สวัสดีค่ะ หลังพยายามปั่น ก็พยายามปั่นต่อไป
เบลอเล็ก ๆ
เห็นมีหลายคนถามเรื่อง เป้กับปิงปองมาค่ะ ต้องขอบอกว่า
จริง ๆ แล้วเรื่องนี้เป็นภาคต่อ ของเรื่อง
(เรื่องไม่สั้น) ยอม.....มึงคนเดียวอ่ะ (จบแล้ว)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30509.90ส่วนในภาคนี้ก็จะกล่าวถึงเฉพาะเหตุการณ์ที่เอกกับนัยเกี่ยวข้องค่ะ
ถ้าสนใจก็ติดตามอ่านเรื่อง เป้กับ ปิงปองได้นะคะ
ง่วงแล้วไปนอนก่อนนะคะ อ่านให้สนุกน๊า
ตอนที่ 9 สารภาพ
ผมกับไอ้ป่วนขับรถมาถึงคอนโดแล้ว ไม่มันพูดอะไรตลอดทาง
ได้แต่หันหน้ามองออกไปนอกรถคิดอะไรเรื่อยเปลื่อย
ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนั่งเงียบ ๆ ปล่อยให้มันคิดอะไรเพลิน ๆ
ตอนนี้มาถึงห้องแล้วแต่มันก็ยังคงเงียบ เลยทำให้บรรยากาศในห้องเงียบไปด้วย
ผมอาบน้ำเสร็จ ออกมาไม่เห็นไอ้ป่วนอยู่ในห้องนอน เลยเดินออกมาตามหา
มันยืนนิ่งอยู่ที่ริมระเบียง 4 ทุ่มแล้วลมเย็นพัดโชยมา ความมืดของท้องฟ้าเข้าปกคลุม
ท้องฟ้าที่มืดมิด แต่มองไม่เห็นดาวสักดวง มีเพียงพระจันทร์ที่ส่องแสงเป็นประกาย
อวดโฉมให้เห็น ผมเดินมายืนข้างหลังมันแล้ว แต่ดูเหมือนมันไม่รู้ตัวเลยสักนิด
สายตาที่ทอดยาวมองไปอย่างไร้จุดหมาย ราวกับว่ากำลังมองหาสิ่งที่จะมาช่วยยึดเหนี่ยวจิตใจมัน
(ผมมองไปยังถนนเบื้องล่าง ที่ยังคราคร่ำไปด้วยรถราในเมืองหลวงจะทำให้มึงสงบได้จริง ๆ เหรอวะ)
ผมยังคงมองมันนิ่ง ๆ มันถอนหายใจยาว ๆ ราวกับแบกโลกไว้ทั้งใบ
เหม่อมองแบบไร้จุดหมายเช่นเดิม ผมตัดสินใจโอบกอดไอ้ป่วนจากด้านหลัง
วางคางเกยไว้ที่ไหล่มัน มันสะดุ้งนิด ๆ หันมามองผมก่อนจะหันกลับไปตามเดิม
“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ.” มันถามขึ้น กลิ่นสบู่จาง ๆ จากตัวผมคงไปเตะจมูกมันเข้า
ผมที่พึ่งสระเสร็จใหม่ ๆ ยังไม่แห้งดี พอผมวางคางลงไปที่บ่าผมเปียกก็ละคอไอ้ป่วน
ทำให้มันหดคอหนีเพราะความเย็น
“อืม....เสร็จแล้ว อาบน้ำเลยมั้ย” ผมถามขึ้น ไอ้ป่วนส่ายหน้าแทนคำตอบ
ดูมันเหมือนยังไม่อยากจะขยับไปไหนตอนนี้ คงแค่อยากจะยืนอยู่ตรงนี้ปล่อยความคิดที่สับสน
ที่ยังวิ่งวนในหัวสมองมันให้หยุดปั่นป่วนซะที ผมกระชับกอดแน่นขึ้น จนมันต้องหันมามอง
“คิดอะไรอยู่...”ผมถามขึ้นทั้งที่รู้คำตอบดีอยู่แล้ว แต่ไม่อยากรอให้มันพูดเองถามมันเองเลยดีกว่า
ถ้ารออาจเป็นผมที่ทนไม่ไหว ที่ต้องเห็นไอ้ป่วนหน้าอมทุกข์ขนาดนี้ ผมซุกจมูกสูดดมซอกคอ
ไอ้ป่วนเบา ๆ มันยังคงหดคอหนีเช่นเดิม คาดว่าผมเปียก ๆ ของผมคงจะทำให้มันเย็นอีก
“มึงว่า ...ไอ้ปิงปองกะไอ้เป้จะเป็นยังไงต่อไปว่ะ” มันเอ่ยถามเสียงแผ่ว
“ไม่รู้ดิ... กุคงตอบมึงไม่ได้ เรื่องที่เกิดขึ้นมันรุนแรง กุเองยังไม่แน่ใจเลย
ว่าพวกมันจะกลับมาเป็นเพื่อนเหมือนเดิมได้รึเปล่า ถ้ามึงโดนคนที่มึงไว้ใจที่สุด
เชื่อใจที่สุด และศรัทธาที่สุด เป็นคนลงมือหลอกมึงเอง
มึงว่ามึงพอจะยอมฟังเหตุผลเค้ามั้ย พอที่จะยอมให้อภัยเค้าอีกครั้งได้มั้ย
เพราะสิ่งที่เค้าทำ ....คือการแย่งหัวใจมึงไป แย่งคนที่มึงรักที่สุดไป
มึงคิดว่า...มึงพอจะอภัยให้คนๆ นั้นได้อีกรึเปล่า แล้วถ้าเป็นกุทำอย่างนั้นกับมึง
มึงจะให้อภัยกุมั้ยนัย ถ้าวันนั้นวันที่มึงเปิดประตูไปเจอเป็นเปิ้ลกับกุ มึงจะทำยังไง”
ผมกอดมันแน่น ๆ อีกครั้ง นึกถึงเรื่องผมกับเปิ้ลเมื่อก่อน อย่างน้อยก็อยากสารภาพ
ให้มันรู้ผมไม่อยากปิดบังอะไรมัน ผมเลือกที่จะยืนอยู่ข้างมันแล้ว ผมก็อยากจะพูด
เรื่องที่ผมเก็บไว้มานาน ให้ความรู้สึกผิดที่มีมันได้จางหาย ไม่อยากให้มันมารู้ทีหลัง
กลัวว่าถึงวันนั้น มันคงไม่อยากจะฟังอะไรจากปากผมแล้วเหมือนกัน
.
มันหันมามองผมนิ่งไม่ได้ตอบคำถามใด ๆ ทั้งสิ้น จนสุดท้ายเป็นผมเองที่เป็นฝ่ายพูดก่อน
“กุมีเรื่องจะสารภาพ” ผมเอ่ยขึ้น มันยังเงียบรอฟัง
“ที่จริงกุกะเปิ้ล รู้จักกันมาก่อน ก่อนที่มึงจะพามาเปิดตัวสักเดือนหนึ่ง แล้วก่อนหน้านั้น
1 อาทิตย์เค้าก็ยังอยู่กับกุ เอ่อ...อยู่ในห้องนอนกับกุ”มันหันมาสบตาผมคิ้วขมวดติดกัน
สีหน้าท่าทางของมันที่บ่งบอกว่า “สงสัย”
“ทะ...ทำไมไม่บอกกุ ทำไม....ไม่เคยบอกกุ” เสียงมันแหบพร่า ราวกับว่าไม่อยากจะเชื่อที่ผมพูด
ผมกอดมันไว้แน่น เป็นมันเองที่เหมือนจะหมดแรงตายอยู่ตรงนั้น
“นัย...กุขอโทษ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก วันที่มึงพาน้องเค้ามาเปิดตัวว่าเป็น แฟน
กุแทบช็อคเลย กุกะน้องเค้าเลยตัดสินใจ ยุติความสัมพันธ์กันแค่นั้น ....แค่นั้นจริงๆ ว่ะ
หลังจากที่กุรู้ กุกับเปิ้ลก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก ไม่เคยนัดกันเป็นการส่วนตัว
กุเห็นความรักมึงไปได้ดี กุก็ดีใจ รู้สึกได้ว่าทั้งมึงและน้องเค้าก็รักกัน ทุกอย่างกำลังจะดี
กุไม่อยากทำมันพัง ที่สำคัญกุคิดว่าน้องเค้าคงคิดจะจริงจังกับมึง กุขอโทษ” ผมเล่า
น้ำเสียงราบเรียบ สำหรับผมมันก็แค่อดีต ...อดีตที่ผมไม่อยากปิดบังมัน ผู้หญิงที่มันเคยรัก
แล้วผมก็เคยใช้ร่วมกับมัน...อย่างน้อยให้มันรู้จากปากผมจะดีกว่า ...ดีกว่าจะรู้จากปากคนอื่น
“งั้นเป็นกุสินะ...ที่แย่งของรักของมึง เอกทำไมมึงไม่บอก แค่บอกกุ แค่นั้น
กุจะไม่มีวันคบกับเปิ้ลเด็ดขาด มึงเจ็บไหมเอก” มันดันมือผมให้คลายอ้อมกอด
หันกลับมากอดผมแทน ซุกหน้าลงกับอกผม น้ำตาร้อนๆ ไหลเอื่อยๆ ลงบนอกผม
ผมกอดมันแน่น ก้มจูบที่หัวมันเบา ตัวไอ้ป่วนเริ่นสั่นนิดๆ ตามแรงสะอื้นของมัน ผมก็ได้แต่กอดปลอบ
“กุอยากให้มึงมีความสุข ............ สำหรับมึงแค่ผู้หญิงคนเดียวไม่เป็นไรว่ะ” ผมจับหน้าไอ้ป่วน
ให้เงยมามองผม ใบหน้าที่ดูอ่อนล้า ดวงแดงกล่ำและฉ่ำไปด้วยน้ำตาของมัน มองมาที่ผม
สายตาที่วูบไหวเพราะความรู้สึกผิดของมัน จ้องมองผมราวกับจะขอโทษ
“ไม่เป็นไร นัย ....กุไม่เป็นไรจริง ๆ” ผมแนบปากตัวเองไปที่ริมฝีปากอิ่มของอีกฝ่าย
อยากปลอบโยนให้มันหายเศร้า ก่อนจะไล้เล็มลิ้นร้อน ๆของตัวเองเลียรอบริมฝีปากระเรื่อนั่น
อยากครอบครอง ...อยากครอบครองเหลือเกิน
ผมสอดลิ้นแทรกเข้าไปในปากอิ่มของอีกฝ่าย ดูดกลืนลิ้นหวาน ๆ สองแขนกอดรัดที่เอวของอีกฝ่าย
ให้ลำตัวเราชิดกันมากยิ่งขึ้น ผมมอบจูบที่อบอุ่นและละมุนที่สุดเท่าที่จะได้ให้แก่ไอ้ตัวป่วนของผม
ก่อนจะละออกจากปากหวานของมัน เราส่งยิ้มหวานให้แก่กัน ผมใช้จมูกเขี่ยตามแนวสันจมูกที่ได้รูปของมัน
ก่อนจะกดหอมแรง ๆ ที่แก้มของอีกฝ่าย มองมันด้วยดวงตาที่ฉ่ำเยิ้ม เป็นประกาย
“แค่กุได้เป็นเพื่อน “รัก” มึง......กุคุ้มแล้วว่ะ”ผมว่า ส่งสายตาเจ้าชู้โลมเลียมันอย่างออกนอกหน้า
ทำให้ไอ้นัยหน้าแดงซ่านอย่างช่วยไม่ได้ มันก้มหน้างุด ๆ ลงกับอกผม ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มจาง ๆ
นี่แหล่ะสิ่งที่ผมปรารถนา ทั้งที่ผมตั้งใจจะขอโทษมัน ...แต่ทุกอย่างกับ กลับตาลปัตร กลายเป็นมัน
ที่รู้สึกผิดแทนซะนี่ น่านะ อย่างน้อยมันก็ลงเอยด้วยดีใช่ไหมครับ ทุกอย่างเคลียร์แล้วสบายใจ
ผมดันตัวไอ้ป่วนทำท่าสูดดมกลิ่นมันตามตัว แล้วผมก็ย่นจมูก
“ไปอาบน้ำไป ...เหม็นว่ะ เดี๋ยวเค้าจะหาว่ากุไม่ยอมอาบน้ำให้หมา” ผมว่ายักคิ้วกวนๆ ใส่มัน
มันหันหน้ามามองผม ย่นปากย่นจมูกอีกแล้ว (ฮ่าๆๆ น่ารักมาก ๆ อ่ะ)
“รู้สึกช้าว่ะ เมื่อกี้หมาตัวไหนทั้งกอด ทั้งจูบ ทั้งดมกุว่ะ ชิส์” มันสะบัดหน้างอน ๆ ใส่ผม
“ไม่รู้ว่ะ ...กุว่ามันคงวิ่งหนีไปแล้วอ่ะ ฮ่า ๆ ...โอ๊ย” เต็ม ๆ ครับ ไอ้ป่วนอ้าปากงับแขนผมเต็ม ๆ
และมันเลือกงับบริเวณเนื้อที่โผ่พ้นแขนเสื้อออกมา ขึ้นรอยแดงเป็นรอยฟันเลยอ่ะ
(อ๊ะ...นี่ผมถูกฟันแล้วเหรอเนี่ย.....เจ็บจัง หึหึ เวลาถูกฟันเจ็บอย่างนี้นี่เอง
นัย...กุเข้าใจมึงแล้ว เพราะกุก็ถูกฟันเหมือนมึง หึหึ แต่ตอนกุฟันไม่ได้ใช้แค่ปากว่ะ
อย่างอื่นก็ใช้ ฮ่า ๆ เจ็บหน่อยนะเพื่อน“รัก” กร๊ากกกกกกกกก)
“สมน้ำหน้า... ฮ่า ๆ” ไปแล้วครับหลังจากมันกัดผมก็วิ่งหนีเข้าห้องไปอาบน้ำ
ผมเดินกลับเข้ามาห้องดูทีวี เลื่อนม่านปิดส่วนที่เป็นประตูที่เชื่อมไปยังริมระเบียง
เดินไปหยิบเบียร์มาสักสองสามกระป๋อง อยู่ดี ๆ ก็อยากดื่มขึ้นมาซะงั้น
ผมดื่มรวดเดียวหมดไป 3 กระป๋อง อย่างต่อเนื่องแค่อยากดื่มแก้กระหาย เพราะวันนี้
แทบจะละลายไปกับอากาศร้อนของกรุงเทพ ผมเลื่อนช่องทีวีไปเรื่อย ๆ ก่อนจะสะดุดที่
หนังฝรั่งเรื่องหนึ่ง ร่างกายผมที่กำลังเร่าร้อนเพราะแอลกอฮอร์กำลังพาเลือดผมวิ่งพล่าน
มาเจอฉากรักสุดเซ็กซี่ มีอารมณ์ชะมัด ผมเดินไปหยิบเบียร์มาอีก 3 กระป๋องมองดูทีวีตาแป๋ว
พระเอกนางเอกกำลังฟัดกันสุดสวิง ในห้องมืดที่มีเพียงแสงจากภายนอกตึกสาดเข้ามา
พระเอกดันนางเอกชิดประตูกระจกใส ที่สามารถมองเห็นวิวได้ทั้งเมืองด้วยร่างที่เปลือยเปล่า
ก่อนจะแนบตัวมาข้างหลัง จับสะโพกที่เต็มไม้เต็มมือแน่นก่อนจะเริ่มบรรเลงเพลงรัก
กระแทกกระทั้นจากด้านหลัง เสียงครางของนางเอก เล่นทำผมใจหวิว เสียงหอบหายใจของทั้งคู่
เล่นทำเอาผมใจเต้นรัวหอบกระเส่าตามไปด้วย เอกน้อยค่อยแข็งขืนจนผมปวดหนึบ
ผมสอดมือ เข้าไปลูบไล้น้องชายเบา ๆ เผลอไล้ลิ้นเลียรอบริมฝีปากตัวเองอย่างหื่นกระหาย
บทรักที่ว่าจบลง แต่ผม...ยังไม่เสร็จผมเดินไปปิดไฟทั่วทั้งห้อง ดึงม่านตรงประตูที่เชื่อมไปริมระเบียงออก
เปลี่ยนทีวีไปยังช่องที่เป็นดนตรีแบบ Pop ฟังสบายรอเวลา สักได้ยินเสียงไอ้ป่วนเปิดประตูออกจากห้องน้ำ
มันพันแค่ผ้าเช็ดตัวออกมาเดินมาหาผมที่อยู่ในห้องดูทีวี มันมาถึงก็นั่งลงข้าง ๆ ใช้มืออีกข้างเช็คหัวตัวเอง
“ปิดไฟทำไมอ่ะ... เสียสายตานะเว้ย” มันหันมามองหน้าผมงง ๆ ผมไม่ตอบ ทำท่าให้ปกติที่สุดก่อนเหยื่อจะตื่น
ผมยื่นเบียร์ส่งไปให้แต่มันส่ายหน้าปฏิเสธ
“ไม่เอาแปรงฟันแล้ว ขี้เกียจแปลงใหม่” มันเลิกสนใจผมหันไปดูทีวี ผมกระดกเบียร์เข้าปาก
ดึงไอ้ป่วนมาจูบแทรกลิ้นร้อน ๆ พร้อมกับป้อนเบียร์ที่อยู่ในปาก
“อืมมมมมมมม ..อย่า” มันดิ้นหลบยุกยิก ผมกระหวัดเกี่ยวลิ้นหวานของมัน ดูดกลืน
ทั้งที่ปากมันร้องห้าม แต่ร่างกายกับตอบสนองผมอย่างดีเยี่ยม ริมฝีปากอิ่มกำลังยั่วยวนผม
“อือออ อ่ะ เอก...” มันส่งเสียงครางเบา ๆ เมื่อผมไล่ชิมจนทั่วโพลงปาก มันเผลอไผลหลับตาพริ้ม
จูบตอบผมอย่าเร่าร้อน ริมฝีปากที่ดูดกลืนกันและกัน ทั้งเร่าร้อนและอ่อนหวาน
มีเสียงดังเป็นระยะยามที่ริมฝีปากละออกจากกัน ผมกดจมูกสูดดมที่แก้มหอม ๆ ของมัน
เขี่ยเรื่อย ๆจนไปถึงใบหู ผมไล้ลิ้นอ่อนละเล็มใบหู ไอ้ป่วนหดคอหนี ครางกระเส่า
ช่างเร้าอารมณ์ผมเหลือเกิน ผมครอบปากที่หน้าอกไอ้ป่วนดูดแรง ๆ ทำมันเสียว
จนต้องแอ่นอกรับสัมผัส ผมลากจูบหวาน ๆ ลงมาเรื่อยๆ จนถึงหน้าท้อง
“อ๊ะ.. อ่ะ เอกกกกก” มันครางเสียงแหบพร่า สองมือจิกที่ไหล่ผมแน่น
เมื่อมือผมกำลังหยอกเย้าที่ไอ้นัยน้อย มันเด้งรับสัมผัสมือผม
ก่อน ที่ผมจะครอบปากชิมไอ้ติมแท่งร้อนของอีกฝ่าย ทั้งดูด ทั้งเม้ม ตวัดลิ้นพันไปทั่วแท่ง
แล้วครอบปากลงอีกครั้งลูดขึ้นลงเป็นจังหวะ
“อ่า...ซีสสสสส” มันครางหอบ เหมือนใกล้จะเสร็จ ผมละปากออก ไอ้นัยมองหน้าผม
อย่างเคือง ๆ เอื้อมมือจะช่วยลูกมันต่อ แต่ผมจับไว้ริมฝีปากยกยิ้ม ยักคิ้วกวน ๆ ให้มัน
“อื๊อออ ปล่อยยยยย” เสียงมันแหบพร่าทั้งเซ็กซี่และเย้ายวน แต่ก็บ่งบอกถึงความไม่พอใจอย่างถึงที่สุด
“เดี๋ยวครับรอก่อน” เอื้อมมือไปกดรีโมทย์ปิดทีวี ห้องทั้งห้องมืดสนิท มีเพียงแสงสว่างจากไฟนอกห้อง
สาดส่องมาจากทางระเบียง (รู้สึกคุ้น ๆ รึยังครับ)
“มานี่สิ. นัย...... มาเร็วครับที่รัก” ผมว่าค่อยรั้งคนร่างบางให้ลุกขึ้น ทั้งที่ร่างกายเราทั้งคู่เปลือยเปล่า
ผมประกบริมฝีปากจูบมันอย่างเร่าร้อน ค่อย ๆ ดันไอ้ป่วนให้ถอยไปเรื่อยๆ จนชิดประตูกระจก
“อะ...เอก ไม่เอา...ตรงนี้” ไอ้ป่วนหน้าแดงกล่ำ ด้วยความเขินอาย ใช่ครับผมไม่ได้ปิดม่าน
“นัย..นัยครับ เอกขอได้มั้ย” ผมกระซิบที่หูของอีกฝ่าย ไม่รอคำตอบจับไอ้ป่วนหันหน้าเข้ากระจก บดเบียน
เจ้าลูกชายตัวดีที่อดทนมานานค่อย ๆแทรกเข้าด้านหลัง ของอีกฝ่าย จนสุด
“อ่า............อืมมมมมมมมมม” ผมกัดฟันแน่น ครางเสียงต่ำ ช่องหวานของไอ้ป่วน
ที่ตอดรัดผม จนแทบขยับไม่ไหว ผมลูบไล้ทั่วตัวไอ้ป่วน ก่อนจะช่วยลูดไอ้ติมร้อน
ขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ ก้นมันกระดกตามจังหวะมือผมน้อย ๆ ทั้งที่ของผมคาอยู่ด้านใน
“อ่า..........อ๊ะ” ผมกับมันครางแข่งกัน ระหว่างที่มันขยับตามมือผมอยุ่นั้น ด้านหลังก็ค่อย ๆ
เข้าออกตามแรงขยับของมันเพราะผมยืนอดทนอยู่นิ่ง เสียวววจนผมเผลอกลั้นหายใจ
(โอยยเสียววววววววว .ทนไม่ไหวแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยย)
“ม่ะ...ไม่ไหวแล้วครับ จะไปแล้วนะ” ผมเลื่อนมือทั้งสองข้างมาจับที่สะโพกไอ้ป่วน
กระแทกทั้งแรงและรัว จนไอ้ป่วนตัวโยกทั้งตัว ไม่สนอะไรแล้ว ถี่ยิบจนแม้แต่ผมแทบหายใจไม่ทัน
มีแต่เสียงครางสลับกับเสียงเนื้อกระทบกันเป็นจังหวะ ที่ไม่สามารถนับครั้งได้
ไอ้ป่วนยื่นมือถอยหลังมาบีบก้นผมแน่น ๆ ด้วยแรงอารมณ์ของมัน
“ระ.... ระ...แรงอีก อืออออ” มันหอบหายใจแรงๆ หันมาสั่ง ก่อนจะกัดปากตัวเองแน่น
“ อ่ะ...อ๊ะ... อืมมมมมมมมมมม” ผมกระแทกแรง ๆ เน้น ๆ อีกสองสามครั้ง
ร่างทั้งร่างเกร็งกระตุก ก่อนที่ทั้งผมและมันจะปล่อยน้ำสีขาวออกมาทั้งคู่
ไอ้ป่วนเข่าอ่อนทำท่าจะล้ม จนผมต้องโอบกอดมันไว้ เราทั้งคู่หอบกระเส่า
ด้วยความเหนื่อย ราวกับวิ่งแข่งกันซัก 1500 เมตร ผมดึงมันมาจูบอีก
เราแลกลิ้นกันสักพัก ผมค่อย ๆประครองไอ้ป่วนมานั่งตรงโซฟา
มันทิ้งตัวนอนอย่างหมดแรง
(ปกติจะนอนตอนมีอะไรกัน แต่วันนี้ยืนไอ้ป่วนเลยดูเหนื่อยกว่าปกติ)
“เสียวมั้ย...”ผมก้มลงไปถาม ซุกหน้าหอมแก้มมันอีกครั้ง
มันหลบตาแต่ในที่สุดมันพยักหน้าตอบแบบอาย ๆ
“แล้วชอบรึเปล่า” ผมจ้องไอ้ป่วนตาไม่กระพริบ มันพยักหน้าตอบ
หน้าขาวแดงระเรื่อ ริมฝีปากอิ่มที่ตอนนี้บวมเป่ง จากสัมผัสที่ควบคุมไม่ไหว
“ไปจำมาจากไหนวะ...หรือเคยทำกับใคร” มันหันมามองผม จากตาแป๋ว ๆ
อาย ๆ กลายเป็นสายตาดุคาดโทษซะงั้น หึหึ เล่นทำเอาผมหลุดยิ้มเลยทีเดียว
(หวงกุก็เป็นเหรอ ไอ้ป่วน...หึหึ นึกว่ากุหวงมึงอยู่คนเดียว)
ผมลูบหัวไอ้ป่วน กดจูบเบา ๆ ที่เปลือกตาของมัน
“ดูจากทีวีเมื่อกี้ แค่ดูยังมีอารมณ์เลยอ่ะ เลยลองทำดู เสียววะ
มากกว่าทุกครั้ง มึงรู้มั้ย ขนาดข้างหลังมึงยังเซ็กซี่เลย
ทั้งขาว ทั้งเนียน มองแต่ละทีของขึ้นเลย หึหึ” ผมไล้มือที่แกล้มของมัน
ส่งสายตาโล้มโลมมันตั้งแต่หัวจรดเท้า อยากจะกลืนกินแม่งทั้งตัว
“มึงอ่ะ ..” ไอ้ป่วนว่าอาย ๆ ผมหัวเราะหึหึ
“ป่ะไปอาบน้ำ” ดึงไอ้ป่วนลุกขึ้นนั่ง ผมคุกเข่าหันหลัง ให้มันขี่หลัง
“ขี่หลังสิ” ผมว่า มันก็ทำตามอย่างว่าง่าย คงจะเหนื่อยมาก ยื่นไม่ไหวเลยมัน
เราทั้งคู่ก็อาบน้ำไป ผมก็ลวนลามมันไป แทะโลมเล็ก ๆ น้อย ๆ ครับ
ก่อนจะกลับมาที่เตียงนอน ไอ้ห้องดูทีวี พรุ่งนี้ค่อยทำความสะอาดกระจก
ที่ไอ้ป่วนไปพ่นนมเปรี้ยวไว้ ฮ่า ๆ ไอ้ป่วนยิ้มน้อย ๆ ผมชอบมองมันอย่างนี้
ผมดึงมันมากอด มันเองก็ดูเต็มใจจะซุกหน้ากับอกกว้างของผม
ริมฝีปากบาง ๆ ของมันกดจูบ หยอกเย้าบนอกกว้าง
(จริง ๆแล้วมึงอยากทำรอยอ่ะดิ กุรู้ หึหึ ทำก็ทำไปสิกุไม่อาย ฮ่า ๆ
ดีซะอีกใครถามกุจะบอกว่า “เมียกัด” ไม่ใช่ “เพื่อนรักกัด” นะโว้ย ขอเตือน)
วันนี้เราเจออะไรมาเยอะจนทำมันเครียด ..ผมอยากทำให้มันลืมไปก่อน
กินให้อิ่ม นอนให้หลับ พรุ่งนี้ค่อยสู้ปัญหา ค่อย ๆหาทางแก้ไขกันใหม่
อย่างน้อยถึงจะทุกข์ก็ขอให้มีเวลา ที่มีความสุขมาคั่นมั่ง ให้รอยยิ้มเข้ามาเติม
และแทนที่ความทุกข์ให้มันค่อย ๆ น้อยลง และจางหายไป
อย่าให้ความทุกข์มันเกาะกินหัวใจเรา ทีละเล็ก ทีละน้อย จนมันไม่เหลือ
พื้นที่จะให้เรามีความสุขเลยนะครับ ไม่อย่างนั้น...ชีวิตที่เหลือจะมีค่าอะไร
ถ้าเราแค่มีความสุข ...ความสุขก็จะกระจายในอากาศ ไม่เชื่อเหรอครับ
ลองถามตัวเองดู เวลาคนที่คุณรักมีความสุข ...แล้วคุณมีความสุขไหม
เวลาที่เค้าเสียใจ......แล้วคุณเสียใจไปกับเค้าไหม ดังนั้นแค่เรามีความสุข
มันก็จะทำให้คนข้างๆ อีกหลายคนมีความสุขไปกะเราด้วยนะครับจำไว้
(ฮ้าว~ ง่วงแล้วไปนอนก่อนนะครับ ราตรีสวัส)
------------------------------------------------------------------------------------------
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
