ตอนพิเศษ : เปิดซิงดอย
“อื้ม”
“อ่า”
“อื้มอื้มอื้ม”
“อ่าอ่าอ่า”
โครม ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
“ตาแก๊!!!!! เบา ๆ หน่อยได้มั้ยยะ หัดมีความอายกันบ้างนะ....สะกดเป็นกันมั้ย....คำว่าอายน่ะ”
ตามเคย....ไม่ว่าจะปีนี้หรือปีไหน ๆ ที่บ้านของเธอ คุณนายเคี้ยงศรี จะต้องมีไอ้แก่ดินจอมกะล่อน บุกเข้ามาระเริงรักกับคุณพ่อไซส์หมีของเธอ
ก็รับได้นานแล้ว ที่พ่อซึ่งแมนสัด ๆ ริอ่านจะมีผัว ก็ไม่ได้ว่าอะไร ถ้าจะมีซัมติงอินไซด์ เธอขออย่างเดียว....อย่างเดียวเท่านั้น
ไอ้เสียงครางน่าขนลุกนั่นน่ะ.....อย่างกับมีคนมาเปิดหนังโป๊เกย์ฝั่งตะวันตกกรอกหูกรอกตาเธออย่างไรอย่างนั้น!!!!!
“สัดดิน...โว๊ะ....ลูกกูเหวี่ยงอีกแล้วเห็นมั้ย”
“หมีแหละครางดัง”
“ยังจะเถียง!!!! กลับหลุมมึงไปเลยไป”
“หลุมรัก~”
“พ่อง!!!!!!”
นางกอสาวใหญ่วัยกะรัต เพิ่งกลับมาจากพัทยา...หลังจากเดินทางไปปฎิบัติภารกิจตามล่าความฝันในวัยเยาว์
นางโชว์...โอ้อะร้าอะแหร่ม
“เจ้เสียงดังง่ะ”
ไอ้ตี๋....หมีเด็กกล้ามน่ากัด เดินงัวเงียออกมาจากห้องนอนของมัน(ที่ซึ่งนาน ๆมันจะกลับมานอนทีหนึ่ง) ไอ้ดอยหาวปากหวอ ตาปิด พร้อมกับบิดขี้เกียจไปมา ก่อนจะเดินไปกอด ไปหอม พี่สาวขาโหดของมัน
“แห้วมาสินะ ใครเค้าจะไปรับกะเทยแก่อย่างเจ้ไปเต้นกัน เกิดกระดูกผุคาเวทีขึ้นมา คนดูก็สยองสิฮะ....สู้ไปจ้างสาว ๆ ดีกว่ามั้ย”
“ปากร้ายนะอีม้ง”
“ก็ไม่อยากให้เจ้ไปอยู่โน่นอ่ะ....คิดถึง”
“จริง ๆก็ได้แหละ แต่เงินน้อยเกิน คนก็ไม่ค่อยทิปพี่ ไปทิปอีพวกยี่สิบต้น ๆหมด พี่ทำได้สี่วันก็เลยออกแม่ง ท่าจะไม่รุ่ง”
“เดี๋ยวเค้าเลี้ยงเอง เค้าจะจบแล้วเนี่ย”
“ย่ะ...ให้มันจบนะยะ สี่ปีครึ่งแล้ว เพื่อนแกมันจบไปแล้วนิ....ไม่ใช่เหรอ”
“เอาน่า....ก็เค้าไม่ได้เก่งเหมือนมันนิ...ไปติวหนังสือก่อนนะฮะเจ้ฮะ”
“เออ...ไปเถอะย่ะ”
เธอมองไอ้หมีเด็กตัวโต ที่เดินโงนเงนลงบันไดไปข้างล่าง ริมฝีปากคลี่ยิ้ม ก่อนจะยกมือขึ้นปิดเสียงหัวเราะกึ่งแมนของตัวเองเอาไว้อย่างสุดกลั้น
คือว่า...อย่างฮาอ่ะ
“มันละเมอขี้ฟันอะไรของมัน ไปติวในสภาพบ็อกเซอร์ตัวเดียวอย่างนั้นอ่ะนะ”
อืมมม...สงสัยจะหายใจเข้าเป็นสุดหล่อ หายใจออกไปเป็นคอนโดสุดหล่อเสียแล้วล่ะม้างงงง
.
.
.
.
.
.
“มาแล้วเหรอไอ้เด็กโข่งเรียนไม่จบ”
“โห...แรงนะเนี่ยหล่อ”
สุดหล่อพร้อมอ้าแขนรับเด็กดอยเสมอ
ก็ตอนนี้เขาน่ะ....กำลัง ‘ว่าง’ อยู่นี่นา
กิจการที่บ้านก็รอให้เขาไปรับช่วงต่อ ในตำแหน่งผู้บริหารระดับสูง ทันทีที่เขาเรียนจบ แต่เขากลับยื้อเวลาออกไปอีกนิดหนึ่ง ไอ้เรื่องธุรกิจหมื่นล้านน่ะช่างแม่งก่อนเถอะ เพราะเขาได้ขอเวลาป๊ะป๋าของเขาเอาไว้หนึ่งปี หนึ่งปีที่เขาอ้างว่าจะไปเดินทางท่องเที่ยว ออกค้นหาตัวเอง แต่ไม่ใช่เลย ยังเขาก็รู้ ว่าตัวเขานั้นเกิดมาเพื่อที่จะเป็นนักธุรกิจ
เขารอมันน่ะ รอให้มันจบ จะได้ไปทำงานกับเขา ในตำแหน่งเลขา ไม่สิ....มือขวาคนสนิท....อืม....เมียน่ะ
ไม่มั่นใจเหมือนกัน ว่าคุณพ่อผู้แสนแฟร์จะยอมรับเรื่องนี้ได้ไหม เรื่องที่เขาเลือกแล้ว ว่ายังไงก็คงไม่สามารถแต่งงาน มีทายาทสืบสกุลได้
ถ้าไอ้ดอยมันท้องได้ก็ดีน่ะสินะ
“เหลืออีกสองตัว นายเอาดี ๆนะเว้ย เกรดอ่ะ อย่าให้ต่ำกว่าสามจุดศูนย์ ๆ รู้เรื่องไหม”
“เดี๋ยวจะเอาเกียรตินิยมอันดับสองมาให้ดูเลย”
“ฝันเหอะ....คงได้อยู่หรอก ยังไงสองวิชานี้นายต้องได้เอเท่านั้น แต่เราว่านะ...ไปรีเกรดตัวที่ได้ D เหอะ”
“มึงนี่เกิดมาเพื่อเป็นพ่อกูจริง ๆเลยนะหล่อ”
มนต์สิทธิ์โยนกระเป๋าเป้สัมภาระ อันประกอบไปด้วยหนังสือเรียนสามสิบเปอร์เซ็นต์ ที่เหลืออีกเจ็ดสิบเป็นขนม เสื้อผ้าน่ะเหรอ เสื้อผ้าบางส่วนของเขาก็ทิ้งเอาไว้ที่คอนโดของเพื่อนรักอยู่แล้วล่ะ
“หล่อ....มีอะไรจะอวด”
“อะไร”
“โห่....ทำไมต้องทำเสียงดุด้วยวะ”
“ทุกครั้งที่นายบอกว่ามีอะไรจะอวด มันต้องเป็นเรื่องไม่งามทุกทีสิน่ะ”
“กูไปสักมา”
“อีกแล้วนะ”
“กูโชว์เลยนะ”
“ตรงไหน”
“ตูดกุ๊”
“นี่นายไปโชว์ตูดให้ช่างสักมันดูเรอะ.....บ้าไปแล้ว.....แล้วแถมยังต้องโดนลูบคลำอีกใช่ไหม.....เครียดเว้ยยยยยย”
“กูล้อเล่น”
ไอ้ดอยถอดเสื้อโชว์หุ่นยั่วน้ำลาย ก่อนจะหันหลังให้ดูเต็ม ๆตา ฟร้อนท์แนวโครต ๆ ประทับอยู่ตรงด้านหลัง เหนือขอบกางเกง เป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษที่อ่านยังไงมันก็คือชื่อของเขาชัด ๆ
'ภูบดินทร์'
“ช่างเขาสะกดให้นายผิดนะ”
“ห๊ะ”
“ล้อเล่นน่ะ”
“เชี่ยหล่อ....โห่.....แว่แต่แว่...แนวมั้ยล่ะฮึ เพราะมึงเป็นเพื่อนรักกูนะเฟิร์ส เลยมีสิทธิ์ได้จารึกชื่อเอาไว้บนตัวกูแบบนี้น่ะ”
“แหม่....เหมือนจะบอกเป็นนัย ๆ ว่าเราเป็นเจ้าของร่างกายของนายเลยนะ”
“แล้วอยากเป็นมั้ยล่ะ”
“พูดจริงเหรอม้ง”
ภูบดินทร์ตาเป็นประกายวูบไหวอย่างคนที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง กี่ปีแล้วที่รู้จักกันมา กี่ปีแล้วที่ตกหลุมรัก กี่ปีที่ตามตื๊อ กี่ปีที่ต้องอยู่ในฐานะเพื่อน ทั้งที่การกระทำของพวกเขามันเกินคำนั้นไปไหนต่อไหน
มันจะยอมเขาง่าย ๆ แบบนี้น่ะหรือ
“เออ....กูคิดดีแล้ว”
“ทำไมอ่ะ”
“เออน่า....กูยอมมึง แต่มึงต้องไม่ลืมที่เคยสัญญานะเว้ย รับผิดชอบชีวิตกูไปจนวันตาย”
“จะเป็นเมียเราจริง ๆใช่มั้ย”
“เยอะตลอดเลยนะมึงอ่ะ”
.
.
.
.
.
.
พี่เคี้ยงสอนเขาจนปากเปียกปากแฉะ
ให้เลือกจับคนรวย เขาต้องมีเมียรวย ๆ ที่บ้านจะได้สบาย
แต่จะให้ดี....เขาต้องจับคนใกล้ตัวนั่นแหละให้อยู่หมัด
ไม่รู้เมื่อไหร่ ที่พี่สาวคนดี เปลี่ยนจากเชียร์แบบน่ารัก ๆ กลายเป็นระดับฮาร์ดคอร์ คงเป็นตอนที่ขังพวกเขาเอาไว้ในห้อง เพื่อให้ปรับความเข้าใจกันล่ะมั้ง ไม่รู้สิ.....จะไปเอาอะไรกับพี่เคี้ยงล่ะ ทีตัวเองยังจับผู้ชายรวย ๆ ไม่เคยสำเร็จเลย
ทำแบบนี้จะเหมือนขายตัวไหม ในเมื่อเขาถูกกำหนดเอาไว้แล้ว ว่าเป็นอนาคตของครอบครัว พี่เคี้ยงทำงานหนักก็จริง แต่เงินของพี่เคี้ยงก็ไม่ได้มากมายอะไร แถมความฝันที่เจ้าตัวคิดว่าคงจะรุ่ง กลับไม่เป็นไปอย่างที่คิด แว่ว ๆ ว่าจะกลับไปเป็นสาวบัญชีเหมือนเดิม
ส่วนพ่อหมีของเขาน่ะหรือ อย่าพูดเลยดีกว่า แค่เลี้ยงตัวเองให้รอดไปวัน ๆ ลูก ๆ ก็ปลื้มจะแย่แล้ว ทุกคนปากกัดตีนถีบ ทั้งพ่อดินเองก็เหนื่อยสายตัวแทบขาด ทุกคนทำเพื่อเขามาก็มาก เขาก็อยากให้ทุกคนได้พักบ้าง
เงินส่วนหนึ่งที่ได้จากแม่ก็หมดไปกับการตกแต่ง ขยับขยายบ้านหลังใหม่เมื่อปีก่อน แล้วก็ค่าเทอมมหาวิทยาลัยของเขาเป็นหลัก แม่ไม่ได้ส่งมาให้เยอะมากนัก แต่รวม ๆ ถึงตอนนี้ก็ได้เยอะอยู่ มากพอจะเอาไปลงทุนทำอะไรสักอย่าง เขาตัดสินจะยกมันให้พ่อกับพี่สาวที่เลี้ยงดูส่งเสียเขามาตั้งแต่ยังละอ่อน ยังไงมันก็คงไม่มากไปกว่านี้อีกแล้ว แม่เลิกส่งเงินมาให้เขาตั้งแต่เขาอายุครบสิบแปด ไม่เคยกลับมาเยี่ยมอย่างที่รับปากเอาไว้ รู้แต่ว่าแม่มีความสุขดีกับครอบครัวใหม่ ลูก ๆ กับสามีใหม่ที่เขาไม่เคยเห็นหน้า นั่นก็นานมากแล้ว ที่ได้คุยโทรศัพท์กับแม่
'หนูโตแล้ว....แม่คงส่งเงินให้หนูไปตลอดไม่ได้หรอกจ้ะ....ทุกคนต้องทำงาน...หนูเองต่อไปก็ต้องทำงาน....รู้ไหมว่าเงินที่หนูได้ไปน่ะ....ได้เยอะกว่าที่น้อง ๆ เขาได้ไปกินที่โรงเรียนเสียอีกนะลูก แต่ถ้ามีอะไรขาดเหลือจริง ๆก็บอกแม่ได้เลยนะ'
มองในแง่ดี....แม่คงอยากให้เขายืนหยัดได้ด้วยตัวเอง
มองในแง่ลบ....การที่ต้องแอบส่งเงินให้เขาทุกเดือนนั้น ครอบครัวของแม่คงจะต้องสงสัยเข้าสักวัน
ไม่ได้อยากได้เงิน แต่อยากได้ความรักต่างหาก
ไม่เคยเรียกร้องอะไร แค่อยากกอดแม่อีกครั้ง
แต่ตอนนี้ไม่ค่อยอยากเท่าไหร่แล้วล่ะ กอดพ่อกับพี่เคี้ยงก็อุ่นเหมือนกัน....นมพี่เคี้ยงก็อย่างกับแอร์แบ็ค
“ม้งนายคิดอะไรอยู่”
“ชีวิตกู”
“ทำไมล่ะ”
“มึงก็รู้นิหล่อ กูไม่ใช่คนเก่งอะไรมากมาย แค่หัวปานกลาง คงทำอะไรยิ่งใหญ่แบบที่มึงทำไม่ได้หรอกหล่อ”
“รีบจบ...จะได้ไปทำงานกับเรา....จะได้มีเงินมาก ๆ ให้ครอบครัวของนายไง”
“เงินสำคัญขนาดนั้น?”
“ใช่....แต่สำหรับเรา....นายสำคัญกว่านะ”
“กลัวเจ็บน่ะหล่อ”
“ไม่ต้องกลัวหรอก...เจ็บแน่อยู่แล้ว”
"เชี่ยยยยย"
"จุ๊บ"
“รักหล่อนะเว้ย”
“เราจะไม่ใช่เพื่อนกันอีกแล้วนะ....นายรู้ใช่ไหม หลังจากที่เราทำเรื่องนี้กันแล้ว เราจะไปไกลกว่านั้น ถ้ายังไม่พร้อมก็หยุดตอนนี้ เราให้โอกาสนาย เพราะถ้านายไม่ปฎิเสธตอนนี้ เราก็จะลุยลูกเดียว”
“ชาตินี้กูคงอดมีเมียแล้วหล่อ....คงรักใครมากกว่าหล่อไม่ได้แล้ว....หมายถึง...คงรักผู้หญิงคนไหนมากกว่าเพื่อนรักอย่างหล่อไม่ได้แล้วน่ะ”
เขารักมัน
ตอนแรก....เขารักมันแบบเพื่อน....แต่พอทุกอย่างมันเลยเถิด...ตั้งแต่ที่พวกเขา ‘เล่น’ กัน มนต์สิทธิ์ก็รู้ตัวอยู่กลาย ๆ ว่าเขาได้ล้ำเส้นเข้ามาในดินแดนต้องห้ามเสียแล้ว
ไม่เคยหนีพ้น
ไม่เคยเอาชนะหมอนี่ได้เลย
ไอ้ลูกผู้ดีท่าทางน่าหมั่นไส้นี่มันทนทายาดกว่าที่คิด
“ซี๊ดดดดดดด.......เล้าโลมกูก่อนสิเฮ้ย”
“ก็นี่ไง”
“มึงอย่าเพิ่งใส่เข้ามาดิ๊”
“แค่นิ้วเองครับคนเก่ง”
“เก่งพ่อง”
“เป็นเมียเราแล้วห้ามพูดจาหยาบคายนะ”
“ฝันไปเหอะ....กูจะเป็นตัวของตัวเองแบบนี้ มึงรับไม่ได้ก็ไปหาเมียใหม่เลย”
“เมียใหม่?....หึ....แสดงว่ายอมรับแล้วสินะ ว่านายคือเมียเราน่ะ”
“เชี่ย”
ลิ้นช่ำชองลากวนหัวนมของเขา มนต์สิทธิ์หลับตาปี๋ ด้วยความเสียวกระกัน มือนุ่ม ๆ ของไอ้ลูกคุณหนูบีบขยำไปทุกส่วน รุนแรงไปนิด แต่ก็รู้สึกได้ฟีลดี
จะมานุ่มนวลอะไรหนักหนาล่ะ เขาไม่ใช่ผู้หญิง แต่เป็นหมี....หมีเด็กตัวโตกล้ามแน่น
ปากประกบจูบอย่างดูดดื่มและเร่าร้อนกว่าทุกครั้ง ภูบดินทร์ค่อยดันความเป็นชายที่พ่อให้มา(อย่างเยอะ)ของเขา เข้าไปในร่างกายของอีกฝ่าย มือที่ว่างอยู่ไม่รอช้า ลูบไล้ร่างกายส่วนหน้าที่อ่อนตัวลงเนื่องจากความเจ็บปวด ให้กลับมาตั้งชันอีกครั้ง
“อุ่นจังม้ง”
“กูใจจะขาดแล้ว”
“ของนายอุ่นสบายสุดยอดว่ะ”
“เจ็บว่ะ”
“เราขยับแล้วนะ”
“ซี๊ดดดด....อย่าเพิ่งสิ.....กูขอกอดมึงแน่น ๆ ได้ไหม.....กูรู้สึกหวิว ๆ ยังไงก็ไม่รู้”
“ความรู้สึกฟินของฝ่ายรับน่ะ มันไม่ใช่แค่เจ็บ แต่นายรู้สึกดีไปด้วย ข้างหน้าของนายยังตื่นตัวเลย นายแม่งเกิดมาเป็นฝ่ายรับแท้ ๆ”
“พูดมากน่ะ....อื้ออออ......ค่อย ๆได้ไหม.....อ๊ะ....อย่าเพิ่งหยุดดื้อ ๆ สิ.....เร่งอีก.....เอาจังหวะนี้แหละ....กำลังดีเลย”
ภูบดินทร์ผลักเจ้าหมีเด็กให้นอนราบไปกับเตียง เขาเคลื่อนไหวอย่างหนักแน่น แต่นุ่มนวล ไม่เร็วจนเกินไป และไม่แรงเสียจนกลายเป็นซาดิสถ์ เพียงแค่รักษาจังหวะเอาไว้ อย่างผู้ที่เป็นฝ่ายคุมเกมส์ มองดูคนที่เขารัก ทุรนทุรายด้วยความเสียวกระสัน เนื้อหมีทั้งแน่นและอร่อย สมกับที่อดทนรอคอยมานาน
เหมือนตกปลานั่นแหละ ถ้าใจไม่เย็น ก็ตกได้แต่กระป๋องกับรองเท้าแตะ
เขาปล่อยออกมาจนล้นช่องทางของหมีเด็ก ไอ้ดอยหน้าแดงแปร๊ด ไม่กล้าสบตาเขา เหมือนกับคนที่หลวมตัวตัดสินใจผิดพลาด แล้วไม่สามารถแก้ไขได้ แต่ก็ไม่ใช่สีหน้าของคนที่ผิดหวังหรือเสียใจ เขาใช้ปากให้กับส่วนนั้นของมัน จนเสร็จตามเขามาติด ๆ น้ำรักของมันเข้มข้นจนเลี่ยน
“เจ็บมั้ย”
“มึงว่ากูเจ็บมั้ยล่ะสัด”
“เลือดไม่ออกนี่หว่า”
“ครั้งแรกต้องเลือดออกเหรอวะ เหมือนผู้หญิงอ่ะนะ”
“ขึ้นอยู่กับความเก่งของคนทำต่างหาก”
“เออ...มึงเก่ง”
เขาอุ้มมันไม่ไหวหรอก....ไอ้หมีโข่งตัวโตตัวนี้น่ะ แต่ถ้าอุ้มไหว ภูบดินทร์คงจะอุ้มไอ้หมีเด็กเข้าไปล้างตัวในห้องน้ำ แทนที่จะจะประคองกันไป อย่างกับลากเพื่อนขี้เมาออกมาจากผับ
“เท่าไหร่ก็ไม่พอ....อยากทำอีกรอบเลยนะเนี่ย แต่ให้นายพักก่อน”
“มันก็ต้องอย่างนั้นแหละวะ”
“ทำไมถึงยอม....บอกเหตุผลจริง ๆของนายมาได้มั้ย”
“ก็หลายเรื่อง....แต่ที่ยอมก็เพราะเป็นมึง...กูคงไม่ยอมให้คนอื่น ถึงจะเอาเงินมากองตรงหน้าก็เถอะ”
“ก็เงินไม่สำคัญกับนายไง.....เพราะนายรักเรา”
“เออ....กูรักมึง....หวงด้วย....เหมือนที่มึงหวงกูอ่ะ”
“ชื่นใจนะเนี่ย....แต่ถึงยังไงคืนนี้ก็ต้องติวหนังสือนะเว้ย”
“ไอ้เชี่ย.....ให้กูพักก่อนเซ่....หลับสักแปดชั่วโมงก็ยังดี”
“ขืนยอมนายก็เสียคนดิ”
“เฮอะ”
ภูบดินทร์รู้.....ทำไมจะไม่รู้ล่ะ....ว่าเพื่อนรักของเขายอมเพราะอะไร....ใช่...มันรักเขา....ก็เลยเลือกที่จะยอมเขา....ใช่....เงินไม่ได้สำคัญกับมัน....แต่ก็สำคัญกับครอบครัวของมัน....พวกเพี้ยนคงจะเลี้ยงไอ้หมีเด็กของเขาให้กลายเป็นคนเขี้ยวลากดินอย่างไม่รู้ตัว ก็ดูยัยป้าสยองนั่นสิ ดูก็รู้ว่าหวังโกยลูกเดียว แต่ก็นับว่าตาแหลม ที่เลือกผลักดันน้องชายตัวเองให้เขา แทนที่จะเป็นคนอื่น จะยอมเชื่อคำพูดน้ำเน่าที่ว่า ‘เพราะเธอน่ะเป็นคนดี...แล้วก็รักหม่งม้งของชั้นจริง ๆ ชั้นถึงได้ยอมให้น้องชั้นเป็นเมียเธอ ดีกว่าได้เมียห่วย ๆ แบบที่พ่อชั้นเคยได้’ ก็ได้นะป้านะ
หึ
ฝันไปเถอะป้า.....
นี่ถ้าป้าน่ารักได้ครึ่งหนึ่งของน้องป้า ก็จะโอนเงินสักก้อนให้เป็นค่าสินสอดอยู่หรอก....
สู้เก็บเงินนั้นเอาไว้ให้เมียของเขาใช้ไม่ดีกว่าหรือไงล่ะ????
“เฟิร์ส....มึงอย่าเงียบสิวะ วางแผนชั่วอะไรอีก”
“คิดเรื่องของเราอยู่ต่างหากล่ะ”
น่ารักแบบนี้ให้เป็นแค่เมียเก็บไม่ได้หรอก ต้องหาทางทำให้พ่อกับแม่ของเขายอมรับให้เลยเลยคอยดูสิ
………………………………………………..
“สี่แสนเก้าหมื่น....กับอีกกองนี้....อีกหมื่นนึง....รวมเป็นห้าแสนพอดีเด๊ะ”
“เคี่ยวชิบ”
“จะว่าอะไรก็เชิญเถอะย่ะ นี่ถือเป็นค่าสินสอดกับค่าสึกหรอ ที่พี่ทำกับพ่อของเคี้ยงมาหลายปี คนเค้ามีลูกมีเต้านะยะ จะมาได้ฟรี ๆ แบบนี้มันไม่งามไส้เกินไปหน่อยรึไงล่ะ......ห้าแสนก็คุ้มยิ่งกว่าคุ้ม.....ยกให้ไปนอนกอดเลย ต่อไปนี้จะไม่ด่าไม่ว่าอีกแล้ว”
นายธนาคาร....หรือดิน หน้าซีดเผือด ไปกับเสียงหัวเราะแสนสยอง เออเฮอะ เกิดมาเพิ่งเคยพบลูกขายพ่อกินก็คราวนี้ นังปิศาจที่ยิ่งแก่ยิ่งหน้าเหมือนแม่แสยะยิ้มสยอง ก่อนจะยัดทองคำอีกห้าบาทจมหายเข้าไปในอกโต ๆ คู่นั้น ไม่ได้เสียดายอะไรหรอก เขายังมีเงินเก็บอยู่อีกส่วนหนึ่ง เพียงแต่คราวนี้เขาจะได้เป็นสามีของไอ้หมีแก่อย่างเต็มภาคภูมิ ก็ไม่นี่หว่า ไอ้หมีแก่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลยสักนิด นี่เขาเหมือนพวกป๋าที่ซื้ออีหนูกินจากแม่เล้ายังไงยังงั้นเลยนะเฮ้ย!!!!
“ต่อไปก็นายเฟิร์ส....โฮะ ๆ ๆ ๆ คิดไม่ผิดจริง ๆ ที่ตกหลุมรักเงินจนถอนตัวไม่ขึ้น ให้เลือกระหว่างมีผัว กับนอนกอดเงิน ยังไงชั้นก็เลือกอย่างหลังย่ะ ไปได้แล้ว จะไปเที่ยวกันกี่วันก็เชิญย่ะชิ่ว ๆ”
หวังว่าสักวันคงจะมีใครมาปราบแม่ปิศาจตนนี้ได้ทีเถอะนะ
....................................................
end
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
