หัวข้อ: ซวยแล้วไง!!เมื่อผมกลายเป็น“พระชายา” ประกาศรวมเล่มค๊า ^^

[HISY]

คู่ใหม่นี่่แปลกๆนะ

[thearboo]

ตอนที่ 9 น้ำผึ้งพระจันทร์ ราตรีที่ 2


“โอ้ย เหนื่อย เหนื่อย จะตายอยู่แล้ว!! เหนื่อย เหนื่อย เหนื่อย!!”

กลับมาถึงห้องได้ เรโชก็ลงไปกลิ้ง กลิ้ง กลิ้ง บนที่นอน ปากก็บ่นกระปอดกระแปดไม่หยุด ส่วนโสฬส ก็เข้าไปอาบน้ำชำระเหงื่อไคล เพราะวันนี้เขาพาชายาตัวแสบไปตะเวณรู้จักกับเจ้ากรมกระทรวงต่างๆในวังจนครบ เพื่อที่ภายภาคหน้าอาจต้องมีอะไรที่จะให้ชายาของตนได้ในฐานะพระชายาในวังนี้ได้


พอออกจากห้องน้ำก็เห็นเรโชชายาหมาดๆของตนนอนแผ่สามสลึงอยู่บนเตียง ถึงบางครั้งเรโชจะน่ารำคาญไปบ้าง แต่เด็กหนุ่มก็ทำให้เขาเห็นโลกในอีกแบบที่มีสีสันกว่าในโลกปกติที่เขาอยู่  ถือว่าเป็นความแปลกใหม่ในชีวิตที่ตอนนี้เขาไม่สามารถละสายตาได้

“ไปอาบน้ำซะสิ ตัวเหม็นจะแย่แบบนั้นยังจะขึ้นไปกลิ้งบนเตียงอยู่อีก”
“อ่อยยยย รอแป๊บได้ป่ะ เค๊าปวดขาจะแย่แล้วง่ะ T^T”
“ไปอาบก่อนเถอะ เดี๋ยวจะช่วยทำให้หายปวดขาให้เอง”
“จริงง่ะ”
“อืม ไปอาบซะสิ”
“ได้ๆ จะไปอาบเดี๋ยวนี้แหละ แต่ท่านต้องช่วยให้ผมหายเมื่อยจริงๆนะ”
เออ รีบไปอาบเข้าเถอะ”
.............................................................................................
ผ่านไปได้ไม่ถึง 10 นาที เรโชก็อาบน้ำเสร็จ เดินสโลเสลกลับมาที่เตียง

‘แผละ’ เสียงเรโชล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้างข้างๆโสฬส

“นี่นายอาบน้ำหรือวิ่งผ่านน้ำกันแน่เนี่ย กลัววังจะเปลืองน้ำรึไงกัน”
“ม่ายหวายแล้ว...ให้ยืนอาบนานกว่านี้ตะคริวจะกินตาย ปวดขา”
“หึหึ ไอ้ลิงเอ้ย”
“เออ ด่าไปเหอะ ไม่มีแรงจะเถียงแล้ว โอยยยยย”

‘จ๋อม’

“เอาขามานี่สิชายาของผม”
“....??”

อ่างน้ำสีทองแดงลวดลายสลักสวยสด ที่รองน้ำอุ่นมีกลิ่นน้ำมันหอมระเหยอ่อนๆ ถูกนำมาตั้งไว้ที่ข้างเตียงพร้อมกับที่สามีหมาดๆนั่งลงข้างๆอ่างน้อยนั่น  เรโชแปลกใจปนงงๆเล็กน้อยที่จู่ๆโสฬสก็ทำท่าทางอย่างกับจะนวดสปาให้

“อะไรอ่ะ?”
“เอาขาลงมาแช่ในอ่างนี้สิ”
“หืม เอาจริงง่ะ”
“เออ อย่าให้ต้องพูดมากได้มั้ยเนี่ย”
“จ้าๆ วู้! เดือดได้ทุกอิริยาบทจริงๆเลยวุ้ย”

เรโชค่อยๆหย่อนเท้าลงในน้ำอุ่น พลันรู้สึกดีอย่างประหลาด ปลายเท้าอุ่นซ่าน อุ้งเท้าที่ปวดตุบๆอยู่ในตอนแรกนั้นผ่อนคลายลง ทำให้ผ่อนคลายได้อย่างไม่น่าเชื่อ องค์รัชทายาทเองที่นั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆก็เริ่มยกเท้าของเรโชข้างหนึ่งขึ้นมาพาดบนหน้าตักแล้วบรรจงนวดเบาๆราวกับทะนุถนอม

“อึ๋ย...ท่านทำอะไรเนี่ย มัน มัน...”
“อย่าเกรงใจไปเลย นายเป็นเมียฉัน ฉันทำให้ได้”
“เปล่า ไม่ได้เกรงใจ แต่มัน จั๊กกะจี้ โอ้ย!!”

เรโชยียวนมากไปหน่อยเลยโดนโสฬส กดหนักมือตรงอุ้งเท้าโดนจุดที่กำลังระบมอยู่พอดี เรโชจึงได้แต่ร้องขอความเมตตา

“โอ้ย ขอโต๊ดค๊าบ ผมไม่กวนแล้วฝ่าบาท เรโชไม่กวนแล้วค๊าบบบบ!!”
“ก็ดี ชอบทำให้อารมณ์ขึ้นอยู่เรื่อยเลย ไอ้ลิงเตี้ยนี่”
“แหมเค๊าอุตส่าห์จะชมแล้วเชียวว่าตะเองเปลี่ยนไปนะ วันนี้”
“อะไรเปลี่ยน?”
“ก็ที่เปลี่ยนชื่อเรียกจาก “แก” เป็น “นาย” ไงล่ะค๊าบ”
“.......นั่นมัน...ก็นายบอกให้เปลี่ยนไม่ใช่เหรอ”
“หา?”
“ก็นายบอกเองว่าไม่ชอบ ฉันเลยเปลี่ยนให้ไงล่ะ”
“............................ (-/////////- )”

จบคำ ต่างคนก็ต่างเงียบ เขินจนพูดไม่ออกกันไปเลยทีเดียว
...
“นี่ ท่านอายุเท่าไหร่แล้วน่ะ?”
“ 24 ถามทำไม?”
“ก็...เราสองคนแต่งงานกันโดยที่ต่างก็ไม่รู้อะไรของอีกฝ่ายเลยใช่ป่ะ เอางี้...เดี๋ยวผมเล่าประวัติส่วนตัวของผมให้ท่านฟัง เป็นการตอบแทนที่ท่านนวดเท้าให้ และถ้าเป็นไปได้ ท่านช่วยเล่าเรื่องของตัวท่านให้ผมฟังด้วยได้หรือเปล่า?”
“ไม่เอา”
“เฮ้ย ไมอ่ะ”
“ฉันไม่ได้อยากฟังสักหน่อย”
“โธ่ เสียบรรยากาศหมด ชิ ไอ้คนขวางโลก”
“เออ เอ้าๆ เห็นแก่ลิงช่างเจรจา มีอะไรอย่ากเล่าก็เล่ามา ฉันฟังให้ก็ได้”
“เออ เดี๋ยวผมพูดจนลิงหลับให้ดู ฮึ่ม”

โสฬสหัวเราะคิกคัก เมื่อเห็นเด็กน้อยตรงหน้า ทำหน้าเป็นตูดอย่างขัดเคืองใจ แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตานวดเท้าน้อยๆ และรับฟังชายาของตนเล่าประวัติความเป็นมาของตัวเองอย่างสนุกสนาน

“.....................ถึงผมจะเกิดมาแล้วไม่รู้ว่าพ่อแม่แท้คือใครก็เถอะ แต่การที่ได้พ่อแม่บุญธรรมช่างตีดาบคอยชุบเลี้ยงนี่ถือว่าโชคดีที่สุดแล้วล่ะ ท่านทั้งสองรักผมเหมือนลูกในไส้ ให้ผมได้ทุกอย่าง และไม่เคยแคร์ที่ผมเป็นเด็กไม่ปกติ เด็กที่มีตำหนิ และทะนุถนอมผมมาจนผมอายุ 18 แล้วเนี่ย เฮ้อ แต่การที่ผมมีเจ้าปานดอกบัวเพลงที่หลัง 3 ดอกเนี่ย ผมก็ไม่ได้รังเกียจมันหรอกนะ ถึงตอนแรกจะไม่ชอบ บ้างก็เถอะ แต่ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้วล่ะ ท่านรู้มั้ยเพราะอะไร”
“เพราะอะไรล่ะ”
“เพราะมันทำให้ผมมาเจอท่านไงล่ะ”
“............................”
“อิอิ.......เขินอะดิ”
“ล้อฉันเล่นเหรอเนี่ย”
“เปล๊า!! ไม่เชิงว่าล้อเล่นหรอกค๊าบ ถึงการพบเจอกับท่าน แต่งงานกับท่านจะวุ่นวายน่าปวดหัวไปหน่อย แต่มันก็สนุกดี”
“สนุกงั้นเหรอ”
“ช่ายแล้ว....และท่าน...สามีผม ท่านเองก็เป็นคนดี เพราะงั้นผมเลยสนุกไงล่ะ”
“...............................”

‘ช่างไร้เดียงสา’ โสฬสจ้องลึกเข้าไปในดวงหน้าของเรโช หัวใจเขาอุ่นซ่านอย่างประหลาด อยู่มาจนป่านนี้ อายุ 24 ปีเข้าไปแล้ว นี่เป็นครั้งแรก ที่ถูกคนอื่นทำให้หัวใจเขาเต้นแรง และอบอุ่น คนตรงหน้าเขาช่างเป็นเด็กหนุ่มที่ประมาทไม่ได้เลยจริงๆ แบบนี้ก็ยิ่งทำให้เขาละสายตาไม่ได้กันเข้าไปใหญ่น่ะสิ แย่แล้ว...รสนิยมเขากำลังเบี่ยงเบน...

“.......แล้วท่านล่ะ?”
“อ๊ะ อะไรนะ?”
“เรื่องของท่านไง เล่าให้ผมฟังบ้างสิ”
“......มันไม่มีอะไรน่าฟังหรอกพระชายาของผม มันมีแต่เรื่องน่าเบื่อ นายคงไม่อยากฟังหรอก”
“..........................ชีวิตท่านน่าเบื่อขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“คนคนหนึ่งที่เกิดมาพร้อมภาระหน้าที่เต็มบ่า กับหน้าที่ที่ว่า รัชทายาทผู้สืบบัลลังก์ หรือว่าที่กษัตริย์องค์ต่อไป จะผลักไปให้ใครก็ไม่ได้ ใช้ชีวิตวัยเยาว์อยู่แต่ในรั้ววัง แม้จะยังเป็นแค่เด็กน้อยก็ต้องรู้จักสำรวมอาการ ห้ามเล่น ห้ามหยอกล้อ ห้ามหัวเราะ ทำทุกอย่างตามกฎระเบียบ เรียนรู้การควบคุมอารมณ์ การใช้อำนาจ และการใช้คน โดยไม่ทันจะรู้ตัว พออายุแค่ 14 ปี เขาก็ขนานนามกันว่า องค์รัชทายามน้ำแข็ง ผู้ไร้จิตใจไปซะแล้วล่ะ”

“..................................ท่าน.............”

เรโชฟังอย่างเงียบกริบ พูดอะไรไม่ออก ทำไมคนตรงหน้าเขาช่างน่าสงสารขนาดนี้นะ หากเป็นตัวเขาเองล่ะก็ ถ้าต้องอยู่ในความกดดันขนาดนั้นเขาต้องกัดลิ้นตายไปให้รู้แล้วรู้รอดแน่ๆ”

“...................ขอโทษนะองค์รัชทายาท”

เรโชจุกอกจนบอกไม่ถูก เลยได้แต่พูดขอโทษคนตรงหน้าออกไป

“ขอโทษ?....ขอโทษเรื่องอะไรกันน่ะ”
“ก็.....ขอโทษที่ผมก็เป็นส่วนหนึ่ง...ที่ทำให้ท่าน....ต้องจำใจ...มาแต่งงานด้วย”
“มันไม่ใช่แบบนั้นหรอก ชายาของผม อย่าน้อยใจไปสิ...นี่มันเป็นเรื่องพิเศษต่างหากล่ะ”
“พิเศษ...งั้นเหรอ?”
“ใช่...ถึงตอนแรกฉันจะไม่ชอบเอาซะเลยก็เถอะ...แต่ตอนนี้นายเป้นสิ่งที่ฉันขาดไม่ได้ไปซะแล้วล่ะ”
“ทำไมล่ะ”
“ความสบายใจไงล่ะ”
“ความสบายใจ...เหรอ?”
“ใช่ เพราะนายทำให้อากาศรอบตัวฉันเบาขึ้น นายทำให้ฉันมาดหลุดอยู่บ่อยๆ ทำให้อารมณ์เสีย ปล่อยไก่ สารพัด”
“เอ่อ....นั่นมันไม่ใช่เรื่องน่ายินดีสักหน่อย ท่านเพี้ยนไปแล้วเหรอ?”
“นี่แหละ...คือสิ่งที่ฉันต้องการมาตลอดล่ะ เรโช นายทำให้มันเกิดขึ้น นายทำ....ให้ฉันยิ้มได้ รู้ตัวหรือเปล่า”
“........................>/////////////<”
“หน้าแดงเชียว อายเหรอ?”
“ปละ...เปล่านะ”
“เรโช..............”
“หืม?”
“อย่าปล่อยให้วังหลวงกลืนกินความเป็นนายไปซะนะ ฉันอยากให้นายคงความสว่างไสวแบบนี้ตลอดไป”
“พูดอะไรน่ะ...คนนะ...ไม่ใช่หลอดไฟ มันจะไปสว่างได้ยังไงกัน อ๊ะ?”

จู่ๆโสฬสก็ใช้สองมือแกร่งตระกองใบหน้าของเรโชขึ้น แล้วจ้องลึกลงไปในดวงตาใสไร้การปกปิดซ่อนเร้นใดๆ เรโชทั้งเขินทั้งอายจนทำอะไรไม่ถูก

“ดะ...เดี๋ยวก่อน มือท่านใช้นวดเท้าผมมาแล้ว....มาจับหน้าผมเนี่ยนะ??”

คำเดียว ทุกอารมณ์อ่อนไหวจอดสนิท โสฬสหัวเราะเสียงดังทันที

“หะ...หัวเราะอะไรกันน่ะ นี่ผมพูดเรื่องจรงนะ!!”
“ฮะ ฮะ เอาเถอะๆ ขอโทษที อารมณ์มันพาไปนะ หึหึหึ”
“....................(-/////-)”
“เรโช?”
“สามีผม!!”
“หือ??”
“จากนี้ไป ท่านหัวเราะให้เยอะๆนะ”
“อะไรน่ะ”
“หัวเราะเยอะๆ มีความสุขเยอะๆ ผมนี่แหละ จะทำให้ท่านมีความสุขเอง”
“.................(^v^)
“เรโช...”
“หือ?”
“ขอจูบได้มั้ย?”
“หา!!!!  ทะ...ท่าน...!!”
“ยังไม่ทำอะไรหรอก แค่จูบ ได้มั้ย?”
“เย้ย!! (>//////<)”
“ไม่ตอบอย่างนี้ แสดงว่า...ยอมให้จูบใช่มั้ย?”
“......อย่าถาม...ได้มั้ยเล่า...”
“งั้น...ขอล่ะนะ”

เรโชหลับตานิ่งแทนคำตอบ โสฬสเคลื่อนหน้าเข้าไปใกล้...ใกล้...จนลมหายใจรดแก้มเรโช ริมฝีปากหนาบรรจงประทับเบาๆลงบนริมฝีปากบางที่ยังสั่นน้อยๆ ของเรโช เพียงแค่ประทับรอยจูบแผ่วเบา นิ่ง ละเนิ่นนาน

...

เพิ่มให้อีกตอน...หวานซะ >///<
 
THEARBOO

[GeTOuTNoW]

 

[Lemon_Tea]

เขินๆ
โลกสดใสได้เพราะมีเธอ(นาย)

จุ๊บกันแล้วววว
หวังว่าคงอดใจกันไหวนะ จะข้ามไปเรื่องนั้นเลยก็ได้นี่เนอะ
กี่วันหนอ 29 วัน อดทนๆ กันเข้าไว้ (ได้รึป่าว^^)

[loveview]

รัชทายาทเริ่มหลงเริ่มรักเข้าให้แล้ว

[vi2212]

มัชชาโรเป็นเมะจริงดิ
โสฬสกับเรโชจุ๊บ จุ๊บกันแล้วแอร๊ยย

[p_phai]

 

[harumi]

โถ่...แค่จุ๊บเอง
ไหนๆบรรยากาศก็พาไปขนาดนี้น่าจะ...

[muiko]

เรโชชชชชชชชชชช ฮาได้อีก

 

ดูก็น่าจะมีความรู้สึกดีๆให้กันเเล้ว
สามวันก็พอเเล้วมั้ง 

[Zurruz]

อร๊ายยยย

ปลื้มมม

หวานเป็นที่สุด!!

[n2]

หวานกันแล้ว

[gupalz]

เขาจุ๊บกันแล้ววว

[Mileson]

ตอนนี้จูบ...ตอนหน้าจะเป็นอะไรหนอ

[HISY]

คืบหน้าไม่ช้าNCแน่

[yeyong]

เริ่มขั้นต้นแล้ว

[cher7343]

 

อร๊ายยยยยยย เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆ

[basza2x]

  เรื่องนี้สนุกมากกก ^^

[Karn12]

จูบกันแล้ว  ต่อไปก็

[Bowbonk]

หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน   รึป่าวหว่าา

[Poseidon]

จูบกันด้วย อ๊ากกกก

[konan6688]

ชอบอ่า ....น่ารัก

[NOoTuNE]

    แอร๊ยยยย จูบกันแล้วๆ หวานได้อีก ต่างคนต่างหลงกันแล้วกัน อีกไม่นานซะน่ะ 

[the_pupae]

ว้ายยย :-[พัฒนาขึ้นแล้วเว้ยเฮ้ยยย

[choijiin]

น่ารักที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 
ส่วนอีกคู่เหมือนจะสับขั้วกันอยู่นะเนี่ย
 

[abcee]

ขอบคุณครับ ขยันมาต่อนะเนี้ย

[tuek]

แหมมมมมมม....เขาหวานกันแล้ว
มีขอจูบด้วย
+ 1 นะคะ

[darling]

หวานมากกกกกก 

[cher7343]

น้องน่ารักมากเลย หลงเสน่ห์แล้วค่า

[KuMaY]

 
น่ารักอ่ะ หวานกันซะ

[forbidden]

เริ่มแล้วๆ 
รอต่อนะ