เหอๆๆๆ ไม่มีใครทายถูกเรยยยยย อยากให้ๆๆๆๆๆ
แต่ก็ไม่เป้นไร เอาเก็บไว้ถามคราวหน้าละกันเนอะ ไหนๆก็ไม่มีใครทายถูกแระ เฉลยในตอนนี้เลยละกานนนนน
ปล.ต้อนรับสมาชิกใหม่ชมรมหมีกินเป็ดทุกคนนะจ้ะ และก็ขอบคุณสมาชิกที่รักกันเหนียวแน่นหนึบ ขอให้รักกันต่อไปนานๆๆๆๆๆ รวมทั้งขอบคุณมากมายสำหรับกำลังใจอันล้นหลาม
จะช้าอยู่ใยไปต่อกันเลยดีกว่า
..............................................
องก์ที่ 45
เช้านี้เป็นเช้าที่ไม่อยากตื่นเลย ผลพวงจากการตลอนทัวร์กับไอ้หมีเมื่อวาน ปวดเมื่อยเนื้อตัวไปหมด กว่าจะขุดซากตัวเองออกจากที่นอนได้ก็เกือบเจ็ดโมงครึ่ง แต่อาศัยว่าที่พักใกล้ที่ทำงาน เลยไม่ต้องรีบเหมือนใครบางคนแถวนี้ (...มีเสียงแว่วๆดังมาว่าไม่ยอมให้มันย้ายมาอยู่ด้วยเอง...)
ไปถึงบริษัทก็เกือบ 8 โมง ที่น่าตกใจคือพอเดินไปที่โต๊ะทำงาน มีโทรศัพท์ของผมที่หายไปอยู่บนนั้น ใครนะ ใครเอามาวางไว้ ทั้งดีใจที่ได้ของคืน แล้วก็แปลกใจที่มันกลับมา
“แก้ว เห็นมั้ยว่าใครเอาโทรศัพท์มาวางโต๊ะเราอ่ะ” ผมเดินไปถามเพื่อนโต๊ะข้างๆ
“ไม่อะจ้ะ พอดีแก้วเพิ่งมาเหมือนกัน”
“เฮ้ยๆไม้ เห็นป่ะว่าใครเอาโทรศัพท์มาวางบนโต๊ะเรา” ผมเที่ยวเดินถามเพื่อนๆในแผนกแต่ก็ไม่เห้นมีใครรู้ พี่ฝนน่ะหรอ คงไม่ใช่หรอก เพราะแกเข้าสายกว่าผมด้วยซ้ำ
และที่พึ่งสุดท้ายของผมคือป้าแม่บ้าน แล้วก็จริงดังคาด ป้าแกเห็นตอนที่มีคนเดินมาที่โต๊ะผม แต่ไม่เห้นว่าเอาอะไรมาวางรึเปล่า แต่อย่างน้อยมันก็เป้นเบาะแสได้ดี
“เฮ้ยมรึง กรูเจอโทรศัพท์แล้วนะ” ผมโทรไปหาไอ้หมีที่แผนก ดูเสียงมันตกใจไม่น้อย
“มรึงรู้มั้ยว่าใครเอามาคืน”
“ไอ้ที” มันชื่อ ที อยู่แผนกเดียวกับไอ้หมีนั่นแหละครับ เพิ่งเข้ามาใหม่ ทำงานได้แค่เดือนกว่าๆเองมั้ง แล้ววันที่ไปทะเล มันก็ได้นอนบ้านหลังเดียวกับผม(ห้องผีสิง)ห้องข้างๆกันนั่นแหละ ถ้ามันจะเอาไปเพราะอยากได้ แล้วมันจะเอามาคืนผมทำไม ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ รึว่ามันไปเจอ โอ๊ย ยิ่งคิดยิ่งสับสน
“เดี๋ยวกรูถามให้”
“ไม่ต้อง กรูอยากถามเอง มรึงเงียบๆไว้ก่อน กรูอยากพิสูจน์อะไรบางอย่างด้วย” ผมบอกให้ไอ้หมีใจเย็นๆก่อน ไม่งั้นไก่ตื่นหมด
“มรึงแน่ใจนะ”
“อืม กรูไม่เคยแน่ใจอะไรเท่าครั้งนี้เลย” ผมอยากรู้จริงๆ ผมปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปจนบ่ายกว่า ทั้งๆที่ใจอยากรู้จะแย่ แต่ก็นะ งานมันเยอะอ่ะ กว่าจะเคลียร์หมด อะไรนักหนาไม่รู้ (พาลอีกแระกรู) พอบ่ายกว่าๆ ผมตัดสินใจโทรไปหาไอ้ที ที่แผนกมัน
ตื๊ดดดดดดด ตื๊ดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดด
“IT ครับ”
“ขอสายทีครับ” ผมกรอกเสียงลงไป ซักครู่ไอ้ทีก็มารับสาย
“ครับผม” เสียงมันดูดี พอๆกับหน้าตามันเลยแฮะ
“ทีหรอ นี่พี่หนุ่มนะ”
“.............เงียบ............”
“ฮัลโหล.....ได้ยินมั้ยครับ” อย่ามาทำเงียบได้มะเนี่ย
“อ่า ครับ” เสียงตะกุกตะกัก ส่อพิรุธเชียวมรึง
“เราเก็บโทรศัพท์พี่ได้จากไหนหรอ”ยิงคำถามตรงประเด็น
“เอ่อ.......ผมเห็นมันตกอยู่ในบ้านพักอะครับ”
“เก่งจังเนอะ รู้ว่าเป็นของพี่ด้วย” แค่ดูเบอร์ก็รู้ละ กรูนี่โง่เจง
“เรื่องพี่หนุ่ม ผมรู้หมดแหละครับ” นั่นไง เชี่ยแล้วมั้ยกรู
“ยังไงหรอ” แกล้งโง่ไว้ก่อนละกัน
“เอ่อ ตอนนี้ผมไม่ค่อยสะดวกอะครับพี่ ถ้าไงเดี๋ยวผมโทรหาพี่อีกทีดีกว่าครับ”
“อ๋อไม่เป้นไร พี่แค่จะโทรมาขอบใจน่ะ”
“แต่ผมอยากคุยอย่างอื่นอีกน่ะครับ” อ้าว ชักยังไงๆแล้วมั้ยล่ะ
“มีอะไรรึเปล่า ถ้าเรื่องเงินน่ะพี่ไม่มีให้ยืมหรอกนะ” หัวเราะขำๆแก้เครียด เหอๆๆๆๆ
“เปล่าครับพี่ ไหนๆผมก็เก็บโทรศัพท์พี่ได้ จะไม่เลี้ยงข้าวผมซักมื้อหรอครับ” นั่นเชียว เอากรูแล้วมั้ยล่ะ
“อืมๆ ก็ได้ๆ จะกินไรว่ามาละกัน แต่เอาแบบไม่แพงนะ” ดักคมันไว้ก่อน จะคุ้มกับที่ได้โทรศัพท์คืนมั้ยเนี่ยกรู
“ไปกันแค่สองคนนะพี่ ผมไม่อยากให้มีคนอื่นไปด้วย” ส่อเค้าลางร้ายมาแระ
“แล้วแต่เราละกัน” เอาไงเอากัน คงไม่มีอะไร อีกอย่างแค่ 2 คน คงพูดอะไรได้สะดวกกว่า
“งั้นเลิกงานเจอกันนะพี่ เดี๋ยวผมเดินไปหาที่แผนก”
“เฮ้ย เย็นนี้เลยหรอ เออๆๆ ก็ได้” หลังจากวางจากมัน ผมโทรไปบอกไอ้หมีก่อนเลย ตัวอย่างมีให้เห็นเยอะแยะ เผื่อเกิดอะไรไม่ดี อย่างน้อยจะได้มีคนชี้เบาะแสได้ว่าผมไปกับไอ้ที
..............................................................................
“เออมรึง เอาเป้นว่าเรื่องนี้เดี๋ยวกรูจัดการเอง มรึงเฉยๆไว้ละกัน” ผมตัดบทหลังจากที่มันพยายามจะไปกับผม
“มรึงเชื่อใจกรูดิ มันไม่มีอะไรหรอก ก็แค่เลี้ยงข้าวมันมื้อเดียวเอง” เมื่อมันเห็นผมยืนกรานขนาดนี้ มันก็ทัดทานอะไรไม่ได้มาก
“เอาเป้นว่า มีอะไรก็โทรหากรูละกัน”
...................................
........................................
เลิกงาน ไอ้ทีมาหาผมที่แผนก ผมยังไม่ทันจะได้ปิดเครื่องเลยด้วยซ้ำ
“มาเร็วจังนะ ของฟรีนี่ไม่พลาดเลยอะดิ” ผมแซวมันระหว่างเก็บของ ปิดเครื่อง
“ถึงไม่ฟรีแต่ถ้าไปกับพี่ เร็วกว่านี้ผมก็มาได้นะ” ชะงักเลยผม ไม่กล้ามองหน้ามันแฮะ
“จะกินอะไรอ่ะ” :m29:ผมเปลี่ยนเรื่องดีกว่า
“พี่ชอบกินร้านไหนอะ ผมไปร้านนั้นแหละ”
“เฮ้ย เอาที่เราอยากกินดิ ตามใจพี่เดี๋ยวก็พาไปกินข้าวแกงในตลาดเลยหนะ เอาป่ะ”
“โหยพี่ ไม่ลงทุนเลยอ่ะ ผมเก็บโทรศัพท์พี่ได้เชียวนะ”
“เราเก็บได้ที่ไหนหรอ” เปิดประเด็นมาก็ดีละ
“ก็ เอ่อ ในบ้านพักหนะพี่ ผมอยากกิน KFC อ่ะ รีบไปเหอะพี่ผมหิวแล้ว”
เปลี่ยนเรื่องเร็วเชียวมรึง พอไปถึงร้าน มันเลือกนั่งโต๊ะมุมในสุด ก็ไม่เชิงลับตาคนหรอก แล้วมันก็เดินไปสั่งเอง บอกว่าเดี๋ยวผมเลือกไม่ถูกใจมัน พอจะให้ตัง มันก็ว่าเดี๋ยวเอาใบเสร็จมาเบิกอีกที ผมก็เลยได้แต่นั่งรอ ซักพัก มันเดินกลับมาพร้อมถาดใส่ไก่ทอด
มีไก่ชิ้นใหญ่ 1 ถัง (6ชิ้น),เฟรนฟราย ใหญ่,ไก่ป็อป,ข้าวยำไก่แซบแล้วก็ข้าวอบหม้อดิน พร้อมกับแป๊ปซี่แก้วใหญ่ 2 แก้ว
“เยอะขนาดนี้ จะกินหมดมั้ยเนี่ย เท่าไหร่เนี่ย” ผมกำลังจะคว้าใบเสร็จจากในถาด แต่ไอ้ทีมันก็คว้าไปซะก่อน
“มื้อนี้ผมเลี้ยงเองดีกว่า”
“อ้าว อะไรกันเนี่ย”
“ก็ดูราคาแล้วมันไม่แพงอ่ะ เอาเป้นว่า มื้อนี้ผมเลี้ยงเองละกัน พี่ค่อยเลี้ยงผมมื้อหน้า” ว่าแล้วมันก็จัดแจงจาน มีดให้ผม
“กินเหอะพี่ ผมหิวแล้ว” มันตัดบทแล้วก็จิ้มไก่ไปหั่นๆๆๆๆ ผมก็เลยทำไรไม่ได้
ดีซะอีกจะได้ไม่เปลือง
ผมกำลังจิ้มไก่ป็อปเข้าปาก ไอ้น้องทีมันก็เอาชิ้นไก่ที่มันหั่นๆๆๆแล้วมาใส่จานผม ผมมองหน้ามันเชิงถาม
“จะได้กินง่ายๆไงพี่”
แล้วมันก็ตั้งหน้าตั้งตากินในส่วนของมัน ตอนนี้ผมเริ่มฉุกนึกอะไรได้ ที่มันทำให้ผม มันเหมือนการกระทำที่ไอ้หมีทำให้ผมเลย และถ้าผมไม่เข้าข้างตัวเองจนเกินไป นี่มันกำลังจีบผมอยู่ใช่มั้ย
กินไปได้ซักพัก ผมเลยอยากลองเชิง
“ที วันนั้นที่บ้านพักน่ะ” ผมหยุดไว้แค่นี้ดูปฏิกิริยาโต้ตอบจากมัน ดูมันหยุดไปแป๊ปนึง ก่อนจะละจากไก่ในจานมองหน้าผม
“อะไรพี่”
“เปล่าอ่ะ ไม่มีอะไร กินต่อเหอะ” จนแล้วจนรอดผมก็ได้แค่คิดไปเอง ไม่ได้ถามจริงๆจังๆซักที แต่ก็กลัวคำตอบที่จะได้รับเหมือนกัน
หลังจากอิ่มมันขอตัวไปเข้าห้องน้ำโดยให้ผมนั่งรออยู่ก่อน แป๊ปนึงมันก็กลับมา พร้อมถ้วยไอครีม swensen ในมือ แล้วยื่นให้ผม
“ผมรู้ว่าพี่ชอบกิน
อ่ะ” ผมรับถ้วยไอครีมมาอย่างงงๆ
“วันนี้พี่ต้องเลี้ยงเรานะเนี่ย ทำไมมาซื้อให้งี้ละ”
“เอาเหอะพี่ ผมอยากเลี้ยง” แล้วมันก็เดินยิ้มกริ่มนำหน้าผมที่เดินตามอย่าง งงๆ
มันขับรถมาส่งผมที่หอ ไอ้ที หรือน้องที อายุอ่อนกว่าผม 1 ปี เป็นลูกคนสุดท้องในบรรดาพี่น้อง 3 คน พ่อแม่ทำธุรกิจอะไรซักอย่าง แต่มันไม่อยากทำ มันอยากหาประสบการณ์ก่อน เป็นเด็ก กทม โดยสายเลือด ทั้งนิสัยใจคอ กิริยาท่าทาง เป็นเด็ก กทม ขนานแท้
บ้านมันอยู่ห่างจากที่ทำงานราวๆเกือบชั่วโมง (ถ้าขึ้นทางด่วน) เท่าที่ดู เป็นคนที่ค่อนข้างสะอาด เนื่องจากในรถดูเนี๊ยบมาก ผิดกับไอ้หมีเลย (.......ผัวะ........)
“วันนี้ขอบคุณมากเลยพี่ที่มากินข้าวเป็นเพื่อนผม” ผมก็ได้แต่ยิ้มให้แฮะๆ เจอแบบนี้ก็เขิลเหมือนกันแฮะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
