มาต่อให้แล้วจ้า สดๆร้อนๆ พร้อมเสริฟ ฮุฮุ
.....................................................
องก์ที่ 57
วันนี้ผมก็พยายามเคลียร์งานให้เรียบร้อยเร็วๆ เพราะไม่อยากอยู่เย็น ไอ้หมีจะพาไปเลี้ยง เย้ เย้......ไม่ได้งกเน้อ แต่แล้วตัวมากก็มาขัดขวางการทำงานอีกแล้ว
กริ๊งงงงงงง กริ๊งงงงงงง กริ๊งงงงงงง
“ครับ”
“หนุ่มเป็นยังไงบ้างครับ หายเจ็บรึยัง” ไอ้ทีนั่นเอง
“ก็ไม่ได้เจ็บตรงไหนแล้วหละ แล้วทีอ่ะ” ถามตามมารยาทครับ ไม่ได้คิดอะไรจริงจริ๊งงงงง ก็รู้สึกผิดอ่ะ ไปทำมันไว้ซะขนาดนั้น
“ไม่เจ็บแล้วครับ ไม่เป็นอะไรแล้ว ผมห่วงหนุ่มมากกว่า” เสียงมันประมาณว่า ถูกหวยรางวัลที่ 1 อ่ะ
“งั้นผมขอทำงานก่อนนะ งานเยอะ” ตัดบทเลย
“เดี๋ยวครับ หนุ่มหายโกรธผมแล้วใช่มั้ย” นั่นเลย กรูว่าแระ ไอ้นี่นิสัยไม่ดี ได้คืบเดี๋ยวก็เจอศอกหรอก
“..............................งานผมยุ่ง แค่นี้นะ” วางไปเลย อุตสาห์จะไม่คิดถึงแล้วนะ ดันมาสะกิดต่อมความจำกรูซะนี่
กว่าจะมานั่งสงบสจิอารมณ์แล้วเริ่มงานได้ก็นะ เสียเวลาทำงานจริงๆ คอยดูนะถ้าเย็นนี้มีงานค้างละก็ จะยกให้เป้นความผิดมันเลย คอยดูดิ แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อปายยยยยย
...........................................................................
และแล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึง เย้ เย้ ของฟรี ของฟรี
“เสร็จยัง กรูปิดเครื่อง เก็บของเสร็จแล้ว” ผมต้องโทรไปจิกมันหนะ
“เสร็จแล้วหรอเร็วเนอะ” มันทำเสียงล้ออ่ะ
“มรึงนี่นะไม่กวนกรูซักวันได้มะ แล้วเสร็จยังอ่ะ”
“กรูรอตั้งแต่มรึงเริ่มเก็บของแล้ว” มันพูดแค่นั้น ผมหันควับเลย แล้วก็จริงๆด้วย มันยืนอยู่ข้างหลังห่างจากโต๊ะผมไป 2-3 โต๊ะ ไอ้นี่นิ มันยิ้มๆแล้วก็เดินมาหาผมที่โต๊ะ
“ว่าแต่คนอื่นอ่ะ เสร็จรึยังฮึ” แล้วมันก็เอามือมาขยี้หัวผม
“มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” ผมก็ก้มหน้าก้มตาทำเป็นเก็บของ ทั้งๆที่เสร็จแล้วแหละ ก็แหมมันอายอ่ะ
“จะเขิลอีกนานป่ะ ไปกันได้ยัง” รู้ทันอีกนะ ทีเรื่องแบบนี้ละฉลาดเจงๆนะมรึงเนี่ย กำด้แต่ก้มหน้างุดๆๆๆ เดินตามมันออกไปที่รถ
....................................................................................
มันเป็นคนเลือกร้านเอง เป็นร้านที่มีระเบียงไม้ยื่นออกมา มีแสงไฟสีนวลตาติดตามมุมเสาดูสงบแล้วก็คลาสสิกดี มีสระน้ำเล็กๆที่มีดอกบัวดอกน้อยๆเต็มไปหมด และที่ชอบมากมายคือ มีกล้วยไม้ห้อยอยู่ตามเสาไม้ต่างๆ ออกดอกสวยงามเต็มไปหมด ชอบมากกกกกก แถมคนก็ไม่พลุกพล่านด้วย ช่างจะสรรหาจริงๆเลยไอ้หมี
“ชอบมั้ย” ผมได้แต่หันไปยิ้มให้มัน ตาเป็นกระกายกับดอกกล้วยไม้หลากสี
“ถ้ามีบ้านเป็นของตัวเองเมื่อไหร่นะ ถ้าปลูกกล้วยไม้ให้เต็มบ้านเลย” ผมกำลังเพ้ออยู่ในห้วงฝันที่มองไปทางไหนก็มีกล้วยไม้สวยๆเต็มไปหมด
“จะดูอีกนานป่ะเนี่ย จะนั่งตรงไหนฮึ” ไอ้หมีเล่นพูดซะกระชากผมออกจากฝันหวานเลย เซ็งเป็ด
“เอาข้างนอกนี่ก็ได้ บรรยากาศดี” ผมเลือกนั่งใกล้ๆกับสระน้ำ แม้ไม่มีแอร์ แต่อากาศก็เย็นสบาย เราสั่งอาหารกันมา 4 อย่าง ระหว่างรอก็คุยนั่นนี่ไปเรื่อย
“ตกลงแม่จะมาวันไหน” หมีมันเปิดประเด็น
“ก็มาถึงเช้าวันเสาร์นี้อ่ะ” ผมก็นั่งชมกล้วยไม้สวยๆไปเรื่อย อยากจะเด็ดกลับห้องซะจริงๆ
“คิดไว้ยังว่าจะพาไปไหนบ้าง” ผมสั่นหน้าแทนคำตอบ
“กรูบอกป๊ากับแม่ไว้แล้วนะ ว่าแม่มรึงจะมาน่ะ”
“เฮ้ย” ผมหันควับไปมองหน้ามันและก่อนที่ผมจะทันพูดอะไร ไอ้หมีมันก็พูดซะก่อน
“เอาเป็นว่า วันเสาร์ พอแม่มรึงมา เด่ยวกรูขับรถไปรับที่หมอชิต แล้วพอสายๆกรูจะไปรับมาบ้านกรู OK ห้ามปฏิเสธเพราะกรูบอกป๊ากรูไว้แล้ว”
“เฮ้ย มรึงนี่” ตอนนี้หน้าบึ้งแระผม
“เอาน่า ตอนกรูไปเที่ยวบ้านมรึง กรูก็ชวนแม่เค้ามาเที่ยวบ้านอยู่แล้ว ดีซะอีก จะได้สนิทๆกันไว้ไง เวลาไปขอลูกเค้าจะได้ไม่ยาก”
“หืมมมมม ทีงี้ละคิดได้เป็นเรื่องเป้นราวเชียวนะมรึง”
“เอาเป้นว่า เอาอย่างที่กรูบอกละกัน แล้วถ้าแม่เค้าจะไปไหนอีกก็บอก เดี๋ยวกรูขับรถพาไปเอง อย่างน้อยก็ยังดีกว่าให้แม่เดินเที่ยวแค่ในห้าง” นั่นค่อนขอดกรูอีก
“เดี๋ยวกรูพอแม่กรูเที่ยวเองก็ได้” ไม่ยอมครับไม่ยอม
“เก่งจริงนะ ขึ้นรถเมลล์เป็นกี่สายแล้วล่ะ” จ๋อยซิครับ ก็เวลาไปไหนมันพาไปตลอดอ่ะ ไม่ได้จำเลยว่าขึ้นรถอะไร จะไปได้ไง แพ้ทางมันอีกแระกรู ผมก็ได้แต่นั่งทำปาก จิ๊ จ๊ะ ไปงั้นเอง ก็เถียงมันไม่ขึ้นอ่ะ
ซักพักอาหารก็มา ขอบอกว่าอร่อยมาก บรรยากาศก็ดี อาหารก็อร่อย สุขสุดๆครับ ผมนั่งดื่มด่ำกับบรรยากาศอีกซักพัก เราก็เช็คบิล พอตอนบิลมานี่แทบช็อก พันกว่าบาทแน่ะ กับข้าวแค่ไม่กี่อย่างเองนะเนี่ย โหยยยยยยยยย แพงมากกกกกกกก
ผมมัวแต่ตะลึงส่วนไอ้หมีควักตังจ่ายไปเรียบร้อยละ เลยทำเนียนๆซะเลย
“เอ้า จ่ายไปแล้วหรอ ว่าจะเลี้ยงซะหน่อยนะเนี่ย” ทับถมครับ ทับถม อิอิ
“ไม่เป้นไร ยังไงมรึงก็ต้องจ่ายขนมหวาน”
“ยังกินข้าวไม่อิ่มอีกหรอ” อึ้งดิ กินข้าวไปตั้ง 3 จาน มันยังจะกินขนมอีก แต่ก็เอา ไหนๆมันก็เลี้ยงข้าวแล้ว เลี้ยงขนมหวานตบท้ายคงไม่เท่าไหร่
แล้วมันก็ขับไปเรื่อยโดยที่ไม่ได้บอกว่าจะไปกินที่ไหน ซึ่งผมเองก็ไม่ได้สนใจ อยากไปกินไหนก็ได้ ตามใจอยู่แล้ว แต่พอนั่งมาซักพัก ชักเอ๊ะใจ มันเหมือนทางกลับหอผมเลย แต่ก็เอ้า คนมันซื่ออะเนอะ ก็ไม่ได้ทักท้วง อาจจะมีร้านอยู่แถวๆหอ (แต่ก็คิดไม่ออกว่ารงไหน)จนมันขับรถมาถึงหอผมละ
“อ้าว ไหนว่าจะไปกินขนมต่อไง แล้วไมกลับหออ่ะ” พูดจบปั๊บสมองผมก็แล่นปรู๊ดดดไปสะกิดต่อมฉลาดให้ทำงาน
หันไปมองหน้ามัน แล้วก็จริงๆด้วย สายตากรุ้มกริ่มแบบนี้ ชัวร์เลย ไอ้หมีคิดไม่ซื่อออออออ
“อย่าบอกนะมรึง” พูดแค่นี้ ไอ้หมียิ่งยิ้มกว้างเท่าจานดาวเทียมไปแล้ว
“มันดึกแล้วเนี่ย กลับบ้านดึกๆมันอันตรายนะเว้ย กรูเป็นห่วง” แล้วผมก็ทำท่าทำทางเป็นห่วงมันสุดฤทธิ์ มันหันหลังไปหยิบกระเป๋าที่วางอยู่เบาะหลัง แล้วหันมาส่งยิ้มหวานหยด ตามเยิ้มให้ผม
“มรึงคิดจะนอนนี่หรอ” แล้วมันก็ดึงคอผมไปหอมแก้ม
“แหม เมียกรูนี่ช่างรู้ใจกรูจริงๆ ปะขึ้นข้างบนกันดีกว่าจ้ะที่รัก” แล้วมันก็เปิดประตูลงไป แล้วเดินอ้อมมาเปิดให้ผมที่ยังนั่ง มึนๆ งงๆ อยู่ในลง
“ไปเร็ว ร้อนอยากอาบน้ำ” แนะ มาเร่งกรูอีก ทำไงได้ละครับ ก็ต้องตามน้ำดิ ทำไรมันไม่ได้นิ
เข้าห้องปิดประตูได้ ก็ก็จัดแจงเอาเสื้อผ้าออกใส่ตู้ เออ ห้องมรึง จะทำอะไรก็ทำเลย ผมเซ็งเลยเข้าไปอาบน้ำก่อนดีกว่า
อาบไปได้ซักพัก ไอ้หมีก็มาเคาะประตู แผนมันแน่ๆ เรื่องไรกรูจะเปิด เหอๆๆๆๆ
“หนุ่ม รีโมททีวีอยู่ไหนอ่ะ หาไม่เจอ” มันทำน้ำเสียงกระพัดกระเพียดด้วยนะ
“ก็อยู่บนที่นอนอ่ะ เลิกผ้าห่มดูดิ๊” ผมตะโกนตอบ แล้วมันก็หายไปแป๊ปนึง กลับมาเคาะอีกละ
“ไม่มีเนี่ย ออกมาหาให้หน่อยดิ บอลจะเตะแล้ว” อ้าวเชี่ยนี่ เริ่มรังควานกรูแระ ขออาบน้ำแบบสงบๆได้มะเนี่ย
“มรึงหาดูทั่วแล้วหรอ”
“เออ กรูค้นห้องมรึงจะเละไปหมดละ” ได้ยินคำนี้ปั๊บ เดือดเลยผม ห้องกรูจัดไว้ซะเรียบร้อย มรึงมาทำรกเพราะรีโมทอันเดียวเนี่ยนะ ผมเลยพันผ้าไว้ก่อน กะจะเปิดประตูไปด่ามัน
พอเปิดปั๊บเจอเลยครับ ไอ้หมียืนนุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่ มีรีโมทอยู่ในมือ แถมห้องก็ไม่ได้รก และที่สำคัญมืออีกข้างของมันถือกระถางกล้วยไม้ที่หลากสีอยู่ อึ้งดิ โดนมันหลอกอีกแล้ว แต่พอเห็นกล้วยไม้ ไอ้ที่เดือดๆเมื่อกี้หายหมด ยิ้มแก้มแทบปริแน่ะ
“อะไรเนี่ย” ก็มันปลื้มอ่ะ ไม่รู้จะพูดไร
“ก็เห็นมันวางอยู่หน้าห้องอ่ะ” กรูอุตสาห์จะปลื้ม โรแมนติคเปนป่าวเนี่ยเมิง หน้าหงิกเลยผม
“งั้นก็เอาไปวางที่เดิมเลยปะ” ผมหันหลังกะเดินไปอาบน้ำต่อ หมดมู้ดแระ
“โหยยยย แค่นี้ทำงอน เมียกรูขี้งอนจริง” แล้วมันก็เข้ามากอดทางด้านหลัง
“ชอบมั้ย หืม”
“ถามอย่างเดียวก็ได้ ไม่ต้องไซร้” มันไม่ถามเปล่าหนะ มีไซร้ซอกคอแถมมาด้วย เอาซะขนลุกเลย
“ก็มันหอมนี่นา ใครจะอดใจไหว” แล้วก็ก็ระดมจูบ ขบใบหูเบาๆ ขนลุกเกรียวเลยผม
“ยังไม่ทันจะอาบน้ำเลย เว่อร์ละ” ก็แบบว่ายังงอนอยู่หน่อยๆ
“ขนาดยังไม่อาบน้ำยังหอมขนาดนี้เลย ไหนลองตรงนี้ซิ”แล้วมันก็จับตัวผมพลิก หันหน้าไปหามัน หน้ายังงุ้มอยู่เลยผมอ่ะ
“อ่ะๆ ซื้อมาให้ ก็เห็นว่าชอบไม่ใช่หรอ” ก็ยังงุ้มอยู่ดี
“ขอโทษน๊า ล้อเล่นหน่อยเดียวเอง ชอบมั้ย” ก็แค่เนี๊ยะ พูดยากกันจังเลย ไอ้คำว่าขอโทษเนี่ย จริงๆแล้วผมไม่ได้โกรธมันหรอก แค่หมั่นไส้อ่ะ
“ยิ้มหน่อยซิ ไม่ดีใจหรอฮึ” ตอนนี้มันลากผมมานั่งตักมันบนเตียง ที่มีกระถางกล้วยไม้วางอยู่ข้างๆ
“ทีหลังก็อย่าเล่นแบบนี้ซิ” ผมหันหน้าไปดุมัน ก็โดนมาจุ๊บแก้มเข้าให้ ตัวอ่อนเลยผม เหอๆๆๆๆ
“เนี่ยซื้อมาให้แล้ว ไม่มีรางวัลให้บ้างหรอ” มันกอดผมไว้แล้วก็โยกตัวไปมา เล่นเป็นเด็กๆเลยนะมรึง แต่อารมณ์นั้นมันกำลังเขิลอ่ะ พูดไม่ออก
“งั้นถูหลังให้แทนรางวัลได้ป่ะ” มันกอดผมแน่นขึ้น แล้วก็เริ่มใช้ปลายจมูกไล้ที่ท้ายทอย ขอบอกว่ามันเสียวมาก คนอื่นอาจจะรับสัมผัสได้ไวที่คอ หรือที่หู แต่ของผมนี่จะเป็นตรงท้ายทอย โดนเข้าไปหน่อยเดียว อ่อนระทวยหมดเรี่ยวแรงกันเลยทีเดียว ผมเลยชิงลุกก่อน
“จะให้ถูหลังไม่ใช่หรอ” เขิลก็เขิล เหอๆๆๆๆ
พอเข้าห้องน้ำได้ มันปลดผ้าออก (ไอ้หน้าด้าน ไม่อายเลย....คิดในใจอ่ะ) มันนั่งที่ชักโครก แม้ของมันจะเคยๆเห็นกันอยู่ แต่ก็นะ ยางอายมันยังพอจะมีหลงเหลือบ้าง เลยได้แต่ก้มหน้างุดๆๆๆๆ ก็ได้แต่เอาใยขัดตัวมาฟอกๆๆๆสบู่ให้เป้นฟองๆๆๆๆ แก้อาย
“ไม่เอาผ้าออกเดี๋ยวก็เปียกหรอก” แล้วมันก็กระตุกผ้าผมออกไปเลย ครั้งนี้จับไม่ทัน ผมเลยรีบหันหลังให้แทน แต่ก็โดนมันรวบตัวจากทางด้านหลัง สบู่ก็เต็มมือ ลื่นไปหมด
“ไหนดูซิ หายรึยัง” แล้วมันก็จับผมหันหน้า แล้วลูบตรงชายโครงที่โดนไอ้ทีมันเตะเอา ซึ่งยังเป็นรอยช้ำๆอยู่ แล้วมันก็จูบลงเบาๆ
“ยังเจ็บอยู่มั้ย” มันลูบเบาๆ วนไปเวียนมาแล้วเลยไปแถวๆหัวหน่าว
“ไม่แล้วแหละ” เขิลก็เขิล แต่ก็ปล่อยให่มันทำ แล้วมันก็ค่อยจูบลงเบาๆที่รอยช้ำอีกครั้ง แล้วไล้ริมีปากเลื่อนลงมาครอบน้องชายผมไว้ มันเสียวจนต้องใช้มือกดหัวมันไว้ แต่มันก็ยังไม่หยุด ใช้ลิ้น วนเวียนฉกเล่นอยู่ตรงคอหยัก รูดเน้นๆ แล้วเม้มแรงๆ มันเสียวจนผมต้องเผลอครางออกมา
“อา.....อืมมมมมม” เสียงลมหายใจผมเริ่มแรงขึ้น แถมหัวนมก็แข็งเป็นไต ผมเสียวจนแทบยืนไม่ไหว ขาอ่อนไปหมด ซักแป๊ปไอ้หมีมันก็หยุด ลุกขึ้นแล้วให้ผมนั่งบนชักโครก โดยหันหลังมาให้มัน แล้วอยู่ๆมันหายออกไปจากห้องน้ำแล้วกลับมาพร้อมกับเจลหล่อลื่น
มันหันหน้ามา แล้วจับยกสะโพกผมให้สูงขึ้น แล้วก็เอาเจลหล่อลื่นป้ายๆๆๆทางเข้าและท่อนเอ็น แล้วเอาท่อนลำที่แข็งชี้เด่มาถูที่รอบๆรูสวรรค์ ด้วยความเสียวผมเลยถ่างขาออกเต็มที่ พร้อมทั้งรูดของตัวเองเล่นไปด้วย มันค่อยๆเอาท่อนเอ็นที่ชะโลมด้วยเจลหล่อลื่น ใส่เข้าไป แต่ก็ใส่เข้าไปแค่ปลายคอหยักแล้วแช่ทิ้งไว้ ตอนนี้ช่องหลืบของผมเต้นตุบๆๆ บีบเกร็งแน่น อาจเป็นเพราะไม่ได้ใช้งานมาพักใหญ่ มันเลื่อนหน้าขึ้นมาจับหน้าผมให้หันไปประกบปากพร้อมสอดลิ้นเข้ามาดุนดันลิ้นของผม ทำให้หายเกร็งไปได้เยอะ
“ยังเจ็บอยู่มั้ย” มันค่อยๆดันท่อนเนื้อเข้าไปทีละนิด ผมรู้สึกตึงๆตรงท้องน้อย มันปั่นปวนไงก็ไม่รู้
“จะทำเบาๆนะ ถ้าเจ็บก็บอกเลยนะครับคนดี” ผมได้แต่พยักหน้าหงึกๆ แล้วมันก็ค่อยๆดันมังกรน้อยเข้าถ้ำจนมิดด้ามแล้วแช้ทิ้งไว้ แล้วผละมาเล่นกับมังกรผมที่กำลังตื่นตัวเต็มที่
มันรูดเน้นๆช่วงคอหยัก คงเพราะว่าห่างมานาน พอโดนสัมผัสแค่เดี๋ยวเดียวก็เลยตอบสนองอย่างรวดเร็ว แค่พักเดียวผมก็ปลดปล่อยสายน้ำร้อนๆออกมา
“อะ...อะ..อาร์ร์........อืมมมมมม” ช่วงที่ผมกำลังเผลอๆ ไอ้หมีก็เริ่มซอยเบาๆ ซึ่งผมก็เจ็บน้อยลง มันผละจากน้องน้อยผม แล้วจับสะโพกยกขึ้นแล้วเริ่มเด้าแรงขึ้น เสียงเนื้อกระทบกัน พับ พับ พับ เสียวก็เสียว เจ็บก็เจ็บ มันซอยกระแทกซะตัวโยน เลยต้องใช้มือช่วยค้ำที่ไว้
“หึ หึ หึ หึ เสียงมันรอดไรฟันออกมาตามจังหวะที่กระแทกเข้าไป
“เป็นไงครับ เสียวมั้ย” ดูมัน ยังมีอารมณ์มาถามอีกนะ ผมก็เสียวจนพูดไม่ออกแล้ว มันเองก็คงไม่ไหวแล้วเหมือนกัน เร่งจังหวะซอยกระเด้าอย่างไม่คิด เอาซะผมหัวสั่นหัวคลอนไปหมด จนจังหวะสุดท้าย มันสาวออกมาเกือบหมดแล้วแทงสวนเข้าไปอย่างแรงจนมิดด้าม แล้วปล่อยสายน้ำออกมาอย่างพร่างพรู พร้อมกับผมที่ยืนไม่ไหวแล้ว เลยลงไปนั่งกองอยู่กับพื้นห้องน้ำนั่นเอง
ไอ้หมีต้องจับประคองให้ลุกมานั่งที่ชักโครก หลังจากหายเสียวกันไป อาการจุกที่ชายโครงก็มาแทน สงสัยมันยังไม่หายดี แถมมาเจอแรงอัดสะท้านปฐพีของไอ้หมีเข้าไป เลยเจ็บขึ้นมาอีก สุดท้าย มันก็ต้องเป็นฝ่ายถูกหลังให้ผมซะเอง เหอๆๆๆๆ คงเป็นโชคดีไปที่ผมเจ็บขึ้นมาซะก่อน ไม่งั้นสงสัยคงต้องมีอีกยกแน่ๆๆเลย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
