รู้สึกว่าตัวเองพลาดมากๆ ค่ะที่เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ (แต่บางทีอาจจะเป็นเรื่องดีมากกว่าที่ไม่ต้องค้างนาน ><)
หลังจากที่มีคนแนะนำมา วันนี้อ่านเรื่องนี้รวดเดียวตั้งแต่ตอนแรกถึงตอนสุดท้าย
จากที่คิดจะไม่อ่านจนกว่าจะลงจนจบเพราะกลัวค้าง ตอนนี้ไม่ทันแล้วล่ะค่ะ ค้างมากๆ มากถึงมากที่สุดเลย
นานๆ จะเจอนิยายถูกใจทั้งที พออ่านแล้วก็ติดงอมแงมจากที่อ่านในโทรศัพท์ ก็ต้องรีบมาเปิดคอมอ่านต่อเมื่อเลิกเรียน
พออ่านจบถึงตอนที่ 15 ก็ทนไม่ไหวแล้วค่ะ ต้อง(ล็อกอินเข้าเล้าหลังจากไม่เข้ามานานเพื่อ)เม้นต์!
อ่านแล้วก็หยุดไม่อยู่ เพราะชอบทั้งการบรรยาย ปมของเรื่องที่ผูกไว้ รายละเอียดเล็กๆ น้อยรวมไปถึงข้อมูลทุกอย่างที่ประกอบกัน
เกิดอาการเคลิ้มไปกับเนื้อเรื่องเหมือนเข้าไปอยู่ในฝัน
ถึงความสัมพันธ์ของตัวละครจะไม่หวือหวาแต่ทว่าการที่ค่อยๆ สานให้ค่อยไปเป็นค่อยไป
มันทำให้คนอ่านอย่างเรารู้สึกผูกพันและลุ้นขึ้นมาเรื่อยๆ ไม่รู้ตัว
ตอนแรกที่อ่านก็คิดว่าเรื่องนี้คงจะเป็นแนวแก้แค้นเหมือนเรื่องอื่นๆ แต่พออ่านไปได้สักพักก็จ้องเปลี่ยนความคิดใหม่
ตัวละครในเรื่องมีเหตุผลมากพอที่จะไม่ทำตามอารมณ์จนเกินไป มันแหวกแนวมากค่ะ หาได้ยากจากเรื่องอื่นๆ เลย
และยิ่งกับตัวละครอย่างพี่วิน ตอนแรกนี่ก็รู้สึกเกลียดๆ นะ แต่เกลียดมากไม่ลงเพราะพี่ท่านมีเหตุผลมาก
เราชอบผู้ชายแบบนี้ มีความเป็นผู้นำ มีเหตุผลสูง และที่สำคัญปรามนายเอกของเราได้ ฮ่าๆๆๆๆๆ
รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากตัวละครตัวนี้เลยค่ะ แม้ภายนอกจะดูหยิ่งๆ ดุๆ ก็เถอะนะ
แต่ตัวละครที่ชอบมากที่สุดคงเป็นนายเอกของเรื่องนี่แหละค่ะ
ดูเหมือนจะเป็นคนดีเกินไป แต่สำหรับเรา เราไม่คิดอย่างนั้นนะ มันมีอยู่จริงๆ นะคนแบบจีเนี่ย
จิตใจดี เป็นคนที่แคร์คนอื่นมากกว่าตัวเอง แต่ก็ไม่อ่อนแอจนน่าหมั่นไส้ มีความเข้มแข็งอยู่
เป็นคนที่อยากดึงมากกอดแรงๆ สักที แล้วอยากให้พบรักกับพี่วินไวๆ ฮ่าๆ
ส่วนเชฟทักษ์ก็น่ารักไม่น้อยเลยค่ะ จินตนาการภาพผู้ชายทำครัวก็รู้แล้วว่าเป็นคนอบอุ่น
แล้วนิสัยแบบกระตือรือร้นเหมือนเด็กๆ ที่ทำทุกอย่างให้คนที่ตัวเองชอบเนี่ย โอ๊ยยยย ขอหยิกแก้มสักทีเถอะ โมเอ้มาก ><
แอบลุ้นคู่ HR กับคุณเชฟมาตั้งแต่ต้นเรื่องล่ะ
แอบเสียใจหน่อยๆ ที่คิดว่าคุณเชฟจะเป็นคนร้าย ยังดีที่ไม่ใช่นะ ไม่งั้นเราจะแอบงอนคนเขียน
วกกลับเข้ามาที่เนื้อเรื่อง...เนื้อเรื่องค่อนข้างชวนคิดไปเรื่อยมากค่ะในตอนแรกๆ
เราแอบกลัวว่ามันจะเป็นเรื่องผีหรือเปล่า (ไม่กลัวเพราะผีนะคะ แต่รู้สึกหลอนแทนน้องจี XD)
เห็นที่คุณเดหลีเม้นต์ตอบว่าไม่ใช่เรื่องผีก็พยายามไม่คิดนะ แต่อ่านทีไรอดคิดไม่ได้ทุกที
จนมาถึงตอนบทสรปุนี่แหละค่ะ ปมทุกอย่างมันคลายออกมาได้หมดจดงดงามจริงๆ
(แม้เราจะสับสนมึนงงกับการลำดับญาติของพี่วิน น้องยู และน้องจีอยู่ก็เถอะ แต่ก็ยังเข้าใจอยู่นะคะ)
เรื่องทุกอย่างมีที่มาที่ไป ความรักก็เริ่มต้นจากจุดเล็กๆ ที่เห็นก่อนค่อยขยายตัวออกไป
เวลาพี่วินห่วงใยน้องจีมันเป็นช่วงเวลาละมุนละไมที่สุดของเรื่องเลยค่ะ
อ่านแล้วไม่อยากให้หยุด อยากให้หวานกันต่อไปเรื่อยๆ อย่างฉากตลอดน้ำนั้น แอบกรี๊ดเบาๆ
ตอนนี้มานั่งลุ้นตัวเกร็งว่าตอนต่อไปจะเป็นยังไง น้องจีจะรอดหรือไม่ พี่วินจะใจสลายหรือเปล่า
และที่สำคัญที่สุด ฉันจะค้างนานไหม ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่ไม่เป็นไรค่ะรอได้
สุดท้ายนี้อยากบอกว่าชอบเรื่องนี้และคุณเดหลีเก่งมากค่ะ
หัวข้อ: รอยรัก... จำหลักใจ [บทที่ 17 จบ] 6 พ.ย. 55 หน้า 15 (อ่าน 364527 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก