หัวข้อ: รักต้องสูบ - ตอนคั่นสั้นมาก(อิงกระแสนิดนึง) (27/02/2014)

[TENSHINEKO]

เอ๊ะ !!  หรือน้องเฟริสช้อย จะโดนกดซะนั่นน่ะ. 

[ka[ze]na]

ม้งอย่างน่ารักอ่ะ กรี๊ด'!!!!! นายสินเชื่อก็น่าหยิก อิๆๆๆๆ

[tuckky]

ลุงหมีจินตนาการของลุงช่างไปไกลจริงๆ ทำเราเศร้าตาม แต่พอมาเจอความเป็นจริง 
ม้งเป็นเด็กที่น่ารักจริงๆ

[Monkey D]

ส่วนสูงไม่มีผลในแนวราบนะเด็กดอย เอิ้กๆๆๆๆ

มาต่ออีกนะคร้าบ รอติดตามอยู่ๆ

[Zitraphat]

ดันนนนนนนนนนนนนนนนนน   

[konnarak]

คิดถึง

[na_near]

ดีใจกับนู๋ด้วยนะเด็กดอย 
แอบกรี๊ดที่น้องเคี้ยงไปเฉาะข่างบนมาหล่ะ  ทีนี้ก็เหลือแต่ข้างล่างสินะ สวยวันสวยคืนจิงๆนะ
แล้วใครจะมาเป็นพระเอกของตุ๊ดโหดกันเนี้ยะ  ว่าแต่ที่น้องเคี้ยงไปทำนมนี่โกนหนวดยังจ๊ะคนสวย55

ส่วนเด้กดอยยิ่งอ่านแกยิ่งน่ารักขึ้นทุกวันนะ  เจ้าเด้กเฟรสช้อยก้ระวังให้ดี
มัวแตเก้กเด๋วจะดดนคนอื่นคว้าไปของแปลกแหวกแนวอย่างนี้ยิ่งหายากอยู่
เด็กดอยเป้นรุ่นลิมิตเตต555

[punchnaja]

เป้นเรื่องแนวครอบครัวที่นา่รักมากๆค่ะ^^

[mutyamania]

ตอน....โตเป็นหนุ่มเป็นสาวกันหมดแล้วสินะ



บ้านหลังใหม่....จากน้ำพักน้ำแรงของหมี  ตั้งอยู่ไม่ไกลจากที่เก่าเท่าใดนัก...






หากแต่มีรั้วรอบขอบชิด...และค่อนข้างที่จะเป็นส่วนตัว...


“หมี.....คบกันมาจนป่านนี้แล้วอ่านะ....ไม่ลองทำให้ผัวจริง ๆเหรอ...หมีน้อยยยย”
“หมีน้อยพ่องสิไอ้สัด!!!!”


หมีแก่หน้าเด็ก  ตะคอกใส่เด็กหนุ่มรุ่นน้อง....ที่ตอนนี้อายุก็ชักจะไม่น้องแล้ว  หนุ่มดินในตอนนี้แก่พอที่จะเป็นอา....เป็นพ่อใครได้แล้วด้วยซ้ำไป  ไอ้หนุ่มรอยสักหน้าโหดที่อาทิตย์หนึ่ง....มันจะมาสิงสู่ที่ถ้ำหมีถึงห้าวัน  มันทำเอาหมีแก่แทบคลั่ง  พ่อแม่ของฝ่ายนั้นก็ช่างไม่ได้ระแคะระคายอะไรเลย  ว่าทำไมลูกชายผู้เป็นถึงอดีตนักเลงคุมซอย.....อยู่ๆก็เลิกละทุกสิ่งอย่าง  แล้วมาขลุกอยู่กับหมีอย่างเขา



ในห้องเขา....



บนเตียงเขา.....







บ้านช่องแม่งไม่กลับ!!!!!

“แค่ใช้ปากให้ผัวเองนะหมี....ผมยังทำให้พี่....ไม่รังเกียจพี่เลย”
“ไม่กลัวกูกัด...วย...มึงขาดรึไง”
“ก็ลองดูสิครับ....คราวนี้พี่ได้เลี้ยงดูผมไปตลอดชีวิตแน่ ๆ....”
“หึยยยย....ไม่เอาเว้ย....กลับบ้านมึงไปได้แล้วไป...ไปดูพ่อดูแม่มึงมั่ง”
“สะใภ้เป็นห่วงพ่อแม่สามี....ชื่นใจจริง ๆ”
“โฮกกกกกกก”


หมีแก่จำยอมด้วยความรำคาญ....เขาอ่อนลงไปเยอะ...ตามอายุที่เพิ่มขึ้น  และสังขารที่(ไม่ค่อยจะ)ร่วงโรย  บวกกับลูกตื้อและความอดทนของชายหนุ่ม  ที่ค่อย ๆหยอด....เหมือนน้ำหยดลงหิน...เขาติดใจลีลาของหนุ่มรุ่นน้อง....ติดใจอ้อมกอด....ติดใจความอบอุ่นที่แฝงอยู่ในแววตา....ติดใจในความเหี้ย....


“ซี๊ดดดดด....หมีเก่งว่ะแม่ง”
“กูก็จำมาจากมึงนั่นแหละ....ชอบมั้ย”
“ยิ่งกว่าชอบอีกหมี....รักเลย....แบบนี้พี่ดินรักเลย”
“หึหึหึ”







พรวดดดดดดด!!!!


“ทำไรกันแว๊...พ่อพ่อ”
“เย้ยยยยยย”


สองหนุ่มรุ่นดึก....(โอเค...สำหรับนายนะดิน....แค่สนธยาก็พอ)  รีบผละออกจากกัน  หมีแก่ฉวยแย่งผ้านวมกับพ่อตัวแสบ  เพื่อปกปิดความอาย  ขณะที่หนุ่มดินกลับเดินชิว ๆไปหยิบบ๊อกเซอร์ตัวเก่งมาสวม....ผิวปากอย่างไม่ทุกข์ร้อน


“มันไม่ใช่อย่างที่แกเห็นนะเว้ย....พ่อ....พ่อแค่หกล้ม  ผ้าแม่งเลยหลุด....พอดีจะอาบน้ำต่อจากกันน่ะ....”


หมีแก่ระล่ำระลัก....แถไปน้ำขุ่น ๆ แล้วก็นึกฉุน  ที่ไอ้ตัวต้นเหตุ....แม่งไม่ยอมช่วยอะไรเลย


“มึงแม่งก็ไม่รู้จักล็อคประตู”
“ล็อคทำไมหมี....ก็เราไม่ได้ทำอะไรเสียหายนี่...เนอะลูกม้งเนอะ”



เด็กดอย(ที่ตอนนี้โตเป็นหนุ่มใหญ่)  หรี่ตาจนแคบ  มองหน้าบิดาทั้งสองอย่างจับผิด  ก่อนจะคลี่ยิ้ม....ให้ตายเถอะ...หน้าตามันไปทางพ่อ  แต่แววตาเจ้าเล่ห์ของมันนี่ได้แม่มาชัด ๆ







“เค้า......เชื่อพ่อพ่อก็ได้.....หึ”



ไอ้.....'หึ'......ที่ต่อท้ายนั้น  มันช่างเปี่ยมไปด้วยความหมาย
.
.
.
.
.
“วันนี้เปิดเทอม....เค้าก็เลยจะเข้ามาสวัสดีก่อนไปเรียน”  ม้งศรี...หรือหม่งม้งในวัยหนุ่ม  เอ่ย...ขณะที่สาวสะพรั่งคนงามนั้นสาละวนอยู่กับการทำครัว  เจ้าของหน้าอกหน้าใจมหึมานั้นอยู่ในชุดเตรียมพร้อมจะไปทำงาน  มือถือเหยือกกาแฟ  ก่อนจะรินเสิร์ฟพวกหนุ่ม ๆ





ส่วนเธอน่ะ....ต้องกระทิงแดงเท่านั้นถึงจะอยู่!!!



“อยู่มาจะห้าปี....เค้ายังไม่ชินนมพี่เคี้ยงเลยว่ะ”
“ทำใจให้ชินซะ....เดี๋ยวอีกไม่กี่ปีแกจะไม่ชินที่พี่มีจิ๋ม....นี่แหละความต้องการที่รอคอยมาตลอดชีวิต!!!!”


เธอว่า....ก่อนจะเบิ๊ดกะโหลกคุณพ่อเลี้ยง....หนุ่มรอยสักหันหน้ามองตาเขียว


“ลูกเคี้ยง....นี่พ่อนะเฮ้ย”
“พ่อชั้นมีคนเดียว....พี่น่ะ.....กลับบ้านไปได้แล้วไป....เปลืองกาแฟที่สุด.....แล้วก็....วันหลังช่วยล็อคประตูกันด้วยก็ดี”



มีแต่หมีแก่ที่นั่งกุมขมับด้วยความเครียด  ก่อนที่จะโดนสามีขโมยจุ๊บแก้ม  ชายหนุ่มเผ่นอ้าวโดยไม่รอฟังเสียงด่าที่จะไล่หลังตามมาอีกในไม่กี่วินาที


บ้านหลังเก่าพวกเขาไม่ได้ขาย  เพียงแต่ปรับปรุงสภาพแล้วปล่อยให้คนมาเช่า  ส่วนบ้านหลังใหม่นี่พวกเขาซื้อมันด้วยเงินมรดกของคุณย่า....หรือคุณแม่ของหมี....เงินที่หมีแก่แอบงุบงิบเอาไว้  เพียงเพื่อที่เขาจะได้มีอะไรทิ้งไว้ให้ลูก ๆทั้งสองคนบ้าง


พี่สาวของหม่งม้งทิ้งเงินเอาไว้ให้เด็กน้อยได้ใช้  ก่อนจะออกไปทำงานอย่างไม่รีบเร่ง  รายนี้เหมือนรู้ตัวตอนเกือบแก่  ว่าตัวเองนั้นต้องการสิ่งไหน...ในวัยเข้าเลขสาม  แม่สาวเทียมผ่านการอัพฮอร์โมนมาพอสมควร...


ที่จริงเธอก็รู้ตัวมาตลอด  เพียงแต่ ณ ตอนนั้น...สถานะทางการเงินไม่ใคร่ที่จะเอื้ออำนวยแก่เธอเอาเสียเลย  เธอจำใจต้องสิงอยู่ในร่างสาวเซอร์....เสื้อผ้ามือสอง  เรื่องยาคุมนี่ตัดไปได้เลย  เพราะถือว่าเป็นของไร้ซึ่งความจำเป็น


'.....อย่างน้อยมึงก็มีเวลาได้คิดนะเว้ย....แม่งมึงดูบางคนสิ....อายุไม่ถึงสิบแปด....แห่ไปตัดไข่....พอแก่ไปนึกเสียดาย....อยากกลับใจก็ไม่ทันแล้ว....มึงยังมีเวลาได้ศึกษาข้อมูล....ความเสี่ยง....แถมวิทยาการสมัยใหม่มันก็ต้องไฉไลกว่าเดิมอยู่แล้น....'


อาร์ม....เพื่อนตี๋หน้าอึนเคยบอกกับเธอ  มิหนำซ้ำ....มันแสดงอาการหื่นอย่างออกนอกหน้า  กับดอกบัวคู่ของเธอ....เอาจริง ๆก็แค่คัพซีเท่านั้น  ใหญ่กว่านั้นคงใช้ชีวิตลำบากน่าดู....เธอต้องตบมันไม่ยั้งเพื่อเรียกสติ....เมื่อพ่อตัวดีพยายามจะแต๊ะอั๋ง



'....มาหื่นอะไรตอนนี้....แต่ก่อนชั้นเคยอ่อยแก...แกเสือกไม่เอา...ไปมีผัว!!!....'
'....ผัวเหี้ยไรมึง!!!!.....'
'....ผัวก็คือผัวไงครับ....'




แล้วมันก็โดนผัวอุ้มไปจัดหนักๆ!!!
.
.
.
.
.
.
“ปีสองแล้วนะม้ง....นายควรจะเลิกนิสัยอืดอาดยืดยาดได้แล้ว”  เพื่อนหน้าหล่อหันมาสั่งสอนพ่อหนุ่มดอยเต่า  ขณะที่รถของเขานั้นกำลังติดอยู่ตรงแยกไฟแดงพอดีเป๊ะ!!!
“พูดมากน่าหล่อ....หล่อขับรถไปเลย....”
“ปากดีวันหลังจะให้ไปเรียนเอง”
“แล้วไง....ใครใช้ให้มารับล่ะครับผม....ได้ข่าวว่าบ้านน่ะคนละทางไม่ใช่เร้ออออ”
“เรายังไม่ได้บอกนายเหรอม้ง....ว่าตอนนี้เราย้ายเข้ามาอยู่คอนโดแล้ว....ก็ใกล้ ๆบ้านนายนั่นแหละ....แคบไปนิด....แต่ก็โออะน่ะ...”
“เฮ้ยยยย....ด่ะ....ได้ไงแว๊....เมื่อไหร่ ๆ ๆ....ขอไปเยี่ยมชมให้เป็นบุญตาบ้างได้มั้ย....จัดพ้าาาาาาาร์ที้....ไรเงี้ยะ”
“เอาสิ....แต่คงไม่มีหรอกนะ....ไอ้พ้าาาาาาาาาร์....ที่.....อะไรของนายนั่นน่ะ....เราชอบความสงบ...นายก็รู้ ๆกันอยู่”
“หล่อแม่งคาบช้อนทองมาเกิดแท้....อิจฉานายชะมัด”
“ใครบอก....นั่นน่ะเงินเก็บของเราตั้งแต่เด็ก ๆต่างหาก....เราซื้อเองกับมือ”
“เงินที่พ่อฝากให้ตอนเด็ก ๆ น่ะ....มันไม่ถือว่าเป็นเงินเก็บหรอกนะ....เข้าจายยยยช่ายแม๊ะ”
“พูดมากน่า!!!!”


ให้ตายเถอะ!!!....ภูบดินทร์ไม่เคยเถียงชนะไอ้หมอนี่เลยสักครั้ง....อย่างเดียวที่เขาชนะมัน....แค่เรื่องเดียวเท่านั้น  ที่เด็กหนุ่มผู้เพียบพร้อมอย่างเขาสามารถแข่งกับมันได้อย่างไม่อายปาก...



คงจะเป็นเรื่องความสูงโค้งสุดท้าย....โค้งที่ร้อยแปดสิบสี่....เขาแซงร้อยเจ็ดสิบเก้าจุดห้าของมันไปได้อย่างเฉียดฉิว  ก่อนที่วิวัฒนาการความสูงของพวกเขาจะหยุดลงในเวลาที่ไล่เลี่ยกัน
.
.
.
.
.
“นั่นอะไรน่ะ....”


เขาถามไอ้หนุ่มดอยตาตี่  เกี่ยวกับบางสิ่งที่โผล่พ้นชายแขนเสื้อ...เด็กดอยชอบใส่แขนสั้น  เขาเคยบอกมันจนปากเปียกปากแฉะ  ว่าเสื้อแขนสั้นมันไม่สุภาพ....เสื้อแขนยาวที่พับแขนก็ไม่น่าดูเช่นกัน  มันสวนกลับ....บอกว่าเขาชอบทำตัวเป็นลุงแก่ ๆ แถมยังเหน็บเขาอีก....ว่าลุงที่ไหนเขานั่งจิ้มไอแพดกัน!!!!


“พ่อดินพาไปร้านคนรู้จักน่ะ....เจ๋งใช่มั้ยล่ะ....ตอนสักน่ะไม่เจ็บอย่างที่คิดนะเฮ้ย  เหมือนมดกัด.....ถ้าอยากดูมากกว่านี้ก็ตามมาดิ”


ไอ้เด็กดอยยักคิ้วกวนโอ้ย  ก่อนจะเดินนำเขาไปยังห้องน้ำชั้นบนสุดของหอสมุด  คนตอนนี้เริ่มบางตา  แต่ห้องน้ำก็ไม่ได้น่ากลัวจนเกินไปนัก  เพียงแต่ค่อนข้างเงียบ  และไม่ค่อยมีคนใช้....



ถึงตอนนี้คงไม่ต้องบอกแล้วล่ะมั้ง....ว่าพวกเขานั้นสอบติดมหาวิทยาลัยที่เดียวกัน....ยิ่งกว่านั้น....คณะเดียวกันอีกต่างหาก....เศรษฐศาสตร์...



“เราชอบลายการ์ตูน....มันน่ารักแล้วก็เหมาะกับเราดี...สมัยนี้ใครจะมาสักลายมังกร...เสือเผ่นล่ะว๊า....แต่เราก็มีหัวเสืออยู่ตรงอกนา....ถึงได้จะถอดให้ดูไง....ส่วนตรงหลังก็มีนามสกุลเราด้วย....จริง ๆตอนแรกจะสักชื่อพ่ออ่ะนะ....แต่กลัวคนอื่นน้อยใจ...แล้วมันจะเยอะไป....ก็เลยสักนามสกุลแทน....จบ....เอ้าดูซะเซ่”


เฮือกกกก......ไอ้ดอยถอยเสื้อ.....กำเดาภูบดินทร์จะไหลเป็นน้ำก๊อก....มันเบ่งกล้ามแขนเพื่ออวดรอยสักรูปการ์ตูนหมาสุดหลอน  เด้งกล้ามอกให้ดูหัวเสือแนววินเทจ....ก่อนจะหันหลังให้ดูฟร้อนท์ไทย...สินมั่งคั่ง....เอ่อ...นามสกุลดูรวยไปนะ....ว่าไหม?


ไม่ใช่เวลาหื่น!!!....เพราะเขากำลังโกรธ....แต่ความโกรธของเขามันแฝงด้วยความหื่น...ภูบดินทร์ใช้โอกาสนั้น  ดันตัวเด็กดอยเข้าไปในห้องน้ำเล็ก  ดันจนติดผนัง  ด้วยรูปร่างนักกีฬาที่ซุกซ่อนอยู่ของเขา....เขาเหมือนซุปเปอร์แมนที่แฝงอยู่ในร่างของหนุ่มเนิร์ด....


“เราไม่ชอบ...นายก็รู้....แล้วต่อไปนายจะหางานทำได้ยังไง....นายจะเข้าบริษัทดีดีได้ยังไงกัน”
“อะไรของนายวะ....จะยั้วะทำไมเนี่ย....มันไม่ได้น่าเกลียดสักหน่อย....ในร่มผ้าทั้งนั้น”
“แล้วถ้าต่อไปนายหยุดไม่ได้ล่ะ....เกิดนายเผลอไปสักเต็มตัวขึ้นมาจะว่าไง....แล้วนี่นายไประเบิดหูมาด้วยเรอะ!!!!”
“เราโตแล้ว....ไม่ใช่เด็ก ๆ นายจะอะไรนักหนาวะ”
“ก็เป็นห่วงไงเล่า!!!!.....รู้ว่านายรำคาญ.....แต่มันอดได้ที่ไหน”


ภูบดินทร์ซบหน้าลงบนแผ่นหลังเปลือยเปล่า  จากการใช้กำลังจับกุม....เปลี่ยนเป็นอ้อมกอด....เด็กดอยรู้สึกกึ๋ย ๆนิดหน่อยที่ถูกเพื่อนรักกอด....ถึงแม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ใช่เพื่อนแบบลับ ๆกันอีกต่อไปแล้วก็ตามที


“เออ...สัญญา....จะไม่ทำอีก....ที่ทำไปแล้วก็แล้วไปเนอะ”
“อื่อ”
“คราวหน้าทำอะไรจะขอก่อนละกัน....นายนี่แม่งเผด็จการชิบ....เหมือนพ่อเราเลย” เด็กดอยเพียงเปรียบเทียบยกตัวอย่าง....หากแต่ภูบดินทร์กลับเข้าใจแบบนั้นจริง ๆ
“เห็นมั้ย....พ่อนายก็คงไม่ชอบ”


เรื่องรอยสัก....รอยสักของเขาทำเอาบ้านแทบแตก.....แต่ไม่ใช่เขาหรอกที่โดนเล่น  โน่น....พ่อดินตัวต้นคิดโน่น.....โดนไล่เตะจนเอวเคล็ด....นั่นก็ถึกเกิน....ไม่โต้ไม่ตอบ....ปล่อยให้หมีแก่ใส่ไม่ยั้ง


“พอได้แล้วมั้ง....กอดนานไปแล้ว....เดี๋ยวหวั่นไหวนะ”
“เชี่ยนี่”
“ด่าเหรอหล่อ....หล่อด่าได้ด้วยเนอะ”
“พอก็พอวะ....เดี๋ยวแม่งมีใครมาเห็น  แล้วจะเอาไปคิดอกุศล”



เขาอยาก....อยากเหลือเกินที่จะใช้กำลังบังคับให้มันตกเป็นของเขา




แต่ความใสซื่อของมัน....ทำให้เขาตัดใจทำเรื่องแบบนั้นไม่ลง...





เมื่อไหร่เด็กดอยจะมองเห็นถึงความรักของภูบดินทร์....









รักที่มากกว่าคำว่าเพื่อน....
.
.
.
.
.
To be con

มาแล้ว....อย่างที่เคยสัญญาว่าจะอัพเดตชีวิตตอนโตด้วย
เด็กน้อยโตแล้ว  ถ้าคนแต่งมีหลุดใช้คำว่าเด็กชายฝากเตือนด้วย....ตรวจทานแล้วสองรอบ  แต่กลัวพลาดค่ะ

[Gemm]

เมื่อไรอีม้งจะเสร็จนายเฟิร์สซะที

[bebe]

กรี๊ดดดด เริ่มเผยใจกันมาที่ละน้อยละ ตอนหน้าของเรื่องของเคี้ยงหน่อยสิคะ
อัปเดตมั่ง ตอนนี้นางเดตกะคัยอยู้ อยากรู้จุง555

[konnarak]

อ๊ายยยยยยยยย ใครจะเสร้จใครเนี้ย  กรี๊ดดดดดดดดด

[insomniac]

หนูเฟิร์สมันอดทนเก่งแฮะ ปีสองแล้ว ยังไม่....,

[TENSHINEKO]

แสดงว่าเคี้ยงสวยเช้งแล้วใช่มะ

จับกดเลยนายเฟิร์ส จับเด็กดอยกดเลย 55

[Zitraphat]

แอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!!!!!!!!!!!!!!!!!! (แตกสาวกันเลยทีเดียว!!)

[ka[ze]na]

ฮิ้ว!!!!~ โตแล้วๆๆๆๆ ชอบๆๆๆ น้ำยายไยย อิๆๆๆๆ

[punchnaja]

ไม่รู้ว่าเด็กน้อยถ้ารักกันแล้วจะเป็นไงแฮะ โดยเฉพาะพ่อของภูน่ะ ไม่มีวันยอมแหงมๆ น่าสงสารภูที่ซู้ดดดดด

[eastwind]

อั๋ยย่ะ  สองหน่อโตเป็นหนุ่มแล้ว เมื่อไหร่จะเสียหนุ่มกันซะทีล่ะคะ ตะเอง

[pooinfinity]

รักต้องปล้ำคะลูกกกกกกกกกกกกกกกกก เรื่องนี้ปรึกษาพ่อดินด่วนๆ

[kaokorn]

ดีใจที่เฟิร์สแซงโค้งร้อยแปดสิบสี่มาได้ในที่สุด
สงสารเคี้ยงต้องอิจฉาเด็กดอยแน่ๆ 5555+
ไม่ต้องผ่าให้เจ็บตัวก็ได้อ่ะ อิอิ

[mutyamania]

ตอน  ฉันต้องทำ...ทำอะไรสักอย่างแล้ว






“มนต์สิทธิ์ ๆ”


นักศึกษาที่เดินผ่านไปมาต่างก็แอบอมยิ้ม  ชื่อพ้องกับนักร้องลูกทุ่งนั่นก็อีกเรื่อง  ค่าที่ว่ามันออกจะเชยไปหน่อย  แล้วก็ค่อนข้างขัดแย้งกับบุคลิคของเจ้าของชื่อนั่นก็อีกประเด็นหนึ่ง  แต่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะไม่ค่อยทุกข์ร้อนเสียเท่าไหร่  เขาใช้ชื่อนี้มาจะยี่สิบปีแล้ว  แล้วก็ไม่ได้รู้สึกอับอายอะไรมากมายนัก  คนอื่นเสียอีกที่ชอบอายแทนเขาอยู่ร่ำไป


“ไรครับพี่”
“เอ้านี่....เอาไป”


รุ่นพี่คณะเดียวกันกับเขา  หนำซ้ำยังอยู่ชมรมกีฬาเหมือนกัน  แถมยังบังเอิญเป็นพี่รหัสอีกต่างหาก  ตรงหน้าของไอ้หนุ่มดอย  คือผู้ชายที่ดูดีมาก ๆคนหนึ่ง  แถมยังเคยเข้าประกวดหนุ่ม men health อีกต่างหาก  ชายหนุ่มส่งกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ให้เขา  สีหน้าดูไม่ค่อยชอบใจนัก  เขารับมาดู  แล้วทำหน้าเหวอใส่


“เหวอเชี่ยไรเนี่ย.....รักษายิ่งชีพนะมึง....นั่น....เพื่อนมึงเดินมานั่นแล้ว...พี่ไปล่ะ....ไม่ถูกชะตา”


กว่าจะเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร  รุ่นพี่คนนั้นก็ไปเสียแล้ว  เด็กดอยหันไปมองใครอีกคนหนึ่ง....ที่ถึงแม้จะไม่ได้ทำหน้าตาบูดบึ้ง  แต่ก็สัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่ไม่ค่อยจะสู้ดี....ไปจนถึงขั้นเหวี่ยงทางแววตา


“ไอ้พี่แฟรงค์มันมาคุยอะไรกับนายวะม้ง”
“อ่า.....”

ยังไม่ทันจะอ้าปากตอบ  ก็ถูกอีกฝ่ายโบกมือตัดบทเสียดื้อ ๆ

“ช่างเถอะ.....เราไม่อยากรู้.....เลิกเรียนแล้วไปห้องเราก่อนนะ....”
“ไม่เที่ยวห้างเหรอ”
“บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าใช้คำพูดแบบนี้!!!.....มันเชย!!!....เที่ยวฮงเที่ยวห้างอะไรกัน  จะไปเดินสยาม....ไปเซ็นทรัล....เดอะมอลล์อะไรก็พูดไปสิวะ....”
“มึงจะของขึ้นทำไมเนี่ย...กลัวนะไอ้สาด”


ภูบดินทร์หงุดหงิดมากถึงมากที่สุด  บางครั้งเขาก็เบื่อความซื่อบื้อของมัน....ถึงไอ้ความซื่อบื้อนั้น  จะเป็นเหตุผลอีกข้อหนึ่งที่ทำให้เขาชอบมันมาก ๆก็ตามที
.
.
.
.
.
.
“ไม่เปลี่ยนกางเกงเหรอ....ยืมบ๊อกเซอร์เราก็ได้.....ไม่อึดอัดรึไง”


ภูบดินทร์ในชุดไพรเวท  บอกกับเพื่อนที่ยังอยู่ในเครื่องแบบนักศึกษา  หนุ่มดอยเต่าทิ้งตัวลงบนที่นอน  นอนกลิ้งเกลือกไปมาอย่างเบื่อหน่าย  บนเตียงมีงานที่อาจารย์สั่งเอาไว้  แต่เขาขี้เกียจเกินกว่าจะเริ่มลงมือทำ


“อะไรของนายเฟิร์ส....ลงไป.....อึดอัด”
“ก็บอกให้เปลี่ยนชุด”
“เปลี่ยนทำไมแว๊....เดี๋ยวก็กลับแล้ว”
“อยากกลับมากหรือไง”


หนุ่มดอยถอนหายใจพรืด  ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลยสำหรับเขา  ที่ไอ้เพื่อนตัวดีชอบเข้ามากอด  มาหอม  ในเวลาที่อยู่กันสองต่อสองแบบนี้  ความเคยชิยในวัยเด็ก  กับการเติบโตมาในครอบครัวสุดเพี้ยน  ทำให้เขามองเห็นเป็นเรื่องธรรมดา  บางครั้งเขาเคยแอบคิด  ว่าหมอนี่อาจจะเป็นเกย์...หรืออะไรแนว ๆนั้น  แต่มันก็ไม่เคยทำอะไรเขาไปมากกว่าที่ทำอยู่  ก็แค่ถูกเพื่อนหมั่นเขี้ยวก็เท่านั้นล่ะ....



เขาบอกตัวเองแบบนั้น.....



“เราเห็นไอ้พี่แฟรงค์มันยื่นอะไรให้นายด้วย”  ภูบดินทร์เอาคางเกยกับไหล่เพื่อนซี้ที่กำลังเล่นโทรศัพท์มือถือ  เขานอนทับไปบนตัวของมันที่กำลังนอนคว่ำ  ซอกคอขาว ๆถูกไซร้แหย่  แต่มันก็ไม่ได้ว่าหรือขัดขืนอะไรเขา  นอกเสียจากรำคาญมาก ๆ แค่.....'ฮื่ออออออ'....ออกมาดัง ๆ แล้วเบี่ยงหลบเท่านั้นเอง
“ไม่มีอะไร....เรื่องส่วนตัวน่ะ”
“เดี๋ยวนี้หัดมีเรื่องส่วนตัวแล้วเหรอม้งงงงง”
“เฮ้ยยยย.....ไม่เอา....ไอ้เชี่ยยยย....อย่าาาาาาาาาาาาา”


สองหนุ่มกอดรัดกันไปมาอยู่พักหนึ่ง  หนังสือและอุปกรณ์เครื่องเขียนหล่นกระจายเกลื่อนอยู่ด้านล่าง  สุดท้ายภูบดินทร์ก็ล้วงเอาบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเพื่อนรักได้สำเร็จ  เด็กหนุ่มยิ้มอย่างผู้ชนะ  ก่อนจะหน้าเจื่อนลง  เมื่อเห็นว่าอะไรเป็นอะไร


“ทำไมต้องให้เบอร์กันด้วย....มันจีบนายเหรอม้ง”
“ไอ้เชี่ยนี่....คิดได้เนอะ”


แล้วทำไมถึงจะคิดไม่ได้  มันไม่รู้หรอกว่ามันน่ะทั้งใสซื่อแล้วก็น่ารักแค่ไหน  โอเค....ที่ว่ามันก็ไม่ได้ใสขนาดนั้น  ถึงมันจะทันคนในระดับหนึ่ง  แต่กับบางเรื่องมันก็โง่จนไม่น่าเชื่อ  หรือบางทีมันอาจจะไม่ได้คิด  ไม่ได้สนใจอะไรเลยก็เป็นได้



โดยเฉพาะเรื่องที่มันน่ารัก  มันไม่เคยรู้ห่าอะไรเลยว่าตัวเองนั้นน่าขยำขยี้ขนาดไหน  ถึงตัวมันจะโต  ถึงกล้ามมันจะใหญ่  แต่สำหรับเขาแล้ว....แล้วเขาก็คิดว่าคงจะสำหรับคนอื่น ๆด้วย.....มันน่ารัก!!!!


“เอามาเฟิร์ส.....กว่าจะได้มารู้มั้ยมันยากแค่ไหน”
“นี่อย่าบอกนะว่านายก็มีใจให้มันด้วย.....นี่นายเป็นฝ่ายขอเบอร์เหรอม้ง!!!”
“ไปไกลแล้ววววว....นั่นเบอร์ของต้าร์....ชีตาร์ดาวคณะบริหารนะไอ้เฟิร์ส....เอามานี่...กูหวง”


กระดาษในมือของภูบดินทร์  ถูกฉกทีเผลอ  เรื่องที่ได้รับการอธิบายเมื่อครู่  ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกดีขึ้น  ไอ้เด็กน้อยในคอนโทรลของเขามันกำลังจะบินเดี่ยว  และคิดที่จะตีจากอ้อมแขนของเขาเสียแล้ว  ไอ้ตาขีดยักคิ้วข้างเดียวเพื่อเป็นการตอกย้ำ...ยักคิ้วข้างเดียวเป็นอีกเรื่องที่เขาไม่สามารถทำได้....เหมือนจะสื่ออยู่กลาย ๆ ว่าเรื่องนี้  เขาไม่มีวันเข้าไปยุ่มย่ามได้



มันกำลังจะมีแฟน  นี่เป็นเรื่องที่เขารับไม่ได้



ช่องว่างที่เขาเกลียดที่สุดเริ่มจะก่อตัวขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งแล้ว


“เล่าให้เราฟังบ้างสิ”  ภูบดินทร์ตบที่ว่างข้างตัวเขา  พอมันกระเถิบตัวขึ้นมานั่งด้วย  เขาก็โอบคอมันเอาไว้  พยายามจะงับหูมันเล่น  แต่มันก็เอนตัวหลบท่าเดียว
“ไม่มีอะไร....ก็แค่แลกกันน่ะ....เพื่อนของต้าร์แอบปลื้มไอ้พี่แฟรงค์  ต้าร์เลยขอให้เราช่วย  แลกกับเบอร์ของเค้า.....เคยขอหลายครั้งแล้วแต่ไม่ได้ซักที  ทุกวันนี้คุยกันผ่านเฟส  แค่เค้ากดรับเราเป็นเพื่อนก็น้ำตาจะไหลแล้วนาย  คนนี้แม่งยากชิบ  แต่ก็ดีไม่ใช่เหรอ....ยาก ๆ น่ะ”
“ไปรู้จักกันตอนไหนทำไมเราไม่รู้วะ”
“ตอนรับน้อง....”
“ตั้งแต่ปีหนึ่งเลยเรอะ!!!”
“ทำไมวะ....ทำไมต้องรู้ทุกเรื่อง  ไม่ได้อยู่ด้วยกันยี่สิบสี่ชั่วโมงนี่หว่าเฮ้ย  มันก็ต้องมีเวลาส่วนตัวกันบ้าง  ใครจะจีบต่อหน้านาย  ถ้านายไม่คาบไปแดร๊ก  ผู้หญิงก็เมินเรา....แล้วหันไปแดร๊กนาย  เป็นงี้กี่ครั้งแล้ว  ตอนเด็ก ๆน่ะ”


มันรำลึกความหลังในวัยเยาว์  ตอกย้ำให้เขารู้สึกแย่เข้าไปใหญ่  เพราะงี้สินะ  ถึงได้ระวังตัวเหลือเกิน  ในสายตาของมัน  เขาคงเป็นคนที่ไม่น่าไว้ใจสุด ๆ  แต่มันจะรู้มั้ย  ทุกครั้งที่เขาทำลงไป





ก็เพราะไม่อยากให้มันไปสนใจใครนอกจากเขา


สำหรับเขา....มันเป็นเพื่อนคนแรก....และคนเดียว  แต่เขาเป็นคนโลภมาก  เขาไม่อยากได้เพื่อน  เขาต้องการมากกว่านั้น  มากขึ้น....มากขึ้นเรื่อย ๆ......


อยากปล้ำมันตอนนี้...เดี๋ยวนี้  มองหน้ากันไม่ติดก็ช่างแม่ง  เขาอยากจะครอบครองมัน  อยากทำลามกกับมัน  อยากให้มันรู้ว่าเขาคิดไม่ซื่อกับมัน....



ทำสิ...ทำสิ...ทำสิ....
ปิศาจในสมองร้องสั่งเขา....


“นายชอบเค้ามากเลยเหรอ”
“เออดิ....พอนายรู้แล้วนายก็จะแย่งอ่ะ....ไม่ให้นะเว้ย  ยังไงก็ไม่ให้  คราวนี้เราสู้ตายเลย”
“เราไม่แย่งนายหรอก”
“ดี....ถือว่าสัญญาแล้วนะ”
“ขอจุ๊บปากได้มั้ย....หมั่นเขี้ยวว่ะแมร่ง....อย่างกับเจลลี่”
“ขอเยอะไปแล้วหล่อ...ปากตัวเองมีก็ขบเล่นไปเด่”
“ไม่ชอบเลย....เวลาที่นายสนใจคนอื่นนอกจากเรา”
“เป็นอะไรไปเนี่ย.....อ้อนตีนนะหล่อนะ....ขาดความอบอุ่นรึไง”


เขาซบลงบนอกของมัน  รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นลูกแมวขี้อ้อน  เขานึกด่าตัวเองที่ขี้ขลาด  ขี้ขลาดเกินกว่าจะทำลายความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนที่ยาวนาน  ขี้ขลาดเกินกว่าจะทำให้มันเสียใจ  รู้ตัวอีกทีก็ถดกายลงไปกองอยู่บนตักของมัน  มันชะโงกหน้ามองเขา  แล้วยิ้มแฉ่งจนตาปิด


“มีเพื่อนกับเค้าคนนึงก็ร้ายชิบ....หล่อแม่งใจร้ายกับเราตลอด....แต่ก็เกลียดไม่ลง”  มันว่า  ก่อนจะตบกะโหลกเขาเบา ๆ อย่างหยอกเย้า



เขาต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ....อะไรก็ได้





จะปล่อยให้ของรักหลุดมือไปน่ะเหรอ?...... 








คำว่ายอมแพ้ไม่เคยมีอยู่ในพจนานุกรมของภูบดินทร์
.
.
.
.
To be con
หนุ่ม ๆเขาหยอกเย้ากันตามประสาเพื่อนสนิท  ส่วนเรื่องของหนวด....อุ๊บส์....เรียกหนวดไม่ได้แล้วสินะ  เรื่องของคุณพี่สาวจะได้อ่านอีกครั้งก็ตอนจบอ่ะค่ะ  อดใจรอนะคะ 

[bebe]

สู้ๆนะหนูเฟริสช๊อยย

[Zitraphat]

พระจันทร์ยิ้ม

ได้ฟังเรื่องราวของเธอ
เรื่องเดิมๆ ที่เธอชื่นชอบใคร เธอแอบรักใคร
มันช่างทรมานเหลือเกิน
ที่ต้องฟังและทำตรงข้ามใจ
อยู่อย่างนี้ต้องฝืน

ต้องยิ้มเหมือนพระจันทร์คืนนั้น
ที่ยิ้มและดูสดใสไปกับเธอ
โดยที่เธอไม่เคยสังเกต
ว่าส่วนใหญ่จริงๆ ของจันทร์
มันช่างแสนจะดูมืดมน

เมื่อไหร่จะมองตรงนี้ คนที่อยู่ข้างเธอ
เขาก็แค่เพิ่งเจอ รักฉันนะเธอได้ไหม
แต่ก็รู้ว่าฉัน คงถามได้แค่ในใจ
เพราะไม่กล้าเสี่ยง และไม่พร้อมที่จะเสี่ยง
กลัวเธอจะเปลี่ยนไป

ยังต้องเป็นผู้ฟังที่ดี เมื่อเวลาที่เธอพบรักใคร
ได้แต่รับฟังไว้

และยิ้มเหมือนพระจันทร์คืนนั้น
ที่ยิ้มและดูสดใสไปกับเธอ
โดยที่เธอไม่เคยสังเกต
ว่าส่วนใหญ่จริงๆ ของจันทร์
มันช่างแสนจะดูมืดมน

เมื่อไหร่จะมองตรงนี้ คนที่อยู่ข้างเธอ
เขาก็แค่เพิ่งเจอ รักฉันนะเธอได้ไหม
แต่ก็รู้ว่าฉัน คงถามได้แค่ในใจ
เพราะไม่กล้าเสี่ยง และไม่พร้อมที่จะเสี่ยง
กลัวเธอจะเปลี่ยนไป

เมื่อไหร่จะมองตรงนี้ คนที่อยู่ข้างเธอ
รักเธอมาเสมอ หันมองกันบ้างได้ไหม
แต่ก็รู้ว่าฉัน คงถามได้แค่ในใจ
เพราะไม่กล้าเสี่ยง คงไม่คุ้มที่จะเสี่ยง
กลัวเธอจะจากไป


มัวแต่ลงเพลงให้ ลืมบวก  +++เป็ด +++ โหวตให้ก่อน ชอบจังเรื่องนี้ เชียร์นายอยู่นะสินเชื่อ ...

[๛ナーリバス๛]

เอาล่ะวะ  เพิ่มมีพัฒนาการ

หม่งม้งเริ่มชอบสาวๆ เริ่มอยากมีแฟน

เฟริสก็สมควรทำอะไรบ้างแล้วนะ นี่รอมานานมากแล้วอ่ะ ตั้งกี่ปี

กดๆ กันไดอล้ว (รีบไปไหนยะ)

ม้งน่ารักอ่ะ เรียก เฟิสว่าหล่อทุกคำเลย หล่อจริงเปล่า ถ้าหล่อจริงๆ หันมามองคนใกล้ตัวมั่งจิ อย่าสายตายาว


จุ๊บๆ นะเชลบี้

[mutyamania]

ดันนนนน

[mur@s@ki]

สู้ๆนะหล่อ   

[kyoya11]

แต่ละคนนี่โตเป็นผู้ใหญ่ถึงแก่ เอ่อ..
หล่อก็อย่าเพิ่งยอมแพ้ จีบม้งต่อไป
ตอนนี้อยากรู้คู่ของแม่สาวคัพซีจังเลย

[Silhouette]

เข้ามารอคนที่น้องเคียงจะลงเอยด้วยค่ะ 

[monkaew]

คิดถึงนะคับสนุกมาก

[konnarak]

หล่อสู้ๆๆ