หัวข้อ: รักแห่งสยามภาคต่อ ในจินตนาการของผม

[zandwizz]

 

happy birthday ย้อนหลังเหมือนกานครับ

มีความสุขมาก ๆ นะ

 

[persineraz]

"วันนี้นอนด้วยกันนะ" ว้าว มิวน่ารักจังเลย ...

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

แบบนี้ก็นอนกอดหมีทั้งคืนสิ
ได้อ่านตอนต่อแล้วชุ่มชื่นหัวใจ
 

[YaMRoLL]

อ๊าาา

กรี๊ดด

นอนกอดตุ๊กตาหมีด้วย..อีษๆๆ

ม่ายหวายเเย้ว....

รออ่านตอนต่อไปล่ะคับ

[Pongkemon]

อ๋า มะได้เข้ากระทู้นี้สองสามวัน เลยเพิ่งรู้ว่ามะวานเปงวันเกิดไรฮะคุง ของแฮปปี้เบิร์ดเดย์ย้อนหลังนะคับ ขอให้มีความสุขมาก ๆ หนุ่มๆ ล้อมเยอะ ๆ

[Inw_SuSu]

ซึ้งอะ ชอบจังเลย"มิวไม่เหงาแล้วนะอาม่า" อ่านแล้วน้ำตาซึม


แอบขโมยตุ๊กตาหมีมานอนเป็นเพื่อนอีกต่างหาก ร้ายนะน้องมิว 

น่าจาขโมยเจ้้าตัวมาเลยนะเนี่ย 

[duntey]

มิวไม่แน่จริงเลยอะ

แน่จริงก็ชวนโต้งมานอนด้วยสิ

ไม่ใช่เอาตุ๊กตาโต้งมานอนแบบนี้

ชวนตัวจริง จะได้.......

[Terachi_S]

  happy birthdayย้อนหลังค่ะ กว่าจะได้มาอ่านก็....ผ่านไปสองตอนแล้วหุๆๆๆ

เล่นหยุดไว้ที่ " นอนด้วยกันน่ะโต้ง" ถึงแม้จะพูดกับตุ๊กตาก็เถอะ แต่ก็แอบหึๆในใจ.... 

[pop_pukluk]

น่ารักจางงง

[Otaku]

 

ทำไมมิวไม่ชวนโต้งมานอนด้วยเลยล่ะ

ชอบๆ รีบมาต่อนะ

[Junrai_Hyper™]

ซู้ดย่อดดดดดดดดดดดดดดดด


Happy Birthday ย้อยหลังนะครับ ไรฮะคุง

 

[JaHkoNY]

อ๊ะๆ แกล้งโต้งนะมิวว ชอบจังเลย นอนด้วยกันนะ อิอิ

ไม่เป็นไร อยู่บ้านเป็นเพื่อนอาม่า ให้โต้งมานอนเป็นเพื่อนบ้างก็ได้ ฮ่าๆๆ 

ไอคอนใหม่เต็มเลย วู้วๆๆ 

แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ย้อนหลังน้า จุ๊บๆไรฮะคุง 

[ifwedo]

น่าร๊ากกกกกกกกกกกก

[Champnarok007]

ได้ข่าวมาล่าสุดเลยเอามาแจ้งให้เพื่อนๆที่ชอบรักแห่งสยามทราบครับ ตอนนี้หนังกำหนดออกขายเป็นแผ่นวีซีดี และดีวีดี เวอร์ชั่น 4 ชั่วโมง
พร้อมทั้งของพรีเมี่ยมตุ๊กตาไม้ จะออกขายเป็นทางการในเดือนมกราคม 2551 รายละเอียดไปดูที่เว็บนี้นะครับhttp://www.theloveofsiam.com/board/topic.php?id=clip&topic=2736 ส่วนด้านล่างเป็นวีซีดี และดีวีดี สำหรับเช่าน่ะครับ




ไหนๆก้อไหนๆแล้ว โพสแจ้ง 2 กระทู้นิยายเลย แหะๆๆ

[ไรฮะคุง]

ขอบคุณ rep บนที่นำข่าวดีๆ มาบอกกันนะครับ


โต้ง

ที่โรงพยาบาลหลังจากที่หมอเข้ามาตรวจอาการของโต้งและสุนีย์ขอตัวไปทำธุระที่ทำงานแล้วนั้น หญิงเข้ามาหาในห้องโดยลืมเคาะประตู เห็นโต้งและกรกอดกันอยู่

“อุ๊ย ขอโทษค่ะ” หญิงบอกหัวเราะแหะๆ

“ไม่เป็นไรหรอก เข้ามาสิหนู” กรปล่อยมืออกจากโต้งและเดินไปนั่งที่เก้าอี้ โต้งเขินเล็กน้อยที่หญิงเห็นตอนกอดกับพ่อ

“เดี๋ยวพ่อขอลงไปเดินดูอะไรข้างล่างก่อนนะ หญิงอยู่เป็นเพื่อนโต้งหน่อยแล้วกัน”

“ได้ค่ะ”

กรเดินออกจากห้องไปแล้วหญิงจึงพูดขึ้นมา

“ไงโต้ง ที่แขนใกล้จะหายหรือยัง”

“หมอบอกอีกประมาณอาทิตย์นึงก็เอาผ้าออกได้ แต่ยังใช้งานไม่คล่องต้องพักฟื้นอีกเดือนนึง”

“ลำบากแย่เลยเนอะ ดีที่เป็นแขนซ้ายนะ” หญิงพูดพลางยิ้ม

“แท่นแท๊น” ประตูถูกเปิดขึ้นมาพร้อมกับเสียง พวกเพื่อนๆ โต้งเดินเข้ามารวมทั้งเพื่อนผู้หญิงของหญิงด้วย

“เฮ้ยว่าไงไอ้โต้ง ยังไม่ตายใช่มะ” เพื่อนโต้งคนนึงทักทายตามสไตล์

“พวกูซื้อของมาฝากด้วยนะ” เพื่อนอีกคนพูดพลางยกถุงขนมต่างๆ ขึ้นให้ดู

“นี่เบาหน่อยได้มะ นี่โรงพยาบาลนะ” หญิงว่าขึ้นมาเสียงดัง “พวกนี้เขาถามเราเมื่อวานน่ะโต้งบอกว่าจะมาเยี่ยมเราก็เลยบอกไป”

“ขอบใจนะ ที่มาเยี่ยม อ้าวนั่นซื้อมาเยี่ยมกูไม่ใช่เหรอ” โต้งพูดท้วงขึ้นมาเมื่อเพื่อนคนนึงกำลังนำขนมออกมาแกะ

“เออก็กินด้วยกันสิวะ กูก็หิว”

“เออไอ้โต้ง ตกลงมึงเป็นเกย์เหรอวะ” หญิงหันไปมองตาเขียว “ไอ้นักร้องนี่ใช่เด็กโรงเรียนเซนต์นิโคลัสที่กูพูดตอนนั้น”

“ถ้าจะมาเพราะอยากรู้เรื่องนี้ก็กลับไปเลยไป” หญิงบอกน้ำเสียงไม่พอใจ

“อะไรกันก็ถามเฉยๆ เพื่อนก็น่าจะรู้เรื่องเพื่อนนิดนึง”

“เออๆ ใช่” โต้งตอบ “ถ้าพวกมึงอยากรู้กูก็บอกได้แค่นี้แหละ” โต้งตอบไปทำสีหน้าไม่พอใจ

“อย่าโกรธสิวะ กูก็แค่ถามแม่งมีนักข่าวมาถามกับพวกกูด้วยะมึง”

“แล้วบอกไปว่าอะไร” หญิงถามเสียงเขียว

“ก็บอกว่าไม่รู้อ่ะดิ่ ก็คนมันไม่รู้ ถึงรู้ก็ไม่บอกหรอก”

“ที่กูถามเนี่ย เพราะอยากให้มึงรู้ว่ามึงเป็นยังไงมึงก็เป็นเพื่อนพวกกูนะเว้ย อันนั้นมันเรื่องส่วนตัวของมึงก็ไม่ยุ่งหรอก”

“ถึงพวกกูไม่ใช่คนดีเด่อะไร แต่สำหรับเพื่อนกูเต็มร้อยนะเว้ย ที่มึงห่างจากพวกกูมากูก็พอรู้ว่ามึงตั้งใจเรียนกูก็เข้าใจ แต่ยังไงพวกกูยังเป็นเพื่อนมึงอยู่นะ”

“เออขอบใจว่ะ” โต้งบอก

จอยเดินไปเปิดโทรทัศน์ “ดูทีวีดีกว่าว่ะ แก้เลี่ยน” จอยหันมามองพวกโต้งและหันไปดูโทรทัศน์ “เฮ้ยๆ มีข่าววงออกัสด้วย”

ข่าวเป็นเหตุการณ์แถลงข่าวของวงออกัส  โต้งและหญิงนั่งดูข่าวด้วยสีหน้าเป็นห่วง เพื่อนคนอื่นๆ ก็ตั้งใจฟัง

โต้งและหญิงน่าเสียไปตอนที่ผู้จัดการวงประกาศยกเลิกสัญญาของมิวและวงออกัสทุกคน

เพื่อนผู้หญิงของหญิงอุทานออกมา “เฮ้ยอะไรวะ”

แต่ทุกคนก็กลับมายิ้มออกอีกครั้งเมื่อผู้บริหารขึ้นมาพูด

กรเดินเข้ามาในห้องพอดีเจอเด็กๆ อยู่เต็มห้อง ทุกคนสวัสดีกร

“เฮ้ยเดี๋ยวกูกลับก่อนดีกว่า เดี๋ยวมีไปที่อื่นต่อ”

“เออ โชคดีนะ ขอให้มึงหายไวๆ”

“ไปนะโต้ง กูไปแล้วนะอีหญิง”

เพื่อนๆ ล่ำลาโต้งและหญิง ยกมือไหว้ลากรแล้วเดินออกไป

“เมื่อกี๊พ่อได้ยินข่าวอะไรของมิวแว่วๆ”

“อ๋อเขาจะพักงานมิวน่ะค่ะ”หญิงตอบ

“แต่มีคนมาช่วยย้ายงานให้ แค่งานเลื่อนกำหนดออกไปเท่านั้นแหละพ่อ”

“เออค่อยยังชั่ว ไม่งั้นมิวคงเครียดแย่” กรบอก โต้งมองกรแล้วยิ้มอย่างภูมิใจ

เมื่อถึงตอนเย็นมิวและเอ็กซ์มาถึงโรงพยาบาลและรับโต้งกลับบ้าน นั่งคุยกัน พอถึงเวลาหนึ่งทุ่ม มิว เอ็กซ์และหญิงก็ขอตัวกลับไป

โต้งอยู่ในห้องนอน เขารู้สึกคิดถึงห้องนอนห้องนี้มาก เหมือนจากไปนาน อย่างนี้สินะที่เขาว่าอยู่ที่ไหนก็ไม่ดีเท่าอยู่บ้านเรา โต้งคิดในใจ
เดินไปหยิบของออกมาจากตะกร้าที่เก็บมาจากโรงพยาบาล เปิด CD ของวงออกัสฟัง และทำการรื้อค้นตามกระเป๋า และตะกร้าต่างๆ
“มิวโกรธแน่เลย” โต้งบ่นออกมาเมื่อหาไม่เจอ จึงเดินออกไปถามพ่อกับแม่ แต่ทั้งคู่ยืนยันว่าใส่ในตะกร้ารวมมากับ CD แล้ว โต้งทำหน้าจ๋อยๆ

“เออโต้ง เดี๋ยวแม่ซื้อโทรศัพท์ให้ใหม่นะ แล้วอย่าทำเสียอีกล่ะ ใช้ของให้มันระมัดระวังหน่อย” สุนีย์บอก

“แม่ โต้งอยากไปซื้อเองได้ไหม” โต้งบอกสุนีย์

“แขนเจ็บอย่างนี้ยังจะออกไปเที่ยวอีกเหรอ” สุนีย์บ่นนิดๆ

“น่าแม่ วันเดียว” โต้งอ้อนวอน

“อืมๆ เดี๋ยวแม่เอาเงินโอนเข้า ATM ให้ตอนเช้านะ แล้วพรุ่งนี้ไปกดเอา”

“ขอบคุณครับแม่” โต้งตอบ “แม่ขอยืมโทรศัพท์หน่อย”

“เอาไปโทรหา…”สุนีย์จะถามแต่เปลี่ยนใจ เดินเข้าไปหยิบโทรศัพท์จากห้องมาให้ “อย่าคุยนานนักล่ะ จะได้รีบๆ นอนพักผ่อน”

“ได้ๆ ไปก่อนนะแม่”

โต้งรับโทรศํพท์จากสุนีย์แล้วเดินเข้าห้องไป กดที่รายชื่อเจอเป็นเบอร์มิวจากนั้นก็จดใส่กระดาษโน้ตไว้ และกดโทรออก

“สวัสดีครับน้านีย์ มีอะไรหรอเปล่าครับ”

“น้าคิดถึงก็เลยโทรมาหา” โต้งตอบผ่านสายไป

“โต้ง เดี๋ยวนี้พูดอย่างนี้คล่องจังนะ”

“อย่าทักสิ” โต้งเขินสุดขีด “มิวพรุ่งนี้เราจะไปซื้อมือถือไปด้วยกันไหม”

“อยากให้ไปไหมล่ะ” มิวแกล้งถาม

“ก็โทรมาชวนนะ”

“แล้วอยากให้ไปด้วยไหมล่ะ”

“ก็โทรมาชวนนี่ไง”

“อ้าวแล้วตกลงอยากให้ไปด้วยไหมเนี่ย”

“อืมๆ อยากให้ไปด้วย ไปด้วยกันนะ”

“ก็แค่นั้น” มิวหัวเราะออกมา

“มิว เราหาหมีไม่เจอ” โต้งเสียงจ๋อยสนิท

“ช่างมันเถอะโต้ง”

“แต่เราอยากได้มันคืน พรุ่งนี้เราจะกลับไปถามที่โรงพยาบาล”

“อืม ไว้เดี๋ยวไปถามดูแล้วกันนะ”

“พรุ่งนี้เจอที่สยามบ่ายโมงนะ” โต้งบอก “ที่ร้านไอติมนะ”

“ได้ๆ มีอะไรอีกไหม”

“ไม่มีแล้ว ขอโทษนะมิวที่เราทำหาย”

“ช่างเถอะ นอนได้แล้วพักผ่อนเยอะๆ จะได้หายไวๆ”

“อืมแค่นี้นะ” โต้งกดวางสาย ลองคนดูในตะกร้าอีกรอบแล้วกลับมานอน

รุ่งขึ้นที่สยามโต้งมาถึงก่อนนั่งรอมิวอยู่ โดยมีพี่เต้มายืนคุยอยู่ด้วยบ้างสลับกับไปทำงานบ้าง มิวมาถึงเห็นโต้งกับพี่เต้คุยกันอยู่ก็เดินเข้าไปหาโต้ง

“มิวนี่พี่เต้นะ พี่ครับนี่มิว” มิวยกมือไหว้

“ไม่ต้องไหว้ก็ได้ แก่กว่ากันนิดเดียว พี่ไม่อยากอาวุโสขนาดนั้น เดี๋ยวพี่ไปทำงานต่อก่อนนะ” พูดจบพี่เต้ก็ไปทำงานต่อ

“มาช้าอีกแล้วนะ” โต้งบอก

“ถ้ามาเร็วจะรู้เหรอคนไหนพี่เต้”

“หึงเหรอ” โต้งถามยิ้มๆ

“จะบ้าเหรอ” มิวบอกหันหน้าไปทางอื่น

“ไปกันดีกว่า” โต้งบอกดึงมือมิวเดินออกไปนอกร้าน

“ไปซื้อมือถือกันก่อนดีกว่า แล้วค่อยกลับมาเดินที่นี่” มิวเสนอ

“โอเค” โต้งตอบ

ทั้งคู่จึงเดินไปดูโทรศัพท์มือถือที่ฝั่งมาบุญครองก่อน ระหว่างเดินมีผู้คนมองมา เข้ามาขอถ่ายรูปขอลายเซ็นบ้าง
บ้างก็ขอถ่ายกับมิว บ้างก็ขอถ่ายกับทั้งมิวและโต้ง บางคนให้โต้งและมิวยืนคู่กันแล้วถ่าย ทำให้โต้งและมิวเขินๆไปบ้าง
จนเลือกโทรศัพท์ได้ทั้งคู่กลับมาที่ฝั่งสยามอีกครั้ง

“เราจะพาไปดูร้านนึง” มิวบอก

มิวเดินนำไปจนถึงร้านขายตุ๊กตาหมี มิวเดินนำเข้าไป โต้งเดินตามเข้ามาในร้านขายตุ๊กตาหมีหน้าจ๋อยไปเล็กน้อย

“อ้าวสวัสดีค่ะน้องมิว”

“สวัสดีครับพี่”

“อ้าวน้องคนนั้น” เจ้าของร้านร้องทักโต้ง โต้งหันไปผงกหัวและยิ้มให้เล็กน้อย

“อ้าวพี่ครับ ไหงมันเพียบอย่างนี้ล่ะครับ” มิวเดินมาหาเจ้าของร้านและหยิบตุ๊กตาหมีที่เหมือนที่เขาให้โต้งไปอย่ากับแกะเดินมาสองสามตัว

“แหมน้องมิว ก็รูปที่น้องมิวถ่ายที่พี่แปะไว้ คนเขาเห็นว่าน่ารักดี แถมมีน้องมิวเป็นพรีเซ็นเตอร์อีก เขาเลยมาถามกันใหญ่ พี่ก็ไปหามาทำสิคะ”
เจ้าของร้านพูดพลางหัวเราะ มิวก็หัวเราะตามไปด้วย

“แล้วตอนนี้ตุ๊กตาต้นแบบอยู่ไหนล่ะคะ” เจ้าของร้านหันไปทางโต้ง และหันมาทางมิว

“อยู่นี่ครับ” มิวหยิบตุ๊กตาออกมาจากกระเป๋าแล้วชูขึ้นให้เจ้าของร้านดู

“อ้าวพี่นึกว่าอยู่ที่น้องคนนั้นซะอีก น้องอะไรนะ” เจ้าของร้านหันไปทางโต้ง โต้งหันไปทำหน้างงๆ ใส่มิว

“โต้งครับ”

“ก็ตั้งแต่ที่เอามาให้พี่เย็บชื่อเพิ่มให้ พี่ก็ไม่เห็นมากันอีกเลย” เจ้าของร้านบอกยิ้มๆ

“งั้นวันนี้ผมไปก่อนนะครับ” มิวบอกลา โต้งผงกหัวเป็นการลา แล้วเดินออกจากร้านไป

“ทำไมถึงมาอยู่ที่มิวได้ล่ะ” โต้งถามพลางชี้ไปที่ตุ๊กตา

“ก็แค่ยืมมานอนด้วยคืนนึงน่ะ” มิวตอบยิ้มๆ

“ก็น่าจะบอก ใจหายหมดเลยนึกว่าหาย” โต้งบอกขมวดคิ้ว

“ทำไมล่ะ โต้งกลัวหายขนาดนั้นเลยเหรอ” มิวถาม

“มันสำคัญกับเรามากนะ ทุกอย่างที่เป็นมิว เป็นของมิวสำคัญกับเรามาก เราเคยเสียมิวไปทีนึงแล้ว แต่จากนี้ไปเราจะไม่มีวันเสียอะไรเกี่ยวกับมิวไปเลยซักอย่าง” มิวยิ้มเขินๆ

“พอเถอะ เขิน” มิวบอก โต้งยิ้มออกมา

“วันนี้เราไปนอนแทนหมีนะ เราจะได้เอาหมีคืน” โต้งบอกและยิ้มให้

“ไปหาอะไรกินดีกว่า” มิวบอกแล้วเดินนำหน้าไปอย่างรวดเร็วจนโต้งต้องวิ่งตาม

“รอคนเจ็บหน่อยดิ่”
ระหว่างเดินอยู่โต้งรู้สึกว่ามีคนกำลังพยายามแอบถ่ายรูปของเขากับมิวจึงสะกิดบอกมิว และทั้งคู่หันไปมองกล้องแล้วยกนิ้วโป้งให้ถ่ายรูป
ทั้งคู่กินข้าวเสร็จก็กลับไปที่บ้านมิว


“แม่เหรอ วันนี้โต้งค้างบ้านมิวนะ กลับพรุ่งนี้ไปบ่ายๆ ครับ”โต้งโทรศัพท์ไปบอกสุนีย์แล้ววางสายไป

“แล้วน้านีย์ไม่ว่าเอาเหรอ” มิวถาม

“ไม่หรอก โทรไปบอกแล้วนี่” โต้งบอกยิ้มๆ

“โต้งนี่ เดี๋ยวนี้ยิ้มง่ายนะ”

“เฉพาะเวลามีความสุข คนเรามีความสุขก็ยิ้ม”

“งั้นเหรอ”

“ใช่ เพราะว่าวันที่มิวรอมาถึงแล้ว วันที่มิวรอกับวันที่เรารอเป็นวันวันเดียวกัน ต่อจากนี้ไม่ต้องรออีกแล้ว”

“อืม” มิวยิ้มให้โต้ง “เราไม่รู้นะว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง แต่วันนี้เรามีความสุขมากเลย”

“มิวรู้ไหม เราชอบที่นี่มากเลยนะ ตอนอยู่ในห้องนี้ ที่มีเรากันสองคน ที่เล็กๆ ของเรา” โต้งพูดพร้อมเดินไปกอดมิว

“เราก็ชอบที่นี่ มันเป็นที่ที่ทำให้เราได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง ทั้งความสุข ความเศร้า ความเหงา ความทุกข์”

“ตอนนี้จะเหลือแต่ความสุขแล้วล่ะนะ” โต้งบอกพร้อมกระชับตัวมิวเข้ามาชิดมากขึ้น

“เออ ตอนที่มิวเล่าให้ฟังว่าแม่มาถามว่าเรากับมิวคบกันยังไง มิวตอบไปว่าอะไรนะ”

“ก็บอกว่าเป็นเพื่อนกันไง” มิวบอก

“เหรอ” โต้งตอบแล้วยิ้มออกมา

โต้งและมิวนอนอยู่บนเตียงโดยนอนหันหน้าเข้าหากันและมองตากันอยู่อย่างนั้นโดยไม่มีคำพูดใดออกมา แต่ว่าทั้งคู่กลับรู้สึกมีความสุขอย่างไม่รู้จะบรรยายออกมาอย่างไร

[oaw_eang]

 

ชุ่มชื่นหัวจายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 

[persineraz]

นั่นไง โต้งมานอนแทนตุ๊กตาจริงๆซะด้วย ...

[astral]

“วันนี้เราไปนอนแทนหมีนะ เราจะได้เอาหมีคืน”

อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย น่ารักที่สุด

[Junrai_Hyper™]

 

ปาปาราซซี่มาแว้ววววววววววววววววว

 

[Terachi_S]

  กรี้ดๆๆๆ โต้งไปนอนบ้านมิวด้วย แหม่ โต้นี่แป๊บเดียวก็ไปนอนแทนหมีซะแล้วน่ะ 

[Heater]

รักโต้ง+มิว

----------------------------------------------------------------
กำหนดกายที่จะฉายที่ HOSE  RCA  ดังนี้ครับ

โรงภาพยนตร์ house RCA ร่วมกับ สหมงคลฟิล์มอินเตอร์เนชั่นแนล
พร้อมใจเสนอ “รักแห่งสยาม ฉบับ Director Cut”

เนื่องจาก ผู้กำกับมะเดี่ยว ขอเวลาแบบเต็มที่ในการปรับปรุงแก้ไขเพิ่มเติมทุกส่วนอย่างประณีต และพิถีพิถันทุกขั้นตอนเพื่อให้เกิดความสมบูรณ์ที่สุดใน ฉบับ Director Cut ที่จะนำมาฉายที่ house RCA ซึ่งทำให้ล่าช้ากว่ากำหนดไปนิดหน่อย จึงทำให้จะเริ่มฉายได้ในวันที่ 17 มกราคม 2551 เป็นต้นไป

ย้ำเริ่มฉาย วันพฤหัสบดีที่ 17 มกราคม 2551 เป็นต้นไป
(และเริ่มเปิดจองบัตรตั้งแต่วันที่ 14 มกราคม 2551)

รายละเอียดการฉายดังนี้
1. ภาพยนตร์เรื่องรักแห่งสยาม ฉบับ Director Cut จะฉายด้วย DVD โปรเจ็คเตอร์ใหญ่เกือบเต็มจอโรงภาพยนตร์ เนื่องจากไม่มีการจัดทำเป็นฟิล์ม
2. ภาพยนตร์เรื่องรักแห่งสยาม ฉบับ Director Cut เท่าที่ทราบขณะนี้ความยาวประมาณ 3 ชั่วโมง 40 นาที ขึ้นอยู่กับความพอใจของผู้กำกับท้ายสุด
3. ภาพยนตร์เรื่องรักแห่งสยาม ฉบับ Director Cut ฉายเพียงวันละ 1 รอบ (เสาร์-อาทิตย์ เพิ่มเป็น 2 รอบ) โปรดตรวจสอบเวลาฉายก่อนการเดินทางมาชมได้ที่ 02-641-5177-8 หรือ www.houserama.com (ภาพยนตร์ฉายตรงเวลา ไม่มีโฆษณา)
4. โรงภาพยนตร์ house มีความจุเต็มที่คือ 136 ที่นั่ง
5. โรงภาพยนตร์ house ขอสงวนสิทธิการจองที่นั่งทางโทรศัพท์เพียงรอบละ 70 ที่นั่งเท่านั้น (แบ่งครึ่งโรง) เพื่อเปิดโอกาสให้กับผู้ที่เดินทางมาซื้อบัตรที่หน้าโรงภาพยนตร์ด้วย และผู้ที่จองทางโทรศัพท์จะต้องเดินทางมารับตั๋วก่อนเวลาฉาย 30 นาที มิฉะนั้นระบบจะทำการตัดการจองที่นั่งโดยอัตโนมัติทันที
6. โรงภาพยนตร์ house ขอสงวนสิทธิไม่จำหน่ายตั๋วล่วงหน้าข้ามวัน (หมายถึงการซื้อล่วงหน้าที่โรงหนัง แต่สามารถจองทางโทรศัพท์ข้ามวันได้)
7. ราคาบัตรเข้าชม 100 บาท/ที่นั่ง

รายละเอียดเพิ่มเติมจะนำมาแจ้งเป็นระยะ ร่วมถึงรอบฉาย
ขอบพระคุณสำหรับทุกท่านที่ให้ความสนใจในกิจกรรมของภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นอย่างสูง

================================================
ที่มา : http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/top...6/A6143686.html

[JaHkoNY]

เย้ยยยย มดกัด 555 น่ารักจริงๆเลยพ่อคุณ

“มิวรู้ไหม เราชอบที่นี่มากเลยนะ ตอนอยู่ในห้องนี้ ที่มีเรากันสองคน ที่เล็กๆ ของเรา” โต้งพูดพร้อมเดินไปกอดมิว

เค้าก็ชอบบบ ชอบเวลาทั้งคู่อยู่ด้วยกันในห้องนี้ เหมือนหยุดเวลาเอาไว้มีแค่ทั้งสองคน ฮิ้วๆ~

จบอะยังงง ยังไม่จบได้มั้ยไรฮะคุง ฮ่าๆๆ

อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ ฮ่าๆๆ

จุ๊บๆ

[THIP]

เย้ดีจายยยยย DVD จะออกแล้ว     
ตอนนี้น่ารักจังเลยไรฮะ ขอแบบนี้อีกหลาย ๆ ตอนเลยนะ 

[BICHA]

   และแล้วความสุขก็กลับมา
 
                                         กลับมาอยู่กับโต้งและมิว

                                          มาต่ออีกนะคับ  รออ่าน อยู่

[artday]

 

[zeen11]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก เขิน อ่านไปดิ้นไปดิ้นมา โต้งเดี๋ยวนี้ปากหวานขึ้นทุกวันแล้ว

[น้ำค้าง]

อ่านถึงตอนนี้แล้วมีความสุขที่สุดเลย  ขอจุดประทัดฉลองหน่อยเถอะ 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

กอดกันฉลองคริสมาสต์เลย
 

[Inw_SuSu]

“หึงเหรอ” โต้งถามยิ้มๆ 
“จะบ้าเหรอ” มิวบอกหันหน้าไปทางอื่น<<<<<<- - - - - - - ผู้ร้ายปากแข็ง 
มาอัพเร็วๆน๊าาาาา 

[paryjt]

   เพราะมิวคือซานตาคร้อสของโต้ง