คือแบบว่า จะ up ให้ตั้งแต่วันศุกร์แล้ว กะว่ารอเลิกงานอ่ะ แต่พอ 4 โมงก็ดันโดนลากออกมาซะก่อน ยังไม่ได้มาลงให้เลย แล้วเสาร์-อาทิตย์ ก็ตะตอนทัวร์กะเพื่อนๆสุดฤทธิ์ กว่าจะนอนก็ ตี 4 กว่าจะตื่นก็บ่าย 3 แฮะๆๆๆๆ นานๆเจอกันทีก็งี้แหละ
สร้างคฤหาสกันเต็มทู้ไปหมดแระ และก่อนที่จะสร้างเขื่อนกัน เอามาลงให้แระนะจ๊ะ
ปล.อีกนิด เป็ดน้อยไม่ได้โหดเน้อ แค่ป้องกันตัว
............................................................
องก์ที่ 55
วันจันทร์ไปทำงานในสภาพที่หน้ายังช้ำอยู่ อยากเห็นเหมือนกันว่าไอ้ทีมันจะเป็นไงมั่ง วันที่มีเรื่อง ผมเองก็ใส่มันไม่ยั้งเหมือนกัน สภาพคงจะไม่ต่างกันซักเท่าไหร่
ช่วงนี้ไอ้หมีจะมารับ-ส่งผมระยะนึงก่อน เผื่อไอ้ทีมันหน้ามืดขึ้นมาอีก คราวนี้มันอาจจะหาอุปกรณ์ หรือเครื่องทุ่นแรงมาช่วยแน่ๆ แล้วผมก็คงจะไม่รอด แค่คิดก็ขนลุกแล้ว บรื๋อ...
“หนุ่ม ไปทำอะไรมาเนี่ย” เสียงสูงปรี๊ดมาก่อนตัวซะอีก สมชื่อจริง
“โหยจี๊ด เบาๆก็ได้” เป็นเพื่อนของผมเอง ทำอยู่แผนกบัญชี
“แล้วไปทำไรมาเนี่ย เขียวเป็นจ้ำๆๆ เลย” แล้วเจ้าหล่อนก็ชี้ๆๆๆๆ ที่หน้าผม กลัวเล็บยาวๆนั่นจิ้มตาชมัด
“พอดีมีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อยอ่ะ แต่เคลียร์กันได้แล้วแหละ”
“โอ๊ย เคลียร์กันดีๆก็ได้นี่ ไม่เห็นต้องลงไม้ลงมือกันเลย ดูซิเนี่ย หน้าหล่อๆเป็นแผลหมด”
“ลูกผู้ชายก็งี้แหละ ต้องเคลียร์ทีเดียวให้มันจบ”
“ตายๆๆๆๆ เสียดายหน้าหล่อๆ” จี๊ดก็งี้แหละครับ พูดไปเรื่อย ช่างพูดช่างเจรจา ตัวเล็กๆ เสียงแหลมๆหน่อย เหมาะกับตัวจริงๆ
ผละจากยัยจี๊ด ก็มาเจอเพื่อนอีกหลายๆคน บางทีผมคงจะต้องอัดเทปไว้เปิดให้ฟังกันซะละมั้งเนี่ย เหอๆๆๆๆ
และพวกของผม ก็ถามอีกจนได้
“ตายแล้วหนุ่ม ไปทำอะไรมาเนี่ย ทำไมหน้าตาเป็นแบบนี้”
“ถ้าพี่ฝนไปเห็นไอ้ที คงไม่ถามผมแบบนี้หรอก”
“เฮ้ย หมายความว่าไงเนี่ย ทำไม มีเรื่องอะไรกัน บอกพี่ซิ”
แล้วผมก็เล่าๆๆๆๆๆๆ ให้พี่ฝนฟังแบบคร่าวๆ ว่าไอ้ทีมันทำร้ายผม ยังงั้น ยังงี้ แต่ไม่ได้บอกว่าผมทำอะไรลงไปบ้าง เหอๆๆๆๆ
“ทำไมร้ายกาจขนาดนี้นะ แล้วเป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย ไปหาหมอมารึยัง”
“ก็มีแค่รอยฟกช้ำเฉยๆอ่ะพี่ เด่ยวไม่กี่วันก็หายแล้ว”
“เฮ้อ คนสมัยนี้ เห็นหน้าตาท่าทางก็ดีอ่ะ ไม่น่าเชื่อ ว่าจะทำกันได้ถึงขนาดนี้”
“ผมเองก็ไม่นึกเหมือนกันพี่”
“ช่วงนี้เราก็ระวังตัวไว้นะ จะไปไหนก็ให้ทศไปเป็นเพื่อน อย่าอยู่คนเดียวรู้ป่ะ เด่ยวเกิดอะไรขึ้นอีกคราวนี้พี่ว่าแย่แน่ๆ”
“คงไม่แล้วมั้งพี่ มันคงไม่กล้าแล้วแหละ”
....................................................พักเที่ยง............................................................
“หนุ่ม หนุ่ม” หลังจากกลับมาจากกินข้าว พี่ฝนตรงดิ่งมาหาผมเลย
“ครับพี่” สงสัยจะมีงานด่วนแน่ๆ เหนื่อยอีกแน่ๆเลยกรู
“เมื่อกลางวันอ่ะ พี่เห้นน้องทีแล้วนะ ทำไมเค้าเป้นขนาดนั้นอ่ะ”
“ยังไงพี่ เป็นอะไร”
“ก็ไหนเราว่าไม่ได้ตอบโต้เค้ามากมายไม่ใช่หรอ ดูสภาพเยินกว่าเราเยอะเลยนะ”
“ผมแค่ป้องกันตัวเอง จริงๆนะ” ก็ป้องกันตัวจริงๆอ่ะ
“แล้วมันเป้นไงมั่งอ่ะพี่” แหมๆๆๆ ก็คนมันอยากรู้นี่เนอะ ไม่ได้เป็นห่วงมันหรอก
“หน้าปูดเลย เขียวๆช้ำๆ แขนเข้าเฝือกด้วยนะ”
“เข้าเฝือกเลยหรอพี่”
“อ้าว เราไม่ได้พาเค้าไปหาหมอหรอกหรอ”
“ป่าวอะพี่ พอมันตื่นมันก็กลับห้องมันไปอ่ะ ก็ไม่เห้นมันเป็นไรเลยหนะ อย่าไปสนใจเลยพี่สงสัยสำออย”
“น่าสงสารเหมือนกันเนอะ” พี่ฝนทิ้งท้ายไว้แล้วก็เดินจากไป พร้อมกับความรู้สึกสงสารเล็กๆในใจที่กำลังก่อตัวขึ้น
“กรูรุนแรงไปป่าววะเนี่ย” บ่นพึมพัมแล้วก็ทำงานต่อ
..........................เลิกงาน.............................................
ไอ้หมีมันมีงานค้างนิดหน่อย ผมเลยต้องรอมัน เพราะมันยืนยันว่ายังไง๊ยังไงก็จะไปส่งผมให้ถึงห้อง ก็เอาครับ รอก็รอ เพื่อความสบายใจของมันละความปลอดภัยของผมด้วย
ผมไม่กลัวไอ้ทีมันจะมาทำอะไรแบบนั้นเป็นครั้งที่สองหรอก ผมว่ามันคงไม่กล้าแล้ว ผมแค่กลัวมันจะเอาพวกมารุมยำผมนี่ดิ ไปทำมันซะขนาดนั้น (เริ่มรู้สึกผิดอ่ะ)
กริ๊งงงงง กริ๊งงงงงง.......................โทรศัพท์ที่โต๊ะผมดัง เลิกงานแล้วใครมันยังจะโทรมาอีกฟะ จะปล่อยให้มันดังก็กระไรอยู่
“ครับ”
“หนุ่ม ทีนะ อย่าเพิ่งวางนะครับ ขอร้อง” รู้ทันจริงเชียว กรูกะลังจะกดวางแระ
“............เงียบดูเชิง............”
“ช่วยฟังผมหน่อยนะ ผมอยากจะโทรมาขอโทษ สำหรับเรื่องเลวๆที่ผมทำ ผมมันเห็นแก่ตัว แถมทำร้ายหนุ่มด้วย ผมแค่อยากจะบอกว่า ผมไม่ได้มีเจตนาร้ายกับหนุ่มจริงๆนะ” มรึงจะข่มขืนกรูเนี่ยนะ ไม่มีเจตนาร้าย แต่ก็ครับ ฟังมันหน่อย
“ผมรู้ว่าหนุ่มโกรธผมมาก ไม่รู้ว่าหนุ่มจะพออภัยให้ผมได้มั้ย” แล้วมันก็ทิ้งช่วง เหมือนจะให้ผมตอบ
“แค่นี้ใช่มั้ย” ผมกะวางจริงๆละ
“เดี๋ยวๆ งั้นผมขอแค่โทรมาคุยด้วย ได้มั้ย ผมสัญญาว่าจะไม่ไปให้เห็นหน้า หรือเข้าไปยุ่งกับหนุ่มอีก แต่ขอแค่โทรคุยได้มั้ยครับ จะให้ผมตัดใจเลยผมทำไม่ได้ นึกว่าสงสารผม ได้มั้ย” นั่นอ้อนกรูอีก เฮ้อ.........
“แล้วเป็นไงมั่ง” ไม่ได้ห่วงครับ แค่อยากรู้ว่าเฉยๆ เห็นพี่ฝนทำหน้าตื่นซะขนาดนั้น
“อะ ไม่เป้นอะไรมากแล้วครับ ดีขึ้นเยอะแล้ว” มันทำเสียงแบบคนดีใจอ่ะ ดีใจมากๆอ่ะ เล่นเอากรูใจสั่นเลย
“เอ่อ งั้นแค่นี้นะ ทศมาแล้ว ผมจะกลับหละ” แล้วผมก็วางสายไปเลย จริงๆแล้วไอ้หมียังไม่มาหรอก ผมเลยโทรตาม
“เฮ้ย เสร็จยัง อยู่ไหนเนี่ย”
“ก็อยู่แผนกดิ ถามแปลก เกือบเสร็จแล้ว อีกแป๊ปนึง”
“เอ่อ ไอ้ทีอยู่ทีแผนกป่ะ”
“ป่าวอ่ะ มันกลับไปตั้งแต่เลิกงานแล้ว ทำไมหรอ รึมันไปกวนอะไรมรึงรึเปล่า”
“อ๋อ ป่าวหรอก เผื่อกรูจะได้ไปรอที่แผนกมรึงอ่ะ”
“เออมาดิ มารอนี่ก็ได้ อยู่แค่ไม่กี่คน เด่ยวไอ้เชี่ยนั่นไปหาเรื่องมรึงอีก”
“อืมๆ เดี๋ยวกรูไปหาละกัน” ไปรอแถวๆนู้นดีกว่า ไอ้ทีมันออกจากแผนกไปแล้ว แต่มันยังโทรมาที่โต๊ะผม แสดงว่ามันรู้ว่าผมยังอยู่ น่ากลัวแฮะ เหมือนโรคจิตเลยนะเนี่ย ไปอยู่แถวๆนู้นน่าจะปลอดภัยกว่า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
