หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[korn1983]

  คิดถึงๆ

[● MaYa~Boy ●]

อ่านทีไรก็น่ารัก

[K.Pupoom]

ตอนที่.....115

 

ถุงยางยี่ห้อใหม่
ผลิตจาก "พอลิไอโซพรีน" แล้วไงอ่ะ ใช้แล้วไม่เจ็บ"ตรูด"หรอไง

นั่งอ่านห่อถุงยางที่เมื่อคืนถูกใช้แล้วฉีกกระจัดกระจายไปทั่วห้องด้วยความรีบ

"บาง......... สัมผัสดุจธรรมชาติ"

แล้วไงอ่ะ จะบางจะหนา จะเรียบจะขรุขระ แล้วไงไม่ทราบได้
ช่วยคิดนวัตกรรมใหม่เพื่อคนเป็นรับบางเถอะ แบบว่า ใช้แล้วไม่เจ็บไม่แสบไม่จุกมีแต่สนุกสนาน"อะไรเงี้ย"

ก็ได้แต่นั่งบ่นในใจ เก็บขยะในห้องไปใส่ถัง เก็บเสื้อผ้าไปใส่ตะกร้า
ชุดชั้นในเต็มตะกร้าอีกแล้วก็เลยเอาไปแช่น้ำยา แล้วก็กวาดถูห้องตามปรกติ
พี่พีทออกไปทำงานตั้งแต่เช้าแล้ว ตั้งแต่ผมยังไม่ตื่น ทิ้งไว่แต่กระดาษโน๊ตที่กระจกว่า

"มีงานด่วน เห็นหลับสบายเลยไม่อยากปลุก รักเวอร์ๆ" ลองปลุกดูสิ แม่จะงับหูให้
วันนี้ก็เลยอยู่บ้านอีกวันหนึ่ง แต่วันนี้คงไม่เหงาหรอกเพราะว่ามีคุณย่าอยู่ด้วย......
กวาดถูห้องเสร็จก็เล่นเอาเหงื่อซึมหน้าผาก ลงไปข้างล่างไปดูคุณย่าสิว่าทำอะไรอยู่
"อรุณสวัสดิ์ครับบบบ" แหกปากตั้งแต่ยังไม่ลงมา แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ
อย่าบอกนะว่าวันนี้คุณย่าก็ไม่อยู่  ไม่เอานะ เค้าไม่อยากอยู่บ้านคนเดียวอ่ะ
"คุณย่าาาาาาาาาาา"
"ว่าไงลูก เอ๊ะอะ  อะไร"
"ทำอะไรอยู่ครับ"
"ตัดใบเตยอยู่ลูก จะเอาไปทำขนม"
"ทำขนมอีกแระ แล้วพี่พีทออกไปนานยังอ่ะครับ"
"ได้สักพักแล้วนะลูก ข้าวปลาก็ไม่ทานบอกว่ารีบ หนูไม่ไปทานข้าวละลูกไม่หิวหรือไง"
"หิวครับ แต่ยังไม่มาก เดี๋ยวน้องภูช่วยนะครับ"
"งั้นมาหอบไปวางตรงโน้นลูก เดี๋ยวย่าจะล้าง แค่นี้พอแล้ว"
"คุณย่าจะทำขนมอะไรหรอครับ"
"ขนมชั้น จ้ะ"
"ต้องใช้ใบเตยเยอะขนาดนี้เลยหรอครับ"
"ใช่จ้ะ ว่าจะทำสักสีละสามถาด"
"จะเอาไปขายที่ไหนหรอครับ"
"ฮ่าๆๆ เปล่าๆ พอดีหลานชายเพื่อนย่าเขาจะบวชนะลูก ก็เลยทำไปช่วยเขา"
"คุณย่าบอกว่าสีละสามถาด ถาดใหญ่อะนะ"
"ใช่"
"แสดงว่าทั้งหมดก็..."
"9 ถาดจ้ะ"
"9 ถาดทำกันสองคนเนี่ยนะ"
"อื้ม ย่าทำคนเดียวยังไหว"
"เดี๋ยวก็เป็นลมคาเตาพอดีอ่ะคุณย่า"
"ไม่มีทางระดับย่าซะอย่าง ไปๆทานข้าวเดี๋ยวจะได้มาช่วยย่า"
"ครับ" โทรตามลูกสมุนดีกว่า เดินเข้าไปตักข้าว แล้วก็มานั่งทาน หยิบโทรศัพท์มาโ?รหา ไอ้โยชิ
"ว่าไงพี่ภู คิดถึงโยชิแต่เช้าเลยหรอออออ"
"แกอยู่ไหน ไอ้โยชิ"
"บ้านพี่อิค มีไรหรอ"
"คุณย่าจะทำขนมอ่ะ"
"จะให้โยชิไปช่วยใช่ไหมล่ะ เดี๋ยวถามพี่อิคก่อนนะว่าจะไปด้วยเปล่า" แล้วไอ้โยชิมันก็ตะโนถามสามีมัน    "พี่อิคคคคค พี่อิค โยชิจะไปบ้านพี่ภูไปช่วยคุณย่าทำขนมพี่อิคจะไปไหม?  ฮัลโหลพี่ภู"
"ไอ้อิคว่าไง"
"โอเค เดี๋ยวเจอกันนะ เดี๋ยวโยชิไปอาบน้ำก่อน"
"เออ ขอบใจมากน้องรัก"

"ไม่ตักต้มยำในหม้อมาทานอ่ะลูก" คุณย่าเดินเข้ามาพร้อมหอบใบเตย
"ต้มยำอะไรอ่ะครับ"
"กุ้ง"
"โอ้ ว้าว ว้าว ว้าว" ผมเดินไปตักต้มยำกุ้งมาทาน คุณย่านั่งคั้นน้ำใบเตย
"เห็นพี่เขาบ่นอยากทานเลยทำให้ พอทำแล้วก็ไม่ทานไม่รู้จะรีบอะไรนักหนา"
"เห็นแปะโน๊ตไว้ว่ามีงานด่วนอ่ะครับ"
"ก็ตื่นซะสายเชียว ข้าวปลาเลยม่ต้องทานกัน"
"คุณย่าขนมชั้นนี้ใช้นึ่งใช่ไหมครับ"
"ใช่จ้ะ ต้องนึ่งทีละชั้น สลับสีกัน ยิ่งแต่ละชั้นบางเท่าไรยิ่งแสดงความพิถีพิถันของผู้ทำ"
"อืมมมม"
"แล้วต้องลอกออกจากกันง่ายด้วยนะ แสดงว่าไม่ขี้เหนียวกะทิ"
"ขนมนี้ก็สะท้อนถึงคนทำได้เลยนะครับ"
"ใช่จ้ะ"
"ใบเตยสีเขียว อัญชันสีม่วง แล้วสีอะไรอีกสีอ่ะครับ"
"สีชมพูจ้ะ ใช้สีผสมอาหาร"
"อ่าว ไม่มีสีธรรมชาติหรอครับ ใช้ดอกกุหลาบได้ไหมคุณย่า "
"มันจะไม่สดทำสีผสมอาหารน่ะสิลูก คนเขานิยมกัน สีชมพูนะ แต่ย่าชอบสีเขียวมากกว่าเวลาทานหอมดี"
"น้องภูก็ว่างั้น"

นั่งคุยกับคุณย่าไปทานข้าวไปจนอิ่ม แล้วก็มานั่งช่วยคุณย่าเตรียมโน้นเตรียมนี้
อย่างน้อยในภายภาคหน้า ตกงานหรือไม่มีงานทำกจะได้มาขายขนมชั้น อิอิ
ในกรุงเทพหาทานอร่อยๆยากจะตาย แม้แต่ที่ต่างจังหวัดก็เถอะ
ทำขายส่วนมากจะใส่วัตถุดิบไม่เต็มที่ รสชาติออกมาเลยไม่จัดจ้านตามสูตร
จะหาทานได้อร่อยๆก็ต้องตามงานบุญงานบวชงานแต่งเนี่ยแหละ......

งืดๆๆ งืดๆๆ  งืดๆๆ

"ตื่นแล้วหรอ" ผมรับโทรศัพท์ พี่พีทก็ถามทันที
"ยังมั้ง"
"ทำอะไรอยุ่"
"ช่วยคุณย่าทำขนม"
"คุณย่าทำขนมอีกแล้วหรอ"
"อืม"
"แล้วนี้ทานข้าวหรือยัง"
"เรียบร้อยแล้ว มีต้มยำกุ้งด้วยนะ คุณย่าบอกว่าทำให้พี่พีท แต่พี่พีทก็ไม่ยอมทาน คุณย่าน้อยใจมาก"
คุณย่าเหลือบมามองผมแล้วก็แอบอมยิ้ม อิอิ
"จริงดิ ฝากขอโทษคุณย่าด้วยนะ พอดีมีงานด่วนเข้ามาน่ะ"
"คุณย่าบอกว่าไม่ยกโทษให้"
"พูดเองล่ะสิ คุณย่าไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้นหรอก แล้วนี้คุณย่าทำขนมอะไร"
"ขนมชั้น"
"ฉันรักเธอนะ แค่นี้นะทำงานก่อน" แล้วพี่พีทก็วางสายไปเลย

"โทรมาเช็คว่าหนูตื่นหรือยังล่ะสิ คงจะเป็นห่วง"
"ขี้เวอร์พี่พีทอ่ะ"
"ฮ่าๆๆๆ เดี๋ยวเขาไม่ห่วงแล้วจะรู้สึก"
"เง้อ คุณย่าอ่ะ"

ติ๊งน่อง ติ๊องน่อง  น่องน่องน่องน่องน่อง

"ใครมันกดออดแบบนี้เนี่ย น้องภูไปดูสิลูก"
"ครับ " รถไอ้อิค ผมกดรีโมทเปิดประตูให้ แล้วรถก็เข้ามาจอดในบ้าน
ไอ้โยชิเดินลงมา พร้อมถุงอะไรไม่รู้เยอะแยะในมือ แล้วไอ้อิคก็มาช่วยถือ
"รอนานไหม"
"ไม่ได้รอ"
"โห ไรว่ะ อุตส่าห์รีบมา "
"แล้วถืออะไรมาเยอะแยะเนี่ย"
"แม่กูฝากเอามาให้คุณย่าน่ะ แล้วกูก็ซื้อขนมมาฝากมึงด้วย"
"คุณย่าอ่ะพี่ภู"
"ในครัวน่ะ "
"ทำขนมอะไรหรอวันนี้"
"ขนมชั้น คุณย่าจะเอาไปช่วยงานบวชน่ะ"
"โอ้ ว้าว คุณย่าาาาาาาา โยชิมาช่วยแล้วววววววว"
แล้วไอ้โยชิมันก็ถลาเข้าไปในครัวก่อนใคร ไอ้นี้มันขี้ประจบไม่รู้เหมือนใคร เนอะ
"อ่าว ทานข้าวมาหรือยังลูก"
"เรียบร้อยแล้วครับ ว่าแต่คุณย่ามีอะไรทานบ้างอ่ะ"
"ในตู้นะลูก เปิดดูเลย แล้วเจ้าอิคล่ะ"
"อยู่นี่ครับ  คุณแม่ฝากของมาให้ด้วยครับ"
"ขอบใจมาก ขอบใจมาก ฝากขอบใจแม่เราด้วยนะ วางบนโต๊ะนั้นแหละลูก"
"เดี๋ยวอิคช่วยนะครับ"
"จุดเตาแก๊ซแบบนั้นเป็นไหมลูก"
"น่าจะเป็นนะครับ"
"เดี๋ยวโยชิจุดเอง "
"ข้างนอกเลยลูก แล้วก็เอาซึ้งอันใหญ่นั้นตั้งเลยนะลูก ใส่น้ำไปครึ่งหนึ่ง"
"ครับ"แล้วไอ้สองคนผัวเมียนั้นก็ไปช่วยกันจุดเตาแก็ซ คุณย่าบอกว่าใช้เตาแก็ซจะคุมไฟง่ายกว่า
 ผมก็ช่วยคุณย่าละลายเเป้งแล้วเราก็ย้ายของไปนั่งทำกันข้างนอกจะได้ยกไปนึ่งได้สะดวก ใกล้ๆเตา
"นี้ถ้าใส่ผ้าแถบกับห่มสไบนะ เราเหมือนย้อนไปในสมัยโบราณเลย" ไอ้โยชิมันก็คิดได้เนอะ
"แกอยากใส่ผ้าแถบเกาะอก จะโชว์นมล่ะสิ"
"เปล่าซะหน่อยพี่ภูนิ "
"คุณย่าห่มสไบได้เพราะเป็นคุณหญิง แกห่มผ้าแถบเหมาะแล้วไอ้โยชิ"
"ทำไมอ่ะ"
"แกเป็นทาสในเรือนเบี้ยไง มีคนเอามาขัดดอกไว้"
"งั้นโยชิก็ต้องรับใช้พี่พีทสิ เวลากลางคืนอ่ะ"
"ฮ่าๆๆๆ" คุณย่าหัวเราะออกมาเสียงดัง หัวเราะทำไมเนี่ยคุณย่า
"ไปรับใช้ไอ้อิคผัวทาสของแกโน้น"
"งั้นพี่ภูก็เป็นเมียคุณหลวงงั้นสิ"
"ก็แหงล่ะ"
"คุณหลวงมีเมียเยอะน๊าาาาา ระวังเถ๊อะ"
"ไม่แคร์ เพราะเราเอาอยู่"
"น้องภูไปเอาธูปมาจุดลูก ย่าจะนึ่งขนมแล้ว"
"คุณย่าจะนึ่งขนมต้องบอกเจ้าที่เจ้าทางดวยหรอครับ" ไอ้โยชิมันถาม
"ฮ่าๆๆ เปล่าลูก จะจับเวลา ถ้าธูปหมดดอกแสดงว่าได้ที่แล้ว"
"อ่ออ โยชินึกว่าคุณย่าเล่นไสยศาสตร์ซะอีก"
"ฮ่า เปล่าๆๆๆ"
พวกเราช่วยคุณยาทำขนมกันไปได้หลายถาด กต้องพักเที่ยงเพราะะได้เวลาอาหารกลางวัน หิว
คุณย่าก็เลยผัดซีอิ๋วหมูให้เราทานกัน ง่ายๆ ใครอยากทานข้าวก็มีกับข้าวเมื่อเช้ายังอยู่อีกเพียบ
ซึ่งพวกเราก็ทานกันทั้งสองอย่าง ฮ่าๆๆๆ ทานกันอิ่มก็นังพักนิดหน่อยแล้วก็มาทำขนมกันต่อ เหลือสีชมพูสีสุดท้ายแล้ว
เราก้จะได้ขนมชั้นถาดใหญ่เก้าถาด สีสันสวยงาม หุหุ อร่อยที่สุดในพื้นพิภพ เอิ๊กๆๆ
คุณย่าก็จะทำให้พวกเราทานอีกต่างหาก จะได้ไม่ต้องมาเบียดเบียนบุญ ฮ่าๆๆ
"โยชิรู้แล้วว่าโยชิเรียนจบจะเรียนอะไรต่อ"
"เรียนอะไรลูก"
"ทำอาหารครับคุณย่า โยชิว่าโยชิเริ่มรักการทำอาหารแล้วล่ะ ถ้าได้เป็นเชฟก็คงจะดีไม่น้อย"
"อยากทานหรืออยากทำกันแน่"
"ก็ทั้งสองอย่างอ่ะ อิอิ"
"เค้าให้ทำเค้กสองปอนด์ทำไปทำมาจะเหลือแค่ปอนด์เดียวล่ะสิ เชฟโยชิอ่ะ"
"พี่ภูก็พูดไป"
"อยากเรียนอะไรก็เรียนไปเถอะ ทุกอย่างมีหนทางของมันเอง"
"ครับป๋ม"

นั่งทำขนมกันไปคุยกันไปผมว่าสนุกดีนะ ได้อยุ่กับคนที่รู้ใจได้ทำในสิ่งที่ชอบ
วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่พวกเรากระชับวงล้อมความสัมพันธ์ในครอบครัวให้แน่นขึ้น
 "เอ้ออออ เสร็จแล้วววววว  " ยืนชื่นชมผลงานของตัวเองด้วยความภาคภูมิ
ช่วยกันเก็บกวาดทำความสะอาด แล้วก็มานั่งพักดื่มน้ำเย็นๆ วันนี้เห็นคุณย่าอมยิ้มทั้งวันเลย
ไม่มีความสุขใดจะเท่าเห็นคนที่เรารักมีความสุขเลยเนอะ  อิอิ
อยากจะบอกว่า รอยยิ้มของคุณย่าเพียงครั้งเดียวก็ทำหัวใจผมพองโตไปทั้งวัน....

นั่งทานขนมกับชามะลิของคุณย่า อร่อยดีอ่ะ ขนมชั้นหวานๆทานกับชามะลิหอมๆ
"ย่าขอไปเอนหลังซะหน่อยนะลูก เมื่อยเหลือเกิน"
"งั้นคุณย่านอนตรงโซฟาเนี่ยแหละครับ เดี๋ยวน้องภูนวดหลังให้"
"เอางั้นเร๊อะ"
"เอางี้แหละครับ"
"งั้นเดี๋ยวโยชิ นวดขาให้"
"ขอบใจลูกขอบใจ"
แล้วคุณย่าก็นอนให้พวกเรานวดหลังนวดขาให้
"ดีๆ ตรงนั้นแหละลูก ดีๆๆ  เอ้อออออ นวดเก่งซะด้วยนะเรา"
"เดี๋ยวน้องภูไปเอายาคลายกล้ามเนื้อมาทาให้นะครับ"
"จ้ะ"
นั่งนวดนั่งบีบให้คุณย่ากันกับไอ้โยชิสองคน ไอ้อิคมันก็ได้แต่นั่งมองเพราะมันทำไม่เป็นหรอก
คุณย่าก็เหมือนจะเคลิ้มหลับ พวกเราก็ค่อยๆเงียบเสียง แล้วก็ค่อยๆเบามือลง
"คุณย่าหลับแล้ว" ไอ้โยชิกระซิบบอกผม
"งั้นเราไปข้างนอกกัน" ผมก็กระซิบบอกไอ้โยชิ แล้วก็พยักหน้าให้ไอ้อิค ออกไปนอกบ้านกัน
"พวกเราก็เก่งเนอะพี่ภู บีบจนคุณย่าหลับเลยอ่ะ อิอิ"
"คุณย่าคงเหนื่อยน่ะ"
"เมื่อเช้าโยชิเห็นมะม่วงหัวเหลืองหลายลูกเลย"
"เนี่ยแหละที่พี่ชวนแกออกมา"
"สวดยอดเลยลูกเพี้ย"
"เดี๋ยวแกจะได้รู้ว่า ศาตร์การปีนต้นไม้ชั้นสูงเป็นเช่นไร ฮ่าๆๆๆ"
"เดี๋ยวถ้าโดนดุกูไม่ช่วยนะเว้ย"
"กว่าพี่พีทจะกลับกอีกนาน มะม่วงหมดต้นพอดีอ่ะ"
"ใช่ พี่อิคนิ ป๊อด"
"เออ แล้วจะหาว่าคนหล่อไม่เตือน"
"ถ้าหล่อมากก็นอนฝังไปกับรากมะม่วงเลยมึง "
แล้วไอ้อิคมันก็นั่งเล่นอยู่ในสวนนั้นแหละ แล้วผมกับไอ้โยชิ ก็ปีนขึ้นไปบนต้นไม้
"ก่อนอื่นนะเว้ย แกตั้งเอาเท้าหยั่งๆกิ่งมันก่อน เพื่อมันเปราะ แล้วนี้ ระวังสุดๆ มดแดง"
"คราวทีแล้วมันเล่นโยชิซะเป็นผื่นทั้งตัวเลย"
"เรามาเบียดเบียนที่มันนี้หว่า ระวังหน่อย มันเจ้าถิ่น เวลาเก็บมะม่วงก็ระวังนะเว้ย อย่าโน้มไปจนเท้าลอย เดี๋ยวหน้าแหก"
"พี่อิค หยิบตะกร้านั้นมาใส่มะม่วงดิ๊"
"ตรงไหนอ่ะ"
"นั้นอ่ะ ข้างบ้านน่ะ เอาตะกร้อมารับมะม่วงด้วย"
"ถ้าพี่พีทมาเห็นตอนนี้นะ ไม่อยากจะคิด"
"กูยังไม่กลัวเลย มึงจะกลัวอะไรไอ้อิค อย่าปอดแหก"
"ก็สยองแทนมึง"
"อย่าพูดบ่อย เดี๋ยวนางมาจริงพวกเราจะซวย"
"เห้ยๆๆๆไม่ใช่พวกเรา มึงคนเดียว"
"ซึ้งอ่ะ ซึ่งงน้ำใจมึงมาก ปลวก!!!!!"
"ฮ่าๆๆๆๆ"
"พี่ภูๆๆๆ"
"อะไร"
"พี่ภูไม่อยากเข้าไปดูบรรยากาศใบ้านตัวเองหรอ"
"เป็นความคิดที่ดีว่ะ"
"ตอนนี้แหละเหมาะสุด ไม่มีคนอยู่ด้วย"
"จะโดนตำรวจจับเปล่าว่ะ"
"เราก็บอกว่ามะม่วงมันหล่นไปฝั่งโน้นเลยปีนไปเก็บไง แบบเนี่ย" แล้วไอ้โยชิมันก็โยนมะม่วงข้ามรั้วไป
"กูว่ามึงแล้วก็เมียกูเนี่ย หยุดความคิดนั้นได้แล้ว แค่ปีนต้นมะม่วงก็มากพอแล้ว"
"หุบปาก!!!!!!"
"ก็ไม่เห็นด้วยอ่ะ"
"งั้นมึงก็ดูต้นทาง ถ้ามีใครมาก็ร้องเพลง ณ บัดนาว พี่บี้ บอกพวกกูนะ"
"เห้ย ไม่เอา เห้ยมึง มันผิดกฏหมายนะเว้ย เข้าไปบ้านคนอื่นอ่ะ เห้ยยย "
ไม่มีใครฟังมันหรอกไอ้อิคอ่ะ เพราะตอนนี้ผมกระโดดดข้าววรั้วมาแล้ว
ทันทีที่ได้เหยียบเข้าบ้านตัวเองน้ำตามันก็เหมือนจะรื้นขึ้นมาทันที.....
"พี่ภู โอเคเปล่า?"
"โอเคสิ ป่ะ สำรวจกัน"
"แล้วเราจะเข้าบ้านยังไงอ่ะ"
"หลังบ้านใต้กระถางต้นไม้มีกุญแจเข้าบ้านทางด้านหลัง ตามพี่มา"
ผมกับไอ้โยชิก็ลัดเลาะมาตามรั้วบ้านแล้วเข้าไปทางหลังบ้าน ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ผมหยิบกุญแจใต้กระถางต้นไม้
มันก็ยังอยู่เหมือนเดิม ไขเข้าไปในบ้านได้ตามต้องการ ทุกอย่างยังคงอยู่ถูกคลุมด้วยผ้าสีขาว
เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นยังอยู่เหมือนเดิม สิ่งที่เพิ่มเติมมาคือฝุ่นเท่านั้น แล้วก็แมงมุม
ผมเดินสำรวจไปทั่ว มองไปรอบบ้าน สิ่งที่เคยทำกับพ่อกับแม่ วนมาในหัวเป็นภาพฉายซ้ำแล้วซ้ำอีก
ทุกมุมที่เราเคยใช้ชีวิตร่วมกัน เป็นหนังฉากที่ค่อยๆแสดง เป็นเรื่องราว
ก็เลยต้องแอบเอาชายแขนเสื้อมาซับน้ำตา .....
"พี่ภู โอเคนะ"
"อื้ม"
"โยชิไม่น่าจะชวนพี่ภูมาเลยอ่ะ พี่ภุเลยเศร้าเลย"
"ไม่เป็นอะไรหรอกน๊า มันก็แค่คิดถึงเรื่องเก่าๆ ไปดูห้องนอนพี่กันไหม"
"ไปๆๆๆ"
แล้วเราสองคนก็ขึ้นไปชั้นบนกัน เปิดประตูเข้าไปในห้องนอน ทุกอย่างยังเหมือนเดิม
ไม่มีมุมไหนเลยที่เปลี่ยนไป ขอบคุรคนที่ซื้อบ้านไปนะ ที่เขาไม่ทำลายความทรงจำดีๆของผม
"ตุ๊กตาเต็มเลยอ่ะ เราเอากลับไปได้ไหมอ่ะ"
"ไม่ได้หรอกโยชิ เราขายให้เค้าไปแล้วเท่ากับว่าเรากำลังจะลักทรัพย์นะ มันบาป"
"อือออ อยากรู้จังว่าใครเป็นเจ้าของเนอะ"
"เพื่อนคุณย่าน่ะ พี่ก็ไม่รู้จักเหมือนกัน"
"เขาคงรวยมากอะเนอะ ถึงได้ซื้อทิ้งไว้แบบนี้"
"ก็คงงั้นอ่ะ"
"บ้านหลังใหญ่เวอร์อ่ะ ให้โยชิเข้ามาคนเดียวก็คงไม่กล้าอ่ะ"
"ฮ่าๆๆๆ ไปดุห้องอื่นกัน มีห้องลับด้วยนะ"
"จริงดิ"
"ตามมา"
ผมก้เดินไปที่ตู้โชว์แล้วก็เลื่อนตู้โชว์ออกไปข้างในเป็นห้องคาราโอเกะ
"สุดยอดอ่ะ ใครจะไปคิดว่าหลังตู้โชว์จะมีห้องอีก ทำได้ไงเนี่ย โหย สุดยอดอ่ะ"
"ฮ่าๆๆๆๆ "
"พี่ภูยังดีนะยังมีพ่อกับแม่ให้คิดถึงให้รอ แต่โยชิสิ ไม่มีใครให้คิดถึงให้รอสักคน"
"มันก้ทุกข์คนละแบบนะโยชิ เฝ้ารอกับไม่รออ่ะ"
"เห้อออ"
"แต่เราก็มีความสุขได้นินา ใช่ไหม น้องสาว"
"ชิส์ น้องชายสิ"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ"

งืดๆๆ งืดๆๆ งืดๆๆ

"โทรศัพท์ ไอ้โยชิ"
"สงสัยพี่อิคโทรมาตามน่ารำคาญจริง ปอดแหกไปได้  ว่าไงพี่อิค"
"พ่อไอ้ภูมา"
"หืมมมมม"
"เออ พี่พีทมาแล้ว "
"พี่ภู พี่พีทมา ทำไงดี"
"ซวยแล้วไอ้ภูเอ๊ยยยยย ไปไอ้โยชิ ให้ไอ้อิคพาพีพีทเข้าบ้านไปเลยแล้วบอกว่าพี่กับแกไปเซเว่น"
"เครๆๆ พี่อิคๆๆ พาพี่พีทเข้าบ้านไปให้ได้นะ แล้วบอกพี่พีทว่าเราสองนไปเซเว่น"
"เออๆ"
"พี่พีททำไมกลับไวจังว่ะ"
"เลิกบ่นก่อนเถอะ  โทรถามไอ้อิคดิ๊ว่าพี่พีทเข้าบ้านไปยัง"
"ได้ๆๆ"
เมื่อรู้ว่าพ่พีททเข้าบ้านไปแล้ว พวกเราก็ได้เวลาปีนข้ามรั้วอีกที แต่กรรมคงจะตามสนอง
ที่ลักลอบเข้ามาในบ้านคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต ไอ้ผักเน่าดันขับรถเข้ามาพอดีตอนที่เรากำลังอยู่บนรั้ว
"เห้ยยยยย ทำไรกันอ่ะ"
ผมเอานิ้วชี้มา จุ๊ๆๆที่ปากบอกให้ไอ้พี่บุ้งมันหุบปาก
"ปีนไปทำอะไรฝั่งโน้น กลับเข้ามาเลยเดี๋ยวพี่พีทก็เล่นเอาหรอก"
"จะแหกปากทำไม"
กว่าไอ้พี่บุ้งมันจะสงบปากลงมาได้ พี่พีทก็เดินออกมาที่ระเบียงพอดี
แต่ไม่มีทางเล่นงานน้องภูได้หรอกเพราะน้องภูข้ามฝั่งมาแล้ว  หุหุ
"พี่ภุๆๆ โยชิข้ามไม่ได้ มาดึงไปหน่อย" ไอ้ญชิ ซวยเเล้วววววววววว
"ขึ้นมาหาพี่สิน้องภู"
"งานเข้าแล้วมึง แจ่มจาแด่มแจ่มว้าวววว ณ บัดนาวววววว"
"ร้องหาลุงมึงหรอ ไอ้อิค ไม่ทันแล้ว ไปดึงเมียมึงข้ามรั้วมาเลย งานเข้ากูเต็มๆ "
"กุเตือนแล้วไม่ฟัง"
"เออ"
ผมก็เดินเข้าบ้านแบบคอตก เสียวสนหลัง วาบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"ไม่รอด" ไอ้พี่บุ้งมันยื่นหน้ามาบอกผมแล้วก็เอานิ้วชี้คาดที่คอ
"ชิส์"
"บุ้งตามไปดูน้องสิ เดี๋ยวพี่พีทโมโหขึ้นมาน้องจะโดนหนักนะ"
"สมน้ำหน้ามัน มันอยากซนดีนัก"
"ไม่ห่วงน้องเลยบุ้งนิ " แล้วพี่อ้นก้เดินตามผมมาห่างๆ คุณย่าตื่นเข้าครัวไปแล้ว คงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เดินเข้ามาในห้อง บรรยากาศในห้องก็ เงี๊ยบเงียบ
ได้ยินแต่เสียงแอร์ หึ่งๆๆๆๆ พัดลม วึ่งๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้น ได้แต่ยืนก้มหน้า เอาเท้าเขี่ยพื้นไปเขี่ยพื้นมา
พี่พีทก็ยืนถอดเสื้อผ้า ช้าๆ ช้าๆ แต่รู้ไหมว่า ไอ้คนๆนี้ ลมหายใจมันก็ช้าลง ช้าลง

"ยอมรับผิด จะลงโทษไงก็ได้"
"อยากทำอะไรก็ทำเถอะไม่ว่าอะไรหรอก โตแล้วนิ เตือนก็ไม่เคยจะฟัง"
"จะตีก็ได้นะ"
"ตีก็เจ็บตัวเปล่า เคยจำด้วยหรอ เข้าไปในบ้านคนอื่นถ้าเขาแจ้งตำรวจจับจะทำไง เคยคิดบ้างไหม ห๊ะ!!!!!!"
ไอ้คำว่าห๊ะ เนี่ยเป็นเสียงตะคอกที่ดังมาก เหมือนระบายความโมโหออกมาทั้งหมด
ทั้งๆที่เริ่มแรกนั้นก้คือเก็บอารมณ์ไว้ แต่คงเก้บไม่ไหวอ่ะ โมโหจนปากสั้นเลยลุงแกอ่ะ
ก้ได้แต่ยืนเม้มปากไม่ให้เสียงร้องหลุดออกมา แต่น้ำตาก้ไหลเป็นทาง
นี้เป็นครั้งแรกที่พี่พีทโมโหมาก โมโหซะจนผมกลัวไปหมดแล้ว........
"อยากจะทำอะไรก็เชิญ ไม่ต้องแคร์ใครหรอก"
"ฮึก ฮึก"
"ไม่ต้องร้อง ไม่ได้ทำอะไรเลยจะมาร้องทำไม
"ฮืออออออออออออออออออออออออ"
"บอกให้เงียบ!!!!!!"
"บอกให้เงียบไง"
"ฮืออออออออออออออออออออออออออออออออ น้องภูผิด ฮึก ฮืออออ  ขอ ทะ โทษษษษษษ"
"คำขอโทษบ่อยไปมันก็ไม่มีน้ำหนักหรอกนะ"
ผมก็เดินเข้าไปกอดเอวพี่พีททางด้านหลังแล้วก็เอาหน้าซบไปกับแผ่นหลัง
พี่พีทก็ยืนนิ่งไม่ได้พูดอะไร แต่สุดท้ายก็แกะมือผมออกจากเอวแล้วเดินออกจากห้องไป
ทีนี้แหละ ผมก็ปล่อยโฮมาเต็มที่ แล้วก็ทรุดลงไปกับพื้น .............

พี่พีทเดินออกจากห้องไป เข้ามาก็เป็นพี่อ้น ไอ้อิค ไอ้โยชิ ที่คงยืนอยูนานแล้ว
"ไม่เอาไม่ร้องนะ" พี่อ้นเดินเข้ามากอดผมแล้วก็ลูบหัวเบาๆ
"พี่พีทคงเกลียดน้องภ ละ แล้ว ฮืออออ"
"ไม่หรอก พี่พีทรักมาก เลยโมโหมากไง เดี๋ยวพี่พีทหายโมโหแล้วค่อยไปขอโทษพี่เขานะ"
"พี่ภูโยชิขอโทษ"
"กูขอโทษนะเว้ย"
"กูผิดเองอ่ะ พวกมึงไม่ต้อง คิดมากหรอก" ผมเอามือปาดน้ำตาแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป
ล้างหน้าล้างตา แล้วก็เดินออกมา พี่อ้นลงไปข้างล่างแล้ว เหลือแต่ไอ้โยชิกับไอ้อิค
"เดี๋ยวโยชิจะไปพูดกับพี่พีทเอง"
"ไอ้..........."แล้วมันก็วิ่งออกไปเลยผมจะห้ามก็ไม่ทัน
"ไม่ทันแล้วมึง"

กล้องตามไอ้โยชิไป..........

พี่พีทเดินออกมานั่งที่หน้าบ้าน ผมเดินตาม ไม่ใช่สิ วิ่งตามมามากกว่า
พี่พีททำไมต้องดุพี่ภูขนาดนั้นด้วยนะ เรื่องแค่นี้เอง
"พี่พีททททท"
"ครับ"
"โยชิขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ"
"ถ้าเรื่องพี่ภู พี่ไม่มีอะไรจะคุยนะครับ"
"แต่โยชิมี"
"โยชิ มันเป็นเรื่องระหว่างพี่กับพี่ภูนะ"
"โยชิรู้ แล้วโยชิก็จะยุ่งด้วย"
"พี่อยากอยู่เงียบๆอ่ะโยชิ"
"เดี๋ยวโยชิจะปล่อยให้พี่พีทอยู่เงียบๆแน่ แต่โยชิจะบอกพี่พีทว่า โยชิเป็นคนอ้อนให้พี่ภูพาเข้าไปในบ้านหลังนั้นเอง"
"อืม"
"ถ้าพี่พีทจะดุก็ดุโยชิดีกว่า"
"โยชิ คนเรามันต้องมีความคิดเป็นของตัวเอง อันไหนถูกผิดไม่ใช่ใครจูงไปทางไหนก็ไป ถ้าสุมติว่าวันนี้ตำรวจจับเราสองคนขึ้นมาจะทำไง เคยคิดถึงใจพี่บ้างไหม แล้คนอื่นๆที่เขารักเราสองคนอีกล่ะ เขาจะเป็นยังไง"
"โยชิเข้าใจ แต่พี่พีทก็ดุโยชิสิ ไปดุพี่ภูทำไม พี่พีทรู้อะไรไหม แค่พี่ภูเข้าไปในบ้าน แค่พี่ภูเห็นของต่างๆในบ้านก็ร้องไห้แล้ว แค่นี้พี่ภูก็เสียใจมากพอแล้วนะ พี่พีทยังไปดุพี่ภูซ้ำอีก "
"ที่พี่ดุพี่ภู มันคือเรื่องที่ไมควรเข้าไปในบ้านคนอื่น มันผิดกฏหมาย โยชิอย่าเอาเรื่องอื่นมาปนสิ"
"พี่พีทน่ะใจร้ายรู้ไหม ใจร้ายที่สุดเลยยยยยย  คนใจร้ายยยยยยยยยยยย"
แล้วผมก็วิ่งเข้าไปในครัว ในเมื่อพี่พีทไม่ยอมฟังเรา เราก็ต้องฟ้องคุณย่า
"มาแล้วรึเจ้าตัวเล็ก แหม๋เผลอหลับไปแป๊ปเดียวข้ามไปบ้านโน้นมาเลยหรอ มาให้ตีซะดีๆ"
"คุณย่าจะตีโยชิก้ได้ แต่อย่าตีพี่ภูนะ โยชิเป็นคนอ้อนให้พี่ภูพาเข้าไปเอง"
"พอกันทั้งคู่นั้นแหละ เดี๋ยวจะตีทั้งพี่ทั้งน้องนั้นแหละ"
"ฮึก ฮึก ฮืออ  ฮือออออ"
"ยังมันทันจะตีเลย ไม่ต้องมาร้อง ไปตามพี่เราลงมาเลยไป เดี๋ยวจะเฆี่ยนให้หลังลายเชียว ซนดีนัก"

"น้องภูมาแล้วครับคุณย่า" ผมก้มหน้าเดินเข้าไปรับความผิด
"ผักบุ้ง ไปหางกระเบนมา"
"หางกระเบนหรอรับคุณย่า เดี๋ยวน้องเนื้อแตกนะครับ"
"ก็ดีสิ จะได้หลาบจำจะตีให้ก้นเป็นแนวเลย ไปเอามา!!! เร็ว!!!!"
"คะ คา ครับ"
คุณย่าเสียงดังมาก ผมเริ่มกลัวจนไม่กล้าสบตา พี่อ้นคงเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังแล้ว
คุณย่าเองก็คงเห็นด้วยกับพี่พีท ผมก้ผิดจริงๆแหละผมก็ยอมรับผิด
ถึงคุณย่าจะตีผมจนตายผมก็ไม่โกรธท่านหรอก ผมยอมรับผิดทุกอย่าง
"น้องภูยอมรับผิดทุกอย่าง แต่ขออย่างเดียว คุณย่ากับพี่พีทอย่าเกลียดน้องถูได้ไหม ฮึก ฮึก ฮืออออ"
"สอนะอะไรไม่เคยจำ โตแล้วยังเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีกับน้องอีก ผักบุ้ง ได้หรือยัง!!!!"
"ได้แล้วครับบบบบบ"
"ดึงกางเกงลงแล้วก็กอดอก"
"ครับ ฮึก ฮึก"
"คุณย่าาาาา จะตีจริงๆหรอครับ"
"ถอยไปอ้น เราด้วยเจ้าอิค ถอยไป เดี๋ยวจะโดนอีกคนเดี๋ยวเถอะ"
คุณย่าเงื้อหางกระเบนจะตีผม แต่ทว่า พี่พีทเดินเข้ามาพอดี
"คุณย่าครับ เดี๋ยวพีทจัดการเองดีกว่า ตามพี่ไปข้างบน เร็วสิ!!!!"
พี่พีทดึงข้อมือผมลากขึ้นไปข้างบน........

"นึกว่าจะใจแข็งได้สักแค่ไหน ฮ่าๆๆ"
"คุณย่าไม่ได้จะตีน้องจริงๆหรอครับ" ผักบุ้งถาม
"ใครจะไปตีลง ดูหน้าสิ น่าสงสารขนาดนั้น ย่าเข้าใจน้องนะที่แอบเข้าไปในบ้านอ่ะ เป็นย่าปีนเข้าไปตั้งนานแล้วไม่รอจนวันนี้หรอก"
"อ่าว.....เป็นไงไป"
"ย่าจะดูใจเจ้าพีทต่างหากล่ะ ว่าจะทนเห็นเมียตัวเองถูกตีได้หรือเปล่า"
"คุณย่าอ่ะ โยชิตกใจจนหัวใจจะวายอยู่แล้วเนี่ย โห่ น่ากลัวมาก"
"เราอ่ะตัวดี พากันซนเป็นไงล่ะ พี่เราอ่วมแน่ เสียงน้ำตาอีกหลายปี๊ปเหอะ"
"คุณย่าจะไม่ช่วยพี่ภูหน่อยหรอครับ"
"ช่วยได้เท่านี้แหละ ที่เหลือก็สุดแล้วแต่คู่ชีวิตเขา"
"สาธุๆๆ คุณย่าใหญ่ คุ้มครองพี่ภูด้วยนะ อย่าให้พี่พีททำอะไรพี่ภูนะครับ เดี๋ยวโยชิจะซื้อพวกมาลัยหอมๆมาไหว้นะครับ"
"ติดสินบนหรอเรา ฮ่าๆๆๆ ไปๆทำกับข้าวกันเถอะลูก เรื่องพี่ภูให้เขาจัดการกันเอง ไปๆๆ"

กล้องตัดขึ้นมาข้างบนห้อง

"ฮึก ฮึก ฮึก   ฮึกกกกก อึก อึก" ผมนั่งร้องไห้อยู่ที่บนเตียง
พี่พีทนั่งอยู่ที่เก้าอี้ทำงานแล้วกอดอกหันมาทางผม
"ไหนบอกมาสิจะให้พี่ทำโทษยังไง"
"จะตีก็ตีเถอะฮึก ฮึก ฮึก"
"อยากโดนมากหรือไง"
"อยากจะลงโทษอะไรก็แล้วแต่เถอะ น้องภูบอกแล้วว่าน้องภูยอมรับผิด ฮึก ฮึก"
"ถ้าน้องภูโดนจับไปขังคุก พี่จะอยู่ยังไง เคยคิดถึงใจพี่ไหม ว่าพี่จะอยู่ได้ไหม"
"ฮึก ฮึก ฮือ"
"ถ้าไม่นึกถึงตัวเองก็นึกถึงคนที่เขารักเราบ้าง ว่าเขาจะเสียใจแค่ไหน เข้าใจไหม"
"อืออ"
"พี่หวังว่านี้คงเป็นครั้งสุดท้ายนะ"
"ครับ"
"ไปล้างหน้าล้างตา แล้วลงไปขอโทษคุณย่าซะ "
"ปะ ปวดหัวอ่ะ ฮือออออ ฮึก  ฮืออออออออออ ฮือออออออ"
ร้องไห้จนปวดหัวอ่ะครับ แสบจมูก ปวดหัว ปวด หัววววววววววว
"งั้นก็นอนพักซะ" พี่พีทเดินเข้าไปในห้องน้ำ เอาผ้าชุบน้ำแล้วก็มาเช็ดหน้าเช็ดตาให้ผม
ผมก็นอนร้องไห้จนเผลอหลับไป ..............

"พี่ภูๆ" ไอ้โยชิมันมาเขย่าแขนเรียกผม
"ว่าไง"
"คุณย่าให้มาปลุกไปทานข้าว จะได้ทานยาแล้วนอนต่อ"
"อือออ" แล้วผมก็ลุกไปเข้าห้องน้ำแบบงังเงีย

"โคร๊มมมมมมม!!!!!!!  พลั๊ก!!!"

"เห้ย!!!!!  พี่ภู......................................................."






สวัสดีครับ
ขอโษด้วยนะครับที่หายไปโดยไม่ได้แจ้ง
พอดีอินเตอร์เนตที่บ้านมันเป็นอะไรก็ไม่รู้อ่ะ
ต้องโทษอินเตอร์เนต เนอะ เนอะ เนอะ เนอะ คนเขียนไม่ผิด  อิอิ

ขอบคุณที่ติดตามกันนะครับ ขอบคุณมากๆๆ

รัก

[igaga]

มาแย้วๆๆๆ

[N.T.❁]

แง้ๆ สงสารน้องภู
เป็นอะไรไปอีกแล้วเนี่ยย 

[aishiteru.]

เย้ยยยย น้องภูเป็นอะไรไป ล้มหัวฟาดพื้นป่าวเนี่ย ม่ายยยย พี่พีทมาดูน้องภูด่วนนน
สงสารน้องภูจังเลย แอบเข้าไปบ้านเก่าตัวเองดูสิ่งของต่างๆ คงจะคิดถึงน่าดู
พี่พีทก็น้าาาาา ดุน้องรุนแรงจัง ก็เข้าใจว่าเป็นห่วงหล่ะนะ เง้ออ
สักวันน้องภูก็คงเข้าใจ พี่พีทเก็บบ้านไว้ให้พ่อแม่แล้วก็น้องภูคนเดียวเลยน้า อิอิ
ว่าแต่อ๊ากกก ตอนต่อไป น้องภูเป็นอะไรเนี่ยยยย !!

[tookujang]

เฺฮ้ย เสียงสุดท้ายน้องภูเป็นอะไร้้้
คนเขียนอย่าใจร้ายกับน้องภูนะน้องน่าสงสารนิ

[spisyjames]

การรอคอยมันทรมานแบบนี้นี้เอง

[patchylove]

    น้องภูเป็นอะไรอ่ะ 

[moneza]

พี่พีทดุน้องภูบ้างก็ดีแล้วเพราะปีนเข้าไปในบ้านแบบนั้นมันอันตราย แต่ดุแรงก็สงสาร แถมน้องภูยังป่วยอีก โอ๋ๆๆ

[roseen]

 

[route rover]

ชอบจริงๆ เวลาน้องภูกะโยชิคุยกัน เถียงกันสนุกน่ารักดี 

แต่สงสารน้องภูหลายๆ เรื่องจัง เป็นเด็กที่สร้างความสุขให้ตัวเอง 

แม้ในใจจะเหงาเป็นบางครั้ง เมื่อไหร่พ่อแม่ น้องภูจะกลับมาน๊อ 

[yayee2]

ว้าย ! น้องภูเป็นไรปะเนี่ย ขออย่าให้มีอันตรายเลยนะ

[CarToonMiZa]

เกิดอะไรขึ้นกับน้องภูเนี่ย

บวกเป็ด

[ToffeE_PrincE]

เกิดอะไรขึ้น

 

 

[nemesis]

เย้ยน้องภูเป็นอะไรอะ พีทไปช่วยน้องเร็ว

[Still_14OC]

ตกเตียงอ่ะเปล่าน้องภู แล้วเมื่อไหร่พี่พีทจะบอกน้องภูซะทีว่าคนที่ซื้อบ้านอ่ะ พี่พีทเอง

[•♀NoM!_KunG♀•]

โอ๊ะโอ้.........เปงอารายอีกละเนี่ยนายเอกเรา

ต้องมีกานเรียกเรดติ้งกลับสินะ

ไม่งั้นจะไไม่ได้รับความสงสารจากพี่พีท อิอิ นางเอกเกินไปนะเทอหลังๆนะ

[gookgik]

  กับโยชิ มันจะน่ารักไปม้าย      สงสารน้องภู อ่านตอนแรกก็ยิ้มไปกับความน่ารักของของพี่น้อง  แต่ช่วงหลังไหงกลายเป็นเศร้าไปกับน้องภู  ที่มีความทรงจำดีๆ กับบ้านของตัวเอง  เมื่อไรพี่พีทจะบอกความจริงน้องเรื่องบ้านซะที สงสารน้องจัง

น้องภูอย่าเป็นอะไรไปนะ  คุณย่าใหญ่ช่วยคุ้มครองน้องภูด้วย   

[nn~~NN]

นี่ละหนอ ที่เค้าว่าคนท้องคนไส้อ่อนแอ ป่วยง่าย .... ห๊ะ ! 

[runningout]

ค้าางงงงง 

[hobazaki]

สงสารน้องภู นี่ก็คงจะเพราะคิดถึงบ้าน พอโยชิชวนก็เลยสมยอมตามไปด้วย
แต่พี่พีทก็ไม่น่าจะโมโหน้องขนาดนี้เลย ทั้งๆที่บ้านหลังนี้ตัวเองก็ซื้อไว้ให้น้องแท้ๆ
ดูสิเป็นไง น้องไม่สบาย ปวดหัวเลย แล้วเสียงโวยวายก็ไม่รู้จะโดนอะไรเข้าไปอีก

โธ่ น้องภูของแจ้

[Minty]

น้องภูต้องป่วยแน่ๆเลยT^T เพราะพี่พีทคนเดียวเลย

[ALittleN]

น้องภูเป็นอะไรไปเนี่ยยย 

[malula]

เวลาน้องภูร้องไห้มันบีบหัวใจจริง ๆ
เด็กน่ารัก ใส ๆ ต้องมาทุกข์มาโศกมันน่าสงสารเป็นทวีคูณ

[Horizon]

ค้างงงงงซะ
+1

[ladymoon_yy]

ตอนนี้ดราม่า แต่ชอบนะ ฮ่าาาาาเพราะเท่าที่อ่านมายังไม่เจอดราม่าเท่าไหร่

อยากอ่านตอนหน้าไวๆ   

[OoniceoO]

สงสัยสมองเสื่อมชัวปาบ55+
สนุกสนานมาก
พี่พีทไม่เข้าใจภูเลย

[acorntan]

ต้องโทษบันได

[tumtok]

น้องภูเป็นไรอ่ะ  คุณย่าใหญ่ช่วยน้องภูด้าวยยยยย