น้องหมอ กะ พี่วิศวะ [8]และแล้วก็เข้าสู่วังวนแห่งการสอบบบบ
น้องหมออยากจิบ้า ไม่ใช่ว่าเรียนยากอะไร
แต่เพราะจะไม่ได้เจอหน้าพี่ยูสุดที่รัก(ช่างกล้า)
‘พี่คร้าบบบบบบบ’
‘เออ’
‘โห ตอบให้อ่อนหวานกว่านี่หน่อยดิ หน้าตาพี่ออกจะน่ารัก’
‘จะคุยไม่คุย แค่กูตอบก็ดีแล้วนะ เดี๋ยวปั๊ดลบพินทิ้งซะนี่’
‘อะจ๊ากกก ไม่เอานะครับที่รัก ฮี่ๆๆ’
พี่ยูนอนกลิ้งๆอยู่บนที่นอนเพราะเขินไอ้คำว่า
..ที่รัก ของน้องหมอเนี่ยแหละ
ใครจะรู้ว่าจริงๆแล้ว พี่ยูที่ว่าปากหมา อะไรนั่นน่ะ
แพ้ทางพวกคนปากหวานแล้วก็ขี้อ้อนที่สุด
แล้วไอ้หมอดันมีซะครบ เหอะๆๆ
‘จะสอบแล้วอะ ผมก็ไม่ได้ไปเจอพี่อีกแล้วสิ’ หมอหงอยเคยเห็นปะ?? ถ้าได้เห็นหมอยามนี้ บอกได้อย่างเดียวว่าหมอหงอย
‘คราวที่แล้วที่มึงบอกว่าจะหายไปซักอาทิตย์ มึงยังโผล่มาให้กูเห็นได้เลย’
‘โหยพี่ อันนั้นมันติวกับเพื่อน อันนี้มันสอบนะครับ แยกแยะหน่อยสิครับ’
....ห๊ะ!! มึงเข้าใจอะไรผิดปะ??‘เข้าใจผิดแล้วมึง อันนั้นน่ะ กูประชดหรอก ควาย’
‘อ้าวเหรอ อิอิ โหพี่ ผมจีบพี่มานานแล้วนา เมื่อไหรจะยอมตกลงปลงใจกับผมซะทีคร้าบ’
‘นานห่าอะไร แค่เดือนสองเดือนเนี่ยนะ กูบอกแล้วไงว่าไม่ง่ายขนาดนั้น’
‘เหรอ แต่เหมือนผมรู้จักพี่มาน๊านนนนาน สงสัยชาติที่แล้วเราคงจะเคยรักกันมาก่อนแน่ๆเลยเนอะ ฮิฮิ’
....มุขมึงทำกูไม่เก็ทอย่างแรงหมอ‘ส้นตีนแหนะ’
จู่ๆคินก็อยากจะบอกอะไรพี่ยูของเราขึ้นมา
มันเป็นความรู้สึกที่เต็มตื้นทุกครั้งที่ได้คุยกับพี่คนนี้
อยากจะบอกให้ฟังซ้ำๆ
ให้มันประทับเข้าไปในใจ
‘พี่ยูครับ ผมชอบพี่นะ ชอบมาก คิดว่าทั้งชีวิตนี้คงชอบใครมากกว่าพี่ไม่ได้แล้ว’
‘แต่มันก็ไม่ใช่รัก’
‘ผมคิดว่าซักวันหนึ่ง มันจะเปลี่ยนไปเป็นความรัก ทั้งพี่และผม เราจะรักกัน’
‘ผมรอวันนั้นได้มั้ยครับ’
‘มึงคิดว่าคำว่าชอบคำว่ารักมึงที่มึงพูดกับกูบ่อยๆเนี่ย มันไม่พร่ำเพรือไปรึไง’ ยูไม่ตอบแต่กลับย้อมถามแทน
‘คิดสิ แต่ผมก็ยังอยากจะบอกให้พี่ฟังบ่อยๆ ให้พี่จำได้ขึ้นใจ’
‘ว่าผมคิดและรู้สึกยังไงกับพี่ ถึงพี่จะมองว่ามันมากไปก็เถอะ’
‘ผมรักจริงหวังแต่งนะเอ้อ’
ตอนนี้น้องหมอไม่รู้หรอกว่า
พี่ยูหน้าแดงแค่ไหน
พี่ยูยิ้มกว้างแค่ไหน
พี่ยูใจเต้นแรงแค่ไหน
พี่ยูใจอ่อนแค่ไหน
นอกจากเจ้าตัว ที่ก็ลืมไปชั่วขณะ ว่าทำไมถึงเลือกที่จะไม่รับรักคิน
‘สินสอดแพงนะมึง’
‘ผมจ่ายไหวน่า เดี๋ยวให้ป๊าเอาโรงพยาบาลไปจำนำเอาเงินมาสู่ขอพี่เลยเอ้า’
‘ปากดีไปเถอะ’ อมยิ้ม
ยูยอมรับว่าใจเริ่มที่จะอ่อนให้กับไอ้เด็กนี่
แต่ก็ยังไม่ได้อยากจะยกใจให้ทั้งหมดเหมือนเมื่อรักครั้งเก่า
เพราะถ้าใจดวงนี้ที่เคยชอกช้ำมาแล้ว โดนทำลายซ้ำอีก
ยูคงตายแน่ๆ เพราะเขาอ่อนแอเกินไป ที่จะเจอกับความชอกช้ำได้อีกครั้ง
เพราะคินมันไม่ใช่เกย์ ไม่ใด้ชอบผู้ชายมาตั้งแต่แรก นี่แหละที่เขากลัว
‘ผมไม่ได้ปากดีอย่างเดียวนะ ปากหวานด้วย ลองชิมมั้ย’
....ไอ้หมออออออออออออ บ้าาาาาาาาาาาาาา‘ควายเหอะ ให้กูไปจูบปากไอ้หมาที่บ้านดีกว่า’
‘ก๊ากกกกกกกกกก’
‘หัวเราะหาพ่อง’
‘อ๊ะ อ๊ะ อย่าว่าพ่อสามีสิคร้าบ’
‘ส้นตีนแหนะ กูไปเป็นเมียมึงตั้งแต่เมื่อไหร’
‘พี่อาจไม่รู้ แต่พี่เป็นของผมนับตั้งแต่วันที่เราเจอกัน’
‘คนนี้ผมจองแล้ว อิอิ’
....กูอยากจะเอามือลอดเข้าบีบีไปตบหัวมันซักที ไอ้นี่!!! ‘พี่ๆ ไปกินข้าวต้มปลากัน’
‘มึงจะกินก็ไป มืดแล้วกูไม่อยากออก’
....จริงๆคือกูจะนอนเล่นเกมอะนะ ‘โหยยย ไปเป็นเพื่อนผมหน่อยสินะ นะ นะ นะ’
‘ไม่โว้ยยย’
‘นะ’
‘นะ’
‘นะ’
‘นะ’
‘นะ’
‘นะ’
เออ เอาสิ เอากะมันสิ ถ้าไม่ยอมไป
ก็จะต้องเจอ”นะ”คอมโบ้ของน้องหมอต่อไปนะพี่ยู
‘พอๆๆๆ เออ กูไปก็ได้’
....กูละเหนื่อย ‘เย้ๆๆๆ ^o^’
‘ไอ้ส้นตีนนี่ มึงไปถอยรถออกมารอกูที่หน้าหอเลยนะ’
‘ค้าบบบ’
น้องหมอรีบวิ่งไปคว้ากุญแจรถ มือถือ กระเป๋าเงินที่อยู่กันคนละมุมห้อง อย่างว่อง
แล้วก็รีบวิ่งออกจากห้องตรงไปที่ลานจอดรถของหอ อย่างไว
ถอยรถออกจาจองที่หน้าหอ อย่างเรียบร้อย
รอดูปรากฏการณ์พี่ยู กรั่กๆๆๆ
รอได้ซักพัก พี่ยูก็ลงมา
พร้อมกับเสื้อยืดสีชมพู กางเกงขายาวสีขาวแบบพอดีๆตัวหน่อย
และแน่นอนหนีบอีแตะราคาเหยียบหมื่น
....พี่คร้าบบบบ น่ารักได้โล่อะ อยากจะกอด แต่กลัวโดนกระทืบเหลือเกิน“มองเหี้ยอะไร!? เดี๊ยะกูทิ่มตาแหก”
“ไม่ได้มองเหี้ย แต่มองคนน่ารัก”
....ได้ทีหยอดกูตลอดนะมึงระหว่างที่ขับรถไป บรรยากาศในรถมันช่าง....จะเรียกอึมครึมก็ไม่ใช่
ไอ้คนอึมครึมน่ะมันคือคนน่ารักที่นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถให้น้องหมอตะหาก
ส่วนไอ้น้องหมอน่ะเหรอ ฮัมเพลงอารมณ์ดีไปตลอดทาง
“พี่ ผมเปลี่ยนใจละ” น้องหมอหันมายิ้มๆ
“เปลี่ยนใจอะไรของมึง??” ขมวดคิ้ว
“เราไปดริ้งค์กันดีฟ่านะ”
“ดริ้งค์ห่าอะไร กูไม่แดก”
“โด่ กลัวแพ้ละสิ” น้องมอพูดรอยยิ้มเยาะ
ปึด ปึด เส้นสติพี่ยูเริ่มขาด ลูกผู้ชาย ฆ่าได้ หยามไม่ได้
“มาเลย มึงมา”
....คิดว่าแน่นักใช่มั้ย กูจะสอนให้รู้เองแล้วคินก็เลี้ยวรถเข้าหาสถานเริงรมย์ทันที
ไหงจากข้าวต้มปลากลายเป็แอลกอฮอล์ไปได้
แล้วคนจีบกันเค้ามีดวลเหล้ากันด้วยเหรอ
แถมยังมีลูกผู้ชายฆ่าได้ หยามไม่ได้อีก
เหอะๆๆๆ
.
.
.
.
.
“เตกีล่าคนละชอตนะมึง”
เกลือพร้อม มะนาวพร้อม เตกีล่าพร้อม
น้องคินพร้อม พี่ยูพร้อม
ชอตแล้ว ชอลเล่า
สภาพของทั้งคู่ในตอนนี้
ถามว่าใครเมา??
อย่างพี่ยูจะเมาเหรอจ้า
เห็นหน้าหวานๆแบบนี้
กินเหล้ายังกะกินน้ำเปล่า
คอทองแดงชิบหาย
“เห้ยไอ้หมอ กูว่ามึงไม่ไหวแล้วมั้ง” พี่ยูผลักหัว
“นั่นสิค้าบบบ ผมก็ว่าผมไม่ไหวแล้ววว” คินพูดเสียงยานแล้วยิ้มซะเยิ้ม เมาโคตรแล้วนี่หว่า
หลังจากที่เช็คบิลอะไรเสร็จสรรพ
พี่ยูก็ต้องพยุงไอ้หมอมาที่รถที่จอดไว้ที่จอดรถข้างร้าน
“ไอ้ฉิบหายนี่ ชวนกูมาแล้วยังมาเป็นภาระกูอีก ตัวแม่งก็ใหญ่ยังกับตึก กูทิ้งแม่งไว้ข้างทางซะดีมั้ง”
....ไอ้หมอนี่ก็เดินเกาะไหล่ เกาะเอว เมาแล้วแม่งมือเป็นปลาหมึกจริงๆว้อยยยในที่สุดก็ลากถูกันมาถึงรถจนได้
ยูดันหมอให้ยืนพิงกับรถเอาไว้
ส่วนตัวเองก็ล้วงมือเข้าไปในกางเกงคินเพื่อควานหากุญแจรถ
“ทำไรๆ พี่จะแต๊ะอั๋งผมเหรอ ฮิๆ”
“พ่อมึงสิ!! กุญแจรถมึงอยู่ไหนห๊ะ?!”
“อยู่เป๋าหลัง”
ยูเลยเอื้อมมือไปคว้าในกระเป๋าหลัง
จังหวะนี้น้องหมอก็ฉวยโอกาสหอมแก้มพี่ยูซะเลย
ฟอดด!!
ยูนิ่งอึ้ง ตาโตเบิ่งค้างไปชั่วขณะ
ส่วนน้องหมอก็ยืนยิ้มหวานอยู่นั่น “แหม่ ชื่นใจ”
“อะ ไอ้เหี้ยเอ๊ย” พี่ยูก้มหน้างุดๆ
“ผมรักพี่นะ” คินใช้ฝ่ามือทั้งสองพยุงหน้าแดงๆของยูขึ้นมา สบตากันชั่วครู่
ก่อนคินจะย้ำอีกรอบว่า
ผมรักพี่ แล้วกดจูบลงไปที่ริมฝีปากแดงของรุ่นพี่
เป็นจูบที่ไม่เร่งรีบ ไม่ฉาบฉวย เป็นจูบที่เนิบนาบ เนิ่นนาน
จนรุ่นพี่ตัวเล็กเริ่มจะหายใจไม่ทันนั่นแหละ
น้องหมอถึงยอมปล่อย
อ๊าาาาาาาาา กำไรของคนเมาจริงๆ
TBC,,,
ใครว่าน้องหมอเทียบไอ้วิชไม่ติดห๊า???? 
คิน : ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้
ตอนนี้พยายามเขียนให้ยาววววววที่สุดเท่าที่จะเขียนได้เลยค่ะ
ชอบกันม้อยยยย ฮิๆๆ
เอามาลงให้ทันคนที่จะไปต่างจังหวัด ไม่รู้ว่าทันมั้ย ขอวันนี้ เราก็ให้วันนี้อะค่ะ ฮ่าๆๆ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ 
หัวข้อ: " น้องหมอ กะ พี่วิศวะ " ตอนจบ หน้า 97 ย้ายได้เลยค่าา (อ่าน 952445 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก