หัวข้อ: เพื่อนคนสำคัญ .. ของขวัญ : เท็น .. ตอนสุดท้ายครับ

[ineverlove]

ช็อกเงิบ!!!!!!!!!!!!!!!

เพิ่งเข้ามาอ่านแล้วแบบว่า นิลน่ารักมากเลยอะ

แล้วแบบเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สมจริที่สุดเท่าที่เคยอ่านเพราะเป็นเรื่องที่มีคนตายเยอะที่สุดด้วย แถมเหตุการ์ก็ยังคล้ายๆ กับข่าวที่เคยเกิดที่ในประเทศไทยด้วย

ปล. จะจบทั้งยังงี้เหรอ ...ชอบกันย์นะไม่วุ่นวายดี

[PetitDragon]

เข้ามาอ่านด้วยความหวังว่า เท็นกับนิลจะคืนดีกัน...

พอเห็นประโยคแรก...'อ่าว ชืบหาย'   

อยากให้ตอนนี้เป็นความฝันของนิลจัง

[NONSENSE]

เหอๆ อึ้ง เลย
ตายซะงั้น...เฮ้ออ

[irksome]

ตามอ่านมาเรื่อยๆ
มาถึงตอนปจบ.
  แล้วนิลมันจะคู่กับใครวะ
ธาร?? หรือไปๆมาๆคู่กับกันย์ซะเลย 

[khalwfarng]

คนอ่านต่างช็อกกันไปตามๆกัน

[aimsun]

 

..... ......



เท็น : สามปีต่อมา





“มึงเอาจริงเหรอวะกันย์” เท็นถามปลายสายด้วยความไม่มั่นใจ
“เออดิ กูมาจนจะถึงเพชรบุรีอยู่เล้ว แวะปั๊มอยู่เนี่ย”
เท็นถอนหายใจด้วยความตื่นเต้น “แล้วมันเป็นยังไงบ้างวะ”
“โครตน่าสงสารเลย ว่าแล้วก็อยากจะโอ๋ให้” กันย์หัวเราะ
“เชี่ยเอ้ย” เท็นสบถ
“เออๆ นิลมันมาแล้ว เดี๋ยวเจอกันที่วัด”

เท็นโยนโทรศัพท์ทิ้งไปบนเบาะที่นั่งข้างคนขับ มือกุมพวงมาลัยไว้ด้วยความกังวลใจ

กลัวว่านิลจะโกรธเขาแล้วหนีหายไปอีก
แต่ยังไงคราวนี้เขาก็ไม่ยอมพลาดง่ายๆอีกแล้ว

.....
เท็นจอดรถที่ลานวัดแล้วลงเดินไปที่กลุ่มเจดีย์ข้างโบสถ์
เขากับกันย์และธาร ร่วมมือกันอย่างดีเพื่อแผนการครั้งนี้

เจดีย์ใส่อัฐิเป็นของใหม่ที่พวกเขาลงทุนร่วมกันซื้อ และเอามาติดตั้งไว้ในมุมที่เหมาะสม
รูปและป้ายชื่อก็พยายามเอามาติดให้แนบเนียนที่สุด
ทั้งที่จริงพวกเขาไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้ แต่กันย์ให้เหตุผลว่า

“พวกเราจะเล่นกับมันแรง ก็ต้องแรงให้จริง จะให้มันรู้สึกว่าโดนหลอกง่ายๆไม่ได้”

เท็นยกมือไหว้ขอโทษสิ่งศักดิ์สิทธ์ในวัด เขาก็ตั้งใจว่าจะมอบเจดีย์ใส่อัฐินี้ให้กับงานล้างป่าช้า
อย่างน้อยก็ให้มันเป็นเรื่องดีๆบ้าง

เขาใช้เวลาระหว่างรอ นึกถึงอีดตที่ผ่านมา .....








หลังจากเรียนจบเท็นก็ไปสมัครงานและได้งานทำที่บริษัทแห่งหนึ่ง
ทำงานได้ปีกว่าๆก็กลับมาอยู่บ้าน จับมือกับพี่ชายทำกิจการส่วนตัว
และช่วยดูแลตึกแถวย่านตลาด ที่เปิดให้คนเช่า
พวกเขาได้เงินทุนและตึกแถว มาจากการชนะคดีที่ยืดเยื้อ

คดีระหว่างพ่อกับแม่ของตัวเอง .....

พ่อของเขาเป็นนักการเมืองท้องถิ่น ที่ชีวิตเต็มไปด้วยความวุ่นวาย
ราวๆแปดปีก่อนที่เกิดเรื่อง จนมีคดีความหย่าร้างระหว่างพ่อกับแม่
ซึ่งปัญหาจริงๆก็เกิดจากการยุแยงของญาติทางฝ่ายพ่อ
จนเรื่องราวบานปลายใหญ่โต
กว่าจะผ่านกันมาได้ ก็เรียกได้ว่าน้ำตานองกันทั้งครอบครัว









ใกล้ถึงเวลานัด เท็นนั่งชะเง้อคอมองไปทางหน้าโบสถ์ ดูว่าจะมีใครผ่านมาหรือยัง
พอเอาเข้าจริงนาทีที่ไร้จุดหมาย ของการอคอยนั้นก็ร้อนรนจนเขาแทบคุมอาการไม่ได้
นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้ร้อนรนรอคอยใครแบบนี้

สามปีที่เขาไม่เจอนิล มันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกทรมานจนเกินจริง
แต่มันเป็นความรู้สึกที่ค้างคาใจไม่ยอมจืดจาง เขายังคิดถึงคนๆนี้เสมอ .....

แม้ไม่มีรูปถ่ายให้ดูก่อนนอน
ไม่มีการโหยหาหรือไขว่คว้า
ไม่มีความอยากได้ หรืออยากครอบครอง
มันมีเพียงแค่ ความทรงจำที่ฝังแน่นในหัวใจ

การที่นิลจากไปทำให้เขาให้คิด และเข้าใจได้เองว่า
เวลาพิสูจน์ความรู้สึกที่แท้จริงของเขา



คนสามคนเดินเข้ามาจากระยะที่ไกลออกไป เท็นเห็นแล้วก็รีบลุกขึ้น
และเดินไปนั่งลงที่หลังเจดีย์กลุ่มหนึ่ง ซึ่งจะซ่อนเขาจากการมองเห็นทางด้านข้าง
เขาเอนหลังพิงกำแพงที่กั้นระหว่างเขากับเจดีย์หลอกๆ และรอฟังอย่างใจจดใจจ่อ

....

....


“นี่... อันนี้” เสียงกันย์ดังขึ้นมา พร้อมกับฝีเท้าที่หยุดลงใกล้ๆ
“ดอกไม้ก็ไม่ได้เอามาเลย” เสียงนิล เท็นได้ยินแล้วก็อดยิ้มไม่ได้
“อย่าเลย เท็นมันคงไม่ชอบหรอก” ธารพูด “คนอย่างมันคงตลก เวลาถือดอกไม้ของมึง”
เสียงนิลถอนหายใจดังอย่างหน่ายๆ แต่แล้วทุกคนก็เงียบไป ทำให้เขาใจจดใจจ่อรอฟัง 

เสียงฝีเท้าถอยห่างออกไป แต่แล้วก็เงียบไปอีก
เขาอยากจะออกไปดู เพราะกลัวว่าทุกคนจะกลับเร็วเกินไป

แต่เสียงกรอบแกรบของใบไม้ที่ดังเบาๆ ทำให้เขารู้สึกเหมือนว่าจะมีใครอยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง
เท็นขยับตัวอยากจะออกไปดูเสียให้ได้ ขณะที่ทุกสิ่งยังคงหยุดนิ่งต่อไปอีกสักพัก
จนเขาก็เริ่มจะทนไม่ไหว จึงค่อยๆลุกขึ้นยืนเพื่อดูเหตุการณ์


เขาโผล่หัวขึ้นมาเหนือแนวกำแพงเล็กน้อยเพื่อมองออกไป
กันย์กับธารอยู่ห่างออกไปทางตัวโบสถ์ แต่คนที่อยู่ใกล้กว่า คือนิลที่กำลังมองมาที่เขาด้วยท่าทีที่แปลกใจ
ตาแดงๆมีน้ำตาคลอ นั่นชวนให้เขาหัวใจพองโต .....


นิลเปลี่ยนท่าทีเป็นเม้มริมฝีปากเหมือนจะกัดฟันแน่น ก้มหน้าแล้วหันกลับไป
เขารีบเดินตามออกไป ปากกำลังจะร้องเรียก

“มึงเล่นอะไรวะเนี่ย” นิลพูดเสียงดังเดินดุ่มๆไปทางกันย์กับธาร
กันย์ยิ้มอย่างใจดีสู้เสือ “เห้ย กูขอโทษนะเว้ย กูไม่รู้จะทำยังไงกันก็เลย..”

กันย์พูดไม่ทันจบนิลก็พุ่งเข้าไปผลักอกกันย์อย่าแรง
ธารแทรกตัวเข้าไปห้ามแต่ก็โดนนิลผลักออกไปอีกคน

เท็นจ้ำอ้าววิ่งไปที่เกิดเหตุขณะที่นิลง้างมือ แล้วชกเข้าที่หน้ากันย์เต็มแรงจนกันย์เซไป
กันย์หันมาต่อยคืนแต่ได้แค่เฉี่ยวนิลไป
“มึงต่อยกูทำไม” กันย์ว่าแล้วผลักนิลออก

นิลกลับเข้าไปจะเอาเรื่องกันย์ แต่เท็นเข้าไปจับตัวนิลไว้ก่อน
กันย์ก็ทำท่าแค่จะกันๆไว้ สีหน้าดูจะรู้สึกผิดที่ต่อยนิลไป

นิลเหวี่ยงแขนปัดให้เขาถอยออกมา แล้วเจ้าตัวก็เดินหนีออกไป
เท็นตามไปจะอ้าปากพูดแต่ก็ไม่กล้า เขาไม่รู้จะพูดอะไรในเวลาแบบนี้
ไม่แน่ใจว่ามันจะดีพอที่จะทำให้นิลรู้สึกดีขึ้นหรือเปล่า
เขาเองก็ไม่เคยเห็นนิลโมโหขนาดนี้มาก่อน

เท็นตามไปทันแต่ก็ไม่รู้จะจับนิลยังไง จนนิลหยุดแล้วหันกลับมา
“พอเหอะว่ะ....  หุดเหอะ” นิลพูด แววตาแสดงความผิดหวังสุดขีด
แล้วนิลก็หันกลับไปเดินต่อ

เท็นรีบเข้าไปดักหน้าแต่ผิดจังหวะเซล้ม พานิลคว่ำไปในแอ่งน้ำบนถนนดินในวัดซึ่งเต็มไปด้วยขี้โคลน
นิลผลักเขาออกแล้วจะลุกขึ้น แต่เขาจับมือนิลไว้ นิลเหวี่ยงออกแล้วเอามือที่เลอะโคลนนั้นมาจับคอเสื้อเขา
มืออีกข้างง้างขึ้นทำท่าจะต่อย แต่ก็ปล่อยออก แล้วรีบลุกขึ้นก่อนจะเดินจากไป

....
....










เท็นขับรถกระบะคู่ใจกลับบ้าน ท่ามกลางบรรยากาศเหงาๆของตอนเย็น
เขาไม่ชอบเลยจริงๆเวลาแบบนี้ มันทำให้หัวใจเพลียๆ ล้าๆ ยังไงก็ไม่รู้

เสื้อผ้าของเขายังเลอะโคลนที่แห้งติดกรัง เนื้อตัวมอมแมมสิ้นดี
นึกถึงคนที่มีสภาพไม่ต่างจากเขาแล้วก็ถอนใจ ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงบ้าง
....


 “สอง มานี่ดิ” เท็นร้องเรียกหลานชาย ที่นั่งดูทีวีอยู่บนบ้านคนเดียว
“ครับ” สองรีบลุกขึ้นแล้วเดินมา ทำหน้าตาสงสัยเมื่อเห็นสภาพเขา
“แม่เราไปไหน”
“ออกไปบ้านป้าวาครับ”
“พาน้องพิวไปด้วยเหรอ”
สองพยักหน้า “ครับ”
“อืม ไปเถอะ” เท็นบอกแล้วเดินมุ่งหน้าไปที่ห้อง ส่วนสองก็รีบวิ่งกลับไปหาทีวี


พิว ลูกสาวของเขากับพิม แต่พี่เอกกับกุ้งรับเป็นพ่อและแม่ของน้องพิว
หลังจากที่พิมเลิกกับเขา แล้วทิ้งลูกไว้ก่อนจะไปอยู่เมืองนอก

ในใจเขาไม่คิดว่าจะต้องปิดเรื่องนี้กับน้องพิว แต่มันก็ยังไม่มีประโยชน์ที่จะคิดอะไรให้มากในตอนนี้




“เออ ว่าไง” เท็นรับโทรศัพท์น้องชาย
“พี่เท็น พรุ่งนี้โอนเงินให้ผมหน่อยสิ ผมไม่มีเงินแล้ว” ปลายสายพูดตรงๆไปตรงมา
“ยังไม่ถึงเดือนเลย”
“เอาเถอะพี่ ช่วยผมก่อน”
“นาย เอ็งริอยากจะออกจากบ้านไปเองนะ ทำตัวให้มันแน่อย่างที่เอ็งพูดสิวะ” เท็นโยนนาฬิกาข้อมือไปบนโต๊ะ
“รับรองพี่ ผมต้องอยู่ให้ได้”

“เออ เดี๋ยวจัดการให้” เท็นพูดแล้ววางสายไป ตอนนี้เขาอ่อนใจเหลือเกิน
นายเป็นน้องชายคนเล็กที่ทางญาติๆฝ่ายพ่อเอาตัวไปเลี้ยงตั้งแต่เด็ก
แต่พอนายโตขึ้นก็มีปัญหาจนต้องย้ายมาอยู่กับแม่ที่บ้านนี้

นายโตมาจากพื้นฐานครอบครัวที่ต่างกันกับที่นี่ ช่องว่างที่ไม่เข้าใจกันทำให้น้องของเขาเตลิดและหนีออกจากบ้านไป
เท็นเข้าใจปมในใจของน้องชายดี ถึงยอมให้น้องออกไปใช้ชีวิตของตัวเอง โดยที่ไม่บอกกับแม่หรือใครๆที่บ้าน
ว่านายหายไปไหน .....





เท็นเอาเสื้อยืดเลอะๆถอดมาพาดไหล่ไว้ แล้วเดินออกไปทางหลังบ้าน
เขารู้สึกว้าวุ่นใจกับชีวิตที่โตขึ้นในวันนี้ รู้สึกว่าความรักในสมัยเรียนยังง่ายกว่านี้มากมาย 
พอโตขึ้นเหตุผลในใจตัวเองก็เยอะขึ้นตาม หน้าที่การงาน ครอบครัว พ่อแม่พี่น้อง
ความรับผิดชอบต่างๆนาๆขวางเขาไว้ ทำให้ไม่สามารถทำอะไรตามใจได้อย่างแต่ก่อน



ภาพความโหดร้ายของพ่อที่ทำกับแม่ มักจะถูกดึงขึ้นมาเวลาที่เขาเดินผ่านจุดต่างๆในบ้าน
บางที่มีความทรงจำที่แสนเจ็บปวด ภาพเหล่านั้นดูจะทำลายศรัทธาของความรักแบบหวานซึ้ง
ออกไปจากใจของเขาหมดสิ้น

เท็นมองโอ่งน้ำดินเผาที่ริมชานบ้าน ด้วยแววตาที่แค้นเคืองซึ่งปะปนกับความหวาดกลัวอย่างแยกไม่ออก
เขาเอาโทรศัพท์ที่ถือมาด้วยนั้นขึ้นมากดหากันย์

ระหว่างที่รอสาย เขาหันหน้าหนีจากมุมนั้น พยายามทำใจให้ลืมๆภาพที่บางอย่างไป



“เออ” กันย์พูดหลังจากรับสายเขา
“เป็นไงบ้าง” เท็นถาม หลังจากโยนเสื้อผ้าใส่ลงในถังน้ำ
“เจ็บดิ แม่งต่อยเต็มแรง”
“นิลอ่ะ ว่ายังไง”
กันย์ถอนหายใจอย่างเซ็งๆ “ไม่รู้แม่ง คุยกับไอ้ธารเหอะ”

เท็นหนีบโทรศัพท์ไว้กับไหล่เตรียมถอดกางเกงออก
“ว่า....” ธารพูด
“นิลอ่ะ”
“ไม่ยอมกลับมากับพวกกู ไปไหนแล้วไม่รู้”
เท็นตกใจเอาโทรศัพท์มาถือให้ดี “อ้าว ไหนว่าจะพามันกลับด้วยไงวะ”
“มันโกรธ กูเลยไม่อยากเซ้าซี้”
“งั้นพวกมึงก็ไม่น่าบอกให้กูกลับมาก่อน”
“แล้วถ้ามึงอยู่มันจะกลับไปกลับมึงหรือไง” ธารว่า
เท็นเงียบ เขารู้สึกเกลียดตัวเองที่ทำเรื่องโง่ๆ
“มันคงนั่งรถกลับเองแหละ มึงรอไปก่อนเหอะ” เสียงกันย์ลอดผ่านเข้ามา
“อืม...” เท็นกดวางโทรศัพท์
เขาเปลี่ยนเป็นนุ่งผ้าเช็ดตัว เหวี่ยงกางเกงลงเครื่องซักผ้าอย่งหงุดหงิดใจ

.....>>

[aimsun]

ขอบคุณทุกคนมากๆครับ 

ที่จริงกะกว่าจะแกล้งเว้นระยะสักสามวัน แต่เห็นเม้นต์แล้วกลัวจะทำให้ทุกคนไม่ชอบใจ
๕๕๕๕๕


 

[Nus@nT@R@]

โหย....ทีแ่ท้ก็หลอกนิลนี่เอง
ดีใจที่เท็๋นไม่ตาย แต่รุ้สึกน้อยใจแค้นใจแทนนิลที่ถูกหลอกอ่า

[khalwfarng]

ถึงแม้ว่า....จะทำให้ใจชื้นก็จริง แต่....





มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงอ่ะค่ะคนเขียน   


อยากรู้ๆอยากอ่านอีก   

ตกหลุมรักเรื่องนี้ไปแล้ว  (จริงๆตกไปนานแล้วแหละ ฮ่าๆๆ)

+1 ให้   

[iforgive]

เฮ้อออออออออออออออออออออออ  ค่อยยังชั่ว

[stupidchild]

โถ่ หลอกกันนนนนนนนนน

[THIP]

  ใกล้แระ คนเขียนที่ชอบแกล้งคนอ่านนี่ 

เอาเถอะยังไงเท็นก็ไม่ตาย  แต่ยังไงก็ไม่เชียร์เฟ้ยยยยย   

[NONSENSE]

อ้าว เซงเลย
ไม่ตายจริงซะงั้น

[gupalz]

โล่งใจ คิดอยู่เท็นตาย นิลจะคู่กับใคร

[❝CHŌN❞]

โดนคนเขียนแกล้งอ่า~

กลับมาตกหลุมรักเรื่องนี้อีกครั้ง ^^

[bulldog17]

แกล้งแรงไปนะ
สมควรแล้วที่โดนโกรธ
ไปง้อ ณ บัดนาวววว

[fuku]

โกรธก็โกรธกันไป สมควรโดนโกรธล่ะนะ
แต่ว่านะ....... จะเอาอะไรไปง้อ =___=

เรื่องเก่ายังไม่จบดันหาเรื่องใหม่อีก

[yeyong]

ต่อลมหายใจคนอ่านได้อีกเฮือก
ยังเชียร์เท็น-นิล อยู่นะ

[aimsun]

อ่านเม้นต์แล้วชื่นใจ แต่ละเม้นต์ทำให้ยิ้มได้จริงๆครับ ๕๕๕
ทำงานกลับมาเหนื่อยๆ ยังอยากจะลงให้เลย  ขอบคุณทุกคนมากมายครับ


ที่จริงกลัวคนอ่านเสียใจ เลยไม่อยากลงตอนเศร้าๆไว้นานเลยรีบมาต่อ
อยากให้คนอ่านมีความสุขมากๆนะครับ
ไหนๆตอนที่ผ่านมาเรื่องก็ไม่เศร้าแล้ว
.....งั้นวันนี้ ผมไปนอนก่อนะ หุหุ

 

[panari]

เกือบได้ทำป้ายไฟเชียร์กันย์ซะแล้ว 

[broke-back]

 
โดนแกล้ง

เศร้าไปซะมากมาย
  มาเล่าต่อเลย

[cher7343]

กรี๊ดดดดดดดดดด หายไปอ่านหนังสือมา กลับมาอีกทีช็อค!!!
หนังสือที่อ่านไป ตู้ม หายไปหมดเลย หลังจากที่เห็นคำว่า 'เท็นตายแล้ว'
 
อนาถจิตตัวเอง 5555

หนอยๆ แกล้งกันได้นะคนเขียน
ระวังไว้เหอะ อย่าให้เอาคืนได้บ้างนะ
 

[หมอตัวเปียก]

ปวดหัวจี๊ดๆเลย แล้วนิลหายไปไหนเนี้ย   

[maew189870]

แล้วจะทำยังไงต่อไปอ่อะคับ

เอาใจช่วยนะฮะ

[Also]

รอตอนต่อไปนะคะ 

[aimsun]

ใกล้จะสอบกันแล้ว ไม่อยากลงเลย

 
.............................


เรื่องใหม่ๆ : นิล



....โอย ขี้เกียจตื่นชะมัด

นิลนึกบ่นในใจ ขณะฝืนกายยื่นมือไปกดปิดเสียงตั้งปลุก ที่ดังอยู่อย่างน่ารำคาญ
นิลนอนต่อหลังจากกำจัดเสียงนั้นให้เงียบลงไปได้แล้ว

.. .. ...

.. ..... .. ..... ...

... ....

....อืมมมม นิลคลำหาต้นตอของเสียงนั้นอีกครั้ง เพื่อจะหยุดมัน
แต่คราวนี้เขาหลับต่ออีกไม่ได้ เพราะเขาสายแล้วนั่นเอง

นิลดีดตัวขึ้นมานั่งทำใจอยู่สักพัก ก่อนจะลุกเดินไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ






รถไฟฟ้า.... ช่วยเร็วกว่านี้หน่อยได้ไหมวะ

มอเตอร์ไซค์รับจ้าง.... บินเลยได้ไหมพี่

....

ติ๊ด... 8.00


Yes!



“สวัสดีครับพี่นิล” น้องริวฝ่ายจัดซื้อทักทาย
“สวัสดีครับ”

“สวัสดีค่ะ” ตามด้วยพี่สาฝ่ายบุคคล
“สวัสดีครับ”

และยังมีต่อมาเรื่อยๆ จนเขาเข้ามาถึงแผนกและนั่งลงที่โต๊ะทำงาน
ก็มีแซนวิสหรือขนมปังอะไรสักอย่าง ถูกนำมาวางไว้ที่โต๊ะ 1 กล่อง

วันนี้ไม่รู้ว่าเป็นของใคร เพราะมีคนชอบเอามาวางไว้แบบนี้ประจำ
บางครั้งคนวางก็แสดงตัว บางครั้งก็เป็นบุคคลนิรนาม
บางทีชุดเดียวแต่ก็มีคนมาแสดงตัวถึงสองคน
และที่หนักสุดคือมีคนมาแสดงตัวแต่ไม่มีของ


“ไอ้นิล กูเอามากินกล่องนึงนะ ของน้องเล็กคิวซี” ชลเพื่อนร่วมงานรุ่นเดียวกัน โต๊ะอยู่ฝั่งตรงข้าม
นิลเอนหัวหลบหน้าจอคอมพิวเตอร์ไปมองหน้าเพื่อน “เออ”
“เย็นนี้จะไปเที่ยวไหนวะ” ชลถาม
นิลหันมาเปิดคอม “เพิ่งจะเช้า มึงก็คิดถึงเหล้าแล้วเหรอวะ”
“วันนี้วันศุกร์นะครับ” คู่สนทนาลุกขึ้นยืน แล้วส่งสายตาจากทอปวิวลงมา “กูจะไปกับไอ้ปืน ไปไหม”
นิลหันกลับไปหาคนที่นั่งหันหลังชนกันอยู่ และปืนก็หันมาหาเขาพอดี
“ไปป่าว” ปืนยักคิ้ว
เขาส่ายหน้า หันไปป้อนรหัสเปิดเครื่อง “ขี้เกียจ” พูดแล้วก็หาว
ชลทำท่าพยักหน้ายอมรับแล้วนั่งลงไป เป็นอันจบบทสนทนายามเช้า

....
....


ปึก... กระดาษที่ถูกขยำเป็นก้อนพุ่งมากระแทกหัวเขา แล้วกระเด้งออกไป
นิลโผล่หน้าไปหาชลที่ทำลอยหน้าลอยตาอยู่อย่างกวนตีน
“ค....ว...” นิลทำปากโดยไม่ออกเสียง
“ร้องหาเลยเหรอ ได้ๆเดี๋ยวคืนนี้กูจัดให้”
นิลยิ้มๆแล้วหันกลับมาสนใจหน้าจอคอมพิวเตอร์ ก่อนจะเปิดลิ้นชักแล้วหยิบแม็กออกมา

....
....


“ชลไปดูงานในไลน์กับกูหน่อย” นิลลุกขึ้นแล้วหยิบหมวกมาใส่
ชลเหลือบตาขึ้นมามองแล้วทำลอยหน้าลอยตาอยู่ นิลพยักหน้าอีกทีเพื่อย้ำให้เพื่อนรีบลุกขึ้น
ชลทำหน้าเซ็งๆเขี่ยรองเท้าที่ถอดไว้ใต้โต๊ะมาใส่

“โอ๊ย เหี้ย”

ชลร้องขณะกำลังจะลุกขึ้น แต่แล้วก็ทิ้งตัวกลับไปนั่งบนเก้าอี้  “อะไรวะ โอ๊ย”

นิลยิ้มๆ ขณะที่คนในห้องหันมาทางชลด้วยความสนใจ

“โอ๊ย ไอ้สัดเอ้ยอะไรวะ” ชลร้องแล้วรีบถอดรองเท้าออกมา
ก็พบลูกแม็กที่ถูกบิดรวมกันทำเป็นเรือใบ ทิ่มติดส้นเท้าที่โผล่พ้นถุงเท้าส้นขาดออกมา

“เชี่ยนิล” ชลพูดเบาๆแม้มปากทำคิ้วขมวดมองมาที่เขา
“อะไรของมึง” นิลทำหน้าตาเฉย
“เร็วดิ ลีลาอยู่ได้” เขาพูดเสียงดังทำให้คนอื่นๆคลายความสนใจลงไป

....
....


นิลตรวจสอบข้อมูลในไลน์เครื่องจักรเสร็จแล้ว ก็ชวนชลเดินไปที่ตู้กดน้ำ พลางคุยเรื่องงานไปด้วย
“เอาน้ำไร” นิลถาม
“น้ำใจ” ชลกวน
“เออ กูเลี้ยง”
“เคๆ” ชลว่าแล้วก็แทรกตัวเข้ามากดเพียวริขุรสมะนาวของตัวเองไป

นิลกดมาบ้างอีกขวด แล้วหันมายืนคุยกับชลต่อ
ขณะเดียวกันนั้นปืนก็เดินเข้ามาแล้วต่อว่า “ไม่ทำงานทำการ ชิวเหลือเกินนะพวกมึง”
“โห... มายืนคุยเรื่องงานเว้ย” ชลว่า
“เออ ปากยังดูดกันอยู่เลย ยังจะบอกเรื่องงาน” ปืนเดินเข้าไปหยอดเหรียญที่ตู้
“เชี่ยปืน มึงพูดกำกวมนะเนี่ย มึงแอบแฝงป่าววะ” นิลพูดขำๆ
ชลออกอาการขำมากจนเว่อร์ “มามา ทำปากดูดกันดีกว่า” ชลทำปากจู๋

ปืนเหมือนจะไม่ได้หมายความอะไรไปในทางนั้น ส่ายหน้ายิ้มๆ
แล้วก้มลงไปหยิบกาแฟกระป๋องขึ้นมาเปิด
“พรุ่งนี้กูจะพาจินไปหาหมอ” ปืนหมายถึงแฟนสาวที่กำลังตั้งท้องได้สี่เดือนแล้ว
“อือ แล้วไงวะ” ชลถามต่อ
ปืนกระดกกาแฟแล้วเอ่ยชวน “ว่าจะไปเดินเซ็นลาด ไปนั่งกินอะไรกันไหม”
“โห ไกลกูเกิ๊น” ชลบ่น
“กูชวนไอ้นิล” ปืนชี้มาทางเขา ชลเลยทำท่าจะตบหัวปืน
“อ้าว...” นิลร้อง “เรื่องในครอบครัวมึง ชวนกูไปทำไม”
“เออน่า จินเขาให้กูมาชวน” ปืนบอกเขาแล้วยิ้ม ก่อนจะหันไปหาชล “มึงไปไหม”
“เออๆ เดี๋ยวกูขับรถไปก็ได้วะ”
“แวะรับกูด้วยดิ” นิลบอก
“ไม่เว้ยกูไม่วิ่งเส้นรัชดา กูจะขึ้นทางด่วนไป” ชลกวนทำหน้ากวนตีน
“กูก็ดูน้ำใจมึงแค่นั้นแหละ กูก็นั่งใต้ดินไปได้” นิลทำหน้ากวนตีนกลับ
“อะไรของพวกมึงกัน ปัญญาอ่อน” ปืนว่าแล้วเดินหนีไป


.......... .. .........

[khalwfarng]

บุรุษคนใหม่ >"<


เอร๊ยยยย ....   

นิลเสน่ห์แรงตลอด

[broke-back]

ตัวจริงของนิลเหรอ
อ่ะ..เชียร์กันหน่อย

เท็นจะไม่มีบทอีกแล้ว
เหรอออออออออ ฮ่าฮ่า

[Nus@nT@R@]

ชลคงไม่เข้ามาทำให้นิลหวั่นไหว(อีก)นะ

[Ebsilon]

ตาม~หา~หัวใจ~

เมื่อไหร่จะได้มาเคลียกัน กลับมาคุยกันดีๆ นะ