จากนั้น พวกเราก็ได้เดินทางมาส่งผม ที่บริษัทเสียที ถามว่ามายังไง โอ๊ย ไอ้การ์ฟิลยังกับเจ้านาย นั่งหลังครับ
เหตุผลที่ผมไม่นั่งหน้า สั้นๆง่ายครับ
“การ์ฟิลง่วง จะนอน หมอแพะไปนั่งข้างหมอเขียวนะ”แค่นั่นหล่ะ ไอ้การ์ฟิลก็นั่งเต๊ะจุ๋ยเป็นคุณนาย เอ๊ย คุณชายมาดเท่มี
คนขับรถมาส่งให้เลยคร้าบบบบ
“ขอบคุณที่มาส่งนะ แล้วนี่พวกหมอต้องไปรักษาใครอีกเปล่าเนี่ย”ผมที่กำลังจะเปิดประตูหันมาถามอย่างสุภาพ
(แกมีกับเขาด้วยเหรอ)
“หมอแพะมี ขี้นหวอดตอนดึกครับ”
“ของหมอเขียว ไม่มีครับ คงไปส่งหมอแพะแล้วกลับบ้านพักผ่อน”
“อืม… ดีแล้วหล่ะไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะ”เดี๋ยวไปรักษาใครตายเพราะพักผ่อนไม่พอ
“สุขภาพกาย ให้พวกผมรักษา แล้วสุขภาพใจพวกผมการ์ฟิลรักษาได้ไหมคับ”
“เง๊อะ หมอเขียวเมาสปาเก็ดตี้มาเหรอ”สุดๆอ่ะ
“ก็คงจะเมา แต่เป็นเมารัก เพราะรักการ์ฟิลคนเดียว”อร๊ายย่ะ มีได้อีกนะ
“ง่า หมอแพะ เตือนเพื่อนข้างๆหมอหน่อยก็ดีนะ”ผมหันไปเตือนคนข้างๆแทน
“ผมคงเดือนใครไม่ได้หรอกครับ เพราะแค่เจอคุณก็ไม่รู้จะทำอะไรแล้ว”อ้าวอีกคนเหรอเนี่ย
“แหมคนเป็นหมอนี่ มุขเน่าพอกันจริงๆนะ”อดด่าไม่ได้เจริงๆ
“ถึงน้ำจะเน่า แต่ก็เห็นเงาจันทร์นะครับ”สองเสียงพร้อมใจกันตอบ
“บ้า -///=”ผมว่าเสร็จก็ปิดประตูทันที ก่อนที่จะโบกมือให้เล็กน้อย พร้อมกับเดินต่ออีกหน่อย เพื่อเข้าบริษัท
สงสัยหล่ะสิ ทำไมต้องเดินต่อ แทนที่จะเข้าบริษัทตรงๆ ก็นะขืนเข้าไป ปาปารัซซี่ ก็ต้องแอบถ่ายอีกแน่ๆ ทาทายังไม่พร้อม
ที่จะออกสื่อนะเคอะ เพราะตั้งแต่ออกสื่อไปว่าเป็นแฟนกับพี่บอล พาราแพค ก็โดนด่าเสียเทเสีย ซ้ำยังมีข่าวคบหนุ่มสิบสอง
คนเดี๋ยวจะแย่นะเค้อ (มันบ้าได้อีก) หากกำลังจะข้ามถนนไปเท่านั้นหล่ะ
“เอี๊ยดดดดดด!!! “เสียงรถแล่นตัดหน้าอย่างไว จนไอ้การ์ฟิลตกใจหล่นตาตุ่ม สิ่งแรกที่ทำคือ เอ่ย
วลีเด็ด โดนใจตลอดสิบ ของนาย อบอุ่น สุขสำราญ
“ขับรถประสาอะไร ซื้อใบขับขี่มาเร๊อะ แกนั่นแหละผิด!!!!“(ตรูคนนึงหล่ะไม่กล้าขับรถใส่นายเอกแน่ๆ:คนเขียน)
“พรึ่บ!!!”หากแต่คนที่เปิดประตูออกมา กับมาดสุดเนี๊ยบ พร้อม กับอีกคนที่ใส่แว่นพร้อมกระเป๋าเอกสารลงมาเท่านั้นหล่ะ
“เรื่องนี้ถือว่าไม่เคยเกิดขี้น ขอตัว!!!!”ชิ่งเว้ย ชิ่งเท่านั้น
“คุณทำให้เสียทรัพย์สิน เพราะความประมาทนะครับคุณการ์ฟิล”น่านหล่ะมาแล้ว ตรูโดนตั้งข้อหาทันที
“อะไร คุณทนายวอก การ์ฟิลไม่รู้เรื่องนะ พวกคุณผิดเต็มๆ”ผมว่าอย่างเป็นต่อ เอาสิ รถกับคน ใครผิดให้รู้ไป
“แต่ว่า คุณไม่ทำตามกฏจราจร ข้ามถนนไม่ใช่ทางม้าลายนะครับ”
“อ้าว ก็รัฐบาลไม่ทำนี่”โทษมั่วไว้ก่อน
“เฮ้ย ไอ้อ้วน แต่ทางม้าลายเนี่ย อยู่ห่างไปไม่เท่าไรนะ”คุณชายไก่ว่าพลางชี้นิ้วไปทางม้าลาย ที่ห่างออกไปไม่เท่าไรแต่
ไม่ตรงกับทางบริษัทผมเท่านั้นเอ๊งงงงงงง
“อ้าว คุณไก่ไม่เจอกันนานเลยนะ”เปลี่ยนเรื่องทันที
“อย่ามั่ว เมื่อวานก็เจอ”
“อ้าวหรอ ลืม อ๊ะการ์ฟิลมีธุระต้องไปบริษัทก่อน ขอตัวนะ”
“นี่คิดจะชิ่งเหรอไง”ไก่ไม่ยอม เดินมาจับแขนผมทันที
“อะไร ก็การ์ฟิลไม่ทำอะไรผิดนี่”
“คุณการ์ฟิล ผิดที่ไม่ระวัง แล้วถ้าเกิดอุบัติเหตุจะทำยังไงคับ”วอกที่เดินมาจับแขนอีกข้างทันที
“อะไร พวกคุณขับรถมาเร็วเองนะ”ชั้นไม่ผิด ชั้นไม่ยอมรับ
“กรุณาพูดความจริงด้วยครับคุณการ์ฟิล”วอกเอ่ยเรียบๆทันที
“นี่เป็นศาลเหรอไง ผมถึงต้องพูดความจริง”ไหนผู้พิพากษา บอกมา
“งั้นต้องเจอแบบนี้”ไก่ทนไม่ไหว ก้มหน้ามาประกบปากผมทันที
“อุ๊บ อืออออ”อะไรเนี่ย พวกแกเป็นอะไรกับปากตรูนักฟระ ผมพยายามเบือนหน้าหนี หากแต่เหมือนไม่สามารถทำได้
ก็โดนดึงแขนไว้นั่นเอง จนไก่ปล่อยน่านหล่ะ
“เฮือกกกก จะบ้าเหรอไง ผมตายจะทำยังไง”ผมหันไปด่าไก่ทันที
“คงต้องทำศพให้ล่ะมั้ง”อูย!!!! ดูมันตอบ เห็นไหม มันชั่วมาก (จะสื่อให้ใครเค้าฟังเหรอเพ่)
“งั้นผมมั้ง จุ๊บ!!!!”วอกว่าพลางก้มหน้ามาจูบผมต่อทันที
เมื่อผมโดนกระทำย่ำยี ถึงเพียงนี้ จนต้องเอ่ยเป็นเพลงนี้ในใจทันที
หัวจาย ทนไม่ไหวแล้ว รับอะไรไม่ไหวแล้ว
ช้านไม่อาจทนรอ ขอรีบเดินหนีปายยยยยย
“ปึ๊ก โป๊ก ฟี้ววววว”สามเสต็ปสุดสวย เหยียบเท้า ทุบไปที่ศูนย์กลางความเป็นชาย และ วิ่งหนีค้าบบบ
“อุ๊ก อูย ไอ้อ้วน เดี๋ยวเจอดีแน่ๆ”ไก่ร้องลั่น อย่างแค้นเคือง
“อูย ทำไมการ์ฟิล ร้ายแบบนี้นะเนี่ย”วอกครางอย่างเจ็บปวด
ผมรีบวิ่งข้ามถนน เข้าบริษัททันที ก่อนที่จะรีบวิ่งไปยังโอเปอเรเตอร์ ออฟฟิตทันที
“พี่สวย พี่เนี๊ยบ พี่งาม หากมีสองคนที่หน้าตาบ้านๆ คนนึงมาดเหมือนชายน้อยในบ้านทรายทอง กับ อีกคน เหมือนทนาย
ตัวร้ายละครหลังข่าวน่ะ มาตามหาการ์ฟิลนะ บอกเลยนะว่าการ์ฟิลไม่อยู่นะ”
“ได้ค่า”สามสาวร้องบอกพร้อมกันทันที หากแต่ผมกำลังรีบไปที่แผนก เพื่อรอรับเอกสารกับนายเก๋ง ก็ดันเจอ เด่นจันทน์เสียก่อน
“อ้าว การ์ฟิลมาทำไมอีก ไม่กลับบ้านไปรอรับเอกสารกับแมรี่หล่ะ”
“ห๊ะ บ้าน อะไร เมื่อไร”
“อ้าว ก็เห็นคุณไกรภพบอกให้แมรี่ไปรอรับเอกสารที่บ้าน ได้เลย เพราะทางคุณประเทืองส่งเลขาให้นำเอกสารมาให้”
“เฮ้ยย ผมบอกให้คุณประเทืองส่งเอกสารที่บริษัทนี่”ต้องพูดคำเดียวเลย ตาย ตาย ตาย (ไหนมันบอกคำเดียว)
“ไม่รู้สิ สงสัยรีบมั้ง”
“แมรี่!!!”ผมร้องเสียงหลง ก่อนที่จะวิ่งกลับออกมา ก็เห็น ไก่กับวอกกำลัง คุยกับพี่สามสาวโอเปอร์อยู่
“นี่ คุณไก่ คุณวอก”ผมร้องเรียกเสียงดังทันที
“อ๋อ อยู่นี่เอง กล้าทำร้ายชั้นได้นะ”ไก่ว่าหมายจะจัดการคนอวบให้จั๋งหนับ
“เออน่า พาการ์ฟิลไปบ้านก่อนเลย เร็วๆ”ผมร้องก่อนที่จะดึงแขนสองคนทันที จนหนุ่มทั้งสองต่างมองหน้าอย่างไม่เข้าใจ
“มีอะไรเหรอครับ คุณการ์ฟิล”วอกเอ่ยเสียงหอบเพราะคนอวบฉุดกระชากมา
“ไอ้เมย์ จะเจ็บอีก”ผมบอกอย่างเร็ว เนื่องจากใจอยากไปที่บ้านทันที
“เออๆ เดี๋ยวชั้นพาไปเอง”ไก่ตัดบทก่อนที่จะไปทำหน้าที่คนขับ วอกนั่งข้าง ส่วนผมนั่งหลัง
ในใจ ภาวนา น้องตรูอย่าเจอนายเก๋งเลย สาธุ!!!!!
โพลล์
หัวข้อ: DoZen Guys ศึกสุดท้าย สังเวียน(ห้องหอ) อวสานเเล้วครับ (อ่าน 363919 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก