สวัสดีค่ะ ตอนหลังนี่เขียนมาเรียกเลือดจากคนอ่านเน้น ๆ คึคึ
อ่านให้สนุกนะคะ จริง ๆ ก็ดุเดือดกันพอควร เรียกว่ามากกกกกกกกกกกกกกกกๆ
จะได้คิดถึงคนเขียนนาน ๆ อิอิ
......พิเศษ ตอนทะเล (2)...
“เดี๋ยว...รอกุด้วย ” ผมตะโกนตามไอ้คนตัวสูงขี้งอนไป เพราะลากสังขารวิ่งตามมันไม่ไหว
(จะให้ไหวได้ยังไง ก็ผมเมาอ่ะ มาว มาววววววววววววคร๊าบบบบบบบ โอ๊ย เหนื่อย)
ไอ้เอกไม่ได้หันมาสนใจผมสักนิดยังเร่งเดินตรงดิ่งไปยังลานจอดรถของผลับ ที่ค่อนข้างมืดและไร้ผู้คน
“โอ๊ยยยย” ผมร้องเสียงหลง เมื่อเท้าไม่รักดีดันไปเตะเข้ากับล้อรถที่มันจอดอยู่เฉยๆ ซะงั้น
แต่ด้วยความที่ผมเมา ตอนนี้เลยส่งผลให้ผมไปนอนกลิ้งอยู่ที่พื้น
“เป็นอะไรเจ็บมากมั้ยครับ” ไอ้เอกรีบวิ่งมาปัดผุ่นออกจากตัวผม พยุงผมให้ลุกขึ้นนั่ง รอยถลอกจางๆ
พร้อมรอยเลือดซิบๆ ที่ซึมออกมาจากแผลเล็ก เล่นทำผมแสบเหมือนกัน แต่ก็พอทนไหว
“ทำไมไม่ระวังครับ หืม?” น้ำเสียงอ่อนโอนที่ส่งมาจากไอ้เอกเสมอเวลาที่ผมเจ็บ
“เจ็บมั้ย?” มันถาม ผมพยักหน้าตอบ ซุกหน้าเข้าหาอกกว้าง ไอ้เอกลูบหัวผมเบาๆ
“ขอโทษ...อย่าโกรธกุนะ จะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้ว” ผมกอดคนตรงหน้าไว้แน่น ไอ้เอกนั่งนิ่งไม่ขยับ
“กลับกันเถอะดึกแล้ว” ไม่มีคำตอบที่ผมถาม แต่กลับมีแต่คำตอบเพื่อจะเลี่ยงไม่ตอบคำถามของผม
....มันไม่หายโกรธ..................... ผมดันตัวออกมองหน้าไอ้เอก ที่เหมือนตอนนี้มันไม่อยากสบตาผม
มันไม่อยากมองมาด้วยซ้ำ แต่ก็ยังใจดีมาช่วยผม ผมไม่ได้คาดคั้นอะไร ปล่อยให้คนตรงหน้าค่อย ๆ รั้งผมขึ้น
เพื่อเดินกลับไปที่รถ ..... พอมาถึงก็ได้แต่นั่งเงียบ มันมองไปด้านนอก โดยที่ผมมองมันอยู่
................อึดอัด ..............
เป็นครั้งแรกที่มันโกรธผมขนาดนี้ .........
“โกรธกุเหรอ”ผมเอื้อมมือไปดึงแขนคนข้าง ๆ ให้หันมาสนใจ มันหันมามองนิดนึงก่อนจะหันกลับไป
ถอนหายใจยาว ๆ ราวกับมันยากนักที่จะตอบคำถามผม
“.........................” เงียบบบบบบ
“เอก.”
“...............” เงียบ
“...เอกอ่ะ....หันมาหน่อย.”
“...............” เงียบ
“เอก.มองกุ”
“...............” เงียบ
“ เอก..ไอ้เอก!!”
