ความในใจของเกย์คนหนึ่ง.... by InLuSt
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ความในใจของเกย์คนหนึ่ง.... by InLuSt  (อ่าน 199145 ครั้ง)

phoenixs

  • บุคคลทั่วไป
มาต่อไวๆนะรออ่านอยุ่   :m1:



ละดิวไปไหนเลยอะ    :m23:



 :m14: :m14: :m14: :m14: :m14:

satan666

  • บุคคลทั่วไป

จะถึงตอนเป็นนักเรียนแพทย์แล้วเหรอเนี่ยยย :m15:

อ่านใหม่อีกรอบ แต่พอใกล้จะถึงตอนนี้ก็...


เป็นกำลังใจให้พี่หมออินค่ะ  :m1:

ปล. มะอยากเลยอ่าพี่หมออิน 49 จิงหรอ :impress:

ปลล. มาเม้นในนี้แทนเม้นที่นู่น อิอิ


ออฟไลน์ M@nfaNG

  • ชีวิตคือการตรวจสอบ...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +847/-18
ตามอยู่ค่ะ :mc4:

Hanami

  • บุคคลทั่วไป



คิดถึงจาชะมัด

วันนี้ได้มาจิ้มตูดจา

 :m23: :m23: :m23:




เหอะๆ จิ้มเลยเหรอครับ  อิอิ
ติดตามอยู่นะครับผม  ชอบสุ๊ดดดดดๆๆๆๆ  เลยยยยย

ขอบคุงคร๊าบบบบบบ

InLuSt

  • บุคคลทั่วไป
วันนั้นตกใจมาก...เข้าเล้าไม่ได้  :o
เป็นอันงง  o2
ตอนนี้เข้าได้แล้ว... :mc3: :pig3:
พี่หมออินขอตามมาดูเฉยๆดีก่า... :m13:
เพราะถ้ามีเวลาจะไปอัพในเด็กดีเยอะๆแทน... :m23:
(ที่นี้มีอีโมเล่นเยอะดีจังเลยแหะ)

ปล. satan666 อย่าเอ็ดไปเรื่อง 49...เด๋วคนอ่านเลิกอ่านกัน.. :m22:
ปลล. คิดไว้ว่าจะมีตอนพิเศษแทนหน่ะนะ.. :o8:

ออฟไลน์ nOn†ღ

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4390
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +502/-6
มารอตอนต่อไปนะคะ :oni2: :oni2:

ออฟไลน์ pajaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 735
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +137/-5
ขอบคุณพี่ๆ เพื่อนๆ ที่เข้ามาทักทาย กะติดตามอ่านกัน ด้วยนะคับ :pig4: :pig4:




คิดถึงจาชะมัด

วันนี้ได้มาจิ้มตูดจา

 :m23: :m23: :m23:




อารายพี่ต้น  :o8: :o8:
 :m14: :m14: :m14:


มาอัพบ่อย ๆ นะครับ

ชอบมาก ๆ เลย  o13 o13

คับผม ทุกวันอยู่แร้ววววววว


อ้างจาก: InLuSt
link=topic=3164.msg128815#msg128815 date=1199681273
วันนั้นตกใจมาก...เข้าเล้าไม่ได้  :o
เป็นอันงง  o2
ตอนนี้เข้าได้แล้ว... :mc3: :pig3:
พี่หมออินขอตามมาดูเฉยๆดีก่า... :m13:
เพราะถ้ามีเวลาจะไปอัพในเด็กดีเยอะๆแทน... :m23:
(ที่นี้มีอีโมเล่นเยอะดีจังเลยแหะ)

ปล. satan666 อย่าเอ็ดไปเรื่อง 49...เด๋วคนอ่านเลิกอ่านกัน.. :m22:
ปลล. คิดไว้ว่าจะมีตอนพิเศษแทนหน่ะนะ.. :o8:

จุ๊ๆ คับ อย่าเอ็ดไป :m26:
แหมๆ สนุกใหญ่เลย หมออิน ชอบก็แวะเข้ามาบ่อยๆ นะคับ :mc2:
ตอนพิเศษ ขอหลายๆ ตอน ก็ดีนะคับ :m1:

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-01-2008 01:00:25 โดย pajaa »

ออฟไลน์ pajaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 735
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +137/-5
ตอนที่ 19 : FreShY....[8 พ.ค.50]

ผมต้องขอข้ามเรื่องการดำเนินการมากมายเพื่อที่จะทำให้ผมได้เข้าเรียนในชั้นปี 1 (เพราะมันดูเป็นเรื่องราวที่จริงจังไปหน่อย...เอาจริงๆคือขี้เกียจพิมพ์อ่ะครับ)...ในปีหนึ่งนี้ผมได้เรียนใกล้กับโรงเรียน
ในมอปลาย....ซึ่งมันก็ไกลบ้านผมเหลือเกิน...ผมจึงต้องขอออกมาอยู่หออีกแล้ว....แต่คราวนี้ผมไม่อยู่หอแบบมี mate อีกแล้วครับ...(กลัวใจตัวเอง)...เพราะกลัวมีผลกระทบต่อการเรียนจึงขอกันไว้ก่อนดีกว่า

          ในคณะนี้มีคนที่มาจากโรงเรียนเดียวกันกับผมอยู่ 5 คนแต่ไม่มีใครมาจากห้องเดียวกันเลย...
ทำให้ผมคงต้องหาเพื่อนกลุ่มใหม่อีกแล้ว...ในวันแรกที่เจอเพื่อนร่วมคณะผมก้อได้เพื่อนใหม่อีกสี่คน....
มาจากโรงเรียนเดียวกันสองกันคนละโรงเรียนอีกสอง...

