หัวข้อ: "รักแห่งสยาม" ภาคสอง

[a22a]

สนุกมากๆคับอ่านไปนึกถึงดาราที่แสดงไปช่างมีความสุขจิงๆคับ ขอบคุณคุณ อีแบะนะคับ

[stupidchild]

ตามมาสมทบด้วยอีกคน

ผมแอบเอา Link ไปแปะไว้ใน hi 5 ของ โต้งอ่ะครับ

ถ้าไม่สมควรยังไง บอกด้วยนะครับ

จะได้ลบออกอ่า

 

- - ผมว่าอาจจะดีในส่วนนึง แต่ถ้าไปเจอพวกแอนตี้ชาวเรา แล้วไปเจอแฟนคลับของเรื่องนี้
บอร์ดเราอาจจะมีปัญหาได้ ถ้าจะดีในความคิดผม เราเก็บเรื่องนี้ไว้อ่านในสาวกชาวเราดีกว่า
หรือให้สาวก Y มาอ่าน เราจภูมิใจกว่าไปเจอพวกแอนตี้นะคับ

------------------

ผมชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกก กรั๊ดลั่นโรงตั้งแต่ที่นอนหนุนแขนแร้ว อิอิ

มีใครอิจฉา พี่พิช ที่ได้ จุ๊บ กะ พี่โอ้อ่ะ ... มีใคร....อิจฉา ตาลที่โดน พี่โอ้ลวนลามบ้าง???

คือพอดูมา อาจจะบ้าไปแล้ว ประทับใจมากๆ

รักแห่งสยาม อยากให้เรื่องนี้ได้รางวัล มากๆคับ

[Simply Blue]

ชอบ ชอบ มาต่อนะคุณอีแบะ 

[อีแบะ]

โต้งใช้เวลาอยู่บนโต๊ะอาหารนานเกินกว่าตั้งใจเอาไว้เสียหน่อย ถึงเค้าจะแคร์ความรู้สึกของแม่เค้า แต่ในใจก็อดรู้สึกหงุดหงิดไปไม่ได้  เค้าเดินเข้าไปในห้อง เค้าทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างสุดเซ็ง  จะดีแค่ไหนนะ ถ้าเค้าจะได้อยู่ใกล้ชิดกับมิวเหมือนที่แล้วๆ มาซักหน่อยน่ะ เค้าคิด

เด็กหนุ่มนอนบิดตัวไปมาอยู่บนที่นอน เค้าทำเสียงจิ๊จ๊ะด้วยความคิดถึงมิวอย่างห้ามไม่ได้  ป่านนี้ถ้ามิวไม่ซ้อมเพลงอยู่ ก็คงจะกลับบ้านนอนไปแล้ว  ให้ตายเถอะ  เค้าอยากจะแว่บออกจากบ้านไปหามิวจังเลย  โต้งส่ายหัวไปมาให้กับความคิดนี้

+ + + + + + + + +

เช้าวันเสาร์ โต้งใส่เสื้อยืดตัวโคร่งสีฟ้าตัวใหญ่กับกางเกงขาสั้นดูสบายๆ  เค้าเดินลงมาจากบนห้องแล้วรีบดิ่งออกไปหาแม่ของเค้าที่กำลังจะขึ้นรถไปทำงานกับพ่อของเค้า


"แม่ครับ โต้งขอไปบ้านเพื่อนหน่อยได้ไหมคับ" เด็กหนุ่มพูดด้วยแววตาอ้อนวอน  พ่อเค้าเองยังแปลกใจ ปกติลูกจะออกไปบ้านเพื่อนทีไร ก็ไม่เคยจะต้องมาขออนุญาตเป็นทางการกันแบบนี้  เค้าทำหน้างง แล้วมองหน้าสลับกันไปมา แม่ ลูก


"โต้ง.." สุนีพูดขึ้นแค่นี้  แต่สายตาของเธอที่มองลูกเธอนั้นมีคำตอบอยู่แล้วทุกอย่าง  โต้งรีบหลบสีหน้าและแววตาอันเคร่งเครียดของแม่ของเค้าทันใด  ก่อนจะเดินคอตกกลับเข้าไปในบ้าน สุนีและกรก็ขึ้นรถไปทำงานกันเหมือนเช่นทุกวัน


/ / / / / / / / / / / / / /

[Heater]

ติดตาม ลุ้น
โต้ง สู้ๆ
แม่สุนีย์ ไฟเขียวสักที 

[สมาคมโคแก่]

ขอบคุณครับ อยากเสริมเรื่องตัวละครหน่อย คือโต้งเค้าเป็นคนพูดน้อยและก็ไม่ค่อยแสดงออกเท่าไหร่นะครับ
เวลาดีใจหรือทำอะไรคุณอีแบะช่วยลดดีกรีลงอีกนิดจะช่วยให้สมจริงมากยิ่งขึ้นคับ
ส่วนสุนีย์ก็อย่าร้ายมากนะครับ เพราะเค้าบอกให้โต้งเลือกในสิ่งที่ดีที่สุดไปแล้ว
ถ้าจะเป็นอารมณ์แบบคอยกีดกันก็ขอแบบเบาๆซอฟท์ๆนะครับ
แล้วก็อย่าลืมบอกเหตุผลที่สุนีย์ยังกีดกันทั้งคู่อยู่ด้วยนะครับว่าเพราะอะไร ไม่งั้นมันจะขัดแย้งกะในหนัง

ปล.อยากให้แต่งยาวๆแบบลงรายละเอียดลึกๆ ให้วันหนึ่งในเรื่องผ่านไปช้าๆ จะได้อ่านนานๆคับ
ขอบคุณที่แต่งficนี้ขึ้นมานะ

[hotdog]

   รออ่านต่อไปนะงับ

[sandwich]

อ่านหมดแล้วค๊าฟฟ  แต่งตอไว ๆ นะมาขอเป็นแฟนคลับภาสองด้วยคน   

[ifwedo]

ชอบมาก กรี๊ตตตตตตตตตตตตต

[zandwizz]

 

สุดยอด ตามติดต่อไป

 

[Ex'ecuzě]

รอด้วยค้าบบบบ

ผมรักพิชค้าบบบบบบ

เมื่อวานเรียนห้องติดกัน ได้เจอหน้า
แต่ไม่กล้าคุย อร๊าาาากกกกซ์ซ์ซ์
ผมบ้าไปแล้วววววววว

[Otaku]

 

ชอบๆๆ รีบมาต่อเร็วๆนะ

 

พิชชี่น่ารักที่สุดเลย

[pongsj]

สุนีย์ทำไมยังดึงดันแบบนี้น่ะ

[zandwizz]

รอด้วยค้าบบบบ

ผมรักพิชค้าบบบบบบ

เมื่อวานเรียนห้องติดกัน ได้เจอหน้า
แต่ไม่กล้าคุย อร๊าาาากกกกซ์ซ์ซ์
ผมบ้าไปแล้วววววววว

 

อิจฉาอ่ะ อยากเจอบ้างจาง

วันนี้ไปดูรอบสี่กันนะครับ

paragon cineplex

555+

 

[artday]

  อยากอ่านต่ออะคับ

[sandwich]

   เข้ามานั่งรอ

ปล. เสาร์นี้ทีมนักแสดงเค้าไปทำกิจจกรรม ที่ B2S เซนทัลเวอร์
มีใครไปบ้างหรือป่าวคับ

[อีแบะ]

"คุณ คุณเครียดเรื่องอะไรอยู่หรือเปล่า"  กรมองหน้าภรรยา เค้าอดถามเธอไม่ได้ขณะที่กำลังเดินทางไปทำงานด้วยกัน
"ผมเห็นคุณเข้มงวดกับลูกจังเลย"

สุนีย์พิงศรีษะตัวเองแนบไปกับเบาะ เธอมองไปด้านหน้าแบบไร้จุดหมาย

"ไม่มีอะไรหรอก  แค่ห่วง   กำลังหัวเลี้ยวหัวต่อ" สุนีย์พูดด้วยน้ำเสียงอึมครึม  เธอก้มหน้าลงและนิ่ง กรเองก็ยังไม่ค่อยเข้าใจภรรยาของเค้าอยู่ดี

+ + + + + + +  + + + + +

"เอาหล่ะ  โอเค"  อ๊อดพูด มีเสียงปรบมือร้องโห่ร้องดีใจจากคนในวงตามมาลั่น

มิวเดินยิ้มออกมาจากห้องอัด เพื่อนเค้าคนนึงเดินไปตบบ่าเค้าเชิงชื่นชม

"เพราะว่ะ สาด" พวกเค้ามองหน้ากันแล้วยิ้มในความสำเร็จ  มิวเองกว่าจะตอบโจทย์ตัวเองได้ก็แทบแย่ ร้องซ้ำไปซ้ำมาจนเริ่มจะเจ็บคอเลยทีเดียว



"เงียบๆ กันนิดนึง ฟังพี่พูดอะไรด้วยแป๊ป"  อ๊อดพูดดังลั่นสยบเสียงเซ็งแซ่  เด็กๆทุกคนหันไปจ้องหน้า  มีผู้ชายวัยรุ่นแปลกหน้าเปิดประตูเดินเข้ามาในห้องอัด  เค้าดูเป็นคนมีมนุษยสัมพันธ์ดีทีเดียว ใบหน้ายิ้มแย้มและท่าทางเป็นกันเองของเค้าดูมีเสน่ห์ไม่น้อย


"นี่ พี่ชัย  จะมาดูแลวงออกัสแทนพี่จูน เอ่า หวัดดีพี่เค้าซะ"  อ๊อดพูด  ชัยยิ้มหน้าบาน เผยเขี้ยวเสน่ห์ที่ดูเหมือนจะเป็นเอกลักษณ์ส่วนตัว


"หวัดดีค๊าบบบ"  คนในวงทำตามคำสั่ง น้ำเสียงเหมือนแฝงความผิดหวังเอาไว้  แน่หล่ะสิ เค้าคงจะคาดหวังไว้จากจูนเอาไว้เยอะ


"ดีคับทุกคน  มีอะไร หรืออยากได้อะไร ปรึกษาพี่ได้ทุกเรื่องนะครับ"  ชัยผูกมิตร  มิวมองรอยยิ้มพี่แกอย่างประทับใจ



+ + + + + + + + + + +

[ja ne]

อ้าวววๆๆๆๆ กำลังไปได้สวยเชียว

พี่ชัย มาทำไม (ถึงไม่รู้ว่าจะเป็นงัย แต่มันต้องมีอะไรแน่ๆๆ)






งั้นก็ .....รอต่อไป

[Tantalum]

  งานนี้จะมีมือที่สามหรือป่าว รอลุ้นต่อไป หุหุ

[uknowvry]

 
ขอบอกว่ายังไม่ได้อ่านอ่ะ
แต่จะมาอ่านแน่นอนครับ
ไปดูมาแล้ว
เป็หนังที่ดีจริงๆ

[อีแบะ]

สุนีย์ซื้อกับข้าวแล้วขับรถกลับมาที่บ้านตอนกลางวัน  เธอพบว่าบ้านเธอดูเงียบเชียบเสมือนกับว่าไม่มีใครอยู่  สุนีย์รีบบึ่งรถเข้าไปจอด   แล้วรุดเดินเข้าไปในบ้านที่เพียงแค่ปิดไว้แง้มๆ เข้าไป

“โต้ง  โต้ง”  เธอส่งเสียงเอะอะ  และเริ่มเครียด  ถุงกับข้าวถูกกึ่งวางกึ่งเหวี่ยงไว้บนโต๊ะ สุนีย์จ้ำเท้าขึ้นไปบนชั้นสอง  ประตูห้องโต้งไม่ได้ล็อค  เธอบิดลูกบิดและเปิดมันเข้าไปจนตัวเธอถลา


โต้งหลับสนิทอยู่บนเตียง เค้าหนุนตำราฟิสิกส์เอาไว้ที่ข้างแก้ม  สุนีย์เห็นแล้วก็ถอนหายใจ  เธอระแวงเหลือเกิน

สุนีย์เดินไปนั่งบนเตียงข้างๆ ลูก  เธอมองหน้าลูกเธอด้วยความห่วงใย  ความรู้สึกกล้ำกลืนฝืนใจมันทรมานขนาดไหน ทำไมเธอจะไม่รู้  หากเธอเจ็บแทนลูกได้ เธอคงจะรับเอาไว้เอง



“ทำเพื่อครอบครัวเราซักครั้ง นะลูก”  สุนีย์พูดเบาๆ น้ำตาเธอปริ่มจะไหล


/ / / / / / / / / / / / / / / / / /

บ่ายแก่ๆ โต้งตื่นขึ้นมาสลึมสลือ  เค้าลุกขึ้นล้างหน้าล้างตาแล้วเดินตามกลิ่นกับข้าวลงมาด้านล่าง  มีอาหารจัดถาดไว้แล้ว พร้อมกันโน้ต 1 ใบ

“ปิดบ้านให้ดี” 

โต้งเงยหน้ามองประตูที่ตอนนี้แม่เธอปิดมันเอาไว้แล้วเสียสนิท   เค้าวางกระดาษโน้ตนั่นแล้วหันมาจับช้อนส้อมตรงหน้านั่นแทน

- - - - - - - - - -

มิวกลับบ้านมืดเหมือนทุกวัน หรือว่าเพราะหน้าหนาวแล้วด้วยทำให้ทุกอย่างดูค่ำเร็วกว่าปกติ  เค้าอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อยืดบางๆ กับกางเกงขาสั้น  มิวหย่อนตัวนั่งอยู่ที่เก้าอี้หน้าคอม  เค้าเปิดเพลงที่แต่งทำนองค้างเอาไว้ฟัง  กระนั้นเค้าก็ได้รอยยิ้ม

ความเหงาที่เคยทำร้ายเค้าอย่างเอาเป็นเอาตาย  บัดนี้มันไม่ได้มีอิทธิพลต่อเค้าเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป 

“เราคงคบกับมิวเป็นแฟนไม่ได้  แต่ไม่ได้หมายความว่าเราไม่ได้รักมิวนะ”  ภาพความหลังที่แสนมีค่าของมิวผุดขึ้นมาในสมองอีกครั้ง  สีหน้าแววตาของโต้งที่พูดกับเค้าในวันนั้น ทุกอย่าง เค้ายังจำได้ดี  มิวยิ้ม


+ + + + + + + + + + + +

[piyakorn]

 :a3:เพิ่งเข้ามาอ่านขอสมัครเป็นแฟนคลับสักคนนะครับ

[ifwedo]

รออ่านต่อค้าบบ

[cherrycream]

         ขอบคุณครับ 

[hotdog]

  รออ่านต่อไป เรื่อยๆ

[KevinKung]

โอ้วววว พึ่งเห็นว่ามีคนเขียนด้วย
จะตามอ่านทุกวันเลยครับ 

อัพเร็ว ๆ น้า 

[Otaku]

 

รอตอนต่อไป อิอิ

[Junrai_Hyper™]

สู้ๆ ค้าบบบบบบบบบบบ



ลป.

ไอ้พี่ชัยนี้แปลกๆนะ

 

[มูมู่น้อย]

รออ่านต่อนะคุณแบะ  

[สมาคมโคแก่]

  คุณอีแบะสู้ๆ
ปล.ส่วนมากมิวจะใส่เสื้อสีเขียวนะ (แถบเขียว หรือเขียวทั้งตัวก็แล้วแต่) แต่บางทีก็สีออกเทาๆ
ถ้าจะลงรายละเอียดเสื้อผ้าก็ตามนั้นเลย