“...............” เงียบ
ผมหมดความอดทน ปีนขึ้นไปนั่งบนตักไอ้เอก จับหน้ามันให้หันมาจ้องผม
“ขอโทษ...มึงได้ยินมั้ย หายโกรธสักที เรื่องไร้สาระทั้งนั้น” ผมพูดเสียงดังด้วยความโมโห มันหันมามองผมตาเขียว
“ไร้สาระเหรอนัย...เมียกุกำลังจะมีชู้ต่อหน้ากุ มึงว่าไร้สาระเหรอ กุหวง ....มึงเป็นเมียกุแล้ว
แล้วไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นทำไม กุก็มีหัวใจนะนัย กุมีรู้สึก กุรักของกุ ของๆ กุ กุไม่อยากให้ใครแตะ” ไอ้เอกแผดเสียงตอบ
ผมกัดปากตัวเองแน่น ไม่คิดว่าตัวเองจะโดนตวาด น้ำเสียงที่อ่อนโอน กับแววตาที่ใจดีหายไปไหนนะ..
ผมที่ตอนนี้ทั้งตกใจ ทั้งเสียใจ- ไม่ว่าตอนไหนก็ทำให้มันผิดหวังได้เสมอ โมโหตัวเองที่ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่องสักที
แค่ผลักแตงโมออกตอนนั้น ....หน้าห้องน้ำ แค่ออกแรงมากกว่านั้นอีกสักนิด ถึงเธอจะล้มก็ไม่เห็นเป็นไร
แต่ผมก็ทำไม่ได้ ..มันเหมือนทำร้ายผู้หญิง แต่ก็ไม่อยากให้คนสำคัญเข้าใจผิดเลย คนที่อยู่ตรงนี้ ...ข้างหน้าผม
คนที่สำคัญที่สุด และกำลังคิดว่าผมสมยอม คิดว่าผมเป็นใจ .... เจ็บ.....เจ็บจนใจสั่น
“กะ...กุ กุ....ขอโทษ กุไม่ได้ตั้งใจ มึงก็เห็นว่าน้องเค้าจะแดกกุเอง กุไม่ได้สมยอมนะเว้ย ก็ปัดๆ อยู่แต่กุเมา
. ฮึก ๆ ........ มึงอย่า ฮึก ๆ ...โกรธกุนะเอก ฮึก...ขะ..ขอโทษ ..... อย่าโกรธกุ” น้ำตาไหลจนได้
ความอึดอัดที่บอกไม่ถูก แต่มันกดดันจนท่วมท้น เกินที่ผมจะทนไหว โกรธ.......ที่ผมทำคนตรงหน้าโกรธ
โกรธ....ความรู้สึกมากมายที่อธิบายไม่ถูก อยากบอกว่าผมไม่ได้อยากยุ่งกับผู้หญิงคนนั้น
แต่เพราะผมเมา .... สุดท้ายจึงไม่อาจต่อกรกับสิ่งยั่วยวนไหว แม้จะพยายามปัดออก แต่ดูน้องเค้าชำนาญเกมนี้พอๆกัน
ยิ่งผมดิ้น ยิ่งผมผลัก ก็ยิ่งเหมือนเปิดช่องว่างให้น้องเค้าเข้ามาสัมผัสจุดอ่อน แล้วพอผมไม่ไหวไอ้เอกก็ดันมาเห็น
ตอนที่ผมเลิกต่อกรเธอแล้ว กลายเป็นว่าผมผิดซะงั้น
.
ไอ้เอกผ่อนลมหายใจยาว ๆ รววกับมันช่วยอะไรได้ ก่อนรวบตัวผมไปกอดเบา ๆ พร้อมเอ่ยคำปลอบโยน
“อย่าร้องครับอย่าร้อง .......เลิกร้องซะนะคนดี” ผมยังคงร้องไห้ซุกหน้ากับอกไอ้เอก ส่ายหน้าไปมา
เป็นสัญญาณบอกว่าผมไม่เชื่อว่ามันหายโกรธแล้ว
“ขอโทษ ฮึกๆ” ผมบอกด้วยความยากลำบาก ด้วยลำคอที่ตีบตัน
“อย่าทำอีกนะนัย.........กุไม่ชอบ มึงเป็นของๆ กุจำไว้ และกุไม่คิดจะแบ่งให้ใคร” มันพูดเสียงดุ
ผมพยักหน้าหงึก ๆ ไม่เอาอีกแล้ว .... ไม่อยากทำให้มันโกรธอีกแล้ว
ผมจ้องหน้าไอ้เอก และมันยังคงเสตาออกไปนอกรถ ...... ไม่ยอมมองผม ผมกอดแขนไอ้เอกแน่น
สายตาที่มองยังมีแต่คำถาม ....ไม่แน่ใจว่ามันหายโกรธรึยัง สุดท้ายมันก็ยอมมองตอบมานิดหน่อย
“กุหายโกรธแล้ว”มันยืนยัน เมื่อเห็นสายตาที่ตั้งคำถามอยู่ไม่ห่าง ผมส่ายหน้าไม่เชื่อ
“แล้วจะให้ทำยังไง..หือ?” มันเลิกคิ้วเป็นคำถามมาที่ผม
“จูบกุหน่อย ถ้าหายโกรธแล้วจริงๆ” เพราะถ้ามันยังไม่หายโกรธ คงไม่ยอมแตะต้องผมแน่ๆ
“กลับบ้านกันดีกว่านะ ดึกแล้ว” ไอ้เอกตอบ เห็นมั้ยหล่ะครับว่ามันไม่หายโกรธ นั่นก็ทำให้ผมใจเสีย
“ไม่....เห็นมั้ยมึงยังไม่หายโกรธกุ ฮึกๆ ” น้ำตาร้อนๆ คลอหน่วยรอบดวงตาอีกครั้ง ไม่อยากงอแง
แต่ว่ามันเสียใจอ่ะ เห็นมั้ยครับมันไม่รักผมแล้ว ฮึกๆๆๆ
“ที่บ้านนะครับคนดี นะตอนนี้ไม่ไหวจริงๆ”
“เห็นมั้ยมึงโกรธ ๆๆๆ ฮึกๆ” ผมโวยวาย
“งั้นก็ได้ ...งั้นถ้ากุไม่หยุดอย่าว่ากันแล้วกัน” มันว่า ค่อยๆโน้มหน้ามาจุมพิศผม ริมฝีปากเราสัมผัสกัน
ลิ้นร้อน ๆ มาเกี่ยวลิ้นผมอย่างซุกซน ทั้งอ่อนหวาน และซาบซ่าน ได้ยินแต่เสียงดังยามริมฝีปากละออกจากกัน
จูบแล้วจูบเล่าทำเอาผมร้อนไปหมด เพราะแอลกอฮอร์ หรือเพราะสัมผัสของคนตรงหน้า ไอ้เอกไล้มือหนา ๆ
ของมันมาที่หน้าอกผม นวดเฟ้นจนแข็งเป็นไต ผมเผลอกัดริมฝีปากตัวเองแน่นด้วยความเสียวสะท้าน
ไอ้เอกดันผมให้หงายพิงกับพวงมาลัยรถ ใช้มือเขี่ยเสื้อที่ขวางทางก่อนจะลากลิ้มฝีปากร้อน ๆดูดกลืนเม็ดสีน้ำตาล
ตรงหน้า อีกมือล้วงเข้าไปในการเกงผมลูบไล้ถูไถไอ้ติมน้อยจนพองคับแก้ว
“อ่า...เอก อ๊ะ ......อื๊มมมมมม” ผมหายใจหอบกระเส่า กับสัมผัสเร่าร้อนของอีกฝ่าย แอ่นตัวรับสัมผัสอย่างเต็มใจ
ไอ้หล่อค่อย ๆ ซุกจมูกซอกไซร้ซอกคอหอมๆ ของผม เสื้อผมหลุดไปเมื่อไหร่ไม่รู้ ริมฝีปากที่ดูดกลืน และดูดดื่ม
ไอ้หล่อจะหยิบม่านบังแดด มากางตรงกระจกถึงแม้ฟิมล์จะทึบ และบริเวรนี้จะมืดไม่ค่อยมีคนสักเท่าไหร่
แต่ก็ไม่ได้แปลว่าไม่มี ถ้ามีรถสักคันเปิดไฟแล้วส่องที่รถคันนี้มีเหรอจะไม่รู้ว่าคนข้างในกำลังทำอะไร
“แฮก....เอก.. อ๊ะ” กางเกงผมถูกล่นไปใต้สะโพก ก่อนจะดันตัวผมหงายพิงพวงมาลัยอีกครั้ง
ขาสองข้างถูกยกเหนือพาดบ่าใครบางคน แล้วค่อย ๆ รั้งรูดกางเกงถอดออกในที่สุด แม้จะทุลักทุเลแต่ก็ไม่เกินความสามารถ
“อ่า ...นะ...นัย ...ไม่ไหวแล้วทำนะ” ไอ้หล่อพูดเสียงแหบพร่าที่หูผม ก่อนจะเร่งแกะกางเกงตัวเองอย่างเร่งรีบ
มันยกสะโพกตัวเองขึ้นนิด ๆ เพื่อให้ถอดกางเกงไม่สะดวก ก่อนจะโชว์น้องชายตัวเอ้ มาทักทายผม
ไอ้เอกยกสะโพกผมขึ้น ค่อยดันน้องชายตัวเองมาแตะช่องหวานของผม ผมค่อยกดสะโพกทิ้งน้ำหนักลง
“อ๊ะ....นัย ซีสสสสสสสส์” ไอ้หล่อครางเสียววว เมื่อน้องชายมุดเข้าไปจนมิด
“จูบหน่อย อืมมมมมมมม” ริมฝีปากร้อน ๆของไอ้หล่อ ดูดกลืนลิ้นหวานๆ ของผม เพื่อปลอบ
สักพักผมเริ่มขยับ ค่อยรูด –ขึ้นลงช้า ๆ รู้สึกแน่นเสียดๆ ที่ท้อง ไอ้เอกใช้มือรูดขึ้นลงน้องชายผมเป็นจังหวะ
แรงกระแทกจากผมค่อย ๆ เร็วขึ้นๆ ..... ความเจ็บค่อยเปลี่ยนเป็นความเสียว
“อ่าส์.....เอก เสียวว อืมมมมม กุเสียวววว” ผมกระแทกลงไม่ยั้ง ความต้องการมันเกินทนไหว
“อืมมมม นัย ...นัยครับ เร็วอีก” ไอ้หล่อครางเสียงต่ำสัมผัสที่ร้อนฉ่า หรรษาเกินห้ามใจ สองมือมันเน้นคลึงสะโพกผมรุนแรง
แต่เย้ายวน มันจับสะโพกแน่นเพิ่มแรงกด เพื่อให้กระแทกแรงและเร็วให้เร็วกว่าเดิม
“อื๊ออออออออออ ไม่ไหวแล้ว” ผมกระแทกทั้งเร็ว ทั้งรัว ไม่สนใจคนตรงหน้า สองมือจิกไอ้หล่อแน่น
“อ๊ะ...อ๊ะ...อื๊อออออออออออออออออ” ผมเกร็งกระตุก ก่อนจะปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นใส่หน้าท้องไอ้เอกจนหมด
ทิ้งตัวหอบหายใจพิงไอ้หล่อ มันกัดฟันแน่นอย่างอดทน ...เพราะความต้องการที่ล้นเอ่อ
มันจับสะโพกผมเร่งให้กระแทกต่อ ผมเร่งแรงกระแทกหนัก ๆไอ้หล่อหลับตาเสียววว
“อ๊ะ....นัยยยยยยยยยยยยยยยยย” ไอ้หล่อจับสะโพกผมกระแทกสวนหนัก ๆ สองสามครั้ง มันก็เกร็งกระตุก
สาดลาวาร้อนจนอุ่นไปทั่วช่องหวาน ผมทิ้งตัวพิงอกไอ้หล่อแช่ค้างไว้อย่างนั้น ก่อนจะดึงมันมาจูบแลกความหวาน
เรากอดกันอยู่อย่างนั้นสักพัก ไอ้หล่อเอื้อมมือหยิบผ้าสำหรับใช้ในรถ มาเช็คคราบเปื้อนตามตัวผมและมัน
ก่อนที่เราจะใส่เสื้อผ้า แล้วขับรถกลับคนโด................
.
.
ผมไขกุญแจเปิดเข้าห้อง โดยมีไอ้เอกตามมาติด กำลังจะเอื้อมมือเปิดไฟ แต่ก็ถูกใครบางคนรั้งผมไปกอด
.
ริมฝีปากถูกครอบด้วบปากหนาๆของใครอีกคน ทั้งเร่าร้อนและหื่นกระหายบอกให้ผมรู้ว่าคงไม่จบแค่ที่รถ
เสื้อผ้าทีละชิ้น ๆ ถูกถอดทิ้งตามทาง มันค่อย ๆ ดันผมถอยไปจนชิดกระจกกั้นระหว่างห้องดูทีวีกับระเบียง
(รู้สึกคุ้นๆ มั้ยครับ) ม่านที่ระเบียงถูกรูดเปิด เผยให้เห็นแสงจันทร์ที่ส่องสว่าง ร่างที่เปล่าเปลือยของผม
ถูกดันชิดกระจกอีกครั้ง มือร้อน ๆ ของไอ้หล่อลามเลียไปทั่วตัว ร้อนจัง...แต่กลับรู้สึกดี
น้องชายไอ้หล่อค่อยแทรกตัวเข้ามาด้านหลังผม น้ำรักที่ยังฉ่ำเยิ้มจากไอ้หล่อที่พึ่งผ่านมาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
หล่อลื่นอวยนวยเส้นทางอยู่แล้ว
“อ่า......ที่รักครับ” ไอ้เอกครางเสียงกระเสา ริมฝีปากขบ กัด ดูดกลืนด้านหลังผมจนเสียวสะท้าน
ทำได้แค่แอ่นสะโพกรับสัมผัสร้อนของอีกฝ่าย ไอ้ตัวเล็กของผมค่อย ๆ ฉ่ำเยิ้มด้วยน้ำรัก เสียดสีถูไถ กับกระจกเย็น
“อ่าสสสสสสสสส์.... ระ เร็วอีก อื๊อออออออ” ผมกัดริมฝีปากตัวเองแน่น ขณะที่ด้านหลัง
ถูกกระแทกกระทั้น ทั้งเร็ว.....ทั้งแรงเสียจนหายใจไม่ทัน
“อ๊ะ”
“อ่าสสส์”
“อื๊อออออออ” “อื๊มมมมมมมม”
ร่างกายผมกับไอ้หล่อเกร็งกระตุก ก่อนจะปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมา ผมปล่อยตัวพิงไอ้หล่อ
มันค่อยทิ้งตัวลงนั่งพึ้นโดยที่ยังโอบกอดผมอยู่ เราทั้งคู่หอบหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย หันมายิ้มให้กันขำๆ
เมื่อกี้นี้ยังทะเลาะกันจนน้ำหูน้ำตาไหล สุดท้ายก็ไม่พ้น ต้องมาครางเสียวววว ด้วยกัน
“รักนะครับ อย่ามองคนอื่นอีกนะ” ไอ้เอกว่างอน ๆ
“อืม ...แค่มึงคนเดียวกุก็แทบตายแล้ว คงไม่มีปัญญาไปหาใคร” ผมตอบ แซวมันขำ ๆ มันยิ้ม ฉกจูบเบาๆ ที่แก้มผม
“หึหึ” เรากอดกันแน่น นั่งมองท้องฟ้า มองดาว มองพระจันทร์ ตี 3 แล้ว รอบตัวเงียบไปหมด...............
ได้ยินก็แต่เสียงหัวใจของใครบางคน ที่ผมเอาหน้าซุกอกเค้าไว้ อบอุ่น..อยากรักษาให้เป็นของๆผมคนเดียว
และผม..............ขอสัญญาว่า
.
.
จะไม่มีทางปล่อยมือมันไป ...แน่นอน
หัวข้อ: (เรื่องไม่สั้น) ยอม...มึงคนเีดียวอ่ะ++ทะเล ~สารภาพ P.21 1/4/12 (อ่าน 174211 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก