สายลมอ่อนๆ ที่เย็นเฉียบพัดมาระเรื่อ ท้องฟ้าที่สว่างไปทั่วแต่กลับไม่ได้ยินเสียงนกร้องเหมือนกับทุกเช้า มิวก้าวเท้าออกจากบ้านในชุดนักเรียน อาจจะมีสิ่งที่เพิ่มเติมเข้ามาก็คงจะเป็นเสื้อกันหนาวสีหม่นๆ ที่อาม่าถักเอาไว้ ด้วยความเชยของมันทำให้เค้าไม่ได้ใส่มันเท่าไร พอเดินผ่านบ้านหญิงเค้าก็ทักทายเหมือนอย่างที่เคย เสียงเพลงจีนเก่าๆ ที่บ้านหญิงชอบเปิดมันช่างเข้ากับบรรยากาศยามเช้าตอนนี้เสียเหลือเกิน
มิวยืนรอขึ้นรถเมล์ที่ป้าย
“อุ๊ย พี่” เสียงเด็ก 1 ใน 2 คนร้องอุทาน มิวหันไปมอง
“พี่ที่ร้องเพ......” เด็กสาวสองคนทำท่าดีใจสุดๆ
มิวยิ้มแล้วผงกหัวรับ เท่านั้นแม่สองสาวก็แผดเสียงออกมาด้วยความชื่นชม
“หูยพี่ หนูชอบเพลงพี่มากเลย ซื้อแผ่นจริงเลยนะคะ” สาวเจ้าออกอาการคลั่งไคล้ มิวเองก็อายม้วนไปเหมือนกัน ตั้งแต่ได้ไปเล่นคอนเสิร์ตที่สยามครั้งนั้นก็ทำให้คนรู้จักเค้ามากขึ้น
“หนูขอลายเซ็นหน่อยนะคะ” สาวน้อยยื่นกระดาษปากกาที่เพิ่งควักออกมาจากกระเป๋านักเรียนซะไวจนมองไม่ทัน มิวเองก็รีบเซ็นต์ให้น้องเค้า ไม่ได้เกี่ยงงอน เค้ายิ้มอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่ง
“พี่นี่หล่อจัง หล่อๆ อย่างนี้มีแฟนแล้วหล่ะสิ”
มือของมิวแข็งทื่อโดยอัตโนมัติ เค้าไม่ชอบคำถามนี้เท่าไร แต่ จะให้ตอบตามจิงก็คือ เค้ามีคนที่รัก แต่ไม่ใช่ แฟน
……………………..
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
