป็นผู้จัดการกับปัญหาหนักมือครั้งนี้

               บัดนี้ร่างสูงใหญ่กำยำพร้อมด้วยร่างสมส่วนหน้าหวานยืนตีคู่กันในโกดังร้าง พวกเขามารอกว่าสิบนาทีแล้วยังไม่มีการเคลื่อนไหวให้เห็น ตาคมเข้มมองสำรวจรอบๆไม่แสดงอาการวิตกกังวลบนใบหน้า จนคงคาต้องประเมินลูกแก้วเสียใหม่

              เด็กหนุ่มคนนี้ในภาวะวิกฤตกับนิ่งได้ไม่หวาดหวั่น เลือดของรามูนเข้มข้นเสียจริงลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น แต่นั่นไม่ได้ช่วยให้พวกเขาได้เปรียบในเมื่อลูกแก้วไม่มีทักษะการต่อสู้แม้แต่น้อย สิ่งเดียวที่คงคามั่นใจว่าลูกแก้วไม่สะทกสะท้านคงเพราะมีรามูนหนุนหลังคอยซุ่มอยู่ตรงไหนสักแห่ง เขาจึงไม่เป็นกังวลปล่อยให้เป็นหน้าที่ลูกแก้ว รออีกไม่ถึงสิบนาทีร่างอรชรอ้อนแอ้นในชุดสีแดงเพลิงสวมหน้ากากปิดบังก็ปรากฏกายห่างประมาณยี่สิบก้าว หัวเราะเสียงใสทักทายขึ้นทันที

               “คิคิๆ!..มากันแล้วสินะมาก่อนเวลาเสียด้วยขอโทษที่ต้องให้รอนาน”เธอบอกพร้อมกับส่งยิ้มให้อย่างยั่วยวน

               “เรื่องนั้นช่างเถอะ ผมต้องการพบอามังกรกับพี่พยัคฆ์” ลูกแก้วบอกเสียงนิ่ง สีหน้ายังคงปกติไม่มีความหวาดหวั่นกับรังสีอำมหิตที่แผ่ออกจากร่างยั่วยวนตรงหน้าให้จับสังเกตสักนิด คงคาถึงกับทึ้งในการรับมือของเด็กหนุ่มอีกครั้งที่สามารถควบคุมตนเองไว้ได้ดีเยี่ยม

              “ใจร้อนจัง..อยากพบพวกเขา ต้องดูก่อนว่าของที่ฉันต้องการเธอนำมาด้วยหรือเปล่า” ลูกแก้วไม่ตอบ ใช้วิธีล้วงเข้าในคอเสื้อดึงเอาจี้ที่ห้อยติดอยู่ออกมาโชว์แทนการพูด

              “ส่งมาให้ฉันสิ” เธอออกคำสั่ง

              “เสียใจ..ผมจะให้คุณก็ต่อเมื่อตัวประกันปลอดภัย” ลูกแก้วกลับย้อนเสียงแข็งไม่แสดงความเกรงกลัวเลยสักนิด

             “คิดว่าฉันจะเอามาจากคอเธอไม่ได้สินะ” อัคนีขู่ด้วยน้ำเสียงยั่วยวนมั่นใจเต็มร้อยว่าเธอสามารถเอาจี้มาได้โดยไม่สนใจเงื่อนไขต่อรองของลูกแก้วด้วยซ้ำ

             “คุณทำไม่ได้หรอกเชื่อผมสิ” ลูกแก้วกลับท้าทายโดยไม่เกรงกลัวเธอเลย ทำให้เธอถึงกับขมวดคิ้วที่เห็นเด็กหนุ่มร่างใหญ่มั่นใจอย่างผิดความคาดหมาย อะไรทำให้เขาคิดว่าเธอปล้นเอาจี้มาไม่ได้

             “คิดว่าคงคาสามารถปกป้องเธอได้หรือไง..ฮะฮ่าๆๆ” เธอหลุดหัวเราะขึ้นทันที หลังเข้าใจว่าลูกแก้วอาศัยคงคาช่วย ซึ่งเป็นเรื่องน่าขำสำหรับเธอที่สุด ลำพังคงคายังเอาตัวไม่รอดด้วยซ้ำ

             “ผมไม่จำเป็นต้องบอกคุณ” ลูกแก้วกลับทำมีลับลมคมใน จนเธอถึงกับหยุดหัวเราะ ตั้งใจกวาดสายตาสำรวจโดยรอบจนนึกถึงบางคน

             “พี่ลมหลบอยู่แถวนี้ออกมาทักทายกันหน่อยสิ” เธอเปลี่ยนเป็นพูดขึ้นลอยๆ แต่ก็พิสูจน์ให้รู้ว่าเธอคิดไม่ผิดเมื่อเห็นแววตาไหววูบของลูกแก้วเป็นพิรุธว่ารามูนอยู่ในบริเวณนี้ด้วยแน่นอน นั่นเป็นเรื่องลำบากสำหรับเธอแล้วหากต้องรับมือกับรามูนที่มองไม่เห็นเงา

            “หึ..ไม่ตอบแสดงว่าใช่ เธอถึงมั่นใจว่าจะขัดขวางฉันได้” อัคนีพูดกับตัวเองมากกว่า เพราะทั้งลูกแก้วและคงคายังคงเงียบไม่มีใครเอ่ยอะไร รังสีพิฆาตภายในบริเวณเธอจับสัมผัสไม่ได้เลย ซึ่งผิดวิสัยของนักฆ่าที่สามารถจับความรู้สึกเหล่านี้ได้ไม่ยาก หากคนที่มีฝีมืออยู่ในบริเวณนี้ด้วย นอกเสียจากบุคคลนั้นฝึกถึงขั้นเก็บงำตัวตนไว้ได้ แสดงให้เห็นว่ารามูนฝีมือเหนือกว่าเธอไปมาก และเธอไม่ใช่คนโง่ที่จะเลือกตกเป็นเป้านิ่ง พลันคิดขึ้นทันทีก่อนจะบอกกับลูกแก้วไปว่า

            “ถ้าอยากเจอพวกเขา คงไม่ใช่ที่นี่”

            “พี่ไฟพาพวกเขาไปไว้ที่ไหน” คงคาถาม

            “แล้วเธอคิดว่าพี่พาไปที่ไหนได้ล่ะน้ำ” ไม่ตอบแต่ย้อนถามแทน

            “อยู่ในองค์กรสินะ” คงคาลองเดาดู

            “ฉลาดนี่นา..พวกเขาอยู่ที่นั้น” เธอยอมรับตรงๆ

            “พาผมไป ผมต้องการพบกับแม่ผมด้วย” ลูกแก้วบอกจุดประสงค์ของตัวเองทันที

            “ฮะๆๆ..คิดดีแล้วใช่ไหม เข้าไปแล้วอาจไม่ได้กลับออกมาอีกนะ” อัคนีหัวเราะถูกใจหลังได้ยินข้อเสนอของลูกแก้ว

            “นั้นไม่ใช่ธุระของคุณ แค่พาผมไปพบพวกเขาก็พอ” ลูกแก้วตอบกลับหน้านิ่ง ทำให้อัคนีต้องหยุดหัวเราะมองอย่างวิเคราะห์ แต่ก็จับรังสีอะไรไม่ได้สักอย่างนอกจากแววตาดุดันหนักแน่นที่ไม่แสดงความรู้สึกให้จับสังเกตว่ามีอะไรแอบแฝง สุดท้ายเธอเลือกที่จะทำตามข้อเสนอ ในถิ่นของเธอต่อให้เป็นรามูนก็ตามเข้าไปไม่ได้

           “ตกลง..ถือว่าเธอเลือกเอง” พูดจบ พสุธาและลูกน้องอีกสี่คนก็โผล่ออกมาจากที่ซ่อนเดินมาสมทบกับอัคนี ก่อนลูกน้องจะเดินเลยเข้าหาคงคากับลูกแก้วอย่างรู้หน้าที่

           “เดี๋ยว..ห้ามมัดและผูกตาพวกเรา” คงคายกมือขึ้นห้ามเหมือนรู้

           “มันเป็นกฎ คนนอกจะไปยังฐานลับขององค์กรต้องไปอย่างคนหูหนวกตาบอด เธอรู้ดีนี่นา..น้ำ” อัคนีทบทวนให้คงคาฟัง

           “อดีตผมเคยเป็นคนใน ใช่จะไม่รู้ว่าฐานบัญชาการขององค์กรอยู่ที่ไหน พี่รามูนเองเขาก็รู้เช่นกัน ที่ลูกแก้วขอให้พี่ไฟพาเราไปเพราะต้องการไปอย่างเปิดเผย ไม่ใช่การลักลอบเข้าไป” คงคาให้เหตุผล อัคนีหรี่ตาไหวไหล่ก่อนหันไปสบตาพสุธาที่ยืนอยู่ข้างๆ อีกฝ่ายพยักหน้าให้เธอช้าๆ

           “ได้ไม่มีปัญหา” เธอเปลี่ยนใจไม่พันธนาการพวกเขา สรุปคงคากับลูกแก้วไม่ต้องปิดตามัดมือ ถูกพาไปขึ้นรถเดินทางสู่องค์กรมหาหิงส์

           องค์กรมหาหิงส์คือองค์กรนักฆ่าที่มีฐานบัญชาการอยู่ในอาคารธุรกิจขนาดใหญ่ใจกลางเมือง เพียงแต่เป็นทางลับใต้ดินที่คนในองค์กรซึ่งเป็นสมาชิกเท่านั้นถึงจะผ่านระบบรักษาความปลอดภัยเข้าไปได้


ต่อด้านล่าง           

[luxilove]

-  2  -


           ลูกแก้วกับคงคาถูกนักฆ่ามือดีของอัคนีสั่งให้นั่งเบาะหลังขับตามขบวนรถของอัคนี กระทั่งพามาจอดยังชั้นใต้ดินอาคารใหญ่สูงเสียดฟ้าที่เป็นแหล่งธุรกิจย่านดัง แล้วนำพวกเขาตรงไปขึ้นลิฟท์พาลงชั้นใต้ดินส่วนลับเฉพาะ หลังออกจากลิฟท์พวกเขาถูกพาเดินผ่านห้องมากมาย สังเกตรู้ว่าภายในสถานที่นี้มีแต่พวกนักฆ่ารักษาการณ์ในจุดต่างๆ หากเป็นคนทั่วไปคงไม่มีใครรู้ว่ามีสถานที่นี้อยู่ภายในตึกด้วย

            อัคนีไม่คิดจะแย่งจี้ของลูกแก้ว เธอมั่นใจว่าเมื่อเด็กหนุ่มหลุดเข้ามายังฐานบัญชาการลับก็เหมือนหมูขึ้นเขียงมาให้เชือดถึงที่ ต่อให้ติดปีกก็หนีไม่พ้น จึงไม่จำเป็นต้องรีบร้อนลงมือ ช่วยสงเคราะห์ให้เจอหน้าแม่และมังกรเสียหน่อย พอหัวหน้าพ่อของเธอเรียกพบพวกเขาก็จะถูกตัดสิน ที่แน่ๆพ่ออาจบังคับให้มังกรเซ็นมอบวิริยะทรัพย์ให้เป็นของพ่อเลยทีเดียว จากนั้นมังกรต้องกลายเป็นทาสสวาทของเธอแลกกับการมีชีวิตรอดต่อไป
             ความคิดเหล่านี้ทำให้เธอยิ้มบางตลอดเวลา ทุกอย่างต้องตกเป็นของเธอในอนาคตอยู่แล้ว จึงไม่มีความจำเป็นที่ต้องลงมือก่อน การยืดระยะเวลาเล่นสนุกเป็นกิจกรรมเร้าใจอีกทางหนึ่ง โดยเฉพาะเหยื่อเปรียบเหมือนลูกกวางตัวน้อยที่ไม่รู้ชะตากรรม เธอยิ่งสนุกมีความสุขกับเกมนักล่าที่สุด เดินมาระยะหนึ่งเธอตัดบทหันไปบอกนักฆ่าที่คุมพวกเขาสั้นๆว่า

             “พาพวกเขาไปพบผู้หญิงคนนั้น” ไม่ต้องเอ่ยชื่อสมุนเหล่านี้ก็รู้ว่าเธอหมายถึงใคร ผู้หญิงคนเดียวที่เป็นศัตรูหัวใจทำให้รามูนไม่รับรักเธอ เขาสละทุกอย่างเพื่อปกป้องผู้หญิงคนนี้ เธอไม่ต้องการเจอหน้าหงส์ฟ้า
              นักฆ่ามือดีนำลูกแก้วกับคงคามาหยุดที่ห้องๆหนึ่งก่อนจะเปิดประตูเข้าไปเจอมังกร พยัคฆ์และหงส์ฟ้านั่งอยู่ตรงโซฟา จากนั้นพวกมันค่อยปิดประตูตามหลังขังพวกเขาไว้ด้านในโดยไม่พูดอะไรสักคำ
              ภายในห้องมีลักษณะเหมือนห้องชุดคอนโด มีห้องนอน ห้องน้ำ ห้องครัว คาดว่าเป็นที่อยู่ของหงส์ฟ้า ซึ่งพอเห็นพวกเขาก็เรียกชื่อทันทีคงคิดไม่ถึงว่าจะได้เจอกันในเวลานี้

            “ลูกแก้ว..คงคา...ลูกแม่” ลูกแก้วไม่รอช้าก้าวเข้าไปคุกเข่ากราบลงแทบเท้าของหงส์ฟ้าอย่างไม่รีรอ

            “ผมกราบขอโทษแม่ที่เพิ่งมาครับ” เอ่ยเสียงทุ้มนุ่มอย่างสำนึกผิด

            “แม่เข้าใจดีลุกขึ้นเถอะ” สาวใหญ่หน้าตาสะสวยจุดรอยยิ้มอบอุ่นทำให้หน้าสวยแลน่ามองยิ่งขึ้น เธอดูแลตัวเองดีมากยังรักษารูปร่างหน้าตาได้ไม่เปลี่ยน ก้มโอบไหล่กว้างดึงลูกแก้วขึ้นมาสวมกอดให้หายคิดถึง ลูกชายซึ่งเป็นผลิตผลจากความรักของเธอกับรามูน วันนี้โตเป็นหนุ่มเต็มตัวแข็งแรงสูงใหญ่เป็นความภาคภูมิใจของคนเป็นแม่

            สองแม่ลูกถ่ายทอดความรักและคิดถึงต่อกัน ลูกแก้วสวมกอดหงส์ฟ้าไว้เต็มอ้อมแขนแกร่งจนร่างบอบบางของคนเป็นแม่จมหายไปในอกหนาของลูกชายร่างยักษ์ มือเรียวบางคอยลูบหลังลูบหัวจนต้องเขย่งปลายเท้าตลอดเพราะความสูงของลูกแก้ว การแสดงความรักความอบอุ่นของสองแม่ลูกที่มังกรเองยังมองอย่างตื้นตันไปด้วย
            หลังกอดทักทายกับหงส์ฟ้าจนหายคิดถึงพอสมควรแล้ว ก็พาคุณแม่คนสวยนั่งลงที่เดิม แล้วถือวิสาสะเข้าไปจูงมือมังกรให้มานั่งอย่างไม่นึกอายใคร เพราะดันขยับถอยออกไปยืนดูห่างๆ ปล่อยให้แม่ลูกได้กอดกันสะดวกร่างสมาร์ทก็ยังยังยืนที่เดิม ตรงข้ามคนที่ถูกจูงซึ่งขืนตัวระวังการกระทำของลูกแก้วที่อุกอาจแสดงความรู้สึกต่อหน้าหงส์ฟ้า

            “เดี๋ยว..จะทำอะไร” เสียงขุ่นกระซิบรอดไรฟันให้ได้ยินสองคน

             “พาไปแนะนำแม่ผมสิ” ลูกแก้วตอบหน้ามึน

             “อากับแม่เราคุยกันมาทั้งคืนแล้ว ที่สำคัญเธอเป็นพี่สาวอาต้องแนะนำทำไม” มังกรขืนตัวไว้สุดแรงกระซิบเสียงเบาไม่ยอมขยับตามความต้องการของลูกแก้ว หลานชายร่างใหญ่ยิ้มใส่ตาคมสวยก่อนจะตอบกลับมาอย่างหน้าตาย

             “นั่นมันในฐานะน้องชาย แต่ผมจะแนะนำในฐานะของลูกสะใภ้” ท่าทางสองอาหลานกระซิบกระซาบกันนั้น ไม่ได้อยู่เหนือความคาดหมายของหงส์ฟ้าเลยสักนิด เธอรู้แต่แรกแล้วว่าลูกชายเธอหลงรักมังกรตั้งแต่เด็ก หน้าสวยอมยิ้มบางนั่งดูอาการหน้าขึ้นสีของน้องชายรูปหล่อที่กำลังเห่อแดงไล่ลามไปทั่วลำคอและใบหูขาวอย่างขำๆ ในขณะที่พยัคฆ์กับคงคาอมยิ้มมุมปากสบตากันเงียบๆ เมื่อเห็นฤทธิ์ดื้อของลูกแก้วที่กำลังออกแรงบังคับมังกรอย่างไม่ยอมแพ้ ทุกคนรู้แล้วว่าหงส์ฟ้ามีคนคอยดูแลอำนวยความสะดวกสบายในห้องชุดส่วนตัว ไม่แปลกที่พวกเขาจะถูกพามาที่นี่และได้พบหน้ากันตามคาด คิดว่าทั้งมังกรกับพยัคฆ์คงได้คุยกับหงส์ฟ้าถึงเรื่องราวคาใจจนหมดข้อสงสัยไปพอสมควรแล้ว

              “ลูกแก้วอายังไม่พร้อม จะให้มองหน้าพี่หงส์ยังไง” มังกรกระซิบเสียงเบาหวิวกลัวพวกเขาได้ยิน ท่าทางแบบนั้นหงส์ฟ้าคิดว่าขืนปล่อยไว้คงไม่มีทางจบลงง่ายๆ หากไม่ยื่นมือเข้าจัดการเสียเอง

              “มังกรมานั่งกับพี่เถอะ พี่มีเรื่องที่ต้องบอกให้รู้” เสียงของหงส์ฟ้าดึงให้มังกรต้องหยุดพฤติกรรมทั้งหมดลง ยอมเดินมานั่งตรงหน้าพี่สาวแต่โดยดี แต่ตาคมสวยกลับไม่กล้าสู้ตาเรียวหวานของหงส์ฟ้าเหมือนตอนแรก เขารู้สึกผิดต่อพี่สาวจนไม่กล้าสู้หน้า

              ลูกแก้วตามมานั่งเบียดลงข้างๆ ยิ่งทำให้มังกรกระอักกระอวนลำบากใจเข้าไปใหญ่ ส่วนคนหลังกลับยิ้มใส่ตาของแม่ส่งสัญญาณรู้กัน ซึ่งหงส์ฟ้าเองก็อดขำกับท่าทางลูกชาย ถึงเวลาที่เธอต้องจัดการแล้วสินะ

              “มังกรพี่มีความจริงบางอย่างที่เธอต้องรู้ เพื่อจะช่วยให้ตัดสินใจอะไรง่ายขึ้น” เธอเว้นจังหวะให้หน้าหล่อใสของมังกรเงยขึ้นสบตา ซึ่งได้ผลใบหน้าแดงก่ำที่หลบตาอยู่ยอมสบตาเธอแล้ว พร้อมกับการเงียบรอฟังในสิ่งที่เธอกำลังจะทำหน้าที่ไขปริศนาในหลายเรื่อง

              “ความจริงพี่กับเธอ ไม่ใช่พี่น้องคลานตามกันมา” หงส์ฟ้าหยุดถอนหายใจ เพื่อให้มังกรได้มีเวลาทบทวนหลังคนฟังอึ้งตาค้างกับสิ่งที่รับรู้ไปแล้ว ไม่เพียงแต่มังกรแม้แต่พยัคฆ์ถึงกับขมวดคิ้วมุ่น ยกเว้นลูกแก้วที่นั่งอมยิ้มเงียบๆ ไม่เอ่ยแทรกขัดการพูดของแม่แม้แต่น้อย

              “ไม่ต้องตกใจที่พี่พูดเป็นความจริง เธอไม่เอ๊ะใจหรือทำไมอายุเราสองคนถึงห่างกันมาก ถึงเวลานี้พี่จะเล่าความจริงให้ฟัง..บลาๆๆ” หงส์ฟ้าเล่าความจริงทั้งหมดให้ทุกคนได้รับรู้ว่า ในอดีตมีเพื่อนสนิทที่คุ้นเคยกันอยู่สี่คนก่อร่างสร้างตัวจากคนไม่มีอันจะกินจนมีฐานะ ทั้งสี่คนคือหัวหน้าองค์กรมหาหิงส์ พ่อของหงส์ฟ้า พ่อของมังกร และเจ้าสัวไกรสิงห์ ทั้งสี่หนุ่มมีครอบครัวหมดแล้ว แต่ก็ลงมือหักหลังกันในที่สุดด้วยความโลภ
              พ่อของหงส์ฟ้าเป็นคนที่มีฐานะร่ำรวยที่สุดเนื่องจากสมบัติเก่าแก่ของต้นตระกูล ที่สำคัญยังเก็บของล้ำค่ากอปรด้วยอำนาจวาสนาไว้กับตัว นั่นคือตราประทับมังกรคาบแก้วที่ทำจากหยกขาวบริสุทธิ์ฝังทับทิมสีแดงสดแทนลูกตา ปากคาบลูกแก้วที่ทำจากเพชรแท้มูลค่าไม่สามารถประเมินได้เพราะเป็นของเก่าแก่นับพันปี
              เจ้าสัวไกรสิงห์กับหัวหน้าองค์กรมหาหิงส์ต้องการครอบครองของสิ่งนี้จึงลงมือสังหารครอบครัวของหงส์ฟ้า ซึ่งมีเธอเป็นทายาทคนเดียวหนีรอดออกมาได้ด้วยการช่วยเหลือของอินทรีย์พ่อของมังกร ช่วงแรกพ่อของมังกรซ่อนตัวเธอกับมังกรเอาไว้ไม่เปิดเผยให้ใครรู้ อาศัยสมบัติบางส่วนที่พ่อของหงส์ฟ้ายกให้นำมาก่อตั้งวิริยะทรัพย์กรุ๊ปบริหารจนเจริญรุ่งเรือง

              ส่วนเจ้าสัวไกรสิงห์ก็นำสมบัติของพ่อหงส์ฟ้าที่ร่วมมือกันโกงมากับหัวหน้าองค์กรมหาหิงส์มาก่อตั้งตระกูลคลังสมบัติ ในขณะที่หัวหน้าองค์กรมหาหิงส์นำไปก่อตั้งองค์กรนักฆ่า แต่พวกเขาไม่หยุดความต้องการเพียงแค่นั้น ยังมีความโลภและต้องการครอบครองมังกรหยกขาวอีกด้วย ของสิ่งนี้ถูกปิดผนึกอยู่ในกล่องดำที่ทำจากเหล็กน้ำพี้เนื้อแข็งของภูเขาไฟ ไม่สามารถเปิดได้ยกเว้นต้องได้กุญแจสองดอกเป็นตัวเปิด นั่นคือจี้ลูกแก้วมังกรที่เป็นของมังกรและของเธอ
               พอเธอเล่าถึงตอนนี้ มังกรและทุกคนเริ่มประติดประต่อเรื่องราวทุกอย่างเข้าด้วยกันในทันที สิ่งที่ทำให้เขาถอนหายใจอย่างโล่งอกคือการไม่ผิดศีลธรรมทางสายเลือดที่เผลอมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับหลานชาย เมื่อรู้ว่าไม่ใช่หลานในไส้ถึงกับยกภูเขาออกจากอก แต่ยังไม่คลายความสบายใจลงไปได้เสียทั้งหมด

               “ผมพอเข้าใจแล้ว ทำไมพวกมันถึงต้องการจี้ลูกแก้วมังกรแสดงว่าตอนนี้กล่องดำตกอยู่ในมือพวกมันสินะ” มังกรถามขึ้น

                “เธอเข้าใจถูกแล้ว หัวหน้าต้องการจี้ของพวกเธอมาเปิดกล่อง ก่อนหน้าเขาไม่รู้ว่ากุญแจคืออะไร กระทั่งสืบทราบไม่กี่วันนี้เอง เขาใช้ทุกวิธีที่จะหาทางเปิดกล่องดำ ส่วนพี่เองหลังถูกนำตัวมากักไว้ที่นี่ก็เพื่อให้บอกรหัสในการไขกล่อง เพราะนอกจากได้จี้เป็นตัวเปิดแล้วยังมีรหัสที่ใช้ในการไข ซึ่งมีพี่เพียงคนเดียวที่รู้รหัส” หงส์ฟ้าอธิบายให้ทุกคนฟัง

                “ที่นี่สบายใจแล้วใช่ไหม” หงส์ฟ้าไม่พูดอะไรมาก ใช้วิธีส่งสายตาแทนการพูดไปยังลูกแก้วให้มังกรรู้ว่าเธอมองออกถึงความสัมพันธ์พวกเขา ทำให้หน้าหล่อซับสีเลือดขึ้นทันที

                 “แม่ครับผมกับอาแต่งงานกันแล้ว” ลูกแก้วชิงพูดขึ้นเสียก่อน ทั้งหงส์ฟ้า พยัคฆ์และคงคาอึ้งตาค้างหลังฟังคำสารภาพของลูกแก้ว

                 “แต่งกันเมื่อไหร่” คำถามสั้นๆจากปากหงส์ฟ้า ขณะที่มังกรเองไม่สามารถพูดอะไรได้ เอาแต่นั่งหน้านิ่งขึ้นสีจนแดงเอาๆ เพราะไม่รู้จะทำอย่างไรในเมื่อลูกแก้วเวลานี้ มีความพยายามเป็นเลิศที่จะประกาศเรื่องส่วนตัวให้มารดารับทราบ ต่อให้ช้างมาชุดคงเอายักษ์ร่างใหญ่ไม่อยู่

                 “ผมแต่งตอนอยู่ที่หมู่บ้านเผ่าเย้า..บลาๆๆ” แล้วลูกแก้วก็เล่ารายละเอียดด้วยใบหน้าเปี่ยมสุขให้หงส์ฟ้าและสองหนุ่มรับรู้อย่างละเอียด มังกรได้แต่นั่งนิ่งหูฟังเสียงลูกแก้วตลอด แต่ตากับก้มจับขาโซฟาไม่กล้าสบตาใครเลยสักคน

                  “แม่ดีใจที่ความรักของลูกสมปารถนา” หงส์ฟ้าไม่ว่าอะไรสักนิดยอมรับด้วยรอยยิ้มอบอุ่นอีกต่างหาก มังกรจึงเงยหน้าสบตาค้นหาพิรุธในแววตาของพี่สาวให้แน่ใจ ก่อนปากได้รูปสวยจะเอ่ยถามเป็นครั้งแรก ด้วยการควบคุมไม่ให้เสียงเพี้ยนเพราะภาวะอารมณ์ที่เป็นอยู่

                 “พี่ไม่คัดค้านเลยหรือครับ” คำถามของมังกรเป็นสิ่งที่เรียกรอยยิ้มกว้างจากปากบางของหงส์ฟ้าออกมาจนได้

                 “ทำไมพี่ต้องคัดค้าน ความสุขของลูก..พี่ในฐานะแม่ย่อมยินดีด้วยถึงจะถูก มังกรไม่รู้หรอกว่าลูกแก้วคร่ำครวญถึงเธอตั้งแต่ 7 ขวบ ยืนยันหนักแน่นว่าคนนี้คือคนรักที่เขาจะแต่งงานด้วย” หงส์ฟ้าเล่าวีรกรรมหลงรักอาของลูกแก้วให้เขาฟัง คนฟังพอรับรู้ยิ่งหน้าแดงหูแดงเข้าไปใหญ่ แทบไม่เชื่อว่าลูกแก้วจะหลงรักเขาตั้งแต่เล็กอย่างที่พูดจริง ก่อนหน้าเขาคิดว่าหลานชายพูดเล่น พอได้ฟังจากปากหงส์ฟ้าจึงรู้ว่าเป็นความจริง ถึงตรงนี้อดยอมรับไม่ได้ว่าอกข้างซ้ายมันฟูฟ่องเหมือนขยายจนพองคับอกไปหมด

                  “แล้วพี่ไม่กลัวว่าไม่มีหลานให้อุ้มหรือครับ” คำถามสุดท้ายที่มังกรเอ่ยถามหงส์ฟ้า

                 “เรื่องนั้นไม่ใช่สิ่งสำคัญ พี่เชื่อว่าพวกเธอจัดการกันได้ พี่เป็นแม่ไม่รู้หรอกว่าจะอยู่เห็นความสุขของลูกไปได้นานแค่ไหน วันนี้อะไรที่ทำให้ลูกมีความสุข พี่ยินดีสนับสนุนถ้าสิ่งนั้นไม่ได้เลวร้ายจนทำให้ใครต่อใครเดือดร้อนละก็ เธอว่าความรักของพวกเธอเลวร้ายหรือเปล่าล่ะ?” คำถามแรกของหญิงวัยเกือบจะห้าสิบ ย้อนถามหนุ่มใหญ่วัยสามสิบสี่อย่างมังกร

                 “ความรักไม่ใช่สิ่งเลวร้าย แต่สังคมจะทำให้เราลำบาก” มังกรตอบอย่างฉลาดสมกับสติปัญญาคนอย่างเขา

                 “สังคมคือหน้ากาก พี่อยู่กับหน้ากากและเห็นหน้ากากคนมามาก ถ้าเธอแคร์สังคมชีวิตเธอจะไม่มีวันได้ถอดหน้ากากเลยแม้แต่น้อย จงเลือกทำตามหัวใจตัวเอง เลิกคิดเลิกกังวลสิ่งเหล่านี้ ชีวิตที่เกิดมาขอแค่มีใครสักคนที่รักเราและเราก็รักเขา พี่ว่าคุ้มแล้วกับการที่ได้เกิดมาบนโลกนี้ เหมือนพี่กับพ่อของลูกแก้ว เพราะเขาพี่ถึงยอมทิ้งทุกอย่างและไม่เคยคิดเสียดายเวลาที่ผ่านมาแม้แต่น้อย” แววตาและสีหน้ายามเอ่ยถึงรามูนแสดงออกถึงความสุขชัดเจน จนมังกรถึงกับสะอึกเมื่อนึกถึงชื่อนี้ เหมือนวัวสันหลังหวะทำให้ความสุขและหัวใจซึ่งกำลังพองจนคับอกเหี่ยวแฟบเหมือนลูกโป่งโดนปล่อยลมในทันที เขาทำผิดกับพี่หงส์ฟ้าที่เผลอไปมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับรามูน สีหน้าแววตาของมังกรไม่รอดสายตาที่ผ่านร้อนผ่านหนาวของหงส์ฟ้าจนจับสังเกตได้ จึงเอ่ยถามขึ้นตรงๆ

                 “ทำไมเหรอมังกร ไม่สบายใจอะไรอีก” ประโยคสั้นๆ ทำให้สติของเขากลับคืนร่าง เลือกจะบ่ายเบี่ยงไม่ให้เกิดความขุนข้องไปมากกว่านี้

                 “ไม่มีอะไรครับ ผมรู้สึกปวดหัวขึ้นมาดื้อๆ พักสักหน่อยน่าจะดีขึ้น” มังกรยอมโกหกหน้าตาย ความจริงเขาเริ่มปวดหัวและปวดใจไม่ถือว่าเป็นการโกหกหรอก เพราะรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ

                “ถ้าอย่างนั้นให้ลูกแก้วพาไปสิ ลูกแก้วพาอาไปพักที่ห้องนั้นนะลูกเมื่อคืนแม่ให้คุณอานอนกับพยัคฆ์ที่ห้องนั้น” หันไปสั่งกับลูกชายคนเดียว ซึ่งมีท่าทางกุลีกุจอไม่รอให้ต้องบอกซ้ำ ลุกพยุงมังกรเพื่อพาไปนอนอย่างเต็มใจจนออกนอกหน้า เขาอยากนอนกอดคนรักถือโอกาสพักเอาแรงเป็นที่สุด แต่ไม่วายหันมาบอกกับทุกคนว่า

                “ไม่ต้องกังวลกันนะครับ พักเอาแรงให้เต็มที่ รอพวกผมตื่นก่อนเราค่อยวางแผนประชุมกัน ตกลงตามนี้” พูดจบลากมังกรพาหายเข้าไปในห้องโดยคนถูกลากไม่มีอาการขัดขืนให้เห็นสักนิด เพราะมังกรเองต้องการเวลาทำใจกับความรู้สึกแย่ๆ ที่มีขึ้นตอนนี้ด้วยเช่นกัน...???



มาลงตอนใหม่ให้แล้วนะคะ  +1 +เป็ด ให้กับทุดโพสเช่นเคยค่ะ

ตอนนี้คนเขียนมีนิยายชุดไตรภาคย์เหลืออยู่ 1 ชุด ซึ่งตอนพิมพ์ใหม่คนอ่านสั่งไว้แล้วยกเลิก

มีตะเกียง  จอมใจ และเหยี่ยวหัวใจ ครบชุดค่ะ

ใครสนใจรบกวนส่งเมลล์มาได้นะคะ luxilove_19690 แอท hotmail ดอท com

กอด1:

[omuya]

มาแล้ว ลุ้น ลุ้น เมื่ไหร่ปมจะคลายนะ

[patee]

เอาใจช่วยลูกแก้วและพรรคพวกจ้า

[eern]

สรุปแล้วลูกแก้วกับรามูนคนเดียวกันเปล่าโอ๊ยอยากรู้ๆ

[Poes]

!!!กฏใหม่ของการรวมเล่มนิยายในเล้าเป็ด
***กรณีที่นักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้ในห้องนิยาย  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้

[took-ta_naka]

   อ้ากกกก  อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ  เป็นกำลังใจให้นะค่ะ  ติดตามตั้งน้องตะเกียงแล้ว  รอค่ะ

[bobie]

โล่งไปเรื่องนึงแล้วนะมังกร
เหลืออีกปมก็คือเรื่องรามูนล่ะนะ

[Poseidon]

เย้ๆๆ ดีใจที่ไม่ใช่อาหลานกันแท้ๆ ว่าแต่ ลูกแก้วมีแผนเด็ดอะไรนะเนี่ย

[takara]

ลุ้นต่ออะ จะออกไปได้ยังงัยอะ

[Nus@nT@R@]

รามูนก็ยังคงเป็นปริศนาให้ติดตามต่อไป

[loveview]

รามูนก็คงใช่ลูกแก้วแน่ๆ

[MiSS-U]

ยังเชื่อนะคะแม้ว่าจะมาถึงจุดนี้ว่า ลูกแก้วกับรามูน เป็นคนๆเดียวกัน

 

เป็นกำลังใจให้พี่ลักษณ์ค่ะ

บวกเป็ด 

[srikoon]

อ่านแล้วอิ่มใจครับ

คนเราตัดความโลภ ออกไป

น่าจะดีนะ

[PetitDragon]

เข้ามากันหมด แล้วจะหนีออกไปยังไงล่ะเนี่ย 

[nemesis]

ว้าววววววว

[Nankoong]

จะออกไปยังไงละเนี่ย!!!!!

[mink2538]

ถึงจะยังงงๆเรื่องรามูนอยู่
แต่ก็ดีแล้วนะที่ไม่ใช่หลานแท้ๆ
จะได้รักกันได้ซะที 

[praseat]

สนุกน่าติดตามมากครับ