ลูกแก้วมังกร
Part 37
สะสาง..ความจริง คฤหาสน์วิริยะทรัพย์ดูวุ่นวายไม่น้อย เนื่องจากมีคนบาดเจ็บที่ต้องได้รับการรักษากับนักฆ่าที่อาคมกำลังคัดเลือกให้เหมาะกับงาน หลายคนขอกลับไป แต่ไม่ลืมขอบคุณลูกแก้วกับพวกมังกร ที่ปลดพันธะให้พวกเขาเป็นอิสระ สามารถไปทำอาชีพที่ตัวเองรัก คนที่สมัครใจอยู่กับมังกรเหลือสิบกว่าคน ที่เหลือต่างแยกย้ายเพราะองค์กรมหาหิงค์สูญสิ้นแล้ว ต่อจากนี้จะไม่มีองค์กรนักฆ่านี้อีก หงส์ฟ้าได้รับการดูแลจากหมอประจำตระกูลเป็นพิเศษ ซึ่งคุณหมอคุ้นเคยกับเธอดีอยู่แล้ว
ลูกแก้วหายตัวไปกับเงาทมิฬ ในขณะที่มังกรกำลังยุ่ง เขาตั้งใจจะสอบปากคำผู้ร้ายหน้าซื่อคนนี้เป็นกรณีพิเศษ คงต้องพักไว้ก่อน
“ผมขอรายละเอียดที่คุณสองคนรู้ทั้งหมด” แต่ยังเรียกพยัคฆ์กับคงคามาเก็บข้อมูลเบื้องต้น
“ความจริงเราทำตามแผนเดิม เปลี่ยนแปลงเรื่องของพี่ลมนิดหน่อย” คงคาชี้แจง มังกรยังมีสีหน้าเรียบเฉย สนใจฟังโดยไม่แทรกถาม ทั้งที่คงคาเว้นจังหวะเผื่อเจ้านายหนุ่มสงสัย แต่เขาก็ยังไม่คิดถามในตอนนี้
“ตามแผนพี่ลมจะเป็นกำลังหลักของพวกเรา ไม่มีใครทราบว่าทำไมพี่ลมไม่มา เงาทมิฬซึ่งเป็นคนของพี่ลมคอยดูแลคุณหงส์ฟ้าและเป็นฝ่ายสอดแนมในองค์กรมาตลอด ลูกแก้วจึงปรับแผนให้เขาปลอมเป็นพี่ลม เพื่อไม่ให้เกิดพิรุธจึงไม่ให้เขาพูด อย่างน้อยชื่อรามูนยังคงสามารถข่มขวัญพวกมันไม่ให้ฮึกเหิมต่อกรกับพวกเราโดยไม่ฉุกคิด ทุกอย่างจึงดูง่ายขึ้น ไม่อย่างนั้นเราคงไม่สามารถจัดการอะไรได้แน่
ต่อให้จัดการได้คงสูญเสียไม่น้อย ลำพังลูกแก้วคงปกป้องพวกเราไม่ได้ทุกคนหรอก หากหัวหน้าสั่งนักฆ่ากลุ้มรุมขึ้นมา เราเสียเปรียบแน่นอน” คงคาชี้แจงเรื่องราวทั้งหมด มังกรลำดับเหตุการณ์ตามยอมรับจริงอย่างที่คงคาบอก หากไม่มีรามูนตัวปลอมสะกดนักฆ่าเหล่านั้นให้ลังเล พากันกลุ้มรุมขึ้นมา ฝ่ายที่ต้องบอบช้ำและสูญเสียไม่แน่อาจเป็นพวกเขามากกว่า
จริงอยู่ที่ลูกแก้วแสดงฝีมือที่เหนือชั้นลึกล้ำเกินคาด แต่หากไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ในตอนแรกไว้ได้ ซึ่งยังไม่มีใครเห็นพลังฝีมือของเขากระทั่งมังกรก็เถอะ เชื่อว่าคงไม่มีใครยอมฟังคำพูดเขาแน่ ยิ่งหงส์ฟ้าบาดเจ็บกลายเป็นห่วงหน้าพะวงหลัง หากเกิดการต่อสู้ชุลมุน คงต้องจ่ายค่าตอบแทนราคาแพงไม่น้อยเลยทีเดียว
“ความคิดนี้เป็นของใคร” มังกรถาม
“คุณลูกแก้วทั้งหมด” พยัคฆ์เพิ่งเปิดปาก
“รู้กันก่อนหรือเปล่า ว่าลูกแก้วมีฝีมืออย่างที่เห็น” น้ำเสียงติดนิ่งถามด้วยใบหน้าเรียบเฉย
“ไม่ครับ” สองคนตอบพร้อมกัน สายตามองสบมังกรยืนยันไม่ได้ปิดบัง
“แล้วตอนปะมือกับนักฆ่าด้านนอกล่ะ ลูกแก้วไม่ได้แสดงฝีมือให้มีพิรุธเลยหรือยังไง” เขายังคงลงรายละเอียดซักต่อ
“ส่วนใหญ่เป็นผม พยัคฆ์และเงาทมิฬในคราบของรามูนจัดการกันเอง เราต่างช่วยคุ้มกันคุณลูกแก้วด้วย เพราะผมกับพยัฆค์เข้าใจว่าไม่มีฝีมือ” คงคาบอก สีหน้าคนเล่าฉายชัดอึ้งพอกัน ที่ลูกแก้วมีฝีมือขั้นเทพ
“ที่พวกคุณมาช้า คงเพราะสาเหตุนี้สินะ” มังกรถาม
“ใช่ครับ กว่าพวกผมจะจัดการด้านนอกได้ใช้เวลาพอสมควร ไม่เข้าใจเช่นกันทำไมคุณลูกแก้วซึ่งมีฝีมือถึงไม่ทำอะไรในตอนนั้น” พยัคฆ์พูดพร้อมกับแสดงความคิดเห็น ซึ่งเรื่องนี้มังกรแอบมีคำถามอยู่ในใจเช่นกัน
“ที่เขาทำเพราะไม่ต้องการให้หัวหน้าไหวตัว เกิดมีใครหลุดไปบอก เรื่องทุกอย่างคงไม่จบง่ายอย่างนี้” เสียงหงส์ฟ้ามาก่อนตัว แล้วเจ้าของเสียงถึงค่อยเดินเข้าประตูห้องรับแขก ตรงมาสมทบพวกเขาที่นั่งคุยกันอยู่ สีหน้าท่าทางดูดีขึ้นพอสมควร แม้ยังดูอิดโรยอยู่บ้าง แต่ก็ต้องยกนิ้วให้หงส์ฟ้าแข็งแกร่งมากที่ไม่ถึงกับนอนซม
มังกรเลือกห้องนี้ เพราะถือว่าเรื่องที่คุยไม่ได้เป็นความลับอะไรมาก เขาแค่ต้องการคำตอบเกี่ยวกับรายละเอียดทั้งหมด และคิดว่าคงไม่มีใครสนใจเห็นกำลังยุ่งวุ่นวายกันอยู่
“พี่โอเคใช่ไหมครับ” มังกรลุกเข้าไปประคอง แต่หงส์ฟ้ากับยกมือห้าม พร้อมกับยิ้มอ่อนโยนมาให้
“พี่ดีขึ้นมากแล้ว ได้อาหมอดูแลค่อยยังชั่ว รู้จากเด็กในบ้านพวกเธออยู่ที่นี่เลยตามมา ทันได้ยินประโยคที่คุยพอดี เลยเสียมารยาทแทรก ไม่ว่ากันนะ” หงส์ฟ้ายิ้มให้ทุกคน ไม่มีใครพูดอะไรนอกจากยิ้มตอบไป ก่อนเธอจะเลือกนั่งลงข้างๆมังกรโดยไม่ต้องรอให้ใครเชิญ
“ผมต้องการทราบรายละเอียด เลยสอบถามเขาสองคน” มังกรชิงบอกเสียเอง เขาไม่อยากให้พี่สาวเข้าใจผิดว่ากำลังตั้งข้อสงสัยลูกแก้ว
“พี่ไม่ได้ว่าสักหน่อย ความจริงสิ่งที่เธออยากรู้พี่ให้ข้อมูลได้ดีกว่าสองคนนี้ด้วยซ้ำ เธอคงไม่แค่สงสัยเฉพาะฝีมือลูกแก้วหรอก อยากรู้อะไรถามพี่ดีกว่า พี่พร้อมจะบอกเธอทุกเรื่อง” หงส์ฟ้าจับมือมังกรบีบเบาๆ เธอเข้าใจดีว่าน้องชายรู้สึกยังไง ภายใต้สีหน้าเรียบนิ่งคงกำลังสับสน เหมือนโดนปิดบังจากลูกแก้ว เธอในฐานะแม่ไม่ต้องการเห็นลูกชายถูกเมิน เชื่อแน่ว่ามังกรคงทำแทนการลงโทษ
พออาหมอรักษาให้เสร็จ สิ่งแรกที่เธอรีบทำคือต้องสร้างความเข้าใจให้กับน้องชายก่อนที่จะเกิดปัญหาลุกลามต่อลูกแก้ว
“พี่เขยผมทำไมไม่ยอมปรากฏตัว” มังกรตัดสินใจถาม ในยามคับขันเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเขามักได้รามูนช่วยตลอด แต่ระหว่างเหตุการณ์เลวร้ายรามูนกลับไม่โผล่หัว ดูแปลกเกินไปเพราะคนสำคัญของรามูนซึ่งไม่ใช่เขาแต่เป็นภรรยาและลูกชายอยู่ในนั้นทั้งสองคน เจ้าตัวคิดยังไงถึงไม่มา
หงส์ฟ้านิ่งไปเป็นครู่ ก่อนจะสบตามังกร ดวงตาสวยหวานฉายความอ้างว้างและโศกเศร้าออกมาชัดเจน จนคนมองเองยังรูสึกหดหู่ตาม
“พ่อของลูกแก้วไม่ได้อยู่บนโลกนี้มาหกปีกว่าแล้ว”
“ห๊ะ!..พี่พูดว่าไงนะ” เขาถึงกับหลุดอุทานอย่างไม่เชื่อหู ไม่แค่มังกร แม้แต่พยัคฆ์กับคงคาไม่ต่างกัน หลังพวกเขาฟังความจริงจากปากหงส์ฟ้า
“เธอฟังไม่ผิดหรอก คุณลมถูกลอบทำร้ายในวันที่มาช่วยคุณพ่อก่อนที่ท่านจะถูกฆ่าภายหลัง อาการบาดเจ็บเรื้อรังเพราะโดนพิษที่ร้ายกาจซึ่งไฟเป็นคนหลอกนัดเขาไปเจรจา ให้เหตุผลเพื่อเป็นการยุติปัญหาขอเจรจาในฐานะตัวแทนองค์กรอย่างพี่น้อง ไม่คิดว่าเธอจะใส่ยาพิษที่แม้แต่คุณลมยังจับไม่ได้
ความจริงผู้หญิงคนนั้นไม่เจตนาฆ่าเขาหรอก เธอมียาถอนพิษแต่สามีพี่เขาทิฐิมาก ยิ่งรู้ว่าการจะได้ยาถอนพิษเขาต้องแลกกับอะไรยิ่งปฏิเสธ เขาไม่ยอมทิ้งพี่กับลูกไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น เขาหันหลังให้เธอพกพาความบอบช้ำสาหัสกับมาที่หมู่บ้านเผ่าเหย้า ถึงแม้ได้ท่านผู้เฒ่าใช้สมุนไพรคอยประทังเอาไว้ แต่ก็เพียงแค่ยืดเวลาต่ออายุไปพลางๆเท่านั้น
ช่วงเวลาที่เหลืออยู่ เขาจึงทุ่มเทฝึกฝนลูกแก้วแม้จะช่วยปรับพื้นฐานให้ลูกมาบ้างแล้วก็ตาม แต่ไม่เคยทำแบบหักโหมเคี่ยวเข็ญแม้แต่น้อย พอรู้ว่าไม่มีเวลาเหลือให้เขามากนัก จึงวางแผนเตรียมการไว้ให้ทุกอย่าง
ลูกแก้วได้รับการถ่ายทอดจากพ่อเขาโดยตรง บวกพรสวรรค์และร่างกายที่มีติดตัวมา ทำให้เขาฝึกได้ล้ำหน้ากว่าพ่อเขาอีก แต่นั้นหลังจากที่เสียพ่อเขาไปแล้วค่อยสำเร็จ หมู่บ้านเผ่าเหย้าแห่งแรกที่พวกพี่ใช้พำนักและซ่อนตัวถูกกวาดล้างจากคำสั่งหัวหน้า หลังคุณลมจากพวกเราไปไม่ถึงเดือน
ส่วนพี่โดนจับมากักขังอย่างที่พวกเธอรู้ ลูกแก้วรอดจากเหตุการณ์นั้นโดยบังเอิญ เขาต้องใช้ชีวิตเพียงคนเดียว หางานพิเศษทำพร้อมกับเรียนไปด้วย แต่ทั้งหมดก็ทำตามที่พ่อเขาสั่งเสียล่วงหน้า
กำชับให้ปิดบังตัวตน หากจะลงมือให้ใช้ชื่อพ่อเขา เพื่อให้ทางองค์กรเขาใจว่ารามูนยังคงไม่ตาย จะได้ทำให้พวกมันระแวงกลัวการเอาคืนจากคุณลม ชื่อของเขายังสามารถข่มขวัญได้ ประเด็นสำคัญลูกแก้วก็ไม่ต้องถูกจับตามอง ทางองค์กรไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่กับคุณลมมีลูกด้วยกัน เพิ่งมารู้เมื่อไม่นานนี่เอง
ทั้งหมดที่พี่เล่าให้ฟัง ล้วนเป็นแผนการที่พ่อของเขาวางไว้ให้ทั้งสิ้น ลูกแก้วเพียงตั้งปณิธานรับปากจะทำลายองค์กรให้สำเร็จ ทดแทนบุญคุณให้พ่ออย่าไปโกรธหลานเลยนะ ที่หลานทำไปเพราะมีความจำเป็นจริงๆ” หงส์ฟ้าบีบมือมังกรเพื่อขอให้เขารับปาก หลังเห็นหน้าหล่อซีดเผือดจนแทบไม่มีสีเลือด
“เรื่องที่เขาปลอมเป็นพี่เขยผมไม่โกรธเขาหรอกครับ แต่มีบางเรื่องที่ผมรับปากไม่ได้ว่าจะไม่โกรธ ผมไม่สะดวกเล่าให้ฟังพี่เข้าใจผมนะ” มังกรพูดจบ ลุกขึ้นหันหลังเดินออกไป โดยไม่เปิดโอกาสให้หงส์ฟ้าทักท้วงอะไรอีก เขาไม่อยากใจอ่อนกับดวงตาเศร้าสลดของพี่สาว ซึ่งกำลังทำหน้าที่ทูตสันทวไมตรีให้ลูกชายอย่างสุดความสามารถ ทำไมเขาจะไม่รู้จุดประสงค์ของหงส์ฟ้า แต่ตอนนี้เขารับไม่ได้จริงๆ ไม่พร้อมทำใจกับสิ่งที่เพิ่งรับรู้มา
การที่ลูกแก้วปลอมเป็นใครไม่เกี่ยวกับเขา ซึ่งเขาไม่มีเหตุผลต้องโกรธ แต่การล้อเล่นกับความรู้สึกต่างหากที่เขายอมรับไม่ได้ ใครจะเข้าใจว่าคนที่ต้องอยู่กับความรู้สึกผิดต่อการกระทำที่ไม่ตั้งใจ มันทนทุกข์ทรมานมากแค่ไหน ซ้ำร้ายยังโดนเจ้าหลานตัวแสบใช้กำลังบังคับเขาอีก ในคืนหนึ่งที่หมู่บ้านเหย้า
ทำใจยกโทษให้ง่ายๆนั้นบอกตามตรง เขายังให้ไม่ได้และไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับลูกแก้วด้วย ซึ่งเขาไม่จำเป็นต้องฟังความจริงจากลูกแก้วอีกแล้ว จึงไม่มีเหตุผลที่เขาต้องเจอหน้าคนที่ทำให้อยากเอาปืนจ่อหัวขณะนี้
“ก็อกๆๆ ขออนุญาตครับคุณมังกร” เสียงร้อนรนของอาคมที่เคาะประตูเรียก ทำให้คนซึ่งกำลังจมอยู่กับความคิดรู้สึกตัวขึ้นมา
“เชิญ” คำอนุญาตสั้นๆ ประตูห้องหนังสือก็ถูกเปิดทันที
“ผมมีเรื่องด่วนรายงานครับ” สีหน้าที่พยายามควบคุมไม่ให้ดูร้อนรนจนเกินไป กลับปิดไม่มิดยังเหลือเค้าความกังวลฉายชัดจนมังกรสงสัย
“มีเรื่องอะไร” อาวุโสคนเดียวที่เขานับถือก็เอ่ยขึ้นว่า
“คุณดลภัทรลงมือแล้วครับ” มังกรถึงกับจ้องคนบอกนิ่ง แววตาวาวโรจน์ก่อนจะใช้สายตาขอรายละเอียด
“สายทางโน้นแจ้งผมมาสักครู่ ตอนนี้คุณดลภัทรเรียกประชุมผู้บริหารทั้งหมด โดยใช้โครงการที่คุณเซ็นสัญญากับคุณเข็มอัปสรนำมาเป็นประเด็นให้บอร์ดปลดคุณออกจากประธานบริษัทฯ เรื่องนี้กลุ่มคลังสมบัติอยู่เบื้องหลัง รายนั้นถือสัญญาเข้ามาเป็นพยาน ส่วนบริษัทฯของคุณเข็มความจริงคือนอมมินี่ของคลังสมบัติ” คำรายงานรวบรัดเพียงเท่านี้ มังกรก็พอมองแผนที่ดลภัทรนำมาใช้ได้ไม่ยาก
“ผมจะเข้าบริษัท..เตรียมคนให้ผมด่วน” พูดจบ ลุกเดินออกประตูไปเตรียมเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาตั้งใจไปบริษัทฯเพื่อจัดการปัญหาที่มันคั่งค้างให้เสร็จสิ้น ไม่คิด..ดลภัทรจะลงมือเร็วอย่างนี้ ความจริงเรื่องนี้เขารู้มาแล้ว กะว่าไม่เกินอาทิตย์จะจัดการเก็บกวาดให้เรียบร้อย แต่ฝ่ายนั้นชิงลงมือเสียก่อน เขาจำต้องไปชี้แจงเพื่อคัดค้านการลงมติปลดเขาโดยบอร์ดบริหารเพราะเชื่อข้อมูลที่ดลภัทรนำเสนอ จำต้องไปจัดการด้วยตัวเอง..?
มังกรลงมาด้วยชุดสูทสีน้ำเงินเสื้อตัวในสีขาวดูเรียบหรูสง่างาม พยัคฆ์ คงคา ครรชิต อานนท์ สิงขร ภูธร พงษ์เทพ ต่างพร้อมรอที่รถแล้ว ไม่เสียเวลาประธานหนุ่มขึ้นนั่ง มุ่งหน้าเข้าบริษัทฯพร้อมคนสนิททันที
“พยัคฆ์ติดต่อคุณสมรด่วน” คำสั่งสั้นๆ มือขวารู้ใจก็ต่อสายถึงเลขารุ่นใหญ่ของเจ้านายอย่างไม่รอช้า ก่อนส่งโทรศัพท์ให้เขาพูด
“รายงานความคืบหน้าให้ผมฟังคุณสมร” เสียงทุ้มนิ่งที่บอกไป ทั้งพยัคฆ์ คงคาต่างตั้งใจเก็บรายละเอียดไปพร้อมๆกัน
“คุณดลภัทรยกโขยงมาพร้อมพวกเจ้าสัวไกรสิงห์และลูกๆ ยังมีคุณเข็มอัปสรกับเลขาคุณพิมผกาก็มาด้วย สั่งเรียกประชุมด่วนโดยเขาติดต่อบอร์ดบริหารด้วยตัวเอง ตอนนี้ทุกคนต่างเข้าไปรวมตัวกันในห้องประชุมใหญ่เรียบร้อย คาดว่ากำลังเตรียมประชุมอยู่ ดิฉันถูกสั่งห้ามไม่ให้เข้าไปยุ่งเกี่ยว จึงได้แค่สังเกตการณ์ภายนอก แต่เลียบเคียงถามกับเด็กที่เข้าไปเสริฟน้ำ บอกยังไม่ได้เริ่มประชุมแค่หารือกันไปพลางๆก่อน เพราะบอร์ดบางคนยังมาไม่ถึง คิดว่าไม่เกินสิบนาทีคงมากันครบค่ะ” คุณสมรรายงานได้ฉะฉานมองภาพตามเป็นฉากๆ
“อืม..ผมกำลังไป ไม่ต้องบอกให้ใครรู้ รบกวนรายงานผมเป็นระยะๆ ไม่เกินสิบห้านาทีผมคงไปถึง” มังกรกำชับ
“ได้ค่ะเจ้านาย” สิ้นเสียงขานรับเขาวางหูส่งโทรศัพท์คืนพยัคฆ์ บรรยากาศภายในรถเงียบสนิท ครรชิตเหยียบคันเร่งจมมิด
ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลย เป็นเพราะรู้ดีว่ามังกรสามารถรับมือกับแผนสกปรกของดลภัทรได้ หากอ้างเรื่องเอกสารละก็พยัคฆ์รู้มังกรไม่หลงกลดลภัทรตั้งแต่แรก
ยกเว้นจะมีเหตุไม่คาดหมาย ซึ่งเขาก็สุดจะคาดเดาในเมื่อเจ้าสัวไกรสิงห์ออกโรงนำทัพมาเหยียบถึงถิ่นด้วยตัวเอง อาศัยคนทรยศมักใหญ่ใฝ่สูงคือดลภัทรซึ่งเป็นอาของมังกรเปิดประตูบ้านอ้าแขนรับ เสมือนเป็นเจ้าบ้านเสียเอง เรื่องนี้พวกเขาตามสืบเก็บข้อมูลมาพอสมควร มังกรแค่รอจังหวะปัดกวาด แต่อีกฝ่ายเหมือนจะรู้ตัวถึงได้รีบลงมือเสียก่อน
พยัคฆ์นึกเห็นใจมังกรไม่น้อย ตัวคนเดียวมาตลอด มีญาติผู้ใหญ่คือดลภัทรกับมาเป็นแบบนี้เข้าอีก ชีวิตตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยเห็นมังกรเดียวดายเผยรอยยิ้มออกมาได้อย่างหมดหัวใจเลยสักครั้ง
เพิ่งเริ่มมีก็ตอนลูกแก้วเข้ามา ที่มักเห็นรอยยิ้มเจ้านายบ่อยขึ้น หลายครั้งปล่อยตัวตามสบายไม่เคร่งเครียด เหมือนคราวไปเที่ยวงานวัด มังกรสนุกเล่นยิงปืนลม เดินเที่ยวอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน ล้วนเกิดจากฝีมือลูกแก้วทั้งสิ้น
พอกำลังจะลงตัวดันมีเรื่องนั้นเรื่องนี้เข้ามาสร้างปัญหาไม่หยุด เพิ่งรอดจากองค์กรนักฆ่ามา ต้องเผชิญปัญหาภายในซึ่งมีหนอนบ่อนไส้เป็นตัวแทะเล็มบ่มหนองมาช้านาน แถมเป็นหนอนตัวใหญ่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดอีกต่างหาก
ความลำบากใจหลายอย่างเห็นแล้วเขาอึดอัดแทน แต่ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรเจ้านายได้ นอกจากคอยยืนอยู่ข้างๆ ดูแลความปลอดภัยให้ด้วยชีวิต คงมีแต่สิ่งนี้เท่านั้นที่เขาสามารถแบ่งเบาให้ได้
พยัคฆ์สบตาคงคาเงียบๆ หลังเห็นมังกรเหม่อมองออกไปนอกรถไม่รู้กำลังคิดอะไรอยู่ หากพวกเขารู้คงต้องหลุดยิ้มแน่
เพราะมังกรดันกำลังคิดว่า หลานตัวแสบหายเงียบไร้การติดต่อ ในขณะที่เขากำลังจะไปเจอโจทย์เก่าซึ่งเจ้าเด็กโข่งนั่นสร้างวีรกรรมเอาไว้ให้ไม่น้อย ถ้าลูกแก้วไปด้วยคงทำให้เจ้าสัวหัวใจวายช็อคเอาได้ดื้อๆ เพราะขานั้นเก่งต่อปากต่อคำยั่วประสาทได้ดีเสียด้วยสิ..คนที่แอบคิดคงลืมไปว่าตนเองกำลังโกรธอีกฝ่ายอยู่..?
บางครั้งคนเราเหตุผลของอีกฝ่าย ก็ทำให้คนบางคนยากที่จะยอมรับ
ถึงเหตุผลนั้นจะฟังขึ้นก็ตามแต่ ผิดที่ว่าการล้อเล่นกับความรู้สึกมันยากเกินจะทำเป็นไม่สนใจ
ยกเว้นคนที่ทำมีเหตุผลว่าทำไม รอลูกแก้วมันสารภาพว่ามันขืนใจคนที่รักในคราบรามูน..เพื่อ???
รักคนอ่านทุกท่านค่ะ บวก1และเป็ด ให้ทุกคอมเม้นท์และทุกโพสฯ แทนการขอบคุณ..จากใจ
Luk.
หัวข้อ: @@โดยLuk {ลูกแก้วมังกร} รามูนจ้าวแห่งสายลม (อ่าน 594082 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก