หัวข้อ: หนุ่มขี้เก๊กสะดุดรักนายจอมดื้อ By Ms.Shizuru Lesson 141 THE END จบจ้า

[Eshardy]

กลับบ้านแล้ว   ดีใจจัง

มารอ ตอนต่อไปนะ

ทวงๆๆๆ

[● MaYa~Boy ●]

อ่านแรกๆตกใจหมดเลย นึกว่า 2 คนนั้นจะหายไปจากเรื่องแล้ว แต่โอเคและ เพราะว่ากลับมาแล้ว ^^

[mammysoma]

ในที่สุดก็กลับมาาาา



รอจ้าาาาาาาาา

[mild-dy]

รีบๆมาต่อนะ

[minyoung]

รีบมาต่อนะ วันนี้คุณพี่ไม่ว่างเลย เพิ่งเปิดเรียนเลยไม่ได้เม้นเลย รีบมาเม้นจ้า จะไปอ่านหนังสือแล้ว คุณน้องก็รีบมาต่อนะ จุ๊บๆ

[aoihimeko]

ถึงซที.....ฮ้อ

[minyoung]

มาทวงจ้า รออย่างใจจดจ่อ แบ่งเวลาอ่านหนังสือมาอ่านแป๊บนึง ยังไงก็รีบมาต่อนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เม้นใหม่






ปล. ขอเม้นวันละเม้นนะ จะได้ไม่เยอะเกินไป แต่จะพยายามเม้นให้ทุกวันทุกตอนจ้าาาาาา

[why yyy]

เข้ามาเติมกำลังใจให้คนแต่ง สู้ๆนะ    แล้วก็เข้ามา ทวง ทวง ทวง คึคึ

[Eshardy]

แอบมา ส่อง  ตอนใหม่  นะครับ  ยังไม่มีเลย 

อยากรู้ ว่า ต่อไป จะไปเจอ พ่อแม่แล้ว  จะ ลงเอยด้วยดี มัย   แอบลุ้น  สุดๆๆ

[minyoung]

มาทวงจ้า (มาอีกแล้วอีนี่) ขอให้รุ้ว่ายังติดตามนะ รีบมาต่อหน่อย อยากรู้ว่า ป๊อบกับพรหมจะดำเนินชีวิตต่อไปยังไง อยากรู้






มาต่อเถอะนะ รอลุ้นอยู่จ้า

[minyoung]

มาทวงนะจ๊ะ วันนี้อ่านหนังสือจบยัง มาต่อบ้างก็ได้นะ เป็นกำลังใจให้สู้ๆจ้า

[shizuruviola]

Lesson 114

( Prom Part )

เช้าวันต่อมาผมก็รู้สึกตัวเพราะว่าแสงจากนอกหน้าต่างมันส่องหน้าผม ทำให้ผมตื่นไปโดยปริยายเมื่อหันไปมองนาฬิกา นี่มันก็เกือบจะเที่ยงอยู่แล้ว ผมหันไปมองที่รักของผมก็ยังนอนแบบไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเลย ผมจึงบิดขี้เกียจอีกเล็กน้อยแล้วก็ลุกไปล้างหน้าแปรงฟันจนเสร็จ ผมก็เดินออกมาจากห้อง บ้านยังคงเงียบกริบ สงสัยจะยังไม่มีใครตื่น แต่ก็ไม่แปลกเพราะว่ากว่าจะได้นอนกันก็เกือบเช้าแล้ว

“โฮ่ง ๆ อิ๋ง ๆ” ผมได้ยินเสียงหมาเห่าสงสัยจะเป็นเจ้าลายตาล ผมเลยเดินออกไปดูก็พบว่า...มันนอนหมอบเป็นหมาหงอย ลิ้นห้อยนอนอยู่ในกรงเลยครับ เห็นแล้วก็สงสารผมเลยไปปล่อยมันออกมาจากกรงครับ

“อิ๋งๆๆๆ” มันก็อิ๋งๆอยู่ตรงถ้วยข้าวที่ว่างเปล่าของมันครับ ผมจึงนึกขึ้นได้ครับว่าวันนี้ยังไม่มีใครตื่นเลย แล้วใครจะเอาอาหารให้ลายตาลกินล่ะ???

“ลายตาลรอแปปนึง เดี๋ยวฉันเอาอาหารให้” ผมหันไปบอกลายตาล มันก็นั่งนิ่งรออย่างว่าง่าย ผมก็เดินไปเอาอาหารเม็ดมาเทใส่ถ้วยให้ลายตาล

“เย้ย เบาๆไม่ต้องรีบขนาดนั้น” ทันทีที่ผมเทอาหารลายตาลก็กระโจนใส่เข้าใส่อย่างตายอดตายอยากจนผมต้องร้องห้ามปรามเอาไว้ ไม่งั้นเดี๋ยวพลาดลงหลอดลมไปจะยุ่งเอา

“พรหม ตื่นนานแล้วหรอ” ผมหันไปตามเสียงก็เจอพี่ตัสในชุดยูกาตะของคนญี่ปุ่นสีฟ้าอ่อน ซึ่งทำให้พี่ตัสมีแรงดึงดูดอย่างมาก ส่วนคนที่อยู่ข้างๆคืออัทที่กำลังหาวเหมือนคนยังไม่ตื่นดี

“ก็สักพักน่ะพี่ พอดีลงมาได้ยินลายตาลมันร้อง...มันคงหิวน่ะ” ผมพูดแล้วก็เดินเข้าไปหา

“อื้อ มันก็เงี่ยแหละ ถ้าไม่มีใครตื่นมันก็ไม่ได้กินหรอก แต่ปกติอัทจะตื่นขึ้นมให้อาหารไง แต่วันนี้...ก็อย่างที่เห็น” พี่ตัสพูดแล้วเหล่ไปทางอัทที่กำลังยืนโซเซโอนไปเอนมา ถ้าจะลำบากขนาดนี้ขึ้นไปนอนก่อนดีไหมอัท

“อัท เราว่าอัทขึ้นไปนอนก่อนดีกว่าไหม ดูท่าทางไม่ดีเลย”

“หึ ไม่เอา จะช่วยทำกับข้าว” อัทพูดเสียงงัวเงียแล้วก็เดินเข้าไปในบ้าน ผมกับพี่ตัสก็เดินตามกันเข้าไปจนถึงครัว

“จะทำอะไรดีอ่ะวันนี้” พี่ตัสเอ่ยขึ้น

“ผมอยากกินสุกี้อ่ะ ทำกันเถอะ” อัทพูดเสนอขึ้น

“อัท แกเดินไปเปิดตู้ดูก่อนว่ามีน้ำจิ้มหรือเปล่า” พี่ตัสสั่ง อัทก็เดินไปสำรวจแล้วก็ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว

“มีพี่ตัส ทำเลยสุกี้” อัทพูดเสียงร่าเริง ส่วนผมก็ไปเปิดน้ำรอล้างผักเลยครับ รู้หน้าที่ของตัวเองดีอยู่แล้ว

“ทำไรกันอ่ะครับ” หลังจากลงมือทำกันไปได้สักพักนึง เสียงวินดังมาจากประตูเมื่อผมหันไปมอง ก็พบว่าสามหนุ่มยืนเรียงรายกันเป็นศิลปิน JYJ เลยนะนั่นน่ะ

“ทำสุกี้ วินมาช่วยเค้าเลย” อัทปาลูกอ้อนไปหนึ่งดอกเต็มๆ ส่วนวินก็แทบจะเข้าไปสิงร่างอัทเลยทีเดียวที่ได้ยินเสียงอ้อนๆของอัท

“พี่เบิร์ดกาแฟได้แล้ว มานั่งกินที่โต๊ะนี่” ผมหันไปมองพี่ตัสทันทีพร้อมกับความสงสัยว่า...ไปชงมาตอนไหนวะ รวดเร็วทันใจจริงๆเลย

“ขอบคุณคร้าบบบบ” พี่เบิร์ดพูดแล้วก็นั่งจิบกาแฟอย่างอารมณ์ดี วนขณะที่ผมกำลังมองการกระทำของคนอื่นอยู่นั้นผมก็รู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่มาจากทางด้านหลัง

“ทำไมไม่ปลุกกันมั่ง...ฟอด” อ่าๆ ป๊อปเข้ามากอดผมทางด้านหลังแถมยังขโมยหอมแก้มผมอีกต่างหาก >///<

“ก็...ก็ไม่อยากกวนนี่ กว่าจะได้นอนก็เช้าแล้ว” ผมบอกเหตุผลไปทั้งๆที่ไม่มองหน้า รู้สึกว่าหน้าผมมันกำลังอุณหภูมิสูงขึ้นเรื่อยๆ ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรกแต่ไม่ว่าจะยังไงผมก็ยังไม่ชินกับมันอยู่ดี กับการที่มีคนมานัวเนียผมแบบนี้ แต่ถ้าเป็นป๊อปผมก็ชอบอ่ะนะ >///<

“ไม่ใช่เหตุผลเลย จะหนีป๊อปอีกแล้วใช่ไหม เดี๋ยวจะทำให้ลุกไม่ได้เลยคอยดู” อ้างนู้นอ้างนี่ อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่แล้วครับ ว่าหวังอะไรกันแน่

“อย่ามาทะลึ่ง” ผมพูดไปเขินไป

“พรหม น้ำซุปเสร็จยัง” พี่ตัสถามผมจากอีกฟากหนึ่งของครัว

“เสร็จแล้วพี่ ใช่ได้แล้วล่ะ” เมื่อพูดจบ พี่ตัสก็สั่งจัดโต๊ะทันที....ภายในสองนาที โต๊ะที่ว่างเปล่าก็เต็มไปด้วยผักต่างๆมากมาย หมู ปลาหมึก ก็เต็มโต๊ะไปหมด

“กินละนะครับ” สิ้งเสียงของอัท อัทก็ใส่หมู ใส่ปลาหมึก ใส่ผักลงหม้อไม่ยั้งมือเลยครับ คงจะหิวอ่ะแหละ และในระหว่างการกินข้าวเช้าบวกกับการพูดคุยกันก็มีเสียงคนมากดออดหน้าบ้านครับทำให้เราต้องหยุดการสนทนากันไว้เท่านี้ก่อน

“ใครมาอ่ะ” พี่ตัสพูดลอยพร้อมกับชะเง้อดู

“เดี๋ยวผมไปดูเองครับ” พูดจบผมก็วางช้อนส้อมแล้วเดินไปเปิดประตูรั้ว

“มาหาใครคะ...” ผมพูดติดอ่างทันที เมื่อรูดรั้วออกไปบุคคลที่ปรากฏตรงหน้าผมทำเอาผมอึ้งไปในทีเดียว

“เพี๊ยะ!!!! แกเอาลูกชายฉันไปซ่อนไว้ไหน” ผมโดนตบจนหน้าหันจากมือแม่ของป๊อป แต่ผมก็เลือกที่จะเงียบสำหรับคำถามที่เธอถาม

“เพี๊ยะ!!!! ฉันถามแกได้ยินไหม” ผมโดนตบอีกทีแต่คนละข้าง...เจ็บชะมัด แต่ผมก็เงียบเอาไว้ดีกว่า และแล้วดูเหมือนว่าแม่ของป๊อปจะทนไม่ไหว

“ไอ้ตุ๊ด แกเอาลูกฉันไปไว้ไหนห๊ะ!!!!!!” แม่ป๊อปตะโกนใส่ผม ซึ่งหน้าเธอแดงเอามากๆบ่งบอกให้รู้ถึงโทสะที่ครอบครองจิตใจของเธอไปแล้ว

“แม่มาทำไม” เสียงป๊อปดังออกมาจากในบ้าน พร้อมกับวิ่งเข้ามาหาผม ซึ่งคนที่อยู่ในบ้านที่เหลือก็วิ่งตามกันออกมาด้วย

“ก็มาตามแกกลับไปไง แล้วทำไมไม่ติดต่อกลับไปที่บ้านบ้าง พ่อกับแม่เป็นห่วงแกมากคิดว่าแกตายไปแล้วรู้บ้างไหม” แม่ป๊อปพูดอย่างโกรธๆ

“ผมไม่กลับแม่ ผมจะอยู่ที่นี่...อยู่กับคนที่ผมรัก” ป๊อปพูดแล้วกอดผมไว้ ซึ่งผมก็ไม่ลังเลเลยที่จะตอบรับอ้อมกอดนั้น กอดที่อบอุ่นกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา

“คุณมาที่นี่ทำไม กลับไปซะที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ” พี่ตัสวิ่งแยกเขี้ยวมาแต่ไกลเลยครับ

“ฉันก็ไม่อยากมานักหรอกนะ ถ้าลูกฉันไม่อยู่ที่นี่” แม่ป๊อปหันไปตวาดพี่ตัสลั่น ซึ่งพี่ตัสเองก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน

“ลูกคุณน่ะเค้าเต็มใจที่จะอยู่ในที่ๆเค้ามีความสุข ที่ไหนที่อยู่แล้วมันน่าอึดอัด ลำบากใจ เป็นใคร ก็ไม่อยากอยู่ทั้งนั้นแหละ”

“แกอย่ามารู้ดีหน่อยเลย....ส่วนป๊อปแกกลับบ้านกับแม่เดี๋ยวนี้แล้วเลิกกับไอ้ตุ๊ดนี่ด้วย”

“ไม่เด็ดขาดแม่ พรหมไม่ใช่ตุ๊ด และผมก็รักพรหม ต่อให้เอาอะไรมาแลกผมก็ไม่ยอมเสียพรหมไปอีก ไม่มีวัน!!!!” เมื่อป๊อปพูดจบน้ำตาผมก็ไหลออกมาเองโดยอัตโนมัติ เป็นอีกแล้ว เป็นแบบนี้ทุกทีเลย

“ได้งั้นต่อจากนี้แกกับฉันขาดกัน ฉันจะหยุดการส่งเสียแกทุกทาง ดูสิว่าไอ้ความรักของแกน่ะมันเลี้ยงแกได้เหมือนฉันไหม” พูดจบแม่ป๊อปก็เดินสะบัดออกไป

“ป๊อปจะดีหรอที่ทำแบบนี้” ผมถามป๊อปด้วยความเป็นห่วง

“พรหม ป๊อปไม่เหลืออะไรแล้ว พรหมยังจะรักป๊อปอยู่ไหม” ป๊อปถามผม ผมก็ส่ายหน้า

“เราไม่ได้รักป๊อปที่เงินทอง หรือชื่อเสียงของตระกูล จะยากดีมีจนยังไงเราก็จะรักป๊อปตลอดไปนะ” ผมพูดแล้วยิ้มให้ป๊อป

“ขอบคุณนะที่รักกัน” พูดจบป๊อปก็ดึงผมเข้าไปกอดจูบ แต่ผมก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร อย่างน้อยการทำให้คนรักที่เรารักสบายใจ ทุกคนก็ย่อมทำได้อยู่แล้ว

“ติ๊ด....ติ๊ด....บัตรเครดิตโดนระงับแล้วแหละ......ติ๊ด......ติ๊ด.......เงินในบัญชีก็โดนอาญัติหมด เหลือแต่ตัวกับรถของจริงเลยแหละ” ป๊อปบอกพวกเรา

“เฮ้ย กลัวไรวะ มึงยังมีกูอยู่นี่ไง เพื่อนมึงเนี่ย อีกอย่างมึงยังมีรถที่เป็นชื่อมึงอีกนี่หว่า” วินพูดให้กำลังใจป๊อป

“ขอบใจเว้ย” หลังจากนั้นพวกผมก็พากันเข้าบ้านเพื่อกินข้าวต่อ เมื่อกินข้าวเสร็จป๊อปกับผมก็ปรึกษากันเรื่องการทำงาน คงต้องหางานทำเองแล้วล่ะเพราะไม่งั้นก็ไม่มีเงินส่งตัวเองเรียนกันแถมค่ากินค่าอยู่อีก และแล้วผมกับป๊อปก็วางแผนการใช้ชีวิตกันเสร็จเรียบร้อย ถึงจะเหนื่อยหน่อยแต่ก็ต้องสู้แหละนะ



ขอโทษอย่างแรงครับ แต่งานเยอะมาก
ทำไม่ทันเลย เลยไม่ได้ลงมาเกือบอาทิตย์
ขอโทษจริงๆครับ T^T

[Bowbonk]

 

ไม่เป็นไรจร้าาาาาา

แค่มาก็ดีใจแล้ววววววววววววว

[gupalz]

แม่ป๊อปก็ยังไม่คิดจะเข้าใจอะไรบ้างเลย

[khunstar]

ยังไงก้อผ่านมันไปไห้ได้นะสองคนนี้สู้ๆ

[Poseidon]

ทั้งสองคนสู้ๆนะ ต้องมีสักวันที่ท่านจะเข้าใจ

[away3g]

 o13สู้ๆนะป๊อปกะพรหม

[Kanda Moe]

กรี๊ดดดด...คนแต่งมาแต่งต่อแล้ว +คุณเป็ดให้
พรหมน่ารัก อ่านแล้วยิ่งน่ารัก(?) XDD
เดี๋ยวนานๆเข้าคุณแม่ก็ยอมใจอ่อนเองแหละต้องพิสูจน์ความรักนี้ให้ท่านเห็น อิอิ

ปล.อ่านแล้วแอบฮาตรงที่บอกว่าสามหนุ่มยืนเรยงกันเหมือน JYJ XDD
รออ่านตอนต่อไปนะคะ สู้ๆ

[why yyy]

เหนื่อยนักก็พักบ้างนะ    เป็นกำลังใจให้          แม่ป๊อบรู้ได้ไงว่าลูกชายไม่ตายทั้งๆที่เพิ่งจะกลับบ้านอะ

[mild-dy]

รอตอนต่อไปจ้า

[minyoung]

คนแต่งมาต่อแล้ว เราก็มารออ่านตอนต่อไป






แม่อิป๊อบนี่สุดๆเลยนะ แค่นี้ยังไม่พอใจอีกหรอ ต้องรอให้ตายจริงๆก่อนเหรอ เลวจริงแก่แต่ตัว สมองขาดการพัฒนาจริงๆ






ส่วนคู่รักทรหดก็ต้องสู้ต่อไปนะ เราเป็นกำลังใจให้






มาต่ออีกนะ เราจะรอและมาทวงทุกวันเหมือนเดิม ขอให้รู้ว่ายังอ่านอยู่จ้า

[tawan]

เอาใจช่วยทั้งตัวละครและคนแต่ง

 

[omyim_jjj]

สู้ๆๆ

[AnimajuS]

สู้ๆนะทั้งสองคน

[hotladyanyavee]

พ่อแม่แบบนี้ก็มีอยู่นะ เป็นพ่อแม่ประสาอะไร ไม่เข้าใจลูกเลย
สงสารป๊อบกะพรหม แต่ก็จะทำให้เข้มแข็งขึ้น สู้ๆๆๆนะ

[mystery Y]

สู้ต่อไปทาเคชิ! ทุกอย่างมันต้องผ่านไปด้วยดีได้แน่ๆ

[day9day]

นึกว่าคนแต่งจะทิ้งกันไปซะแล้ว เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิม แล้วก็ยังรอตอนหน้าเหมือนเดิมนะครับ

[aoihimeko]

สู้นอย่ยอมพ้

[111223]

สู้ๆทั้งสองคน พยายามต่อไป บอกตรงๆคู่นี้โคตรดราม่าเลย เฮ้อ
กว่าจะรักกันได้ก็โคตรลำบากแล้ว แต่รักกันก็เจออุปสักห์ที่ยิ่งกว่า
พยายามและอดทนไปด้วยกันนะ

[mamew13 jk]

 แม่ป๊อป she ไม่เข้าจัยความรักเลย