แวะมาแปะให้ก่อนคับ
ตอน(ต่อ)นี้จะบอกว่าเป็นตอนพิเศษช่วง วันแห่งความรัก ก็ได้คับ
เป็นตอนต่อจาก
>>> Valentine DaY <<< (ตอนพิเศษ).....[15 ก.พ. 50]
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=3164.30ที่หมออินเขียนไว้เมื่อปีที่แล้วคับ
ตอนที่ 47 (ต่อ)....[13 ก.พ.51] ผมตื่นขึ้นด้วยความงัวเงีย...หิวน้ำจังแหะ....เหนียวตัวไปหมดด้วย....ผมกระพริบตามองปริบๆ....
ไม่มีแสงจากข้างนอกส่องเข้ามา...คงยังไม่เช้า...อากาศตอนนี้ค่อนข้างหนาวจนผมขนลุก....
หนาวจนผิดปรกติ....จนกระทั่งผมมองไปเห็นคนนอนอยู่ข้างๆ...ความหนาวก็เปลี่ยนเป็นความอุ่นร้อน...
ทีนอนอยู่ข้างๆในขณะที่ร่างกายเปลือยเปล่าทั้งคู่ทำเอาความเขินเข้าจู่โจมจนใบหน้าร้อนผ่าว...
ผมลุกขึ้นนั่งมองทีที่หลับสนิท...ลมหายใจผ่อนเข้าออกเป็นจังหวะ...ร่างกายสมส่วนของที
ทำให้ผมต้องมองตามอย่างอิจฉา...ทีไม่ได้ยกเวทหรือเล่นกล้าม...
ผมเลยไม่ได้เห็นกล้ามเนื้ออกแบบพวกประกวดประเวศน์ยิม...แต่ก็ดีแล้ว...ผมว่ามันน่ากลัว...
ผมหันซ้ายหันขวาจนเจอเสื้อนักศึกษาของใครสักคนที่กองอยู่ตรงมุมหนึ่งของเตียง...เลยเอื้อมไปหยิบมาใส่
พยายามไม่เคลื่อนไหวมากจนทำให้ทีตื่น...ปรากฏว่ามันเป็นเสื้อที...ผมมองหาเสื้อตัวเองต่อ...
แต่ด้วยความมืดแบบมีแสงสลัวๆแค่นี้ทำให้ผมหาไม่เจอ...ผมเลยสวมเสื้อทีแล้วกลัดกระดุมสองสามเม็ดแรก
กันหนาวก่อนที่จะลุกลงจากเตียงแล้วลื่นหล่นลงไปนั่งกับพื้น.....ใช่...ผมลงไปกองกับพื้น....ก็มันเจ็บอ่ะ....
ขยับตัวอย่างเร็วโดยไม่ได้คิดเลย...กว่าผมจะชินคงอีกนาน...
...กว่าจะชิน.....
ผมสลัดความคิดของผมไปไว้ข้างๆ...บ้าจริงๆเลยเอ็มเอ๊ย...ผมลุกขึ้นช้าๆ...
แล้วเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อเทน้ำมาดื่ม...ผมดื่มไปหลายอึกเพื่อดับกระหาย...
แต่พอคิดว่าเดี๋ยวทีตื่นมาก็คงหิวเหมือนกันผมเลยไม่เก็บขวดน้ำเข้าตู้เย็น...
ผมเดินไปวางขวดไว้แถวๆเตียงก่อนจะเหลือบไปเห็นนาฬิกาบนโต๊ะบอกเวลา 1.15....นอนต่อดีกว่า...
ความคิดหนึ่งเดียวทีบอก...แต่ไม่ทันที่ผมจะล้มตัวลงนอน...สองมือยาวก็เข้ามาโอบเอวผมอย่างรวดเร็ว
จนผมร้องเสียงหลง
"ที!!!" หัวยุ่งๆของคนกอดเข้ามาไซร้อยู่ที่เอว
"ตื่นมาทำไม...นอนต่อสิ" ผมพูดต่อหลังจากตั้งสติได้
"โดนยั่วเลยนอนไม่หลับ" ทีตอบเสียงฟังดูตื่นแล้ว...แถมฟังเหมือนจะสนุกเสียด้วย
"ใครยั่ว" ผมถามอย่างไม่เข้าใจ....ทีเลื่อนหัวออกมามองหน้าผมก่อนจะยิ้มกรุ้มกริ่ม
"เอ็มไง"
"เอ็มยั่วตรงไหน" ผมถาม...แล้วนั่งกึ่งคุกเข่าลงข้างๆทีที่คลายอ้อมกอดแล้ว...
ทียิ้มกว้างแล้วชี้มาที่ตัวผม...ผมก้มลงมองอย่างงงๆ...ทำไม...ก็ใส่เสื้อแล้วไม่ได้ใส่กางเกง...
แล้วมันยั่วตรงไหน
"ใส่เหมือนในพวกหนังสือโป๊เลย...ใส่เสื้อนอนตัวใหญ่ๆที่บังไว้นิดๆหน่อยๆ....
แล้วโชว์ขาไว้อย่างนี้" ทีไม่พูดเปล่าแต่ลากมือไปที่ขอบเสื้อก่อนจะเลื่อนเข้าไปข้างใน...
ผมใช้สองมือตระครุบให้หยุดทันที...ทีใช้มือข้างทีเหลือแทรกผ่านรอยแยกตรงปลายของเสื้อเชิร์ท
เข้ากอบกุมส่วนอ่อนไหวของผม...
"ที...ไม่เอา...." ผมร้อง....ผมปล่อยมือข้างนึงอีกข้างก็ลุกลานเข้ามาใต้เสื้อมากขึ้น...
"นะๆๆๆ...ไหนๆก็ตื่นแล้ว" พูดไม่พูดเปล่า...สายตายังมองไปยังที่ๆทำให้ผมหวั่นใจ
กับคำว่า"ตื่น"ของทีจริงๆ...แต่มือที่สัมผัสอยู่ก็เริ่มเค้นคลึงจนความคิดผมเริ่มสับสน.....
ทีโน้มตัวลงมาจูบที่ต้นคอที่เผยอยู่นอกปกเสื้อ...ริมผีปากเย็นแนบมาบนร่างกายของผมที่ร้อนขึ้น
จากแรงอารมณ์และความเขินอาย...
"อื้อ...ที....วันนี้ก็ทำไปแล้วไง...ไม่เอาแล้วนะ....อึก..." ผมพยายามท้วง...
ในหัววูบๆโหวงๆ....พอคิดจะพูดก็โดนปลายนิ้วบดขยี้ตรงปลายเสียจนเสียวซ่าน...ทีไม่ตอบ...
มีเพียงเสียงหัวเราะอย่างขำๆในลำคอ...ก่อนผละมือที่ประคองศีรษะผมออกไปแล้วยกตัวผม
ไปนั่งไว้บนตัวเขา.....ผมใช้แขนสองข้างโอบรอบคอที...ซุกหน้าหลบไม่ให้มอง...จะทำอะไรก็ทำ.....
ไม่กล้ามองแล้ว...ร่างกายของตัวเองแท้ๆ...ทำไมบังคับไม่ได้...มันยอมตามมือของทีไปเสียหมด...
"อย่าก้มหน้าสิ....อยากมอง..." เอะ...ก็คนไม่อยากให้มอง....ผมส่ายหัวแล้วก้มหน้าต่อ....
แล้วผมก็สะดุ้งสะจนต้องเงยหน้าเมื่อปลายนิ้วทีข้างไหนไม่รู้จิ้มพรวดเข้ามาในร่างกาย...
มันถูกสอดเข้ามาอย่างรวดเร็วสะจนผมแปลกใจ...ผมมองหน้าที...ขบริมฝีปากแน่น...ทียิ้มยั่ว...
ดันนิ้วเข้าออกไม่สนใจผมที่มอง....ทำไมมันลื่นๆละ....หรือว่ามัน...หลวม?....
"ทำไมทำหน้าแบบนั้น" ทีถาม...ผมลังเลใจ...แม้จะมีแรงอารมณ์สุมอยู่ในตัวเอง
แต่ความคิดใหม่ทำให้ผมสลดลงทันที
"เปล่า.....อ..อ..อื้อ" ผมตอบปัด...จากหนึ่งเพิ่มเป็นสอง...ผมเลิกคิดแล้ว...ช่างมันเถอะ...
ผมบอกตัวเองแต่ในใจมีอะไรบางอย่างทำให้เจ็บ...
"วาสลีนหน่ะเอ็ม" ทีกระซิบบอกข้างหู...แล้วกดริมฝีปากหนักๆที่ข้างแก้ม....อะไรนะ....
แต่ทีไม่ปล่อยให้ผมว่างคิดอะไรอีกแล้ว...มือข้างที่คอยปรยเปรอทางเบื้องหน้านำพา
ให้ความแข็งขืนมาเจอกัน...แรงเสียดสีและการถูไถนำพาเราสองไปไกลจากการควบคุมตนเองมากขึ้นเรื่อย...
หยาดหยดสีขาวขุ่นทำให้การเสียดสียิ่งทวีความรุ่มร้อน....ริมฝีปากหนักๆเคลื่อนลงมาตามลำคอ...ไหปลาร้า
ก่อนที่จะหยุด...ทีมองเสื้อที่ขัดขวางจุดมุ่งหมายของเขาแล้วมองใบหน้าของผม...ทีเปลี่ยนใจ....
ยกตัวผมขึ้นเล็กน้อยเพื่อสอดใส่ร่างกายเข้ามาทางด้านหลัง...กดตัวผมลงแนบกับเตียง...
มือแกร่งยกสะโพกของผมขึ้น...ถึงแม้ว่าจะมีการเตรียมพร้อมแต่ด้วยขนาดที่แตกต่าง
ทำให้ร่างกายของทีแทรกเข้ามาได้เพียงเล็กน้อย
"ที...." ผมครางเสียงอ่อย...มองหน้าที...ต้องการ...ผมรู้ตัว...ผมต้องการที...ทั้งหมด....
ทียิ้มให้แล้วหยิบยื่นการตอบสนองให้แก่ผม....แก่นกายร้อนค่อยๆดันผ่านเข้ามา...
พร้อมกับความต้องการที่ค่อยๆถูกเติมเต็ม
"ที...อืม....อึก" ทีหยุด...เมื่อการบีบรัดมันมากมายเกินกว่าจะใช้เวลายาวนาน
และแรงเพียงน้อยนิดในการทำให้สำเร็จได้...
"...ทีรักเอ็มนะ..." เสียงทีแหบพร่า....ผมพยักหน้ารับ...ทีขยับถอนออกช้าๆ...
ก่อนจะดันเข้ามาใหม่....และค่อยๆเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ...โดยทุกครั้งทีดันเข้า...
ผมรู้สึกบางอย่างถูกกระตุ้นมากขึ้นเรื่อยๆ...มากจนผมแทบคลั่ง....
"รัก....รัก....ที..." ผมตอบ..มือทั้งสองเกร็งแน่นจิกลงบนไหล่กว้างของที...
ทีกัดฟันแน่นจากความเจ็บปวดและความอึดอัด....การสอดใส่ทวีความเร็วและการปลุกเร้าอารมณ์เราทั้งคู่
จนกระทั่งถึงจุดสูงสุดของความต้อง...น้ำสีขาวขุ่นจึงถูกปลดปล่อยเพื่อแสดงถึงความสุขสมที่ได้รับ...
ทีหอบหายใจแรง...มองหน้าผม...ก่อนจะถอนกายออกช้าๆ...ทีใช้ปลายนิ้วก้อยเกี่ยวเส้นผม
ที่ปรกลงบนใบหน้าของผม...ก่อนจะประกบจูบเบาๆแสดงความรัก...
"เอ็ม...ทำให้ทีได้มั้ย...เหมือนที่ทีเคยทำ" ผมมองหน้าที...คำขอของที...ผมไม่แน่ใจ...
มันต้องเจ็บแน่ๆ...ผมไม่รุ้ว่ามันต้องแรงแค่ไหน...
"เอ็มกลัวทีจะเจ็บนะ..."ผมท้วง...ทีส่ายหน้า
"นะ...ทีเชื่ออย่างนั้นนี้...ทีอยากให้เอ็มเป็นเจ้าของทีบ้าง..." ทีตอบผมยังลังเล...
แต่ก็ยอมลุกขึ้นนั่ง...
"นะนะ" ทียังอ้อนวอน
"ถ้าเจ็บก็รีบบอก...เข้าใจมั้ย" ผมสั่ง...ทีพยักหน้าหงึกหงัก...ผมมองไหล่เปลือยเปล่าของที
ที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อจากกิจเมื่อครู่...ผมโน้มตัวลงไปที่บ่าใกล้ๆลำคอก่อนจะอ้าปากแล้วฝังฟัน
ลงบนเนื้อแน่นแล้วกัดด้วยแรงที่ผมกะไม่ค่อยถูก...
"อึก" เสียงร้องในลำคอทำเอาผมสะดุ้ง...ผมถอนฟันแล้วดันตัวเองกลับมามองทีอย่างเป็นห่วง...
แต่ทียิ้มกว้าง...ผมเลยหันไปมองรอยกัดของผม...มันแดงและมีรอยช้ำเลือดจางๆแต่เลือดไม่ไหล
"เจ็บใช่มั้ย...บอกแล้วไม่เชื่อ" ผมพูด...ทีส่ายหน้า
"ไม่เจ็บหรอก..."ทีโกหกด้วยความจริงจัง
"รอยกัดของเอ็มสำหรับทีมันเป็นการแสดงถึงความเป็นเจ้าของ...ว่าตอนนี้ทีเป็นของเอ็มแล้ว..."
ทีพูดต่อ...ใช้ปลายนิ้วรูปผ่านรอยฟันเบาๆ...
"เหมือนทีที่เคยกัดเอ็มวันนั้นใช่มั้ย" ผมถาม...ทีพยักหน้า...ทั้งๆที่วันนั้นเขายังไม่ได้รักผม...
แต่เขากลับทำให้สิ่งที่เขาเชื่อว่ามันคือการเป็นเจ้าของให้กับผม...ทีมองผมนิ่งคิดอะไรบางอย่าง...
เขาดึงตัวผมลงนอนแล้วนอนข้างๆ...ผมหันหน้าไปมองอย่างสงสัย
"เอ็มคนดี...เลิกคิดอะไรได้แล้ว...พรุ่งนี้ยังมีเรียนนะ..."ทีเตือนผม...
เขาดึงผ้าห่มมาคลุมเราทั้งสองแล้วดึงตัวผมเข้าไปกอดจนอุ่น..
ผมหันหน้าเข้าหาเขาซุกตัวเข้ารับไออุ่นจากอกกว้าง....
ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าผมจะต้องเจออะไรอีกบ้าง...แต่วันนี้ตอนนี้...
ผมมีคนข้างๆที่คอยแบ่งไออุ่นให้กัน...ถึงแม้อดีต...สิ่งที่เราสองคนผ่านพ้นกันมาจะไม่ได้เรียบรื่น
และสวยหรู...แต่ถ้ามันจำเป็นและทำให้เราได้ยืน ณ จุดๆนี้...มองที่จุดนี้...
และได้มีความสุขร่วมกันอย่างนี้....มันก็คุ้มค่ากับสิ่งที่เราได้เจอ
----------------------------------------------------------------------------------
อยากจะขอบคุณ ที่รู้ใจเข้าใจ สิ่งดีดีที่ให้มา
อยากจะขอบคุณ ที่สัญญาว่าใจ ไม่มีวันห่างเหิน
กับคนหนึ่งคน ที่ไร้วันเวลา หมดกำลังจะก้าวเดิน
จากคนที่เคย เจ็บเหลือเกินที่ใจ กลับกลายเป็นเบิกบาน
ผ่านคืนวันโหดร้าย นานเหมือนชั่วกาล
กลับมีคนห่วงใยกัน สุขใจทุกวัน มีเธออยู่ข้างกาย
เริ่มรู้จักความหวานกับรักลึกซึ้งหมดใจ
เริ่มรู้จักความหมายของคืนวัน
แค่คนหนึ่งคนกับหัวใจ ให้เธอ หมดไปเลยที่ฉันมี
จะเป็นจะตายจะร้ายดี ไม่แคร์ ไม่เคยจะหวั่นไหว
จะมีแต่เธอที่แสนดี ร่วมทาง ตราบจนวันที่สิ้นใจ
หนึ่งวันจะนาน สักเท่าไร ถ้าไกล ห่างเธอไปสักวัน
ผ่านคืนวันโหดร้าย นานเหมือนชั่วกาล
กลับมีคนห่วงใยกัน สุขใจทุกวัน มีเธออยู่ข้างกาย
เริ่มรู้จักความหวานกับรักลึกซึ้งหมดใจ
เริ่มรู้จักความหมายของคืนวัน
ให้เธอได้ยิน เสียงจากใจฉัน
ที่จะคอยบอกทุกคืนวัน ว่ารักเธอ
ผ่านคืนวันโหดร้าย นานเหมือนชั่วกาล
กลับมีคนห่วงใยกัน สุขใจทุกวัน มีเธออยู่ข้างกาย
เริ่มรู้จักความหวานกับรักลึกซึ้งหมดใจ
เริ่มรู้จักความหมายของคืนวัน
เสียงใจฉันเอง ร้องเพลงให้เธอ
ฟังอยู่คือเสียง ดังจากใจ
ร้องเพลงที่ใคร ไม่อาจฟังเสียง ใจฉันเอง
ร้องเพลงให้เธอ ฟังอยู่คือเสียง ดังจากใจ
ร้องเพลงที่ฟัง เข้าใจเพียงเรา
----------------------------------------------------------------------------------
InLuSt say : จบตอนแล้ว...
ระหว่างพิมพ์ๆอยู่ duntey ก็เข้ามาอ่านก่อนจะพิมพ์จบ สะอีกแหะ...
ยิ่งเรื่องนี้ใกล้จบ...ผมยิ่งรักคนอ่าน...
ที่เป็นแรงผลักดันในการพิมพ์..
และมีทำให้จุดมุ่งหมายในแต่ละวัน
********
มีคนเคยบอกว่า ผมดื้อนะคับ หมออิน
รับทราบแต่ไม่ทำตามนี่จะโกรธมะ
ผมไม่อยากให้คนที่จะตามอ่านที่หลังงง reply อ่ะคับ
เนอะ ๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
