น้องหมอ กะ พี่วิศวะ [7]หลังจากที่ไปส่งรุ่นน้องที่ห้อง
วิชก็เดินขึ้นไปอีกชั้นเพื่อไปที่ห้องของตัวเอง
เปิดประตูเข้าไปก็เจอยูยืนกอดอกกระดิกตีนอยู่หน้าประตูพอดี
สายตามองหน้าวิชยังกับจะแดกหัวเข้าไปอยู่ร่อมร่อ
“มองหน้ากูทำเชี่ยไร?” คนตัวสูงทำไมรู้ไม่ชี้ ถอดรองเท้าถุงเท้าไปเรื่อย
จนเดินเข้าไปในห้อง คนน่ารักก็ยังมองตามไปด้วย
“มึงทำอะไรน้องมัน??” สีหน้าคาดคั้นมาก
“ก็..ไม่ได้ทำอะไรนิ กูแค่ให้มันไปเป็นเพื่อนกู...”
“เอาเนื้อๆ กูเบื่อน้ำ”
“เออๆๆ ก็จูบไปแล้ว”
สิ้นสุดคำตอบยูเดินเข้าไปตบหัวไอ้เพื่อนตัวดีหนึ่งป้าป
“ไอ้เลือดเฮงซวยนี่มันน่าเอาออกจากหัวมั่งนะมึง!!”
“เหี้ย กูเจ็บ!!!”
“แล้วมึงไปจูบน้องเค้าทำไม มันเป็นน้องรหัสมึงนะเว้ย มึงนี่มันจริงๆเล้ย จะเจ้าชู้ก็เลือกคนหน่อยซิวะ”
“กู....”
“กูเหี้ยไร!!”
“กูไม่รู้เว้ยไอ้สัด!!”
....ปากมันสวยน่าจูบดี หน้าตามันก็สวยกว่าผู้หญิงบางคนอีก แล้วมันก็มึนๆน่ารักดี กูไม่รู้ว้อยยยยยยยย“ถ้ามึงคิดจะจีบน้องมันจริงๆ มึงต้องเลิกซะไอ้นิสัยเจ้าชู้ของมึง กูสงสารน้องมัน”
“กูไม่ใช่เกย์”
“ไม่ใช่ แล้วมึงไปจูบน้องมันทำเหี้ยอะไร!!”
“ก็อยาก ปากมันน่าจูบดี” วิชยิ้มเมื่อนึกถึงตอนที่จูบฟาส
....แถมรสชาติก็ดีซะด้วย“ไอ้ยิ้มเหี้ยๆแบบนี้นี่แหละ อย่านึกว่ากูไม่รู้นะ ว่าถ้ากูไม่มาด้วยมึงจะพาไอ้ฟาสไปไหน” ยูชี้หน้า
“หึ แสนรู้จังนะมึง” วิชยิ้มมุมปาก
“พอเลย คืนนี้มึงไปนอนคิดซะว่าจะเอายังไง ถ้ายังไม่ได้คำตอบก็ไม่ต้องไปยุ่งกะน้องมัน” พูดเสร็จยูก็หันหลังเดินไปที่เตียงถอดเสื้อผ้าออกเหลือแต่บ๊อกเซอร์แล้วล้มตัวลงนอนทันที
“เรื่องของตัวเองก็ดูแลด้วยเหอะมึง กูก็สงสารไอ้หมอมัน” พอยูโดนย้อนก็ลุกขึ้นมาเขวี้ยงหมอนใส่หน้าไอ้เพื่อนปากดี
“ไอ้เหี้ย!!!!” แล้วก็คลุมโปงหนีหน้าไอ้วิชทันที
....นี่มันโกรธหรือมันอายวะ..................................................................
หลังจากพี่วิชโทรมา ฟาสก็นึกถึงเหตุการณ์นั้น
ก็ไม่ได้คิดอะไร พี่เขาคงจะเมาถึงได้มาจูบ
คงจะจำอะไรไม่ได้หรอกมั้งนะ
หารู้ไม่ ถ้าไอ้ยูไม่ตามกลับไปด้วย
น้องโดนแน่ๆ โดนงาบแน่ๆ
ก็เพราะเอ๋อๆแบบนี้ไง ถึงไม่ทันไอ้วิชมัน
คนเมาบ้าอะไรขับรถกลับเองได้สบายๆ
.
.
.
.
วิชยืนอยู่หน้าห้องฟาสอยู่พักนึงก่อนจะตัดสินใจเคาะห้องไป
ได้ยินเสียงรุ่นน้องบ่นอะไรงุ้งงิ้งอยู่ในห้องก่อนประตูจะเปิดออก
ฟาสมองคนตัวโตตั้งแต่หัวจรดเท้า
“โหพี่ แค่ไปกินข้าว แต่งซะเต็มเลยนะ”
ก็น่าถามหรอก พี่วิชแม่งเล่นซะเต็มที่
ยังกะจะไปเดินแบบ
“เรื่องของกู แล้วมึงแต่งตัวอะไรเนี่ย?” วิชมองน้องตั้งแต่หัวจรดเท้า
....หน้าตาดีซะเปล่า ฮ่วยยยยย“เอ้า ก็พี่บอกว่าจะไปกินข้าวผมก็เลยขี้เกียจแต่งตัวใหม่ ชุดนี้แหละดีแล้ว กินเสร็จผมจะกลับมานอน” ฟาสพูดยิ้มๆ
“ใครบอกกูจะพามึงไปกินข้าวอย่างเดียว ไปแต่งตัวใหม่เลยมึง” วิชจับไหล่ฟาสให้หันกลับเข้าไปในห้อง แล้วจัดการรื้อค้นตู้เสื้อผ้า เอาชุดออกมาให้เรียบร้อย
“ใส่เสื้อตัวนี้ กับกางเกงนี่” โยนใส่ฟาส แล้วจัดการดันหลังไปที่ห้องน้ำ ทำท่าเหมือนจะเข้าไปด้วย
“เห้ยพี่ ไม่ต้อง ผมเปลี่ยนเองได้” ฟาสขวางประตูเอาไว้
“หึหึ” ไอ้คนตัวโตกว่ายิ้ม ซึ่งมันเป็นยิ้มที่โคตรจะเจ้าเล่ห์เลยเหอะ
....ให้เข้าไปอาจเสียตัวได้“พี่รออยู่ข้างนอกเนี่ยแหละนะ แปปเดียว” ^^ ทำใจดีสู้เสือเข้าไว้
หารู้ไม่ ไม่ใช่ห้องน้ำก็เสียตัวได้ว้อยยยย
ไอ้หนูเอ๊ยยยยยย
TBC,,,
มาช้า และน้อย ทุกคนคงคิดแบบนี้ใช่ปะ กรั่กๆ
ช่วงนี้ยุ่งมากกกกกกกก งานท่วมหัวเลยค่ะ เลยไม่ค่อยมีเวลา
เช่นเคยค่ะ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นมากๆนะค้า 
เบื่ออีคู่นี้รึยังเอ่ย เราเบื่อมันแล้ว คิดถึงน้องหมอกะพี่ยูละ อิอิ
ติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ 
หัวข้อ: " น้องหมอ กะ พี่วิศวะ " ตอนจบ หน้า 97 ย้ายได้เลยค่าา (อ่าน 885444 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก