มาแล้วจ้า จริงๆจะเข้ามาต่อให่ตั้งวันศุกร์-วันเสาร์แล้ว แต่เว๊บมีปัญหาอ่ะ เข้ามะได้ แต่วันนี้เข้าได้แล้ว เย้ๆๆๆๆ
จะรอช้าอยู่ใย ไปต่อให้หายข้องใจกันเลยดีกว่า
.............
................................
ต่อ
กลายเป็นห้องที่ว่างเปล่าซะงั้น มองไปรอบๆห้องก็ไม่เห็นใคร ประตูก็ปิดล็อกกลอนจากด้านใน เป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีใครออกไปได้ ในห้องนี้ มีเพียงผมคนเดียวเท่านั้น พอคิดแบบนั้น ขนก็ลุกซู่ขึ้นมาเอง เสียวสันหลังวาบ ผมมั่นใจ 100 เปอร์เซ็นต์ ว่าผมไม่ได้ฝันแน่ๆ
“เชี่ยแล้วกรู” ผมค่อยๆปลดล็อกประตู โดยสายตายังจ้องอยู่ในห้อง ผมกลัวว่า ถ้าหันหลังแล้วมันจะโผล่มาจับแขนหรือขาผมไว้ (ผลพวงจากการดูหนังผีมากเกินไป) แต่ก็อย่างว่าแหละ ใครไม่เจอเอง ไม่รู้หรอก ว่ามันหลอนขนาดไหน
พอเปิดประตูออกมาได้ ผมโกยแน่บออกจากบ้านเลย ไปโดนผีหลอกข้างนอก ก็ยังดีกว่าโดนในบ้าน ที่ก็แคบ วิ่งหนีได้ไม่สะดวก (ผมคิดงั้นจริงๆหนะ) ผมวิ่งไปหาไอ้หมีก่อนเลย เปิดประตูผัวะเข้าไป ด้วยสีหน้าตื่นๆ ซีดๆ ทุกคนในวงไพ่มองมาที่ผมเป็นตาเดียว คงจะสงสัย ไอ้นี่เป็นไร 55555555 อยากจะบอกจริงๆว่า กรูโดนผีหลอกโว๊ย แต่หลอกยังไง ขอไม่บอกดีกว่า
ไอ้หมีลุกจากวิ่งไพ่เดินมาหาผม หน้ามันดูงงๆ ผมมองหน้ามัน น้ำลายหนืดคอ พูดไม่ออก อย่างน้อยก็รู้ว่า ตอนนี้ผมปลอดภัยแล้วหละ รู้สึกโล่งอก ตัวเบาหวิว (เอ๊ะ รึเมื่อกี้ผีมันขี่หลังผมมา ตัวเลยหนักๆ) ไอ้หมีจูงผมออกมาลานห้องโถ่ง ผมมองหน้ามันไม่วางตา กลัวจะเป็นผีปลอมตัวมาอ่ะ ตอนนั้นคิดแบบนั้นจริงๆนะเอ้า
“เป็นอะไร” มันจับแขนผมเขย่าเบาๆ
“กรู......กรู....ก....”ผมพูดไม่ออก น้ำตาร่วงเผาะๆอีกแล้ว สำออยจริงกรู ไอ้หมีมันก็ตกใจ
“เฮ้ย......มรึงเป้นอะไร บอกกรูซิ มรึงเป็นอะไร” ผมได้แต่ก้มหน้า สะอื้นจนตัวสั่น
“กรู.....ฮึก..ฮึก....กรูโดน....ฮึก” มันไม่รอให้ผมพูดจบ มันดึงตัวผมเข้าไปกอด แล้วลูบหัวเบาๆ
“โอ๋ๆๆๆ ไม่ร้องนะ ใจเย็นๆนะ ไม่ว่ามรึงจะเป็นอะไร กรูอยู่นี่ กรูจะไม่ยอมให้มรึงเป้นอะไร” มันกอดผมแน่นขึ้น ตอนนี้ผมเริ่มตั้งสติได้แล้ว ค่อยๆเงยหน้ามองหน้ามัน เห็นแววตาที่ห่วงใยของมัน ทั้งๆที่มันยังไม่รู้เลยว่าผมเป็นอะไร ผมปาดน้ำตาออก
“มรึง........กรูโดนผีหลอก” พูดจบไอ้หมีผงะเล็กน้อย
“เฮ้ย....” มันเหลียวซ้ายแลขวา
“มรึงเจอที่ไหน คิดไปเองรึเปล่า”
“กรูนอนอยู่ในห้อง แล้วมันก็จะมาปล้ำกรู แต่กรูคิดว่าเป้นมรึง กรูไม่ยอม กรูเลยถีบมันตกเตียง แล้วพอกรูเดินไปเปิดไฟ แม่งก็ไม่มีใครอยู่ในห้อง ประตูก็ล็อกด้านในอยู่ กรูเลยออกมาหามรึง” ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งมาก
“กรูไม่กลับไปนอนห้องนั้นอีกแล้วนะมรึง” ผมดึงแขนเสื้อมันไปมา เหมือนเด็กอ้อนขอขนมจากพ่อ
“มรึงใจเย็นๆก่อนนะ อาจจะไม่มีอะไรก็ได้” แต่หน้ามันตื่นมากเลยนะ เนี่ยนะบอกว่าไม่มีอะไร
“แล้วเอาไงอ่ะ”
“เข้าไปข้างในก่อนดีกว่า ปะ” แล้วมันก็เปิดประตู พาผมกลับเข้าไปนั่งในวงไพ่ ดูทุกคนก็ยังตั้งหน้าตั้งตาหาตังกันต่อไป
ไอ้หมีมันก็ไม่มีใจจะเล่นแล้วหละ ซักแป๊ปพี่ฝนแกก็เขยิบมานั่งใกล้ๆผม
“มีอะไรรึเปล่าหนุ่ม” หน้าตาพี่แกดูสงสัยสุดๆ ผมไม่อยากบอก กลัวว่าพี่แกจะกลัว ก็เลยได้แต่ยิ้มๆให้
“มีอะไรก็บอกได้นะ” ดูท่าผมจะโกหกไม่เก่งเลย ผมค่อยเขยิบเข้าไปใกล้ๆแก แล้วกระซิบเบา
“ผมโดนผีหลอกครับพี่” เท่านั้นแหละ พี่แกผงะออกเลย
“จริงหรอ ที่ไหนอ่ะ” แต่คราวนี้พี่แกคงตกใจ เผลอพูดซะเสียงดังเชียว
“เบาๆพี่ เดี๋ยวคนอื่นตกใจ เจอที่ห้องผมอ่ะ” ผมค่อยๆจุ๊ปาก กระซิบบอกแก
“แล้วทำไงอ่ะ” ผมได้แต่สั่นหน้า
“แล้วจะนอนที่ไหนอ่ะ”
“ไม่รู้อ่ะพี่ เดี๋ยวไปขอเพื่อนๆนอนด้วยอ่ะ ถ้าให้กลับไปห้องนั้นไม่ไหวอ่ะ”
“เอางี้มั้ยล่ะ มานอนห้องพี่ก็ได้” ข้อเสนอแกนี่น่าสนใจนะ แต่ก็น่าเกรงใจอยู่ไม่น้อยเลย
“ไม่ดีกว่าพี่ ผมเกรงใจอ่ะ พี่เป็นผู้หญิงด้วย”
“ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนี่ น้องในแผนกทั้งคน จะทิ้งได้ไง” ได้ยินแบบนี้เล่นเอาผมพูดไม่ออกเลยแฮะ
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ ผมเกรงใจอ่ะพี่ ไอ้ทศด้วย เดี๋ยวหาแถวนี้แหละ ดูท่าจะมีหลายคนที่ได้นอนในวงไพ่” พี่ฝนแกก็ยิ้มออกมาได้ ดีๆ เดี๋ยวพาลจะนอนไม่หลับกันไปหมด ผมคิดจริงๆแหละ ว่าวันนี้ได้นอนในวงไพ่ ถึงคนจะเยอะ แต่ก็อุ่นใจกว่าแยะ ส่วนไอ้หมีน่ะหรอ เห็นมันนั่งหน้าเครียดอยู่เดี๋ยวเดียว ตอนนี้ยิ้มร่าจั่วไพ่ใหญ่เลย เฮ้อ......กรูจะพึ่งมรึงได้มั้ยเนี่ย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
