หัวข้อ: บาปรัก...บาปบริสุทธิ์♥นิยายรักหื่นเซ็กเศร้าเอาฮา ตอนพิเศษ (9) หน้า 89 (24-02-14)

[samsoon@doll]

เอาอีก เอาอีก 555

[totoken]

นักเขียนแต่งดีแบบนี้ มาจากประสบการณ์ตัวเองล้วนๆ อ่ะเปล่า

คนเขียนไม่รู้...คนเขียนมาววว 

[totoken]

เอาไปเลย 2+ ก่อนไปนอน อ่านแล้วแอบสงสาร ตา กับ ยายอ่ะ ขนาดเป็นคนอ่านยังวยิงขนาดนี้แล้วตากับยายอยู่ห้องติดๆกันจะขนาดไหน แอร๊ย อยากได้แบบพี่กฤษ สักคน

คนเขียนก็สงสารตากะยายเหมือนกานนน ท่าแก่แร้ววว เดี๋ยวจะต๊กกะใจ หัวใจวายเอา อิอิ

หายไปนาน กลับมาอ่านแทบไม่ทัน เอิ๊กๆๆ
เจ๊ทองแกฮามาก  อยากได้ ผช ได้ตรีนนาบหน้ามาซะงั้น
เจ๊เข็ดรึยังหรือจะเอาอีก  

ชอบเจ๊ทอง ฮาโคตร  

โห...ไม่สงสารเจ๊เลยเหรอค้าบ มีขำซ้ำเติมกันอีก 555  

มาบวกแล้ว 

มาต่อนิยายด้วย ถ้าบ่มาจิไปเผาบ้าน (เฮาบ่ได่ขู่เด้อ)

กลัวแล้วค้าบบบ  :sad4

สั้นๆ แต่น่ารักอ่ะ

น่าร๊ากก็มาติดตามเรื่อยๆ นะค้าบบบ  

หยกใจสวยจริงๆ
แต่ท่าทาง พลอยจะคลั่งไคล้เอามากๆเลยน่ะเน้ี้ย

สวยออกมาจากข้างในกันเลยทีเดียว  

ขอเข้าไปสิงในห้องตากะยายได้ไหมเนี่ย เหอๆ

แปลงร่างเป็นนางฟ้าเข้าไปสิงในห้องตากะยายทามมาย   เข้าไปสิงในห้องพี่กฤษกันดีกว่า  

เอา + ไปโลด
มาทีจัดเต็มแบบนี้  

ขอบคุณค้าบบบ  

ฮิ้วววววววว


พึ่งได้เข้ามาอ่านครับ

ชอบมากกกกกกก 

ชอบก็มาติดตามกันอีกนะคร๊าบบบ

เอาอีก เอาอีก 555

เอาอาราย เอามาม่า หรือว่าเอาน้ำตาล อิอิ

[sam3sam]

เพิ่งได้เข้ามาติดตามเรื่องนี้
อ่านตั้งแต่แรกจนถึงตอนล่าสุด สนุกมากๆเลย
รออ่านตอนต่อไปอยู่เน้อ
ปล. +1 เป็น 25 ให้ไปเลยจ้า

[totoken]

เพิ่งได้เข้ามาติดตามเรื่องนี้
อ่านตั้งแต่แรกจนถึงตอนล่าสุด สนุกมากๆเลย
รออ่านตอนต่อไปอยู่เน้อ
ปล. +1 เป็น 25 ให้ไปเลยจ้า

ขอบคุณมากๆ เลยครับที่เข้ามาติดตาม ได้เห็นข้อความแบบนี้แล้วมีกำลังใจ ^^ วันนี้จะลงตอนต่อไปให้ค่ำๆ นะครับผม

[$VAN$]

เพิ่งมาอ่านจ้า สนุกน่าติดตามมั่กๆ
สงสัยว่าถ้าบอกคุณตาคุณยายเรื่องที่ดินปุ๊บ คุณตาคุณยายจะผัดมาม่ามาให้ปั๊บแหงๆ
+1 จัดไป

[totoken]

เพิ่งมาอ่านจ้า สนุกน่าติดตามมั่กๆ
สงสัยว่าถ้าบอกคุณตาคุณยายเรื่องที่ดินปุ๊บ คุณตาคุณยายจะผัดมาม่ามาให้ปั๊บแหงๆ
+1 จัดไป

เอารสหมูสับหรือรสต้มยำดีน๊าาา อิอิ

[nut28phat]

ตามอ่านรวดเดียวมาเลยค่ะ
โห พี่กฤษ รักเพราะเราเป็นเราไม่ใช่แค่หน้าตา แล้ววันหนึ่งก็เจอคนคนนั้น
ทำให้รักโดยไม่สนใจเพศ ไม่สนใจฐานะ รกัที่เป็นตัวตนจริงๆ 
รักแบบนี้ขออย่าให้ต้องมีมาม่าเลย
 

[totoken]

ตามอ่านรวดเดียวมาเลยค่ะ
โห พี่กฤษ รักเพราะเราเป็นเราไม่ใช่แค่หน้าตา แล้ววันหนึ่งก็เจอคนคนนั้น
ทำให้รักโดยไม่สนใจเพศ ไม่สนใจฐานะ รกัที่เป็นตัวตนจริงๆ 
รักแบบนี้ขออย่าให้ต้องมีมาม่าเลย

ขอบคุณมากครับที่เข้ามาติดตามผลงานเรื่องแรกของผม ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ

[totoken]

บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 24 “กรหยก”
เริ่มกังวลเริ่มสับสนเต็มที เรื่องที่มีเกิดคำถามข้างใน ก็ไม่รู้ที่เป็นมันคืออะไร ไม่เข้าใจตัวเองขึ้นทุกๆ ที

          “หยกครับ...หยก...น้องหยก” ผมได้ยินเสียงเรียกเบาๆ อยู่ข้างหู แต่ไม่มีเรี่ยวแรงแม้จะลืมตาขึ้นดู เพียงครางในลำคอตอบรับแล้วก็พยักหน้าตอบตัวต้นเหตุที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ไปเบาๆ ว่าผมตื่นแล้ว

           “พี่ไปช่วยยายทำของใส่บาตรก่อนนะครับ หยกนอนต่อนะครับ แล้วพี่จะทำอะไรมาให้กิน” เสียงพี่กฤษบอกผมเบาๆ ข้างหูจบก็รับรู้ถึงสัมผัสของริมฝีปากคนพูดประทับลงบนปากผมเบาๆ แล้วก็เดินออกจากห้องไป

          ผมปวดเมื่อยตัวจนไม่มีแรงจะขยับเลยด้วยซ้ำ เอี้ยวตัวไปทางไหนแม้เพียงนิดหน่อยก็ให้ความรู้สึกร้าวรานไปทั้งร่างโดยเฉพาะส่วนล่าง ทำให้วันนี้ผมอดตื่นไปช่วยคุณตาคุณยายใส่บาตรอีกตามเคย ขืนปล่อยให้เป็นแบบนี้ ผมต้องไม่มีโอกาสใส่บาตรยามเช้าไปจนกลับอเมริกาแน่ๆ

          พอคิดถึงเรื่องกลับอเมริกาก็ใจหาย เพราะยังอยากอยู่ไปอีกนานแสนนานกับคนรักของผมที่นี่ แต่ก็รวบรวมกำลังที่พอจะมีเหลือ ขยับตัวไปหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า เพื่อติดต่อรายงานตัวกับคุณป้าเสียหน่อย ที่นี่เพิ่งจะเช้าตรู่อย่างไรที่นั่นก็ยังไม่ดึกมาก คุณป้าคงจะคิดถึงผมจะแล้ว

           “สวัสดีครับคุณป้า คิดถึงจังเลยครับ” พอปลายสายรับปุ๊บผมก็ส่งลูกอ้อนออกไปทันที แล้วพยายามฝืนความปวดล้าลุกขึ้นมานั่งพิงผนังห้องเพื่อคุยโทรศัพท์ให้สะดวกขึ้น

           “แหม...พ่อตัวดี ไม่ต้องมาหยอดคิดถึงป้าเลยนะ ไหนบอกจะโทรหาป้าทุกวันไงจ้ะ แล้วเสียงเป็นอะไรทำไมดูไม่มีแรงเลยลูก หยกป่วยหรือเปล่า” น้ำเสียงคุณป้าเปลี่ยนเป็นกังวลทันทีเมื่อจับได้ว่าผมเสียงแหบผิดปกติ

           “หยกไม่ได้เป็นอะไรครับคุณป้า พอดีที่นี่เพิ่งเช้ามืดอยู่นะครับ พอตื่นปุ๊บก็โทรหาคุณป้าปั๊บเลยล่ะครับ” ผมแก้ตัวไปก่อน ไม่อยากบอกคุณป้าถึงสาเหตุที่แท้จริงเอาเสียเลย ว่าทำไมถึงมีสภาพแบบนี้ รู้สึกว่าเรื่องแบบนี้มันน่าอายจะตายไป

           “น่ารักที่สุดเลยหลานป้า แล้วเราสบายดีใช่ไหม อยู่กินอยู่กับที่บ้านกฤษที่โน่น ครอบครัวเค้าดีกับหยกไหมลูก ถ้ามีโอกาสก็ให้กฤษคุยกับป้าบ้างนะ” ผมเดาว่าที่คุณป้าอยากคุยกับพี่กฤษเพราะต้องการฝากฝังผมไว้กับพี่กฤษตามประสาคนเป็นห่วงแน่ๆ เลย

           “หยกสบายดีครับ คุณตากับคุณยายพี่กฤษน่ารักมากเลยครับ แถมยังใจดีกับหยกด้วย แล้วหยกจะถ่ายรูปส่งอีเมล์ไปให้ดูนะครับป้า เอ้อ...คุณป้าครับ ผมไปทำงานที่โรงแรมของเพื่อนพี่กฤษแล้วนะครับ โรงแรมที่ผมเคยจองเอาไว้คราวนั้นไงครับ เพื่อนพี่กฤษก็น่ารักทุกคนเลยครับ” ผมรีบรายงานความเป็นไปของชีวิตให้คุณป้าทราบ ว่าผมอยู่ที่นี่ได้ทำอะไรไปบ้าง

           “ถ่ายรูปเพื่อนๆ ที่โรงแรมมาให้ป้าดูด้วยนะ แล้วหยกไปช่วยเค้าทำอะไรล่ะลูก อยู่นี่ก้แทบทำอะไรไม่ค่อยเป็นอยู่ด้วย มีแต่จะยุ่ง หึหึ” คุณป้าหัวเราะเบาๆ ทิ้งท้ายคงอยากรู้ว่าผมจะช่วยหรือจะป่วนงานที่โรงแรมมากกว่า

           “แหม...ก็อยู่ที่โน่นหยกจะทำอะไรก็มีแต่คนแย่งไปทำ จนหยกทำอะไรแทบไม่เป็นนอกจากช่วยเสิร์ฟ อยู่ที่นี่หยกก็ช่วยพี่กฤษเตรียมวัตถุดิบปรุงอาหาร เขียนบรรยายเครื่องปรุงวิธีการปรุงอาหารกับขนม แล้วก็ช่วยคุยกับฝรั่งที่มาพักแล้วก็เรียนทำขนมที่โรงแรมได้เท่านั้นล่ะครับ” ผมรายงานผลงานทันทีเพราะอยากให้คุณป้ารู้ว่ามาอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้มานั่งกินนอนกินอย่างเดียว

           “ขยันจริงๆ หลานป้า เอ่อ...หยก...แล้วเรื่องที่เราอยากจะมาโอนที่ดินไปถึงไหนแล้วลูก เวลาไปคุยกับคนที่เช่าอยู่...เอ่อ...ป้าขอให้หยกชวนพี่กฤษไปเป็นเพื่อนด้วยนะ หากมีอะไรขึ้นมาจะได้มีคนช่วย” คุณป้าพูดจบก็สร้างความฉงนให้ผมทันที ทำไมต้องมีคนช่วยผมด้วยล่ะ แล้วผมจะเป็นอะไร

           “เอ่อ...คือ...หยกยังไม่ได้ทำธุระเรื่องนี้เลยล่ะครับคุณป้า ตอนนี้ยังสนุกกับงานที่โรงแรมอยู่ครับ ไว้หยกจะทำตามอย่างที่คุณป้าบอกแล้วกันนะครับ” ผมสงสัยในสิ่งที่คุณป้าขอและเตือนจนไม่กล้าที่จะบอกว่าที่ดินที่พี่กฤษกับครอบครัวอาศัยอยู่นี้ล่ะ คือที่ดินของผมที่จะยกให้

           “ดีแล้วลูก สัญญากับป้านะจ้ะ ว่าจะไม่ไปหาพวกเค้าคนเดียว ป้ากังวลแทบตายตอนหยกจะไปโอนที่ให้เค้า พอหยกมีเพื่อนที่นั่นป้าค่อยสบายใจหน่อย” คุณป้าพูดเสียจนผมอยากจะถามออกไปว่าทำไมถึงต้องกลัวขนาดนั้นด้วย ในเมื่อผมจะมายกที่ดินให้ น่าจะดีใจกันด้วยซ้ำ

           “ป้าครับ ทำไมหยกต้องพาพี่กฤษไปด้วยเหรอครับ ป้าบอกหยกได้ไหมครับ” ผมลองถามดูเพื่อความสบายใจ เพราะในเมื่อตอนนี้พี่กฤษก็รู้แล้วว่าผมเป็นเจ้าของดินผืนนี้ ก็ไม่เห็นจะมีปฏิกิริยาอะไรเลยนอกจากความงงที่คิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญมากกว่า

           “เอ่อ...ป้าบอกรายละเอียดทั้งหมดทางโทรศัพท์ไม่ได้หรอกลูก เรื่องมันก็ผ่านมายี่สิบกว่าปีแล้ว เอ่อ...ป้าไม่รู้จะอธิบายยังไง พ่อเราเค้าอยากคืนที่ดินผืนนี้ให้กับคนเช่าอยู่นานแล้ว เดิมทีมันก็เป็นของเค้า แต่แม่เรายื่นคำขาดว่าห้ามคืน” ฟังสิ่งที่คุณป้าพูดยิ่งทำให้ผมสงสัยว่าเรื่องราวมันชักจะซับซ้อนมากขึ้น จึงเงียบเพื่อฟังต่อให้จบ

           “ป้าเห็นว่ามันเป็นเรื่องภายในครอบครัวของพ่อแม่หยก ป้าก็เลยไม่ออกความเห็น แต่พอหยกยืนยันจะโอนให้คนเช่า ที่จริงๆ แล้วเค้าก็เป็นเจ้าของเดิมนั่นล่ะ ป้าก็ดีใจที่เรามีเจตนาเดียวกับพ่อป้าก็เลยไม่ห้ามหยก แล้วคิดว่าเจ้าของเดิมเค้าคงดีใจ แล้วคงลืมเรื่องที่เคยเกิดขึ้นในอดีตไปแล้ว ยังไงหยกต้องเชื่อป้านะ ว่าอย่าไปที่นั่นคนเดียวนะลูก” คุณป้าไม่ยอมเล่าว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

           “ป้าครับ เรื่องในอดีต...มันคือเรื่องอะไรครับ” ผมอยากรู้จนอดไม่ได้ที่จะถาม ตอนนี้หัวใจผมเต้นรัวเสียจนไม่เหลือความง่วงหรือเพลียอีกแล้ว

           “หยก...ป้าไม่เล่าตอนนี้ได้ไหมลูก ไว้กลับมาแล้วป้าจะเล่าให้ฟังทั้งหมดเลยนะ แล้วถ้าเจ้าของที่ดินไม่พูดถึงเรื่องนั้น หยกก็อย่าไปถามเลยนะลูก กลับมาแล้วป้าจะเล่าให้หยกฟังทั้งหมดเอง...ป้าสัญญา” คุณป้ามีอาการกลืนไม่เข้าคายไม่ออกจากน้ำเสียง คงเป็นเรื่องที่หนักหนาน่าดู และผมเดาว่าพี่กฤษก็คงยังไม่รู้

           “ก็ได้ครับ ผมจะทำอย่างที่คุณป้าบอก งั้นหยกไปอาบน้ำแล้วนะครับ เดี๋ยวต้องไปทำงานที่โรงแรมอีกครับ คุณป้ารักษาสุขภาพด้วยนะครับ หยกคิดถึงป้าครับ” ผมตัดสินใจเลิกเร้าหรือ ไม่ถามความอะไรอีก ทั้งที่ยังอดความสงสัยที่แน่นอยู่เต็มอกไม่ได้

           “จ้ะ หยกก็เหมือนกันนะ รักษาตัวดีๆ นะลูก ป้าคิดถึงเราเหมือนกัน” คุณป้ามีน้ำเสียงเป็นห่วงอย่างจริงจังจนผมพลอยใจหาย ผมรับคำแล้วก็กดตัดสายโทรศัพท์

          พอวางสายโทรศัพท์ไปแล้วผมรู้สึกเคว้งคว้างกับเรื่องรายที่คุณป้าพูดให้เป็นปริศนา อยากจะถามจากคุณตาหรือคุณยายของพี่กฤษก็ไม่กล้า เพรากลัวจะเป็นเรื่องไม่ดี และที่สำคัญนั้นจะมีปัญหากับความสัมพันธ์ระหว่างพี่กฤษกับผมหรือเปล่า กำลังจมอยู่กับความคิดประตูห้องนอนก็เปิดออกมา พร้อมคนตัวใหญ่ที่ถือชามอาหารพร้อมน้ำดื่มเข้ามา

           “ตื่นแล้วเหรอครับคนดี พี่แบ่งข้าวมาต้มใส่ปลาทูสดให้หยกทานอีก เห็นคราวก่อนทานจนเกลี้ยงเลย คิดว่าคงชอบ” พี่กฤษพูดกับผมเพราะมาก จนรู้สึกถึงบรรยากาศแห่งความรักและเอาใจใส่จนผมแทบจะลืมเรื่องที่คิดอยู่เมื่อไม่นานนี้จนหมด

           “ชอบครับพี่กฤษ ตอนนั้นหยกไม่เคยทานปลาทูสดมาก่อนแล้วไม่นึกว่ามันจะไม่คาว แถมพี่กฤษทำอร่อยมากเลยครับ” ผมตอบพี่กฤษไปด้วยคำพูดเพราะๆ เหมือนกัน แถมลูกอ้อนอีกนิดหน่อย

           “ถ้าชอบหยกก็ทานเยอะๆ นะครับ เมนูนี้คุณยายชอบทำให้พี่ทานตอนพี่ป่วย แล้วพี่ก็จะทำให้หยกได้ทานเพียงคนเดียวเท่านั้นนะครับ” พี่กฤษอ้อนกลับมาทำเอาผมเขินไปหมด

           “ผมทานเองได้ครับ พี่กฤษไปช่วยคุณตาคุณยายทำงานเถอะครับ ต้องไปปีนมะพร้าวอีกหรือเปล่า เดี๋ยวทานเสร็จหยกจะลงไปอาบน้ำแล้วตามไปช่วยนะครับ” ผมรีบบอกทันทีที่เห็นพี่กฤษขยับตัวเข้ามาใกล้แล้วทำท่าจะป้อน เพราะไม่ได้ป่วยไข้อะไรก็เลยนึกเขินขึ้นมา

           “หึหึ ถ้าอย่างนั้นพี่ออกไปข้างนอกก่อนนะครับ รีบทานที่มันยังร้อนนะครับจะได้ไม่คาว วันนี้ไม่มีน้ำตาลสดให้เก็บหรอกครับ ต้องรอข้ามวันเสียก่อน แต่พี่จะไปเอากล้วยน้ำว้าดิบไปทำกล้วยบวชชีที่โรงแรม วันนี้เราไปเร็วหน่อยพี่จะสอนหยกทำด้วย” พี่กฤษยิ้มบอกอย่างอ่อนโยนพร้อมส่งถ้วยมาให้ผมถือเอาไว้ ก้มตัวลงจูบเบาๆ ที่หน้าผากผมแล้วเดินออกไป

          ผมนั่งทานข้าวต้มปลาทูสดเงียบๆ คนเดียว ความอร่อยของข้าวต้มและความใจดีของพี่กฤษ ทำให้ผมรู้สึกมีความสุขเสียจนไม่อยากจะเล่าให้พี่กฤษได้ฟังในเรื่องที่ได้คุยกับคุณป้า เพราะไม่แน่ใจว่าคนรักของผมจะรู้สึกอย่างไร จึงตัดสินใจเก็บความสงสัยเอาไว้ พักเรื่องนี้เอาไว้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน

           “ง่วงจริงๆ ยายเอ้ย...เมื่อคืนแผ่นดินมันไหวตอนกลางคืน ทำเอาตานอนไม่หลับเล้ยยย...กลัวบ้านมันจะพังลงมา ฮ่าๆๆ” ผมแทบสำลักข้าวต้มทันทีที่ได้ยินเสียงคุณตาขึ้นบ้านมาได้ก็แซวพี่กฤษเสียงดังแต่เช้าเลย เฮ้อ...จะดีใจหรือเสียใจดีเนี่ย ที่คุณตาของพี่กฤษรับเรื่องรักใคร่ของเราได้ดีแบบนี้

[samsoon@doll]

ทิ่ม ทิ่ม

มาม่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาไม่อยากให้มาถึงเลย เวลาอ่านแล้วมันปวดใจ 

[totoken]

ทิ่ม ทิ่ม

มาม่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาไม่อยากให้มาถึงเลย เวลาอ่านแล้วมันปวดใจ 

เดี๋ยววว...จายเย็นๆ มันต้องสลับกานปายยย ถึงจะครบรสนะคร๊าบ

[konnarak]

มาม่ามีเราไม่กลัว ขอเเค่ให้เคลียร์กันได้ก้พอ

สงสารตากับยาย   ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[tonkhaw]

เริ่มเห็นลางมาม่า แล้วอ่า
ไม่เอาเค้ายังรับไม่ได้

แนะนำให้กฤษสร้างห้องเก็บเสียง
สงสารยายแต่ดูท่าตาจะชอบ
กริ้ววววววววว
 

[หมูกระต่าย]

มีวี่มีแววว่าจะได้กินมาม่าอ่ะ พอนึกถึงมาม่าแล้วหมดกำลังใจในการเรียนเลย เฮ้อ  ขออย่าให้2คนนี้เป็นญาติพี่น้องกันเลยนะ อย่าให้2คนนี้เกลียดกันเลยนะคะ

[totoken]

มีวี่มีแววว่าจะได้กินมาม่าอ่ะ พอนึกถึงมาม่าแล้วหมดกำลังใจในการเรียนเลย เฮ้อ  ขออย่าให้2คนนี้เป็นญาติพี่น้องกันเลยนะ อย่าให้2คนนี้เกลียดกันเลยนะคะ

โห...ถึงกับหมดกำลังใจเรียนเลยเหรอครับ ถ้าอย่างนั้นผมเพิ่มความบันเทิงให้ก่อนอีกสักตอนสองตอนดีไหมครับ 

เริ่มเห็นลางมาม่า แล้วอ่า
ไม่เอาเค้ายังรับไม่ได้

แนะนำให้กฤษสร้างห้องเก็บเสียง
สงสารยายแต่ดูท่าตาจะชอบ
กริ้ววววววววว
 

รับบ่อยๆ เดี๋ยวก็ชินนะคร๊าบบบ  คราวหน้าจะชวนพี่กฤษกะน้องหยกไปลองเอ้าท์ดอที่สวนมะพร้าวดีไหมครับ จะได้ไม่ต้องกลัวเสียงดัง อิอิ 

มาม่ามีเราไม่กลัว ขอเเค่ให้เคลียร์กันได้ก้พอ

สงสารตากับยาย   ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

นี่สิผู้อ่านใจถึง...555 ตากะยายแก่แล้ววว ท่านคงเข้าใจนะครับ 555

[Vesi]

ตาเป็นนักแซวจริงๆ ชักสงสารหลานๆ

[$VAN$]

มาสั้น แถมทิ้งปมให้ขมวดคิ้วอีก 
ให้เป็ดคุณตา  แซวตลอดๆ สงสัยต้องเอาท์ดอร์อย่างที่ว่าแหละ อิอิ

[vk_iupk]

งะ  ได้กลิ่นความเศร้าโชยมาเลย
เอาแค่พอหอมปากหอมคอพอนะ
สงสารพี่กฤษกับน้องหยก
เรื่องสมัยก่อน เรื่องอะไรหว่า อยากรู้แล้ว
มาลงต่อไวๆ นะค่ะ คนอ่านกำลังจะลงแดง o.O!!! 

[Nus@nT@R@]

อยากรู้เรื่องที่คุณป้าจะเล่ามากๆๆๆ

[lidelia]

คุณตาแรง 

ดูเหมือนกลิ่นมาม่าลอยมาตุๆ เค้ายังไม่อยากกินน น 

[thevoshow]

เรื่องดีมาก  ลื่นไหลพร้อมบทรักที่อัศจรรย์มาก  ผมว่าคุณคนเขียน เขียนบทรักได้ดีกว่าทุกๆคนในบอร์ดซะอีก

จะรออ่านตอนต่อไปนะครับ  ขอบคุณครับ

[nolirin]

พี่กฤษกับน้องหยกกำลังมีความสุขเลย
ไม่อยากได้มาม่าแล้วจริงจิ๊งงงงง..ถ้ามีขอแบบชามเล็กเล๊กกกกกพอเนอะ

[totoken]

ตาเป็นนักแซวจริงๆ ชักสงสารหลานๆ

ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวให้ยายช่วยครับ 

มาสั้น แถมทิ้งปมให้ขมวดคิ้วอีก 
ให้เป็ดคุณตา  แซวตลอดๆ สงสัยต้องเอาท์ดอร์อย่างที่ว่าแหละ อิอิ

จัดเอ้าท์ดอซักฉากจะดีไหมน๊า 

งะ  ได้กลิ่นความเศร้าโชยมาเลย
เอาแค่พอหอมปากหอมคอพอนะ
สงสารพี่กฤษกับน้องหยก
เรื่องสมัยก่อน เรื่องอะไรหว่า อยากรู้แล้ว
มาลงต่อไวๆ นะค่ะ คนอ่านกำลังจะลงแดง o.O!!! 

วันนี้มีอึ้งล่ะค้าบ อิอิ

อยากรู้เรื่องที่คุณป้าจะเล่ามากๆๆๆ

คุณป้าอยู่เมกาแน่ะ ต้องให้หยกกลับบ้านก่อน เดี๋ยวป้าจะเล่าให้ฟังคับ 

คุณตาแรง 

ดูเหมือนกลิ่นมาม่าลอยมาตุๆ เค้ายังไม่อยากกินน น 

มาม่าตุๆ แปลว่าเน่าอ่ะป่าวค้าบ 

เรื่องดีมาก  ลื่นไหลพร้อมบทรักที่อัศจรรย์มาก  ผมว่าคุณคนเขียน เขียนบทรักได้ดีกว่าทุกๆคนในบอร์ดซะอีก

จะรออ่านตอนต่อไปนะครับ  ขอบคุณครับ

เป็นเม้นต์ที่ผมอ่านแล้วก็มีความสุขมากมายเลยครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจมากๆ นะครับ น่าร๊ากกกอ่าาา 

พี่กฤษกับน้องหยกกำลังมีความสุขเลย
ไม่อยากได้มาม่าแล้วจริงจิ๊งงงงง..ถ้ามีขอแบบชามเล็กเล๊กกกกกพอเนอะ

เอาชามเล็กๆ เนาะ ค่อยๆ กินหลายๆ รส บิ๊กแพคเดี๋ยวอิ่มเกิ้นนน

ปล. ว่าจะขอเก็ยค่าโฆษณาบริษัทมาม่าละคับ 

[som]

ขอตามอ่านด้วยคนนะครับ   
ตอนนี้เห็นเมฆฝนคลึ้มดำมาแต่ไกลแล้ว

[totoken]

ขอตามอ่านด้วยคนนะครับ   
ตอนนี้เห็นเมฆฝนคลึ้มดำมาแต่ไกลแล้ว

ยังคร๊าบบบ บรรยากาศยังคงอบอวลไปด้วยความรักอันหวานซึ้งอยู่เลยครับ

[totoken]

บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 25 “กรหยก”
ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆ สักคำให้ลึกซึ้ง ไม่ต้องบรรยายอะไรให้สวยเลิศเลอ ไม่ว่าอะไรมันคือเหตุผลที่ฉันนั้นรักเธอ ให้รู้ว่ารักเธอ เท่านั้นพอ

          “ตา...มานี่เลย ไปกินข้าว...เร็ว ไปแซวจนหลานมันเขิน เดินไม่ถูกหัวเหอโขกใต้ถุนจนบวมแล้ว เมื่อเช้าก็แทบจาขวิดกันเกือบตกน้ำตกท่า ยายจะโกรธจริงๆ แล้วนะ” เสียงคุณยายโวยดังออกมาให้ผมได้ยินบ้าง แอบดีใจที่ผมกับพี่กฤษยังแอบมีพวกคอยช่วยเหลือ ไม่อย่างนั้นผมคงไม่กล้าออกจากห้องแน่ๆ

           “แหม...ยายก็ยังไปช่วยมันอีก ดูสิ...จะทายาหม่องให้มันก็ไม่ยอม จะเอาไปให้เมียทาให้ ฮ่าๆๆ ได้เมียแล้วลืมตาลืมยายกันเลยเห็นไหม” เสียงคุณตายังไม่หยุดแซวยังคงดังแว่วเข้ามาอย่างอารมณ์ดี

          แอบได้ยินคุณยายบอกว่าพี่กฤษเขินเสียจนทำซุ่มซ่ามก็รู้สึกขำดีเหมือนกัน แสดงว่าจริงๆ แล้วพี่กฤษคงเขินอยู่พอสมควร อยากจะเจอหน้าคนตัวใหญ่ตอนเขินๆ จริงๆ ว่าจะน่ารักขนาดไหนเวลาทำตัวเปิ่นๆ คิดไปผมก็แอบยิ้มให้ตัวเองไปคนเดียว

           “หยกทานข้าวต้มเสร็จแล้วเหรอครับ เอาอีกไหม” พี่กฤษเปิดประตูเข้ามาในห้องแล้วถามผมทันที แอบสังเกตว่าพี่กฤษยังหน้าแดงอยู่ คงจะยังเขินที่โดนคุณตาแซวก่อนหน้านี้

           “พี่กฤษไม่สบายหรือเปล่าครับ ทำไมหน้าแดงจังเลย อ้าว...พี่กฤษหัวโนนี่ครับ ไปโดนอะไรมาปูดเชียว อิอิ” พูดไปก็แอบขำไปจนคนตัวใหญ่ที่เอามือจับรอยปูดแอบค้อนให้ น่ารักเชียว สงสัยจะงอน

           “หยกได้ยินยายบอกแล้วนี่ พี่เดินไม่ทันระวังไปชนคานที่ใต้ถุนตอนจะไปเก็บของ เจ็บมากเลยครับ หยกทายาให้พี่หน่อยสิครับ” พี่กฤษทำปากยื่นแก้มป่อง แล้วพูดพลางยื่นยาเหมือนขี้ผึ้งตลับเล็กสีส้มมาให้ ผมยิ้มเพราะไม่กล้าขำออกเสียงกับท่าทางที่คนตัวใหญ่ทำ ไม่เข้ากับบุคลิกแต่ว่าน่ารักที่สุดสำหรับผมเลยจริงๆ

          ผมรับยาตลับเล็กมาเปิดฝาแล้วเอานิ้วป้ายยามาเล็กน้อย พร้อมยื่นมือไปนวดรอยปูดให้คนตัวใหญ่ที่ทำหน้าตาน่าสงสารขึ้นมาเชียว นี่คงคิดจะอ้อนผมแน่ๆ สงสัยต้องรับมุขเสียหน่อย

           “เจ็บมากไหมครับพี่กฤษ” ผมถามพลางนวดยาให้เบาๆ

           “เมื่อกี้เจ็บมากจนมึนไปเลย แต่ตอนนี้อยากเจ็บแบบนี้ไปนานๆ หยกจะได้ทายาให้พี่แบบนี้อีกไง” พี่กฤษพูดแล้วยิ้มให้จนผมหมั่นไส้ แอบเอานิ้วกดแรงๆ ลงไปบนรอยปูดจนคนตัวโตร้องโอ้ยขึ้นมาทีเดียว

           “ฮ่าๆๆ สำน้ำหน้านัก เจ็บแล้วยังจะมาทำซ่าอีก” ผมหัวเราะคนตัวโตที่ทำปากยื่นแก้มป่องอีกรอบ จนต้องก้มหน้าไปจุ๊บเบาๆ ที่ริมฝีปากด้วยความรวดเร็วแล้วรีบถอยออกมา จนคนตัวโตตกใจเพราะตั้งรับไม่ทัน พอได้สติเท่านั้นก็ยิ้มหวานให้แล้วทำตาหวานเยิ้มกรุ้มกริ่มขัยบเข้ามาหาผมอีก

           “พอเลยพี่กฤษ ออกไปข้างนอกกันดีกว่า หยกอยากอาบน้ำแล้ว เดี๋ยวเอาเสื้อผ้าไปเปลี่ยนในห้องส้วมด้วย จะได้ไม่โดนคุณตาแซวอีก” ผมรีบตัดบทเอามือยันหน้าคนตัวใหญ่ที่ทำท่าจะก้มหน้าเข้ามาจูบผมตอบ เพราะกลัวจะห้ามใจเผลอตัวไปกับคนตรงหน้าจนเลยเถิดไปอีก

           “แหม...พี่ก็แค่จะหอมแก้มขอบคุณน้องหยกที่ช่วยทายาให้พี่เท่านั้นเอง” พี่กฤษทำเฉไฉแก้ตัว ผมได้แต่ขำเบาๆ แล้วลุกขึ้นไปที่กระเป๋าเป้เพื่อหยิบเสื้อผ้าและอุปกรณ์อาบน้ำ ไม่ได้หันไปมองแต่เหมือนพี่กฤษจะช่วยเก็บที่นอนให้ผมด้วย

          พอหันกลับมาก็เจอหน้าพี่กฤษที่ยืนรออยู่ข้างหลังยื่นปากรอมาชนแก้มผมเข้าเต็มๆ ใช่ว่าไม่เคยโดนหอม มากกว่านั้นผมก็เคยมาแล้ว เพียงแค่เวลาที่เราไม่ทันตั้งตัวจะทำให้รู้สึกเขินมากเป็นพอเศษ ตอนนี้ใบหน้าผมร้อผ่าวและรู้สึกเหมือนมันจะระเบิดตูมออกมาได้ทุกเมื่อ

           “โถ...พี่ขอหอมคืนแค่นี้ทำเป็นอายหน้าแดงเชียวนะครับ น่ารักจัง” พี่กฤษแอบแซวผมแล้วทำตาเจ้าชู้ใส่จนผมต้องเอาผ้าเช็ดตัวฟาดเข้าให้เพื่อกลบเกลื่อนความเขินจนคนตัวใหญ่ได้แต่หัวเราะแล้ววิ่งหลบผมพัลวัน

           “แหม...พวกเอ็งนี่คึกคักกันแต่เช้าเชียวนะ วิ่งไล่ปล้ำกันโครมคราม แรงดีกันจริงโว้ยยย ฮ่าๆๆ” เสียงคุณตาตะโกนแซวเข้ามาในห้องจนเราสองคนชะงักได้แต่มองหน้ากันแล้วแอบขำให้กันและกันเบาๆ ผมกับพี่กฤษตัดสินใจเดินออกไปข้างนอก

           “หยกเอ้ย...วันนี้ท้องฟ้าเป็นสีอะไรวะ” คุณตาที่พอเห็นหน้าผมก็ถามเอาทันทีจนผมงง มองออกไปข้างนอกหน้าต่างก็ยังเห้นท้องฟ้าที่เริ่มมีแสงสว่างสดใสเป็นสีฟ้ายามเช้าปกติเหมือนทุกวัน

           “สีฟ้าครับคุณตา มีอะไรเหรอครับ” ผมตอบออกไปจนพี่กฤษเองรีบเดินมาสะกิดให้ผมเดินตามลงไปเร็วๆ ทำให้ยิ่งงง ว่าทำไม

           “อ้อ...นึกว่าพวกเอ็งมองฟ้าเป็นสีเหลืองกันหมดแล้ว แสดงว่าแรงยังดีอยู่ ยังหนุ่มยังแน่นมันก็อย่างนี้ล่ะเนาะฮ่าๆๆ” คุณตาพูดจบก็หัวเราะเสียงดัง ส่วนผมยังงงกับสิ่งที่คุณตาพูดอยู่ จะหันไปถามพี่กฤษที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็โดนเจ้าตัวลากลงมาข้างล่างจนคุณตาที่มองอยู่ยิ่งหัวเราะดังเข้าไปใหญ่

           “พี่กฤษ...คุณตาหมายความว่ายังไงเหรอ ทำไมหยกต้องเห็นท้องฟ้าเป็นสีเหลืองด้วยล่ะครับ” ผมที่พอจะเดาได้ว่าคุณตาคงกำลังแกล้งพวกผมอีกแล้ว แต่ด้วยความไม่รู้ความหมายทำให้ผมต้องเอ่ยปากถามคนตรงหน้าที่เดินลากแขนผมจนแทบจะไม่ได้ดูทางกันเลยทีเดียว

           “เอาน่า...อย่าไปสนใจเลยหยก ถ้าอยากรู้จริงๆ เดี๋ยวคืนนี้พี่จะจัดให้ หึหึ” พี่กฤษตอนนี้ดูเจ้าเล่ห์มาก จากสายตาและคำพูด ทำเอาผมไม่อยากรู้ความหมายแล้วก็ได้ มันต้องเป็นเรื่องเกี่ยวกับเหตุการณ์แผ่นดินไหวในห้องพี่กฤษเมื่อคืนนี้แน่ๆ คิดได้ดังนั้นใบหน้าก็ร้อนฉ่าจนต้องรีบเดินนำผ่านคนตัวใหญ่ที่ยังจ้องมองผมอยู่ แถมยังยิ้มกริ่มจนดูน่ากลัวไปเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเสียดีกว่า

           “พี่กฤษอาบน้ำแล้วเหรอครับ” ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าไปเรียบร้อยแล้วในห้องน้ำ พอเสร็จออกมาจากห้องน้ำก็ยังเห็นคนรักนั่งรออยู่ตรงขอบบ่อน้ำ ผิวปากอารมณ์ดีเชียว

           “อาบแล้วครับ วันนี้พี่ไม่ได้ไปปีนมะพร้าวแค่ไปตัดกล้วยมาเครือเดียว เหงื่อไม่ออกเลยขี้เกียจอาบอีกรอบ” สงสัยที่พี่ทองเคยพูดว่าพี่กฤษสกปรก น่าจะมีมูลความจริงแล้วล่ะ

           “แล้วเราจะไปโรงแรมกันกี่โมงดีครับ” ผมถามขณะกำลังเดินตามพี่กฤษขึ้นไปบนบ้าน

           “ไปเร็วหน่อย พี่จะพาหยกไปสอนทำกล้วยบวชชีเป็นของหวานวันนี้ แล้วก็ช่วยกันเตรียมอาหารด้วย วันนี้มีคนจองโต๊ะจัดเลี้ยงสามสิบที่ ต้องไปหาโต๊ะมาเพิ่มด้วยเพราที่ร้านมีไม่พอ เค้าจองกันไว้ตั้งแต่เดือนที่แล้ว” พี่กฤษพูดพลางหยุดมองที่บันไดขั้นสุดท้ายเหมือนกำลังหาใครสักคน

           “พี่กฤษหาใครเหรอครับ” ผมถามจนพี่กฤษต้องหันมามองหน้า

           “ก็ตาไง ถ้ายังอยู่คงได้แซวหยกอีกที่วันนี้ต้องเอาเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ขนาดพี่จะเอายาหม่องมาให้หยกทาก็ยังแซวเลย” พี่กฤษพูดเบาเหมือนไม่อยากให้คุณตาได้ยิน แล้วหันกลับไปดูภายในบ้านอีกทีก็พยักหน้าให้ผมเดินตามเข้าห้องไป สงสัยคุณตาจะเข้าไปในสวนแล้ว

           “ที่โรงแรมบ้านขนมนี่รับจัดเลี้ยงด้วยเหรอครับ” ผมสงสัยจึงถามพลางเก็บอุปกรณ์อาบน้ำเข้ากระเป่าให้เรียบร้อยแล้วเดินไปหวีผมที่หน้ากระจก

           “จริงๆ ไม่ถึงขนาดรับจัดเลี้ยงหรอก แต่วันนี้ของทุกปีจะมีคู่แต่งงานคู่หนึ่งมาระลึกวันครบรอบแต่งงานที่นี่ประจำทุกปี ฝ่ายชายเป็นฝรั่งฝ่ายหญิงเป็นคนไทย มาเที่ยวกันเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว เค้าเจอกันที่อัมพวาแล้วทำความรู้จักกัน ก็เขียนจดหมายคุยกันจนคบกันเป็นแฟน จากนั้นฝ่ายชายก็มาขอฝ่ายหญิงแต่งงานที่เมืองไทยแล้วก็ตามมาทำงานแล้วสร้างบ้านอยู่กินกันในกรุงเทพ” ผมฟังพี่กฤษเล่าพลางทาครีมกันแดดไปด้วย

           “แล้วเค้าจัดแบบนี้ทุกปีเลยเหรอครับ” ผมถามเหมือนชวนคุยไปด้วยระหว่างที่พี่กฤษกำลังรอผมแต่งตัวให้เสร็จดี

           “ก็ไม่ขนาดปีนี้ ปกติเค้าจะมากันแค่สองคน รำลึกบรรยากาศที่เปลี่ยนแปลงไป แล้วเลือกร้านอาหารเปลี่ยนไปเรื่อย แต่มาติดใจเอาฝีมือทำอาหารของพี่ก็เลยนัดติดต่อกันสี่ปีแล้ว ที่ขอจองสามสิบที่เพราะปีนี้ครบรอบยี่สิบห้าปี เค้าเลยนัดเพื่อน ญาติ แล้วก็คนในครอบครัวมาด้วย พี่ก็ไม่เคยจัดอาหารเลี้ยงคนเยอะขนาดนี้เหมือนกัน” พี่กฤษพูดพลางแย่งครีมกันแดดจากมือผมมาบีบใส่ฝ่ามือแล้วช่วยทาให้จนทั่ว

           “แล้วเมื่อวานไม่เห็นมีใครบอกหยกเลยว่าวันนี้จะมีงานใหญ่” ผมถามพลางหยิบครีมมาทาให้พี่กฤษบ้าง

           “ก็เมื่อวานดันมีเรื่องไอ้ทองมันนอยที่พี่ได้หยกเป็นเมียไง มันจ้องจะงาบพี่มาสิบกว่าปีแต่ได้งาบตีนพี่ไปแทน ฮ่าๆๆ” พี่กฤษที่ยืนยิ่งกางแขนให้ผมทาครีมให้ หัวเราะเสียจนเสียงดังจนผมต้องเอามือฟาดแขนไปเบาๆ ที่ดันไปขำเพื่อนแบบนั้น

           “น่าสงสารพี่ทองจะตาย พี่ทองดูชอบพี่กฤษมาก แล้วพี่กฤษไม่เคยนึกชอบพี่ทองบ้างเหรอ” ผมลองแยบถามดู เพราะอยากรู้บ้างเหมือนกันว่าคนรักจะคิดยังไง

           “ก็ไม่เคยมองมันมากกว่าความเป็นเพื่อนเลย อีกอย่างพี่ไม่นึกชอบผู้ชายคนไหนมาก่อนด้วย อย่างที่พี่เคยบอกหยก แล้วมันก็หลุดตุ๊ดแตกมาให้พี่จับได้ว่ามันชอบผู้ชายหลายครั้งเหมือนกัน แต่พี่ก็ไม่ได้รังเกียจ มองว่ายังไงมันก็คือเพื่อนเรา หยกก็รู้ว่าพี่ไม่ค่อยมีเพื่อน สงสัยจุดนี้คงทำให้มันคิดว่าพี่มีใจให้แน่เลย” พี่กฤษที่ทำท่าทางเครียดขึ้นมานิดหน่อยเมื่อพูดถึงจุดนี้

           “เมื่อวานที่พี่บอกน้องพลอยว่าคบกับหยก ทั้งที่ตอนเจอกันเราสองคนแทบจะคุยกันไม่ดีเลยด้วยซ้ำ แล้วพี่มาเลือกหยกเป็นแฟน นอกจากเป็นผู้ชายแถมยังเจอกันเพียงวันเดียวอีก ทองมันก็คงรู้สึกน้อยใจบ้างธรรมดา ตอนแรกพี่ไม่อยากพูดเรื่องนี้เพราะกลัวหยกจะคิดมาก

          คิดว่าจะหาโอกาสคุยกับทองมันก่อนแล้วค่อยมาเล่าให้หยกฟัง แต่พอพี่หาหยกไม่เจอแล้วน้องพลอยบอกว่าทองมันพาหยกเข้าไปคุยในห้องพี่แทบบ้า กลัวมันทำร้ายหยกก็เลยจะพังประตูหวังจะเข้าไปช่วย ไม่นึกว่ามันจะพาขึ้นมาคุยกันเฉยๆ” พี่กฤษพูดเรื่องนี้อย่างจริงจังจนผมซาบซึ้งในความเป็นห่วงของคนรักมากมาย

           “ผมก็ไม่คิดว่าพี่ทองจะทำร้ายอะไรหรอกครับ แค่ตอนนั้นยังสงสัยเรื่องบางอย่าง...เอ่อ...” ผมอยากจะพูดตรงๆ ออกไปแต่ยังไม่ทันจบคำพี่กฤษก็แทรกขึ้นมา

           “สงสัยว่าพี่กับมันเคยคบกันอย่างนี้สินะ” พี่กฤษถามตรงใจเผงเลย จนผมได้แต่พยักหน้าตอบเบาๆ เพราะไม่รู้จะพูดอะไรต่อ

           “พี่คบผู้หญิงมาหลายคน หลงรักสาวมาก็หลายครั้ง แต่ถึงยังไงพี่ก็ไม่เคยโกหกว่าหยกเป็นผู้ชายคนแรกที่พี่หลงรัก และพี่สัญญาว่าจะรักหยกคนเดียว จะไม่รักใครอีกไม่ว่าจะหญิงหรือจะชายคนไหนก็ตาม แม้ว่าพี่กับหยกจะเจอกันเพียงไม่นาน แม้หยกว่าหยกจะยังไม่เชื่อคำพูดของพี่ แต่พี่ขอให้หยกอยู่รอดูหัวใจและการกระทำของพี่ต่อไป แล้วค่อยตัดสินใจแล้วกัน ว่าจะเชื่อพี่หรือเปล่า” พี่กฤษพูดจบแล้วเดินเข้ามาโอบกอดผมไว้แนบแน่น ตอนนี้ผมไม่กล้าสบตามองคนตรงหน้า แต่รู้ได้จากน้ำเสียงว่ามันหนักแน่นจนเกินคำบรรยายใดๆ

          ผมได้แต่ก้มหน้าซบอ้อมกอดอันอบอุ่นแล้วพยักหน้ารับเบาๆ ด้วยความเชื่อสนิทใจ ต่อไปนี้ผมจะฟังและเชื่อในสิ่งที่คนคนนี้พูดกับผมเพียงคนเดียวเท่านั้น ผมให้สัญญาและบอกกับตัวเอง แม้ว่าผมจะเจอมรสุมใดๆ ผมก็จะไม่หวั่นไหวอีกแล้ว แม้อดีตที่ยังสงสัยจากที่คุณป้าได้พูดไว้ จะสร้างปัญหาอะไรก็ตาม ผมก็จะขออยู่เคียงข้างพี่กฤษตลอดไป

[vk_iupk]

พี่กฤษหวานได้อีก มาลงนิดเดียวเอง
ทำเอาคนอ่านนอนไม่หลับนะ
แอบงอล o.O!!! 

[konnarak]

หวานน้ำตาลเรียกพี  เลยนะ

[totoken]

พี่กฤษหวานได้อีก มาลงนิดเดียวเอง
ทำเอาคนอ่านนอนไม่หลับนะ
แอบงอล o.O!!! 

ใจเย็นๆ นะครับ กำลังรีบปั่นให้ครับผม

หวานน้ำตาลเรียกพี  เลยนะ

ยังมีหวานกว่านี้อีกแต่เกรงใจ เดี๋ยวคนอ่านจะน้ำตาลขึ้นในเส้นเลือดกันซะก่อน อิอิ