หัวข้อ: "รักแห่งสยาม" ภาคสอง

[Tantalum]

 :try2:จริงหรอคับคุณเคนตะที่ภาคสองจะชื่อ รักแห่งประตูน้ำ หุหุ

มาเป็นกำลังใจให้อีแบะแต่งต่อไป อิอิ

[sandwich]

    หมดแล้วฮ่ะ ต่อหน่อยคับ
ขอยาว ๆ  เลยฮ่ะ อีแบะสู้ตาย

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

อ่ะ แต่ละคนจะสามารถฝ่ามรสุมที่พวกเราหลายๆคนก็ได้เจอ
เพราะมันคือโลกแห่งความจริงนี่น่า
 

[My name M]

 

........แวะเข้ามาอ่านครับ อ่านแล้วรู้สึกเหมือนได้ดูหนังเหมือนกันน่ะครับ
.........อารมณ์ที่ได้ไปดูมาเมื่อวานยังค้างอยู่เลยครับ ร้องไห้เยอะมากกกก  ผมรู้สึกชอบเรื่องนี้มากจริงว ๆ ครับ
เลยไปซื้อเพลงมาเก็บไว้เลยครับ....555+ ( แผ่นแท้น่ะครับ เพลงประกอบภาพยนต์อ่ะครับ )

........เป็นกำลังใจให้เขียนต่อไปน่ะครับ เพราะอยากเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความทรงจำที่ดีตลอดไปครับ 

[hotdog]

รออ่านต่อไปเรื่อยๆ

[อีแบะ]

หญิงเดินสับเท้าขึ้นมาจนถึงห้องตัวเอง  เธอฮึดฮัดเหวี่ยงกระเป๋าถักไหมพรมใบเล็กๆ ไปจนติดฝาห้อง  เธอก้มลงไปยกกล่องหีบใต้เตียงที่แน่นเอี๊ยดไปด้วยรูปของมิว  มันถูกปิดเปิดเสียบ่อยจนหูล็อคด้านหน้าพัง  หญิงเปิดมันออกอีกครั้ง  ของมันเยอะจนมันจะล้นออกมาให้ได้  หญิงจ้องมองของเหล่านั้นด้วยใบหน้าที่ด้านชา  ถึงจะทั้งๆ ที่รู้ก็เถอะ..


“โคร้มมม ...”  หญิงเหวี่ยงกล่องใบใหญ่กระแทกพื้นอย่างเต็มแรง รูปของมิวหล่นกระจายออกมาจนเกลื่อน  มันเสียงดังเสียจนอาม่ากับพี่ชายของเธอส่งเสียงด้วยความตกใจ

………………


“เฮ้ย ได้ไงวะ  ไอ้มิวไม่มีแฟน กร๊ากๆ”  ชัยหัวเราะดังลั่นร้านก๊วยเตี๋ยว  มิวและผองเพื่อนอายกันจนหัวหด

“หน้าตาก็หล่อ”  ชัยเอามือจับคางมิวเชิดขึ้น  เค้าทำท่าพินิจซึ่งดูตลกชอบกล
“เสียงก็ดี ไปไหนมาไหนมีแต่คนกรี๊ดกร๊าดกันไปหมด” ชัยวิเคราะห์  มิวอายและพยายามหันไปซัดก๊วยเตี๋ยวแก้เขิน  ชัยได้ทีเลยนำเพื่อนๆมาล้อมิวกันใหญ่ด้วยความเฮฮา


“ฮ่าๆๆ  พี่รู้แระ  มิวแม่ง”  ชัยพูดติดหัวเราะ มือเค้ายังคีบเส้นก๊วยเตี๋ยวคาไว้แท้ๆ

“ต้องเป็นเกย์ แน่ๆเลยว่ะ ฮ่าๆ”


เพื่อนมิวพากันสำลักก๊วยเตี๋ยว ไอค่อกๆ แค่กๆ  ก่อนจะพากันหลบสายตาทั้งชัยและก็มิวด้วยการก้มหน้าก้มตากิน  ชัยงงเป็นไก่ตาแตก  ไม่รู้ว่าตนพูดอะไรผิดไปรึเปล่า  เค้าก็แค่อยากล้อเล่น



+ + + + + + + + + +

[My name M]

 

เป็นกำลังใจต่อไปครับบบบบบบบบบบบบบ

อ่านทีไรคิดถึงมิวกับโต้งมากกกกกกกก

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

รู้สึกจะขำไปแล้วงี้
 

[Tifa]

พึ่งได้อ่านครับ.....ได้แบ่งความเห็นกัน

โดยส่วนตัวชอบเรื่องนี้มากๆ

ไม่ใช่ว่าเพราะเป็นแนว Y หรอกนะ

แต่เนื้อหาโดยรวมแล้วดี

ยังไงก็รออ่านอยู่นาพี่ๆ

[Junrai_Hyper™]

รักมิว

รักพิช

กริ้บกิ้ววววววว

 

[hotdog]

  พี่ชัย เป็น มือที่ 3 แน่เลย

[astral]

ขอบคุณคุณอีแบะค่า มาต่อไวจัง 

[ja ne]

ปี้ชัยเนี่ย พูดอารัย ก้อมะรู้
งอน งอน

[อีแบะ]

ครอบครัวของโต้งกำลังทานอาหารเย็นร่วมกัน  แสงไฟสีออกเหลืองส่องอยู่ข้างบนเหนือโต๊ะอาหาร มีจานอาหารวางไว้ตรงกลางโต๊ะอาหาร 3-4 จาน  แต่ละคนกำลังทานกันอย่างเงียบๆ ด้วยสีหน้าเรียบๆ  สุนีย์เหมือนจะอิ่มก่อนใคร  เธอวางช้อนส้อนแล้วหยิบน้ำเปล่ามาดื่มเล็กน้อย

“พรุ่งนี้โต้งกลับบ้านเองนะ   หมอนัดพ่อไปตรวจพรุ่งนี้”  เธอพูด  กรเงยหน้ามอง  นี่ถ้าเธอไม่พูดเค้าก็คงลืมไปแล้ว


โต้งเงยหน้ามองแม่ของเค้า แล้วตอบด้วยสีหน้าเฉยๆ
“ครับ” 

สุนีย์มองหน้าลูกชาย  นัยน์ตาเธอยังระแวงในตัวเค้า ยังไงชอบกล  โต้งเองก็เหมือนจะรู้ตัว ยังไงซะก็ต้องข่มความอึดอัดเอาไว้ในใจให้ได้ เค้าคิด


/////////////


หลังเลิกเรียน ในขณะที่นักเรียนทั้งหลายกำลังเฮโรแยกย้ายกันไปตามแต่ละจุดหมายปลายทาง  โต้งนั่งอยู่ในกลุ่มเพื่อนของเค้า  กำลังตัดสินใจว่าจะไปทำอะไรกันดี  ซึ่งแน่ว่าไม่ใช่เรียนพิเศษ

“ไปกินเหล้าบ้านกูกันเหอะว่ะ”  หนึ่งในนั้นออกความเห็น  แต่โต้งก็ยังเห็นว่าไม่เข้าท่าอยู่ดี  นี่เค้าปฏิเสธเพื่อนเค้ามาจะเป็นสิบๆ ครั้งแล้ว

“ไม่อ่ะว่ะ  กูต้องกลับบ้านก่อนทุ่มนึง  พวกมึงไปกันเหอะ”  โต้งปฎิเสธ  เค้าหยิบกระเป๋าแล้วยกมือลาเพื่อนๆ แล้วเดินแยกออกมา  ทิ้งให้เพื่อนๆ มองกันเป็นตาเดียว  ก่อนจะพากันวิ่งกรูกันมา


“เดี๋ยวดิวะ เฮ้ย  รอพวกกูด้วย”  พวกนั้นวิ่งตามกันมากอดคอโต้ง  โต้งมองหน้า  “พักนี้เมิงชักจะห่างพวกกูไปทุกวันๆ แล้วนะเว่ย  ไป ไปเดินหลีหญิงแถวสยามกันก็ได้”  พูดจบเค้าก็ทำหน้ากรุ้มกริ่มกัน  โต้งยิ่งเบื่อไอ้พวกนี้เข้าไปใหญ่  แต่ก็ทางผ่านของเค้าพอดีนี่นะ


+ + + + + + + + + +

[pongsj]

เมื่อไหร่จะถึงบทหวานๆบ้างล่ะเนี่ย..............อิอิ

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

 
เมื่อไหร่จะได้พบกัน
 

[cassper_W]

ขอบคุงคุณอีแบะมั่กมากครับ  สนองตัณหาผมได้ดีเลยเชียว ไม่ต้องเสียเวลาจิ้นเอง  หุหุ

รีเควสฉากหวั่นไหวหัวใจได้ไหมครับ  อิอิ  กุ๊กกิ๊กกะหัวใจดี  หุหุ

[three]

ขอบคุณมากๆนะครับสำหรับสิ่งที่มาเติมเต็มอ่ะครับ

[zandwizz]

 

มาต่อไว ๆ น๊า.....

รออ่านอยู่จ้า

 

[Otaku]

รอคอยอ่านตอนหวานๆอยู่นะ

 

[ifwedo]

ดันนนน

[hotdog]

  รออ่านต่อไปเรื่อยๆ

[อีแบะ]

เย็นๆ อย่างนี้ สยามคนเยอะเหมือนทุกวันอยู่แล้ว  เพื่อนโต้งเดินแซวเด็กสาวที่เดินผ่านคนแล้วคนเล่า  แต่โต้งกลับรู้สึกอยากเดินหนีออกไปจากพวกนี้จัง  มันทำให้ชีวิตเค้ารู้สึกวุ่นวายจนเกินพอดี

“เฮ้ย ไอ้โต้ง มึงเดินช้าๆ สิ   จะรีบไปตายที่ไหนวะ”   เพื่อนเค้าซอยเท้าเร็วขึ้นเพื่อจะไล่ตามโต้งให้ทัน

โต้งหยุดกึก  จนเพื่อนๆที่ไม่ได้ทันสังเกตเดินมาชน
“โอ๊ยย เชี่ย หยุดก็ไม่บอก  เป็นไรของมึงวะสาด”   เพื่อนเค้าบ่นอุบ  แต่โต้งยังยืนแข็งทื่อ  สายตาเค้าจับจ้องอยู่เบื้องหน้า   มิว   มิวอยู่ตรงร้านขายซีดี

มิวหันมาพอดี  ทันทีที่เห็นโต้ง  เค้าก็ยิ้มแก้มปริ   ทั้งคู่เดินเข้ามาหากัน

“ดีมิว” โต้งทัก เค้าพยายามซ่อนความดีใจไว้บนใบหน้านิ่งๆ ของเค้า

มิวยิ้มรับ  เค้ามองไปที่เพื่อนๆ ของโต้งและยกมือทักทายกัน   โต้งหันไปมอง  เค้าเลือกที่จะยืนหันหลังให้กับเพื่อนที่ใฝ่รู้ของเค้า

“ยกพวกไปไหนกันหรอ”  มิวถาม  ดวงตาเค้าเหมือนยังยิ้มให้กับโต้งอยู่ตลอด  นั่นน่ะทำให้โต้งเขินโดยที่มิวเองก็ไม่ได้ตั้งใจ

“เราหรอ   เปล่าหรอก”
“แล้วมิวหล่ะ”  โต้งถามย้อนกลับ “ไปซ้อมหรอ”


“วันนี้หรอ  ไม่ได้ซ้อมหรอก  มีคนใช้ห้องอัด  เรยมาถามฟีดแบ็คซีดีที่นี่อ่ะ”  มิวแหงะกลับไปมองร้านขายซีดีข้างหลัง  โต้งมองตามเค้า   เค้าหันกลับมามองกันอีกครั้ง และยิ้มให้กัน  เหมือนต่างคนต่างนึกคำพูดจะพูดกันไม่ออก

“งั้น..  เราไป  นะ” มิวพูด  เค้ามองไปทางเพื่อนๆ ของโต้งอีกครั้ง อย่างเกรงใจ  และเดินถอยหลังออกไป 2-3 ก้าว

โต้งนิ่งไปนิดหน่อย  เค้ายังอยากคุยกับมิวต่ออยู่เลย  โต้งก้มมองดูนาฬิกา เสร็จแล้วเค้าหันมาลาเพื่อนๆ ของเค้าอย่างรีบรน


“เฮ้ยย  ไปก่อนนะเว่ย เจอกันพรุ่งนี้”   พูดจบ โต้งวิ่งตามมิวแล้วร้องเรียก มิวให้หยุดรอ  พอทันมิว พวกเค้าก็พากินเดินคุยกันไป  ทิ้งเอาความงวยงงเอาไว้กับเพื่อนๆ ของเค้า ที่อยู่เบื้องหลัง


“อะไร ของ มันวะ ?”  เพื่อนโต้งบ่นอุบ  คิ้วขมวดกันเป็นแถวๆ


+ + + + + + + + +

[IZE]

ต่อด่วนๆๆๆๆๆ

[สมาคมโคแก่]

แต่งเสร็จห้ามดอง มีเท่าไหร่ลงมาให้หมด ใจจะขาดแล้ว ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[cherrycream]

         มารอต่อครับ ฮิฮิ 

[อีแบะ]

ห้าโมงกว่าๆ หญิงได้ยินเสียงประตูบ้านของมิวถูกเปิดออก  เธอดีใจและกระโจนลุกขึ้นจากเตียงมายืนเกาะที่หน้าต่าง  มิวไม่ได้กลับบ้านมาเร็วแบบนี้ตั้งนานแล้ว  เธอมองผ่านเหล็กดัดที่หน้าต่างไปห้องมิวด้วยความคิดถึง  เห็นมิวเดินไปเดินมา แล้วก็มานั่งจมปักอยู่ตรงโต๊ะคอมพิวเตอร์เหมือนทุกวัน  เธอยิ้มอย่างรู้สึกดี  แต่คงจะดีนะ  ถ้าเธอไม่เห็นว่าโต้งมาอยู่กับมิวด้วยในห้อง

โต้งถอดเสื้อกันหนาวและเค้าวางมันกองไว้รวมกับกระเป๋านักเรียนที่ปลายเตียงของมิว  ก่อนจะเดินมาสมทบกับมิวที่โต๊ะคอมพิวเตอร์  มิวกำลังง่วนอยู่กับการเปิดคอมพิวเตอร์

“อ้าว”  โต้งอุทาน   เค้าเพิ่งจะรู้ว่าจมูกตุ๊กตาไม้ที่ซื้อมาให้มิวไม่พอดี  โต้งดึงมันออกมาพินิจดู  ก่อนจะหัวเราะหึหึในลำคอ  มิวมองเค้าแล้วอมยิ้ม  โต้งยิ้มให้มิวเช่นกัน

“โต้ง  ลองฟังดูนะ  เพลงใหม่ของมิวเอง”  มิวยิ้ม แล้วหันไปเปิดเสียงลำโพงค่อยๆ เร่งขึ้น   เสียงคีย์บอร์ดหวานๆ ก็บรรเลงขึ้น  สักพักก็ยินเสียงร้องของมิวดังออกมาจากลำโพง  มันดูเขินๆ เหมือนกันนะ ที่ได้ฟังเสียงตัวเอง  มิวอายโต้งใช่เล่น  ก็โต้งเอาแต่ยิ้มนี่

โต้งยืนอยู่ด้านหลังมิว  แล้วใช้สองมือเค้าจับหัวไหล่  เค้าตั้งใจฟังเนื้อเพลงที่รู้ว่ามิวเป็นคนแต่ง  ยิ่งฟังเค้ายิ่งรู้สึกอิ่มใจยังไงก็บอกไม่ถูก  เค้าก้มศรีษะตัวเองลงมา และหอมกับศรีษะของมิวเบาๆ อย่างมีความสุข  มิวเหลือบตามองโต้ง  เค้ายิ่งเขินไปกันใหญ่  แต่ก็มีความสุขมากๆ

“มิวไม่โกรธเราใช่ไหม  ที่เราตัดสินใจแบบนั้น”  โต้งพูดโยงถึงเรื่องราวในอดีต   มิวไม่ตอบ แต่กลับยิ้ม ซึ่งสามารถใช้แทนคำตอบได้อย่างดี   โต้งเลยยิ่งกอดมิวเข้าไปอีก 

“อีกเมื่อไร  โต้งถึงจะมีแฟนหรอ”  มิวถาม  เค้ายังอยู่ในสวมกอดของโต้ง


"มิว"
โต้งพูด  และเค้าไม่ตอบ

+ + + + + + + + + + +

[hotdog]

  หึหึ

[Otaku]

 

คอยตอนต่อไป อิอิ

 

[pongsj]

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ถูกใจใช่เลย