[Special Hades’ Made]“พี่ ใครคือคนที่น่าโมโหที่สุดในโลกงั้นเหรอ?” เฮดีสเอ่ยถามพี่ชายคนโตที่กำลังประคบประงมภรรยาสาวและลูกในท้อง ซูสหันมามองน้องชายอย่างแปลกใจ ตั้งแต่เช้าก็นั่งเหม่อครุ่นคิดอะไรอยู่คนเดียว ตกเย็นมาก็ยังทำหน้าคิดไม่ตกอยู่อีก ท่าทางจนปัญญาจริงๆ ถึงได้หันมาเปิดปากถามเขาแบบนี้ ในฐานะพี่ชายผู้ไม่เคยถูกน้องชายขอให้ช่วย ภารกิจในครั้งนี้มันสำคัญยิ่งนัก เขาต้องช่วยน้องชายให้ได้
“อืม หมายถึงพวกกวนประสาทแถวนี้หรือเปล่า?” ว่าเสร็จก็หันไปมองพวกกวนประสาทแถวนี้ คนถูกกล่าวหาหันมายักไหล่ให้แถมทำสีหน้ายียวนใส่แล้วหันกลับไปสนใจคู่สนทนาตรงหน้าเหมือนเดิม เฮดีสมองพี่ชายคนรองด้วยสายตาเย็นชา สะบัดหน้าหนีพี่ชายคนโตที่ให้คำตอบที่ไม่ถูกใจ
“ถามไปทำไมล่ะจ๊ะเฮดีส?” พี่สะใภ้คนสวยระบายยิ้มเล็กๆ เอ่ยถาม น้องสามีไม่เคยมีท่าทางอย่างนี้ให้เห็น นี่เป็นครั้งแรกที่เจ้าตัวเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากคนอื่น แถมยังตั้งหน้าตั้งตารอฟังคำตอบซะจริงจัง เธอแปลกใจมาก
ซูสเสียความมั่นใจหลังจากถูกน้องชายเมิน หันมารอฟังอย่างสนใจใคร่รู้
“แค่อยากรู้ มีคนๆ หนึ่งพูดไว้”
“เขาว่าไว้ยังไงล่ะ?” ซูสกระตือรือร้นถาม คราวนี้เขาจะต้องแก้ตัวให้ได้ คอยดู
โพไซดอนเหลือบสายตามามองเล็กน้อย หูของเขาเงี่ยฟังอยู่ตลอด แม้ฉากหน้าจะกอดอกตั้งใจฟังคำรายการแต่มันชักง่วงซะแล้วสิ ชายหนุ่มปิดปากหาวและโดนพี่เลี้ยงคนสนิทตักเตือนเสียงเข้ม เขาทำตาโตตั้งอกตั้งใจฟังรายงานต่อ หูก็รอฟังสถานการณ์ของน้องชาย
“เขาบอกว่าคนที่เขาชอบเป็นคนที่น่าโมโหที่สุดในโลก” เฮดีสเอ่ยเสียงห้วน เขาหงุดหงิดตั้งแต่เมื่อวานยันเดี๋ยวนี้ ถ้ามันน่าโมโหล่ะก็... จะไปชอบทำไม!? โง่จริง! คนอยู่ตรงหน้า ใกล้ๆ แค่นี้ทำไมไม่ยอมชอบ! ยิ่งคิดว่าไม่ใช่ตัวเองก็ยิ่งรู้สึกโมโหอยากจะไปหาซะเดี๋ยวนี้ เขย่าเค้นเอาคำตอบแบบชัดๆ ให้เคลียร์กันไปข้าง จากนั้นก็... หึ!
ดับลมหายใจมันซะ!
“...” ซูสกับเวเนียเงียบ มองอาการผีเข้าผีออกของน้องชายผู้เย็นชาดุจน้ำแข็ง มันเป็นภาพที่ไม่มีทางเป็นไปได้ แต่ทุกอย่างย่อมมีข้อยกเว้น! ซูสกับเวเนียถอยห่างจากน้องชายแล้วหันมาซุบซิบกันเสียงเบา
“ที่รัก ฉันว่าน้องชายของคุณกินยาผิดขนาดมาแน่ๆ”
“อืม หรือว่าเป็นวันนั้นของเดือน?”
“บ้าสิ!”
“งี่เง่าจริง ไอ้น้องโง่!” พี่ชายคนรองที่แอบฟังมาตั้งแต่ต้นจนจบทนไม่ไหวหันมาตวาดใส่ เขาถอนหายใจในความบื้อเกินคาดของน้องชาย โอ๊ยยยย รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั้น อย่าบอกคนอื่นนะโว้ยว่าแกเป็นน้องชายฉัน! เดี๋ยวเขาจะหาว่าพี่ชายมันไม่สั่งไม่สอน
เฮดีสหันไปมองพี่ชายคนรองด้วยสายตาคาดหวังอย่างแรงกล้า
“พี่รู้เหรอ?”
“เออ! คนที่พูดแบบนี้ก็มีอย่างเดียวนั่นแหละ เขารำคาญมึง!”
“รำคาญ!?” เฮดีสคำรามเสียงดัง คิ้วกระตุก ขบเคี้ยวฟันอย่างโมโห คาดโทษคนอยู่ไกลที่ไม่รู้อีโหน่ออีเหน่อะไรด้วย ซูสไม่เชื่อ อย่างน้องของเขานี่นะจะไปสร้างความรำคาญให้ใคร ขนาดให้พูดมันยังไม่พูดสักแอะ มันจะเป็นไปได้ยังไง!?
“แกไปทำอะไรให้เขาล่ะดีส?” ซูสเอ่ยถาม น้ำเสียงไม่เชื่อในคำฟันธงของน้องชายคนรอง เฮดีสกำลังจะปฏิเสธแต่ก็ลองนึกดีๆ เขาก็เอ่ยเสียงไม่แน่ใจ
“ไม่... ก็แค่ถามเฉยๆ”
“ถามว่าอะไรจ๊ะ?” เรเนียเอียงหน้าถามต่ออย่างสนใจ
เฮดีสเงียบไม่ยอมตอบ เขามองพี่ๆ ที่จ้องมองมาอย่างกระหายใคร่รู้แล้วทำใจพูดออกไปไม่ได้ เฮ้อ ถ้าบอกว่าเขาตื้อถามคนๆ หนึ่งว่าชอบใคร จะมีใครเชื่อบ้าง เฮดีสตัดสินใจส่ายหน้า เบือนหน้าเลี่ยงสายตาฉงนสงสัยของพี่ๆ
เฮดีสยังครุ่นคิดคำตอบต่อไปอย่างหงุดหงิด ผ่านไปนานเป็นชั่วโมงโพไซดอนคุยธุระเสร็จ ซูสและเรเนียขึ้นห้องไปพักผ่อน ฝาแฝดวิ่งเข้ามาในห้องด้วยความคึกคัก เด็กน้อยทั้งสองเตรียมตัวจะโผกระโดดเข้าหาร่างสูงที่นั่งเก๊กท่าคิดหนักก็หยุดชะงัก มองพ่อผู้ไม่รับรู้ถึงการมาของพวกตน ไมนอสและแมนทีสเบ้ปากสะบัดหน้าหันไปเล่นกับคุณลุงโพไซดอนแทน
“ฮึ”
ทั้งสามหันไปมองคนที่ยังคิดไม่ตก ทำเสียงฮึดฮัดในคอ โพไซดอนมองอาการวิตกจริตของน้องชายอย่างรำคาญ ไมนอสกระตุกเสื้อของคุณลุงตัวโตเหมือนหมี เด็กน้อยเงยหน้าถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“ลุงโพซ ป่อเป็นไรอะ”
“...เป็นบ้า”
“ไม่เอา แมนไม่อยากให้แด๊ดบ้า แง้!”
“ไมก็ไม่อยากให้ป่อบ้าเหมือนจัน แง้!”
“อ้าว เงียบๆ อย่าร้องสิวะ” โพไซดอนถอนหายใจพรู พยายามปลอบให้เด็กๆ ที่อ้าปากแผดเสียงร้องปานจะขาดใจ เขาก็ไม่อยากมีน้องบ้าเหมือนกันนั่นแหละ เทพแห่งมหาสมุทรหันไปมองน้องชายที่ยังอยู่ในภวังค์ส่วนตัว ไม่รับรู้อะไร เอาแต่นั่งเป็นรูปปั้นครุ่นคิดอย่างนั้น เขาส่งเสียงถามน้องชายอย่างราบเรียบ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างอดทนอดกลั้น
ลำบากไอ้โพซตลอด!
“ดีส อยากรู้ใช่ไหมว่าใครมันน่าโมโหที่สุด”
“...” เฮดีสหันมามองพี่ชายอย่างเหม่อลอย โพไซดอนชี้หน้าน้องชาย
“เขาหมายถึงมึงยังไงล่ะ! มึงนั่นแหละที่น่าโมโหที่สุดในโลก!”
“...หะ?” ปฏิกิริยาเล็กน้อยแต่จริงๆ เขาตกใจสุดขีด โพไซดอนพยักหน้า
“เออ! มึงนั่นแหละ มึงเลยยยย!”
“...เหรอ”
“เอออออ!”
“หึ” เฮดีสกระตุกมุมปากรีบหันหน้าไปทางอื่น กลัวพี่ชายจะล้อเมื่อเขาระงับอาการดีใจไม่ได้ เขาเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรงพยายามไม่เผลอยิ้มออกมา
อ้อเหรอ หมายถึงเขางั้นเหรอ จริงๆ สินะ อืม เขาสินะ! หึๆ ไม่ได้ๆ เขาจะดีใจเพราะคำสันนิฐานของพี่ชายไม่ได้ แต่ว่าพี่ของเขาไม่เคยพูดผิดเลยสักครั้งเลยนะ เขางั้นเหรอ หึๆ
หนึ่งลุงสองหลานมองคนที่เดี๋ยวยิ้มเดี๋ยวหน้าบึ้งด้วยความสงสัย จู่ๆ เป็นอะไรไปอีกล่ะเนี่ย คู่แฝดตัวน้อยคว้าตัวลุงของพวกเขาเข้ามากอดไว้ ดันร่างใหญ่โตของลุงให้เขยิบห่างจากพ่อที่เริ่มน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ
“ลุงงงง! ป่อ/แด๊ดเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ!”
“...” โพไซดอนกรอกตาขึ้นฟ้า ทำหน้าเหนื่อยใจ
เรื่องนี้โพไซดอนจะไม่ยุ่ง โอเค๊!!!?
Character in This Chapter
เจอกันตอนหน้าจ้ะ!
หัวข้อ: ♕♕♕ ดีสุดขั้ว & ชั่วสุดขีด ♛♛♛ [Up. Special 1 P.102 13/5/58] (อ่าน 1139777 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก