หายหน้าหายตาไปนาน...หึหึ
เค้าขอโทดดดดดดดดดดด งุงิ
มาต่อให้แล้ว อ่านให้สนุกนะคะ
อยากเห็นรอยยิ้ม (จิ้นเอาเองอยู่คนเดียว) ของทุกคน
บทที่ 13 ปีนภู
9โมงเป๊ะ ๆ ผมกับไอ้ป่วนก็ขับรถมาถึงคอนโดไอ้ปิงปอง เห็นมันสองตัวหอบหิ้วสัมภาระ
เตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว ไอ้ปิงปองยืนโบกมือไหว ๆ ให้สัญญาณ
ฟอร์จูนเนอร์สีดำของผมก็มาเข้าจอดเทียบท่าเพื่อรับไอ้ตัวดีทั้งคู่ที่แม่งทำชีวิตคู่ผมปั่นป่วน
ข้าง ๆ ก็มีไอ้ป่วนไม่แพ้กันนั่งยิ้มแป้นรับเพื่อนอย่างหน้าชื่นตาบาน ทีเมื่อเช้ากว่าจะตื่น
ขอย้อนกลับไปเมื่อเช้านี้ .... เมื่อเวลา 7นาฬิกาเป๊ะ ๆ
“นัยตื่น...นัย ตื่นครับ” ผมเขย่าตัวไอ้ป่วน
“อื๊ออออออออ อย่ากวนกุง่วง” มันดิ้นหนีผม มุดหัวเข้าใต้หมอน แถมมือก็เขี่ยลากผ้าห่มมาคลุมตัวซะมิด
“นัยสายแล้ว...มึงจะไปมั้ยภูกระดึงอ่ะ” ผมดึงผ้าห่ม แข่งกับไอ้ป่วน ที่ตอนนี้งอแงใหญ่แล้ว
“ไม่ไป...กุไม่ไปไหนทั้งนั้น กุจะนอนอ่ะ..ฮึก ๆ” ไอ้ป่วนโวยวาย มีแต่เสียงสะอื้นร้องไห้
แต่ไม่มีน้ำตาสักหยด (มารยาจริง ๆ เมียกุ จะยังไงกับแม่งดีครับ)
“มึงจะไม่ไปได้ไง...มึงเป็นคนอยากไปเองนี่นา” ผมกระชากผ้าห่มออกได้แล้ว เหลือแต่เพียงหมอน
ใบนั้นที่มันเอาหัวมุดไว้ด้านล่าง (นี่มึงจะไม่ขาดใจตายแน่ใช่มั้ย...นัย)
“อื๊อออออ ไม่ไป ..ไม่ไป ฮึกๆ เพราะมึงแหล่ะ ฮึก ๆ” มันยังเถียงทั้งที่ไม่ลืมตามามองผมด้วยซ้ำ
“กุเกี่ยวตรงไหน...มึงลุกมาอธิบายกุดี ๆ ซิ มึงอ่ะมันมั่ว” ผมว่านั่งบนเตียงมองไอ้ตัวป่วนที่สำแดงเดช
ได้ผลครับ ไอ้ป่วนเด้งตัวลุกขึ้นนั่งด้วยสีหน้าอาฆาตพยาบาท (เอ่อ..มากไปมั้ยนัยนี่ผัวมึงนะ)
ผมไม่ได้กลัวหรอกครับ ออกแนวฮามากกว่า ดูมันสิ นั่งหันมามองหน้าผม คิ้วขมวดจนแทบจะเป็นเส้นเดียว
แต่ตามันครับตามัน.. ฮ่าๆ ลืมขึ้นมาได้ประมาณ 10% ทั้งที่พยายามจะส่งสายตาอาฆาตมาให้ผมแท้ ๆ
เรียกได้ว่าตามันก็แทบปิดอยู่แล้ว เหมือนไม่ลืมตานั่นเอง ผมอมยิ้มขำ ๆ รอฟังมันเล่า
(หึหึ นัย...ถ้ามึงแค้นกุขนาดนั้น งั้นมึงช่วยลืมตาโต ๆ ของมึงให้ได้ก่อนดีม่ะ
ก่อนจะมองกุด้วยสายตาอาฆาต)
“เพราะมึงนั่นแหล่ะ เสือกเอากุทั้งที่รู้ว่าวันวันนี้จะไปเที่ยว มึงก็รู้ว่ากุจะเหนื่อย
ที่สำคัญทำที่ห้องน้ำอย่างเดียวไม่พอเสือกมาต่อที่เตียงอีก
มึงจะให้กุเอาแรงที่ไหนหนักหนา กุเหนื่อย กุเพลีย กุนอนไม่พอ มึงเข้าใจป่ะ
ถ้ามึงทำครั้งเดียวกุจะไม่ว่าเลย ชิส์ กุนอนแหล่ะ” มันร่ายยาวเสร็จกะจะทิ้งตัวลงนอน
“เดี๋ยว” ผมเอื้อมมือมาดึงไอ้ป่วนไว้ให้มันยังนั่งต่อไป ปากยิ้มกว้างส่งไปให้มัน
มันหันมามองตาเขียว (อันนี้ผมเดาเอา ...เพราะแม่งตาจะปิดอีกแล้ว)
“ไรอีก กุจะนอนอ่ะ ฮึก ๆ” เอาอีกแล้วมีแต่เสียงสะอื้นตาไม่มีน้ำตาสักหยดของมัน หึหึ
“กุยอมรับว่ากุผิดที่เอามึง เพราะมึงน่าเอา แต่แค่ครั้งเดียวว่ะ
ครั้งที่สองมึงทำเองตะหาก ใครที่มันแม่งขย่มบนตัวกุ กุเคยว่าสักคำมั้ย
เมื่อคืนกุบอกมึงแล้วใช่มั้ยว่าเดี๋ยวเหนื่อย .....มึงก็บอกว่าไม่เป็นไรไม่เหนื่อยหรอก
ขออีกที ..ขออีกที แล้วก็ขึ้นมาขย่มเองอ่ะ แล้วจะมาโทษกุได้ไง กุมันส์กุก็เอาต่อดิ
ใครแม่งจะไปหยุดได้ว่ะ มึงเล่นขย่มไปแล้วอ่ะ สรุปผิดกันคนละครั้ง ป่ะไปอาบน้ำ”ผมบอก
สรุปประเด็นเสร็จสรรพ พร้อมลากไอ้ป่วนไปอาบน้ำด้วยกัน
“มึง...มึง ไอ้เอก มึง....” ในที่สุดไอ้ป่วนลืมตาโตๆ ของมันมามองผมเต็มตา เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน
พร้อมแด๊กหัวกุได้ทุกเมื่อ หน้าแดงแปร๊ดด้วยความอาย หึหึ ...(คิดจะเล่นกะพี่เหรอน้องเร็วไปร้อยปี)
ทำท่าเหมือนจะด่า...แต่มันคงนึกคำด่าไม่ออกเพราะยังเช้าอยู่ ที่สำคัญ มันคงอึ้งไม่นึกว่าผม
จะเอาเรื่องจริงมาพูดเล่น กร๊ากกกกกก สะใจ แต่สุดท้ายแม่งก็ยอมไปอาบน้ำกับผมโดยดี
ผมก็ออดอ้อนตามประสาคนรักกัน ทั้งกอด หอม ซุกไซร้ ถูสบู่ให้ แต่ไม่ได้มีอะไรกันนะครับ
ผมแค่อยากให้มันอารมณ์ดี อ้อ มีจูบดูดดื่มอีกเล็กน้อยจูบที่ไอ้ป่วนมักเผลอไผลคล้อยตามผม
สีหน้ามันนี่ น่าจะจัดหนักอีกซักหลาย ๆ รอบครับ พอมันเขินมันก็หายโกรธผมไปโดยปริยาย
เราถึงได้มาอยู่ใต้คอนโดไอ้ปิงปองในเวลานี้ครับ งั้นกลับมาสู่ปัจจุบันกัน
พอผมจอดรถได้ ไอ้สองตัวนั่นก็กระโจนขึ้นรถทันที และแล้วการเดินทางก็ได้เริ่มต้นขึ้น
ผมขับจนมาถึงโคราชไอ้ป่วนก็เริ่มหิว หน้ามุ่ยขึ้นมาอีกแหล่ะ มองผมตาขวางเชียว
(เชี่ยนี่ ... แม่งโดนกุมารทองสิงระหว่างทางป่ะว่ะ ทำหน้ามุ่ยได้ตลอด)
“กุหิว...” และแล้วคำประกาศิษ ก็เริ่มทยอยออกจากปากไอ้ป่วนมันครับ หันหน้ามองจ้องผมแบบไม่พอใจ
(แล้วความผิดกุรึไง ...ที่มึงไม่ยอมตัดสินใจเลือกร้านซะที) ผมหันไปยิ้มตอบ ชี้นิ้วมาที่ตัวเอง
พร้อมกับเลิกคิ้วเป็นคำถามว่า “ความผิดกุงั้นสิ?” ไอ้ป่วนไม่ตอบเพียงแต่พยักเพยิด... อย่างเห็นด้วย
“หิว...หิวแล้ว” ไอ้ป่วนเน้นย้ำ มากมาย
“แล้วจะกินร้านไหน มึงอ่ะ...เลือกให้ได้เถอะ กุร้านไหนก็ได้” ผมตอบ
ไอ้ป่วนหน้ามุ่ยต่อแต่ไม่ยอมตัดสินใจเลือกสักที ผมเลยหันไปตะโกนถามไอ้พวกข้างหลัง ที่แม่งเงียบเป็นป่าช้าไปแล้ว
“ร้านไหนดีอ่ะ”
“เออ แล้วแต่มึงอ่ะ กุร้านไหนก็ได้” ไอ้เป้ตอบ เห็นม่ะ ใครๆ เค้าก็ร้านไหนก็ได้ทั้งนั้น
ผมหันไปมองไอ้ป่วนพร้อมพยักเพยิด ประมาณว่า “มีแต่มึงที่เรื่องมาก.....เลือกไม่ได้ซะที”
“ชิส์” มันไม่เถียงแต่ทำหน้างอน ซึ่งก็หน้ารักดี หึหึ
“กูว่ากินร้านนี้แหล่ะ ...หิวแล้ว มึงจอดเลยไอ้เอก” แล้วไอ้ป่วนก็สั่งแบบเฉียบพลันเล่นเอากุนี่จอดแทบไม่ทัน
“คร๊าบบบบบบบบบ ทราบแล้วครับคุณหนู” ผมตอบมันหยอกๆ หน้ามันขึ้นสีนิด ๆ เหมือนโมโห
“ปึก...” มันหันจะชกท้องผมเบา ๆ เบาที่ว่าเล่นเอาตัวงอเลยอ่ะ ผมเลยต้องจอดทันที ก็พอดีตรงหน้าร้านที่เราจะกิน
“มึงอ่ะ...เล่นแรงตลอด กุเจ็บนะเว้ย” ผมหันไปบ่นงอน ๆ ไปให้ แต่มันแลบลิ้นตอบกลับมาแถมยักคิ้วกวน ๆ ตอบผม
(ห่า........เคยอยากจะง้อกุมัยเนี่ย อุตส่าห์แกล้งงอนแล้ว) ว่าแล้วก็ลงจากรถไปในทันที
เมื่อยังไม่เห็นไอ้เป้กับไอ้ปิงปองลงมา ไอ้ป่วนก็ทำหน้าที่แผงฤทธิ์เดชด้วยการ
“ปัง...ปัง” ทุบกระจกรถผมครับ (จ๊ากกกกก แล้วรถกุจะพังมั้ยเนีย)
“แกร๊ก” ไอ้นัย เปิดประตูแล้วยื่นหน้าเข้าไปมองไอ้สองตัวนั่น
“คุยกันอยู่นั่นแหล่ะ จะแดกมั๊ย ข้าวอ่ะ เร็ว ๆ เลยกุหิว” ไอ้คุณหนู
หลังจากแด๊กข้าวกันอิ่มแล้วไอ้ป่วนของผมก็ดูอารมณ์ดีขึ้นทันตา มันเสนอที่เที่ยวตรงโน้นตรงนี้
เราตะเวนเที่ยวไร่องุ่น โรงเพาะเห็ด อุทยาน ฟาร์มกล้วยไม้
ทุ่งทานตะวัน ร้านกาแฟ Cup of Love จิมทอมป์สันฟาร์ม
จบทริปวังน้ำเขียว พวกเราก็ถ่ายภาพที่ระลึก และระทึก
กันไว้มากมาย ประมาณ 4 โมงเย็น พวกผมก็เดินทางมาถึงชัยภูมิ
เลยแวะไปถ่ายภาพร่วมกับมอหินขาว ส่วนดอกกระเจียว
เดินทางต่อไปถึงจังหวัดเลย ประมาณ 6โมงครึ่ง
แวะหาข้าวเย็นทานเสร็จ ก็ขับรถตรงไปมาถึงที่พักตอน 2 ทุ่มครึ่ง
เราเลือกพักที่เป็นสไตร์แบบบ้าน ๆก็ได้ที่นี่ครับ
Baan Rai Jit Thaboon แน่นอนผมกับไอ้นัยพักด้วยกัน
ไอ้ป่วนหน้างอ เมื่อผมกับมันอยู่ด้วยกันสองคน สงสัยยังงอนเรื่องเมื่อเช้ากับเมื่อกลางวันไม่หาย
มันถอดเสื้อผ้ามีผ้าเช็คตัวผืนเดียวเตรียมจะไปอาบน้ำ ผมก็รีบถอดวิ่งไปห้องน้ำตามทันที
“เห้ย...มาไมให้กุอาบก่อน ....เดี๋ยวอาบไม่เสร็จกันพอดีคืนนี้กุขอเตือนถ้ามึงเอากุ ...โดน” มันว่าตีหน้าโหดใส่ผม
และไอ้โดนที่ว่าก็คืน ....เบื้องล่างครับ สิ่งทีใช้เดิน และสวมรองเท้าได้ ใช่ครับ ตีนมันน่ะแหล่ะที่ยกมาโชว์ผม
“ไม่ทำไรหรอกครับ .....เมื่อวันทำกักตุนไว้เยอะแล้ว เดี๋ยวบางคนไม่มีแรงปีนภูอ่ะ” ผมพุดน้ำเสียงออดอ้อน
สายตาวิบวับ หันไปเอาใจไอ้ป่วน ไม่อยากให้มันงอนครับเดี๋ยวมันจะไม่ยอมให้ผมกอด หอมมัน หึหึ
“ม๊ะ..กุถูให้” ผมดึงฟองน้ำสำหรับถูตัวที่ตอนนี้เป็นฟองฟอดจากครีมอาบน้ำที่เราพกมาด้วย ถูไปบนตัวสุดที่รัก
ไอ้นัยไม่ตอบอะไรส่งสายตางอน ๆ ส่งมาให้แต่ก็ยอมให้ผมอาบน้ำให้โดยดี มิมีขัดขืน ผมเอาอกเอาใจสารพัด
จนไอ้ป่วนหายงอน กลับมาดิ๊ด้าตามเดิม อาบน้ำเสร็จก็มานอนกัน ผมห่มผ้าให้ไอ้ป่วนพร้อมกับดึงมันมากอด
“ดูดาวกันไหม?” เพราะเห็นว่ามันยังหัวค่ำเกินไปสำหรับการนอน
“ยังมีเวลาดูอีกเยอบนภูอ่ะ รีบนอนเถอเดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า” ผมทำหน้าเซ็งทันที ไม่รับมุขความโรแมนติกเลยไอ้นี่
ทำมาเป็นจริงจัง พรุ่งนี้คงเป็นผมที่ต้องปลุกมันอยู่ดี ผมหลับตาลงแต่นอนไม่หลับเหมือนผมลืมอะไรบางอย่าง
ครึ่งชั่วโมงผ่านไปทุกอย่างดูปกติ----ยกเว้นตัวผม และแล้วทุกอย่างก็เริ่มคลี่คลายเมื่อไอ้เอกน้อยของผม
กำลังยืนตรงเคารพธงชาติอยู่ เชี่ยแล้ว______ไอ้นัยห้ามมิให้ผมล่วงเกินมัน ไม่งั้นโดนตรีน จ๊าก
ผมปวดหนึบที่เอกน้อย รู้สึกโมโหตัวเองที่ไม่ว่าครั้งไหนเหนื่อยเท่าไหร่ก็ยังต้องการคนข้าง ๆอยู่เสมอ
ผมค่อย ๆ ละกอดจากไอ้ป่วน เขยิบถอยห่างออกมาเรื่อย ๆ จนอยู่สุดเตียงอีกด้าน ผมหันหลังล้วงมือมาลูบ
ลูกชายตัวเอง อีกคนบนเตียงขยับมันคงตื่น ผมหันไปมองเห็นหน้ามันสงสัยว่าไปทำอะไรตรงนั้น—
ทำไมไม่กอดกุ (อันนี้ไม่รู้ผมคิดเอาเองรึเปล่า แต่คาดว่าจะใช่)
“ไปทำอะไรตรงนั้น” ไอ้ป่วนเอ่ยถามในที่สุด
“ป่าวอ่ะ ร้อนนิดหน่อย” ผมบอกยังคงนอนตะแคงหันหลังให้อีกฝ่าย ไม่ได้โกรธแต่กลัวโดนด่า ผมพยายาม
ลูบคลำเอกน้อยให้ไปถึงฝั่งฝัน แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งโหยงเพราะได้ตัวป่วนขยับมาประชิดตัวผมเมื่อไหร่ไม่รู้
“อยากเหรอ?” ไอ้นัยเอ่ยถามเพราะเห็นเอกน้อยของผมที่ตุงกางเกงนอน
“อือ.....” ผมบอกในที่สุด เห็นหมดแล้วนี่นาปิดไปก็แค่นั้น
“ทำไมไม่บอก?” ไอ้ป่วนถามสีหน้าปกติ
“จะให้ทำเหรอ” ผมหันหน้าไปถ้าคนข้างหลังเริ่มมีความหวังนิด ๆ (หึหึ .... น่ารักอ่ะ)
“เปล่า.....ดูหน่อย” ไอ้ป่วนกดผมนอนหงาย ผมได้แต่นึกในใจ ว่าไม่ให้ทำแล้วถามทำไม
“อืมมมม อ๊ะ......นัย” ผมครางกระเส่า หันไปมองเห็นได้ป่วนกำลังครอบปากคลุมเอกน้อยของผม
ปากสีแดงสดที่กำลังลูดขึ้นลงทำผมเสียวจนต้องขยับตามจังหวะ ผมรุ้สึกได้ถึงลิ้นเล็ก ๆ ที่ไล้สัมผัสไปทั่ว
“อ่าสสสสสสส์” ผมครางแบบไม่เป็นภาษา ก่อนจะอดใจไม่ไหวกระทุ้งสวนเข้าในปาก อีกมือก็กดหัวไอ้ป่วนแน่น
“อึก อือออ” ไอ้ป่วนส่งเสียงประท้วง แต่กลับลงมือดูดหนัก ๆ ละลิ้นร้อนอย่างหื่นกระหาย ขยับขึ้นลงอย่างชำนาญ
ผมเกร็งกระตุกในที่สุด
“อืมมมมมมมม นะ.....นัย” พ่นน้ำรักให้อีกฝ่ายกลืนกิน แล้วนอนแผ่หลาหอบหายใจ..... แต่เอกน้อยไม่มีทีท่าว่าจะหลับ
ยังคงยืนตรงเช่นเดิม ไม่มีผิดเพี้ยน ................ ไอ้นัยมองมาที่เอกน้อยก่อนจะทิ้งตัวลงนอน ถอนหายใจยาว ๆ
“หื่นว่ะ เสร็จแล้วรอบหนึ่งยังไม่พออีก มึงทำเองแล้วกันกุขี้เกียจ” ไอ้ป่วนว่าพร้อมถลกเสื้อนอนขึ้นสูง เผยให้เห็นหัวนม
สีชมพู ทำเอาอารมณ์ผมตื่นพึงพรืดไปใหญ่ ผมเลื่อนปากไปดูดเม็ดสีสวยตรงหน้า ทั้งดูดทั้งคลึงจนแข็งเป็นไต
กลิ่นครีมอาบน้ำอ่อน ๆ หอมหวนเย้ายวนเหลือเกิน ผมไล้ฝ่ามือไปทั่วลำตัวไอ้ป่วน สอดมือสัมผันไอติมแท่งหวาน
ที่ตื่นตัวเต็มที่ ผมครอบริมฝีปาก ทั้งดูดกลืน เม้มดึง และขยับอย่างรวดเร็วจนคนด้านล่างต้องแอ่นตัวรับสัมผัส
โยกตามจังหวะที่ผมนำพา ไม่นานก็เกร็งกระตุก ก่อนจะปล่อยน้ำสีข่าวขุ่นทะลักเต็มปากผม ผมดูดกลืนด้วยความคลั่งไคล้
ไล้ลิ้นวนรอบไอติมร้อน ก่อนจะดูดเอาน้ำหยดสุดท้ายออกมา ไอ้ป่วนนอนหอบหายใจใบหน้าแดงกล่ำยั่วเย้าผมสิ้นดี
ผมจับไอ้ป่วนพลิกคว่ำยกสะโพกสูง ค่อยๆ เสียดสีเอกน้อยกับหว่างขา ก่อนจะเลยไปเสียดสีไอติมร้อนของอีกฝ่าย
“อ๊ะ...” ไอ้ป่วนร้องเสียว เพราะมันพึ่งเสร็จไอ้ติมร้อนจึงเสียวเป็นพิเศษ ผมรวบเอกน้อยของผมกับไอติมร้อนเข้าด้วยกัน
ดันขาสองข้างของไอ้ป่วนให้หุบเข้า เพื่อเวลาผมขยับมันจะได้เสียดสี เริ่มขยับซอยถี่ขึ้นเรื่อย ๆ เกือบ ๆ จะเสร็จ
“สอดเข้าได้ไหม?” ผมเอ่ยถามเสียงแผ่ว ไอ้นัยพยักหน้าตอบ ผมสอดเข้าไป
“อืออ อืมมมมมมมมมมมม” กระแทกแรง ๆ สองสามทีก็เกร็งกระตุกและปล่อยออกมาในที่สุด
“อ่าสสส์ ซีสสสสสส” มือผมจับสะโพกอีกฝ่ายแน่น ด้วยความเสียวซ่าน ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนกอดคนข้าง ๆ
หยิบผ้ามาเช็ดคราบน้ำรักที่กำลังไหลออกมาตรงขาของไอ้ป่วนไม่ให้ เปรอะเปื้อนห้อง
แล้วค่อย ๆ ผลอยหลับไป ........................................................
___________________________________________________
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
