หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[yowyow]

ตกลง พี่ผักบุ้งเน่า ไปทำใครไว้ละเนี่ย พี่อ้นหรอ

พี่ออยจะมาสร้างความร้าวฉานให้พี่พีทโกรธน้องภูอีกรึป่าวเนี่ยยย

[iota]

                               

"  " ภาพหนึ่งภาพแทนคำพูดได้มากมาย

ต่อมขี้เสือกมันเริ่มทำงานหนักวันนี้ก็เพราะปมพี่ผักบุ้งนี่แหละ
มันติดมาจากน้องภูครับ

รัก.. แทนใจ

[K.Pupoom]

ตอนที่.....68
 





เป็นเรื่อง.......ของ ผักบุ้ง

หลังจากที่นั่งทบทวนเรื่องราวอยู่นาน ก็พอจะจำได้เลือนลาง ว่าเรา เมา
เออไอ้บ้า อย่างนี้ใครๆเขาก็จำได้  แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญเท่าคนที่อยู่ในห้องหรอก
ถึงผมจะแอบชอบเขาโดยไม่ได้ปริปากพูดให้เขาได้รูเลยก็ตาม
แต่การกระทำของผมครั้งนี้  มันไม่ได้ทำให้ผมดีใจเลยที่ได้เมียในชั่วข้ามคืน
มันกลับกลายเป็นความรู้สึกผิดที่ไม่รู้จะได้รับการอภัยหรือเปล่า

ผมค่อยๆเปิดประตูห้องเข้าไป ก็เห็นคนที่ผมทำร้ายเขาไปเมื่อคืน นั่งกอดเข่าอยู่บนเก้าอี้
สายตามองทอดออกไปที่หน้าต่าง สายตาที่ไม่แม้แต่จะหันมามองด้วยซ้ำว่าใครเข้ามา
ผมนั่งลงที่เตียงแล้วมองดูบุคคลที่ทอดสายตาไปทางหน้าต่างอย่างรู้สึกผิด
ตอนที่ผมตื่นขึ้นมาโวยวายเพราะเข้าใจว่าตัวเองเป้นฝ่ายถูกกระทำ ยังโมโหและไม่พอใจ
ฟาดงวงฟาดงา ใส่เขาไปเสียมากมาย แต่เมื่อความจริงปรากฏ ซึ่งคนๆนี้ รู้ทั้งรู้ว่าตัวเอง
เป็นผู้ถูกกระทำตั้งแต่แรก กลับไม่โวยวายอะไร มิหนำซ้ำยังทำดีกับผมซะอีก
ทำไมนะ ทำไม ทำไม เขาถึงใจเย็นขนาดนี้ เข้ามาตบหน้าผมก็ได้ ผมยอม

ทุกอย่างอยู่ในความเงียบ ไม่มีใครพูดอะไร ผมเองก็ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไรเหมือนกัน
พูดก่อนก็ได้ว่ะ แล้วจะพูดอะไรอ่ะ
"พี่" เรียกไปก่อน แต่ก็ไม่ได้รับปฏิกิริยาอะไรตอบกลับมาแม้แตน้อย
"พี่ ได้ยินผมเปล่า?"
"มีอะไร"
"ผม ขอโทษ"
"โทรศัพท์ กับกระเป๋าสตางค์ อยู่บนหลังตู้เย็น"
"ผมไม่ได้อยากรู้ว่ามันอยู่ไหน แต่พี่อย่าเงียบได้ไหม จะด่าอะไรผมก็ได้ แต่อย่าเงียบดิ"
"จะด่าทำไม ก็สมแล้วกับสิ่งที่ได้รับ เสือกใจง่ายเอง"
"พี่อย่าพูดแบบนี้ดิว่ะ ผมยิ่งรู้สึกผิด"
"ช่างเถอะ ถือว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น แล้วเสื้อผ้าของบุ้งพี่จะเอาไปให้ที่ทำงานแล้วกัน"
"พี่เล่าให้ผมฟังหน่อยได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น"
"อยากรู้จริงๆหรอ"
"อื้ม"
"ก็หลังจากที่ทุกคนเมามาก ต่างคนต่างมีคนมารับกลับบ้าน พี่เป็นคนเดียวที่ขับรถไหว เพราะดื่มไปไม่เยอะ ทุกคนก็เลยให้พี่เป็นคนไปส่งบุ้ง"
"พี่รู้หรอว่าผมพักที่ไหน" พี่เขาเล่าด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย เหมือนคนที่เย็นชา
"ไม่รู้ ก็พยายามถามเอาจากบุ้ง แต่บุ้งก็พูดไม่รู้เรื่อง พี่ก็เลยตัดสินใจพามาที่คอนโดพี่"
"แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไงอ่ะ"
"พอถึงลานจอดรถ พี่ก็พาบุ้งลงจากรถ บุ้งก็อ้วกออกมาเลอะเทอะไปหมด พี่ก็เลยพาขึ้นมาบนห้อง ถอดเสื้อผ้าออกจะไม่ถอดก็ไม่ได้เพราะมันนเหม็นมากแล้วก็เช็ดตัวให้"
"ผมไม่มีสติเลยหรอ"
"ใช่ พูดจาไม่รู้เรื่อง แล้วก็.............."
"แล้วก็อะไรหรอพี่"
"ยังโวยวาย ดิ้นไปดิ้นมาอีกต่างหาก" ผมเห็นพี่แก แอบเขินนะ หรือว่าโมโหว่ะ
"แล้ววววว...."
"พอบุ้งสงบลงพี่ก็ไปอาบน้ำอาบท่าแล้วก็มานอนเพราะง่วงเต็มที แต่พอพี่ล้มตัวนอนเท่านั้นแหละ บุ้งก็......"
"ก็อะไรพี่"
"ก็ นั้นแหละ พี่ก็พยายามขัดขืนแล้ว แต่บุ้งไม่รู้เอาแรงมาจากไหน พี่ยอมรับว่าพี่มีใจให้บุ้ง ก็เลยปล่อยเลยตามเลย"
"ห๊าาาาา"
"ช่างเถอะ พี่ขอโทษแล้วกัน ที่ไม่ยอมขัดขืน ถ้าจะกลับล็อคห้องให้พี่ด้วยนะ"
แลวพี่แกก็เดินออกจากห้องนอนไป เห้ย นี่มันอะไรกันวะเนี่ย กูงง
พี่แกขอโทษผมทำไมเนี่ย ผมข่มขืนพี่แกไม่ใช่หรอ แล้วพี่แกบอกว่ามีใจให้ผม
พี่แกชอบผมหรอ เห้ย จริงดิ ผมยอมรับนะว่าก็แอบชอบพี่เขาเหมือนกัน
แต่ก็ไม่กล้าที่จะบอก แต่ก็คิดว่าสักวันจะบอกให้แก่รู้ แต่ดันมีเรื่องนี้เกิดขึ้นมาซะก่อนน่ะสิ
เอาไงดีว่ะ แสดงความรับผิดชอบดีกว่า ไหนๆก้ได้เมียข้ามคืนแล้ว

ในมุมของ...............ผู้ถูกกระทำ

ทุกคนต่างมอบไอ้บุ้งให้เป็นหน้าที่ของผม  ก็ได้ว่ะ
น้องมันก็น่ารักดีจะปล่อยให้นอนตากยุงอยู่ที่ร้านก็คงไมเหมาะ
น้องชายเจ้านายด้วย แล้วผมก็แอบชอบน้องมันมาตั้งนานแล้ว
ก็มันน่ารักนะครับ คล้ายๆน้องภู แต่ผักบุ้งจะดูนิ่งกว่า
แต่เมื่อใดที่น้องภูมาคุยที่โต๊ะ บุ้งจะกลายเป็นพี่ชายที่น่ารักมากเวลาเอ็นดูน้อง
ผมชอบแอบมองเวลาสองคนนี้คุยกัน มันทำให้หัวใจผมพองโต
เพราะบทสนทนาบางบท ทำให้ผมรู้ว่า บุ้งเองก็แอบมีใจให้ผม
แต่คิดๆไป มันก็อาจจะไม่ใช่ เพราะทุกครั้งที่น้องภูแซวเรื่องผม บุ้งมักจะปฏิเสธเสมอ..........

เรามาเข้าเรื่องคืนนั้นกันดีกว่า.......
"ตัวแห้งๆหนักไม่ใช่เล่น" ผมบ่นกับตัวเอง เมื่อแบกร่างน้องบุ้งเข้าไปนั่งในรถ
จัดการคนเมาให้นั่งให้เรียบร้อย ก็เดินกลับมฝั่งคนขับ แล้วก็สตาร์ทรถ
"เห้ย จะพาไปไหนว่ะ"
"กลับบ้าน"
"ร้านยังไม่ปิดเลยจะรีบกลับไปไหนว่ะ มึงนิพูดจาไม่รู้เรื่องนะ อิอิ เห้ๆเติมน้ำแข็งหน่อยดิ ปวดเยี่ยวว่ะ ฮ่าๆๆ"
มันเริ่มเพ้อเจ้ออะไรของมันก็ไม่รู้ ผมก็ได้แต่ภาวนะอย่าให้มันฉี่ราดบนรถเท่านั้นแหละ
"พี่จะไปส่งบ้าน บ้านอยู่ไหน" จะโทรถามพี่พีทก็กระไรอยู่ นี้มันดึกมากเเล้ว
"บ้าน ไม่รู้ บ้านใครว่ะ"
"ก็บ้านบุ้งไง"
"ไม่มี๊ มีที่ไหนอ่ะ มีเปล่าว่ะ อิอิอิอิ" เมาแล้วปัญญาอ่อนมาก
"แล้วจะให้พี่ไปส่งที่ไหน"
"ไปสวรรค์กันป่ะ" แล้วไอ้คนเมาก็เอามือมาลูบที่ขาผม ผมก้หยิบออก แล้วก็เหมือนมันจะจูบผม
ผมเลยผลักให้มันนอนไปกับเบาะแล้วรัดเข็มขัดซะ ก่อนที่จะออกรถ
"ร้อนว่ะ "ผมก็เลยเปิดแอร์แรงขึ้น แต่เหมือนมันจะไม่มีผล มันเหมือนจะถอดกางเกง
แต่ก็ช่างจะทำไรก็ปล่อยมัน ตอนนี้ผมอยากกลับให้ถึงคอนโดให้ไวที่สุด ก่อนที่มันจะแสดงอิทธิฤิทธิ์มากไปกว่านี้
ทุกอย่างเริ่มสงบลง จนมาถึงลานจอดรถของคอนโดผม ผมรีบหาที่จอดแล้วก้พามันลงจากรถ
เพียงช่วงเสี้ยววินาทีที่มันลงจากรถ มันก็อ้วกออกมา บุญของผมแท้ๆ
ถ้ามันอ้วกในรถ คืนนี้มีหวังยาว มันอ้วกรถเสื้อเลอะเทอะไปหมด กลิ่นนี้อย่าให้เล่า
แต่ทำไมผมไม่รู้สึกรังเกียจคนๆนี้เลยนะ กลับอยากดูแลเขาให้ดีที่สุด
ผมพามันเข้ามาในห้องก็จับถอดเสื้อออก แล้วพามันเข้าไปในห้องนอน
อย่างทุลักทุเล กว่าจะถึงเตียงก็เล่นเอาหอบเหมือนกัน ผุ้ชายตัวเล็กๆสองคนคิดดูเถอะ
ผมโยนมันลงไปนอนแผ่กับเตียง แล้วก็เดินไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้มัน
จัดการถอดกางเกงให้มัน เพราะถ้านอนแบบเดฟฟิตเปรี๊ยขนาดนี้ตื่นมาเป็นอัมพาตแน่ๆ
เมื่อเช็ดตัวให้ เจ้าตัวเหมือนจะสบายขึ้น นอนนิ่งไม่ไหวติงอะไรทั้งนั้น เช็ดตัวเสร็จก้ห่มผ้าให้
อารมณ์จะหาเสื้อผ้ามาใส่ให้ก็คงไม่มีแล้วอ่ะ เพราะตอนนี้ผมก็ตัวเหม็นเพราะมันนั้นแหละ
แล้วก็ง่วงมากด้วย เลยเดินข้าไปอาบน้ำ แล้วก็มานอน
แค่หย่อนก้นลงบนเตียงเท่านั้น ไอ้คนเมาที่นอนนิ่งก็ขึ้นคร่อมผมทันที
"เห้ยบุ้ง ทำไร"
"ผมชอบพี่ เป็นของผมนะ"
"เดี๋ยวเอาไว้หายเมาแล้วค่อยคุยกันนะ" ผมพยายามจะดันนตัวเองออกจากบุ้ง
แต่ก็ไม่เป็นผล ยิ่งดันมันก็ยิ่งกดผมให้นอนราบไปกับเตียง ไม่รู้มันเอาแรงมาจากไหน
"อย่าดิ้นดิ" เอ้าไม่ให้กูดิ้นจะให้กูยอมมึงหรอไง กูไม่เคยนะเว้ย
"เห้ยบุ้ง ไม่เอา อย่าทำแบบนี้ดิ เห้ย  เห้ยยยยยยย" แล้วมันก็ประกบริมฝีปากผมทันที
แล้วก็จัดการถอดเสื้อผ้าผมออก เนี่ยหรอคนเมา ชุดนอนที่ผมพึ่งใส่ถูกถอดออกจนหมด
แล้วไอ้บุ้งมันก็จัดการบำเรอผมทันที ผมยอมรับว่าตอนนี้ตัวเองสติกระเจิงไปแล้ว
เริ่มมีอารมณ์ร่วมในเหตุการณ์ครั้งนี้ ในเมื่อเขาจุดไฟขึ้นมา ผมเองก้ต้องเป็นคนพัดให้ไฟมันลุก
บุ้งเหมือนจะเอาส่วนนั้นจ่อเข้ามาที่ช่องทางของผม
"เดี๋ยว" ผมดันตัวมันไว้ ด้วยเข่าทั้งสอง
"พี่ไม่รักผมหรอ" ดูมันอ้อนสิ มันอ้อนแบบนี้ผมจะใจเเข็งได้ไง คนที่ผมแอบมองมานานแสนนาน
วันนี้เขามาแก้ผ้าต้อหน้าผม จะให้ผมนิ่งเฉยอยู่ได้ไง เอาว่ะ ยอมก็ยอม
"ใส่ถุงก่อน"
"เอามาดิ" คนเมาที่ยืนอยู่บนเข่าทั้งสอง ตัวโอนไปโอนมา รับถุงยางที่ผมยื่นให้ไปใส่
แต่เหมือนมันจะใส่ไม่ถนัด ใช้เวลานานมาก แต่สุดท้ายมันก็ทำสำเร็จ
เมื่อทุกอย่างพร้อม มันก็โน้มตัวมาหาผมก่อนจะมอบจูบให้
แล้วก็ดันไอ้หนอนผักบุ้งเข้าไปในตัวผม อย่างเร็ว
"โอ๊ยยยยย" ไม่ต้องถามว่าเจ็บแค่ไหน พรวดเดียว สะอึก
"ผมรักพี่นะ "น้ำตาของผมที่ไหลออกมาถูกริมฝีปากซับให้
ตกลงนี้คือความรักหรือแค่อารมณ์อยากของคนเมากันนะ
แต่ตอนนี้มันไม่มีเวลามาคิดเรื่องนี้แล้วแหละ ขอสนุกไปกับมันก่อน
แล้วศึกครั้งนี้ก็สงบลง คนเมา สิ้นสติบนร่างของผมเมื่อได้ปลดปล่อย
ผมดันร่างให้นอนลงไปบนที่นอนแล้วก็จัดการเก็บหลักฐานไปทิ้งถังขยะ แล้วก็มาล้มตัวนอนนด้วยความเหนื่อย

ตื่นมาอีกทีก็โดนถีบตกเตียงแล้ว

แถมมันยังโวยวายชี้หน้าด่าผมอีกต่างหาก หาว่าผมไปทำอะไรมัน
ใจจริงอยากจะแหกก้นให้มันดูด้วยซ้ำว่าคนที่ทำนะมึงไม่ใช่กู
ไหนที่บอกว่ารัก บอกว่าชอบ ตื่นมามึงถีบกูตกเตียงเนี่ยนะ แล้วก็โยนความผิดมาที่กูคนเดียว
ผมเลยไม่อยากเจรจาอะไรกับมันมาก มันอยากได้อะไรผมก้หาให้ ไม่อยากปะทะตอนนี้
ให้มันได้คิดทบทวนเรื่องราวเมื่อคืนได้ก่อนค่อยมาคุยกัน
แต่เหมือนมันจะไม่ทบทวนอไรทั้งนั้น ออกมาโวยวายกับผมอีก แถมยังใช้กำลัง
ผมก็เหลืออด น่ะสิ

"มึงข่มขืนกูไง พอใจไหม แล้วคนที่ควรจะโวยวายคือกู ไม่ใช่มึง"

ผมจำได้ว่าตวาดใส่มันไปเสียงดัง แล้วก็เดินเข้าห้องมา ผมนั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง
คิดทบทวนความใจง่ายของตัวเอง เนี่ยหรอว่ะความรัก ความรักที่ผมอยากได้มาตลอด
สุดท้ายมันก็มาจบบนเตียง ซ้ำร้ายผมยังเป็นคนผิดเสียอีก ที่ให้มันเอา
สมน้ำหน้าตัวเองชะมัด เนี่ยแหละ อยากใจง่ายดีนัก เป็นไงล่ะ "เจ็บไหม"

แล้วมันก็เขามาหาผม จพูดอะรก็ไม่พูด ได้แต่นิ่งเงียบ ผมดีใจนะที่มันยังไม่กลับไป
แต่ถ้าให้มันมานั่งเฉยแบบนี้ผมก็อึกอัด มันให้ผมเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ผมก็เล่าให้มันฟง มันก็ก้มหน้าก้มตาฟัง ผมก็ไม่ได้มองหน้ามัน เล่าไปเรื่อยๆ
เมื่อเล่าเรื่องทั้งหมดแล้ว ผมไม่อยากให้มันต้องมารับผิดชอบอะไร
ในเมื่อมันไม่ได้รักผมอย่างที่มันพูดเมื่อคืน
แล้วตลอดมาที่ผมคิดไปเองว่ามันมีใจให้ผมบ้างมันเป็นการเข้าใจผิดทั้งสิ้น
เพราะฉะนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ขอให้ลืมซะ ผมเลือกที่จะออกมาจากห้อง
เพื่อให้เราสองคนได้หยุดคิด ทบทวนเรื่องราว แล้วก็หนทางที่เราจะเดินกันต่อไป..............


กลับมาที่..........ไอ้ผักบุ้ง ผู้กระทำ

ผมมองตามแผ่นหลังของคนที่ผมทำร้ายเขาไปเมื่อคืน ออกไปจากห้อง ผมอยากเดินไปฉุดเขาไว้
แล้วบอกกับเขาว่าผมขอโทษ ผมไม่ได้อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ ให้โอกาสผมได้ไหม
ผมล้มตัวลงนอนบนที่นอนที่ผมทำระยำไว้เมื่อคืน คนๆหนึ่งที่ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น
คุยด้วยแล้ววมีความสุข อยากจะเล่าโน้นเล่านี้ให้ฟัง อยากให้เขาอยู่ข้างๆผม
ไม่นึกเลยว่าคนที่ผมอยากจะมอบสิ่งดีๆให้ ผมกับฆ่าเขาทั้งเป็น ด้วย "ความเมา"

ผมนอนคิดทบทวนวนไปวนมา ผมจะทำอย่างไรให้เขาหายโกรธผม จนท้องเริ่มหิว
ก็เลยเดินออกไปหาอะไรทาน มีอาหารบนโต๊ะ เหมือนถูกแบ่งไว้ ผมเลยหยิบมาทาน แล้วก็ไปอาบน้ำ
นี้ก็เย็นมากแล้ว พี่แกไปไหนนะทำไมยังไม่กลับอีก ผมเลยค้นในตู้เย็นทำอาหารเย็นเตรียมไว้
หกโมงเย็นแล้ว อาหารก้เสร็จเรียบร้อย พี่แกไปไหนว่ะเนี่ยทำไมยังไม่กลับอีก
ผมเดินไปหยิบโทรศัพท์จะโทรหาพี่แก แต่เเบตก็หมด ก็เลยได้แต่ รอ รอ รอ
แล้วการรอคอยก็สิ้นสุดลง เมื่อพี่แกเปิดประตูเข้ามา เมื่อเห็นผมก็ตกใจแต่ก็รับปรับสีหน้าให้เรียบเฉย
"พี่ไปไหนมา ผมรอนานแล้วเนี่ย"
"ยังไม่กลับอีกหรอ แล้วรอทำไม"
คนอุตส่าห์รอ น้อยใจว่ะ แล้วยังมาทำหน้านิ่งอีก
"พี่ ทานอะไรมายังอ่ะ ผมทำกับข้าวไว้ พี่มาทานดิ"
"ทานบะหมี่มาแล้ว ขอตัวก่อนนะ ถ้าจะกลับอย่าลืมล้อคห้องให้ด้วยล่ะ"
คำก้ไล่สองคำก็ไล่ จะอะไรกันนักหนาว่ะ แค่เมาแล้วข่มขืนแค่เนี่ย
เหอๆๆๆ ไม่แค่นี้สิ ขนาดมึงตื่นมายังโวยวายเลย ทั้งๆที่ไม่โดน
อดทนหน่อย อยากมีเมียก้ต้องง้อเขาหน่อยสิว่ะ สู้โว้ยยยยยยย
ผมเดินตามเข้าไปในห้อง พี่แกก็ล้มตัวนอนคว่ำไปกับเตียง แก้มซ้ายแนบไปกับหมอน
คงจะเหนื่อยมาทั้งวัน เมื่อคืนก็คงไม่ได้นอน ขนาดผมเข้าไปยังหลับตาเฉย
ผมก็เลยล้มตัวนอนข้างๆแล้วดึงพี่แกเข้ามาในอ้อมกอด พี่แกก็สะดุ้ง
"ทำไร ปล่อย"
"ไม่ได้ทำไร ผมขอกอดพี่นะ"
"กอดแล้วค่อยขอเนี่ยนะ"
"ถ้าขอก่อนพี่ก็ไม่ให้ผมกอดน่ะสิ พี่ผมขอโทษ"
"เออ ปล่อยได้แล้ว"
"ผมจะปล่อยพี่ แต่พี่ต้องรับปากผมก่อน"
"อะไร"
"รับปากก่อนสิ"
"จะให้รับปากอะไรล่ะ"
"รับปากก่อน ไม่งั้นผมจูบนะ"
"เออๆๆๆ"
"เป็นแฟนกับผมนะ"
พี่แกก้ไม่ได้ตอบอะไร แต่พี่แกหลบสายตาผมตลอด แล้วก็หน้าแดง
"พี่รับปากผมแล้วนะ"
"ยังไม่ได้รับปากซะหน่อย"
"รับแล้ว"
"ตอนไหน"
"ก็ตอน เออๆๆๆๆ"
"เปล่าซะหน่อย"
"งั้นผมจะถามพี่อีกที พี่เป็นแฟนผมนะ?"
"ถามใจตัววเองดีกว่า ว่ารักหรือแค่อยากรับผิดชอบ "
"ผมแอบชอบพี่มาตั้งนานแล้ว แต่ไม่กล้าบอก พี่ไม่รู้บ้างหรอ ขนาดน้องภูมันยังสงสัยเลย"
"ไม่เห็นรู้เลย"
"วันนี้ก็รู้แล้วไง นะ เป็นแฟนผมนะ"
"อื้มมม"
"ฟ๊อดดดดด" แล้วผมก็หอมต้อนรับแฟนของผม ดีใจจัง บางทีเมาก็มีประโยชน์เหมือนกันนะ
"ไปทานขาวกันเถอะพี่ผมหิวแล้ว"
"จะทานได้หรอ "
"ผมทำอาหารอร่อยมากนะ เดี๋ยวพี่จะต้องติดใจ"
"โม้"
"งั้นต้องไปพิสูจน์แล้วล่ะ"
จัดไป"
แล้วเราสองคนก็มาทานอาหารกัน ผมก็ถามโน้นถามนี้เพื่อที่จะได้รู้จั"พี่อ้น"ให้มากกว่านี้
แล้วพี่อ้นก็ถามเรื่องราวของผม เราต่างก็เล่าเร่องของเราให้กันและกันฟัง..............

ทานอาหารเสร็จก็มานั่งดูทีวีกัน
"พี่"
"อื้ม"
"เรื่งเมื่อคืนผมขอโทษนะ อย่าโกรธผมนะ"
"อื้ม"
"ผมอยากฟื้นความจำอ่ะ"
"ไอ้บ้า"

และแล้วคู่รักที่พวรักกันในออฟฟิศ จากเห็นหน้าแล้วถูกชะตา มาเป็นความใกล้ชิด
จนมาเป็นความผูกพันธ์ แล้วในที่สุดมันก็กลายมาเป็นความรัก
ถึงมันจะเริ่มต้นได้ไม่สวยงามเท่าไร แต่ต่อจากนี้ไป ขอให้มันสวยงามที่สุด............
ผู้ชาย ไม่ว่าจะเป็นเกย์ เป็นตุ๊ด เป็นอะไรก็ตาม คุณเกิดมาบนสถานะเพศชาย
สิ่งที่ควรกระทำคือวิสัยของ "สุภาพบุรุษ"
นอกจากคุณจะต้องรับผิดชอบสิ่งที่คุณทำแล้ว
คุณต้องรับผิดชอบหัวใจของตัวเองด้วยนะครับ
*******************************************************************************
ตัดกับมา ที่  ครอบครัว อลเวง.....

ตื่นแล้วก็ค่อยๆขยับตัว หันซ้ายหันขวา พี่พีทก็นั่งอยู่ปลายเตียง
"อ่าวตื่นแล้วหรอ"
"นั่งทำไรอ่ะ"
"เช็คเมลล์" นั่งจิ้มไอแพดแต่เช้าเชีย
"อื้มๆ งานยุ่งหรอ"
"เปล่า" ผมก็เริ่มกระดึ๊บๆตัวเองแล้วก้ไปนอนหนุนตักพี่พีท
"พี่พีท"
"จะขออะไรอีกล่ะ"
"วันนี้ว่างไหมอ่ะ"
"อยากไปไหน"
"อยากไปซื้อหนังสือ ยังไม่ได้ซื้อเลยอ่ะ"
"เอาสิ บ่ายๆเดี๋ยวพี่พาไป"
"แค่เนี่ยแหละ" แล้วก็จะลุกไปเข้าห้องน้ำ พี่พีทก็กดหัวผมไว้กับตัก
"เดี๋ยวก่อน"
"อะไร"
"นี้ใคร"
"ไหน"แล้วพี่พีทก็ยื่นเฟซบุคของผมให้ดู ไหนบอกว่าเชคเมลล์ไง
"เนี่ย"
"รุ่นน้องที่โรงเรียนอ่ะ"
"เขามาจีบหรอ"
"ป่าว คนมันหล่อมันก็มีคนสนใจเป็นเรื่องธรรมดา มีแฟนหล่อ ก็ต้องเข้าใจนะจ้ะ"
"หราาาาา" แล้วพี่พีทมันก็ฟัดพุงผมแต่เช้า
"ฮ่าๆๆ เห้ยๆๆ ฮาๆๆ ออกไป พี่พีท ฮ่าๆๆๆ  โอ๊ยๆๆ อ่าๆๆๆ"
แล้วผมก็ดันหน้าพี่พีทออกไปจากพุง แล้วก็นอนหายใจหอบ เหนื่อยอ่ะ
"ออกไปได้แล้ว น้องภูจะไปรดน้ำต้นไม้"
"พี่รดแล้ว"
"งั้นก็จะไปช่วยคุณย่าทำกับข้าว"
"คุณย่าไปสมาคมเเล้ว อาหารทำเสร็จแล้ว"
"งั้นไปอาบน้ำก็ได้"
"เดี๋ยวจะไปขางนอกค่อยอาบ"
"งั้นนอนต่อ"
"นอนด้วย" เหอะๆๆ มีแววว่าจะไม่ได้นอนแล้วเรา ถ้าโดนเดินห้างไม่ได้แน่วันนี้
หายุทธวิธีเอาตัวรอดก่อนดีกว่า
"บ้าหรอ ไม่นอนแล้ว นี้มันสายแล้วนะ หิวอ่ะ ไปทานข้าวกันเถอะ  เดี๋ยวน้องภูไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนนะ"
แล้วก้รีบโดดลงจากเตียงให้เร็วที่สุดแล้วก็วิ่งเข้าห้องน้ำไป ขืนนอนให้เขากอดมีหวัง โดน
ก้าวออกมาจากห้องน้ำ พี่พีทก็หายไปจากเตียงแล้ว ไปไหนว่ะเนี่ย
หรือว่าลงไปทานข้าวแล้ว โหยไรเนี่ย ไม่รอกันเลย
"จับได้แล้ววววววว" เห้ยมาจากไหนว่ะเนี่ย แล้วพี่พีทก็จัดการหอมซ้ายหอมขวา
"จับอะไรล่ะ ไปทานข้าวเหอะ หิวอ่ะ"
แล้วเราสองคนก็เดินกอดคอกันลงไปทานข้าว ฝีมือพี่พีทอีกวันเช่นกัน
เพราะคุณย่าออกไปแต่เช้าพี่พีทเลยอาสา ทำกับข้าวให้ผมทานเอง
ทานอาหารกันเสร็จก็ มานั่งดูทีวีกัน พี่พีทก็เหมือนจะง่วง ตาจะปิดแล้วนั้น
"พี่พีทง่วงก็นอนดีๆสิ"
"ขอหนุนตักหน่อย"
"ไม่ขึ้นไปนอนบนห้องอ่ะ จะได้นอนสบายๆ"
"ไปนอนด้วยกันดิ"
"น้องภูไม่ง่วงนินา พี่พีทไปนอนคนเดียวเถอะ เดี๋ยวบ่ายๆน้องภูปลุก เราจะได้ไปซื้อหนังสือกัน"
"งั้นพี่ก็จะนอนตรงเนี่ยแหละ"
"ตามใจ" แล้วพี่พีทก็หลับบนตักของผมเนี่ยแหละ คนอะไรดื้อชะมัด ไม่รู้ดื้อเหมือนใคร
นอนได้สักพักก็เมื่อยนะ เหน็บเริ่มกิน ผมก็เลยขยับตัวแล้วจะเอาหมอนให้พี่พีทหนุน
แต่พี่พีทก็ดันตื่นซะก่อน
"เมื่อยอ่ะ เหน็บกินด้วย"
"อ่าวหรอ โทษทีนะ เผลอหลับไปอ่ะ"
"ไปนอนบนห้องสิ"
"ไม่ไป เดี๋ยวเมียหาย"
"จะหายไปไหนล่ะ"
"หายไปบนต้นไม้ไง"
"คิดได้เนอะ"
"ไปนอนกัน" แล้วพี่พีทมันก็ลากผมขึ้นข้างบน แล้วก็จับผมให้นอนลงบนเตียงแล้วก็กอดผมหลับไป
ตกลงจะนอนทั้งวันเลยหรอไงเนี่ย เดี๋ยวคืนนี้ก้ไม่ยอมนอนอีกอ่ะ ก็ต้องเปนภาระใหญ่หลวงขงน้องภูอีก
มีแววว่าคืนนี้ข้าศึกจะบุกยึดเอกราช แถมเป็นศึกครั้งใหญ่เสียด้วย
นอนคิดอะไรไปเพลินๆก้เผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีก็บ่ายสองแล้ว
เลยปลุกพี่พีท ให้ไปอาบน้ำแต่งตัว น้องภูอยากได้หนังสือ หนังสืออออออออ
เราสองคนก็อาบน้ำแต่งตัว แล้วก็ออกไปซื้อหนังสือกัน.............
ถึงห้างสรรพสินค้าผมก็เดินไปร้านหนังสือทันทีหาหนังสือที่อยากได้ก่อน แล้วก้ได้สมใจ
พี่พีทเองก็ได้หนังสือมาเช่นกัน มายืนจ่ายตังค์ก็เห็นคนมองมาที่เราสองคน
เห้ย!!!!!!แอบจับมือตอนไหนว่ะเนี่ย
"น้องภูไม่หายไปไหนหรอกน่ะ"
"กลัวหายอ่ะ"
"เอาตังค์มา จะจ่ายตังค์แล้ว"
"อ่ะ" พี่พีทก็ยื่นเงินพลาสติก ที่เป็นหนี้ล่วงหน้าให้  ฮ่าๆๆๆ
แล้วพี่พีทก็รับมาเซ็นต์ แล้วเราก็ได้หนังสือสมใจ เดินเล่นกันเรื่อยๆ
พี่พีทก็พาผมเข้าไปในร้านขายพวกเกมส์อะไรแบบเนี่ย
"ซื้อไรอ่ะ"
"เอ็กซ์บ็อก"
ไม่ต้องซื้อไม่เอา เดี๋ยวน้องภูไม่ได้อ่านหนังสือ ออกมาๆ" ผมก็แดกระชากพี่พีทออกมาจากร้าน คนขายก็มอง
เขามีแต่ร้องให้ซื้อ ไอ้เด็กคนนี้ร้องให้ออกจากร้าน ก็ถ้าซื้อมามีหวังเล่นทั้งวัน
หนังสือหนังหาไม่ได้อ่านแน่ๆ พี่พีทหรอจะมีเวลามาเล่น ซื้อไปให้เปลือง
"พี่อยากเล่นอ่ะ"
"มีเวลาหรอ"
"น่าจะมี"
"คิดสิ ปีหนึ่งมี365วัน พี่พีทจะได้เล่นกี่วัน แล้วเฉลี่ยต่อวันจะได้ใช้งานมันคุ้มจำนวนเงินหรือเปล่า"
"ทำไมต้องคิดอ่ะ"
"ไม่ให้ซื้อ จบนะ ข้างบนมีร้านนมกล้วย อร่อยมากมากเลย มีเครปเย็นด้วยนะไไปทานกันเถอะ"
แล้วผมก็ดึงพี่พีทไปจากตรงนั้นก่อนที่พี่พีทจะเสียตังค์ เพราะผมเห็นจ้อตาเป็นมันเลย อยากได้ล่ะสิ
แต่พี่พีทก็ตามผมมาอย่างว่าง่าย เรามาหยุดที่ร้านนมกล้วย ไอศครีมชาขียว อะไรเทือกนี้
แล้วก็นั่งลงทาน ผมเดินไปสั่งเครปเย็นจากอีกร้านแล้วก็มานั่งทานกับพี่พีท
"แล้วจะทานข้าวได้หรอ"
"ได้สิ"
"แล้วจะไปไหนต่อ"
"อื้มมมมมมมม น้องภูอยากทานพิซซ่า ทานพิซซ่าเสร็จเราไปเดินสวนกันไหม"
"เดินไปด้วยกันก็ได้ทำไมต้องเดินสวนกันอ่ะ"
"น้องภูหมายถึงตลาดนัดสวนจตุจักร"
"ฮ่าๆๆๆ"
"ไปสิ ไม่ได้เดินนานแล้วเหมือนกัน"
เราสองคนก็ไปทานพิซซ่ากัน แล้วก็ขับรถไปสวนจตุจักรทันที รถติดนิดหน่อยก่อนถึงหน้าสวน
ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปรกติ แล้วก็เริ่มเดิน เย็นๆก็อากาศชิลๆดี แต่เหงื่อก็ตกอยุ่ดี
แวะไปร้านรองเท้าที่คนเยอะมากๆ พี่พีทก็ได้รองเท้ามาสองคู่ ผมคู่หนึ่ง เป็นรองเท้าหนังสวยดีนะ
แล้วก็เดินต่อไปเรื่อยๆหยุดทานไอศครีมมะพร้าวแล้วก็เดินดูพวกเซรามิค ของตกแต่งบ้าน
"น้องภูมานี่สิ"
"จะซื้อหรอ"
"ลองใส่สิ" เป็นหมวกไหมพรม แล้วก็มีขนกลมๆเหมือนหางกระต่ายที่ปลาย ดูเกาหลีดิ
"เอาใบเนี่ยครับ" แล้วพี่พีทก็จ่ายตังค์
"ไม่ได้บอกว่ายอากได้ซะหน่อย"
"น้องใส่แล้วนารักสุดๆ เชื่อพี่ "พี่คนขายแกก็เชียร์ใหญ่ น่ารักก็น่ารัก
เราก็เดินกันจนค่ำอ่ะ เดินไปเล่นกะหมาบ้างอะไรบ้าง
"เห้ยไอ้ภู พี่พีทหวัดดีครับ"
"หวัดดีครับ"
"ไม่ชวนกูเลยนะ"
"ทำอยางกับมึงชวนกูงั้นแหละไอ้แบงค์ แล้วมึงมากับใคร"
"พี่ฝุ่น"
"แล้วพี่ฝุ่นไปไหนอ่ะ"
"ไปเข้าห้องน้ำ มึงๆยำแหนมร้านนั้นน่ะ อร่อยเวอร์ๆ"
"เคยเเล้ว แต่วันนี้ไม่อยาก พี่พีทหิวยัง"
"ยังครับ" แล้วพี่ฝุ่นก้เดินมา เห็นผมก็ยิ้มแล้วก็ยกมือไหว้ทักทายพี่พีท
โห ใส่เสื้อคู่ด้วย สวีทเกินไปหรือเปล่า อิแบงค์อิแรด
"แบงค์เสื้อซื้อร้านไหนอ่ะ" พี่พีทถาม หรือ ว่าแซว
"แถวนี้แหละพี่" ไอ้แบงค์ก็ตอบแบบเขิล
"น้องภูไปซื้อกัน"
"เดี๋ยวผมพาไป"
"กูไม่อยากได้ ไอ้แบงค์มึงจะพาไปทำไม" ผมกระซิบบอกไอ้แบงค์
"ก็ผัวมึงอยากได้" ไอ้แบงค์ก็กระซิบกลับ
แล้วเราก็ได้เสื้อคู่มาหลายตัวเลย ฉันต้องใส่มันไปอีกหลายเดือนแน่ๆ
เสร้จสิ้นภารกิจจากตลาดนัดสวนจตุจักร เราก็ไปหาอะไรทานกัน
โดยมีพี่ฝุ่นกับไอ้แบงค์ไปด้วย เราก็เลือกร้านอาหาร แถวนั้นแหละ บรรยากาศชิลๆ
สั่งอาหารเสร็จก็นั่งคุยกัน
"กูเจอพี่บุ้งด้วยนะ " ไอ้แบงค์บอก
"ที่ไหน"
"ก็ที่สวนไง มากับผู้ชาย ดูติสท์ๆอ่ะ แต่น่ารัก"
"อาการล่ะ"
"ถ้าประเมินจากสายตา มากกว่าเพื่อน ชัวร์"
"แล้วเขาพูดอะไรกับมึงบ้าง"
"กูไม่ได้ทัก เห็นเขาเดินหนุงหนิงเลยไม่ได้ทัก แล้วอีกอย่างคนมันก็เยอะด้วย"
"เห็นไหมพี่พีท ภูบอกแล้วว่าพี่บุ้งกับพี่อ้นมันต้องมีอะไรกันแน่"
"อาจจะไม่ใช่อ้นก็ได้"
"มึงจำหน้าผุ้ชายคนนั้นได้เปล่าแบงค์"
"จำได้ดิ ไม่งั้นจะรุ้ได้ไงว่าน่ารัก"
"เดี๋ยววันจันทร์ตอนเย็นกูจะไปถ่ายรูปพี่เขาเเล้วส่งให้มึงดู"
"เออ"
แล้วเราสี่คนก็ทานอาหารกันไปคุยกันไป อิ่มก็แยกย้ายกันกลับ บ้านใครบ้านมัน
คุณย่าทานอาหารจากนอกบ้านเรียบร้อยแล้ว ทำให้วันนี้ครัวบ้านเราหยุดหนึ่งวัน
กลับมาคุณย่าก็รออยุ่แล้ว พร้อมนอน พวกเราก็ราตรีสวัสดฺแล้วขึ้นนอนเหมือนกัน
วันนี้พี่พีทก็สอนการบ้านผมจนขึ้นใจจนหลับไป  ฮ่าๆๆๆ

สวัสดีครับทุกคน

วันนี้คนเขียน สมองไม่ค่อยประมวลผลเพราะนั่งหายใจทางปาก
เหมือนวานโดนฝนตื่นมา หวัดถามหาเลย  แงๆๆๆ
ถ้าอ่านแล้ว งงๆ หรือคำผิดเยอะ ขออภัยด้วยนะครับ

ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีมาตลอดนะครับ
ขอบคุณมากๆๆๆ


รักนะ

จีบกูหน่อย กูอ่อย นานแล้วนะ
กล้าป่ะล่ะ เรื่องแบบนี้ พี่กล้าไหม
แค่บอกว่า กูชอบมึง ง่ายจะตาย
มัวแต่อาย เดี๋ยวแก่ไป ไม่ทันกาล

เส้นบางบาง กั้นความกล้า กับความกลัว
ขืนแต่มัว เขินอาย ไม่ข้ามผ่าน
วาเลนไทน์ ปีนี้อด กุหลาบบาน    (หรือจะแก้เป็น "วาเลนไทน์  ปีนี้ อดตูดบาน" 55 )
นอนเหนียงยาน คนเดียว เหี่ยวเฉาเอย"


 

[gupalz]

ผักบุ้งพี่อ้น คู่รักตัวเล็ก

[W-Rose]

ง่ะ  ไม่ทัน
 

[nolirin]

และแล้วพี่บุ้งกะพี่อ้นก็ตกลงกันได้ กลายเป็นคู่รักไซด์มินิ
ตามติดมาด้วยภารกิจของน้องภูและเดอะแก๊ง เพื่อหาหลักฐานให้พี่บุ้งสารภาพ
  ทำงานเป็นทีมมากๆ

[Horizon]

...

[runningout]

และแล้ววว . ก็สมดังพรปากน้องภูที่เป็นกามเทพน้อยให้อ้นบุ้ง
ขออย่าให้ออยมาดราม่า >,<

[Horizon]

ชอบมาก ได้อ่านสามคู่
ความคิดน้องภู เรียกรอยยิ้มได้ตลอด
+1

[tumtok]

อาบุ้งเมื่อไหร่จะพามาแนะนำกับน้องภูซักที

[MoMoRin]

O.o" p'bung ruk!!!! OMG!!!! 555555555

[naiin]

ต่อมขี้เสือกน้องภูกำเริบเสียแล้วสิน่า

[greensnake]

นับถือน้องภูเลย อ่านขาดเลยว่าพี่บุ้งกับพี่อ้นน่ะพิเศษต่อกัน
แถมยังจะหาหลักฐานมาสนับสนุนข้อสงสัยอีก ขยันเนอะ
นี่ถ้าไม่เมาแล้วไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้นคงไม่ได้พูดได้บอกอีกฝ่ายแน่
แต่ต่างฝ่ายต่างใจตรงกันมันก็เลยสมหวังกันทั้งคู่
รอดูว่าน้องภูจะปฏิบัติภารกิจ(ถ่ายรูปพี่อ้น)สำเร็จหรือเปล่า
ตอนนี้น้องภูกับพี่พีทไม่ค่อยเถียงกันเท่าไร แต่ยังน่ารักเหมือนเดิม
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[ขนมสัมปันนี]

 

[ujen]

 

 

[POPEA]

แอร้ยยย
นึกว่าพี่อ้นจะกดบุ้งซะอีก ที่ไหนได้ โดนบุ้งกดด55
 

[yowyow]

 

[roseen]

 

[nemesis]

เสดไปอีกคู่

[nongrak]

ตกลงบุ้งคู่อ้นจริงด้วย แบงค์กับฝุ่นก็น่ารักมีตอนของคู่นี้ด้วยสิค่ะ
ส่วนน้องภูกับพีทหวานตลอดอยู่แล้ว

[Karn12]

เป็นคนที่มีความรับผิดชอบดีมากผักบุ้ง

[mickeynut]

 

[seaz]

น้องผักบุ้งกับพี่อ้น อิอิ
สุดท้ายก็เป็นจริง ^^

[choijiin]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 
เพิ่งจะรู้ว่าคู่บุ้งอ้นนี่เค้าไชส์กระทัดรัดทั้งคู่
แบบว่าชอบคู่เลสจะผิดมั้ย
 
ขออีกบุ้งอ้น
(โดนตบผิดเรื่องและเมิง  )

[ladymoon_yy]

กร๊ากกกกกกกกกกกไม่คิดว่าบุ้งจะรุก 

[EunSung87]

อยากอ่าน  nc คู่บุ้งอ้นอ่า
อิอิอิอิ

[TeeRuk♥]

:mc4:จัดผักบุ้งไปอีกยาวๆ ชอบคู่นี้มากๆ อยากอ่านตอนเป็นแฟนกัน อิ อิ

[CarToonMiZa]

เสดสมหวัง
กันทุกคู่ 

[som]

รู้แล้วคนแต่งนี่พี่พีทชัดๆ   หื่น   55555      ภูน่ารักกกกกก

[september]

 
E แบงค์ e แรด 5555+
ด่ากันได้แซ่บจริงๆ น่ารักอ่ะ