          คนแรกชื่อ ท็อป....ท็อปเป็นคนไม่ค่อยขาว...(แต่ก็ไม่ได้ดำมาก)...หน้าตาไม่ได้แย่...
แต่ก็ไม่หล่ออีกนั่นแหละ.....ท็อปมาจากโรงเรียนเดียวกับ..วิน...วินเป็นคนผิวขาวมาก...แล้วก็สูงมากด้วย...
นอกจากนี้ก็เป็นคนเรียนเก่ง...(เรียนหมอก็ต้องเก่งอยู่แล้วแหละ)...แต่ก็อย่างว่าคนที่ดูจะสมบูรณ์แบบก็มีข้อเสีย...
เพราะวินเป็นคนค่อนข้างหลงตัวเอง...โดยเฉพาะเรื่องผู้หญิง...แต่มันก็เป็นเรื่องของเขา

          อีกสองคนชื่อ ริว กับ ป้อง...สองคนนี้ต่างกันสุดขั้ว...ริวเป็นคนขี้เล่น...ชอบปล่อยมุขแป้กๆตลอด...
ทำให้เพื่อนได้หัวเราะกันบ่อยๆ...ส่วนป้องเป็นคนเงียบๆจัดว่าเรียบร้อยเลยก็ว่าได้...แต่ถ้าให้นิยาม
น่าจะเป็นเนิร์ดหน่อยๆมากกว่า...ผมกับอีกสี่คน เจอกันครั้งแรกตอนสอบสัมภาษณ์...ผมสอบอยู่ห้องเดียวกัน...
เลยได้คุย...ตอนนั้นริวคอยปล่อยมุขทำให้ผ่อนคลายลงบ้าง...นั่นถือว่าเป็นหนี้บุญคุณเลยนะนั่น...
เพราะตอนนั้นผมเครียดมาก...เครียดจนปวดท้องเลยก็ว่าได้...

          หลังจากนั้นผมก็เปิดเรียน...ผมต้องเรียนรวมกับหลายคณะ...ซึ่งในช่วงแรกๆห้องบรรยายรวมมักจะเต็มแต่หลังๆ
ก็จะว่าง...เพราะคนเริ่มโดด...ผมกับเพื่อนเลยแบ่งกันมาจองที่นั่งกัน...ในสัปดาห์แรกๆผมและเพื่อนๆต้องเตรียมตัว
กับกีฬา freshy มากกว่าเรื่องอื่นๆ...มีพี่ๆปีสองมาคัดหลีด...และที่น่าประหลาดใจที่สุดคือ...
ผมอยู่ในบรรดาคนที่ต้องเป็นหลีดด้วย...(เพื่อนผมสองคนสละสิทธิ์ไปเพราะกลัวกระทบการเรียน)...
ผมสงสารพวกพี่ๆที่ดูท่าจะกังวลใจที่ยังไม่ได้เริ่มซ้อมเสียที...จึงตอบตกลงไป

          อ่านถึงตรงนี้...หลายคนคงคิดว่าผมหน้าตาดี....ไม่ใช่ครับ...ผมไม่ใช่คนหน้าตาดี...ผมเป็นคนผิวขาวครับ...
หน้าตาไม่ได้หล่อคมเข้มอะไร...อย่างดีคือไม่มีสิว..(ปัญหาสำหรับหลายๆคน)...เอาเป็นว่าไม่หล่อ...
เทียบกับไอวินแล้วผมต้องชิดซ้ายให้มัน...แต่ก็อย่างที่บอก...มันไม่ยอมเป็นหลีด...ซึ่งมันบอกเหตุผลเพิ่มเติมที่
ไม่ยอมเป็นว่า...พวกหลีดชายมีแต่เกย์กับกระเทย...ซึ่งมันไม่ใช่...ปล่อยมันไปเถอะครับ...แล้วแต่จะคิด...
(หรือว่าที่มันพูดจะจริง?)

          ผมต้องเสียเวลาซ้อมหลีดจนถึงดึกเกือบทุกคืน...บางครั้งต้องเข้ามาค้างที่คอนโด
(หอนอก..หรืออะไรก็ตามที่เค้าเรียกกัน)โดยมีรุ่นพี่สละเวลามาสอนให้...การสอนโหดมากจนหลีดหญิงบางคน
ถึงกับร้องไห้...ซึ่งพวกรุ่นพี่ก็ได้แต่บอกให้พยายาม เพราะมันไม่มีเวลาแล้วที่จะหาคนใหม่...
ให้คิดสะว่าทำเพื่ออคณะ...ทำให้หลีดทุกคนมีกำลังใจซ้อมต่อไป...คนที่ไม่ใช่หลีดก็เหนื่อยเหมือนกัน...
เพราะต้องซ้อมแสตนด์อยู่ตลอด...บางวันซ้อมจนเสียงแหบแห้ง...แต่เพราะความรักคณะทุกคนเลยทำ...

          สัปดาห์สุดท้ายก่อนวันจริง...หลีดต้องซ้อมแทบเป็นแทบตาย..เพราะต้องการคำว่าดีที่สุด...
เพื่อไม่ให้เสียใจภายหลัง...ผมเองบางวันเหนื่อยมากก็โดดเรียนไปสะดื้อๆ...(ตื่นขึ้นมาอีกทีก็บ่ายแล้ว)...
ซึ่งผมได้แต่คิดว่าผมจะตามเนื้อหาที่ขาดไปวันหลัง...ไม่รู้เหมือนกันว่าวันหลังนี้มันเมื่อไหร่กันแน่...พอถึงวันจริง...
ผมต้องแต่งหน้าหลายชั่วโมง...พร้อมเซทผมอีกก็เล่นเอาเหนื่อย...เสียหลีดที่ใส่ก็ไม่พอดีเอาเสียเลย...
ใส่แล้วดูขัดๆ...ไม่เหมาะกับตัวผมยังไงไม่รู้...ก่อนจะแข่ง...รุ่นพี่เข้ามาพูดอะไรนิดหน่อยประมาณว่า...
ไม่ต้องเครียด...แค่ทำให้ดีที่สุด...ซ้อมมาเยอะแล้ว...ไม่มีอะไรต้องกังวล...แต่ก็นั่นแหละ...
มันไม่ได้ช่วยให้ผมดีขึ้นเลย...จนกระทั่งเสียงมือถือผมดังขึ้น

          "ดีดี..เอ็ม...ตอนนี้อยู่ไหน" เสียงดังอื้ออึงกรอกผ่านโทรศัพท์มา

          "เอ่อ...ใครนะ...ตอนนี้ผมไม่ค่อยว่าง" ผมตอบปัดๆ

          "นี่อาร์ทเองเอ็ม...อาร์ทมาหาเอ็มที่มหาลัย...ตอนนี้เอ็มอยู่ไหนนะ"
เสียงอาร์ทตะเบ็งแข่งกลบเสียงคนอื่นๆดังกลับมา

          "อา..แถวๆตึก......อาร์ทจะมาหาหรือ" ผมเริ่มงงว่าอาร์ทมาหาผมทำไมวันนี้

          "แหงสิ...เอ็มเป็นหลีดทั้งที...มีหรืออาร์ทจะพลาดไม่มาดู" อาร์ทตอบ

          "รู้มาจากใครเนี่ย" ผมโพล่งถาม
         
          "เดี๋ยวเจอแล้วจะบอก...แค่นี้ก่อนเด๋วเดินไปหา" อาร์ทพูดตัดบทแล้ววางสายไป

          แต่ว่าผมยังไม่ทันได้เจออาร์ทผมก้อต้องออกไปแข่งแล้ว...เสียงเพลงที่เพื่อนๆทั้งคณะร้องนั่นทำเอาผมขนลุก...
น้ำเสียงที่หนักแน่นแสดงถึงความตั้งใจที่พวกเขาร้อง...ทำเอาผมเลิกคิดเรื่องอื่นและเต้นต่อไปได้ตามที่ซ้อม...
ผมไม่รู้ว่ามันดีที่สุดมั้ย...ผมรู้แค่ว่าผมทำเต็มความสามารถของผมแล้ว...ที่เหลือต้องขึ้นกันคนตัดสิน

          ผลของการแข่งสแตนด์กันหลีดคณะของผมไม่ติด 1 ใน 3 แต่สแตนด์ได้ที่ 4 และหลีดได้ที่ 5 ...
ผลที่ได้เป็นที่พอใจแล้ว..เพราะในเวลาที่กระชั้นชิดทำได้เพียงนี้ถือว่าดีมากๆแล้ว...อาร์ทถามผมว่าผิดหวังมั้ย...
ผมตอบไปว่าไม่...แม่ว่าจริงๆแล้วเจ็บใจมากๆที่พยายามแล้วได้แค่นี้...เป็นอีกครั้งที่อาร์ทรู้ว่าผมโกหก...
แต่ก็อย่างว่า...ถ้าอาร์ทไม่รู้แล้วใครจะรู้

          เรื่องราวปีหนึ่งที่วุ่นวายของผมได้ก็เริ่มต้นขึ้นภายหลังจากกีฬา freshy ครั้งนี้แหละครับ...
___________________________________________________________
InLuSt say : เหนื่อยมากมาก...พึ่งจัดค่ายรับน้องเสร็จ
                  เมื่อยขา...เพราะโดนทำโทษลุกนั่ง...
                  ตอนนี้ไม่ค่อยว่าง...
                  แต่จะมาอัพเรื่อยๆครับผม

 :bye2:

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-01-2008 00:12:58 โดย pajaa »

ออฟไลน์ OsTrich

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 303
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-0
มาต่อตอนใหม่ไวไวน๊า....................

พี่จะรออ่าน.....

เป็นกำลังให้ทั้งคนแต่งและคนเอามาลงนะ.......... 

อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะ...

 :o12:

ออฟไลน์ SoN

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2965
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +123/-15
เดายากขึ้นไปอีก
ใครเป็นตัวจิงหว่า
 o2 o2 o2 o2

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
นั่นดิ ตัวเลือกเยอะจิงๆ  :m13:

ออฟไลน์ pajaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 735
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +137/-5
ตอนที่ 20 : เปิดเผย & เพื่อนแท้.....[11 พ.ค. 50]
   นี่เป็นครั้งที่สองตั้งแต่ที่ผมเกิดมาที่ต้องโดนเป็นหัวข้อในวงพูดคุย...ครั้งแรกคือตอนที่ผมคบกับอาร์ท...
แต่คราวนี่กลับเป็นเรื่องที่ดูธรรมดากว่านั้น...ผมพึ่งรู้ว่าหลีดเดอร์นี่เปรียบได้กับหน้าตาของคณะเลยที่เดียว...
เพราะทุกคนเข้าใจว่า...คนที่จะมาเป็นหลีดได้เนี่ย...ต้องหน้าตาดีที่สุดแล้ว...(ซึ่งในกรณีผมนั้น...มันไม่ใช่)..
เลยเริ่มมีคำถามที่ทำให้ผมและเพื่อนหลีดคนอื่นๆต้องเข้าไปอยู่ในวงสนทนาอย่างเช่น...

          "คนไหนชื่อเอ็มอ่ะ.....ที่เป็นหลีดคณะนี้อ่ะ"

          "แกรู้จัก โย ป่ะ....หลีดคนนี้น่ารักนะเว้ย..."

          "แล้วเธอว่า...ตั้มกะเอ็มใครหน้าตาดีกว่ากัน..."

          ผลตอบรับส่วนมากจากคนที่อยากจะรู้ว่าผมหน้าตาเป็นยังไง...ส่วนมากจะผิดหวัง...แบบว่า...
"ไม่เห็นจะหล่อเลย...มาเป็นหลีดได้ยังไงเนี่ย"...หรือไม่ก็... "หน้าตางั้นๆ...ไม่ผ่านอย่างแรง"...
ผมก็รู้สึกเฉยๆกับเสียงส่วนมาก...เพราะผมรู้ตัวอยู่แล้วว่าตัวเองหน้าตาไม่ดี...ไม่รู้สึกเสียใจอะไรเท่าไหร่...
บางครั้งผมก็โดนเพื่อนล้อเหมือนกัน...ประมาณว่า...มีหลีดอยู่ในกลุ่มพวกมันโดนดึงความสนใจไปหมด...
โดยที่พวกมันไม่รู้เลยว่าผมไม่สนใจผู้หญิงสักนิด

          จนกระทั่งวันนึง...ตอนที่ผมจับกลุ่มทำแลปชีวะอยู่...ไอวินก็ทักขึ้นมาเรื่องเด็กทันตะคนนึง

          "เออ...ใช่...กูได้ยินมาว่า...มีหญิงแอบชอบมึงอ่ะ...เอ็ม "
ผมเงยหน้าขึ้นมาจากกระจกสไลด์ในมือเพื่อสนใจฟัง

          "มึงไปได้ยินมาจากไหนอีกอ่ะ"
ผมถามกลับ...ตั้งแต่ขึ้นปีหนึ่งมา...ที่เคยแทนชื่อตัวเองว่าเอ็มอย่างนู้นเอ็มอย่างนี้...หายหมด...
กลายเป็นกูกับมึงแทน...

          "จากเมทกู...มันมาถามว่า...เอ็มเนี่ยคนไหน...กูเลยตอบไป...ว่าเพื่อนกลุ่มกู...มีไรมั้ย"
...วินพูดยาวเหยียด...พักหายใจแล้วเล่าให้ฟังต่อ

          "มันตอบว่าเพื่อนมันคนนึงสนใจ...มันเลยอยากรู้ว่าเอ็มเนี่ยเป็นใคร...หน้าตาเป็นยังไง...
แล้วกูก็รู้สึกผิดสังเกต...ประมาณว่าถ้าเป็นแค่เพื่อนมันเนี่ย...ทำไมมันถึงอยากรู้ขนาดมาถามกู...
แล้วกูก็ซักจนหมดยอมบอกกู....ว่าเพื่อนที่มันพูดถึงอ่ะ...คือดาวคณะมัน"พอวินพูดจบเท่านั้น...
โต๊ะทั้งโต๊ะก็มีแต่เสียงคนโห่...จนอาจารย์เดินมาส่งสายตาดุๆให้...ส่วนผมได้แต่นั่งคิดว่า...ดาวทันตะเนี่ยใคร

          "น่าอิจฉาว่ะ...ป้องมึงว่างั้นป่ะ"
 ไอริวเริ่มกระแหนะกระแหนเรื่องนี้อีกครั้ง...ประหนึ่งเป็นชีวิตประจำวันของมันที่ต้องล้อผมเรื่องที่เป็นหลีด...
ส่วนป้องมันก็ไม่เคยตอบ...ได้แต่อมยิ้มขำๆตลอด

          "วิน...ที่มึงเอามาเล่าเนี่ย...เพราะอิจฉากูใช่มั้ยว่ะเนี่ย" ผมได้ทีกวนมันกลับด้วยความหมั่นไส้ทันที

          "เออ...แหงดิ...ก็กูเล็งของกูอยู่...น่ารักขนาดนั้น...ไหงเค้าหลงผิดแอบสนใจมึงได้ว่ะ"
 ไอวินตอบแล้วเอามือขยี้หัวอย่างเซ็งๆ

          "จีบเลยดิเอ็ม...ไหนๆก็ไหนๆแล้วเนี่ย...อย่าต้องให้เค้ามาร้องเพลง...จีบฉันที...ให้ฟังนะเว้ย"
กุ๊กได้ทีเริ่มแซวผมบ้าง...ผมไม่ได้ตอบอะไรได้แต่นั่งหัวเราะในความคิดนั้น...เพราะถ้าเค้าร้องเพลงนั้นจริงๆ...
ผมคงช่วยอะไรไม่ได้

          "ไม่มีทางสมหวังหรอก...ก็ไอเอ็ม...มันไม่ได้ชอบผู้หญิงสักหน่อย...."
          …
          …
          …
          …

          ประโยคเดียวของไอนัท...เพื่อนที่มาจากโรงเรียนเดียวกับผม...ทำเอาโต๊ะทั้งโต๊ะตกอยู่ในความเงียบ...
ผมจ้องหน้ามันตัวแข็ง...เพื่อนทุกคนก็จ้องมัน...มีแต่มันที่ก้มหน้าก้มตาทำแลปโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าพูดอะไรออกมา...
คนแรกที่หันมามองหน้าผมกลายเป็นไอวิน...มันขมวดคิ้ว...คอยว่าผมจะตอบประโยคนั้นยังไง...แต่ผมนั่งนิ่ง
เหมือนเวลาหยุดเดิน...ใจกระวัดไปนึกถึงตอนอยู่มอปลาย...มันว่าดีเพียงไหนที่มีคนคอยอยู่ข้างๆเสมอ...
ไม่เหมือนในตอนนี้...ริวเป็นคนถัดมาที่หันมามองหน้าผม...สีหน้ามันไม่ได้ดูเล่นๆเหมือนทุกครั้ง...มันอยากรู้ว่า
ที่ไอนัทมันพูดนะจริงมั้ย...เพราะมันมาจากโรงเรียนเดียวกับผม...มันดูน่าเชื่อถือ...ริมฝีปากของผมแห้งผาก...
ยังตอบอะไรไม่ได้

          "ทำไมมึงพูดอย่างนั้นว่ะไอนัท..."
ไอป้องโพล่งถามออกไป...ไอนัทเลยเงยหน้าขึ้นมาดู...มันเองก็คงรู้สึกแปลกใจนิดๆที่เพื่อนไม่ได้มีสีหน้าสนุกๆ
เหมือนเดิม....

          "อ้าว...แล้วกูพูดผิดตรงไหนล่ะ" มันย้อนถามกลับ...มองหน้าผมนิ่ง

          "ก็แล้วมึงรู้ได้ยังไง" ป้องถามต่อ

          "กูรู้สิ...ก็ตอนมอปลายเอ็มมันมีแฟนเป็นผู้ชายหนิ"นัทตอบหน้าตาเฉย...
แต่เพื่อนคนอื่นหันกลับมามองหน้าผมแทน...สายตาพวกนี้มันเหมือนกับที่ผมเคยได้รับเมื่อตอนที่ผมเริ่มคบกับอาร์ท...
สายตาที่บอกถึงว่าพวกเขารับไม่ได้...กับสิ่งที่ผมเป็น...แต่ยังไม่มีใครพูดอะไรออกมา

          "กูไม่คิดจะมีเพื่อนเป็นเกย์เป็นกระเทยว่ะ"
วินพูดลอดไรฟันออกมา...เสียงมันไม่ดังมาก...แต่ก้องไปมาในหัวผม...ผมมองหน้าเพื่อนคนอื่น...ไม่มีใครพูดอะไร...
ความเงียบไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีเลย...มันกดดัน...และบีบให้ผม...ได้รู้สึกว่า...ผมโดดเดี่ยวแค่ไหนในคณะนี้
       
           ผมก้มหน้าลง...กลืนก้อนแข็งที่มาจุกอยู่ในลำคอ...ผมรีบปั่นแลปให้เสร็จแล้ววางไว้บนโต๊ะ...
ก่อนที่่จะคว้ากระเป๋าแล้วเดินทางกลับหอ...ผมเดินเท้าไปหน้ามหาลัยด้วยความรู้สึกหดหู่ที่สุดที่มี...
ได้แต่คิดในใจว่าทำไมไม่บอกไปว่าที่ไอนัทพูดมันโกหก...นัทมันแค่ล้อเล่น...ทำไม...แต่ผมก็รู้คำตอบดีที่สุด...
ผมอยากรู้...อยากลองใจเพื่อนใหมในคณะนี้...
             
       แล้วผลมันก็เป็นอย่างนี้...นั่นสิ...ใครที่มันรู้แล้วจะไปรับได้...เป็นผู้ชายดีๆไม่ชอบ...เสือกไปชอบผู้ชายด้วยกัน...
เกิดมาเสียชาติเกิดน่าดู...ผมคิดไปน้ำตามันก็พาลจะไหล...ผมปิดตาเดินไปอีกสองสามก้าว...
กลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล...สิ่งที่เคยสัญญาไว้กับตัวเอง...ว่าจะไม่ร้องไห้อีกแล้วตั้งแต่เรื่องดิว...ผมต้องทำให้ได้
                 
   พอผมถึงห้องผมก็ทิ้งตัวลงบนเตียงนอนทันที...รู้สึกถึงความหนักอึ้ง...เหมือนมีอะไรบางอย่างที่มองไม่เห็นกดทับตัว
ผมอยู่...ผมหลับไปทั้งอย่างนั้น...จนกระทั่งตอนเช้าที่ผมต้องตื่นไปเรียนอย่างไม่มีกะจิตกะใจ...ผมนั่งรถเมล์ต่อนึง
แล้วนั่งมอเตอร์ไซต์ต่อ จนถึงโรงอาหาร...ผมนั่งกินข้าวคนเดียว...เพราะมือถือที่เคยดังเพราะมีคนโทรตาม...
วันนี้มันไม่ดังเสียแล้ว...
                   
  ผมเดินต่อไปจนถึงห้องบรรยายรวม...ห้องเต็มเหมือนทุกครั้ง...แต่วันนี้แตกต่างไปสำหรับผม...เพราะไม่มีใครจองที่
ให้เหมือนเดิมแล้ว...ผมลอบมองไปทางอดีตเพื่อนกลุ่มเดียวกัน...เห็นพวกมันนั่งคุยกันอย่างสบายใจ...
           
        ผมหันกลับมามองรอบๆอีกครั้ง...เห็นผู้หญิงบางคนซุบซิบกันทั้งที่ยังมองมาทางผม...ผมถอนหายใจก่อนจะกระชับ
กระเป๋าในมือแล้วเดินออกน้องห้องบรรยายไป
                   
          หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปแล้วที่ผมไม่เข้าไปฟังอาจารย์สอน...ไม่ใช่เพราะไม่มีที่นั่ง...ถ้าแค่หาที่นั่ง...
ผมไปให้เช้าหน่อยก็ได้...แต่เพราะว่า...มันไม่มีใครต้อนรับแล้วต่างหาก...ผมหมกตัวเองอยู่ที่ห้องสมุด
เหมือนสมัยมอปลาย...นั่งอ่านหนังสือด้วยตัวเอง...โดยไม่มีใครเข้ามารบกวน....

          “นี่ๆๆๆๆ...นายอ่ะ” เสียงผู้หญิงแหลมเล็กดังขึ้น...ทำเอาผมละสายตาจากหนังสือ

          “ทำไมนายไม่ไปเข้าเรียนอ่ะ...เราเห็นนายมาห้องสมุดทุกวันเลย” เธอยังคงพูดต่อ...ผมมุ่นหัวคิ้ว...
เธอคนนี้หน้าตาคุ้นๆอย่างบอกไม่ถูก

          “ผมไม่แน่ใจว่าจะรู้จักเธอนะ” ผมตอบห้วนๆ...อย่างไร้มรรยาท

          “มันสำคัญนักเหรอ...ก็ชั้นรู้จักนาย...นายชื่อเอ็ม...แล้วเราก็อยู่คณะเดียวกันด้วย” เธอตอบ

          “ถ้างั้น...เธอก็คงรู้แล้วว่าผมเป็นอะไร...ไปสะเถอะ” ผมรำคาญนิดๆไม่อยากถูกตอกย้ำอะไรเดิมๆ

          “อืม...แล้วไง...เราชื่อทราย...นายมาอยู่กลุ่มเราเหอะ...นายเป็นตัวนาย...คนอื่นก็ช่างมันสิ”
ทรายตอบแล้วยิ้มให้อย่างจริงใจ

__________________________________________________________________________
 InLuSt say : ห้องคอมปิดแล้ว เหอๆๆๆๆ

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
 :เฮ้อ: สังคมมนุษย์  :เฮ้อ:

ออฟไลน์ M@nfaNG

  • ชีวิตคือการตรวจสอบ...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +847/-18
ทำไมคนเราชอบทำร้ายกันจัง :m15:
เค้าจะเป็นยังไงมันไปเกี่ยวอะไรกะตัวเองด้วยว้า :m16:

ออฟไลน์ SoN

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2965
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +123/-15
 o12
ไหง๋เป็นเงี้ย

ออฟไลน์ -~iK@iZ_KunG~-

  • Tomorrow Never Die!!!
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2231
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +220/-2
ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย

เพื่อนภาษาอารายเนี้ย  :o12: :o12:

paryjt

  • บุคคลทั่วไป
ความจริงของสังคมนอกกะลา

ออฟไลน์ OsTrich

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 303
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-0
ตอนใหม่มาแล้ว....  ดีใจจัง   :m1:

ช่วงนี้งานเยอะมากมาย (แว๊ปมาอ่านอ่ะเดี๋ยวต้องทำงานต่อ...  เฮ้อออ.. เหนื่อย) :a6:

เข้ามาดัน...

ปล..มาลงให้อ่านทุกวันนะ

ไปแล้ว.... :bye2:

duntey

  • บุคคลทั่วไป
อ่านไปแล้วแต่ก็มาอ่านซ้ำอีก

ทรายน่ารักจังเลย อุตส่าห์เข้ามาทักทายก่อน

nartch

  • บุคคลทั่วไป
อืมมมม อย่างทรายนี่ละชอบบบบบบบ นี่สิเรียกว่าเพื่อนนนนน  :m4:
อีกอย่างแค่แปลกใจนะ...เราจะเป็นอะไรทำไมต้องสนใจใส่ใจขนาดนั้น
โดยส่วนตัว ไม่ได้ปกปิด แต่ก็ไม่ได้เปิดเผย  ใครถามก็พร้อมจะบอก
แต่ถ้าไม่ถามก็ไม่จำเป็นต้องเล่าให้ฟังจริงมะ.... :mc2:
ใช้ชีวิตปกติ...ไม่ได้คิดว่าตัวเองแตกต่างอะไรจากใคร...สู้ ๆ ครับบบบ
 :oni1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ ~ScAreD:SAcreD~

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1811
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-2
เป็นเรื่องธรรมดาของคน ที่จะกลัวคนที่ไม่เหมือนตัวเอง

ตั้งข้อรังเกียจ โดยที่ยังไม่ทำความรู้จัก

ทรายเนี่ย ดูเข้าใจ"คน"ดีเนอะ

ออฟไลน์ ★L'Hôpital

  • แค่เราได้พบกัน...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1521
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-18
อ่านจบแล้วครับ ตาลายเลย  o2
ว่าแต่สงสัยว่าผม กับเอ็มนี่ต้องอยู่ม.ปลาย โรงเรียนเดียวกันแน่เลย  :m30:
แต่ผมเป็นรุ่นพี่ชัวร์ เพราะเอนท์รุ่นสุดท้าย ตอนนั้นนี่วิ่งสอบตรงกันวุ่นเลย :m23:

อะเข้าเรื่องๆ เริ่มเอะใจตั้งแต่ว่า หอชายอยู่กัน 12 คนจนมีหอชายใหม่ขึ้นมา
ส่วนห้างที่ใกล้ รร.ที่สุด ก็เซ็นปิ่น ห้างที่เป็นที่เที่ยวของเด็กโรงเรียนนี้
แล้วก็มาแน่ใจที่บอกว่า ตอนมหาลัยอยู่ใกล้ รร.
อันที่จริงต้องบอกว่า รร. มันตั้งอยู่ในมหาลัยจะถุกกว่าหรือเปล่านิ :m23:
อีกอย่างเพื่อนๆส่วนใหญ่ในรร. จบแล้วก็เข้าแต่แพทย์ที่นี่อะหละ  :m29:

พออินเข้ามาบอกว่า เรียนกับ 3 คณะแพทย์นี่มันใช่เลยอะ
ขอเดาว่า อินคงเรียน RA ช่ายปะ
เพราะปกติถ้าเป็น SI รร.เราก็น่าจะเกิน 5 คนอยู่แล้วอะ 
หรือว่าจะเป็น SI หว่า เนื่องจากเพื่อนก็มาบ่นเหมือนกันตอนมันสอบ ODE
(เกือบได้เป็นเด็ก SI เหมือนกันแต่สละสิทธิไปก่อน ตอนนี้ไปเป็นเด็กวิศวะแล้ว  :m29:)
 
อ่านแล้วรู้สึกคิดถึงตอนที่เรียนอยู่เลยเนอะ ที่พออ่านหนังสือห้องสมุดเสร็จก็ต้อง
แวะหาอะไรกินที่สหกรณ์ก่อนที่จะขึ้นหอ ไปอ่านหนังสือต่อที่หอ
ไหนที่จะมีโครงงานต้องทำตอนอยู่ ม.6 ที่ต้องปั่นกันตาลีตาเหลือกก่อนจะสอบเอนท์  o12
แล้วก็คิดถึงตอนงานปัจฉิมด้วย ที่มีรุ่นน้องมาแสดงอะไรให้ดู นึกถึงทีไรพาลน้ำตาจะไหล o7

ps. วันนี้เีขียนยาวแฮะ  :m29:
ps2. สายห้องเดียวกับน้องอิงค์เลยแฮะตู = ="

มาต่อไวๆน่อ มาดันเป็นกำลังใจให้  :oni2:  o13

ออฟไลน์ pajaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 735
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +137/-5
ตอนที่ 21 : น้ำลาย.....[15 พ.ค. 50]
          ผมนั่งนิ่งด้วยความที่สับสนเล็กน้อยถึงปานกลางที่อยู่ดีๆก็มีคนชวนให้ไปอยู่กลุ่มเดียวกัน...
รู้แค่ชื่อก็เท่านั้น...เมื่อผมไม่ได้ตอบอะไรเธอไป...ทรายก็ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตรงข้ามผม....
โดยไม่ได้ขออะไร

          "ทำไม" ผมถาม

          "ทำไมอะไรอีกอ่ะ" ทรายตอบ

          "ทำไมคิดจะมาเป็นเพื่อนกับเรา" ผมถามเสียงแข็ง...เพราะผมไม่คิดจะไว้ใจใครอีก..

          "จะเป็นเพื่อนใครต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ" เธอถามเสียงใส

          "การที่คนเราเลือกที่จะไม่เป็นเพื่อนกับใครยังมีเหตุผลเลย" ผมตอบทันควัน

          "ก็คงงั้น...แต่นั้นไม่ใช่กับเรา" ทรายตอบ

          "ทำไม...เธอก็ได้ยินในสิ่งที่คนอื่นเค้าพูดกัน...ไม่ต้องฝืนใจหรอก...เราอยู่คนเดียวได้โดนไม่ต้องพึ่งใคร"
 ผมตอบตัดบท

          "น้ำลาย..." ทรายพูดสั้นๆ...แต่ผมยังไม่เข้าใจ

          "อะไรนะ"

          "ไม่เคยได้ยินหรือไง...เพลงนะ...ชื่อเพลงว่าน้ำลาย...เข้ากับนายดีออก..."
ทรายตอบ...ผมนึกออกว่าเคยได้ยินเพลงนี้...และมันก็คงเข้ากับผมอย่างที่เธอว่า

          "แล้ว...ทำไมเธอไม่ไปเข้าเรียนล่ะ" ผมถามขึ้นบาง...หลังจากรู้สึกว่าเธอคนนี้ไม่ได้มาร้ายอย่างที่ผมคิด

          "ง่วง...เลยหนีมานอนที่ห้องสมุด" ผมแอบขำกับคำตอบของทราย...เพราะมันดูจะไม่เข้าท่าเสียเลย

          "ยิ้มออกแล้วสิ...นึกว่าจะไม่ยอมยิ้มเสียแล้ว" ทรายพูดแล้วยิ้มตอบผม

          หลังจากนั้นผมก็ได้ทรายเป็นเพื่อน...จากคำที่ชวนผมเข้ากลุ่มกลับเป็นว่าจริงๆแล้วก็มีแค่ผมกับเธอ...
เธอเป็นคนที่นิสัยน่ารักและมีมนุษยสัมพันธ์ดีมาก...เธอสนิทกับคนง่ายและเป็นที่รู้จักไปทั่ว...
ผมรู้ว่าเธอพยายามพูดให้เพื่อนๆในคณะลดอคติลง...และเข้าใจในสิ่งที่ผมเป็น...เพื่อนผู้หญิงส่วนมากเข้าใจ...
และกลับมาคุยกับผมเหมือนเดิม...แต่เพื่อนผู้ชายส่วนมากกลับยังไม่เข้าใจ

          ทรายบอกผมว่า...ทุกสิ่งทุกอย่างตัดสินได้ด้วยเวลา...กาลเวลาจะเปลี่ยนแปลงทุกอย่างในทางที่ดี...ผมรับฟัง...
และได้คำตอบที่ว่า...ทรายเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีจริงๆ....

          ผ่านไปเกือบเดือนที่ผมมีทรายเป็นเพื่อน...ผมได้รู้เรื่องเกี่ยวกับเธอมากขึ้น...และในทำนองเดียวกัน...
ผมก็เล่าอะไรให้เธอฟังมากขึ้น...เธอรู้เรื่องที่โรงเรียนเก่าของผมบางเรื่อง...โดยเฉพาะเรื่องเพื่อนที่แสนดีอย่างอาร์ท...
เธอบอกว่าอยากลองเจออาร์ทสักครั้ง...เพราะท่าทางจะเป็นคนดี...ผมก็ได้แต่บอกว่าสักวันนึงจะพามาให้เจอ

          ทรายเองก็เล่าให้ฟังว่าเธอมีพี่ชายข้างบ้านที่สนิทกันมากๆ...ซึ่งแก่กว่าเธอเกือบสิบปี...
เขาเป็นแพทย์ที่โรงพยาบาลใกล้ๆบ้าน...และพี่คนนี้นี้เองที่เป็นแรงบรรดาลใจให้เธอเรียนแพทย์...
เธอบอกว่าสักวันผมก็จะเจอกับพี่คนนั้นแน่ๆ

          แล้ววันนึงผมก็ได้พบความประหลาดใจ เมื่อมีคนเข้ามาทักผมตอนที่นั่งอยู่ที่ห้องสมุดอีกครั้ง

          "เอ็ม" เสียงเรียกชื่อผมดังขึ้น...ผมเงยหน้าขึ้นผมกับใบหน้าที่ห่างหายไปนาน...วิน ริว ป้อง และท็อป...ผมยังไม่พูดอะไรและรอให้เขาพูดก่อน

          "คือ...พวกกู....อยากมาขอโทษ" ท็อปพูด

          "ขอโทษ?....เรื่องอะไร" ผมถามขึ้นเสียงสูง...แสดงอาการไม่พอใจนิดๆ ในน้ำเสียง

          "เรื่องที่กูพูดอย่างนั้นกับมึง...กูไม่ได้ตั้งใจ" วินตอบสีหน้าจริงจัง

          "ตั้งเกือบสองสัปดาห์...ที่มึงบอกว่าไม่ตั้งใจ" ผมประชด

          "โธ่...เอ็ม...มึงก็...พวกกูมาขอโทษมึงแล้วไง" ริวพูดตัดพ้ออย่าอดไม่ได้

          "คือ...กูก็ทำได้เท่านี้...เพื่อนที่อยู่กลุ่มเดียวกันมีความลับกับกู...แล้วกูยังรับไม่ได้...
กูก็ขอเวลาปรับบ้างเป็นไรไป" วินอธิบายต่อ...ผมมองหน้ามัน...รู้ว่ามันเองก็คงไม่ได้ตั้งใจ
ทำให้ผมรู้สึกแย่ขนาดนั้นหรอก...

          "เออ...กูเข้าใจ...แต่...ไม่เป็นไร...มีทรายเป็นเพื่อนตอนนี้กูสบายใจกว่า...กูบอกพวกมึงตามตรง" ผมตอบ

          "ขอบใจที่พวกมึงยังเข้าใจกู"

          จบวันนั้นผมสบายใจขึ้น...เรื่องวันนี้พิสูจน์สิ่งที่ทรายบอกผม...ผมไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรมาก...
อะไรจะเกิดมันก็คงต้องเกิด

 

(รวมถึงสิ่งที่ไม่ดีด้วย)
---------------------------------------------------------------------------------
   InLuSt say : ตอนนี้สั้นๆ...ไว้จะแต่งตอนหน้าๆให้ยาวๆนะครับ
                     เรียนหนักมากเลยช่วงนี้...เหนื่อย
                     อยากเห็นคอมเม้นต์เยอะๆจัง
                     โดยเฉพาะจากรุ่นน้องที่อ่านแล้วไม่ยอมเม้นท์
                     เฮ้อ...

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-01-2008 21:46:38 โดย pajaa »

ออฟไลน์ M@nfaNG

  • ชีวิตคือการตรวจสอบ...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +847/-18
หมออิน เรามาเมนท์ทุกครั้งนะขอบอก
เป็นกำลังใจให้กับทุกๆเรื่องนะคะ
รออ่านต่อไปนะ :oni2:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
ดีใจที่ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มดีขึ้น  :oni1: :oni1:

ออฟไลน์ OsTrich

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 303
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-0
เข้ามาเม้นด้วย....

เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมเน้อ....  ทั้งคนเขียนและคนโพส

อยากรู้แล้วว่าตกลงใครคู่ใครกันแน่?????

paryjt

  • บุคคลทั่วไป
ฟ้าหลังฝน

ดีใจด้วยคับ

ผมก้อเคยมีเรื่องอะไรคล้าย ๆ อย่างงี้แหละ แต่เสียดายที่ไม่มี "ฟ้าหลังฝน"

duntey

  • บุคคลทั่วไป
ถึงอ่านแล้วก็ยังอ่านอีก

พออ่านอีกก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม

ว่าทรายเป็นเพื่อนที่น่ารักจริงๆนะคับ

มีเพื่อนมากมาย แต่ก็สู้มีเพื่อนแท้แค่ 1 คนไม่ได้หรอกเนอะ

ปอลอ แต่ก็ยังแอบแปลกใจนิดนึง ถ้าคุณทรายเป็นคนเข้ากับคนง่าย คุยกับคนมากมาย ทำไมถึงเลือกที่จะอยู่คนเดียวในตอนแรกก็ไม่รู้เนอะ

ออฟไลน์ SoN

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2965
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +123/-15

InLuSt

  • บุคคลทั่วไป
ตอบคุณ GUNKRUB (รุ่น 12 :o)

ไม่ใช่ SI หรอกครับ...เพราะ SI เรียนแยกแอลกัน...ผมหมายถึงหนึ่งในสามคณะที่เรียนด้วยกัน (อาจารย์สอนคนเดียวกัน นั่งเรียนอยู่ห้องเดียวกันเลยครับ)

ว่าแต่ว่า บอกได้มั้ยครับว่ารุ่น 13 น้องรหัสของพี่ชื่ออะไรอ่ะครับ  :m23:

ปล. DUNTEY ใช่คนเดียวกับที่บอร์ดคุณเท็นหรือป่าวครับเนี่ย

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด