หัวข้อ: หนุ่มขี้เก๊กสะดุดรักนายจอมดื้อ By Ms.Shizuru Lesson 141 THE END จบจ้า

[mamew13 jk]

55555

[Bowbonk]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

สะใจ   ไอ้ผู้ชายจอมหื่นนนนนนนนนนนน

 


ปล.จริงๆๆอยากให้มันหื่นทุกตอนอ่ะ


ปล.1 แต่พี่เบิร์ด  อึดไปนะ  14  ยกอ่ะ   ทำไปได้   

[yunchun]

พี่ตัส 14    คนเหล็ก 5555

แต่ละคนจัดหนักกันทุกคนน คิ_คิ

[apple]

14 รอบดูชิวจังพี่ตัส!

[maxtorpis]

ค้างอ่ะคับ

[why yyy]

โทษของความหื่น  อืม~  พี่ตัสช่างมีอุปกรณ์เสริมเยอะเหลือเกิน

[shizuruviola]

Lesson 106

( Special Part )

เช้าวันต่อมาร่างสูงโปร่งของผู้ที่เป็นพี่ตื่นก่อนน้องอีกสองคนที่นอนอยู่ด้วยกันทั้งคืน เมื่อลุกขึ้นมาตั้งสติได้ซักแปปก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจในความสำเร็จของเมื่อคืนที่ผ่านมา กับวิธีการแก้เผ็ดเหล่าบรรดาสามีของพวกเค้า

“อัท พรหม ตื่นได้แล้ว” ตัสหันไปปลุกร่างอีกสองร่างที่ยังนอนนิ่งไม่ไหวติง

“หือ พี่ตัสตื่นเช้าจังยังเช้าอยู่เลย” อัทท้วงขึ้นด้วยเสียงที่งัวเงีย ส่วนพรหมก็ตื่นขึ้นมานิ่งๆเพื่อเรียกสติของตัวเองให้ฟื้นขึ้นเต็มตัว

“นี่อย่าลืมสิ เราต้องไปปล่อยพวกบ้ากามอีกนะ” เมื่อตัสบอกกับอัท ร่างบางถึงกับสะดุ้งขึ้นมานั่งตัวตรง เค้าลืมไปเลยด้วยซ้ำว่าทำอะไรไว้เมื่อคืน

“เอาล่ะไปกันได้แล้ว” ตัสเป็นแกนนำเดินนำหน้าพวกน้องๆไปปลดปล่อยเหล่าบรรดาสามีทีละคนโดยเริ่มจากเบิร์ดแฟนหนุ่มของตัสเป็นคนแรก

“พี่ตัส เค้าจะไม่โกรธพวกเราหรอ” พรหมถามตัสด้วยสีหน้ากังวล ตัสจึงแอบขำกับความคิดที่ห่วงความรู้สึกของคนอื่นมากกว่าตัวเองเสมอ ถึงมันจะเป็นในสิ่งที่ใครๆคิดว่าดีแต่ตัสกลับคิดว่ามันเป็นเสมือนดาบสองคม ที่พร้อมจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองได้ตลอดเวลา อย่างเช่นกรณีที่ป๊อปกังขังพรหมไว้ ก็เป็นเพราะความหัวอ่อนของพรหมเอง

“พี่ตัสคิดไรอยู่” อัทถามตัสขึ้นเมื่อเห็นว่าตัสยืนนิ่งไป เพราะกำลังตกอยู่ในห้วงความคิดของตัวเองอยู่

“โทษที เค้าไม่โกรธหรอกเชื่อพี่ซิ” พูดจบตัสก็เปิดประตูเข้าไปในห้อง เมื่อเปิดห้องก็ปรากฏร่างของผู้ชายคนหนึ่งที่นอนอยู่บนเตียงซึ่งกำลังจ้องมองมาที่กลุ่มของเหล่าภรรยาด้วยสายตาแน่นิ่ง

“เล่นไว้แสบมากนะ” เบิร์ดพูดเสียงเรียบบอกตัส

“ก็นะ...ทีใครทีมันไงพี่....จุ๊บ” ตัสพูดพร้อมกับจูบปากพี่เบิร์ดเบาๆอย่างเย้ยหยัน แต่หารู้ไม่ว่าอีกสองคนที่อยู่ในห้องอายแทนจนแทบจะเอาหัวมุดดินหนีออกไปซะตรงนี้

“ไปห้องต่อไปกันเถอะ” เมื่อตัสปล่อยเบิร์ดก็หันมาชวนเด็กหนุ่มอีกสองคนให้เดินตามไปด้วยกัน เหตุที่ตัสต้องให้ไปพร้อมกันหมดเพราะตัสคิดไว้ว่าหากให้ไปปล่อยห้องใครห้องมันมีหวังไม่ได้ออกจากห้องอีกเป็นแน่ ตัสจึงดักทางเหล่าบรรดาสามีของเค้าเอาไว้

“เอาห้องไหนก่อน วิน หรือ ป๊อป” ตัสหันไปถามสองหนุ่ม แต่ทั้งคู่ก็เลิ่กลั่กไม่รู้ว่าจะเอายังไง เพราะทั้งคู่ต่างก็กลัวว่าคนรักของตนเองจะเคืองเอาได้

“งั้นเอาป๊อปก่อนแล้วกัน” ไม่พูดเปล่าแต่เปิดประตูเข้าไปในห้องเลย ทันทีที่ประตูเปิดออก ป๊อปที่นั่งรออยู่บนเตียงก็หันมามองที่ประตู แล้วจ้องมองร่างทั้งสามอย่างเคืองๆ

“หลับสบายดีไหมป๊อป” ตัสเอ่ยถามเย้ยๆ ซึ่งใครก็ดูออก

“แสบนักนะพรหม เดี๋ยวจะทบทั้งต้นทั้งดอกเลย” ป๊อปพูดพร้อมกับส่งสายตาเจ้าเล่ห์ไปให้พรหม พรหมถึงกับต้องหลบหน้าหนีด้วยความอาย

ทางด้านของวินที่นั่งหงุดหงิดอยู่บนเตียงคิดแค้นตัวเองที่ไปตกหลุมพรางของผู้เป็นที่รัก แต่เค้าก็ไม่โกรธที่รักของเค้าหรอก เพราะว่ายังไงซะ เค้าก็รักอัทอย่างหมดหัวใจและในขณะที่วินนั่งคิดถึงหน้าของอัทอยู่นั้นเสียงประตูห้องก็เปิดขึ้น

“เป็นไงบ้าง ลงแดงหรือยัง” ตัสเอ่ยถามเยาะเย้ยเหมือนกับสองห้องที่ผ่านมา

“ยังหรอกพี่ เดี๋ยวจะรอลงรูอย่างเดียว คอยดูเถอะเผลอเมื่อไรพ่อจะจับฟัดให้ไปไหนไม่ได้เลย” วินพูดเสียงเข้มพร้อมกับทำหน้าตาหื่นส่งไปให้อัท

“เชอะ ไอ้หื่น” อัทว่าสามีของตัวเองพร้อมกับแลบลิ้นปริ้นตากลับไป ซึ่งเรียกรอยยิ้มจากวินได้ไม่น้อยเลยทีเดียว

“ไป เดี๋ยวไปกินข้าว” ตัสไขกุญแจให้อัทแล้วเดินนำออกจากห้องซึ่งอัทและพรหมก็เดินตามกันมาติดๆ เวลาแบบนี้พวกเค้าต่างคิดตรงกันว่ายังไงซะอยู่รวมกันไว้พวกบ้ากามคงไม่กล้าทำอะไรมากนักหรอก

“เดี๋ยว อัท กับ พรหม ช่วยพี่ทีนะ” ทั้งสองก็พยักหน้าตอบตัสและพากันเดินไปที่ครัวซึ่งมีเบิร์ดกับป๊อปที่นั่งจิบกาแฟรออยู่แล้ว

“จะกินอะไรดีครับ” ตัสพูดยิ้มๆถามเบิร์ดซึ่งเบิร์ดก็สวนกลับไปได้อย่างทันควัน

“อะไรก็ได้ครับ” หึหึ เพราะยังไงซะพี่ก็รอกินตัสอยู่แล้ว เบิร์ดคิดในใจ

“โอเค งั้นตัสทำสเต็กให้กินละกัน เดี๋ยวบ่ายๆเราจะกลับกันแล้วนิเอาของหนักไปแต่เช้าเลยละกัน” ถึงจะรู้ว่ามันไม่ดีกินอาหารหนักตอนเช้าด้วยสายการเรียนที่เรียนมา แต่นานๆทีคงไม่เป็นไรในความคิดของตัส

“ครับผม” เบิร์ดตอบกลับพร้อมกับหันไปสบตากับวินและป๊อป

“เฮ้ย เขยิบเข้ามาดิ” ป๊อปและวินก็เขยิบเข้าไปใกล้ๆเบิร์ดเพื่อฟังบางอย่าง

“เดี๋ยวกินข้าวเสร็จจัดการเลยนะเมียใครเมียมัน เข้าใจ๊” เบิร์ดวางแผนให้เสร็จสรรพ ป๊อปกับวินก็ยิ้มอย่างมีเลศนัย

“ได้เลยพี่เบิร์ด ทำไว้แสบมากผมจะเอาให้ครางไม่หยุดเลย” วินพูดขึ้นอ่างใส่อารมณ์

“ทีใครทีมันนะครับพรหม” ป๊อปพูดแล้วชายตาไปมองพรหมที่กำลังขะมักเขม่นทำสเต็กกันอย่างชำนาญ สายตาของสามหนุ่มเพ่งเล็งไปยังคู่ของตนเองโดยเหล่าคนที่ถูกจ้องไม่รู้ตัวเลยว่า กำลังมีอันตรายคลืบคลานเข้ามาในไม่ช้า

“เย้ เสร็จซะที” อัทร้องตะโกนขึ้นหลังจากทำอาหารอยู่นานเพราะสเต็กต้องใช้เวลาในการทำพอสมควร

“ไปนั่งรอเถอะที่เหลือพี่จัดการเอง” พี่ตัสไล่น้องๆไปนั่งโต๊ะซึ่งน้องๆก็ว่าง่ายไปนั่งที่โต๊ะอย่างรวดเร็ว ซึ่งการนั่งวันนี้เป็นการนั่งแบบใหม่คือนั่งเป็นฝั่งเหมือนโต้วาที เบิร์ดนั่งตรงข้ามตัส ป๊อปนั่งตรงข้ามพรหม วินนั่งตรงข้ามอัท ซึ่งให้บรรยากาศเหมือนสนามรบมากกว่าบรรยากาศของอาหารเช้า

การกินอาหารเช้าของวันนี้ก็ผ่านไปด้วยดีจนถึงขึ้นตอนสุดท้ายคือการเก็บล้างทำความสะอาดนั่นเองซึ่งตัสก็เตรียมลุกไปเก็บจานทั้งหมดล้างแต่ก็ถูกเบิร์ดห้ามไว้ก่อน

“ตัสไปนั่งเลยนะ เดี๋ยวพวกพี่จัดการเอง”

“ไม่เป็นไรพี่เบิร์ด เดี๋ยวพวกตัสเก็บเอง” ตัสพูดขึ้นอย่างไม่ยอม

“อะไร...ทำก็ทำแล้วจะต้องมาล้างอีก ไม่เอาๆไปนั่งรอละกัน” เบิร์ดพูดตื้อจนตัสต้องยอมอ่อนให้เพราะไม่งั้นวันนี้ไม่ได้ล้างแน่ๆ

ทางฝั่งของเบิร์ด วิน ป๊อป ก็ล้างจานกันอย่างเร่งด่วนถึงจะติดขัดบ้างในตอนแรกเพราะไม่ค่อยได้แตะในเรื่องงานบ้านงานเรือนแต่ก็ผ่านไปด้วยดี เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยหนุ่มสามหนุ่มก็จับกลุ่มคุยกันในครัวอย่างเบาที่สุด

“พร้อมไหม” เบิร์ดพูดขึ้น

“นานแล้วพี่” วินตอบ

“รอเวลานี้อยู่เลย” ป๊อปตอบ  และจากนั้นหนุ่มสามหนุ่มก็เดินเรียงรายออกมาจากครัวแล้วตรงไปยังบรรดาคู่รักของตัวเองที่กำลังคุยกันอย่างออกรสโดยไม่ได้สนใจรอบกายเลยว่าบรรดาสามีของตัวเองนั้นขนาบข้างเอาไว้หมดแล้ว

“ตัส พี่ยังหิวอยู่เลย” เบิร์ดเอ่ยขึ้น

“อ้าว แล้วทำไมพึ่งบอกล่ะ” ตัสหันกลับมาพูดอย่างหัวเสีย ถ้าหิวก็น่าจะบอกให้เร็วกว่านี้ตัวเค้าเองจะได้หาอะไรให้กิน

“ก็มันพึ่งอยาก” เบิร์ดพูดกลับหน้าตาอ้อนสุดๆ

“ไม่ต้องมาออดมาอ้อน....อยากกินอะไร” ตัสถามเบิร์ด ซึ่งทำให้อัทและพรหมหันไปถามคู่ของตัวเองบ้างด้วยคำถามเดียวกันว่า ‘อยากกินอะไรอีกหรือเปล่า’

“อยาก” ตอบกันอย่างพร้อมเพียงทั้งป๊อปและวิน

“กินอัท/กินพรหม/กินตัส” เมื่อสามหนุ่มตอบอีกสามหนุ่มที่เหลือก็ร้องเหวอทันทีเพราะถูกอุ้มขึ้นให้ลอยกลางอากาศ

“ทำอะไรกันปล่อยนะ” ตัสพูดขึ้นพยายามประทุษร้ายร่างกายพี่เบิร์ดแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะด้วยความที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาแต่ไหนแต่ไร ผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะด้วยความที่เป็นคนทันคนทั้งคู่ และดูเหมือนว่าอัทกับพรหมก็ตกอยู่ในสภาพเดียวกันกับตัส

“เจอกันบ่ายโมง ทำเวลาหน่อยนะโว้ย” เบิร์ดเอ่ยขึ้นพร้อมกับพาร่างของตัสหายวับเข้าไปในห้องนอนส่วนตัวของตัวเอง

“แล้วเจอกันเว้ย” วินหันมาพูดกับป๊อปและต่างคนก็ต่างหายเข้าห้องของตัวเองไป และจากนั้นบ้านก็ตกอยู่ในความเงียบโดยสิ้นเชิงแต่จะมีใครรู้ไหมว่า ห้องทั้งสามห้องไม่ได้เงียบเลยกลับเต็มไปด้วยเสียงครางด้วยความเสียวซ่านของคนในห้องที่ดังอยู่แทบจะตลอดช่วงเช้าจนถึงช่วงสาย.....


ปล.ลองแต่งแบบใหม่ดูชอบไม่ชอบยังไงก็บอกกันด้วยเน้อเป็นพัฒนาการอย่างนึง
หลังจากแต่งนิยายมาได้สามเรื่อง และคาดว่าเรื่องต่อๆไปอาจจะแต่งออกมาเป็นแนวนี้จึงอยากจะถามนักอ่านว่า มันโอเคหรือเปล่า ช่วยติชมทีนะจ๊ะ ^

[Poseidon]

จิ้มก่อนเด้อ
========
อ่าแบบนี้ก็ดีนะ ทำให้คนอ่านได้รู้ความคิดของทุกตัวละครโดยที่ไม่ต้องแบ่งตอนแต่ง แต่แล้วแต่คนแต่ง ชอบแบบไหนแต่งเล้ยย รออ่านเสมอคับ
นั่นไง สามเมีย โดนสามีสุดหื่นจิ้มแก้แค้นจนได้ ฮ่าๆๆๆ  หาเรื่องใส่ตรูด ก๊ากกก

[why yyy]

แบบนี้ก็ดี อ่านง่ายดี  เฮ้อสุดท้ายก็ไม่รอดอีกแล้ว

[apple]

โดนอีกแล้ว ไม่รอดเหมือนเดิม !

[[newZy]CASS]

ไม่รอดดด

[tawan]

แบบนี้ก็ดีอ่านทีเดียวเข้าใจทุกคน

แต่แบบเก่าก็ไม่เสียหายนะอ่ารู้เรื่องเหมือนกัน

สรุปแต่มาแบบไหนก็ได้ดีหมด

 

[Kanda Moe]

กรี๊ดดดดดดดด
+คุณเป็ดให้ทุกตอนเลย
อ่านแล้วอมยิ้ม อ๊ายยยย...สามเมะเรื่องนี้หื่นกันมั่กๆเลย เคะน้อยทั้ง 3 ไม่รอด อิอิ
(แต่ละคนนี่จัดเต็มกันมาก ถึงไม่ได้เขียนยรรยายฉากแต่เราสามารถจิ้นตะนาการได้ ฮาาาา)
พี่เบิร์ดจัดเต็มเกินไปมั๊ยค้า? แต่พี่ตัสเขาถึก(?)อ่ะโน๊ะทนได้ อิอิ
ชอบพรหมเขินหน้าแดงบ่อยมั่กน่ารักอ๊ะ >_____<
ส่วนเรื่องการแต่งโอเคขึ้นนะคะ อ่านแล้วดูลื่นไหลมากกว่าเก่าเยอะเลย
แต่บางตอนอาจข้ามรายละเอียดไป เหมือนอธิบายบรรยายแล้วจู่ๆข้ามฉากไปน่ะคะ อ่านแล้วสะดุดในบางครั้ง
แต่ตอนนี้ก็ถือว่าโอเคแล้วคะ ชอบมากเลย
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ
รออ่าตอนต่อไปนะคะ

[DexTunG]

 

[gupalz]

โดนจัดหนักกันอีกแล้ว

[krit24]

สามคนนี้มันหื่นอ่ะ 
คราวนี้คงต้องคลานจากเตียงเท่านั้นละมั๊ง

[zaferianight]

อ่านง่ายดี ไได้รุ้ความรุ้สึก นึก คิด ของทุกตัวละคร หุหุ โอ้ว น่าสงสารพี่ตัสที่สุด 

[tuek]

ไปแกล้งซะขนาดนั้นเดี๋ยวก็โดนดีหรอก

[aoihimeko]

อ่นง่ยดี ถมบบนี้อีกบ่อยๆนชอบ

[Bowbonk]

 


 

[AnimajuS]

ชอบๆ เอาแนวนี้และ

เค้าชอบบบบบบบบบบบ

[nongrak]

สงสัยคราวนี้จะเดินกันไม่ได้เพราะไปแกล้งไว้ด้วย

[ujen]

แต่งแบบนี้ก็โออยู่น่ะ

 

[day9day]

ดีครับ 
อ่านง่าย
เข้าใจง่าย
ชัดเจน
หื่นสุดๆ  (อันนี้สำคัญ)
 
ที่สำคัญมากๆเลยของการแต่งนิยายนอกจากเนื้อหาของนิยายเรื่องนั้นๆแล้ว
คนแต่งเองยังต้องมีการ"อัพ"นิยายอย่างต่อเนื่อง เพื่อคนอ่านอารมณ์ไม่ค้างจนนานเกินไป
สำหรับเรื่องนี้มีการ"อัพ"อย่างต่อเนื่อง >ขอบคุณมากครับ< เป็นกำลังให้เหมือนเดิมครับ
 

[minyoung]

แต่งแนวนี้ดีมากเลย เวลาอ่านก็ไม่ค่อยเครียดด้วย สนุก และยิ้มได้ตลอดเวลา อิอิ น่ารัก

[shizuruviola]

Lesson 107

( Prom Part )

เฮ้อ ในที่สุดผมก็ได้กลับจากการท่องเที่ยวน้ำตกเสียที แต่ผมรู้สึกว่ามาเที่ยวครั้งนี้รู้สึกจะไม่คุ้มค่าเท่าไหร่นัก เพราะมองยังไงผม อัท พี่ตัส ก็ขาดทุนกันย่อยยับกว่าป๊อปจะยอมหยุดผมก็เหนื่อยแล้วเหนื่อยอีก สรุปคือ ผมกับอัทไข้แตกเลยครับ ส่วนพี่ตัสแค่เดินไม่ไหว แกคงชินอ่ะเนอะ(แอบด่านิดๆ)

“กินอะไรกันไหม” พี่เบิร์ดตะโกนมาถามจากข้างหน้าเมื่อผมมองไปรอบข้างตอนนี้รถจอดอยู่ในปั๊มนั่นเอง

“ไม่!!!!!!” พี่ตัสพูดเสียงดังฟังชัดทำให้พี่เบิร์ดไม่พูดอะไรต่ออีกเลย

“ข้างหลังเอาน้ำหรือขนมดีครับผม ยินดีบริการครับ” วินหันมาถามแบบทะเล้นๆ

“ไม่เอาโว้ยยย ไปตายซะ” อัทพูดเสียงดังลั่น....ไม่ต้องสงสัยหรอกครับ ขากลับพี่ตัสยังนั่งคู่พี่เบิร์ดเหมือนเดิมแต่นั่งกันแบบมาคุมากๆ แทบจะฆ่ากันทางสายตา ส่วนอัทก็งอนวินแล้วก็ดึงให้ผมลงมานั่งหลังสุดด้วย ทำให้วินต้องจำใจนั่งเบาะกลางกับป๊อป

“แล้วพรหมล่ะครับ เอาอะไรหรือเปล่า” ป๊อปถามผม ผมก็ยิ้มแล้วส่ายหน้าให้

“โอะ เมียมึงน่ารักว่ะไอ้ป๊อปไม่ขี้งอนด้วย” เหอะๆ ป๊อปมันก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อ แต่เดินลงไปจากรถทันที....เหตุผลที่ผมไม่งอนอ่ะหรอ ก็ไม่รู้ว่าจะงอนทำไมอ่า ยังไงมันก็ผ่านมาแล้ว จะมานั่งตีโพยตีพายทำไมให้เสียเวลา

“อัท เดี๋ยวก็หายใจไม่ออกหรอก” ผมสะกิดบอกอัท เพราะอัทมันเอาผ้าห่มคลุมตัวเองไว้ทั้งตัวเลย แต่มันก็นิ่งผมเลยเอามือไปแตะๆตัวมันปรากฏว่าตัวมันสั่นๆ ผมตกใจเลยกระชากผ้าห่มออกปรากฏว่าอัทนั่งตาแดงกล่ำร้องไห้อยู่

“อัทเป็นไรอ่ะ” เมื่อผมพูดพี่ตัสก็หันหน้ามามองทันทีครับ

“เปล่าๆ” อัทตอบเสียงสั่นเลยครับ มันจะเปล่าได้ยังไง

“อัทเป็นไร” พี่ตัสก็ถามอัทก็ตะโกนกลับไปเหมือนเดิมว่า ‘เปล่าๆ ไม่เป็นไร’ ผมเลยนั่งโอ๋อัทอยู่สักพักพวก วิน ป๊อป พี่เบิร์ด ก็กลับมาที่รถ....เมื่อเห็นพวกนั้นกลับมาแล้ว อัทก็เอาผ้าห่มคลุมตัวเองไว้เหมือนเดิม

“อ่ะนี่ ซื้อน้ำมาให้” ป๊อปยื่นน้ำมาให้ผม ผมก็รับแล้ววางไว้ที่ช่องเสียบขวดน้ำ แล้วจังหวะนั้นผมสบตากับพี่ตัสพอดี พี่ตัสพยักหน้าให้ผม ผมก็เลยสะกิดวินเบาๆ

“หืม มีไร” พอผมสะกิดวินปุ๊บป๊อปก็หันมามองผมด้วย

“…” ผมขยับปากพูดว่า ‘ร้องไห้’ วินก็รนขึ้นมาทันที ผึงชี้มือชี้ไม้เพื่อให้วินสลับที่กับผม วินก็เข้าใจอย่างรวดเร็ว ผมก็ค่อยๆย่างตัวข้ามเบาะไปถึงจะร้าวๆแต่ก็พอทนไหว เมื่อข้ามมาสำเร็จวินก็โดดข้ามไปอย่างคล่องแคล่ว

“อัทเป็นไรครับ” วินเปิดการสนทนาขึ้น ซึ่งอัทก็นิ่งและไม่ยอมพูดด้วย

“อัทครับ” เมื่อเห็นว่าอัทไม่ตอบวินก็กระชากผ้าห่มออกเลยครับ ซึ่งภายใต้ผ้าห่มก็ปรากฏหน้าของอัทที่เต็มไปด้วยน้ำตา จมูกแดงด้วยคงร้องจริงอ่ะ แต่ผมไม่เข้าใจว่าร้องเรื่องอะไรตอนแรกก็ยังดีๆอยู่เลย

“เป็นไร ไหนบอกวินซิ” วินดึงอัทเข้ามาไว้ในอ้อมกอดแต่อัทก็ดิ้นขัดขืน

“ไม่ต้องมายุ่ง ไปให้พ้นเลย” อัทพูดน้ำหูน้ำตาไหลพรากเลย ทั้งรถจึงตกอยู่ในความเงียบด้วยความอยากรู้อยากเห็นจึงมีเพียงแค่อัทและวินที่พูดคุยกัน

“ทำไมไล่วินแบบนี้ล่ะครับ” วินพูดเสียงตัดพ้ออย่างเห็นได้ชัด

“ไม่ต้อง...อย่ามาแตะ กูมันขี้งอนมึงไปหาเมียใหม่เลยไป๊” อัทพูดแล้วทุบอกวินไปด้วย พอทุบจนพอใจก็สะบัดตัวหนีไปอีกทาง....วินที่มีสีหน้าเครียดๆก็คลี่ยิ้มขึ้นทันตา

“อื้อ ปล่อยนะเว้ย อย่ามาจับ!!!!!” อัทพยายามขืนตัวแต่ไม่มีทางชนะแรงวินมันได้หรอกจนอัทมันต้องยอมสงบลงไปเองเพราะเหนื่อย

“จะให้ไปหาแฟนใหม่ทำไม...เพราะหัวใจก็อยู่กับคนตรงหน้านี้แล้ว” วินพูดจบก็เรียกเลือดให้ไหลมารวมกันที่หน้าได้เป็นอย่างดี ผมนี่เขินแทนเลยอ่ะ

“ไอ้บ้า” อัทพูดงอนๆแล้วก็ซบเข้าไหล่กว้างของวิน ส่วนผมที่นั่งยิ้มอยู่กับพฤติกรรมของทั้งคู่ก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ส่งผ่านมาทางมือ เมื่อหันไปก็เจอป๊อปนั่งมองผมยิ้มๆ ผมก็ยิ้มกลับไปแล้วป๊อปก็จับหัวผมไปนอนหนุนตักป๊อป...ผมก็ไม่ได้ขืนอะไรแถมเคลิ้มหลับเพราะป๊อปลูบหัวผมในเวลาต่อมา

“พรหมครับ ตื่นได้แล้ว” ผมลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงคนเรียกให้ผมตื่น เมื่อผมลุกขึ้นแล้วหันไปมองรอบๆ...มันไม่ใช่คอนโดผมนี่

“ที่นี่ที่ไหนอ่ะ” ผมถามป๊อป

“บ้านของเราไง” ผมตาค้างทันที บ้านของเราหรอ บ้านอะไร

“หมายความว่ายังไง” ผมถามต่อเพราะไม่เข้าใจความหมายนั้น

“บ้านนี่ ป๊อป วิน แล้วก็พี่เบิร์ด ช่วยกันสร้างน่ะ” เสียงตอบดังมาจากข้างหลังผม

“ใช่แล้ว แล้วพรหมก็ต้องย้ายมาอยู่กับป๊อปด้วยนะ” เอ่อ จะย้ายมาอยู่ได้ยังไงแล้วห้องผมล่ะจะให้ใครอยู่

“เดี๋ยวๆ แล้วห้องพรหมใครจะอยู่”

“ป๊อปให้เพื่อนป๊อปเช่าไปแล้ว เพราะฉะนั้นพรหมต้องมาอยู่ที่นี่” ป๊อปพูดจบผมก็รู้สึกฉุนนิดๆ ทำไมไม่ถามผมก่อนล่ะว่าผมจะมาไหม

“ป๊อปทำไมไม่บอกเราก่อน แล้วข้าวของเครื่องใช้ไม่ได้เอาอะไรมาซักอย่างเลย” ผมพูดเสียงดังผิดปกติ แต่ดูเหมือนว่าป๊อปไม่สะทกสะท้านเลยซักนิดเดียว

“ใครบอก ขนมาหมดแล้วต่างหาก รถก็เอามาแล้วอยู่ตรงโรงจอดรถนู้น” ป๊อปชี้ไปที่โรงรถ ผมมองตามไปก็พบรถของผมจริงๆครับ

“อย่าโกรธป๊อปเลยนะ ป๊อปแค่อยากให้เรามาอยู่ด้วยกันเป็นหลักเป็นแหล่ง แถมพรหมไม่ได้มาคนเดียวนะ พี่ตัส พี่เบิร์ด ไอ้วิน ไอ้อัท ก็มากันหมดป๊อปไม่อยากให้พรหมอยู่คอนโดคนเดียวนะครับ” เฮ้อ ไร้เหตุผลจะต่อต้าน แต่ก็แอบดีใจที่ป๊อปเป็นห่วงไม่อยากให้อยู่คนเดียว ผมก็เลยไม่ได้ว่าอะไร เมื่อผมลงจากรถแล้วเดินไปที่โรงรถไอ้ลายตาลก็วิ่งมาแต่ไกลเลยครับ

“โฮ่ง ๆ ๆ ๆ” ผมล่ะไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหมาตัวเล็กๆที่อัทเก็บมามันจะโตได้ไวขนาดนี้ ผ่านไปไม่กี่เดือนก็ลอกคราบจากหมามอมแมมกลายเป็นหมานางพญาไปได้เพราะอัทคอยดูแลเอาใจใส่อย่างดี และที่ทำให้ผมอึ้งยิ่งกว่าก็คือ บ้านหลังนี้มีรถจอดอยู่ถึง 5 คันถ้ารวมของทุกคนในบ้านนี้ ซึ่งผมว่ามันเยอะไปกับคน 6 คน

“วินเอาอาหารเม็ดให้ลายตาลหน่อยมันหิ้วแล้ว” อัทตะโกนบอกวินเพราะลายตาลมันไปนัวเนียอยู่กับอัทพันแข้งพันขาไปมา วินก็เรียกลายตาลไปกินอาหารของมัน

“พาไปห้องหน่อยดิ” ผมบอกป๊อปเพราะว่าผมเริ่มขาสั่นๆอีกแล้ว อาการดีกว่าเมื่อช่วงบ่ายเยอะเลย ป๊อปก็อุ้มผมขึ้นแล้วพาเดินเข้าไปในตัวบ้านทันที ภายในตัวบ้านก็ตกแต่งสบายๆ แอบติดหรูนิดหน่อย แต่ก็สวยดีผมชอบ

“ไม่กินข้าวกันหน่อยหรอ” พี่ตัสตะโกนถามออกมา

“ไม่กินแล้วพี่ ผมเพลียๆ” ผมบอกพี่ตัส พี่ตัสก็ไม่ว่าอะไร  ป๊อปก็พาผมขึ้นมาบนชั้นเสียงซึ่งมันมีห้องนอนอยู่สามห้องพอดี ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าการจัดห้องนอนจัดยังไง ป๊อปเปิดห้องแรกสุดที่อยู่ติดบันได เมื่อก้าวมาในห้องป๊อปก็วางผมลงบนเตียงพร้อมกับกอดผมไว้ด้วย ผมเลยดิ้นขรุกขรักเพราะอึดอัด

“อ่าไม่ไหวแล้วอ่ะ” ป๊อปเอ่ยขึ้น

“ห๊ะ อะไร” พูดไม่ทันขาดคำดีป๊อปก็บดริมฝีปากผมอย่างรวดเร็ว ผมจึงปิดปากไว้ไม่ยอมให้ป๊อปรุกล้ำอาณาเขตผมได้เพราะเหนื่อยมาตลอดทั้งวันแล้วแถมยังเป็นไข้อีกด้วย แต่เหมือนว่าผมจะพลาดเพราะเผลออ้าปากจะหายใจป๊อปจึงแทรกลิ้นเข้ามาในปากผมทันที และชักจูงให้ผมเคลิ้มไปในที่สุด

“อื้อ...จะ...เจ็บ” ผมรู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมที่ผ่านเข้ามาในตัวผม และสิ่งนั้นกำลังเล่นกับช่องทางหลังของผมอย่างสนุกสนาน

“เดี๋ยวก็ดีนะครับ” ป๊อปพูดเสียงแหบพร้า และก็เริ่มเล้าโลมผมต่อ...ผมกับป๊อปนัวกันอยู่นานมากถ้าเป็นรสส้มตำคงอร่อยเหาะเลยครับ มารู้สึกตัวอีกทีก็เพราะความจุกที่ท้องเพราะสิ่งที่กำลังแทรกผ่านตัวผมเข้ามามันทั้งแข็งและร้อนซึ่งทำให้ผมรู้สึกกระสับกระส่ายไปด้วยในเวลาเดียว

“อย่าพึ่งขยับนะ” ผมบอกป๊อปเมื่อมันเข้ามาจนสุดทาง ป๊อปก็ทำตามที่ผมบอกแล้วมาเล่นกับยอดอกของผมแทนจนผมลืมความจุกไปชั่วขณะ และเมื่อป๊อปเห็นว่าผมผ่อนคลายลงบ้างแล้วก็เริ่มขยับเอวอย่างช้าๆ จนจังหวะมันเริ่มเร็ว แรง และถี่ขึ้นเรื่อยๆ

“อื้อ....อ๊า.....อ๊ะ....อ๊า.....เบา....อื้อ.....เบาหน่อย” ผมบอกเสียงเบาจนแทบจะกระซิบ มันเสียวซ่านจนบอกไม่ถูก

“อ่า....ใกล้แล้วครับ....อ๊ะ....อ๊ะ....ซี๊ดดดด......อ๊า” และแล้วผมก็ทนกับความเสียวซ่านไม่ไหวปลดปล่อยน้ำสีขาวข้นออกมาทั้งๆที่ยังไม่ได้แตะมันเลยด้วยซ้ำ และป๊อปเองก็ตามผมมาติดๆเพราะผมรู้สึกถึงกระแสน้ำอุ่นๆที่ไหลเข้ามาในตัวผม ผมถึงกับหมอบลงกับเตียงทันทีไม่ไหวๆ เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว

“รักพรหมนะครับ.....ขออีกรอบนะ” เชิญเถอะครับ อยากทำอะไรก็ทำแต่ผมตอนนี้ร่างกายมันไม่ไหวแล้ว ผมหลับไปทั้งๆอย่างนั้นเลยครับเหนื่อยจริงๆ

[gupalz]

อะไรมันจะหื่นและฟิตเปรี๊ยะกันอย่างนี้อ่ะ

[mamew13 jk]

คู่ วิน- อัท น่ารัก ชอบง้อ  งอนกัน 5555

[love AJ]

 

[minyoung]

สวดยอดเลย ป๊อบแม่งหื่นจริงๆเลย














ส่วนวินน่ะ เวลาพูดอะไรก็เห็นใจอัทบ้าง คนไม่สบายมักขี้น้อยใจ