Badboy's Bitch (3/3)
Continue...
วันต่อมา สถานการณ์ก็ยังไม่ดีขึ้น ทั้งยังจะซ้ำร้ายลงไปกว่าเดิมอีกแน่ๆ
เนยยังคงมานั่งเรียนกับณุด้วย เกาะติดหยั่งกับปลิงจะเอาไฟจี้ก็แกะไม่ออก แถมมิคก็ไม่รู้ว่าหายไปไหน... ทั้งๆที่ปกติคนที่ตั้งใจเรียนอย่างมิคไม่คิดจะโดดเรียนเลยด้วยซ้ำ
จะโกรธมากรึเปล่านะ... แต่เขาก็ทำทุกวิถีทางแล้วนี่นา
“เฮียครับ” เกือบจะหมดวันแล้วกว่าที่เฮงจะเข้ามาคุยกับเขา “เจ้ เอ้อ... มิค ฝากมาบอกว่าขอนัดเฮียกับ...เจ้เนยไปเจอกันหลังตึกหน่อยครับ ตอนเลิกเรียน”
“ฮะ... เรียกไปทำไม”
ลูกน้องได้แต่ยิ้มแหยๆ ไม่มีคำตอบให้... ทำให้ณุขนลุกวาบขึ้นมาทันที
หรือว่ามิคจะเอาจริงเสียแล้ว?
ก็ได้แต่หวังว่ามิคคงไม่เลือดขึ้นหน้าไปหาเรื่องกับผู้หญิงหรอกนะ อย่างนั้นก็ออกจะโหดไปสักหน่อย... แถมได้ยินมาว่าสก๊อยนางนี้ก็ตบตีกับผู้คนมาแล้วนักต่อนักอีกด้วย ถ้าเกิดศึกขึ้นมามีหวังได้นองเลือดกันแน่ๆ
เมื่อทำอะไรไม่ได้ก็มีแต่ต้องกลั้นใจไปตามนัดเท่านั้น... เย็นวันนั้น ณุก็พาเนยไปที่หลังตึกเรียนที่เดิมยังคงร้างด้วยผู้คน พอมองไปก็เห็นมิคมารออยู่ก่อนแล้ว
“มิค... มีเรื่องอะไรเหรอ”
มิคไม่ยอมมองหน้าเขา สงสัยจะยังโกรธอยู่กระมัง
“เนย เรามีเรื่องจะพูดกับเธอหน่อย”
“เอ๋ เราเหรอ” ปลิงที่เกาะติดแขนณุอยู่ยอมปล่อยออกมาจนได้
พลันนั้นณุก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่า... หรือว่ามิคจะแสดงความเป็นเจ้าของเขาต่อหน้าผู้หญิงคนนี้! แค่คิดก็ขนลุกวาบแล้วเพราะมีลางสังหรณ์ว่าศึกใหญ่ต้องอุบัติขึ้นแน่ๆ
“ใช่... เธอน่ารักดีนะ” มิคก้าวเข้ามาใกล้ เดาไม่ออกจริงๆว่าจะมาไม้ไหน “ถ้าเราชนะณุได้ เธอจะคบกับเรารึเปล่า”
“ห๊ะ!!!” ณุร้องเสียงหลง อ้าปากค้าง สมองหยุดทำงานไปชั่วคราว
“ก็ไม่รู้สิ” เนยว่า ทำท่าครุ่นคิด “จะลองดูก็ได้นะ”
“เฮ้ยๆๆๆ เดี๋ยวสิ!”
ตกลงนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่... ณุรู้สึกเหมือนกับจมอยู่ในทะเลแห่งความสับสน ยิ่งงงเข้าไปใหญ่เมื่อมิคยกมือขึ้นหักข้อนิ้วตัวเองไว้เตรียมพร้อม
“มิค ตกลงจะทำอะไรกันแน่เนี่ย---”
เหตุเพราะยังทำใจเชื่อไม่ได้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้เป็นเรื่องจริง ณุก็เลยได้แต่ยืนนิ่ง... ในขณะที่มิคพุ่งกระโจนเข้าหา เงื้อหมัดฟาดหน้าณุไปเต็มแรง
เป็นเพราะไม่ได้ตั้งตัวด้วยนั่นแหล่ะ ณุก็ถึงกับล้มลงไปกองในหมัดเดียว
“โหย...”
เสียงชื่นชมแผ่วเบาล่องลอยมาให้ได้ยิน วินาทีนั้นแววตาของเด็กสาวถึงกับเปล่งประกายราวกับได้ของเล่นใหม่ที่ถูกใจกว่าเดิม
“...หมัดเดียวจอดเลยนะเนี่ย”
สก๊อยสาวเดินเข้ามาหาเขาด้วยท่าทางประทับใจ... ไม่ทันเห็นรอยยิ้มกริ่มของมิคที่ยิ้มให้กับตัวเอง
และแผนการก็สำเร็จไปอีกขั้นหนึ่งแล้ว...
...................................................................
“โอ๊ย มิคมันเป็นบ้าอะไรของมันวะ” ณุร้องเสียงหลงเมื่ออาจารย์พยาบาลแปะสำลีชุบเบตาดีนลงบนคิ้วที่แตกของเขา พออาจารย์เดินไปเปลี่ยนสำลีแล้วลูกน้องที่นั่งหน้าจ๋อยอยู่ในห้องถึงได้ตอบขึ้น
“เอ้อ ไม่รู้เหมือนกันครับเฮีย”
“ไอ้เฮง มึงอย่ามาทำไก๋!” ว่าแล้วก็ลุกไปคว้าคอเสื้อลูกน้องขึ้น “ที่ตอนกูสั่งมึงไม่ให้บอกมิคเรื่องเนย มึงก็อ้ำอึ้งแบบนี้เหมือนกัน”
ยิ่งโดนจับไต๋ได้แล้วเฮงก็ยิ่งอึกอักมากขึ้นไปอีก
“ที่จริงเฮียก็น่าจะบอกเจ้ไปตั้งแต่แรกนะครับ”
“มึงจะบ้าเหรอ... กูไม่อยากทำให้เป็นเรื่องใหญ่นี่”
“คนรักกันเขาไม่ได้บอกกันทุกเรื่องหรอกเหรอครับ? ผมก็ไม่รู้นะเพราะผมก็ไม่เคยมีแฟน... แต่ยิ่งปิดกันไว้อย่างนี้ผมว่านั่นแหล่ะที่ทำให้เป็นเรื่องใหญ่”
ณุได้ฟังก็หน้าชาเหมือนโดนสวนหมัดมาฉาดใหญ่ ไอ้ลูกน้องไม่เอาไหนคนนี้ดูท่าจะเปลี่ยนไปมากพอดู
“แหม ได้ทีล่ะสั่งสอนกูใหญ่เชียวนะ”
“ผมไม่ได้สั่งสอนเฮียหรอกครับ ผมก็พูดไปงั้น” หัวหน้าปล่อยคอเสื้อลูกน้องออกอย่างปลงชีวิต อยู่ดีๆก็รู้สึกหมดแรงเสียอย่างนั้น
“กูงงไปหมดแล้ว ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นวะ? หรือว่ามิคจะชอบเนยขึ้นมาจริงๆ... ไม่น่าเป็นไปได้”
“เฮียอย่าคิดมากเลยครับ เดี๋ยวเจ้ก็กลับมา”
“แล้วทำไมต้องต่อยกูด้วยล่ะ... เจ็บนะเนี่ย”
“อาจจะเป็นแค่แผนก็ได้นะครับ”
“แผนเชี่ยอะไรล่ะ...” แล้วณุก็นึกขึ้นมาได้ “...มึงรู้ใช่มั้ยไอ้เฮง คายออกมาเดี๋ยวนี้!”
“เอ้อ ผมไม่รู้เรื่องหรอกคร้าบ”
“พูด!”
เฮงตัวสั่นเหมือนโดนเสือตะปบคอ ถ้าขยับผิดนิดเดียวมีหวังโดนทึ้งทั้งเป็นแน่ๆ
“เอ่อ... เจ้คงคิดจะเอาเนยไปคืนมั้งครับ...”
เสียงที่หลุดออกมาดูบู้บี้ไม่เป็นคำ แต่แค่นั้นก็พอแล้วที่ณุจะปะติดปะต่อเรื่องได้ทั้งหมด
อยู่ดีๆก็นึกถึงคำพูดที่ตัวเองเคยพูดเอาไว้ได้... ที่ว่าสิ่งเดียวที่จะทำให้ผู้หญิงแบบนี้เปลี่ยนเจ้าของได้ก็คงมีแต่ว่าต้องไปแพ้แก่คนอื่นเท่านั้น
เมื่อเขาแพ้มิคไปแล้ว แสดงว่าตอนนี้เนยก็เป็นของมิค... และถ้ามิคคิดจะคืนเนยให้ไปรจริงๆ ก็ต้องแปลว่ามิคต้องแพ้การต่อสู้กับไปรน่ะสิ
งานเข้าอีกแล้วแน่ๆ!
“ไอ้เฮง มากับกู เร็ว!”
สั่งแค่นั้น ณุก็รีบวิ่งออกจากห้องพยาบาลไป ปล่อยให้อาจารย์ที่เดินกลับเข้ามางุนงงอยู่ตรงนั้น
...หากมิคต้องมาเจ็บตัวเพราะเขา ณุคงไม่มีวันให้อภัยตัวเองเด็ดขาด!
...................................................................
“ไอ้เชี่ยณุไม่มาด้วยเหรอ” ไปรถามขึ้น รู้สึกแปลกใจที่คราวนี้คนที่นัดตัวเองมากลับเป็นมิค ไม่ใช่ณุเหมือนเคย
“ไม่มาหรอก... มึงไม่ต้องกลัว และกูจะไม่ทำอะไรมึงแล้วด้วย”
ราวกับอ่านใจไปรออก และก็รู้ว่าเขาเดาถูกเมื่อเห็นคู่อริถอนหายใจอย่างโล่งอก
“อ้อ คราวนี้มีของรางวัลให้ด้วยนะ” มิคว่า
“อะไร... จะให้เนยเป็นของรางวัลอีกแล้วเหรอ”
เด็กสาวสก๊อยที่ติดตามมาด้วยถามขึ้นอย่างงงๆ แต่ก็ดูไม่ได้ไม่พอใจอะไร
“อืม ไม่ต้องถามมากน่ะ” มิคตอบ พลางปลอบใจตัวเองอยู่ในใจ
เขาวางแผนไว้แล้วว่าจะไม่ตอบโต้ ให้โดนอัดน่วมยังไงเขาก็จะยอม... จะได้กำจัดอีปลิงตัวนี้ออกไปเสียที
หวังว่ามันคงไม่เจ็บนัก แค่กลั้นใจนิดเดียวก็น่าจะผ่านมันไปได้แล้ว
“เอ้อ ถ้ามึงว่างั้นกูก็เอา” ไปรว่า กระโดดลงจากกองสิ่งของที่สุมกันอยู่เป็นภูเขา
ในโกดังร้างที่เดิมที่มิคโดนพวกคู่อริจับตัวมาครั้งแรก... คราวนี้มีเพียงเขา เนย กับไปร ตัวตัวเท่านั้น ลูกน้องไม่เกี่ยว อย่างน้อยก็ทำให้เขาเบาใจไปได้เปลาะหนึ่ง...
พอทั้งคู่มาเผชิญหน้า มิคถึงขั้นหลับตา กลั้นใจ ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ขยับไปไหน...
จนกระทั่งได้ยินเสียงไปรพุ่งเข้ามา ชกมิคเสียจนคว่ำไปได้ตั้งแต่หมัดแรก... ขนาดคราวก่อนที่โดนยังไม่จุกขนาดนี้ เผลอคิดถึงณุขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ไม่รู้ว่าที่โดนเขาต่อยไปจะเจ็บขนาดไหน
แต่แล้วพอไปรตามลงมาจะซัดอีกหมัด... เสียงหนึ่งที่เขาคุ้นเคยก็ดังขึ้น
“มิคคคคคคคคคคคคคค!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” มิคลืมตาขึ้นอย่างตกใจ... ณุรู้ได้อย่างไรว่าเขาอยู่ที่นี่ ที่สำคัญก็คือมันโผล่เข้ามาในเวลานี้ได้เช่นไร!
หากณุชนะไป ก็ได้นังสก๊อยคนนี้กลับไปอีกน่ะสิ
“เฮง... กูบอกมึงแล้วว่าไม่ให้บอก”
ลูกน้องคนเดิมที่ลงมาจากมอเตอร์ไซค์รีบเข้ามาขอโทษขอโพย
“ขอโทษครับเจ้ ผมไม่ได้ตั้งใจ”
ทุกอย่างผิดแผนไปหมดแล้ว... ณุกลับมาบ้าคลั่งคว้าคอไปรมาฟาดหมัดเสียให้หายแค้น ทั้งสองลงไปตะลุมบอนกันอยู่พักใหญ่ ก่อนที่เฮงจะตัดสินใจขึ้นได้
อย่างน้อยถ้าเขาเขาไปช่วยก็น่าจะยังทัน
“หยุดก่อนคร้าบเฮีย....!”
ร่างเล็กผอมของเฮงวิ่งเข้ามาในวงตะลุมบอน พยายามจะแยกทั้งสองคนออกจากกัน... แต่ด้วยความพยายามที่เข้ามาผิดที่ผิดทางนั้นทำให้ทั้งณุทั้งไปรหัวโขกกันดังโครม!
เสียงดังเสียจนมิคนึกเจ็บแทน
“โอย... ไอ้เฮง”
ณุล้มลงกับพื้น กุมหน้าผากร้องโอดโอยเสียจนหมดท่า ในขณะที่ไปรหัวฟาดพื้นไปอีกเด้ง นอนสลบไปแล้วเรียบร้อย
กลายเป็นว่าศึกที่เกิดขึ้นนั้น... เฮงดันกลายเป็นผู้ชนะไปซะเฉยๆ!
“ณุ... เจ็บมากมั้ย”
มิคคลานเข้ามาหาด้วยความเป็นห่วง แต่ณุกลับไม่ยอมปล่อยมือออกจากหน้าผาก
“เจ็บสิฟระ... ไอ้เฮง มึงโดนแน่” แต่พอโดนอีกฝ่ายแกะมือออกเพื่อจะดูแผล ณุก็โพล่งออกมาอีก “มึงด้วย มิค... มาต่อยกูทำไม”
“ขอโทษนะณุ... แต่มันก็ไม่มีทางอื่นแล้วจริงๆนี่”
“มึงจะบ้าเหรอ ถ้ามึงจะใช้วิธีนี้ก็บอกให้กูไปแพ้ไปรก็ได้นี่ ไม่เห็นต้องทำเรื่องยุ่งยากเลย”
“ก็แฟนกูไม่เคยแพ้ใครนี่”
ณุสะดุดลมหายใจ เพิ่งรู้สึกตัวว่ามิคสบตาอยู่ใกล้ขนาดนี้ และถ้อยคำที่ได้ยินพลันทำให้ลืมความเจ็บปวดไปได้หมดสิ้น
“กูไม่ยอมให้มึงแพ้ใครหรอกนะ มึงแพ้กูได้คนเดียว”
“กูก็ไม่ยอมใครให้มาต่อยแฟนกูได้เหมือนกัน เข้าใจไว้นะ...”
มิคหัวเราะ “งั้นทีหลังถ้ามึงจะไปตีใครมึงต้องพากูไปกับมึงด้วย โอเคมั้ย”
คราวนี้ณุหัวเราะออกมาบ้าง... ท่าทางจะเป็นข้อเสนอที่ไม่เลว
“จ้ะ...”
ว่าแล้วก็คว้าคอมิคที่ยันตัวนอนอยู่ข้างๆให้ลงมาจูบลึกล้ำ... เลิกแคร์ไปแล้วว่าจะมีใครครหา ถ้านังสก๊อยนั่นจะอกแตกตายไปก็เชิญ
ตัวจริงเขาอยู่ตรงนี้ต่างหาก... “อ้าว... ไหงงี้ล่ะ”
เนยว่า... งุนงงกับภาพที่เห็น อุตส่าห์หลงนึกว่ามีหนุ่มๆมาติดพันตั้งสองคนแล้วเชียว ไหงสองคนที่ว่าดันกินกันเองไปซะได้
เฮ้อ ช่างเถอะ ผู้ชายในโลกยังมีอีกเยอะ
“ว่าแต่ เธอชื่อไรอ่ะ”
“หา ผมเหรอ” เฮงงุนงง แต่พอมองไปรอบๆก็ไม่เห็นว่าจะมีใครอยู่แถวนี้อีกแล้ว “เอ่อ ชื่อเฮงครับ”
เนยยิ้มกว้าง “ถ้าเราคบกับเธอแล้วเราจะเฮงด้วยรึเปล่า”
“อึ๋ย...”
เฮงร้องอยู่ในคอ... สงสัยเรื่องวุ่นๆทั้งหลายจะกลายมาเป็นเรื่องของเขาเสียแล้ว!
จบเถ้อะ!
ตอนหน้า...
ตอนยาวพิเศษว่าด้วยความหลังของเหล่ารุ่นพ่อ!!! ภู บอล ท็อป โต๋
จะโหด มันส์ ฮา ดราม่าแค่ไหน
โปรดติดตาม!!!
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
