กฏเล้าประกาศ 22/9/2019 จะลบนิยายที่ไม่มาต่อจนจบทิ้งทั้งหมดเล้าเป็ดรณรงค์ ให้ใช้เรียกนักเขียน นักอ่านแทน ไรท์เตอร์ รีดเดอร์ เพื่อให้เป็นเอกลักษณ์ของเว็บเรากันนะคะ
สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ
สุดขั้ว 1 คุณคิดว่าเด็กคณะเกษตรเป็นอย่างไร...ดิบ? เถื่อน?หัวรุนแรง?ซกมก? สกปรก?ขี้เหล้า? บ้านๆ?04.00 น.กริ๊งงง!!!เสียงนาฬิกาปลุกบนหัวเตียงดังขึ้น ผมยกมือไปปิดทันที ผมค่อยๆ งัวเงียลุกขึ้นมานั่ง พยายามเบิกตาตื่น ผมหย่อนเท้าก้าวลงเตียงเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการธุระส่วนตัว อาการสะลึมสะลือถูกน้ำเย็นๆ พัดหายไปกว่าครึ่ง เมื่อคืนนอนดึกไปหน่อยทำให้เช้านี้มีอาการมึนๆ ก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำผมหยุดส่องกระจกเช็คความเรียบร้อย พ้นจากห้องน้ำมาผมบิดตัวขี้เกียจซ้ายขวาจนเป็นที่พอใจ เดินมาเปลี่ยนชุด หวีผมเข้าทรงแล้วยิ้มให้ตัวเองในกระจกเงาบานใหญ่“อรุณสวัสดิ์เนรัญ!”ผมเอ่ยทักตัวเองในกระจก แจกยิ้มต้อนรับวันใหม่ ผมถือคติว่าตื่นเช้ามาต้องเจออะไรดีๆ ถึงจะโชคดีไปทั้งวัน ผมเดินมาหยิบกระเป๋า สะพายขึ้นไหล่ก้าวออกไปจากห้องนอน แวะหยิบกุญแจรถเวสป้า ล็อกประตูบ้าน“อรุณสวัสดิ์ไอ้เพื่อนยาก”ผมเดินมาหาเจ้าเพื่อนยากที่จอดอยู่ข้างๆ บ้าน ยกมือตบเบาะเบาๆ ทักทายเจ้ารถเวสป้าคันเก๋า จากนั้นก็เหวี่ยงตัวนั่งคร่อม ใส่กุญแจและสตาร์ทขับออกไป ผมขับรถมาเรื่อยๆ เลี้ยวซอยนั่นซอยนี่อย่างชำนาญทาง ไม่นานข้างหน้าของผมก็ปรากฏประตูขนาดใหญ่ ผมเร่งความเร็ววิ่งฉิวเข้าไปใน ‘วัดอรุณแจ้ง’ ผมจอดรถไว้ข้างศาลาแล้วเดินขึ้นไปข้างบนศาลา ผมสูดอากาศเข้าเต็มปอด เช้าๆ แบบนี้อากาศสดชื่นเพราะยังไม่มีมลพิษทางอากาศจากรถ“สวัสดีครับคุณยาย”ผมยิ้มทักทายพร้อมกับยกมือไหว้เหล่าผู้สูงอายุที่มานั่งรวมตัวกันบนศาลา นั่งเป็นทิวแถวเรียงกันเป็นระเบียบเรียบร้อย ผมเลือกนั่งข้างหลังสุด หยิบหนังสือสวดมนต์มาด้วยเมื่อถึงเวลาตีห้าพอดิบพอดีไม่มีขาดหรือเกิน หลวงพ่อเดินขึ้นศาลามานั่งข้างหน้าสุด จากนั้นพระท่านนำญาติยมทั้งหลายสวดมนต์ทำวัตรเช้า ผมก้มกราบเชื่องช้าไม่รีบเร่ง ตั้งใจทำวัตรเช้าด้วยจิตใจที่ผ่องใส ตลอดเวลาหนึ่งชั่วโมงเต็มผมนั่งสวดมนต์อย่างไม่มีตกบกพร่องหลังจากทำวัตรเช้าเสร็จหลวงพ่อให้โอวาทเล็กๆ น้อยๆ ก่อนจะลุกขึ้นเดินลงจากศาลาไป ผมมองหลังตามหลวงพ่อ ก้มลงกราบแล้วรีบเดินลงบันไดไป หลวงพ่อหยุดและหันมามองผมที่เดินตามหลังมาด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความสุขุม ผมนั่งย่องตัวลงเอ่ยถามอย่างกระตือรือร้น“หลวงพ่อจะไปบิณฑบาตเช้าไหมครับ?”“ไปสิโยม”“ผมขอไปด้วยครับ จะได้ถือข้าวของช่วยหลวงพ่อ”“โยมไม่มีเรียนรึ?”“มีครับ ตอนสายๆ”“โยมไม่ต้องตามอาตมาไปบิณฑบาตหรอก จะวุ่นวายเสียเปล่าๆ หากมีเวลาก็ไปทำวิปัสสนากรรมฐานเถิด”หลวงพ่อตอบพร้อมแย้มยิ้มนิ่งๆ แล้วหันตัวออกเดินไป ผมมองตามหลวงพ่อแล้วถอนหายใจเบาๆ บางทีผมไม่ตามไปด้วยจะเป็นการดีแล้วล่ะมั้ง ก็ทุกครั้งที่ผมตามไปมักจะเกิดเรื่องวุ่นๆ เป็นกระบุงทุกที อย่าถามผมเลยว่าทำไมเพราะผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมตัดสินใจเดินขึ้นมาบนศาลาอีกครั้ง ตอนนี้ศาลาเงียบชะงัด เพราะแม่ออกแม่ชีบางส่วนก็แยกย้ายกันไปแล้ว เหลือบางคนที่นั่งทำวิปัสสนากรรมฐานต่อ ผมหาจุดนั่งลงกราบพระรัตนตรัย เริ่มทำวิปัสสนากรรมฐานบ้างกิจวัตรเริ่มต้นในแต่ละเช้าของผมนั้นต้องเริ่มจากมาทำวัตรเช้านั่งทำสมาธิ จากนั้นกลับไปที่บ้านเพื่ออาบน้ำแต่งตัว ทานข้าว ออกไปเรียน แต่ถ้าเป็นวันหยุดไม่มีเรียน ผมก็จะอยู่บ้านทำงานบ้าน หรือทำอะไรเรื่อยเปื่อย ผมนั่งทำสมาธิอยู่นาน จนกระทั่งได้ยินเสียงนาฬิกาเตือนครบรอบชั่วโมง ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้น ยกมือสวดแผ่เมตตาแล้วก้มลงกราบสามครั้ง ตอนนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองใจสงบนิ่ง ผมแย้มยิ้มนิดๆ หันไปสบตาเข้ากับหญิงวัยกลางคนที่ดูสง่างาม ท่าทางเหมือนผู้ดีมีตระกูล เธอนั่งไม่ไกลจากผมนัก เธอมองผมด้วยความแปลกใจ จึงเป็นสิ่งที่ผมชินซะแล้ว คนมาฝึกปฏิบัติใหม่ๆ จะมองผมด้วยสายตาแบบนี้อยู่เรื่อย และผมก็ไม่ได้แปลกใจหรือสงสัยอะไร เข้าใจด้วยซ้ำว่าพวกเขาคงจะสงสัยว่าเด็กๆ อย่างผมมาทำอะไรแบบนี้เป็นด้วย“อ๊ะ ขอโทษนะจ้ะ คือป้าเห็นพ่อหนุ่มมาบ่อยๆ ก็เลยแปลกใจนิดหน่อย ปกติแล้วไม่ค่อยเห็นเด็กอายุน้อยๆ มาทำอะไรแบบนี้นะจ้ะ” คุณป้าคนนั้นเอ่ยขอโทษมาเมื่อเห็นผมมองเธออยู่ ผมโบกมือ ยิ้มกว้างอย่างเข้าใจ“ไม่เป็นไรครับ”“หนูยังดูเด็กอยู่เลย ขอโทษนะจ้ะ อายุเท่าไรแล้ว?” คุณป้าเอ่ยถามอย่างสนใจ ผมยิ้มรับ“ปีนี้ 19 ครับ”“โอ๊ะ อายุน้อยกว่าลูกชายคนสุดท้องของป้าอีก”ผมนั่งคุยต่อเล็กน้อย ได้รู้ชื่อคุณป้าด้วย ท่านชื่อดวงใจ เพิ่งมาทำวัตรเช้าได้อาทิตย์กว่าๆ มิน่าถึงได้มองผมแปลกๆ ถ้าเป็นแถวนี้จะรู้จักและคุ้นชินกับผมเป็นอย่างดี จะว่าไปแล้วคุณป้าค่อนข้างแต่งตัวดี แถมยังรู้สึกถึงความเป็นผู้ดีไฮโซ นับครั้งได้ผมจะเจอพวกผู้ดีมาทำวัตรเช้าบ้าง คุยได้สักพักผมขอตัวกลับก่อนเพื่อจะอาบน้ำไปเรียน ผมเดินมาที่เจ้ารถเวสป้าคู่ใจแล้วขับกลับบ้านกลับมาถึงบ้านแล้วแต่ยังไม่อาบน้ำหรอกนะครับ ผมเดินมาหลังบ้านหยิบฝักบัวรดน้ำต้นไม้ไปเติมน้ำ รดให้กับผักสวนครัวที่ผมเป็นคนปลูกเอง รดเสร็จค่อยเดินเข้าบ้านอาบน้ำอาบท่าแต่งตัวเพื่อทำมื้อเช้า บ้านหลังนี้เป็นบ้านเล็กๆ ของผมเอง คุณแม่ของผมท่านเสียชีวิตไปตั้งแต่ผมอายุได้สิบขวบ ไม่นานหลังจากนั้นคุณพ่อของผมท่านก็ตัดสินใจออกบวช ซึ่งก็คือหลวงพ่อนั่นเอง ท่านเป็นพ่อแท้ๆ ของผม เพราะเหตุนี้ผมถึงเทียวไปวัดอยู่บ่อยๆ ใกล้ชิดกับคำสอนของศาสนามากกว่าเด็กทั่วไปผมไม่คิดว่าตัวเองดีอะไรมากมาย แต่คนอื่นๆ ชอบเรียกผมว่า ‘เทวดา’ ซึ่งในความคิดของผมนั้น มันมากเกินไปหน่อย ผมเองก็เป็นเหมือนคนทั่วๆ ไป ไม่มีอะไรแตกต่างเลย จริงๆ นะ! ทานข้าว ทำความสะอาดบ้าน ผมก็ขับเจ้าเวสป้าเพื่อนยากไปเรียน เจ้าเวสป้าของผมอายุค่อนข้างมากแล้วล่ะ แฮะๆ แล้วผมยังมีเจ้าจักรยานอีกคันที่จอดไว้ข้างๆ บ้าน ถ้าไปใกล้ๆ ไม่เร่งด่วนผมจะใช้บริการมัน ผมขับเข้าตัวมอแวะไปที่แปลงสาธิตของคณะเกษตรฯ มาดูแปลงสักหน่อยน่ะครับ พวกเราชาวเด็กเกษตรจะมารดน้ำแปลงของตัวเองในตอนเช้าแบบนี้ทุกวัน บางทีก็จะถูกรุ่นพี่นัดตั้งแต่เช้ามืดเพื่อมาลงแปลงกันผมเป็นน้องใหม่เฟรชชี่คณะเกษตรศาสตร์ เดือนแรกก็ลำบากอยู่เหมือนกัน ทั้งรับน้อง ทั้งเรียน ผมต้องปรับตัวอย่างสุดชีวิต แต่โชคดีที่มีรุ่นพี่ใจดี ช่วยอะไรหลายๆ อย่างก็เลยปรับตัวเข้ากับการเรียนของที่นี้ได้ ผมเดินมาดูแปลงของตัวเอง รดน้ำ ถอนเจ้าศัตรูร้ายบนแปลงที่จะเข้ามาแผ้วพานผักของผม“งายยย มาตรงเวลาเลยนะโว้ยรัญ!”“อย่าเสียงดังสิวะไอ้ซัน ถ้าลูกๆ ของกูตกใจเสียงมึงจนเหี่ยวเฉาตายไปจะทำยังไง?”ผมหันไปปรามเจ้าเพื่อนที่เดินเข้ามาในแปลงสาธิตด้วยใบหน้าบาน จะตะโกนเสียงดังทำไมวะเนี่ย? อ๊ะ ตกใจอะไรกันครับ ก็บอกแล้วว่าผมไม่ใช่เทวดา คาดหวังการพูดสุภาพราวผ้าพับไว้ของผมอยู่งั้นเหรอ? การพูดคุยกับเพื่อนๆ ของผมก็เป็นแบบธรรมดาๆ นี่แหละ ไม่ได้แปลกแยกเลยนะ แต่ผมไม่ค่อยออกสิงสาราสัตว์เท่านั้นเอง ก็แหมมันหยาบคายนี่น่า ยกเว้นตอนผมโกรธมากๆ อาจจะมีหลุดไปบ้าง แต่ผมก็ยังไม่เคยโกรธถึงขั้นนั้นซันเซ็ตเดินไปดูแปลงของตัวเองด้วยใบหน้าบึ้งแกมหงุดหงิดเพราะคำปรามของผม ผมกับเขาเพิ่งจะมารู้จักกันเมื่อไม่นานมานี่เอง ก็ตอนเข้ามหาวิทยาลัยนี่แหละ กลุ่มของผมก็มีอยู่ด้วยกันห้าคน คนในคณะเรียกพวกเราว่า ‘ตัวประหลาด’ ผมเองก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเรียกกันแบบนั้น ไม่เข้าใจเท่าไร เพราะผมกับเพื่อนในกลุ่มไม่เห็นจะมีใครแปลกสักคนนี่น่า“เอ้อ แล้วนี่มึงทำงานของอาจารย์สมหมายเสร็จยังวะ?”ซันเซ็ตรดน้ำแปลงของตัวเองเสร็จก็เดินมานั่งใกล้ๆ ผม กระซิบถามเสียงเบา ผมหันไปมองแล้วถอนหายใจ ไอ้บ้านี่ก็ช่างประชดจริงๆ เลยนะ บอกไม่ให้พูดเสียงดัง มันก็มานั่งกระซิบกระซาบข้างหูแทน กวนแต่เช้าเลยนะ! พูดถึงงานของอาจารย์สมหมายซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมนอนไม่ครบแปดชั่วโมง กว่าจะนั่งทำเสร็จก็ปาไปตีหนึ่ง ผมได้นอนแค่สามชั่วโมงเอง ให้ตาย!“เสร็จแล้ว แต่ไม่ให้มึงลอกหรอก”ผมตอบมันกลับไปอย่างรู้ทัน ไอ้นี้หวังจะลอกงานของผมแหงๆ ขอใครไม่ขอมาขอผมเนี่ยนะ? รู้ไหมว่าลอกน่ะมันเป็นวิสัยที่ผิดๆ นะ!“โธ่เอ๊ย! แค่นิดหน่อยไม่ได้หรือไงวะรัญ นะมึง?”ยังจะมากระซิบข้างหูอ้อนวอน ผมถอนหายใจเบาๆ“ไม่ก็คือไม่สิวะ”“แค่นี้ก็ช่วยเพื่อนไม่ได้?”ซันเซ็ตลุกขึ้นพรวดแล้วเอ่ยเสียงดัง เวรรร! คุณมึงกำลังทำเสียงดังอีกแล้วนะโว้ย ผักในแปลงตกใจช็อกตายขึ้นมา จะทำยังไง? จะรับผิดชอบไหม ห๊า!? ก็บอกแล้วไงว่าไม่ให้ลอกๆ ถ้าผมให้มันลอกก็เป็นการส่งเสริมนิสัยไม่ดีของไอ้เพื่อนน่ะสิ! เพื่อนแท้เขาไม่ส่งเสริมเพื่อนไปในทางไม่ดีนะ“ซัน กูสอนมึงได้นะแต่ถ้าให้ลอกกูขอปฏิเสธว่ะ”ผมเงยหน้ามองมันแล้วพูดอย่างจริงจัง ผมจริงใจกับเพื่อนทุกคน อะไรที่ผิดผมไม่สนับสนุนแน่นอน! ซันเซ็ตมองผมอย่างจนใจ มันพยักหน้ายอมรับอย่างไร้ทางเลือก“เอ่อๆ สอนก็ได้ เดี๋ยวกูทำเอง”ผมยิ้มรับแบบมีชัย ต้องอย่างนี้สิวะไอ้ซัน ลอกมันไม่ดีต้องทำเองสิ! ซันเซ็ตเดินออกไปดูแปลงของคนอื่นๆ ระหว่างที่ผมดูแลเอาใจใส่ผักบนแปลง มีคนเดินเข้ามาในแปลงสาธิตอีกคน หนุ่มร่างสูงโปร่งไว้ผมยาว หน้าก็หวานๆ ถ้ามองด้านหลังอาจจะเข้าใจผิดได้ว่าเป็นผู้หญิง เอ่อ ผู้หญิงที่ค่อนไปทางบึกบันนิดๆ น่ะนะ เขายกมือทักทายผม“หวัดดีวะรัญ”“หวัดดี”ผมพยักหน้ารับ ไอ้บ้านี่มันชื่อ ‘ซีเนียร์’ หน้าตาดีเลยมีผู้หญิงมาติดเยอะ ซันเซ็ตบ่นอิจฉาอยู่ตลอด ทั้งๆ ที่มันเองก็พอกัน จากที่ผมสังเกตซีเนียร์นี่คบกับใครไม่ค่อยยืด แป๊บๆ ก็ควงคนใหม่ให้เห็นอยู่ตลอด ถึงหน้าจะหวานแต่นิสัยไม่ได้เข้ากับหน้าตาเลย เห็นนิ่งๆ เงียบๆ แต่ขอโทษเถอะครับ ไอ้นี้มันโคตรจะบ้าเลยเถอะ ตอนรับน้องที่ผ่านมาทำเอาผมรู้ซึ้งความบ้าของมันซีเนียร์รดน้ำแปลงของมันเสร็จ ก็เริ่มเปิดเพลงคลาสสิกในมือถือให้บรรดาน้องผักฟังอย่างทุกที มันบอกว่าเด็กๆ ที่กำลังโตต้องฟังเพลงคลาสสิกจะได้เจริญเติบโตมาอย่างแข็งแรงและฉลาด ถึงผมจะสงสัยว่าผักมันจะฉลาดไปเพื่ออะไรก็เถอะ ฟังเพลงก็เพราะดีผมถึงไม่บ่นอะไรมาก จากนั้นพวกเราก็ยกโขยงไปเรียนพร้อมกัน ต่อรีล่าง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
