ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn หรือคบหาพูดคุยกันในเล้า
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0-----------------------------------------------------------------------------------
สามเดือนกับการที่ต้องเลิกราจากคนที่เคยคิดว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป หัวใจในวันนี้ก็ยังคงเจ็บเช่นเดิม ชีวิตในทุกๆวันไม่มีอะไรเปลี่ยนไป จะมีเพียงแต่คนเดิมคนนั้นหายไป แล้วเพิ่มความเจ็บปวดใจเข้ามาแทน
"พี่ป่าน....ผมฝากของไปให้พี่โอด้วยนะครับ" ผมเงยหน้ามองรุ่นน้องที่บริษัท เพราะเจ้าตัวถือถุงกระดาษมาวางไว้ที่โต๊ะผม และเมื่อตาของผมมองสบขึ้นไป ก็พบกับรอยยิ้มที่ดูยังไงก้ไม่ได้แสดงถึงความจริงใจให้รู้สึกได้
"โอเคได้" ผมตอบกลับไป แล้วก้มหน้าทำงานต่ออย่างไม่ได้สนใจอะไรมากนัก
"พี่จะไม่ดูหน่อยหรอ ว่าข้างในมันคืออะไร" น้ำเสียงที่ดูกระตือรือร้น และการยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมด้วยรอยยิ้มแปลกๆแบบนี้ ทำให้ผมรู้สึกได้ว่าไม่น่าจะใช่เรื่องดีเท่าไหร่
"กางเกงใน?" ผมพูดขึ้นมาอย่างสงสัย นั่นยิ่งทำให้ผมมาเยือนยิ้มกว้างมากขึ้นไปอีก
"ของพี่โอนะครับ เค้าลืมไว้...เมื่อคืน" คำว่าเมื่อคืน เจ้าตัวก้มหน้าลงมากระซิบที่ข้างหูผมเบาๆ พร้อมกับรอยยิ้มเยาะที่มุมปาก และเดินจากไป ทิ้งให้ผมมองตามอย่างสับสน
ผมเริ่มลองทบทวนเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับโอ เพราะผมไม่เคยสงสัยหรือคิดอะไรไม่ดีกับโอมาก่อนเลย ทั้งที่พฤติกรรมบางอย่าง มันบ่งบอกได้ว่า โอไม่ได้มีแค่ผมเพียงคนเดียว แต่ผมก็ไม่เคยคิดจะเอามาเป็นอารมณ์ให้ต้องทะเลาะกัน
บ่อยครั้งที่โอแอบคุยโทรศัพท์กับใคร แต่ผมก็ไม่เคยคิดจะก้าวก่ายหรือคิดจะถามให้ต่างฝ่ายต่างขุ่นเคือง แต่บางทีสิ่งที่ผมทำคงไม่ใช่สิ่งที่คู่รักควรจะทำก็เป็นได้
"มีคนฝากมาคืน" ผมกลับมาที่คอนโดของผมและโอ พร้อมกับยื่นถุงกระดาษนั้นให้โอ
"ป่าน...." โอรับถุงนั้นอย่างงงๆ และเมื่อเปิดออกดูสีหน้ากลับเปลี่ยนเป็นตกใจและเรียกชื่อผมเบาๆ
"อย่าเพิ่งพูดอะไรเลยโอ เอาไว้ให้ใจเราเย็นลงก่อนนะ" ผมฝืนพูดกับโอออกไป พร้อมกับเดินเข้าห้องนอนแล้วขังตัวเองอยู่ภายในนั้น
ผมยอมรับว่าผมโกรธ และไม่เป็นการดีแน่ ถ้าผมจะเอาอารมณ์มาคุยกับโอ เพราะมันจะกลายเป็นการทะเลาะกันเสียมากกว่าจะเป็นการคุยกัน
ผมกับโอเราคบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ซึ่งมันก็นานพอที่จะทำให้ผมไว้ใจโอ และคิดเสมอว่าโอก็ยังรักผมเช่นเดิมทุกวัน
"พี่ทำแบบนี้ได้ยังไง!!!" ผมเงยหน้ามามองเจ้าของน้ำเสียงเกรี้ยวกราดนั้น
"พี่ไปทำอะไร" ผมตอบกลับไปอย่างใจเย็น เพราะไม่อยากจะให้เป็นเรื่องใหญ่
"ผมกับพี่โอก็ไม่ได้ต่างจากพี่เลยนะ แล้วพี่จะมากีดกันผมทำไม" น้ำเสียงเริ่มดังขึ้นของเด็กรุ่นน้องทำให้ผมต้องให้ความสนใจก่อนที่จะดังไปมากกว่าเดิม
"พี่กีดกันอะไร แล้วอะไรที่บอกว่าเหมือนกันกับพี่" ผมถามด้วยความใจเย็น แต่ในใจก็ไม่ได้ชอบที่เด็กรุ่นน้องจะมาตะคอกใส่ผมแบบนี้
"ผมกับพี่โอก็เป็นแฟนกันนะสิ คุยโทรศัพท์กัน เที่ยวด้วยกัน และนอนด้วยกันเหมือนพี่นั่นหละ แล้วพี่จะครอบครองพี่โอไว้คนเดียวหรือไง"
"ถ้าเป็นเรื่องนี้เอาไว้ไปคุยกันที่คอนโดพี่ และก็กลับไปทำงานได้แล้ว เพราะพี่ต้องทำงานของพี่เช่นกัน" ผมไม่พอใจทั้งกิริยาและคำพูดของเด็กคนนี้ เป็นแฟนกับโองั้นหรือ แล้วผมหละคืออะไร
"พี่บอกแล้วใช่ไหมว่าเรื่องของเรามันจบแล้ว" เมื่อผมกลับห้องมาพร้อมกับต้นเรื่อง หน้าตายิ้มแย้มของโอก็กลายเป็นบึ้งตึงทันที และเดินเข้ามาดันตัวผู้มาเยือนให้ออกจากห้อง
"ผมไม่ไป พี่จะมาทำกับผมแบบนี้ไม่ได้นะ เพราะผมไม่ใช่คนที่เริ่มก่อน" น้ำเสียงไม่ยอมแพ้ พร้อมกับพยายามฝืนตัวเองไม่ให้อีกฝ่ายผลักได้
"ทำไมจะไม่ได้ เพราะตอนนี้พี่มีแฟนแล้ว" โอก็ขึ้นเสียงเช่นกัน ไม่แพ้อีกฝ่าย
"แล้วตอนที่พี่เข้ามาหาผม พี่ไม่ได้คบกับพี่ป่านอยู่หรือไง หรือพอพี่ป่านจับได้ เลยเพิ่งรู้ว่าตัวเองมีแฟนแล้ว"
"พอกันสักที แล้วนั่งลงทั้งสองคนนั่นหละ" ผมเดินเข้าไปห้ามทั้งสองคนที่ใช้อารมณ์ในการตัดสินปัญหา และบอกให้ทั้งคู่นั่งลงที่โซฟา ส่วนผมเดินเข้าไปรินน้ำมาให้ทั้งคู่ เผื่อจะได้เย็นลงบ้าง
"เราต้องการโอใช่ไหม" เมื่อผมกลับมา ผมก็เริ่มถามรุ่นน้องผม
"ใช่" เจ้าตัวยืนยันหนักแน่น
"โอเริ่มเข้าไปจีบน้องเค้าก่อนใช่ไหม" ผมหันมาถามโอ อีกคน
"แต่ว่า....." โอเริ่มพูด แต่ผมก็ไม่ได้อยากได้ยินคำตอบแบบนี้
"เราถามโอว่าจีบน้องเค้าก่อนจริงหรือว่าไม่จริง" ผมถามโออีกครั้ง เพราะผมต้องการได้ยินจากปากของโอในสิ่งที่ผมสงสัย
ซึ่งโอก็ไม่ได้ตอบออกมาเป็นคำพูด ได้แต่เพียงพยักหน้าเท่านั้น แค่นี้ก็เพียงพอสำหรับผมแล้ว
"ถ้าอย่างนั้น โอก็อยู่กับน้องเค้าแล้วกันนะ เราจะเป็นคนไปเอง" ผมกล่าวสรุป โดยที่คนทั้งคู่ก็ได้แต่อึ้ง แต่เพียงไม่นาน รอยยิ้มจากคนรุ่นน้องก็ค่อยๆคลี่ออก ส่วนโอก็เริ่มขมวดคิ้ว
"ไม่ได้นะป่าน โอไม่ได้รักน้องเค้า โอไม่ยอมเลิกกับป่านแน่ๆ ป่านจะสรุปเองแบบนี้ไม่ได้นะ" โอจับแขนผมทั้งสองข้างแล้วเริ่มเขย่าเบาๆ
"ตอนที่โอคิดจะจีบน้องเค้า โอเคยถามเราบ้างไหมว่าเราสมัครใจไหม" ผมพูดออกไปพร้อมกับหลบสายตาของโอ
"แต่..." โอจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ผมก็ไม่อยากจะรับฟัง จึงพูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน
"เป็นเพื่อนกันเถอะนะโอ...อย่าให้เราต้องเกลียดโอเลย" เมื่อผมพูดจบ ผมก็ลุกจากไป โดยที่มือของโอที่เคยจับแขนของผมไว้ ก็เริ่มอ่อนแรงลงจนไม่สามารถจะรั้งตัวผมไว้ได้
"ป่านไปก่อนนะโอ เดี๋ยวเราจะมาขนของอีกที เรายังคงเป็นเพื่อนกันได้นะ" ผมเก็บของบางส่วนแล้วออกมาลาโอ ซึ่งตอนนี้เจ้าตัวได้แต่นั่งก้มหน้าโดยมีคนข้างกายที่ยิ้มและโบกมือลาผมแทน
เจ็บนะ แต่ผมก็คิดว่ามันดีสำหรับทุกฝ่ายแล้ว......โดยเฉพาะกับตัวผมเอง ที่ไม่ต้องคอยกังวลว่าแฟนตัวเองจะนอกใจอีกเมื่อไหร่ แบบนี้หละ ดีแล้ว
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ก่อนอื่นต้องขอโทษกับคนที่ตามอ่านเรื่องของผมด้วยนะครับ
ที่ไม่ได้มาต่อเรื่อง หัวใจเข้าใจยาก ซะนานมากๆๆๆ
เพราะติดภารกิจเรื่องเรียนนะครับ
ช่วงนี้ก็เริ่มอยู่ตัวแล้วบ้าง เลยขอแต่งเรื่องสั้นมาให้หายขัดเคืองใจกันก่อนนะครับ
ส่วนเรื่องของ อ๋อง-โช เมื่อผมพร้อมจะมาต่อให้ทันทีครับ
เพราะตอนนี้บอกตามตรงว่าอารมณ์ของตัวละคร ผมยังต่อไม่ติดนะครับ
เพราะทิ้งไปนานมาก ถ้ายังไงอย่าเพิ่งทิ้งกันไปก่อนนะครับ ขอบคุณครับ ^^
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] บทเรียนสอนใจ หรือ พร้อมจะให้อภัยเมื่อกลับมา [ตอนจบ 19-02-55] (อ่าน 30312 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก