หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[jakkee]

คิดถึงน้องภู. มาต่อไวๆน้า

[POPEA]

รอมาต่อๆ~
 

[ขนมสัมปันนี]

สงสัยผู้เขียนแอบไปเล่นน้ำสงกรานต์ เลยหยุดยาวเลย  เมื่อวันที่ 12  เม.ย. เข้าเล้าเป็ดไม่ได้ทั้งวัันเลย สงสัยเว็ปมีปัญหา แต่ตอนนี้ดีแล้ว ขอบคุณเจ้าหน้าที่เล้าเป็ดทุกท่านที่ช่วยดูแล

[K.Pupoom]

เค้าไม่ได้หายไปไหนน๊าาาาา

แต่เค้าเข้าเล้าไม่ได้ ล็อคอินก็ไม่ได้อ่ะ ไม่รู้เป็นไร

ตอนแรกก็ว่าอินเตอร์เนตที่ห้องคงมีปัญหา กลับมาบ้านก็เข้าไม่ได้

ขอโทษด้วยนะค๊าบบบบบบบบ

อย่าโกรธกันน๊าาาาาาา

.....................



ตอนที่....117

 


แอ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

"จุ๊ๆๆๆ เบาๆพี่อิค พี่ภูหลับ"
"ไม่ได้หลับ"
"เย้ พี่ภูตื่นแล้ว เป็นไงมั้งอ่ะ โยชินอนไม่หลับทั้งคืนเลยเป็นห่วงอ่ะ"
"เป็นห่วงหรือว่าทำอะไรกันแน่ไม่ได้นอนเนี่ย"
"บ้า"
"คุณย่าทำกับข้าวมาให้เพียบเลยทานเลยไหมเดี๋ยวพี่จัดให้"
"เอามาเลยพี่อ้นน้องภูหิวมากกกก"
"โอเคแล้วนะ" พี่บุ้งถาม พร้อมกับลูบหัวผม
"อื้ม"
"ในทุกเรื่อง"
"อื้ม" พี่บุ้งคงหมายถึงเรื่องพี่พีทด้วย
คุยกันได้สักพักพี่พีทก็ตื่น  แล้วก็ลุกขึ้นเเดินเข้าห้องน้ำไป ออกมาก็มานั่งข้างๆผม
"ทานข้าวกับน้องภูดิพี่พีท"
"ทานเถอะพี่ยังไม่ค่อยหิว"
"บุ้งเอาเสื้อผ้ากับของใช้มาให้ด้วยนะพี่"
"งั้นดูน้องด้วยนะ พี่จะอาบน้ำซะหน่อย"
"ครับ"
"ทำมาเป็นห่วง ชิส์ เมื่อวานยังตะคอกเอาตะคอกเอา" ไอ้โยชิมันก็บ่นพี่พีทนะแหละ สงสัยแค้นแทนผม
"แกบ่นอะไรไอ้โยชิ"
"บ่นคนบางคน"
"คนบางคนของแกอ่ะ ผัวฉันนะ"
"แล้วง่ะ"
"ผัวข้าใครอย่าแตะ"
"ใช้สิ พอดีกันแล้วไอ้โยชิคนนี้มันก็เป็นหมาไปเลย น้อยใจ!!!!"
"ล้อเล่นน่ะ ขอบใจนะที่แกเป็นห่วงพี่ไอ้น้องรัก "

ก๊อกๆๆๆ

"อาหารเช้าค่ะ" พนักงานของโรงพยาบาลเดินเอาอาหารเช้ามาวางให้ แล้วก็ออกไป
"โยชิไปเอามาดิ๊"
"ของคุณย่าอร่อยกว่าเยอะเชื่อสิ"
"แกอ่ะไปเอามาทานกับพี่ ไป"
"โยชิทานมาแล้ว ยังอิ่มอยู่เลย"
"งั้นก็ไปเอามาดูสิว่ามีอะไรทานบ้าง"
"ข้าวต้มอ่ะ เอาไหมพี่ภู"
"ก็ดีเหมือนกัน ร้อนๆ มากันหมดนี้แล้วใครพาคุณย่าไปงานบวชอ่ะพี่บุ้ง"
"เพื่อนคุณย่าเขามารับน่ะ"
"อืมม"
"พี่ภูคราวนี้เห็นคุณย่าใหญ่มาอีกเปล่า"
"ไม่เห็นอ่ะ สงสัยจะติดธุระ ฮ่าๆๆ"
"ยังจะมาพูดเล่นอีก"
นั่งทานข้าวไปเรื่อยๆพี่พีทก็ออกมาจากห้องน้ำ ด้วยสีหน้าสดชื่นขึ้น
"มีอะไรทานบ้าง"
"พี่พีทมาทานสิเยอะแยะเลยนะ"
"คุณย่าเตรียมมาเผื่อพี่พีทด้วยน่ะ" พี่อ้นพูดพร้อมหยิบอาหารสำหรับพี่พีทมาวาง
พี่พีทก็เดินไปหยิบมานั่งทานบนเตียงกับผม แต่ที่สังเกตเห็นคือ ไอ้โยชิ
สงสัยมันยังคงเคืองพี่พีทไม่หาย เห็นแอบมองค้อนแล้วก็เบะปากใส่ตลอด ฮ่าๆๆ
"โยชิ แกเป็นอะไรของแก นั่งหน้าหงิกเชียว"
"ไม่พอใจคนบางคน"
"มีอะไรก็พูดมาสิโยชิ" พี่พีทเปิดโอกาสให้มันด่านะ รู้ไหมนั้น
"โยชิไม่พอใจพี่พีท"
"พี่ไปทำอะไรให้อ่ะ"
"ทำไมพี่พีทชอบดุพี่ภูแบบแรงๆ"
"ก็พี่ภูของโยชิดื้อ"
"แล้วพูดดีๆไม่ได้หรอไง"
"โอเคๆ ต่อไปนี้พี่สัญญาว่าจะไม่ดุพี่ภูของโยชิอีก"
"แน่นะ"
"แน่"
"ถ้าพี่พีทดุพี่ภูอีกรับรองเรื่องนี้ถึง ครูอังคณา แน่"
"ไอ้ติงต๊องเอ๊ย"
"พี่ภูนิ โยชิกำลังปกป้องพี่ภูอยู่นะยังมาว่าโยชิอีก"
"จร้าขอบใจมากกก งั้นช่วยอะไรพี่อีกสักอย่างได้ไหม"
"ว่ามาสิ"
"ถ่ายรูปพี่แล้วอัพเฟซ แล้วก็แท็กให้พี่หน่อย"
"เดี๋ยวจัดให้ ชุดสีชมพูน่ารักใช่ไหมล่ะ"
"อือออ"

นั่งทานข้าวไปเล่นกับไอ้โยชิไป คุณหมอก็เข้ามาเช็คร่างกายอีกรอบ ก่อนจะอนุญาตให้กลับบ้านได้
พี่บุ้งกับพี่อ้นก็ไปทำงานแล้ว ผมกลับพี่พีทแล้วก็ไอ้อิคกับไอ้โญชิเลยกลับบ้านกันสี่คน

"เสื้อผ้าพี่ภูเอาไปเปลี่ยนซะสิ" ไอ้โยชิยื่นถุงเสื้อผ้าให้ผม
"แกเอาเสื้อผ้าใส่ถุงพลาสติกใช้แล้วมาเนี่ยนะ"
"ก็เห็นมันว่างอยู่แล้วก็ไม่ได้เปื้อนอะไรนี้นา รักษ์โลก"
"ย่ะ" ผมรับไปแล้วก็เดินเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ เดินออกมาทุกคนก็เก็บของพร้อมแล้ว
พี่พีทไปจัดการเรื่องค่ใช้จ่ายแล้วก็เรื่องยา พวกเราก็นั่งรอพี่พีทกัน
"พี่ภู อย่าเป็นอะไรไปอีกนะ"
"แกกำลังจะดราม่าอีกแล้วนะโยชิ"
"ก็โยชิกลัวนิ"
"ถึงไม่มีพี่แกก็ยังมีผัวแกนั่งอยู่นั้นทั้งคนนะ"
"ผัวกับพี่มันต่างกันต่างวาระนะ บางเรื่องเราก็ไม่สามารถเล่าให้ผัวฟังได้"
"แหม๋ๆๆเดี๋ยวนี้พูดคำว่าผัวเต็มปากเชียวนะแกนังตัวดี"
"อัยย่ะ แรง"
"แสดงว่าโยชิมีเรื่องปิดบังพี่หรอ" ไอ้อิคเริ่มสงสัยในตัวเมียมัน
"ไม่ใช่ โยชิหมายถึง เอ่อ แบบว่า สมมุติพี่อิคมีเมียน้อยเงี้ย โยชิจะปรึกษาพี่อิคได้ม๊ะ ก็ไม่ได้ ใช่ป่ะล่ะ ปิดบงปิดบังอะไรเพ้อเจ้อ"
"ไอ้อิคมันถามแกแค่นิดเดียว ตอบซะยาวเชีย"
"พี่ภูนิ "
"กลับกันได้แล้วครับ" พี่พีทเดินเข้ามาในห้อง พร้อมเดินมาถือกระเป๋าไป
"แพงไหม" ผมถามพ่พีทเรื่องค่ารักษาพยาบาล
"ไม่ต้องรู้หรอก"
"อยากรู้อ่ะ"
"ประกันจ่าย"
"น้องภูไม่ได้ทำประกันนิ หรือว่าคุณแม่ทำให้ว่ะ ลืม"
"พี่ก็ไม่รู้ แต่พี่ทำให้ใหม่ นานแล้ว"
"อ่าวหรอ"
"แล้วทำไมไม่เห็นบอกน้องภูเลย"
"ลืม"
"แล้วแอบไปมีเมียทิ้งไว้ที่ไหนหรือเปล่า นึกดีๆนะ เผื่อลืม"
"นั้นสิ"
"ชิส์"
"ฮ่าๆๆๆ ป่ะ กลับบ้านเราเหอะ พี่อยากนอนกอดเมียเต็มทีแล้ว"

"งืดๆๆๆ งืดๆๆๆๆ"
"สวัสดีครับพี่เป็ด" ไอ้โยชิรับโทรศัพท์
"ไอ้ภูเป็นอะไรโยชิ"
"น้อยใจผัว จนหมดสติไปในน้ำน่ะ"
"จริงดิ"
"จริงสิครับคุณพี่"
"แล้วมันเป็นไงมั้ง"
"หายดีแล้วกำลังจะกลับบ้าน ณ บัดนาวด์"
"เออๆ โทรหามันก็ไม่รับ บอกมันนะเดี๋ยวพี่ไปเยี่ยมที่บ้าน"
"จ้ะ พาพี่เฟียตมาด้วยนะโยชิคิดถึง"
"แรด"
แล้วไอ้ป็ดก็วางสายไป แล้วก็เป็นอีกหลายๆคนที่โทรมาถาม คงเป็นเพราะเห็นรูปผมผ่านเฟซแน่ๆ
ยังเงี้ยแหละคนเป็นเพื่อนกันจะเห็นใจกันก็ย่มทุกขืยามเจ็บยามไข้
เพื่อนแท้เขาว่าเกิดมาแล้วได้มีสักคนก็ถือว่าเป็นบุญมหาศาล
ผมก็คงทำบุญมาไม่ได้ ถึงได้มีเพื่อนที่ดีๆแบบนี้ คอยอยู่ข้างผมไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์
วันนี้ คุณลืมเพื่อนที่ดีกับคุณไปบ้างหรอเปล่า?.......

รถเข้ามาจอดในบ้านของเรา บ้านแห่งความสุข ...........
เรทุกคนเดินเข้าไปในบ้าน ผมนั่งลงไปกับโซฟา โยชิเดินไปเอาน้ำมาให้ทุกคน
"มีอะไรทานบ้างเนี่ย หิวจัง"
"เที่ยงกว่าแล้วนิ เดี๋ยวพี่ไปดูให้นะ"
"ไม่มีอะไรเหลืออหรอกพี่พีท เมื่อเช้าโยชิกวาดซะเกลี้ยงเลย"
"อ่าวหรอ  น้องภูหิวมากไหมรอได้เปล่า เดี๋ยวพี่ไปทำให้ทาน"
"รอได้ เดี๋ยวน้องภูดื่มนมรองท้องไปก่อนก็ได้ โทรสั่งอะไรมาทานก็ได้นะ พี่พีทจะได้ไม่ต้องเหนื่อย"
"ไม่เป็นไรหรอกพี่อยากทำ"
"แต่โยชิว่าโทรสั่งไก่ทอดก็ดีนะ โยชิอยากทานอ่ะ อิอิ"
ผมก็มองหน้าพี่พีทว่าเอาไงดี แต่ผมอยยากทานข้าว
"งั้นแกก็โทรสั่งไป แต่พี่อยากทานข้าวอ่ะ"
พี่พีทยิ้มกว้างแล้วก็เดินเข้าครัวไป ไอ้โยชิก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรสั่งไก่ ไอ้นี้มันมั่นคงดี
"พี่อยากทานพิซซ่าว่ะ"
"งั้นเดี๋ยวโยชิจัดให้เมื่อเช้าซื้อ1ถาดแถม1ถาด ดูทีวีอยู่ก็อยากทานเหมือนกัน"
"แกจะทานหมดหรอ"
"สบาย เรามีเวลาทั้งวันนะ เดี๋ยวพี่เป็ดกับพี่เฟียซมาอีก ตัวช่วยเพียบ"
"แลวนี้พี่ขิงกลับมายัง"
"ยังเลย"
"แล้วไอ้ตี๋ ไอ้แบงค์อ่ะ กลับมาจากต่างจังหวัดยัง"
"ยังเหมือนกัน"
"เออดี ไปจนลืมเพื่อนแล้วมั้ง"
"สงสัยจะอยู่ยาวไปถึงสงกรานตแน่ๆ"
"สงกรานต์!!!!! เห้ย สงกรานต์เราไปไหนกันดีว่ะโยชิ ไอ้อิค"
"ที่สยามก็มีงานนะ ผ้าขาวม้าอะไรอ่ะ หรือจะไปข้าวสาร แล้วปีนี้สีลมมีเปล่าอ่ะ"
"จะไปทำไมร้อนก็ร้อน" ไอ้อิคเริ่มแตกความสามัคคี
"สนุกจะตายเนอะพี่ภูเนอะ "
"ใช่ๆ อยากได้ปืนอันใหญ่ๆว่ะ"
"สำเพ็งไงเดี๋ยวเราไปซื้อกันป่ะ"
"โอเค แต่เดี๋ยวต้องบอกพี่พีทก่อนอ่ะ"
"แล้วลุงแกจะให้ไปหรอ"
"ทำไมอ่ะ"
"อย่างพี่ภูอ่ะนะ รับรองมีแต่คนรุมโบกแป้งทั้งตัวแน่  ฮ่าๆๆๆ"
"ตัวเองก็เหมือนกันแหละ" ไอ้อิค เริ่มแสดงอาการไม่พอใจและไม่เห็นด้วยรอบสอง
"วันสงกรานต์เขาก็ต้องเล่นกันแบบนี้แหละ เรื่องปรกติ คิดมากน่ะพี่อิค"
"ปรกติให้เขาควักเขาล้วงเนี่ยนะ"
"พี่ก็พูดเกินไป"
"ไม่เอาไม่ให้ไป ไม่ต้องไปด้วย "
"โยชิจะไป เนอะพี่ภูเนอะ"
"เรื่องในครอบครัวตกลงกันเอาเองดีกว่าไหม"
"โยชิจะไป เอาตามนี้แหละ "
"ตามใจแก เรามารดน้ำดำหัวคุณย่าด้วยดีไหม"
"ดีๆๆๆๆๆ โยชิจะชวนอยู่พอดี"

นั่งคุยกับไอ้อิคแล้วก็โยชิ จนกับข้าวฝีมือพี่เมเสร็จ ไก่ทอดพิซซ่ามาส่งเรียบร้อย
"น้องภู มาทานข้าวเถอะ"
"ชวนแต่น้องภูแล้วไอ้ที่นั่งงหัวโด่อยู่สองคนเนี่ยไม่ชวนหรอไง"
"ชวนสิ" พี่พีทก็ยิ้มเชื้อเชิญไอ้โยชิที่มันตัดพ้อด้วยความหมันไส้ ฮ๋าๆๆ
แล้วไอ้อิคกับโยชิก็ช่วยกันถืออาหารที่มันโทนสั่งมาเข้าไปในครัว
"ผัดกะเพราอีกแระ"
"ก็พี่ทำเป็นแค่ไม่กี่อย่างนินาโยชิ"
"อร่อยนะโยชิ ฝีมือพี่พีทอ่ะ"
"อย่าใช้คำว่าอร่อยเลย แค่พอทานได้จะดีกว่า"
ไอ้นี้มันก็จริงๆเลย คงอีกนานแหละกว่ามันจะกลับมาอ้อนพี่พีทเหมือนเดิมน่ะ
พี่พีทผักกะเพราหมูสับ ไข่ดาว หมูทอด แล้วก็ต้มจืดไข่น้ำ อร่อยนะ
ถึงจะเป็นอาหารง่ายๆแต่คนทำเขาตั้งใจทำ มันก็ออกมาอร่อยแบบนี้แหละ
"พี่ภู ทานไก่โยชิบ้างสิ สั่งมาตั้งเยอะไม่เห็นทานเลย แล้วไหนบอกอยากทานพิซซ่าไง"
"ก็ทานไปแล้วไง "
"ยังไม่เห็นทานสักชิ้น"
"โอเคๆๆ เอาหน้าอกมาให้พี่ชิ้นหนึ่ง"
"อ่ะ" ไอ้โยชิมันก็หยิบมาใส่จานให้ผม
"เดี๋ยวพี่ฉีกให้" แลล้วพี่พีทก็หยิบไก่ไป แล้วก็ฉีกเนื้อให้ใส่จานผม
ความจริงแล้วมันก็เป็นเรื่องปรกตินะที่เราทำอะไรแบบนี้ให้กัน
อาจจะเป็นเพราะไอ้โยชิไม่ชินหรือพึ่งผ่านเรื่องร้ายๆมา เลยทำให้มันหมันไส้พี่พีทจนออกมาทางใบหน้า
"เค้าไม่ให้ซอสมาหรอโยชิ"
"ให้สิ อ่ะ พี่ภูทานแต่ซอสพริกโยชิจำได้"
"จ้ะ แล้วพี่อิคล่ะ หืมมมม"
"พี่อิคมันชอบเอามาผสมกันแต่ซอสมะเขือจะเยอะกว่า" ผมเห็นไอ้อิคแอบยิ้ม
"แล้วไม่แกะให้ไอ้อิคมันมั้งอ่ะ"
"มือก็มีก็แกะเองเส่"
"ไม่ต้องอายพี่หรอกน่ะ พี่รู้หมดแล้ว ว่าตอนอยู่บ้านอ่ะโยชิปรนนิบัติไอ้อิคมันแค่ไหน"
"เห้ย พี่อิค เล่าให้พี่ภูฟังทำไม อายเขา"
"พี่ไม่ได้เล่า โดนไอ้ภูมันหลอกแล้ว"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"พี่ภูนิเจ้าเล่ห์ว่ะ โยชิจะไม่เชื่ออะไรอีกต่อไปแล้ว"
"อ่าว เป็นงั้นไป ถ้ารักก็แสดงออกมาเถอะโยชิ เราไม่รู้หรอกนะว่าเราจะมีเวลาเเสดงความรักให้คนที่เรารักได้อีกนานแค่ไหน ความพลัดพรากมักจะมาตอนที่เรากำลังเผลอไปกับความสุข เหมือนพี่ที่ต้องจากแม่ไปไง โยชิ"
"คุยสนุกๆอยู่ดีๆดราม่าซะงั้นอ่ะ"
"เปล๊าาาาา  แค่เล่าให้ฟัง"
"แล้วทำไมต้องตาแดงด้วยอ่ะ"
"ตามีเลือดฝาด"
"ตานะ ไม่ใช่แก้มพี่ภูอย่ามาตลก  พี่พีทททท ใครให้ทานอ่ะ ไก่พี่ภูนะ" ปรับโหมดกับมึงไม่ทันเลยโยชิ
"ทานไปแล้วอ่ะ เดี๋ยวคายคืนให้เอาไหม"
"แหวะ ไม่เอาหรอก"
ผมก็ได้แต่สายหน้ากับไอ้โยชิ มันคงเป็นศัตรูของพี่พีทไปอีกนานแน่ๆ

"ติ๊งน่องงงงงงงง"

"สงสัยคุณย่าจะกลับมาแล้วเดี๋ยวโยชิไปด฿เอง" แล้วมันก็เอาปากดูดนิ้วที่ฉีกไก่ ลุกขึ้นเอามือปัดๆที่ก้นแล้วก็รีบวิ่งออกไป
"ไอ้อิค"
"ไร"
"มึงได้กับเมียมึงยังกูถามจริง"
"ก็ได้กันทุกวันอ่ะ ถามทำไมว่ะ"
"ดูมันยังติงต๊องเหมือนเดิม"
"เอ้า มีใครบอกป่ะล่ะว่ามีผัวแล้วจะเลิกติ๊งต๊องอ่ะ ดูมึงสิ ยังปีนต้นไม้เล่นกับเมียกูอยู่เลย ทั้งๆที่มีผัวก่อนโยชิซะอีก"
"ไอ้............" ก็ต้องด่ามันแบบดูดเสียง
"ฮ่าๆๆๆๆ" ผมเห็นพี่พีทแอบขำ แต่ก็ต้องเงียบเมื่อผมหันไปมองค้อนเข้าให้
"เป็นไงบ้างคนป่วย หน้าซีดๆนะมึง พี่พีทสวัสดีครับ"
"สวัสดีครับ ทานข้าวด้วยกันสิเป็ด เฟียตไม่มาหรอ"
"มาครับ จอดรถอยู่  มึง ก็เอาเป็ดพะโล้มาฝากแล้วนี้เตี๋ยวเป็ด"
"จัดมา เดี๋ยวกูไปเอาจานมาให้ ทานข้าวกับกูนะ"
"เออ แน่นอน กูหิวมากตอนนี้"
"พี่เฟียต สวัสดีครับ ทานข้าวกับน้องภูนะ"
"ครับ หายดีแล้วหรอคนป่วย พี่พีท สวัสดีครับ"
"ครับ นั่งก่อนเฟียต"
แล้วเราก็มีสมาชิกร่วมวงอีกสองคนพร้อมอาหารเพิ่มเติม
ทีนี้ก็ทานกันไม่หวาดไม่ไหวเลยทีเดียว ไอ้โน้นนิดไอ้นี้หน่อย อิ่มจนแน่นไปหมด
"เห้ยสงกรานต์นี้ สยามนะเว้ย" ไอ้เป็ดพูดขึ้น
"เออ"
"ไปไหน" พี่พีทถาม
"ก็เล่นน้ำไง สงกรานต์เขาก็เล่นน้ำกันสิลุงนิ"
"ยังไม่หายดีเลย ไม่ต้องไปหรอก"
"มันไม่ใช่วันนี้ซะหน่อย ตัวเองไม่ไปก็อย่าไปสิ"
"ไป!!!!!"
"อื้ม ก็ไปสิ ใครว่าไรอ่ะ " รู้นะว่าไม่อยากให้ไปอ่ะ แต่อย่ามาห้ามน้องภูซะให้ยาก
"เมื่อวานนี้กูเจอใครมึงรู้ไหม" ไอ้เป็ดพูดขึ้นกลางการพูดคุย
"นายกฯหรอ"
"ไอ้บ้าไม่ใช่เว้ย  ไอ้มาร์ค แม่งมาแดกก๋วยเตี๋ยวที่บ้านกู"
"แล้วมันทักมึงป่ะ"
"ทักแล้วมันก็ถามถึงมึงด้วย"
"ถามว่า...."
"ถามว่ามึงเรียนต่อที่ไหน กูก็เลยตอบว่า มช."
"ฮ่าๆๆ เออดี เผื่อมันจะคิดดถึงกูจนอยากจะตามไปเรียนที่นั้น แล้วมันมากะใครว่ะ"
"นึกว่าจะไม่ถามซะแล้ว มากับเด็กโณงเรียนเราเนี่ยแหละ "
"ใครว่ะ"
"ไม่รู้จักว่ะ แต่ท่าทาง แรดสุดๆคงคิดว่าโก้มากอ่ะ ได้เป็นเมียไอ้มาร์ค"
"เค้าเรียกว่าตูดไม่มีตา"
"ตูดจะมีตาได้ไงอ่ะพี่ภู"
"ขี้เกียจอธิบายไม่ต้องรู้หรอก"
"โยชิอยากรู้อ่ะพี่อิค"
"ก็แบบว่า ตาไม่มีแววอะไรแบบเนี่ย"
"แล้วทำไมต้องเป็นตูดด้วยอ่ะ"
"ก็ไอ้ภูมันเปรียบแบบว่า เอาใครไม่เอาดันเอาไอ้นี้มาทำผัวน่ะ"
"อ่อออออ โอเคเข้าใจแล้ว ต่อๆๆได้ โยชิฟังอยู่ "
"จบแล้ว"
"เห้ย ทำไมจบง่ายจังอ่ะพี่เป็ด"
"ก็เรื่องมันไม่มีอะไรนิหว่า อร่อยไหมพี่พีท "
"อร่อยครับ คราวที่แล้วฝากน้องภูซื้อ แต่ดันได้ไก่ย่างห้าดาวมาซะงั้นอ่ะ"
ผมก็มองหน้าไอ้เป็ดแล้วก็แอบอมยิ้ม ทุกคนรู้เรื่องนี้ดี ฮ่าๆๆๆๆ

"ว่าไงมึง" พี่พีทรับโทรศัพท์
"น้องภูอยู่ห้องไหนว่ะ"
"แล้วมึงอยู่ไหน"
"อยู่โรงพยาบาลแล้วกำลังจอดรถ"
"งั้นกไม่ต้องจอดนะ ขับออกมาเลย น้องภูกลับบ้านแล้ว"
"แล้วไมไม่บอกกูว่ะ"
"ไอ้โค้ก แล้วทำไมมึงไม่ถามกูล่ะ"
"เมียจ๋า  น้องภูกลับบ้านแล้วอ่ะเอาไงดี   โอเคจ้ะ  งั้นเดี๋ยวกูไปหาที่บ้าน"
"เออ "

"พี่โค้กหรอ"
"อื้ม มันไปหาน้องภูที่โรงพยาบาลน่ะ"
"อ่าว กรรม"
"อิ่มแล้วใช่ไหม"
"อื้อ"
"เดี๋ยวพี่ไปดูยาให้"
"ไม่เป็นไร ทานต่อเถอะ เดี๋ยวน้องภูไปดูเอง" แล้วผมก็ลุกไปหยิบถุงยา
แล้วก็กลับมานั่งคุยกับเพื่อนๆเหมือนเดิม ทุกคนยังคงทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย
"ทำไมพี่ภูทานน้อยจัง"
"น้อยตรงไหน ข้าวจานเบ้อเริ้ม พิซซ่าสอง ไก่อีกสอง อาหารอยู่ที่คอหอยแล้วนะโยชิ"
"เวอร์น่ะ "
"ฉันไม่ได้กระเพาะครากเหมือนแกน่ะ"
"ย่ะ"

นั่งคุยกันจนเริ่มง่วง ผมก็ขอตัวขึ้นไปนอนพักสักหน่อย เหมือนยังเพลียๆอยู่เลย
ที่เหลือก็นั่งเล่นเกมส์ดูทีวีอะไรกันไปเรื่อยเปื่อย คงรอคุณย่ากลับมาด้วย
พี่พีทก็ขึ้นมานั่งเฝ้าผมไม่ห่าง นั่งทำงานแต่ก็เห็นหันมามองผมทุกสองนาทีจนผมหลับไป......

"อื้ออออออออออออ"
"ตื่นแล้วหรอ พี่ว่าจะปลุกอยู่พอดี"
"ปลุกไมอ่ะ"
"มันเย็นแล้ว ไม่หิวหรอไง"
"ยังอ่ะ พวกนั้นอ่ะ"
"นั่งเล่นเกมส์กันอยู่ข้างล่างน่ะ จะไปไหน"
"เข้าห้องน้ำ"
"เดินดีๆนะ"
"อือ" แล้วผมก็เดินมาเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตา แล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าซะหน่อย
นอนมันทั้งกางเกงขายาวอ่ะ ตื่นมาอึดอัดไปหมด เหมือนเลือดไม่เดิน ฮ่าๆๆๆๆ
"เดี๋ยวน้องภูลงไปข้างล่างนะ"
"เดี๋ยว" แล้วพี่พีทก็ดึงผมไปนั่งตัก
"อะไร"
"พี่ขอโทษนะ"
"ร้อยรอบแล้วมั้งเนี่ย เลิกคิดเรื่องที่ผ่านมาแล้วเถอะ นะ "
"ครับ" แล้วพี่พีทก็หอมแก้มผมทันที ผมก็หอมตอบกลับไปทีหนึ่ง
ก่อนที่เราจะประกบริมฝีปากกันอยู่นาน แสน นานนนนนนนนนน
"ไปดีกว่า" ผมเป็นฝ่ายยุติการจูบลง แล้วก็เดินออกจากห้องไปก่อนท่จะเลยเถิด

"ตื่นแล้วหรอลูกกกกก" คุณย่ายืนทำอาหารเย็นกับพี่บุ้งแล้วก็พี่อ้น
"ครับ คุณย่ากลับมานานแล้วหรอ"
"กลับมาตอนหนูหลับน่ะลูก เป็นไง ดีขึ้นบ้างไหม"
"หายแล้ววววว"
"ดีๆ อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมลูก"
"อะไรก็ได้ครับ"
"ย่าเอาขนมงานบวชมาฝากน่ะลูก อยูบนโต๊ะน่ะ"
แล้วผมก็เดินไปนั่งที่โต๊ะ แล้วก็หยิบขนมใส่ปากอยางเอร็ดอร่อย
พี่พีทเดินเข้ามาแล้วก็มานั่งตรงข้างๆผม หยิบขนมทานเช่นกัน
"แล้วไอ้โยชิไปไหนครัเนี่ย"
"เล่นเกมส์กันนั้นแหละ เถียงกันไปเถียงกันมาจนย่าเวียนหัว"
"ฮ่าๆๆๆ แล้วนี้ขนมใครอ่ะครับคุณย่า"
"เจ้ามิวกับเจ้าโค้กเขาซื้อมาให้หนูแหละลูก ย่าก็ยังไม่ได้แกะดูเหมือนกันว่าอะไร"
"พี่อ้นเดี๋ยวน้องภูช่วย" พี่อ้นถือกะละมังใส่กุ้งมานั่งแกะ
"ไม่ต้องหรอกทานขนมไปเถอะ กุ้งแค่นี้เอง"
"ง่ะ"
"อย่าทำมาเป็นเก่งหน่อยเลย นั่งแช่น้ำนิดเดียวยังช็อค"
"เอ..เรานิยังไงผักบุ้ง ชอบแหย่น้องอยู่เรื่อย พูดดีๆกับน้องไม่เป็นหรือไง"
"ฮ่าๆๆ" ผมก็ได้แต่หัวเราะแล้วก็ทำหน้าทะเล่นให่พี่บุ้ง ซะใจชะมัด ต่อไปนี้จะไม่ตอบโต้แล้ว
ใช้คุณย่าในการจัดการไอ้ผักเน่านี้ดีกว่า เอิ๊กๆๆซะใจๆๆๆๆ

"โห่เอ๊ย  เล่นรุมกันนิน เอ๊ะอ่ะปล่อยพลังๆๆ ใครจะไปสู้ได้ว่ะ ไม่เล่นก็ได้"

เสียงไอ้โยชิเดินบ่นเข้ามาในครัว แสดงว่ามันต้องทะเลากับเขามาแน่ๆ
"บ่นอะไรโยชิลูกกก"
"พี่ภูตื่นนแล้วหรอออ  ก็บ่นพวกนั้นอ่ะสิครับคุณย่า รุมโยชิอยู่คนเดียว"
"แล้วพี่อิคของเราล่ะ"
"หลับ"
"มาทานขนมกับพี่นี้มา พวกนั้นอ่ะมันเขี้ยวลากดิน สู้เขาไม่ได้หรอก"
"พี่ภูไปจัดการให้หน่อยดิ โยชิอ่ะ ยังไม่ทันกดอะไรเลย พวกนั้นก็ต่อยๆๆปล่อยพลังปั๊กๆๆๆ ไม่ได้เล่นเลยอ่ะ"
"ป่ะ ล้างแค้นกัน"
"สวดยอดไปเลยลูกเพี้ย" แล้วไอ้โยชิมันก็ดึงผมไปที่ห้องเล่นเกมส์

"มึงใช่ไหมไอ้เป็ดที่รังแกน้องกูอ่ะ"
"น๊อยยยย ไอ้โยชิ แพ้แล้วไปตามลูกพี่มาช่วยหรอ"
"ก็ใช่สิ"
แล้วก็เห็นพี่โค้กนั่งกอดไอ้มิวอยู่ สวีทเกิ๊น ไอ้อิคหลับเอาหนังสือปิดหน้าบนโซฟา พี่เฟียตนังเล่นเกมส์กับไอ้เป็ด
"น้องภูเป็นไงบ้าง มานี่ม่ะให้พี่หอมรับขวัญหน่อย"
"จะหอมน้องภู ปล่อยมือจากเอวมิวก่อนดีไหมล่ะ"
"อ่ะๆๆก็ได้ๆ ไม่ต้องหึงพี่หรอก มาม๊ะมาเร็วมาให้ชื่นใจหน่อย"
"ชื่นใจกับฝ่าเท้ากูนี่ไหม" พี่พีทเดินเข้ามา พร้อมยื่นน้ำให้ผม เมื่อกี้ลืมดื่มน้ำนี้หว่า
"ขอบคุณครับ"
"ก้างขวางคอมาอีกและ เซง หอมเมียตัวเองดีกว่า ฟ๊อดดด"
เห้ยนี้แอดวานซ์ขนาดหอมต่อหน้าเพื่อนฝูงแล้วหรอว่ะ
"พี่โค้ก อายเขา"
"อายอะไรคนเยอะแยะ"
"ไม่เอา ปล่อยเลย มิวจะไปเข้าห้องน้ำ"
"ป่ะเดี๋ยวพี่ไปด้วย"
"ไม่ต้องเลย"
แล้วมิวก็คงอายอีกตามเคย รีบเดินไปเข้าห้องน้ำ
"ได้กันแล้วหรอ" ผมก็ยื่นหน้าไปถามพี่โค้ก้วยความขี้เสือก
"ยัง แต่ได้หอมแค่นี้ก็โอเคแล้ว"
"อยากป่ะล่ะ"
"ทำไมจะไม่อยาก ห่างหายมานาน"
"หื่นว่ะพี่โค้กอ่ะ"
"ช่วยพี่หน่อยดิ นะ"
"ช่วยอะไร"
"พูดกับมิวให้หน่อย น๊าาาาาาาา พลีสสสสส"
"ของแบบนี้มันพูดแทนกันได้ที่ไหน บ้าหรอพี่โค้ก แค่นี้น้องภูก็ยุให้เพื่อนเสียตัวมากไปแล้ว"
"ไหนๆก็ช่วยมาจนขนาดนี้แล้วอ่ะ ช่วยอีกนิดนะ น๊าาาาาา"
"อือๆๆ"
"ขอบคุณครับ" แล้วพี่โค้กกยื่นหน้ามาจะหอมแก้มผม แต่พี่พีทก็ดึงตัวผมกลลับมาได้ก่อน
"ตลอดนะมึงเนี่ยไอ้โค้ก เดี๋ยวกูจะบอกน้องมิว"
"ไอ้ขี้หวง"
"จะคุยกันอีกนานไหมอ่ะ โยชิอยากเห็นความพ่ายแพ้ของพี่เป็ดเต็มทีแล้ว"
"จัดให้น้องรัก ของจอยด้วยพี่เฟียต"
"จัดให้"
"กูต่อให้มึงเกมส์หนึ่งด้วยไอ้เป็ด "
"กูไม่ต้องการ"
"แล้วมึงจะรู้ว่า แพ้ในพริบตาเดียวเป็นเช่นไร"
"มีอะไรก็แสดงออกมา"
เราเล่นเกมส์ต่อสู้กันครับ หลังจากที่เลือกตัวละครในเกมส์แล้วดเริ่มต่อส้ทันที
อย่าหาว่าคุยเลยผมกับไอ้เป็ดฝีมือห่างกันมาก มันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผมหรอก
แล้วมันก็แพ้ผมในพริบตาเดียว แบบไม่ได้ทันตั้งตัว........
"เปี๊ยะๆๆๆ" ผมตบแก้มมันเบาๆ ในขณะที่ตามันค้างจับจ้องหน้าจอทีวี
"เป็นไปได้ไงว่ะ"
"เป็นไงล่ะลูกพี่โยชิอ่ะ อึ้งไปเลยสิ โถ่เอ๊ย ทำมาคุย"
"แก้มือไหมเปนเพื่อนรัก"
"แน่นอน"
ไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้งมันก็พ่ายแพ้ต่อผมทุกครั้งไป จนพี่เฟียตต้องของลองดูบ้าง
แล้วมันก็ไม่ต่างอะไรกันเลย...
"สงสัยศิษย์สำนักเดียวกันแน่เลย เเพ้เหมือนกันเลย ฮ่าๆๆๆ" ไอ้โยชิหัวเราะชอบใจเมื่อห็นสองคนนั้นแพ้ให้ผม
"อ่ะโยชิ พี่ไม่เล่นแล้ว ไม่ค่อยได้ใช้สมองอ่ะ คู่ต่อสู้อ่อน"
"โยชิก็ไม่เล่นหรอก อ่อน"
"แกก็เคยแพ้พี่นะโยชิ"
"แล้วง่ะ แน่จริงพี่เป็ดก็ไปหาคนที่เก่งกว่าพี่ภูมาให้ได้สิ"
"หายากว่ะเป็ด ขนาดพี่บุ้งกูยังทำซะตาค้างไม่ต่างจากมึงเท่าไรหรอก"
"เมียกูทำไมไปนานจังว่ะ"
"เรียกเมียได้หรอไอโค้ก มึงยังไม่ได้น้องเขานะ"
"จะเรียกอะ ไปดูเมียดีกว่า" แล้วพี่โค้กก็ออกจากห้องไป
"โยชิ ไปปลุกพ่อิคไป ใกล้ได้เวลาอาหารแล้ว"
"ครับ"

เลิกเล่นเกมสแล้วก็มาทานข้าวกัน ทุกคนต่างก็ทานกันอย่างเอร็ดอร่อย
ทานกันไปคุยกันไปก็สนุกด ทานอิ่มก็มานั่งคุยกันต่อ
พี่โค้กกับมิวก็ลากลับ ตามด้วยไอ้เป็ดกับพี่เฟียต
ไอ้โยชิไอ้อิคนอนนี้

"ย่าไปนอนก่อนนลูก น้องภูหนูก็รีบนอนนะลูก"
"ครับคุณย่า"
พวกเราทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันไปนอน ห้องใครห้องมัน
ผมเข้าไปอาบน้ำได้ไม่นานพี่พีทก็เข้ามาในห้องน้ำ
"อาบนานแล้วนะ พอไดเเล้วมั้ง"
"อืมๆ" พึ่งอาบไปไม่ถึงสิบนาทีเลย นานตรงไหนว่ะ
ก็เลยรีบๆอบแล้วก็เดินออกมาจากห้อง พี่พีทก็ดึงไปเช็ดหัวให้
ใส่เสื้อผ้าให้ ทำทุกอย่างให้หมด ก่อนจะยื่นยาก่อนนอนให้ผมทาน
"นอนได้แล้ว"
"พี่พีทจะทำงานหรอ"
"เปล่า เดี๋ยวพี่จะไปอาบน้ำ"
"งั้นน้องภูรอนะ"
"ถ้าง่วงก็หลับได้เลย"
"พี่พีทไม่อยากนอนกอดน้องภูหรอ"
"อยากสิ"
"งั้นก็อาบน้ำเรวๆนะน้องภูจะรอ"
"ครับบบบ"
ผมก็นอนรอพี่พีทจนเคลิ้มๆเหมือนจะหลับ มารู้สึกตั้วอีกทีก็ตอนพี่พีทล้มตัวนอนข้างๆ
แล้วก็สวมกอดผม เรากอดกันภายใตผ้าห่มอุ่นจนหลับไป..........

เมื่อวานผมนอนหนาวอยู่ในห้องน้ำ
วันนี้ผมนอนอุ่นอยู่ในอ้อมกอด
ไม่มีอะไรแน่นอน ไม่มีอะไรเป็นเครื่องยืนยัน ไม่มีอะไรการันตี
ได้ว่าเราจะมีความสุขไหมในเวลาถัดไป เพราะเราไม่รู้ว่าจะมีอะไรเข้ามาบ้าง
แต่สิ่งที่อยากจะบอกให้ทุกคนรู้คือ สิ่งๆนั้นเมื่ออยู่กับเราแล้ว เดี๋ยวมันก็ไปจากเรา
แล้วใช่ว่ามันจะไม่กลับมาอีก สุขและทุกข์หมุนเวียนไป ตราบใดที่เรามีลมหายใจอยู่
แต่แก่นแท้ของสรรพสิ่ง คือ การอยู่กับทุกข์และสุขอย่างมีสติ
รู้ว่านี้สุข นะ รู้ว่านี้ทุกข์นะ ขอให้มีสติกับปัจจุบัน แล้วอนาคตไม่ว่าจะเจออะไร
คุณก็พร้อมที่จะยิ้มและฝ่าฝันไปด้วยความสุขเป็นทุน............


ขอบคุณนะครับ
ที่ติดตามกันมาโดยตลอด
ขอบคุณมากจริงๆครับ
ต้องขอโทษด้วยนะครับที่หายไปไม่บอก

อย่าโกรธน๊า

รักนะ จุบๆๆ

[eern]

 :sad4:น้องภูหายไปชะหลายวันคิดถึงทีสุด

[roseen]

 

[tookujang]

น้องภูพี่พีทกลับมาแล้ว คิดถึงอยู่หลายวันเลย
ในที่สุดก็ได้หวานกันซักที อิอิ
   กดเป็ดเป็นกำลังใจต่อนะ

[choijiin]

เค้าน่ารักกันเป็นหมู่คณะ
คนเขียนจ๋า คนอ่านอนากอ่านพี่โค้กกับน้องมิวม่างงงงง
 

[tumtok]

น้องภูรีบๆช่วยพี่โค้กเหอะอยากอ่าน

[POPEA]

โยชิน่ารัก~ ปกป้องพี่ภู555.
เมื่อไหร่พี่โค้กกับมิวจะลงเอยกันแบบจริงๆ จังๆ ซักที คิคิ

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

สนุกมากมายเลยมาต่ออีกนร้าครับ

[B_Story]

คิดถึงๆๆค่า

น้องภูน่ารักมากไม่โกรธพี่พีท
แต่มีคนงอนพี่พีทแทนน้องภูแล้ว สมน้ำหน้า คิคิ

[runningout]

คนอ่านนนให้อภัยยยย .. ถ้ามี มิวโค้กซักนิด 55 

[yayee2]

สวัสดีปีใหม่ไทย ส่งใจมาอวยพรให้คนเขียน ขอจงสุขกายสบายใจ แม้หวังสิ่งใดให้สอมดังปองนะจ๊ะ

อนิจจังทุกขังอนัตตาจ้ะน้องภู
ทุกอย่างย่อมเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับไป ไม่ว่าทุกข์หรือสุขล่ะ 
ให้น้องภูและผองเพื่อนพร้อมสามีของทุกคน สนุกสนานเบิกบานใจในวันสงกรานต์นี้นะ

[ladymoon_yy]

ขำโยชิมากกกกกก 

[litlittledragon]

เล่นสงกรานต์จะเป็นยังไงบ้างละเนี้ย พี่พีทยอมให้ไปเล่นแต่ต้องไปคุมแบบนี้
จะออกมาแบบไหนกันละเนี้ย

[kasarus]

ใครมาบ้านนี้เป็นต้องหอบความสุขกลับไปทุกคน

[-~iK@iZ_KunG~-]

ชอบโยชิอ่ะ ฮ่าๆๆ

[Horizon]

สุขสันต์วันสงกรานต์
ทำให้ยิ้มได้ตลอดนะโยชิ แฝดน้องภูจริงๆ

+1

[gupalz]

อ่านน้องภูกะโยชิคุยกัน
อารมณ์พี่สาวคุยกะน้องสาวจริงๆ

[white choc~]

ขำอ่ะ "เรื่อง นี้ ถึง ครูอังคณา แน่!!" อินเทรนด์มว๊ากกกกก 
โยชิมันเริ่มพูดมากขึ้นโน๊ะ สงสัยติดเชื้อมาจากพี่สาวเฮ้ย!พี่ชายแน่ ๆ 

ไม่เอาแล้วนะ พี่พีทน้องภู คราวหลังไม่ให้ทะเลาะกันแล้วนะ อยากให้รักกัน ๆ ๆ ๆ

[jimmyjimmy]

กลับมาแล้ว ท้้งคนแต่ง ทั้งเล้า

[4559]

ภูใจดีมาก

[PoMArmKuB]

ตือ ตืด ... ตืด ตืด ตืด ตืด ตืด ตืด ตือ .... ตืด ตือ ......

มาแล้ว หา่ยไปนานสองสามวันเลย

[Asuke]

หายคิดถึงไปหน่อยนุึงครับ

[patee]

สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ

[slurpee04]

น้องภูพี่พีท:กอด1:

[MoMoRin]

คิดถึงน้องภูนะจ๊ะ ในที่สุดก็กลับมาซะทีนะ พี่พีทดูแลน้องดีๆนะคะ

[ujen]

  น้องภูหายป่วยแล้ว

โยชิทำหน้าที่น้องได้ดีมาก

[naiin]

                                ดีใจที่มาต่อแต่ขัดใจที่เข้าเล้าไม่ได้เมื่อวานเหมือนกันเลย