ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชมกรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 เรื่องสั้น:
Comfort Zone "พาย..."
เนื้อตัวของนิ้มในตอนนี้ร้อนแทบจะเป็นไฟเลยเชียว โดยเฉพาะในยามที่พายแตะต้องสัมผัสนิ้มจนอารมณ์กระเจิดกระเจิง ปลุกเร้าด้านมืดในตัวนิ้มจนลืมความอายและความยับยั้งชั่งใจใด ๆ
"
พาย!!"
นิ้มร้องเสียงดังขึ้นอย่างลืมตัว ก่อนจะปล่อยให้กลไกของร่างกายทำงานไปตามธรรมชาติในที่สุด...
".........."
ริมฝีปากของพายค่อย ๆ ล่าถอยไปจากส่วนที่บอบบางที่สุดส่วนหนึ่งบนตัวนิ้ม พร้อมกับที่กระเถิบขึ้นมานอนข้าง ๆ แล้วจูบลงบนแก้มนิ้มเบา ๆ
หากเป็นเมื่อก่อนนิ้มคงรู้สึกว่าเนื้อตัวสกปรกน่าดู ถ้าของเหลวจากบางส่วนของร่างกายต้องมาเปื้อนแก้มอยู่อย่างนี้ แต่นับตั้งแต่คบเป็นแฟนกับพาย นิ้มก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นทำอะไรที่ลามกและสกปรกได้มากมายอย่างน่าอัศจรรย์ใจ!
และเมื่อพายเคลื่อนริมฝีปากมาจูบที่ปากนิ้ม นิ้มก็ยอมให้พายจูบแต่โดยดี...
ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาหลังจากที่รู้สึกว่าจังหวะหายใจเริ่มกลับเป็นปกติ แล้วสิ่งแรกที่ได้เห็นก็คือแววตาของพายที่มองมาอย่างอ่อนโยน
"โอเครึเปล่า นิ้ม?"
พายถามอย่างเอาใจใส่ แถมยังยิ้มกริ่มให้จนนิ้มรู้สึกเขิน..
นิ้มพยักหน้า พลางเอื้อมมือสะเปะสะปะมาที่บริเวณใต้เอวกางเกงของพายบ้าง ในเมื่อพายให้ความสุขนิ้มมากมายเสียขนาดนี้ แล้วนิ้มจะไม่คิดเป็นฝ่าย 'ให้' พายบ้างได้อย่างไร?
"จะทำให้พายบ้างเหรอ?"
พายกระซิบถาม ยอมให้มือไม้ของนิ้มคืบคลานไปที่ต่าง ๆ โดยไม่ขัดขืน
"นิ้ม.."
เสียงของพายอ่อนหวานลงอีก
"จะทำเหมือนเดิม?"
"ก็ใช่สิ.."
นิ้มตอบ หัวใจเต้นแรงขึ้นมาเมื่อพบหลักฐานที่แสดงความต้องการอย่างเปี่ยมล้นอยู่บนร่างกายของพาย
"พายก็เป็นซะขนาดนี้แล้ว นิ้มจะไม่ทำให้พายได้ยังไง?"
"เปลี่ยนมาให้พายทำแบบข้างในไม่ได้เหรอ?"
พายอ้อน..
"พายไม่ทำนิ้มเจ็บหรอกน่า.."
"ไม่เอาน่าพาย.. แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนี่นะ"
"น่า.. นิ้มยังไม่เคยลองเลย อาจจะสนุกกว่าแบบที่เราทำกันประจำก็ได้"
นิ้มไม่ตอบ ยังคงตั้งหน้าตั้งตาใช้ฝ่ามืออุ่น ๆ ของตัวเองลูบคลำในที่ที่ควรจะลูบคลำบนตัวพายต่อไป..
"อืม..."
พายชักจะเคลิบเคลิ้ม.. เคลิบเคลิ้มจนเกือบลืมสิ่งที่ร้องขอไว้แล้วเชียว หากว่ามือที่ลูบไล้ร่างของนิ้มอยู่ไม่ไปสะดุดเข้ากับบั้นท้ายแน่น ๆ ของนิ้มเสียก่อน
"นิ้ม.."
เสียงครางของพายทำให้นิ้มเข้าใจไปว่าพายกำลังมีความสุขกับสัมผัสที่นิ้มมอบให้ นิ้มจึงตั้งอกตั้งใจปรนเปรอพายต่อไป แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อรู้สึกว่าอยู่ ๆ ก็ถูกบุกรุก
"พาย!"
นิ้มร้องอย่างขัดใจในทีแรก ก่อนจะเอื้อมมือไปปัดมือพายที่พยายามล่วงล้ำเข้ามาในเขตหวงห้าม
"นิดเดียวน่า.. นิ้ม พายจะใช้แค่นิ้วเท่านั้น ไม่เจ็บหรอก"
"บอกว่าไม่ไงเล่า"
เสียงนิ้มชักจะดังขึ้น..
"เอาน่า มีน้ำใจนักกีฬาหน่อย"
ว่าแล้วพายก็พยายามดุนนิ้วเข้าไปในปากทางเล็ก ๆ ที่เย้ายวนนั่น แต่แล้ว...
ตึง!พายนอนจุกอยู่กับพื้นห้อง พูดอะไรไม่ออกอยู่พักใหญ่ หลังจากที่ถูกนิ้มถีบพรวดเดียวตกเตียง
"พายเจ็บนะนิ้ม!"
พอตั้งสติได้ก็ต่อว่าทันที
"สมน้ำหน้า อยู่ดีไม่ว่าดี"
นิ้มสำทับอย่างฉุนจัด เรารึก็อยู่ในอารมณ์ชื่นมื่น อยากจะเอาใจให้มีความสุขเหมือนกัน ๆ แต่อีตานี่ดันล้ำเส้น ได้คืบจะเอาศอกทุกทีไป..
"ก็บอกพายแล้วว่านิ้มไม่ชอบให้ทำแบบนั้น พายก็ดื้อจะทำอยู่ได้"
"นิ้มนี่นะ!"
พายชักจะเคืองขึ้นมาบ้าง
"เราเป็นแฟนกันมาตั้งเกือบปี แล้วทำไมนิ้มยังไม่ยอมพายอีก?"
"เอ๊ะ!"
นิ้มได้ยินอย่างนั้นก็เลือดขึ้นหน้า หันขวับมามองพาย
"แล้วพายคบกับนิ้มเพื่อรอวันจะได้มีเซ็กส์แบบภายในแค่นั้นเหรอ?"
"บ้า!"
พายลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธ
"นิ้มบ้ารึเปล่าที่พูดแบบนี้ นิ้มก็รู้ว่าพายรักนิ้ม แต่ความรักกับเซ็กส์มันก็ต้องไปด้วยกัน!"
"อ้าว แล้วเมื่อกี๊ที่เราทำไปน่ะเรียกว่าอะไร ไม่ใช่เซ็กส์รึไง?"
"มันก็ใช่ แต่ในฐานะที่เราเป็นคนรักกัน เราควรจะเชื่อใจกันมากพอที่จะทำอะไรต่อมิอะไร มากกว่าแค่ใช้มือใช้ปากให้มันเสร็จ ๆ ไปนะนิ้ม!"
"อ้าว ไม่รับโทรศัพท์ล่ะนิ้ม"
ป๋อม เพื่อนรุ่นพี่ของนิ้มถาม เมื่อเห็นว่านิ้มปล่อยให้โทรศัพท์สั่นครืด ๆ อยู่กับโต๊ะอย่างนั้นโดยไม่สนใจจะหยิบมาดู
"ไม่รับล่ะครับ ช่างหัวคนโทร"
นิ้มตอบด้วยอารมณ์ที่ยังระอุจากเมื่อตอนบ่าย นี่ดีว่าใจเย็นลงบ้างแล้วและรู้สึกสดชื่นกับการได้มาทานอาหารเย็นกับรุ่นพี่ที่สนิทรักใคร่กัน ไม่อย่างนั้นอาจจะตัดสินใจกดรับสายแล้วด่ากันเปิงไปข้างหนึ่ง
"เหอ ทะเลาะกับพายอีกล่ะสิ"
ป๋อมคาดเดาได้แม่นยำตามเคย
"ทั้งโลกนี้ก็มีอยู่คนเดียวล่ะครับ ที่จะกวนประสาทนิ้มได้ถึงขีดสุด คิด ๆ แล้วก็ไม่รู้ว่าตัวเองบ้ารึเปล่าที่ตัดสินใจคบพายเป็นแฟน"
"ฟังดูพูดเข้า"
ป๋อมจุปาก
"พายเขาก็ดีแสนดีกับนิ้มนี่นะ เอาอกเอาใจสารพัด กระทบกระทั่งนิดหน่อยก็ให้อภัยกันเถอะน่า"
"ดีก็ส่วนดีนะครับ แต่บทจะงี่เง่าพูดไม่รู้เรื่อง นิ้มก็เหลือทนเหมือนกัน"
"อย่าบอกนะ ว่าทะเลาะกันเรื่องเดิม?"
นิ้มเงียบ..
"ตาย ตาย ตาย.."
ป๋อมเอามือกุมขมับ
"นี่อีตาพายยังยอมมีเซ็กส์แบบเด็กมัธยมกับนิ้มอยู่อีกเหรอ?"
"ชู่ว์!"
นิ้มสะดุ้งจนทำช้อนในมือหล่น
"อย่าพูดดังสิครับพี่ป๋อม เดี๋ยวชาวบ้านแตกตื่น"
"ฮะ ฮะ ฮ่า! แตกตื่นน่ะแตกตื่นแน่ แต่ไม่ใช่เพราะเราพูดเรื่องเซ็กส์ในที่สาธารณะหรอก น่าจะแตกตื่นที่เกย์อายุเกือบสามสิบคนนึงยังไม่ยอมมีเซ็กส์เต็มรูปแบบกับแฟนต่างหาก"
ป๋อมหัวเราะไม่หยุด
"โธ่! พี่ป๋อมอย่าหัวเราะนิ้มสิ นิ้มอุตส่าห์หนีร้อนมาพึ่งเย็น.."
นิ้มหน้าแดง แต่ท้ายที่สุดก็อดหัวเราะตามป๋อมไม่ได้
"ดีนะที่พายไม่ได้มาด้วย ถ้ามาด้วยล่ะรับรองว่าต้องยิ่งเหิมเกริมและคิดว่าพี่ป๋อมเข้าข้างพายแน่ ๆ "
"หืม.. พี่ไม่ได้เข้าข้างใครทั้งนั้นล่ะนิ้ม"
ป๋อมพูดยิ้ม ๆ พลางยกแก้วไวน์ของตัวเองมาจิบคั่นจังหวะ
"แต่นี่มันเป็นเรื่องธรรมชาติ คู่เกย์อีกเป็นล้านเขาก็มีเซ็กส์ภายในกันทั้งนั้น แล้วนิ้มจะกลัวอะไร?"
"นิ้มก็ไม่รู้เหมือนกันครับ"
นิ้มถอนหายใจ ลึก ๆ แล้วก็ใช่ว่าจะมีความสุขกับการที่ต้องปฏิเสธพายซ้ำแล้วซ้ำเล่าหรอกนะ แต่จะให้นิ้มตามใจพาย นิ้มก็ยังไม่ค่อยแน่ใจ
"ถึงนิ้มจะเป็นเกย์และยอมรับตัวเองที่เป็นอย่างนี้มานานแล้ว แต่พอมาถึงเรื่องเซ็กส์ ถ้านิ้มต้องเป็นฝ่ายถูกกระทำแล้วมันบอกไม่ถูกยังไงก็ไม่รู้ อาจจะฟังดูเห็นแก่ตัว แต่นิ้มรู้สึกเหมือนว่าถ้ายอมให้พายทำแบบนั้นแล้วนิ้มจะเสียความเป็นผู้ชายไป"
แม้จะเป็นเกย์ แม้จะชอบผู้ชายด้วยกัน แต่นิ้มก็ยังมองตัวเองเป็นผู้ชายและเพศชายทุกกระเบียดนิ้ว ที่ไม่ควรจะต้องตกอยู่ในสถานะ 'ถูกกระทำ' ไม่ว่าในกรณีไหน ๆ
"งั้นนิ้มก็รุกพายแทนสิ"
ป๋อมสรุปให้ง่าย ๆ
"ก็เคยอยู่นะครับ แต่เจ้าตัวดูเหมือนจะไม่ชอบเท่าไหร่ นิ้มก็เลยไม่คิดจะทำอีก"
นิ้มพูดอย่างใช้ความคิด
"นี่ไงครับ พี่ป๋อม นี่คือข้อแตกต่างของนิ้มกับพาย อะไรที่พายไม่ชอบ นิ้มจะไม่ทำ แต่อะไรที่นิ้มไม่ชอบ พายก็ดื้อจะทำให้ได้"
"คิดอะไรผิดไปแล้ว นิ้มเอ๋ย"
ป๋อมพูดพลางรินไวน์เติมให้นิ้ม
"อย่างน้อยพายก็ยอมให้นิ้มได้ลองทำแม้ว่าเจ้าตัวจะไม่ชอบ ในขณะที่นิ้มน่ะปฏิเสธลูกเดียวโดยไม่คิดจะให้โอกาสทั้งตัวเองและพายได้ลองสักครั้งเลยนะ"
ก็ถูกของป๋อม..
"พี่เข้าใจว่ารสนิยมคนเราบังคับกันไม่ได้ ถ้านิ้มลองสักครั้งแล้วไม่ชอบจริง ๆ พี่จะไม่เซ้าซี้อะไรนิ้มเลย หรือถ้าพายมาบังคับให้นิ้มต้องทำในสิ่งที่นิ้มทำแล้วไม่มีความสุข พี่สัญญาว่าจะไปช่วยนิ้มด่าพายอีกคน แต่ถ้านิ้มไม่ยอมพายเพราะนิ้มกลัวความเป็นผู้ชายของนิ้มจะสึกหรออยู่ฝ่ายเดียว พี่ว่ามันก็ไม่ค่อยแฟร์กับพายเท่าไหร่นา.."
ป๋อมเอนตัวเข้ามาใกล้
"อีกอย่าง หลังจากที่นิ้มเคยรุกพายไปน่ะ นิ้มรู้สึกว่าพายดูเป็นผู้ชายน้อยลงในสายตานิ้มรึเปล่าล่ะ วันรุ่งขึ้นพายมันเปลี่ยนจากเกย์ธรรมดามาแต่งหญิงเลยมั้ย?"
นิ้มหัวเราะคิกเมื่อได้ยินอย่างนั้น
"ไม่ครับ.. ไม่เลยครับ"
ป๋อมนี่มีวิธีพูดให้เขามองอะไรจากมุมใหม่ ๆ ได้เสมอ
"พายยังเป็นเหมือนเดิม เราสองคนก็ดูแลกันได้ดีไม่เปลี่ยน"
"ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้ว นิ้มจะยึดติดกับไอ้ความเป็นผู้ชายที่อุปโลกน์ขึ้นมาให้ตัวเองเป็นทุกข์ทำไม อีกอย่าง.. ความกล้าหาญที่จะลองทำในสิ่งที่ไม่คุ้นเคย ก็ถือเป็นคุณสมบัติอย่างหนึ่งของลูกผู้ชายไม่ใช่เหรอ?"
เมื่อนิ้มเปิดประตูเข้าบ้าน ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าพายเดินมาทันทีทันใด..
พอสบตากันพายก็ทำหน้าหงิกใส่ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังดูท่าทางโล่งอกที่นิ้มกลับมาเสียที
"โทรไปตั้งหลายครั้ง ทำไมไม่รับสายเลย?"
"แล้วทำไมต้องรับ?"
นิ้มตั้งใจตอบอย่างกวนประสาท
พายได้ยินอย่างนั้นก็หน้าหงิกหนักขึ้นไปอีก แล้วเดินเลี่ยงไปที่นอกชานอย่างไม่สบอารมณ์ ซึ่งนิ้มก็ไม่คิดจะตามไปง้อ..
จนนิ้มอาบน้ำอาบท่า เปลี่ยนชุดนอนเสร็จ เห็นพายยังเงียบหายไป นิ้มก็เลยเดินออกมาดูเสียหน่อย เดี๋ยวจะหาว่าไม่สนใจ
".........."
พายยังคงนั่งอยู่ที่นอกชานตามลำพัง แถมสูบบุหรี่อีกด้วย..
ถ้าเป็นปกตินิ้มคงจะดุเหมือนทุกทีเพราะนิ้มไม่ชอบให้พายสูบบุหรี่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาอยู่ด้วยกันที่บ้านนิ้ม แต่ไหล่ที่ลู่ค้อมของพายทำให้นิ้มดุไม่ลง เพราะสัมผัสได้ว่าพายเองก็คงจะกำลังกลุ้มใจ และคิดมากกับเรื่องที่เกิดวันนี้อยู่เหมือนกัน
"พายทานข้าวเย็นรึยัง?"
ถามขึ้นมาเป็นประโยคแรก
"ยัง"
พายตอบทั้ง ๆ ที่ไม่ได้หันมามอง
"แล้วหิวรึเปล่าล่ะ จะให้นิ้มทำอะไรให้ทานมั้ย?"
นี่ง้อแล้วนะ..
"ไม่เป็นไรหรอก นิ้มทานข้าวเย็นกับพี่ป๋อมมาแล้วไม่ใช่เหรอ จะต้องลำบากเข้าครัวอีกทำไม"
ฟังน้ำเสียงแล้วเดาไม่ถูกว่าพายตอบด้วยความเกรงใจหรือหมางเมินกันแน่
"บุหรี่น่ะ ไม่สูบได้มั้ย?"
สุดท้ายแล้วนิ้มก็อดไม่ได้ที่จะห้าม
".........."
พายได้ยินอย่างนั้นก็ปรายตามองนิ้ม ก่อนจะขยี้บุหรี่ทิ้งโดยดี
"ดึกแล้ว พายจะกลับล่ะ"
ว่าแล้วพายก็ลุกขึ้นยืน เมื่อเดินผ่านนิ้มก็จูบนิ้มที่หน้าผากเบา ๆ ทีหนึ่ง แล้วผละไปอย่างไร้อารมณ์
ในทีแรกนิ้มก็หมั่นไส้พายอยู่หรอก ไม่คิดจะง้อให้มากกว่านี้ แต่พอเห็นพายเดินเงื่อง ๆ ออกไปแบบนั้นก็เปลี่ยนใจ.. รีบเดินตาม
"เดี๋ยว.."
นิ้มเดินมาดึงมือพายไว้
"มีอะไรก็พูดกันให้รู้เรื่องสิ ไม่ใช่มาทำมึนตึงแบบนี้"
พายนิ่วหน้า
"พายพยายามโทรหานิ้มทั้งเย็นนะ แต่นิ้มไม่รับโทรศัพท์พายเลย"
พูดคล้ายต้องการจะเตือนว่า ใครกันแน่ที่ทำมึนตึง..
"ก็นิ้มบอกแล้วว่านิ้มมีนัดทานข้าวเย็นกับพี่ป๋อม"
"พายก็ไม่ได้ว่าอะไร แล้วก็ไม่ได้คิดจะกวนเวลานิ้มด้วย แค่อยากให้รับโทรศัพท์สักครั้ง นิ้มไม่คิดเลยใช่มั้ยว่าพายจะรู้สึกยังไง ที่เมื่อตอนบ่ายทะเลาะกันแล้วนิ้มก็ออกจากบ้านไปเลย?"
แววตาของพายเต็มไปด้วยคำตัดพ้อ
นิ้มนิ่งไปพักหนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจออกมา
"เอาล่ะ นิ้มขอโทษ"
ก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้นหรอกเพราะรู้ว่าคงทำให้พายเสียใจ แต่..
"เวลานิ้มโมโห นิ้มกลัวว่าจะพูดอะไรแรง ๆ ออกไปแล้วเอาคืนกลับมาไม่ได้น่ะสิ นิ้มเลยไม่อยากพูดอะไรกับพายตอนกำลังโกรธจัด โดยเฉพาะเวลาที่เราทะเลาะกันเรื่องเดิม ๆ "
นิ้มทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้นวม แล้วนั่นก็ทำให้พายค่อย ๆ เดินตามมานั่งด้วย
"ถามจริง ๆ เถอะ นิ้ม"
พายเอื้อมมือมาจับมือนิ้ม
"พายผิดมากนักเหรอ ที่อยากจะมีอะไรกับนิ้มแบบที่พายต้องการน่ะ?"
คำถามนั้นทำเอาหน้านิ้มร้อนผ่าวขึ้นมา..
"มันก็ไม่ผิดหรอก แต่..."
นิ้มยอมเปิดเผยความรู้สึกในที่สุด
"นิ้มรู้สึกแปลก ๆ ที่จะต้องเป็นฝ่ายรับน่ะพาย อีกอย่างที่เราทำกันอยู่ทุกวันนี้มันก็ทำให้มีความสุขพอแล้วไม่ใช่เหรอ?"
"สำหรับนิ้มอาจจะใช่ แต่สำหรับพาย มันยังไม่พอ"
พายตอบโดยไม่ละสายตาไปจากนิ้มแม้สักวินาที
"พายไม่อยากให้นิ้มคิดว่าพายคบนิ้มเพื่อรอวันจะได้มีเซ็กส์แบบที่ตัวเองต้องการหรอกนะ แล้วพายก็อยากจะบอกนิ้มด้วยว่าพายอยากทำแบบนั้นเพราะพายรักนิ้ม เพราะพายอยากทำกับนิ้มคนเดียว"
"เหอ อย่ามาพูดหน่อยเลย"
นิ้มได้ยินพายพูดอย่างนั้นก็ชักจะเขิน จึงต้องรีบแก้เก้อ
"ถ้าพ้นหูพ้นตานิ้มเมื่อไหร่ เจอเด็กถูกใจพายก็คงไม่ปล่อยไปหรอก"
พายบีบมือนิ้มเบา ๆ
"ถ้ามันทดแทนกันได้ง่ายอย่างนั้น พายจะรอคอยคำตอบตกลงของนิ้มไปทำไม?"
สิ่งที่พายย้อนถามมา ทำให้นิ้มจนปัญญาจะตอบโต้..
"แต่เอาเถอะ ถ้านิ้มยังไม่สบายใจกับเรื่องนี้ พายก็ไม่บังคับหรอกนะ รอมาได้ตั้งนาน แล้วทำไมพายจะรอต่อไปอีกไม่ได้ คงมีสักวันหรอกที่นิ้มเชื่อใจพายมากพอ ว่าพายจะไม่มีวันคิดว่านิ้มเป็นลูกผู้ชายน้อยไปกว่าพายเป็นอันขาด ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นระหว่างเราก็ตาม"
ว่าแล้วพายก็โน้มหน้ามาจูบที่ปากของนิ้มเบา ๆ
"พายไปล่ะ นิ้มจะได้เข้านอน"
"แล้วพายไม่ทานอะไรก่อนเหรอ นิ้มจะทำให้?"
พายสั่นศีรษะ
"เดี๋ยวพายค่อยแวะซื้ออะไรกลับไปทานที่บ้าน นิ้มพักเถอะ พรุ่งนี้ต้องตื่นไปทำงานเช้า"
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] Comfort Zone - จบ (อ่าน 13639 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก