หัวข้อ: รักต้องสูบ - ตอนคั่นสั้นมาก(อิงกระแสนิดนึง) (27/02/2014)

[mutyamania]

ในวันที่ฝนตกหนัก.....



เกลียดเสียจริงหน้าฝน.....เด็กชายมนต์สิทธิ์เบื่อ ๆ เซ็ง ๆ การที่ต้องอยู่รอให้คนมารับหลังโรงเรียนเลิก  ท่ามกลางสายฝนที่กระหน่ำลงมาไม่ขาดสาย  นั่งมองพ่อแม่คนแล้วคนเล่ามาพร้อมกับร่มคันใหญ่ในมือ  เพื่อรับเหล่าเด็กประถมทั้งหลาย ที่รออยู่ใต้อาคารเรียน....คนแล้วคนเล่า


ยังไม่โตพอที่จะมีโทรศัพท์......ลุงหมีบอกมางี้นะ....เด็กดอยเคยลองขอดู  เพราะเพื่อน ๆ ก็มีกันหมด  รบเร้าจนหมีใหญ่รำคาญ....


ลุงหมีเลยตัดสินใจยกโทรศัพท์....รุ่นสมัยสงครามโลกครั้งที่สามสิบเก้า(จำมาจากหนังแผ่นทุนต่ำที่ซื้อมาจากตลาดนัดใกล้บ้าน)ให้เขา  อย่างเยิน....เด็กดอยหัวเราะแหะ ๆ แล้วบอกลุงแกไปว่า.....ไม่ดีกว่า....เลยโดนโบกไปที  โทษฐานเรื่องมาก


แล้วก็ยังไม่โตพอที่จะกลับบ้านด้วยตัวเอง  แต่มันคงจะดีกว่านี้  ถ้าคนมารับรู้จักตรงเวลาบ้าง  แต่เด็กน้อยรู้ดี  ว่าเขาเป็นแค่ผู้อาศัย  ไม่ควรเรียกร้องอะไรมาก  รอก็รอ....มาช้าแต่ก็ไม่เคยไม่มา  ลุงหมีไม่เคยผิดสัญญาเวลารับปาก....แต่ก็อย่างว่าแหละ  เพราะลุงแกก็ไม่ค่อยจะรับปากอะไรเสียเท่าไหร่นักหรอก


วันนี้ไม่เหมือนทุกวันหรอกนะ  เด็กชายมนต์สิทธิ์ไม่ยืนรอลุงหมีใต้อาคาร  เบื่อคำถามของคุณครูกับเพื่อนสอดรู้  ครั้งหนึ่งพี่เคี้ยงเคยมารับ  พวกสาว ๆ ที่มีแววว่าจะกลายเป็นสมาคมแม่บ้าน  อันชอบนินทาชาวบ้านในอนาคต  ต่างก็รุมซักไซ้เขาอย่างสนใจ  ส่วนพวกเด็กผู้ชายก็คอยแต่จะล้อเขา  ไม่เห็นไปล้อพี่เคี้ยงบ้างเลย  ไม่กล้าหรอก  เพราะพี่เคี้ยงจะไม่ด่าพวกมัน  แต่จะไปด่าคุณครูแทน  แล้วคุณครูก็จะไปลงที่พวกมันนั่นแหละ....


หอคอยในสนามเด็กเล่นเพิ่งสร้างเสร็จ  มีเสาให้รูดลงมา  พวกเด็กโตชอบเล่นกัน  เพราะพวกนั้นตัวโตแล้ว  ส่วนเด็กอย่างเขากลับรู้สึกว่าสูงเกินไป  แถมอีกอย่าง  มีคนชอบแกล้งเขานี่นะ  เกิดมันแอบปีนตามหลัง  แล้วผลักเขาตกลงมาจะทำยังไง  เด็กชายมนต์สิทธิ์คิดแล้วก็สยอง  เขาจึงปีนไปชั้นบนที่มีหน้าต่างกระจกสำหรับมองดูวิวแทน  ไม่เลวแฮะ  จากจุดนี้ถ้าลุงหมีมารับ  เขาต้องเห็นแหงแซะ.....ว่าแล้วก็กวาดสายตามองผู้ชายร่างใหญ่  หน้าโหด  แต่ชอบสวมเสื้อยืดมิคกี้เมาส์เหมือนเด็ก ๆ...


.
.
.
.
.
.
.
ช้าตามเคย.....แถมเริ่มเบื่อแล้วด้วย  ฝนตกหนัก....ไปไหนไม่ได้  ถ้าไม่มีฝนนะ  ป่านนี้เขาออกไปเล่นเครื่องเล่นอื่นแล้ว  ดีเสียด้วยซ้ำ  เด็กคนอื่นกลับไปหมดแล้ว  สนามนี้ก็เป็นของเด็กดอยเต่าแต่เพียงผู้เดียว  หึหึ



อา.....




สไลด์เดอร์จ๋า......ราวไต่......ราวโหน......บ้านกระท่อม......ปราสาทและโดมพลาสติก.....สะพานโค้ง....ม้ากระดก......ชิงช้า....เครื่องหมุนด้วยก็ได้







หม่งม้งทำได้แค่มองพวกแกจากตรงนี้สินะ




น้ำตาจะไหล.....มีพ่อกับเขาคนหนึ่งก็ไม่เคยจะรักใคร่....แม่ก็ดันหนีหาย.....ลุงก็เอาแต่เมา  ไม่รู้ว่าป่านนี้สร่างแล้วหรือยัง  รักพี่เคี้ยงที่สุด  แต่ก็เข้าใจแหละ  พี่เคี้ยงเรียนอยู่  ไม่ค่อยมีเวลาว่างให้เขาบ่อย ๆ แต่คนที่ว่างนี่สิ  ดันบกพร่องในหน้าที่ซะไม่มี



โป้งลุงหมีแล้ว....จะงอน....จะดื้อ....จะไม่คุยด้วย.....จะหนีไปนอนกับพี่เคี้ยง......ถ้าไม่โดนพี่เคี้ยงไล่ออกมาน่ะนะ


“ฮู่วววววว.....ไอ้เบ๊อะ....รอไอ้ตุ้ยนุ้ยมารับเรอะ....หรือว่ารอพี่ตุ๊ดของนายอยู่ฮึ.....หวาย.....ไม่มีใครมาเหรอจ๊ะ.....ร้องไห้แล้วดูสิ”
“ไปให้พ้นเลย!!!!  มาทางไหนกลับไปทางนั้น  ไม่มีอารมณ์นะจะบอกให้”


ซวยมหาซวย!!!!  ไหงไอ้เวร(ศัพท์ลุงหมี)ห่านี่ถึงยังอยู่อีก.....ปกติบ้านไฮโซของมันจะต้องมารับกันแล้วนี่นะ  ฝนตกเรอะ....ไม่น่าจะเกี่ยว....พ่อแม่ไม่ว่างเรอะ.....ทุกทีมันก็กลับกับลุงคนรถนี่หว่า....เอ.....หรือว่าลุงคนรถจะรถเสียนะ.....




บางทีพ่อแม่มันอาจจะเบื่อก็ได้นะ....ที่มีลูกชายจัญไรๆ(ศัพท์ลุงหมี)แบบมัน  มันคงถูกปล่อยเกาะ  สะใจชะมัด



“ถ้าอยากรู้จะบอกให้ก็ได้.....ลุงโชครถชน....แต่ไม่ตายหรอกนะ....รถเสีย....เลยมารับช้า....”
“ไม่อยากรู้!!!!”
“พ่อกับแม่จะมารับเรา....แต่ตอนนี้ประชุมอยู่....เดี๋ยวก็มาแล้ว”
“ก็บอกว่าไม่อยากรู้ไง”
“ที่เราตัวไม่เปียก....เพราะเราอยู่ในนี้นานแล้ว....อยู่อีกชั้นนึง....แต่เปล่าตามนายมานะ....เราได้ยินเสียงไอ้ขี้แยกำลังร้องไห้  ถึงได้รู้ว่ามีไอ้ขี้แยแอบรอพี่ชายตุ๊ดมารับอยู่ข้างบน....”
“ร้อนตัว....”
“เราไม่ได้ตามมา.....เราแค่เข้ามารอแล้วติดฝน”
“แต่เรามาก่อนนาย....เพราะฉะนั้น....นายแหละตามเรามา”
“เราไม่รู้ว่านายอยู่บนนี้....เพราะฉะนั้น....ไม่ได้ตามเว้ย”
“พูดเว้ยหยาบคาย....แล้วตอนนี้นายก็รู้แล้วว่าเราอยู่บนนี้....เพราะฉะนั้นนายตามเรามา....ไม่ต้องเถียง  นายแพ้แล้ว  แพ้แพ้แพ้แพ้....ขี้แพ้”
“เดี๋ยวโดนต่อยเลยไอ้ตาหยี!”
“ไม่กลัว....เราก็ต่อยเป็น....ไอ้ตาโต!!”
“นึกว่าเป็นแต่ข่วนกับตบซะอีก.....ชิส์....น้องตุ๊ด!!!”
“ตุ๊ดพ่อง!!!!!!!!!”
“อะไรคือพ่อง?”
“หึหึหึ”


เด็กชายมนต์สิทธิ์ชนะแล้ว  เขารู้ในสิ่งที่มันไม่รู้.....ศัพท์ผู้ใหญ่แปลก ๆจากลุงหมีช่วยไว้แท้ ๆ  ถึงแม้ว่าจะไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องเรียน  เรื่องวาดรูป  คณิตศาสตร์  ภาษาอังกฤษโครตยาก....ไม่เกี่ยวกับชั่วโมงพละ  ไม่มีอาจารย์คอยพูดชมต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้น  ว่าเก่งมากจ้ะ...เด็กชายมนต์สิทธิ์.....ก็ตาม



แต่แค่นี้....เด็กหลังห้องอย่างเขาก็ถือว่าเป็นชัยชนะเล็ก ๆที่ยิ่งใหญ่แล้วล่ะ.....



“อ่ะ.....ให้ยืมเล่น”
“อะไร?”
“ไม่เคยเห็นรึไง....โทรศัพท์มือถือไง....รุ่นนี้จอกว้าง...เล่นเกมส์ได้ด้วย.....นายเอาไปเล่นเหอะ...ระหว่างรอมันน่าเบื่อนา....”
“ให้เราจริงอ่ะ”
“เออ”
“แกล้งป่ะ....พอเราจะรับ....นายก็จะชักมือกลับสินะ....เจอบ่อยแล้ว  ไม่หลงกลหรอกจะบอกให้”


พ่อหนูตาตี่....หรี่ตาแคบลงอย่างคนรู้ทัน  เด็กหน้าหล่อนามว่าภูบดินทร์....หรือน้องเฟิร์สช๊อยส์  ที่แปลว่าตัวเลือกแรก  ถอนใจอย่างรำคาญ  ก่อนจะยัดโทรศัพท์สมาร์ทโฟนของตน  ใส่ลงในมือของอีกฝ่าย.....


“มุขเฉิ่ม ๆ เราไม่ชอบเล่น....บ้านเรารวย  ถึงนายจะไม่คืน  พ่อเราก็ซื้อเครื่องใหม่ให้อยู่ดี  แต่ถ้านายขโมยล่ะก็  โดนต่อยตาแตกแน่...”
“กดไง....สอนหน่อยเด่”
“บ้านนอกว่ะ”
“เราไม่เคยมี”
“จริงอ่ะ.....ใคร ๆ เค้าก็มีกัน.....บ้านนายจนเหรอ”
“ลุงบอกว่ามันไม่จำเป็น”
“นั่นแหละบ้านจน”
“เอาคืนไปเลยไป”
“อย่าขี้งอนเหมือนผู้หญิงเลยน่า....มานี่....จะสอนให้ว่าเล่นยังไง....สอนครั้งเดียวพอนะ....ไม่จำก็ไม่สอนแล้ว....ไม่ให้เล่นด้วย”
“เออ”


เวลาที่ผ่านไปอย่างช้าๆ ก็ยังคงช้าของมันเหมือนเดิม  เด็กน้อยทั้งสองไม่ได้สนใจด้วยซ้ำ  ขอแค่ข้างนอกยังไม่มืดเป็นใช้ได้  ทั้งคู่เล่นกันจนเพลิน....หากว่ามีใครมาขัดจังหวะในตอนนี้  เมื่อนั้นแหละ  เด็ก ๆ ถึงจะตระหนักได้โดยสัญชาติญาณว่า.....เวลาช่างผ่านไปเร็วแท้....


“พ่อแม่นายไปไหน....ทำไมนายถึงให้ลุงอ้วนมารับทุกวันเลย”
“แม่เราไปทำธุระ....ลุงหมีไม่อ้วนซักหน่อย....แค่ตัวใหญ่เหมือนหมี...โฮกกกกกก”
“แล้วพ่อล่ะ....”
“พ่อไปไหนแล้วไม่รู้.....อยากจะล้อก็เชิญ....เราไม่สนใจหรอก....แต่ห้ามล้อลุงหมีกับพี่เคี้ยง....กับแม่ด้วย”
“นายไม่รักพ่อเหรอ”
“แพ้แล้ว....เห็นมั้ยนิ.....เพราะนายอ่ะ.....ตายเลย.....”
“ชิส์”


เด็กชายรูปหล่อ.....ภูบดินทร์....หรือเฟิร์สช๊อยส์....เด็กน้อยชอบมองไอ้หมอนี่จากด้านข้างเวลามันเผลอชะมัด  ไอ้เด็กดอยตัวตันเล่นเกมส์จากโทรศัพท์ของเขาอย่างเมามันส์  ไม่สนใจว่าตัวเองกำลังโดนจ้องไม่วางตา  เขาชอบตัวกลม ๆที่เหมือนกับตุ๊กตาหมีที่ห้อง  ตาหยี ๆ ดูไร้อารมณ์  เหมือนตัวการ์ตูน  ตอนที่กำลังขี้เกียจสุด ๆ....พวงแก้มสองข้างก็น่าหมั่นเขี้ยวจนอยากจะหยิกให้ย้อย....เหมือนอะไรดีนะ....อืม.....จะว่าไปก็เหมือนหมาที่บ้านเลยแฮะ


ก็หมาที่บ้านเขาแก้มมันห้อยติดพื้นเลยนี่นา.....น่ารักดี....แถมยังชอบทำหน้าตาขี้เกียจ....เหมือนไอ้หมอนี่เป๊ะเลย


“ไอ้ม้งงงงงง.....อยู่บนนั้นหรือเปล่าน่ะ.....”  น้ำเสียงแหบห้าว  เจือสำเนียงสุรานิด ๆ ตะโกนเรียกเด็กดอยจากด้านล่าง....ชิบหาย....ไม่ใช่ว่ามารอเขานานแล้วนะ....มีหวังโดนด่าต่อหน้าศัตรูแหง....
“คร๊าบบบบบบบ.....อ่ะคืน....ลุงเรามารับแล้ว....กลับล่ะนะ”
“ม้ง.....เดี๋ยวดิ...รอเราด้วย”
.
.
.
.
.
.
“ให้ตายเถอะ.....แล้วทำไมกูจะต้องบ้าจี้มานั่งรอเป็นเพื่อนมันด้วยนี่....เพื่อนแกอ่ะไอ้หลาน”



คุณลุงตัวโต....ตัวจริงไม่เห็นจะใจดีอย่างที่ไอ้เด็กดอยว่าเลยซักนิด  เด็กรูปหล่อนั่งตัวแข็งทื่ออย่างเจี๋ยมเจี้ยม  กลายเป็นเขาที่ป่านนี้แล้ว...พ่อกับแม่ก็ไม่ยอมมารับอย่างที่สัญญากันเอาไว้ 


ฟ้าเริ่มมืด....หิวก็หิว....ท้องร้องแล้วด้วย....เด็กชายภูบดินทร์ไม่เคยรู้สึกขี้แพ้  แล้วก็ขายขี้หน้าแบบนี้มาก่อนในชีวิต  ต่อหน้าต่อตาคู่อริหมายเลขหนึ่ง  ที่เขาเพิ่งจะผูกมิตร(แบบชั่วคราว)ไปหมาด ๆ


“สงสารมันลุง....มันให้ม้งเล่นมือถือด้วย.....รุ่นนี้เจ๋งมากเลยนา....แต่มันแพ๊งแพง....ลุงหมีไม่มีปัญญาซื้อให้ม้งหร๊อก”
“อ้าวไอ้เด็กเชี่ยนี่....”
“ห้ามพูดคำหยาบนะลุง”
“แล้วแกจะยุ่งอะไรด้วยวะ....ไอ้นี่มันใช่คนที่ชอบแกล้งแกรึเปล่านะม้ง....อยากเอาคืนมั้ย.....จับมัดขังห้องน้ำแม่งเลย”
“อย่านะ....ลุงโรคจิต....ลูกเค้ามีพ่อมีแม่....ขืนนายทำล่ะก็....โดนสั่งเก็บแน่.....หึหึหึ”



ปากเก่งนะเฟิร์สช๊อยส์....ถ้าไม่กลัวแล้วไหงถึงได้วิ่งไปขู่เขาเสียตั้งไกลแบบนั้นล่ะ



“คงอีกนาน....งั้นพวกเราไปหาอะไรกินกันดีกว่าลูกไป....ตามเพื่อนแกมานี่ดิ๊....ลุงถูกหวยมา  จะพาไปเลี้ยงไก่ทอด”
“เอาที่แถมของเล่นด้วยนะ”
“เออ ๆ ๆ....แต่ห้ามฟ้องไอ้หนวดล่ะ  เป็นเด็กดี....แล้วลุงจะถอยมือถือให้เครื่องนึง”
“ไม่เอาแบบลุงนะ....เพื่อนล้อตาย”


ทั้งสามนั่งอัดกันบนมอเตอร์ไซด์คันเก่า  เด็กชายภูบดินทร์โทรบอกพ่อกับแม่....แต่ติดต่อกันไม่ได้เลย....มีแต่คนรถที่โทรมา....บอกว่ารถซ่อมเสร็จจะรีบไปรับเขาอย่างเร็วที่สุด....




พ่อกับแม่ผิดสัญญาประจำ....ถ้าไม่ได้ลุงเพี้ยนกับไอ้บ้าตาหยีนี่....ใกล้มืดอย่างนี้  เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปรอลุงโชคที่ไหน







ลืมบอกไป....เด็กชายเฟิร์สช๊อยส์น่ะ....ขี้กลัวผีโครต ๆ เลยล่ะ
.
.
.
.
.
.
.
To be con


จุดเริ่มต้นของสัมพันธภาพแบบลับ ๆ ระหว่างไฮโซน้อยกับเด็กดอยเต่า 

[รอยเขียน]

บวกก่อนอ่าน ตาหวานก่อนเม้นท์ อ่านเสร็จเดี๋ยวมาเม้นท์อีกรอบ 
V
V
V
ซ้อนสามตำรวจจับ......ไปกับหมี หิวก็มีมาม่าฉะแล้วกัน 

[Zitraphat]

บวกเป็ดบวกโหวต....บวกให้หมีแก่โหดๆกับเด็กดอยและเจ้าของโทรศัพท์ 

[t2007]

หม่งม้งน่าร้ากกกกก

[gupalz]

จุดเริ่มต้นของเด็กดอยเริ่มแล้ว
ลุงหมีแกก็ยังเกรียนอยู่ อิอิ

[Rulia]

เฟิร์สช้อยส์ น่าร้ากก สเป๊คเลยอ่า

เด็ก หล่อ รวย หยิ่ง มาดคุณหนู         

[choijiin]

แลดูน่าสงสารนะอิเด็กสินเชื่อ
เดี๋ยวอีกหน่อยจะต้องมาง้อหม่งม้งน้อยของชั้น
แม่จะสมน้ำหน้าให้ 55555
 

[qq_oo]

ชอบๆๆๆ เด็กชายม้งจังเลย

[hello_lovestory]

เรื่องของเด็กๆ น่ารักเสมอ

[ปุยหมาม่วง]

สั่นอ่ะ สั้น!!!!

เอาอีกๆๆ

มาต่อเร็วๆน้า

[na_near]

เด็กกำลังดตนี่มันน่ารักน่าฟัดจริงๆ 
เป็นได้ชัดว่าเฟิร์ซช้อยขี้เก็กมาตั้งแต่เด็ก  ส่วนนู๋หม่งม้งก็กวน(ทีน)แบบน่ารักเบาๆมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย อิๆ
ส่วนลุงหมีช่วงนั้นคงกำลังโทรมสินะ  เห้นป่าวเด็กเป็นยาอายุวัทณะ ถูกพี่ดินกินปุ๊บดูดีขึ้นปรับ เอนไซร์เค้าดีจิงๆ คึ

[ordkrub]

อ่านแล้ว ยิ่งรักม้ง
ไม่เอาจุดด้อยมาทำให้ตัวเองเศร้า
มองโลกในด้านบวก
ชอบๆๆๆๆๆ

[tuckky]

หม่งม้งน่ารัก 

[konnarak]

น่ารัก เอาอีกๆๆๆ

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

ทำไปได้

[ปุยหมาม่วง]

รอบนี้นานจังเลย จะมาต่อวันไหนน้า T T

[mutyamania]

ซอร์รี่ ฟอร์ เลทลี่นะคนอ่าน......ไม่มีเวลา  ทั้งงานราษฎ์งานหลวง....จิกหัวใช้กันกระหน่ำซัมเมอร์เซล  อย่าทิ้งเด็กดอยกับไอ้เด้กสินเชื่อนะคะ  ถ้ามีเวลาจะพยายามมาต่อให้บ่อยที่สุด  เท่าที่จะทำได้







เจ้าเล่ห์นักนะมึงอ่ะ





“ลุงโชค....นี่เฟิร์สช๊อยส์เองครับผม....วันนี้ทำรถเสียอีกได้แม๊ะ....แล้วจะให้ตังค์กินขนมนะลุงนะ”
“แต่คุณหนูครับ...”
“วันนี้พ่อกับแม่กลับดึกครับ...ผมอยากอยู่เล่นกับเพื่อน....ลุงโชคทำอย่างอื่นไปก่อนสิครับ  ผมไม่ฟ้องพ่อกับแม่หรอก  แต่ห้ามเมานะ  เดี๋ยวเราจะโดนกันทั้งคู่”
“ครับคุณหนู...คุณหนูว่าไงก็ว่างั้น....แต่ว่าไม่ต้องให้ตังค์ลุงก็ได้ครับผม”
“โอเช....รักที่สุด....ลุงโชคแค่นี้นะ....ผมไปเรียนก่อน....มาซักหกโมงเย็นนะครับผม”
“.....”






ไอ้เด็กแสบหน้าหล่อ  ยืนทำท่าทางลับ ๆล่อ ๆ หลังห้องน้ำชาย  โทรศัพท์ราคาแพงกว่าค่าเทอมยกขึ้นแนบหู  แต่ก็ยังไม่วายป้องปากกระซิบกระซาบ  ทั้งที่ตรงนั้นไม่มีใครอยู่เลยแม้แต่คนเดียว....



แกร๊กกกก....บรี๋ยยยยย!!!!



ผะ....ผี.....เฟิร์สช๊อยส์กลัวผีที่สุด  นี่เป็นจุดด้อยที่มีเพียงไอ้ดอยเต่าที่รู้  แต่ก็แปลกที่มันไม่ยักกะใช้จุดนี้มาเล่นงานเขาคืน  ว่าแล้วก็รีบเผ่นกลับห้องเรียนโดยเร็วที่สุด....ชั่วโมงศิลปะ  วิชาโปรดของไอ้หมอนั่น  หึ....ประเดี๋ยวต้องไปแสดงฝีมือข่มเสียหน่อยละ....



ไม่ได้หรอก....อุตส่าห์รบเร้าป่าป๊าไปเรียน....คอร์สละตั้งแพงเว่อรรรรรรรร์



เด็กชายภูบดินทร์ยิ้มไม่หุบ  ตลอดทางไปห้องเรียนสีขาว  เขาชอบฉีกหน้าไอ้เด็กตี๋แก้มห้อย  ชอบทำให้มันอาย  ชอบแกล้งให้มันขายขี้หน้า.....และที่สำคัญ.......








ต่อหน้าสาว ๆ ที่มันชอบ





ไม่รู้ทำไม....แต่มันสะใจพิลึก
.
.
.
.
.
.
.
.
คนก่อนก็สายป่าน....มาคราวนี้ก็ยัยฟ้าใส




เด็กหล่อหงุดหงิด  คราวก่อนโน้นไอ้แก้มห้อยของเขาก็ไปก้อร่อก้อติกกับยัยเด็กตัวเล็ก  หน้าใส  ท่าทางบอบบางขี้โรค  จนเขาต้องไปจัดการสอยมาเป็นของตน(ในช่วงเวลาอันสั้น---ทำเอาเพื่อนลับ ๆของเขาซึมไปสองอาทิตย์)  มาคราวนี้เป็นยัยเด็กแก่นกะโหลก  ท่าทางรักสวยรักงามเกินเด็กประถม  รู้มาก  แถมยังสูงยาวเข่าดีกว่าเพื่อน ๆในห้อง  ให้ตายเถอะ....ยัยนี่สูงกว่าเขาเสียอีก(เด็กผู้หญิงมักจะโตเร็วกว่าเด็กผู้ชายเสมอ)


ฟ้าใส....ไม่ชอบแบบนี้เลย  ยัยสายป่านยังดูซึน ๆอึน ๆน่ารักกว่าอีก  แถมพูดง่าย  พูดรู้เรื่อง  ขอเป็นแฟนก็ยอม  ขอเลิกกันก็ไม่โกรธ  แหงล่ะ....เพราะเขาซื้อตุ๊กตาหมีแบบอัดเสียงได้  ราคาแพงเว่อรรรร์ให้เป็นของกำนัลนี่นะ


“ดอยมานี่เด๊ะ”
“ไรของนายแว๊....ตูมตาม....เข้าห้องไปก่อนไป....เดี๋ยวเราตามไปเล่นด้วย  ว่าไงเบื๊อก”
“กำเริบละ....ดอย....รู้นะว่านายกำลังคิดอะไร”
“เบ๊อะ!!!!”
“นายสิเบ๊อะ....คอยดูเถอะ....คราวนี้นายก็จะต้องเสียใจอีกล่ะว๊า....อยากสาวติดก็ต้องมีกระตังค์อ่านะ  แต่อย่างนายนิ...อายุสามสิบจะมีกระตังค์รึเปล่าก็ม่ายรู้...ถึงมีก็แค่พนักงานต๊อกกะต๋อย  ส่วนเราอ่ะ...ว่าที่มะ-หา-เสด-ถี...ไปล่ะ...อ้อ...หมู่นี้ชักจะสนิทกับไอ้ตูมตามฟันห่างมากไปแล้วนะ  ไม่ชอบเว้ย....ไอ้ลิ่วล้อ”


พูดจบก็ตบกะโหลกเด็กดอยป้าบใหญ่  โชว์พลังให้ลูกกะจ๊อกตัวโตสองคนที่เดินกอดคอมาด้วยกันแต่ไกลลิบ  เด็กชายมนต์สิทธิ์ลูบหัวตัวเองป้อย....ป้อย....พี่เคี้ยงสอนว่า....ถึงเราจะเป็นเด็ก  แต่ถ้าอยากเหนือกว่าคนอื่น  ให้ดัดจริตทำตัวเป็นผู้ใหญ่  พูดอะไรให้มันยาก ๆ เข้าไว้.....อยากต่อยแม่งคืน  แต่ตอนนี้ทำได้แค่พูดแบบไม่มีเสียง









เชี่ย!!!!!
.
.
.
.
.
.
.
“เพ่เคี้ยง.......”
“อะไรยะ”
“ผู้หญิงเค้าชอบอะไรในตัวผู้ชายงั้นเหรอ”
“อีแก่แดด”




โป๊กกกกกกก




ถูกพี่สาวหน้าโหดเขกกะโหลกร้าว  ซ้ำรอยที่ไอ้หล่อมันทำเอาไว้  พี่เคี้ยงร้องไห้....เขาเองก็เช่นกัน  ไม่ใช่เพราะเจ็บหรือเสียใจ  แต่เพราะตอนนั้นพี่เคี้ยงกำลังปอกหัวหอมอยู่น่ะสิ


เขาอยากรู้....เรื่องนี้มันเกินขีดจำกัดของเด็กประถมอย่างเขา  โอเค....เขามันไม่ค่อยสันทัดเรื่องหลีหญิง  เพราะหน้าตาไม่ถูกจริต  หัวไม่ไบรท์  ไม่ใช่เด็กป๊อบปูล่าร์  เขาถึงต้องมาถามกูรูความรักอย่างพี่เคี้ยง  เพราะพี่เคี้ยงได้ชื่อว่าเป็นนักดูละครหลังข่าวระดับประเทศ



“เงินไงยะ....ผู้หญิงชอบผู้ชายที่เงิน....ไม่ก็....มันติดเรทอ่ะ  แกยังละอ่อน  อย่าไปรู้เลย  เอ้า....มาช่วยหั่นผักซิ  พี่จะไปปลุกตาแก่ลงมาถอน  คอยดูน้ำแกงให้ด้วยนะ....ป๊านะป๊า.....เมาหัวราน้ำทั้งปีทั้งชาติ....งานการไม่รู้จักไปทำ”



คำตอบนั้นกระจ่าง....คำตอบเดียวกันกับที่ไอ้เด็กหล่อมันตอบเขา....เอายังไงดีล่ะ  เพราะไอ้เด็กโครตจนอย่างเขา  ดันไปชอบสาวน้อยที่ฮ๊อตซ่าส์ที่สุดในโรงเรียนซะแล้วสิ





อย่าได้มาสั่งให้เขาเจียมตัวเชียว
.
.
.
.
.
.
หงุดหงิด....หงุดหงิด



เขาสอยยัยฟ้าใสจอมเอาแต่ใจได้สำเร็จ  แต่สวรรค์ก็ยังไม่เป็นใจ  ดันส่งยัยป้าหน้าจัดเต็มลงมาเป็นมารกันเห็น ๆ กลางวันแสก ๆ



เขาหวงมัน  ลิ่วล้อของเขา  มิตรภาพลับ ๆ ที่มีแต่เขากับมันเท่านั้นที่รู้  กับมันเขาไม่ต้องเก๊ก....อันที่จริงเขาก็เก๊ก  แต่มันก็เป็นการเก๊กโดยธรรมชาติ  ไม่เหมือนที่เขาเก๊กยามอยู่ต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ


ไม่ชอบเวลาเห็นมันกระหนุงกระหนิงกับเพื่อนฟันห่าง  คราวก่อนอุตส่าห์ทำเบนโตะ(ข้าวกล่อง)อลังการงานสร้าง(สวนสัตว์เอย  โลกใต้ทะเลเอย  อุลตร้าแมนเอย)ไปอวด  มันไม่สนใจเขาเลย  ด้วยความโกรธ....ถึงขั้นยอมเสียฟอร์ม  ออกปากกับมัน  ว่าจะแบ่งกุ้งตัวโตให้กินแบบไม่อั้น  ดีนะ  ที่ตอนนั้นลิ่วล้อสองคนของเขามีเวรล้างช้อนส้อม  ไม่อย่างนั้น....พัง....พัง....


ไม่ชอบที่ต้องแกล้งมันแรง ๆ ดึงกางเกงมันจนเห็นตูดอวบ ๆ กับเจ้าดอกจำปีหุบ  มันร้องไห้  ร้องเป็นวรรคเป็นเวร  มีแต่เขานี่แหละที่ทำมันน้ำตาแตก  ตั้งแต่ย้ายมาโรงเรียนนี้  เขาเห็นมันร้องนับครั้งได้  แล้วทั้งหมดก็เป็นฝีมือของเขา.....ของเขาคนเดียว


เขาชอบแกล้งมัน....แต่ไม่ใช่แบบที่ทำต่อหน้าคนอื่น  เขาชอบทำให้มันหน้าแดง  ทำอะไรไม่ถูก  ยั่วให้มันโกรธ  ไม่ก็บิดแก้มห้อย ๆ จนแดงก่ำ





ว่าแต่เขาจำยัยป้าฉ่ำโบ๊ะนี่ได้นะ  ถึงจะแต่งหญิงแบบจัดเต็ม  ไม่ผิดแน่ ๆ.....
.
.
.
.
.
เด็กชายมนต์สิทธิ์แอบได้ยินไอ้เด็กหล่อแอบนัดหมายกับฟ้าใส  สาวในฝันของเด็กประถม(เพศชาย)ทั้งโรงเรียน  เขาลงทุนแคะกระปุกหมู  และอ้อนวอนยอมทำทุกอย่าง  เพื่อให้พี่สาวคนดีคนเก่ง  ช่วยเขาที.....เขาเองก็ดูละครมาเยอะ  ไม่สนุกเท่าการ์ตูนหรอก  แต่มันก็ได้แง่คิดหลายอย่าง  ที่สามารถนำมาใช้ได้  อาทิเช่น  ฉากสะดุดลงไปนอนทับกันบนพื้นคอนกรีต  ปากชนแก้ม  หน้าแดงม้วนต้วน  ฉากก้มเก็บของแล้วมือไปโดนกันเบา ๆ  แล้วไฟดูด (อันนี้ลองทำแล้ว  แต่ฟ้าใสชักมือออกอย่างรังเกียจ) ฉากพระนางเล่นบทประชดประชัน  เพื่อให้อีกฝ่ายหึงหวง  ไอ้เด็กหล่อเป็นตัวร้าย  ส่วนพี่เคี้ยงก็เป็นนางรอง....อยากให้เป็นนางเอกอยู่หรอก  แต่ฟ้าใสน่ะ  น่าร๊ากกกก....กว่ากันแยะ


“คิดได้เนอะเด็กสมัยนี้”
“ได้ผลแน่นอน  งานนี้เค้าเลี้ยงพี่เคี้ยงไม่อั้น”
“ย่ะ....แม่หมูแกร๊วยรวยนิ....”
“เด็กอย่างเค้าเก็บได้เท่านี้ก็เริ่ดแล้ว”



มันได้ผลล่ะ.....ฟ้าใสหึงเขา  เพราะพี่เคี้ยงแต่งหน้ามาซะสวยจัด  แต่เขาว่ามันดูสยองแล้วก้ผิดกาลเทศะไปหน่อย  เขาก็ไม่เข้าใจเรื่องของผู้หญิงหรอก  รุ้แต่ว่าฟ้าใสเต้นเหยง ๆ กระหายในตัวเขาขึ้นมาทันที  แหงล่ะ....เด็กประถม  ได้เดทกับนางแบบ(อุปโลกน์)สาวแสนสวย  ฟ้าใสจะได้มองเขาใหม่  ถึงไม่มีเงิน  แต่เขาก็เท่ห์  เท่ห์กินไม่ได้  จับต้องไม่ได้.....แต่มันเท่ห์อ่ะ....







ก็คนมันเท่ห์




 




เขาได้ควงฟ้าใสสมใจ  แต่แล้วก็เบื่อ....ฟ้าใสงี่เง่า  เอาแต่ใจ  คบแล้วเงินค่าขนมร่อยหรอ  เขาเลยตัดสินใจคืนให้ไอ้เด็กหล่อ  แต่มันไม่รับคืนนี่สิปัญหาใหญ่....




มีทางเดียวคือหันไปควงยัยตุ่ม....ลูกสาวเฮียขายหมู  ยัยนั่นคลั่งเขาน่าดู  แถมแรงเยอะ  กระแทกยัยฟ้าใสจอมสะตอเบอร์แหลจนปลิวติดผนัง  เอาสิวะ....เอาซี๊....




คราวนี้แน่จริงก็ลองมาแย่งดูสิมา!!!!!
.
.
.
.
.
.
หึงหึงหึง.......หึงคืออะไรก็ไม่รู้แหละ  แต่ตอนนี้เขากำลังหึง



เขาเองก็ดูละครมาเยอะ  ก็เลยพอจะเข้าใจความรู้สึกของพระเอก  เวลาที่นางเอกไปอี๋อ๋อกับพระรอง  ถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้วพระรองจะต้องเสียใจ  แต่เขาไม่ชอบอะไรยืดเยื้อ  เด็กชายภูบดินทร์อยากได้อะไรก็ต้องได้เดี๋ยวนั้น....



แต่คราวนี้เขาเองก็ไม่อยากลงมือ....ลงทุน....เข้าไปแย่งยัยน้องออยไซส์ช้างนั่นมาเป็นของตนหรอกนะ  ขืนบอกเลิกมีหวังโดนทับแบนแต๋  ที่สำคัญ....ยัยบ้านั่นเครซี่ไอ้ดอยของเขา  ไม่ชายตาแลเขาเลยสักเศษเสี้ยวหนึ่ง....



เห็นทีต้องให้ไอ้ตี๋ดำ....ลูกกะจ๊อกมือขวาลงมือเสียแล้ว  ก็เหมาะกันดีจะตาย  สำหรับยัยนั่น.....หม่งม้งน่ะน่ารักเกินไป  ดูยังไงก็ไม่เข้า  นั่นน่ะสัตว์เลี้ยงของเขานะ  ตุ๊กตาหมีของเขา  เพื่อนลับ ๆ ของเขา.....





นางเอกของเขา.....





แต่เอ.....นางเอกมันเป็นผู้ชายได้ไหมนะนั่น  ยังไม่เคยเห็นละครช่องไหนสร้าง  ดีสิ  ภูบดินทร์ไม่ชอบซ้ำทางคนอื่น....





“ฮัลโหล.....นาย....นายชื่ออะไรนะ.....นายนั่นแหละ.....เรามีงานให้ทำ  แลกกับโทรศัพท์รุ่นล่าสุด.....สนป่ะ”




ที่จริงเวลาอยากได้อะไร  เด็กชายภูบดินทร์มักอ้อนคุณป๊า....อ้อนแม่จ๋า.....แต่กับไอ้ดอยเต่า  ได้ลงมือเองแล้วมันรู้สึกภูมิใจชะมัด
.
.
.
.
.
.
To be con


ชักจะเกินเด็กประถมไปแล้วนะมึงอ่ะ
55555+

ใครอ่านแล้วงง  ไปหาอ่านตอนพิเศษของคู่นี้ได้ในหน้าแรก ๆ จะแทรกตัวอยุ่ระหว่างตอนของเจ๊หนวด  นะจ๊ะ....รัก...เสมอ

[Rulia]

ยิ่งอ่านยิ่ง 

น้องเฟิร์สช้อยส์ น่ารักเกินไปแล้ว

อยากมีเด็กแบบนี้อยู่ใกล้ๆตัวซักคนจังเลย 

[choijiin]

แหม่ๆๆ
ไอ้เด็กพวกนี้
ทำไมมันแก่แร่ด เอ๊ย แก่แดดแก่ลมขนาดนี้คะคุณพี่
 
แผนการแต่ละอย่างของอิเด็กเงินผ่อน
ยังกับน้องดูละครหลังข่าวยังไงยังงั้น
เกินเด็กไปเยอะแล้วนะแกน่ะ
*เอานิ้วจิ้มหัวเด็กเปรต
 

[monkaew]

สนุกมากเลยคับ

[gupalz]

เด็กสินเชื่อนี่มันมีแผนตล๊อดดด

[ordkrub]

หูย  เด็กมันร้ายยยยย 

[na_near]

ไอ้เด็กสินเชื่อ... น่ารักนะเรา
ชอบเค้าแล้วอ่ะดิ รักเค้าแล้วอ่ะดิ เลยอยากแกล้งอยากเก้บเด็กดอยไปกับตัวเองคนเดียวขนาดนี้ อิๆ
แต่นะ น้องนู๋สินเชื่อใช้เงินหว่านเกินไปรึป่าว  แค่พูดดีๆซื้อขนมให้เด็กดอยกินแบ่งของเล่นให้เล่นบ้าง
แค่นี้เด็กดอยก้ติดแจแล้ว 

[ka[ze]na]

ทำทุกอย่างจริงๆ ค่ะ้น้องเฟริส์ เหอะๆๆๆ

[Damon]

  หมั่นเขี้ยวอิเด็กสินเชื่อนี่มากมาย น่ารักอ่ะ!!!!!!!!
 
รอคนเขียนมาต่อ 

[mutyamania]

ขอบคุณที่ช่วยกันดันนิยายน๊า....ยังไม่มีเวลาแต่งเลยอ่ะ  งานเยอะ....ตอนนี้ว่างก็จริง  แต่หัวมันตื้อไปหมดเลยอ่ะค่ะ....

[t2007]

เจอคนสวมหน้ากากช่ายมั๊ย ดีแล้ว เป็นบทเรียน ให้เราแกร่งขึ้น
หม่งม้งจะเป็นนางเอกของเฟิสช้อยแล้ว

[Jay.iat]

สนุกมากๆเลยครับ ขอบคุณมาก น่าจะมีภาคต่อของเคี้ยง 

[kyoya11]

ตามอ่านจนทัน ชอบมากจ้า 

[mutyamania]

ตอน บุกบ้านไฮโซ






เพล้งงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!!!!


“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”



เสียงกรีดร้องโหยหวน  ราวกับสัตว์ป่าจำพวกแรด  ที่ถูกเป่าด้วยปืนลูกซองเข้าง่ามตูดนั้น  หากฟังเผิน ๆ คนที่เดินผ่านไปมาพาลจะนึกว่าผัวเมียบ้านนี้เขาตีกันอีกแล้ว....



ใช่เสียที่ไหนล่ะ  ก็บ้านหลังนี้น่ะ  มันมีแต่ผู้ชาย  ผู้ชาย  และตุ๊ด  แล้วเสียงที่เหมือนควายโดนเชือดที่แผดดังหลายเดซิเบลนั้น  มันก็คือเสียงร้องของตุ๊ดคนเดียวในบ้าน  ที่กำลังเดือดสุด ๆ


“ไอ้คนเฮงซวย  ป๊าทำงี้ได้ไงวะ  อีกเทอมเดียวเคี้ยงก็จะจบแล้วนะป๊า  แล้วเคี้ยงจะเอาเงินที่ไหนไปจ่ายค่าเทอมวะ”
“ไม่รู้เว้ย  ก็ใครอยากให้เป็นงี้ล่ะฟะ  แกก็ทำงานหนักอีกหน่อยไม่ได้รึไง  อย่ามัวแต่นอนขี้เกียจสิเฮ้ย  ไม่ก็ดร็อป”
“ดร็อป????  แบบที่ป๊าดรอปน่ะเรอะ?????  ฝันไปเถอะย่ะ  เคี้ยงไม่อยากจะเป็นแบบป๊าหรอก  น่าสมเพช!!!!.....ป๊าแม่มพูดจาพล่อย ๆแบบนี้ออกมาได้ไงวะ  อนาคตของเคี้ยงต้องมาพังเพราะผีพนันคนเดียว....ซวยมหาซวย....เกิดเป็นลูกคนแบบนี้มันเวรกรรมอะไรของชั้น!!!!”
“หน็อย  มันจะมากไปแล้วนะหนวด  เป็นแบบป๊าแล้วไงวะ  มันไม่ดีตรงไหนถามหน่อยดิ๊  แล้วก็ไอ้บ้านเปรตหลังนี้น่ะ  มันก็มีแต่รายจ่ายนี่เฮ้ย  คนหาเงินก็มีแค่คนเดียว  ไหนจะแก  ไหนจะไอ้ม้ง....แล้วเป็นลูกป๊าน่ะมันแย่มากใช่มั้ย....รู้งี้ไม่เลี้ยงให้เปลืองข้าวสุกหรอก....แม่แกยังไม่เอาแกเลยไอ้เคี้ยง....รู้งี้เอาไปทิ้งถังขยะเปียกให้มดกัดจู๋ดีกว่าว่ะ...”
“ช่ายซี๊.....บ้านหลังนี้น่ะมันรายจ่ายเย๊อะ....ไหนจะค่าหวย  ค่าบอล  ค่าเหล้า....ทิปหมอนวดอีก....ของจำเป็นทั้งนั้น  ตาแก่.....ตาแก๊!!!!!” 
“แก...แก....แก....บาปแท้....น้ำตากูจะไหล....ไอ้ลูกบ้าเอ๊ย!!!!”
“ไม่ต้องมามั่วเลยป๊า  ป๊าเคยทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันบ้างมั้ย  เงินที่ใช้ก็ของย่าทั้งนั้น  ใช้อยู่คนเดียว  เคี้ยงนี่ที่ทำงานหาเลี้ยงป๊าน่ะ  แล้วดูสารรูปเคี้ยงสิ  หน้าเหี้ย ๆ อย่างนี้มันจะไปทำงานหอยอะไรได้ยะ  นอกจากงานใช้แรงน่ะ  มันเหนื่อยนะเว้ย....ตามใช้หนี้ให้ป๊าน่ะ”
“เออ  แกมันวิเศษ  แม่มหาจำเริ๊ญญญญญ  แม่ลูกบังเกิดเกล้า  ตอนเด็กไม่เห็นร้ายแบบนี้  หึ.....เคี้ยงจะเลี้ยงป๊า  จะทำให้ป๊าสบาย  ไอ้เด็กตุ๊ดที่ไหนมันเคยพูดวะ  ตอนมันจะเรียนต่อมหาลัยน่ะฮึ!!!!....แทนที่จะช่วยกันไปก่อน...ไม่ได้ให้ลาออกซักกะหน่อย....ส่งตังค์มานะหนวด....อย่าให้ป๊าของขึ้น”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  จะทำม๊ายยยย....ป๊าจะทำไมเคี้ยงงงง  ทนไม่ไหวแล้วนะย๊า!!!!!!!~....ตายเป็นตายสิวันนี้....จะลงไม้ลงมือกับลูกก็เชิญ....คอยดูนะ....ชั้นจะไปจากไอ้บ้านบ้า ๆ หลังนี้....ไปเป็นโคโยตี้ให้มันรู้แล้วรู้แร่ดดด”
“กลับมาแล้วครับผม”


เด็กน้อยผู้ซึ่งไม่รู้อีโหน่อีเหน่  เดินเข้ามาพร้อมกับสมุดวาดเขียนขนาดใหญ่  วันนี้คุณครูให้เขาวาดภาพครอบครัวของฉัน  เพื่อเป็นตัวแทนส่งเข้าประกวด  เขาได้แปดเต็มสิบ  ถึงแม้ว่าจะสู้ภาพของเด็กอีกคน  ที่เขาตั้งตนเป็นคู่แข่งไม่ได้  แต่ครูก็ชมว่าครอบครัวของเขานั้นแปลก  ไม่เหมือนใคร  พ่อหนูน้อยเลยยิ้มไม่หุบจนถึงบัดนี้  แล้วตอนนี้ก็มีอะไรจะอวดพี่ชายกับลุง....แต่ทว่า!!!



“ลุง.....พี่เคี้ยง....ดูรูปเค้าจิ”



ควั่บ!!!
ขวั่บ!!!







เฮือก!!!!


.
.
.
.
.
.
.
.

นี่เด็กน้อยอย่างเขาทำอะไรผิดอย่างนั้นหรือ......ทำไมต้องถูกคนพวกนั้นตวาดใส่หน้าด้วยนะ....ตอนนี้ชีวิตเขากำลังขาลงชัด ๆ แฟนไม่มี....หญิงขยาดโดยไม่ทราบสาเหตุ....เพื่อนรักตูมตามก็ดันย้ายไปอีกคนซะแล้ว  ตอนนี้เหมือนตัวคนเดียว  ให้ไอ้เด็กหล่อนั่นรังแกตามใจชอบ....



ถึงจะมาขอโทษทีหลังก็เถอะ....แบบนี้ก็ไม่ไหว...เป็นเพื่อนกันไหงต้องเก็บเป็นความลับสุดยอด  จะได้เล่นกันก็ตอนหลังเลิกเรียนเท่านั้นเองนะ....ไม่แฟร์




“ไอ้หนู  มาทำอะไรหน้าบ้านคนอื่นแบบนี้หืม ?  ไปที่อื่นไป๊”


ยามวัยกลางคนจอมสันหลังยาว  เพิ่งตื่นจากการหลับใหล  สายตาของเขาพลันเหลือบไปเห็นพ่อหนูน้อยตาตี่  หน้าตาสุดแสนจะกวนโอ๊ย  แม้ว่าตาทั้งสองข้างของเด็กน้อย  จะบวมเป่งเนื่องจากร้องไห้มาตลอดทาง  แต่ก็ไม่ได้ทำให้เด็กชายลดดีกรีความยียวนลงไปได้เลย  เจ้าแก้มยุ้ยสูดน้ำมูกฟืดใหญ่  ก่อนจะยักคิวให้ชายกลางคนผิวดำแดงในเครื่องแบบสีฟ้าเข้ม


“เราอ่ะเพื่อนของเฟิร์ส”
“เฟิร์สไหนของเอ็งวะ  ไปไกล ๆเลย  อย่ามากวน”
“ลุงหลับยาม  เราจะฟ้องเจ้าของบ้าน”
“หน็อยไอ้เด็กนี่”
“ไปบอกเฟิร์สเลยไป  ว่าเพื่อนมาหา  ชื่อคุณม้ง  เร็วดิ”
“คุณหนู....นี่เอ็งหมายถึงคุณหนูสินะ  เครื่องแบบของเอ็งแบบเดียวกับคุณหนูเลย  แต่ข้าไม่เชื่อหรอก  ว่าคุณหนูจะคบเอ็งเป็นเพื่อนน่ะ  เพื่อนคุณหนูแต่ละคนเขามีรถมารับส่งกันทั้งนั้น....”
“เจ้าข้าเอ๊ยยยยยยย  ตาลุงคนนี้หลับยามคร๊าบบบบบบ  เฟิร์สสสสสสสสสสสสสสสสสส  มารับเพื่อนนนนนหน่อยยยยย  มาดูคนหลับยามด้วยยยยยย  เจ้าข้าเอ๊ยยยยยยย  แบบบบบบนี้ต้องงงงงไล่อออกกกกกกกก  ไล่ออก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”
“ฮ๊ะหน็อย  วอนซะแล้วนะไอ้เด็กเหี้ยยยย!!!!”


กว่าคนแก่จะเปิดประตูรั้ว  เพื่อออกมาไล่เตะเจ้าเด็กปากมอม  ไอ้ตัวแสบก็วิ่งหนีไปไกลแล้ว  เสียงล้งเล้งหน้าบ้านนั้น  ดังไปถึงผู้เป็นนาย  แล้วในที่สุดนายกับลูกของเขาก็เดินมาดูที่หน้าบ้าน


“เสียงเอะอะอะไรกันน่ะสมหมาย  ดังไปสามบ้านแปดบ้าน”
“เด็กเหลือขอน่ะสิครับ  บอกว่าเป็นเพื่อนกับคุณหนู  ชื่อ....เอ....มันชื่ออะไรน๊า...ไอ้หมง...ไอ้หม่ำ....ชื่ออะไรกันผมก็ฟังไม่ทันล่ะครับ”  ยามแก่พินอบพิเทาเจ้าของบ้านจนเกินเหตุ  ผู้เป็นนายถอนใจพรืด  โบกไม้โบกมืออย่างรำคาญ  ทันใดนั้น  ไอ้ตัวปัญหาก็โผล่พรวดออกมาจ๊ะเอ๋
“เฟิร์สสสสสสสสสสสสสส”
“ม้ง.....มาไงเนี่ย  แล้วก็เราชื่อเฟิร์สช๊อยต่างหากเล่า!!!....เรียกให้มันเต็ม ๆสิฟะ”


ไอ้ตัวแสบวกกลับมาอีกครั้ง  ไม่รู้หรอกว่าจะได้เจอเจ้าของบ้าน  แค่อยากจะวกกลับมากวนประสาทคนแก่เล่นอีกรอบมันก็เท่านั้น  อยากเกเรให้สุด ๆ เพื่อลืมเหตุการณ์ก่อนหน้าที่ทำให้พ่อหนูน้อยใจ  จนต้องแอบหนีออกมาอย่างที่เห็น


“เชื่อยังล่ะ  ว่าเราน่ะเพื่อนเฟิร์ส  พ่อเฟิร์สหวาดดดดดีคับ”
“มาได้ไงน่ะเรา”  ผู้ชายท่าทางภูมิฐาน  ดูเนี้ยบทุกกระเบียด  เอ่ยกับแขกตัวน้อยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเหลือเชื่อ  จากที่เคยกลัว ๆ ตอนนี้เด็กดอยเริ่มกล้าสบตากับลุงคนนี้แล้ว  ก่อนจะมองค้อนลุงยาม  ด้วยท่าทางที่กระแดะจนน่าเตะตูด
“มาแท็กซี่ครับ....”
“เอาตังค์จากไหนล่ะฮึ”
“ทุบกระปุกหมู”
“เห็นมั้ยเฟิร์ส....เพื่อนเค้ายังรู้จักเก็บ...เราตัวแค่นี้....จะใช้เงินอย่าให้มันเกินตัว....กว่าพวกเราจะมีได้ทุกวันนี้....รู้มั้ยว่าพ่อน่ะเหนื่อย....”
“เอ่อ...เพื่อนคุณหนูเหรอครับนั่น”  ลุงยามเอ่ยขัด  เลยโดนคุณพ่อไอ้เด็กหล่อมองหน้าด้วยสานตาตำหนิ...จนหน้าเจื่อน  หัวเราะแหะ ๆ ไปตามระเบียบ
“ใช่เพื่อนเราเอง....เข้ามาสิวะ....จะยืนงี้อีกนานมั้ย”  เด็กหล่อเหวี่ยง....เนื่องจากถูกเทศน์ต่อหน้า.....”นางเอก”....ของเขา
.
.
.
.
.
.
.
“บ้านนายหรูเนอะ”
“อือ”
“วันนี้วันศุกร์  เป็นวันที่เหมาะจะหนีออกจากบ้าน  นายรู้แม๊ะ”
“ยังไง”
“ก็พรุ่งนี้ไม่มีเรียนไง  แล้วเราก็มาแต่ตัว  เพราะงั้นเราก็นอนค้างบ้านนาย  ยืมเสื้อผ้านายใส่ได้ไงเฟิร์ส”
“ใครจะให้นายค้าง  ขืนมีคนรู้ว่านายกับเราแอบคบกัน  ชื่อเสียงเราป่นปี้แน่”
“ไม่มีใครรู้หรอกน่า....”
“แล้วมาบ้านเราถูกได้ไง”
“เรามีที่อยู่นาย....อย่าถามว่ารู้ได้ไง....ความลับ”
“....เหยยยย.....มันก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไรนิ.....ประเด็นคือ....นายมีที่อยู่บ้านเรา....คิดจะแกล้งอะไรเราคืนสิท่า....ใช่มั้ย....ไอ้คนที่ส่งจดหมายด่าเราคราวก่อนนั้นก็นายสินะเฮ้ย....ถ้าเราจะเอาเรื่องนายน่ะ....นายเละไปแล้ว”
“ก็นายอยากแย่งหญิงเราทำไมล่ะ”
“ก็แล้วจะทำไมล่ะวะ”


เด็กน้อยทุ่มเถียงกันเล็ก ๆ เด็กชายมนต์สิทธิ์ได้ที่อยู่เพื่อนตัวร้ายมาจากแฟ้มของอาจารย์ประจำชั้น  แต่สิ่งที่ไอ้เด็กหล่อทำกับอีกฝ่ายน่ะ  ซับซ้อนกว่านั้น...


ผู้หญิงคนไหนที่ไอ้เด็กดอยชอบ....เขาจะจีบตัดหน้า....ถ้าไม่สำเร็จ...ก็ไหว้วานให้ลิ่วล้อที่เลี้ยงไว้คอยช่วยเหลือ....
ผู้หญิงคนไหนที่มาชอบมัน....เขาก็แค่ปล่อยข่าวเสียหายนิดหน่อย  เพื่อให้ผู้หญิงพวกนั้นขยาด....อาทิเช่น....ลุงหมีเป็นมาเฟีย...เป็นพ่อค้ายาเสพติด....และอีกสารพัด....โธ่....ลุงหมีผู้น่าสงสาร....แล้วแบบนี้  สาวที่ไหนจะกล้าใกล้หม่งม้งกันล่ะ


ดีใจนะที่มันนึกถึงเขา....เวลามีปัญหา....นี่ก็เห็นว่าถูกตวาดมา....โดนลูกหลง....เพราะดันเจ๋อเข้าไปตอนที่พ่อกับลูกเขากำลังปะทะคารมกันอย่างดุเดือด


หม่งม้งของเขา....มาหาเขาเป็นครั้งแรก....แบบนี้มันวิเศษสุด ๆ แค่เล่นกันหลังโรงเรียนเลิกน่ะ....มันไม่เต็มอิ่มเอาเสียเลย  เขาอยากเป็นเพื่อนกับมันแบบเปิดเผย....แต่ศักดิ์ศรีมันค้ำคออยู่




พ่อเรียกเขาว่าไอ้ขี้เก๊ก...
ส่วนแม่ก็เรียกเขาว่า....คุณชายยยยยยย(ลากเสียงยาวจนน่าขนลุก)


“ให้ค้างก็ได้หรอกนะ....แค่คืนเดียวนะเฟ้ย”
“เย้”
“ดีใจอะไรนักหนา”
“บ้านนายติดจาน...คงมีการ์ตูนให้ดูอื้อ....แถมอินเตอร์เน็ตก็ไฮสปีด....แล้ว....แล้ว....เตียงห้องนายก็นุ่ม....”



เขาล่ะหมั่นไส้....ที่มาหากันก็เพราะสิ่งของรอบกายพวกนี้สินะ....ไม่ได้อยากมาหากันจริง ๆซะหน่อย....ไอ้ดอยตุงเอ๊ย!!!!


ก็แค่อยากเอาคืนบ้าง...ตอนเรียนถูกมันแกล้งซะเครียด....ทำดีกับเขาก็น้อยนิด...แค่ตอนเลิกเรียน...มีโอกาสเลยมากอบโกยแม่งเลย...อย่างน้อยค่าไฟบ้านมันต้องขึ้นเพราะเขา...ฮี่ฮี่ฮี่
.
.
.
.
.
.
.
ตกดึกคืนนั้น...หลังจากกระซวกมื้อเย็นสุดหรูจนพุงกลาง  ตามด้วยของหวานฝีมือคุณแม่เพื่อน  เด็กดอยก็ถือโอกาส  อาบน้ำอาบท่าให้คลายเหนื่อยเสียหน่อย....ที่สำคัญ....ห้องน้ำหรูเริ่ด  ไม่เสียแรงที่หนีมาบ้านหมอนี่  ไกลไปหน่อยแต่คุ้มสาดดดดด





เอื๊อก......อาการแปลก ๆ แบบนี้มัน...





ใครบางคนกำลังหวั่นไหว...ไม่เข้าใจตัวเองเลยให้ตายสิ...ความรู้สึกหวิว ๆ แบบนี้....อึดอัด...แต่ก็มีความสุขเล็ก ๆ






เด็กหนุ่มผิวขาวจัด  จ้องมองร่างเล็ก ๆ ที่อวบนิด ๆ กำลังปลดเปลื้องเสื้อผ้าออก  จนเหลือแต่เพียงชั้นในสีขาวลายการ์ตูน  ด้วยตาเป็นประกายวิบวับ  โดยไม่รู้ตัว


จะว่าไปไอ้หม่งม้งมันก็ขาวเหมือนกันแฮะ....ถึงจะขาวสู้ลูกคนมีเงินอย่างนายเฟิร์สช๊อยส์ไม่ได้ก็เหอะ


“นี่นายจะอาบน้ำกับเราจริง ๆ เหรอม้ง”
“เออจิ....ก็นายชวนเรานี่  นายก็ถอดบ้างสิ  เราจะได้ไปเล่นอ่างน้ำวนกัน  ที่บ้านเรามีแต่ตุ่มกับฝักบัวน่ะ  ตื่นเต้น ๆ ๆ”
“เฮอะ...นายนี่มันบ้านนอกชะมัด”
“ก็เราไม่ได้รวยแบบนายนี่....ชิส์”

พ่อหนูม้งค่อย ๆ หย่อนตัวลงไปในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่  อ่างแบบมีระบบน้ำวนช่วยให้ผ่อนคลาย  อากาศนั้นร้อนชื้น  แต่ที่บ้านของนายเฟิร์สนั้นแสนจะเย็นฉ่ำ  ไอ้หมอนี่ถึงจะขี้เก๊ก แถมยังชอบหักหน้าตนต่อหน้าสาว ๆ ไปบ้าง  แต่พ่อหนูม้งก็ชักจะเริ่มมองเห็นข้อดีของนายคนนี้มากขึ้นเสียแล้วสิ  ทั้งสอนการบ้าน(แบบลับ ๆ)  ช่วยติวคณิตศาสตร์(แบบลับๆ)  แถมยังพามาเล่นเกมส์ที่หน้าจอใหญ่บึ้ม(แน่นอน....แบบลับ ๆ)....ในห้องที่จัดเตรียมไว้  เพื่อความบันเทิงของลูกคนเดียวในบ้านโดยเฉพาะ  เลี้ยงขนมอร่อย ๆฝีมือคุณแม่  ทั้งที่ปกติกินเค้กเซเว่นก็หรูแล้ว  แถมยังได้มานอนแช่น้ำเย็น ๆ แบบนี้อีก...


“เราถอดกางเกงในได้มั้ยเฟิร์ส  เวลาอาบน้ำเราไม่ชอบใส่น่ะ  มันอึดอัด”
“เอ่อออ......ตามใจนายสิ  นายไม่อายเราก็ตามใจ”
“ไม่เห็นต้องอายเลยเฟิร์ส....เราอาบกับลุงออกบ่อยไป  เราก็แก้ผ้าหมดเลย......ของลุงนะใหญ่บึ้ม  เรายังเคยจับเลย  ลุงบอกว่า  เดี๋ยวพอเราโตเป็นหนุ่ม  เราก็จะมีแบบที่ลุงมีบ้างเหมือนกัน”
“อะไรนะ  นี่นาย....นี่นาย.....นายอาบน้ำกับไอ้หมีนั่นด้วยเร๊อะ   ไม่ใช่เราหรอกเรอะที่ได้อาบกับนายเป็นคนแรกน่ะ  อะ..อะ..อะ....อะไรฟะ....ไม่ยอมอ่ะ....ไม่ย๊อมมมมมม”
“ทำเหมือนนายไม่เคยอาบกับพ่ออย่างนั้นแหละ....แล้วก็อย่ามาเรียกลุงเราว่าไอ้นะ  เราไม่ชอบ  เราอ่ะรักลุงยิ่งกว่าพ่อแท้ ๆ ซะอีก  เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยว....”



ไรฟะ....อิจฉาไอ้ลุงหมีนั่นชะมัด   บ้า ๆ ๆ ๆ ......หม่งม้งน่ะ  ของเฟิร์สช๊อยส์ต่างหาก  เค้าต้องได้เป็นคนแรกที่เห็นสิ....




พ่อหนูหน้าหล่อเศร้าได้ไม่นาน  ก็มีอันต้องใจเต้นอีกครั้ง  เมื่อปราการด่านสุดท้ายของนายหม่งม้ง  ถูกเจ้าตัวถอดมันออก
 




จูบู้ของไอ้หมอนี่....มันโตขึ้นหรือเปล่านะ???....ถกกางเกงมันบ่อย ๆ แต่ก็เพิ่งได้เห็นเต็มสองตาชัด ๆ ก็คราวนี้แหละ
.
.
.
.
.
.
“หลังนี้แหละลุงโชค....ขอบใจนายนิ....อุตส่าห์มาส่งเรา....แวะเข้าไปในบ้านเราม๊ะ....ดื่มน้ำดื่มท่า...”
“เหยยยยย.....บ้านเราโทรมว่ะ....ไม่เข้าอ่ะ...กลัวถล่มลงมาทับเราตายแหงแก๋”
“ชิส์....ดัดจริต”


นี่น่ะเหรอ....บ้านของไอ้ดอยเต่า....แบบนี้มันยิ่งใช่เข้าไปใหญ่....เหมือนละครที่ดูกับแม่ไม่มีผิด....พระเอกบ้านรวย....ส่วนนางเอกจ๊นจน...


เอาเหอะ....ได้เล่นกันทั้งคืนจนลืมเหนื่อย....แถมได้กอดกับหอมเหม่งมันด้วย....แน่นอน....ตอนที่มันหลับไปแล้ว  ช่างเหมือนฉากที่พระเอกห่มผ้าให้นางเอกด้วยท่าทางทะนุถนอมเสียจริง....


“อีม้งงงงงง.....เพ่ขอโต๊ดดดดดดด.....เพ่สำนึกผิดไปเลี้ยวววววว”
“ลุงก็ขอโต๊ดดดดดดดดด”



อะไรกันฟะ!!!!  พวกคนเพี้ยน!!!!  เด็กหล่อส่ายหน้าอย่างหนักใจ  หนักใจแทนนางเอกของเขา  ที่ต้องมาอยู่ร่วมชายคากับพวกสติไม่สมประกอบ  ตุ๊ดหน้าโฉด....โหดที่สุดในสามย่าน  กับหมีตัวโตที่ดูป่าเถื่อนเหมือนลูกน้องตัวร้าย(ในละครหลังข่าวอีกแล้วครับท่าน)




กลับเถ๊อะ....ไว้วันหลังค่อยมาบ้านของมันบ้างละกัน
.
.
.
.
.
.
.
“โถ....อุตส่าห์วาดรูปให้พี่กับตาแก่ด้วย.....น่ารักจัง”
“ไม่โกรธลุงนะลูก....ผู้ใหญ่ก็เงี้ยะ....ทะเลาะกันเป็นเรื่องปกติ....ใช่มั้ยหนวด”
“ย่ะ....เออ....ค่ะ....ค่ะป๊า”
“ลุงกับพี่เคี้ยงดีกัน....ม้งก็ดีใจแล่วววว....ม้งไม่โกรธหรอก....แต่ก็แค่ปวดใจ”
“โถ....อีเด็กกระแดะ....รู้จักปวดใจ”


ลูกสาวขาโหด....กับพ่อหมีจอมเกรียน  สงบศึกกันชั่วคราว  สุดท้ายลูกสาวก็เป็นฝ่ายชนะ  ไม่ต้องเอาเงินค่าเทอมมาใช้หนี้ที่พ่อก่อขึ้น....ส่วนหนี้สินก็สามารถผ่อนผันได้  เนื่องจากเฮียประวัติดี  ไม่เคยเบี้ยว...แฮปปี้กันทั้งคู่...แต่ที่สุขสุด ๆคงจะเป็นเด็กดอย  พ่อหนูดูสุขสุดขีด  อย่างกับไปแอบพี้เนื้อมายังงั้นแหละ..... 





ใช่ที่ไหนกันล่ะ!!!!.....ที่เรื่องมันจบสวย  เพราะหมีแก่แอบมุบมิบสมบัติเก่าของแม่เอาไว้ใช้คนเดียวน่ะสิ....ไหนจะเงินที่แฮ้บคุณลูกมาซุกไว้ทั่วมุมบ้านอีกล่ะ....รวม ๆกันก็พอโปะหนี้ได้เกือบหมด....





แสบ ๆอย่างลุง  คงต้องรอคนจริงมาปราบแล้วล่ะนะ!!!!
.
.
.
.
To be con…


แอบเอาของเก่ามาขยาย  ไม่ว่างจริง ๆนะคะ  ตอนหน้าจะทำให้ดีกว่านี้  แต่ตอนนี้คนแต่งขอไปตายก่อน  เพลียมากเบย
*พ่อหมียังคงความเอิ่ม....ฉากพ่อลูกเถียงกันอาจจะแรงไปนิด....แต่เราก็ปูเรื่องมาตลอดนะ....เกี่ยวกับความรักความผูกพันธ์ของทั้งคู่  พ่อลูกเผชิญโลก  เลี้ยงดูสไตล์หมี  เลยติดจะเป็นเพื่อนกันมากกว่าเป็นพ่อเป็นลูก
***อีเด็กสินเชื่อยังคงมีปัญหากับชื่อตัวเองตลอด ๆ ๆ