หัวข้อ: เด็กขายนม !

[p_phai]

เพราะรักของเรา มันไม่เท่ากันงัย

[ลู่เคอOlive♥]

  เศร้าเกินไป
แล้วจะทำยังไง เฮียจะมาง้อ หรือ ม่อนต้องกลับไปง้ออีก
แล้วเดลจะมามั้ย เรื่องจะดราม่าอีกไหมเนี่ย

[BeeRY]

เพราะกี้เป็นคนที่เฮียลืมไม่ได้ เลยเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอ่ะเหรอ...
เฮ้อ พูดยากอ่ะ ไม่โดนกับตัวไม่รู้หรอกว่าจะอภัยให้ได้จริงๆไหม
ห่างกันแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะน้องเป็ด ทั้งคู่จะได้คิดอะไรให้ถี่ถ้วนมากขึ้น ว่ายังรักกันมากพอที่จะอยู่ด้วยกันต่อไปหรือเปล่า
แต่สำหรับเค้าผิดหวังโคตรๆที่เฮียเป็นแบบนี้ว่ะ

[little_nok]

ม่อนคงอภัย รอให้เฮียมาง้อ
แดนก็เป็นผู้ชายใจอ่อนคนหนึ่งเท่านั้น

[stampii68]

เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์

แต่แผลในใจ ลบยังไงก็ไม่ออกอยู่ดี

สู้ๆ ทั้งม่อนและแดน

[Ryoooo]

มันก็ยากละนะ ที่จะทำใจ
อยากรู้พาสเฮียแดนบ้างงงงง

[akike]

แยกมาม่าช้างน้อยแบบเบา ๆ 55

[K3n0]

เฮียยยย อย่าคิดมากเรื่องเดลน๊าาาา

[name]

รอตอนต่อไป......

[bangkeaw]

มันก็พูดยากอ่ะนะเรื่องนี้
ความรักของสองมันไม่เท่ากันจริงๆ 
แต่ยังไงเฮียก็ผิดอ่ะ ไม่คิดถึงม่อนมั่งเลย มานึกได้ทีหลัง
 

[onlypleng]

กลับมาดีกันไว้ๆเถอะ
เป็ดเศร้าแล้วใจไม่ดีเลย

[gupalz]

เฮ้อออ อิเฮียผิดเอง
ก็ต้องให้รอให้ม่อน
เย็นลงก่อนอ่ะนะ

[cher7343]

ทำไมสุดท้ายเป็ดก็ต้องยอม พูดไปพูดมาเหมือนเป็ดผิดเองซะงั้น

โอกาสให้หลายครั้ง มันก็น่าช้ำใจนะ

[litlittledragon]

คืนดีกันได้ก็ดี เพียงแต่ถ้าเป็นผมคงมาม่านานแน่ แก้วร้าวแล้วยังไงก็ไม่เหมือนเดิม
ความระแวง ความเชื่อมั่นที่หายไป ต้องใช้เวลา แต่ยังไงก็ไม่มีทางเหมือนเก่า

[Yunatsu]

เฮียมิลโครตหล่ออะ

ก้จิงอย่างที่เฮียพูดอะนะ

แต่ไม่รู้ว่าเมื่อม่อนทำใจได้แล้ว อะ
เฮียแดนจะเปนไงบ้าง
เรื่องเดลอีก

 

[lovecomic]

อ่านแล้วแบบคือไม่อยากให้คืนดีกันตอนนี้อ่ะ =[]+!!~
ถ้าเป็นเรามันคงจะเจ็บปวดเกินไปที่แบบในเมื่อเรา
ตัดสินใจที่จะคบใครคนหนึ่งแล้วเชื่อว่าหลายๆคนคงต้องการความเชื่อใจ
ความซื่อสัตย์ กันทั้งนั้น -0- แต่แบบคบกันไม่เท่าไหร่
ก็ไปกินตับกับคนอื่นเเล้ว -0- มันยากที่จะยอมรับอ่ะ
ถ้าถามว่าเป็นเราเราจะทำยังไง คงตอบได้ว่าเลิกเลยล่ะ เอิ๊กๆ
แต่ในเรื่องนี้ถ้าหากเลิกกันจริงๆ เรื่องมันจะต่อได้ยังไง 55
คือถ้าเลิกไปสักพักก็ได้นะ ให้เฮียได้เข็ดซะบ้างงง
ให้บทเรียนกับเฮียเล็กน้อย แต่พูดตอนตรงๆๆยังไม่อยากให้น้องเป็ดให้อภัยจริงๆๆอ่ะ =_=
มันง่ายไปเนอะ 55 ลงให้น้องเป็ดไปกินตับกับคนอื่นบ้างสิอยากรู้เฮียจะรู้สึกยังไง!!~
สงสารน้องเป็ดนะทุ้มเทมาจนขนาดนี้อ่ะ สู้มาถึงขนาดนี้แล้ว
มันเหมือนว่าน้องเป็ดจะพยายามอยู่ฝ่ายเดียวยังไงก็ไม่รู้อ่ะ =[]=!~
สุดท้ายของให้คนเขียนสู้ๆๆ สู้ๆๆ และสู้ตาย
ขอบคุณที่เเต่งเรื่องสนุกๆแบบนี้มาให้อ่าน >w<'
เป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ

[londoneye]

เฮ้อ...ม่อนก็รับฟังที่พี่มิลค์เค้าพูดบ้างก็แล้วกัน

ตอนนี้ม่อนคงยังโกรธและก็ผิดหวังกับการกระทำของเฮียแดน

แต่ก็ให้โอกาสเฮียแกหน่อยละกัน...เพราะเฮียถึงขนาดร้องไห้ออกมาตอนดูคลิปของม่อนในมือถือ

ส่วนเฮียแดน...ก็คงรู้สึกแย่ล่ะนะ...ที่ทำลงไปอย่างนั้น....แถมยังต้องมาเสียใจกับคำพูดและความลับของม่อนอีก

ที่ว่าคนที่ม่อนควรจะชอบคือเดล

ยังไงก็ปรับความเข้าใจกันเร็วๆน้า

 :L2:เป็นกำลังใจให้นู๋แบมจ้า

[Poseidon]

ก็นะ สงสารม่อน เหมือนกัน
แต่คิดดู มิลค์ ก็พูดถูกนะ แดนไม่เคยสัมผัสกับคำว่ารักมาก่อน แต่นี่แหละ คือบทพิสูจน์ความรักของทั้งสอง บทพิสูจน์ที่จะสอนและทำให้แดนรู้จักกับความรัก ถ้าแดนและม่อนก้าวผ่านได้ ทุกอย่างก็ดีเอง สู้ๆนะแดน ม่อนน้อยด้วยนะ คืนดีกันเร็วๆเด้อ

[taem2love]

ถ้าสำหรับเจ้นจะไม่มีการให้อภัยแม้ครั้งเดียวสิ่งที่แดนทำมันเกินกว่าจะเยียวยาด้วยคำว่าให้อภัย แดนคือนักโทษที่รอประหาร สิ่งที่แดนทำมันไม่ใช่ไปทานข้าวกับกิ๊ก ไปดูหนังกับสาวๆ หรอเดินช๊อปปิ้งกับชนฃะนีแต่นี้คือการไปนอนกับผู้หญิงนะค่ะ มันเกินไปจริงๆ แล้วจะมาบอกว่าจะแดนเพิ่งรักม่อนได้แค่ไม่กี่เดือนแล้วก้ยังทำตัวเสเพลแบบนี้ได้อยู่เจ้ว่ามันไม่ใช่แล้วล่ะ งั้นแฟนเราคบกันมาไม่นานแล้ววันนึงเขาไปเอากับแฟนเก่าก็ได้สิค่ะ แดนควรจะต้องปฏิเสทนางชะนีตั้งแต่ตอนแรกแล้ว ไม่ใช่มาบอกว่าแพ้ทางมันเป็นการแก้ตัวแบบเหี้ยๆ ถามหน่อยถ้าวันนี้ม่อนยังไม่รู้ยังรักหวานแหว๋วกันอยู่แต่ถ้าชะนีเกิดท้องขึ้นมาแล้วเรียกร้องการรับผิดชอบแดนจะทำอย่างไงค่ะ จะบอกกับม่อนว่าไง การกระทำมันต้องคิดถึงผลที่ตามมา แล้วถ้าเราให้อภัยถามหน่อยว่าลืมได้ไหม กลับมารักกันอย่างหมดใจได้หรอเปล่า อยู่อย่างไม่ตะขิดตะขวงใจได้หรอไม่ สำหรับเจ้มันไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้ว เจ้รักกับคนนี้ไม่หมดใจแล้ว ความรู้สึกมันจะตามหลอกเราตลอดว่าครั้งนึงเขาไปมีคนอื่นแล้วชีวิตคู่เราจะมีความสุขอีกไหม มันยากเกินกว่าจะยอมรับได้ สู้เลิกกันไปยังเจ็บไม่เท่ากับอยู่ด้วยกันด้วยใจครึ่งๆกลางๆเลยค่ะ

[PetitDragon]

ที่พี่มิลค์พูดมาก็ถูก...แต่กรณีแดน มันฟังไม่ขึ้น


มันคือการนอกใจชัดๆ

[alexandria]

เข้าใจม่อนนะ

เคยโดนเหมือนกัน  มันอยุในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกง่ะ

ก้อยากกลับไปรักแหละ  แต่ถ้าให้อภัยง่ายเกินไป จะเอาอะไรมาเป็นหลักประกันความไว้วางใจอ่ะ

เห้ออออ   รออ่านต่อนะคร้าบบบ

[khunstar]

ม่อนมากๆสู้ๆ

[day9day]

น้องเป็ดของพี่(กล้าพูดนะ)น่าสงสารที่สุด...แต่อย่าได้โศกเศร้านานเลย.
จงทำใจให้เข้มแข็ง เผชิญหน้ากับมันและผ่านมันไปให้ได้(จะคบหรือเลิก..เลือกเลยครับ)

ตอนนี้ จำนวน Re เยอะมากมายเลย เป็นกำลังใจให้คนแต่งมาต่อเร็วๆนะครับ

[alekung103]

ม่อนเอ้ยยยย โทษแต่เฮียแดน

แล้วตัวเองล่ะ ก็ทำเฮียแดนเสียใจเหมือนกันน๊า

[from_mars]

ไม่ได้อ่านไม่กี่วัน เรื่องมาม่าเยอะเชียว...
เห็นแต่ละเม้นท์แล้ว แอบเครียด ต้องค่อยๆ อ่าน 555 กลัวเจ็บ กร้ากกกก
ชอบการยกตัวอย่างของพี่มิ้ลค์นะ เจ๋งดี
ในชีวิตจริง ถ้าเราสามารถที่จะให้อภัยคู่ชีวิตของเราได้ ก็ึคงลดปัญหาไปได้เยอะ...
แต่ในความเป็นจริง บางที เราก็เลือกที่จะไม่ให้อภัยเค้าเหมือนกันเนอะ...เห้อ...
เก็บไว้เป็นบทเรียนสอนใจ ฮิ้ว....
ขอบคุณ รออ่านต่อ และเป็นกำลังใจให้จ๊ะ

[DraCo_SLa13]

มันไม่ใช่อ่ะพี่มิล พื้นฐานของชีวิตคู่คือความซื่อสัตย์ ซึ่งเชรี่ยแดนสอบตกหมด

ไปกินเลี้ยงกับกี้แล้วยังไง ช่วงนั้นแกลืมเป็ดไปหมดเลยใช่มั๊ย มีครั้งหนึ่งมันก็ต้องมีครั้งสองนั่นแหละ

เป็ดถ้ามันเจ็บ ก็ร้องเถอะ ร้องไปเรื่อยๆ ถ้าไอ้ควายนั่นมันจะถอดใจก็ ดี  หาผัวใหม่โลด

[POPEA]

พี่มิลค์เข้าข้างเฮียแดนมากเลยนะเนี่ยย~
อ่านแล้วยังไงก็สงสารเ็ป็ดอยู่ดีอะ
T^T'

[mellowshroom]

 

เฮีย ตอนนี้เชียร์ไม่ขึ้นอ่ะ .. 

น้องเป็ด ไม่ต้องไปสนใจเฮียแล้ว

ให้เฮียเจ็บเยอะ ๆๆ จะได้รู้สำนึก 

ไม่ทิ้งน้องเป็ด ไปหาใครอีก เนอะ !!!!!!!

 

[bambooiihallo]

ตอนที่ 28



ผมนอนอยู่บนเก้าอี้ตัวยาวที่ระเบียงห้อง ฟังเสียงน้ำในสระโดนลมพัดเอื่อยๆ นั่งตั้งแต่บ่ายจนเย็นผมก็ยังไม่อยากลุกจากตรงนี้อยู่ดี


   “เฮ้ยแดน มึงจะนั่งบนนั้นอีกนานมั้ยวะ มาว่ายน้ำกับกูเลย เร็วๆ”


   เสียงตะโกนของไอ้เดลดังเป็นรอบประจำชั่วโมง พยายามให้ผมแงะตัวเองออกจากตรงนี้ แต่มันก็ยังไม่มีอารมณ์ ปล่อยไอ้เลดมันตะแง้วๆ
อยู่ข้างล่างนั่นล่ะ


   “ไอ้เหิ้ย มึงอย่ามาทำเป็นก้อนหินนะโว้ย จะลงมามั้ยแสสส แม่จะร้องไห้อยู่แล้วเนี่ย มึงจะทำตัวเป็นหุ่นขี้ผึ้งอีกนานมั้ยหา !!”


   แม่ก็ร้องทุกเรื่องนั่นล่ะ สุดท้ายผมก็ลุกขึ้นเดินเข้าห้องปิดประตูกระจก เปิดแอร์และ นอน …


   แต่ก็นอนไม่หลับ เฮ้อ ช่วงนี้อยู่ในช่วงติดบ้านขั้นรุนแรง ไม่ไปเรียนมาสามวันแล้ว แรกๆแม่ก็ลัลล๊าที่ผมไม่ไปเรียน แต่สุดท้ายก็เริ่มกังวลจนไอ้เดลโวยวายไม่หยุดมาสองวันติด ก็ทำไงได้ .. ไม่อยากกลับหอนี่หว่า ห้องแคบๆที่มีของๆม่อนที่เป็นของๆผม อธิบายให้ชัดก็คือของๆมันที่มาทิ้งไว้ในห้องของผมเต็มไปหมด สากกะเบือยันเรือดำน้ำนั่นล่ะ กลิ่นอายของคนอีกคนมันทำให้ความรู้สึกผิดทิ่งลงไปในใจผมจนไม่สามารถอยู่ที่นั่นได้ ทุกวันที่ต้องเดินผ่านร้านมันไปรอมันทุกเช้า หรือตอนเย็นที่ต้องเดินมาส่ง นั่งเล่นกับมันไม่ก็มันมาเล่นห้องผม ทุกสิ่งทุกอย่างมันทำให้ผมต้องรีบพาตัวเองออกมา



   ปั้งๆ !!!


   “ไอ้เชี่ยแดนเปิดประตูโว้ย เปิดประตู !!! มึงอย่ามาทำตัวแบบนี้นะโว้ย เป็นเหิ้ยไรก็บอกกูมาเด้ ไอ้สาสสส”


   เออมึงทุบต่อไปเหอะ ตอนนี้กูก็ไม่อยากเห็นหน้ามึง ไอ้เดลมันก็ไม่ได้ผิดแต่ผมก็ยังอิจฉา .. อิจฉาเหมือนเมื่อหลายปีก่อนนั่นล่ะ ใบหน้ายิ้มๆนิสัยช่างอ้อนก็เป็นขวัญใจคนทั่วโลกเสมอนั่นล่ะ ไอ้เด็กหน้านิ่งคุยไม่เก่งแบบผมมันจะไปสู่ยังไง


   “เชี่ยแด๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”


   ผมยกหมอนปิดหน้าตัวเอง แต่เสียงมันก็ยังลอดออกมา ไอ้เหิ้ยนี้จะตามผลาญชีวิตกูไปถึงไหนวะ ! กูรำคาญเสียงมึงโว้ย


   ตุ้บ !


   “ไอ้สัสเดล !!!!”


   มันเล่นกระโดดลงมาทับผมทั้งตัว ตัวมึงไม่ใช่เล็กๆนะแสส สูงก็จะเท่ากูอยู่ละ ไอ้น้องเวร


   “กูมีกุญแจสำรองว่ะ กูถือว่ามึงทำสงครามเย็นมานานเกินไปละ บอกกูมาว่ามึงเป็นไร”


   “กูไม่ได้เป็นไรมาก ยังไม่ตาย”


   ผมพลิกตัวหันหนีมัน มันก็ขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงผมเรียบร้อย เอาตีนสะกิดหลังกูอีกไอ้สัสนี่


   “กูว่ามึงกำลังจะตาย เร็วๆบอกมา อย่าหันหน้าหนีกู นี่กูเป็นน้องมึงนะโว้ย พี่น้องมันต้องไม่มีความลับ ! Don’t have a secret in family
อ่ะรู้จักเปล่า”


   “กู …. ทำผิด”


   “ถุ้ย ใครก็ทำผิดกันได้วะ ไหนผิดขนาดไหนทำมึงนิ่งได้ขนาดนี้ เล่ามาไวๆ กูรู้เองมึงจะโดนมิใช่น้อยข้อหาปิดบัง”


   “เฮ้อ ก็สามวันก่อนมันเป็นวันเกิดกูใช่ปะ แล้วกูลืม แฟนทำเซอไพรส์ให้ดันเสือกไปอยู่กับคนอื่นไง”


   “โอะ เลวนี่หว่า”


   “ไอ้เชี่ยเดล กูรู้แล้วโว้ย”


   ผมถีบแม่งไปทีนึงแล้วก็หันมานอนซุกหมอนตัวเองต่อ เฮ้อก็เลวล่ะวะจะให้ทำยังไง มันพลาดไปแล้ว


   “แฟนเลยงอน ?”


   “งอนห่าไรล่ะ โกรธจนเกลียดกูไปแล้วมั้ง”


   “รักมากโกรธมากเกลียดมาก ทุกข์ใจเลยหรอพี่ชาย”


   “เห็นกูสุขปะล่ะ”


   “แสดงว่าคนนี้เอาจริง ?”


   “เออ เอาจริง”


   “แล้วไม่เอาไปเลยล่ะวะ”


   “ไอ้เชี่ย เอา ของมึงนี่ความหมายไหนวะ !”


   “ก๊ากกกกกกกกกก งั้นๆอ่ะ”


   “สัส มองหน้ากูยังไม่มอง คงจะให้กูเอาหรอกนะ ไอ้เชี่ยนี่กวนตีนมึงออกจากห้องกูไปเลยไป แสรสสส”


   “โอ้ยมึงครับ กูอุตส่าห์จะทำให้ไม่เครียด มานี่ๆหันมาหากูนี่ กูจะบอกมึงให้ จะได้ตาสว่างสักที”


   “อะไร”


   ผมพลิกตัวหันไปหามัน มันก็ทำเนียนขยี้หัวผมซะงั้น นี่กูแก่กว่ามึงนะโว้ย เสือกทำหน้ากวนตีน


   “ไอ้พี่ชายคนเรามันก็ผิดพลาดกันได้ แล้วของมึงนี่ก็ผิดพลาดในระดับที่ถ้าเป็นที่อังกฤษนี่เห็นได้บ่อยไป ยิ่งตอนกูไปซัมเมอร์ที่อเมริกามั่ว
กว่านี้ยังมีเลยว่ะ”


   “นี่มันประเทศไทย”


   “เออนั่นล่ะ มึงไม่ตั้งใจจริงๆหรือเปล่าล่ะ”


   “กูไม่อยากพูดว่าไม่ตั้งใจ ยังไงมันก็เกิดขึ้นแล้ว”


   “เออหัวใจมึงหล่อมาก แต่สันดานนี่ไม่ไหวนะแดน มึงคงต้องทำวิธีเดียวว่ะกูว่า”


   “ยังไง ?”


   “ทำใจ”


   จบ ! ผมหันหนีมันอีกรอบ เชิญมึงตอกย้ำกูตามสะดวก กูมันเลวกูมันไม่ดี กูรู้แล้วโว้ย !!
   


“ฮ่าๆ มึงก็ต้องไปขอโทษสิวะ โชว์ความจริงใจอ่ะ ไหนว่าเป็นประธานว้าก ประธานรุ่นห่าไรน่ะ ได้ใจน้องทั้งคณะ เสือกไม่ได้ใจแฟนตัวเองรึไง”
   

“ก็ได้มาแล้ว แต่เสือกทำตัวเหิ้ยเอง”


   “เออก็รู้ว่าเหิ้ยแล้วจะมานอนนิ่งๆแล้วมันจะมีไรดีขึ้นครับ ? มึงก็ต้องปรับตัวสิวะ ทำตัวดีๆ เป็นคนดีศรีสังคม คนดีตัวอย่างอะไรประมาณนั้น
อ่ะ พิสูจน์ตัวเองอ่ะ เสี่ยวๆแบบพระเอกหนักเขาทำกันอ่ะ มึงเกทปะวะเนี่ย ?”



   “เออ เกท แต่หน้ากูเขายังไม่มองเลย”


   “มึงไปให้เขามองยังล่ะ วันเกิดมึงพึ่งจะผ่านมาสามวันมึงก็ล่อมาอยู่บ้านซะสามวัน มึงเอาเวลาไหนไปให้เขาส่องหน้ากากๆของมึง ?”


   เออ … ก็จริง ผมยังไม่ได้ไปหาไอ้ม่อนเลยด้วยซ้ำ ไม่ได้ไปขอโทษมันตรงๆ ไม่ได้พยายามจะง้อมันเลย



   “เห็นมั้ย ! มึงมันพวกเคยตัว”


   “อะไร เคยตัวอะไร”



   “ก็มึงมันเคยเป็นที่หนึ่งจนชินไง ! ประธานรุ่นงี้ใครจะกล้าเถียง ประธานว๊ากมึงก็ดุน้อง เป็นพี่กูมึงก็เสือกฉลาดกว่ากู เกรดกูด๋อยเจอครู
เปรียบเทียบประจำ มาดก็นิ่งกว่ากูดูเป็นผู้ใหญ่ มึงเลิศจนเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางของจักรวาลไงล่ะเกทยังวะ ?”



   “ไอ้แรกๆอ่ะเกท แต่ไอ้เรื่องกูดีกว่ามึงนี่ไม่ใช่ละ ตั้งแต่เด็กมีแต่มึงนั่นล่ะฮอทซะยิ่งกว่าดารา คนอื่นแม่งก็ชอบพูดว่าไม่น่ารักเหมือนมึง กู
เซงชิบหาย เขาเห็นกูเป็นเงามึงตลอด”



   “ไอ้เหิ้ย ! มึงจะเอาเรื่องนี้มาเถียงไม่ได้นะโว้ย คนอื่นเขาก็บอกทำไมกูไม่นิ่งเหมือนมึง โตไปจะได้เรื่องมั้ยเนี่ย ไอ้สาสสสสสส กูก็น้อยใจมาตั้งนาน”



   “เออ เหมือนกัน”



   เรามองหน้ากันสักพักก็หัวเราะออกมา เรื่องไร้สาระมาตลอดชีวิตดันจบง่ายยิ่งกว่าการ์ตูนเทเลทับบี้รอบเช้า ผมกลิ้งตัวเข้าไปนอนหนุนตักมัน มันก็นวดขมับให้ผม
   


“แดน … แฟนกันมันก็ต้องผิดพลาดกันมั่งล่ะวะ มึงแค่เคลียตัวเองดีๆ มึงยังดีกว่ากูเยอะ ตอนกูอยู่อังกฤษกูนี่เสเพล คบคนนั้นคั่วคนนี้หน้ากูนี่แดงเป็นรอยมือชาวบ้านตบไม่รู้กี่รอบ แต่กูก็ไม่ได้แคร์ เพรากูถือว่ากูไม่ได้รัก เลิกก็เลิกตบทีเดียวกูไม่ตาย ถ้ามึงเป็นแบบนั้นกูว่ามึงมันโคตรเลวเลยว่ะ”



   “มึงด่าตัวเอง”


   “เออกูด่าตัวเองอยู่นี่ไง แต่มึงอ่ะไม่ได้เลวโดยสันดานแบบกูเข้าใจปะว๊า มึงมันยังรู้สึกผิด ยังอยากขอโทษ ยังอยากนั่นนี่โน่น ไม่ได้ไม่สนใจ มึงแค่พลาดไปแล้วเท่านั้นเอง พลาดแบบพลาดสัสๆอ่ะ”
   


“เฮ้อ … กูทำยังไงดีวะ”



   “มึงต้องไปง้อ ความรู้สึกของคนมันก็เหมือนแก้ว แฟนมึงคงเป็นแก้วที่มึงทำแตก ตอนนี้มึงอยากได้ใบใหม่มั้ยล่ะ”



   “ไม่เลย กูอยากได้ใบเดิม”



   “ตอนนี้แก้วมันแตก .. มึงอยากได้ใบเดิมคืนมึงก็มีแค่สองวิธี”


   “อ่าฮะ …”


   “วิธีแรกติดกาวตราช้าง เฮ้ยเดี๋ยวอย่าพึ่งโวยวาย มันแค่เปรียบเทียบ กาวตาช้างมันก็เหมือนผู้ชายเสเพล มึงทำไปก็สักแต่ว่าขอโทษไม่ยอมปรับตัวสุดท้ายมันก็เป็นรอยกาวเต็มไปหมด เพราะมันแตกแล้วแตกอีก สุดท้ายแก้วก็แตกจนไม่สามารถต่อได้อีก”



   ผมหลุบตาลงแล้วย้อยกลับมาคิด นี่ผมกำลังทำตัวเป็นพวกติดกาวตราช้างแบบไอ้เดลว่าหรือเปล่า …



   “วิธีที่สอง หลอมแก้วใหม่  เอาเศษแก้วที่มึงทำแตกไว้มาหลอมใบใหม่ ยากกว่า นานกว่า แต่มั่นคงกว่า มันก็เหมือนกับการที่มึงต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่ ความเชื่อใจไม่ได้สร้างในวันเดียว ถ้ามึงอดทนมึงก็จะได้แก้วใบเดิมของมึงคืน มึงอยากได้แบบไหนก็แล้วแต่มึงเลย”



   “แล้วมึงล่ะเดล”


   “กูยังไม่พร้อมจะหยุดกับใครกูเลยทำตัวเป็นกาวยู้ฮูว่ะ”


   “หะ ?”



   “ก็ยู้ฮูไง เข้าไปแนบสักพักพอเบื่อก็แงะตัวเองออก ไปยู้ฮูคนใหม่ นั่นล่ะ แต่ถ้ากูเจอคนที่ใช่ กูก็คง ….. ไม่รู้ว่ะยังไม่ได้คิด เอาเป็นว่าอีกนาน”



   “กูพึ่งรู้ว่ามึงมีสาระ”



   “ไอ้นี่กูมีมานานแล้วโว้ย ไปเร็วกินข้าว แม่ร้องไห้ไปหลายรอบละ สบายใจขึ้นหน่อยก็ไปหาแม่บ้าง สุดท้ายถึงมึงจะดีใจเสียใจยังไงก็มีแต่แม่นี่แหละที่ยังเข้าข้างมึง อยู่กับมึงตลอด อย่าทำให้คนที่รักมึงที่สุดเสียใจ”




   ขอไปกอดแม่สักทีแล้วกัน ทำแม่เครียด แม่ผมยิ่งห่วงสวยอยู่เครียดมากๆริ้วรอยขึ้นเดี๋ยวจะเป็นเรื่อง



- ---------------------------------------------------------------

พลังแห่งครอบครัวสำคัญที่สุดล่ะน้อ

- ------------------------------

ศัพท์ประจำตอน

adjust : ปรับปรุง แก้ไข

(ศัพท์คำนี้เจอบ่อยในข้อสอบแกท และ แอดมิชชั่นนะคะ ^^)

[dawnthesky]

ชอบ กาวยูฮู้!!!!!