หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[คุณแม่ลูกสอง]

วันนี้เป็ดจะเดินไหวมั้ย โดนหลายทีแบบนี้

ส่วน สำหรับน้องภู  555++
 

[4559]

มีเมียเด็กต้องปวดหัวเปงธรรมดา

[TeeRuk♥]

:เฮ้อ:อยากกินเป็ด

[Bowbonk]

 

[tumtok]

พี่เฟียต...แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย
ว่าแตพี่เฟียตไม่มีรถขับหรอ

[seaz]

น้องเป็ดน่ารัก ^^

[Horizon]

+1 ให้ทั้งสองคน น่ารักมาก
ชัดเจนกับความรู้สึกของตัวเองดี
เห็นว่าเรียบร้อย ร้ายพอกับนายพีทเลยนะ

[CarToonMiZa]

อยากกินเป็ดบ้างจัง
กด+เป็ดจร้า

[ujen]

เป็ดกับพี่เฟียต

น้องภูดื้อคงเส้นคงว่าจริงๆ

 

[•♀NoM!_KunG♀•]

ร้ายกาจทั้งคู่ 5555++ แต่ก้อเจอคนดีทั้งคู่

อิจฉาแท้ ว่าแต่ทำมั้ยพระเอกเรื่องนี้ หื่นทุกคนเลยอ่ะ

หรือเพราะคนแต่งต้องกานแบบนั้นนะ อิอิ

แซวน้าๆ อย่าลืมมาต่ออีกน้อ อิอิ

รอรอค๊าฟฟ++

[Still_14OC]

มีผัวดีเป็นศรีแก่ตัว จ๊ะน้องเป็ด

[september]

เป็ดเอ้ยยย เเกไม่ใจง่ายหรอก แค่เร็วไปเท่านั้นเอง 555


ส่วนไอ้ลิงน้อย ติ๊งต๊อง โดนตีเลย หุหุ

[Karn12]

น้องเป็ดพูดได้ตรงใจมากเลย ชอบ ๆ

[som]

ภูโผล่มาตอนสุดท้าย  ยังน่ารักขนาดนี้  ขนาดโดนตีก้นยังน่ารัก  พี่พีทใจร้าย  ลิงนะไม่ได้ขึ้นต้นไม้มันจะเฉานะ  อิอิ

[gupalz]

เป็ด ถ้าจะเคล็ดขัดยอกบ่อยแน่ๆ

[p_phai]

 

[BeeRY]

คู่เป็ดกับพี่เฟี๊ยตก็น่ารัก
ดูเข้าอกเข้าใจกันดี แต่พอมาถึงคู่น้องภูพี่พีท
มีตีก้นกันด้วย น้องภูเอ๊ย น่ารักไปไหมลูก

[khunstar]

พี่เฟียตอบอุ่นดี

[mickeynut]

 

[DarknLight]

เหอะๆ พี่เฟียตก็หื่นใช้ได้เลยนะครับนี่
ส่วนน้องลิง เอ๊ย!! น้องภูก็ฮาจริ๊ง
 

[patee]

 

[yowyow]

คู่เป็ดกะพี่เฟียต น่ารักๆๆๆ   

คู่น้องภูก้อยังฮาเหมือนเดิม ชอบมากหลายยยย   

[khalwfarng]

เมียเด็ก็เพลียกันซักนิดจิตแจ่มใสเนอะ อิอิ

[-~iK@iZ_KunG~-]

สงสารเป็ดจัง ฮ่าๆๆ
น้องภูก็ยังดื้อเหมือนเดิม

[iota]

"เดี๋ยวพี่เช็ดให้นะ" พี่เฟียมานั่งซ้อนด้านหลังผมแล้วก็เช็ดหัวให้
จากเช็ดก็เริ่มอิงแอบแนบชิด หน้าอกพี่พีทเริ่มแนบไปกับแผ่นหลังผม
มือจากที่เช็ดหัวอยู่ เริ่มโอบกอด โดนแล้วไอ้เป็ด คืนนี้มึงไม่รอดแน่ ได้มีผัวสมใจ  ฮ่าๆๆ

จะฟ้องน้องภู พี่พีทแอบนอกใจ
แซวเล่นขำขำ ในคืนที่ร้อนอบอ้าวและฟ้าฝนก็เทลงมา
ปรับร่างกายกันไม่ทัน อากาศแปรปรวน
จะว่าไปน้องภูนี่ก็ซนได้ใจ โดนพี่พีทตีก้นทุกคืน ยังมีแรงไปปีนต้นมะม่วงอีกนะ
ไม่รู้หรือว่าพี่พีทกลัวน้องภูจะแข้งขาอ่อนตกลงมา เจ็บตัวอีกต่างหาก (-"-)
อ่านจบตอน แต่ก็ยังคิดถึง.. 

                                 http://www.youtube.com/v/PT7GPaGJ1hc

ความคิดถึงมันดันทะลึ่งเป็นส่วนหนึ่งของความรักซะด้วย

รัก..

[slurpeez-69Nes]

รักน้องภูขึ้นทุกวัน >//////<

[korn1983]

ขอบคุณนิยายดีๆ

[K.Pupoom]

ตอนที่.....67
 





หลังจากที่โดนตีก็วิ่งไปฟ้องคุณย่าในครัว

"เสียงดังอะไรกันลูก "
"พี่พีทตีน้องภูครับคุณย่า"
"อะไรกันละลูก "
"แค่น้องภูปีนต้นไม้นิดเดียวเอง นิ๊ดเดียวจริงๆนะครับคุณย่า"
"จริงหรอ"
"จริ๊งงงงง"
"ปีนขึ้นไปจะถึงหลังคาบ้านแล้วครับคุณย่า ไม่นิดเดียวหรอก"
"ไม่ถึงซะหน่อย พี่พีทก็เวอร์เกิน"
"เอาๆๆ ทานข้าวๆ เลิกเถียงกันได้แล้ว"
"คุณย่า แล้วที่พี่พีทตีก้นน้องภูล่ะ ดังป๊าปเลยนะ"
"แล้วเจ็บไหมล่ะ"
"เจ็บสิครับ"
"ก็ทานข้าวซะจะได้หาย"
"ห๊า"
"จะนั่งทานกันไหมเนี่ยหืมมม "
"ทานก็ได้ครับฝากไว้ก่อนเถอะ ชิ"
"ยังๆๆไม่หยุด" แล้วพี่พีทมันก็ยิ้มเยาะผม จำไว้เลยนะ
"คุณย่าวันนี้ขอไปสมาคมด้วยน๊าาาาาา"
"อ่านหนังสืออยู่บ้านดีกว่า จะสอบแล้วไม่ใช่หรอ ย่าประชุมทั้งวันไปก็ไม่มีใครเล่นด้วยหรอก"
"น้องภูจะไปทานเค้กต่างหาก"
"เดี๋ยวย่าซื้อมาฝาก หนังสือหนังหาอ่านบ้างเถอะเราอ่ะ"
"อ่านทุกวันอ่ะครับ"
"อ่านให้มันเยอะปีสุดท้ายแล้ว สอบเข้ามหาวิทยาลัยดีๆได้ ย่าจะได้ภูมิใจ"
"ครับ"
"วันๆเอาแต่เล่นเฟซบุ๊ค หนังสือหนังหาเคยอ่านที่ไหน"
"ตอนน้องภูจะอ่านพี่พีทก็เดินมาปิดไฟ แล้วก็บอกให้น้องภูนอน"
"ก็มันดึกแล้ว"
"หนังสือมันต้องอ่านดึกๆ มันเงียบจะได้มีสมาธิ"
"ดึกๆมันคือเวลานอน"
"พอที ทานข้าวคำเถียงกันไปสิบคำ มีมารยาทกันหน่อย นี้โต๊ะอาหารนะจ้ะ"
"ขอโทษครับคุณย่า" แล้วเราสองคนก็ต้องก้มหน้าก้มตาทานข้าว ขืนเงยหน้ามามองกัน
มีอันต้องแยกเขี้ยวใส่กันแน่ๆ วันนี้คุณย่าทำไมดุจังนะ แต่ก็เห็นแอบยิ้ม อิอิ
ทานอาหารเช้าเสร็จคุณย่าก็อาบน้ำแต่งตัวไปสมาคม พวกผมก็ต่างคนต่างมุมของตัวเอง
ผมดูทีวี พี่พีทนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะรับแขก
"น้องภูเปิดเบาๆหน่อยได้ไหม พี่ทำงานไม่รู้เรื่องเลย" ก็ทำเป็นหูทวนลม
ยิ่งห้ามมันก็เหมือนยิ่งยุ ก็เปิดดังขึ้นอีกสามขีด  จึ๊กๆๆ หุหุ
"น้องภู!!!!!!!" ไม่ดูก็ได้ไม่เห็นต้องมาตวาดกันเลย ออกไปทานไอศครีมดีกว่า
"จะไปไหน"
"หน้าปากซอย พี่พีทจะได้อยู่แบบเงียบๆไงล่ะ"
"ไม่ต้องไป แดดมันร้อนขนาดนี้ เดี๋ยวไม่สบาย"
"ใส่หมวก"
"เอ๊ะ บอกว่าไม่ต้องไปไม่ต้องไป พูดเนี่ยให้มันเชื่อกันบ้างนะ"
"จะไป"
"น้องภู!!!!!"
"วันนี้พี่พีทตะคอกใส่น้องภูกี่รอบแล้วเนี่ย" แล้วผมก็เดินออกจากบ้านไป
ทำอะไรมันก็ผิดไปหมดแหละ ตั้งแต่เช้าเเล้วเนี่ย เบื่อจริงโว้ยยยยยยยยยย
โทรศัพท์ก็ไม่ได้เอามาอีกแล้ว ซวยแล้วมึงไอ้ภู ตาแก่ที่บ้านตีก้นอีกรอบแน่
แต่ก็ช่างเหอะ ไม่เห็นจะแคร์เลย ค้นในกระเป๋าทั้งเนื้อทั้งตัวมีอยู่ สี่สิบ
ก็คงได้ไอติมสักสองแท่งแหละ เนอะ เบาๆ  ครุคริ งุงิ
 "แฮ่ๆๆๆๆๆ  โฮ่งๆๆๆ  แฮ่" หมาจะกัดอีก เอ้า ซวยให้มันได้งี้สิ หมาใครว่ะเนี่ย
"ไอ้หน้าหมา เดี๋ยวก็เตะเข้าให้หรอก ถอยไปนะเว้ย อย่ามาขวางทางน้องภู"
"เเฮ่ๆๆ ฮ่องๆๆๆ ฮือออ"
"ไอ้นี้ลองดี เดี๋ยวก็เตะม้ามแตก อย่ามาแยกเขี้ยวนะโว้ยยยยย"
เหมือนมันจะไม่กลัวผมเท่าไร ถ้าเกิดผมเดินหน้าต่อไปไอ้นี้มันต้องเล่นผมแน่
เอาไงดีว่ะน้องภู วิ่งสิ.......ก็ใส่เกียร์หมา วิ่งหน้าตั้งกลับบ้าน
ไอ้หมาเวลนี้ก็นะ ดันวิ่งตามอีกกกกกก 
"ไป เอ๊ง เอ๊งๆๆๆๆๆๆ" เสียงหมาร้อง เห้ย มันต้องสะดุดขาตัวเองล้มแน่ๆร้องแบบนี้
ผมก็หันไปดูแต่ก็ยังไม่หยุดวิ่ง อ่อ...มีผู้ชายคนหนึ่งช่วยผมไว้ ผมหยุดมอง
แล้วเขาก็เดินเข้ามาหาผม
"เป็นอะไรเปล่าน้อง"
"เห้ออออ เหนื่อยดิพี่ ขอบคุณนะ"
"พี่ว่ามันน่าจะเป็นหมาบ้านะใครปล่อยให้มันเข้ามาในหมู่บ้านนะเนี่ย"
"นั้นดิ ผมก็ไม่เคยเห็นมัน ไม่ได้ไปทำไรมันด้วยซ้ำ จ้องจะเล่นผมท่าเดียว เจรจาก็ไม่เป็นผล"
"เราอยู่แถวนี้หรอไม่เคยเห็นหน้า"
"โหยยพี่ คนแถวนี้ไม่มีใครไม่รู้จักผมหรอก พี่ไปอยู่ไหนมาเนี่ย"
"พี่พึ่งกลับมาจากออสน่ะ "
"ถึงว่า"
"แล้วบ้านเราอยู่ไหนอ่ะ"
"นั้นง่ะ"
"อ่อ"
"พี่ผมเข้าบ้านก่อนนะ"
"เดี๋ยวดิ ชื่อไรอ่ะเรา"
"น้องภูครับ"
"พี่ชื่อ ออย นะ"
"โอเค ยินดีที่ได้รู้จักพี่"
ผมรีบเข้าบ้านเพราะว่า อาจจะโดนหมายักษ์ในบ้านกัดอีกก็ได้ขืนอยู่ตรงนี้นาน
วิ่งเข้ามาในบ้านด้วยอาการหอบแดด ก็เลยไปหยิบน้ำมานั่งดื่มที่โซฟา
"ไปทำอะไรมา"
"วิ่งหนีหมามาอ่าดิ มันจะกัดน้องภูอ่ะ เห้อออ โคตรเหนื่อยเลย"
"หมาที่ไหน"
"ที่ไหนก็ไม่รู้ เหมือนหมาบ้าเลยอ่ะ"
"จริงอ่ะ"
"จริงสิ แบบว่า จ้องจะกัดท่าเดียวอ่ะ "
"แล้วโทรศัพท์อยู่ไหน"
"ว่าแล้วววววววว อยู่บนห้อง"
"ออกจากบ้านไม่เอาโทรศัพท์ไป กี่รอบแล้วที่บอก ที่เตือน"
"ไม่รู้ไม่ได้นับอ่ะ ร้อนๆๆ ไปอาบน้ำก่อนนะ ไม่ไหวๆ ร๊อนร้อน เหนื่อยๆๆ"
แล้วก็ต้องเดินหนีขึ้นมาบนห้องก่อนที่เรื่องมันจะยาวไปมากกว่านี้
เดินเข้ามาก็แก้ผ้าเข้าห้องน้ำ อาบน้ำให้สบายยยยยยยยยยยยยยยย
"เธอคือดวงใจ ของฉัน จากนี้.......ฉันจะมีแค่เธออออออออออออ ร้องยากแหะเพลงนี้ เปลี่ยนเพลงดีกว่า  กรุณาฟังๆ ฉันให้จบๆๆ แล้วจะเลือกจะคบก็ตามใจหากเธอเวลา ขอให้รบกวนได้ ชวนฟังความในใจสักนิดหนึ่งงงง หลับตาลงก็เห็นแต่ใบหน้าเธอ บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  หายใจไม่ทัน เพลงอะไรเนี่ยร้องยากจัง.."
อาบน้ำไปร้องเพลงไป ก็พูดคนเดียวเนี่ยแหละ  ฮ๋าๆๆๆๆ
อาบน้ำเสร็จก็ออกมาข้างนอก ห้องโล่งปลอดคนก็เลยยืนแก้ผ้าสำรวจตัวเองหน้ากระจกซะหน่อย
หุ่นยังเฟิร์มอยู่ แล้วก็รีบแต่งตัวก่อนที่พี่พีทมันจะขึ้นมาเดี๋ยวจะโดนกลางวันแสกๆ
อยุ่บ้านแต่งตัวเบาๆ กางเกงขาสั้นเสื้อกล้ามลายไอ้มดแดงซื้อที่สวนมา(จะบอกเค้าทำไม)
ได้เวลาอ่านหนังสือแล้ว หยิบหนังสือมากองบนเตียงแล้วก็นอนคว่ำ อ่าน!!!!!!
วิชาภาษาอังกฤษนี้ไม่ค่อยถูกกันเลย เรียนมากี่ปีแล้วเนี่ยยังไม่เข้าหัวเลย
คณิตไม่ต้องพูดถึงสบายมาก วิทยาศาตร์ต่างๆนานาเริ่ดอยู่ ยกเว้นฟิสิกส์
สังคม ภาษาไทย จิ๊บๆ สงสัยต้องไปเรียนพิเศษสองตัวนี้เพิ่มแล้วมั้ง........
"นึกว่าจะหลับไปซะแล้ว ทำไรอ่ะ"
"จัดตารางอ่านหนังสือ"
"ฟังผิดไปหรือเปล่าเนี่ย" ผมก็เหลือบตามองสูงนิดหนึ่งก่อนจะไม่สนใจคำพูดของคนบางคน
แล้วพี่พีทก็มานั่งลงข้างๆตัวผม แล้วก้ลุบไปที่ก้น
"เมื่อเช้าเจ็บไหม"
"เจ็บแต่ไม่ตาย"
"ขอโทษนะ"
"ช่างเหอะ อยากทำอะไรก็ตามใจ น้องภูไม่มีสิทธิ์จะโวยวายอะไรอยู่แล้ว"
"ฟ๊อดดด หอมจัง"
"น้องภูจะอ่านหนงสือ ขอร้องอย่ามาทำลายสมาธิ"
"อ่านวิชาอะไรอยู่เดี๋ยวพี่ช่วยติวให้ไหม วิชาภาษาอังกฤษไหม"
"ไม่ต้องอ่ะ ช่วยเอามือออกจากก้นน้องภูก็พอ"
"ฮ่าๆๆ มาเดี๋ยวพี่ติวให้ ไหนดูสิเรื่องอะไร แกรมม่า จิ๊บๆ บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
แล้วพี่พีทก็ติวภาษาอังกฤษให้ผม โน้นนี้นั้น ไม่ต้องมาทำดีถ่ายโทษเลย
เมื่อเช้ายังตีก้นเค้าดัง ป๊าป อยู่เลย เชอะ!!!!!!!!!!!!
"ฟังอยู่ป่าวเนี่ย"
"ฟัง" แล้วพี่พีทมันก็บลาๆๆๆๆๆๆ  ประหยัดค่าเรียนพิเศษวิชานี้ไปอีก อิอิ
ต่อไปนี้ก็ให้พี่พีทสอนให้ดีกว่า ฟังมานานแสนนานเริ่มจะง่วงแล้ว ล่ะ

คร๊อกกกกกกก  ฟี้  z z z zZ   Z     Z

หลับซะแล้วไอ้ลิง เนี่ยนะ อนาคตคุณหมอ เห้อ!!!!!
เมื่อเช้าตีก้นไปซะหนึ่งป๊าปไม่รู้จะเจ็บหรือเปล่า โมโหมากไปหน่อย
ไอ้เรานะสุดแสนจะเป็นห่วง ถ้าตกลงมาเป็นอะไรไปอีก ผมเนี่ยแหละที่จะตายก่อน
แล้วดุแล้วว่าอะไร เถียงตลอด แล้วก็หน้ากวนประสาทยั่วโมโหเสมอ
ขอโทษนะ ไม่ได้อยากตีหรอก แค่อยากให้รู้ว่ารักมากเท่านั้นเอง

ผมค่อยๆเก็บหนังสือเดี๋ยวเจ้าลิงจะตื่น ค่อยรวบรวมเอามาวางที่โต๊ะ
"ไอ้เสาไฟบ้า!!!!   มาตีน้องภูทำไม " มีกระดาษเขียนข้อความตัวใหญ่ไว้
ผมหยิบมาอ่านก็อดขำไม่ได้ เลยหยิบปากกามาเขียนตอบ
"ก็เพราะไอ้ลิงมัน ดื้อไง" แล้วก็พับกระดาษใส่หนังสือ
นอนกลับหัวกลับหางแบบนี้เดียวเมื่อยตายพอดี ผมเลยอุ้มกลับให้มาหนุนหมอน
จะได้นอนสบายๆ เดี๋ยวอีกสักพักก็คงจะตื่นแหละ ทนหิวไม่ไหวหรอก
ผมเลยกะว่า เย็นนี้จะโชว์ฝีมือทำกับข้าวเองดีกว่า คุณย่ากลับมาจะได้ไม่เหนื่อย
แล้วไอ้ลิงตื่นขึ้นมาก็จะได้ทานอาหารเลย..... ก็เลยขับรถออกไปซุปเปอร์มาร์เกต


ย้อนกลับไป เหตุการณ์หนึ่ง โดย..ผักบุ้ง

"วันนี้วันศุกร์ร้านไหนดีว่ะพวกเรา" หนึ่งในพนักงาน เอ่ยขึ้น
แล้วทุกคนต่างก็ออกความเห็นว่าเป็นร้านๆหนึ่งแถว เลียบทางด่วน
"บุ้งไปด้วยกันนะ"
"นึกว่าจะไม่ชวนผมซะแล้ว"
เลิกงานผมเลยไปเที่ยวกับพวกพี่ๆในที่ทำงาน
"พี่บุ้ง เย็นนี้ไปสยามกันป่ะ" ไอ้น้องเช้าตัวแสบของผมนั้นแหละครับ
จะมีใครได้ล่ะ ก็ไอ้ลิงภูนั้นแหละ จะชวนผมไปเที่ยวอีกแล้ว แต่ผมมีนัดแล้ว
"ไม่ไป"
"ทำไมอ่ะ"
"ไม่ว่าง"
"ทำไมไม่ว่าง"
"ก็มีธุระ"
"ธุระอะไร" เห็นความขี้เสือกของมันไหมครับ เอาแต่ใจสุดๆ อยากได้อะไรต้องได้
พี่พีทก็ตามใจมันเสียเหลือเกิน แต่ก็ไม่มีใครไม่ชอบนะ  กลับชอบและหลงมันเสียด้วยซ้ำ
ก็ด้วยความขี้อ้อนบวกกับเอาแต่ใจนิดๆของมันเนี่ยแหละ ผมถึงได้หลงน้องชายคนนี้กับเขาด้วย
"จำเป็นต้องรู้ด้วยหรอ"
"จำเป็น"
"ไม่บอก"
"เห้ย ไอ้ผักเน่านิ" ดูมันๆ งอนเข้าห้องพี่พีทไปแล้ว เดี๋ยวมันก็ออกมาครับ
เพราะความขี้เสือกของมันนั้นแหละ อยากรู้อะไรมันก็ต้องรู้ให้ได้
แล้วเดี๋ยวมันก็จะเอาพี่พีทมาขู่ผม หรือไม่ก็คุณย่า  ผมรีบหนีก่อนดีกว่า
เลิกงานแล้วผมก็เลยกลับห้องไปอาบน้ำแต่งตัว เพราะดึกๆมีนัดกับพี่ๆที่ออฟฟิศเนี่ยแหละ
กลับมาถึงห้องไอ้พวกเพื่อนตัวดีของผมก็นั่งดูหนังโป๊กัน เจริญสุดๆ
ผมก็เลยเข้าไปอาบน้ำ แล้วก็ออกมาแต่งตัว
"พี่บุ้งวันนี้ออกไปล่าเหยื่อที่ไหนครับเนี่ย หล่อเชียว"
"กูไม่ใช่มึงนะ"
"แล้วจะกลับห้องไหมครับผม"
"ถ้าไม่กลับแล้วกูจะไปนอนไหนอ่ะ"
"ก็เห็นเสาร์อาทิตย์มึงไม่ค่อยกลับเท่าไรนิหว่า"
"กูไปนอนบ้านคุณย่าโว้ย"
"คุณย่าหรือคุณเมียบังเกิดเกล้าครับ  ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"เสือก" แล้วผมก็ออกมาจากห้อง ขี้เกียจนั่งอยู่กับไอ้พวกนั้น เดี๋ยวมันเกิดอารมณ์บ้าคลั่งจับผมทำเมีย ยุ่งเลย
ผมเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งรอเวลา เลยหาอะไรรองท้องซะหน่อยดีกว่า
เพราะตอนนี้ก็เริ่มหิวแล้ว เลยเลือกทานอาหารจานด่วยอย่างง่ายๆ แล้วไม่นานพี่ๆก็เริ่มโทรตาม

มาถึงร้านที่นัดกันไว้ บรรยากาศก็ชิลๆดี ฟังเพลงสบายๆ แอลกอฮอล์ถูกยกมา
พร้อมอาหาร ไอ้ผมอ่ะ เหล้าเบียร์ก็ดื่มเป็นนะ แต่ไม่ค่อยชอบเท่าไร นิดๆหน่อยๆ
เน้นทานข้าวดีกว่า แล้วก็นั่งคุย จะไม่มาก็ไม่ได้ พวกพี่เขาก็ตื้อให้มาสุดๆ โดยเฉพาะพี่ก้อย
เห็นสวยๆน่ารักแบบนี้  ขาเที่ยวเลย แต่พี่แกไม่ดื่มนะ อาศัยเต้นสะบัดโลก กะรั่วทุกทิศทาง
"ไอ้แป๊ก น้องมันยังเป็นเยาวชนอยู่ มึงชงแก่ขนาดนั้นเดี๋ยวก็ได้เมาหลับอยู่นี้หรอก"
"ไม่เป็นไรพี่ ไหวๆ" ทำเป็นเก่งนะไอ้ผักบุ้ง ว่าแต่พี่แกชงแบบนี้ให้ดื่มเพียวๆเลยไม่ดีกว่าหรอไง
ผมรับเหล้ามาดื่ม ก็จิบไปนิดๆแหละพอป็นพิธี  เมาแล้วไม่ค่อยมีสติ เคยเมาครั้งหนึ่ง
ตื่นมาปวดหัวแทบจะระเบิด ค้างไปสามวันไม่ต้องทำอะไรเลย นอนอย่างเดียว
"เอ้าชนนนนนนนนน"
"บุ้งชนหน่อยๆ"
"เชียสสสสสส"
"เติมให้น้องบุ้งหน่อยเด๊"
"หมดแก้ววววว"
แต่ละคน เมาแล้วก็เป็นแบบเนี่ย มือไม้อ่อน ปากเริ่มหนัก พูดจายานคาง เห้อออ

รวมถึงผมด้วย  ^^"

เมื่อเหล้าเข้าปาก แล้วมันก็นะ หยุดไม่ได้ ไม่ดีนะครับ น้องๆอย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง
เด็กสมัยนี้เขาไม่ดื่มเหล้า ของมึนเมากันแล้ว มันถือว่าเชยมาก
ใครที่ยังดื่มอยู่ก็ลดละเลิกก็ได้นะครับ ไอ้ที่ดื่มมากๆ ก็ลดๆๆๆๆลงมาหน่อย
นานๆทีก็ไม่เป็นไรหรอกครับ พอเข้าสังคมแล้วแก้มแดง
แต่ถ้านานๆถี่ก็ไม่ไหว เสียสุขภาพ แล้วก็เสียเงินด้วยครับ
ทำงานเงินเดือนนิดหน่อย ก็ลงขวดลงแก้วหมด ไม่ดีนะครับไม่ดี เลิกได้เลิกเถอะ......
อย่างน้อยมันก็ทำให้คนที่รักคุณภูมิใจ ไม่มีพ่อแม่หรือคนที่รักเราคนไหนหรอก
ที่เห็นเราดื่มเหล้าแล้วท่านจะมีความสุข...............ด้วยความปราถณาดีจาก ผักบุ้ง

ผมจำได้ว่าพี่แกเติมเหล้าให้ผมตลอด ผมก็ดื่มจนหมดตลอด

แอแฮ่!!!!!!!!!!

แล้วผมก้หมดสติไป จำอะไรไม่ได้อีกเลย จน ณ บัดนาว
มารู้ตัวอีกทีก็ตอนปวดหัวเนี่ยแหละ ผมค่อยๆลืมตามองไปทางซ้าย นี้มันที่ไหนว่ะเนี่ย
ภาพวาดบนกำแพงที่ตอนนี้ผมเห็นมันเป็นภาพสามมิติมากๆ เลยค่อยๆปรับสายตา กระพริบๆๆๆ
ภาพวาดอย่างเท่ห์อ่ะ นี้มันโรงแรมที่ไหนว่ะเนี่ย แอร์เย็นๆ ภาพก็สวย ผมนอนมองจนเพลิน
จนลืมอาการปวดหัวไปเลย หันไปมองทางขวา  เลยปวดหัวจี๊ดเลยทีนี้

"เห้ยยย ไอ้เชี้ย"

"โคร๊มมมมมม!!!!!!"
"โอ๊ย"
ไม่ต้องตกใจอะไรทั้งนั้นนะครับ ผมถีบไอ้คนข้างๆตกเตียงเองแหละ
ผมพยายามจะลุกจากเตียง แต่หัวก็ยังมึนอยู่ เปิดผ้าห่มออก ซวยแล้ว
ไม่มีแม้แต่ชิ้นเดียว ใครแก้ผ้ากูว่ะเนี่ย หรือจะเป็นไอ้ส้งติงนั้น ไอ้จ๊าดจั้ว

"ใจเย็นๆก่อน"
"ใจเย็นพ่อง!!!!!!มึงสิ มึงทำอะไรกู"
"พี่ไม่ได้ทำอะไรบุ้งนะ"
"นี้ยังไม่ได้ทำอะไรอีหรอก ดูสภาพมึงสิ แล้วดูสภาพกูสิ ควาย!!!!เด็กอ.3แก่แดดมันยังรู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น"
"ใจเย็นๆก่อนดิ ลองคิดทบทวนดีๆว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น"
"สัด!!!!!!กูคิดไม่ออก เสื้อผ้ากูอยู่ไหน"
"พี่เอาไปซักให้แล้ว เมื่อคืนบุ้งอ้วกเลอะเทอะไปทั้งตัวเลย มันไม่ได้มีอะไรอย่างที่บุ้งคิดนะ"
"ต่อให้มึงอมพระอาทิตย์มาพูดกุก็ไม่เชื่อ เอาเสื้อผ้ามึงมาให้กู กูจะกลับบ้าน"
"เดี๋ยวพี่ไปหยิบให้นะ" แล้วไอ้นั้นมันก็เดินออกไปจากห้องแล้วก็เดินกลับมาพร้อมเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น
"แล้วมึงจะยืนมองหาพระแสงของ้าวอะไรล่ะ"
"ขอโทษครับ" ไอ้เวรนั้นออกไปแล้ว ผมก็รีบใส่เสื้อให้ไวที่สุด กางเกงในก็ไม่เหลือหรอว่ะเนี่ยเรา
โทรศัพท์กระเป๋าตังค์ไปไหนว่ะเนี่ย เปิดผ้าห่มออกไป นั้นไงกางเกงใน ดีใจกว่าเจอทองอีก
รีบใส่เสื้อผ้าอย่างไว ผมอยู่ตรงนี้ไม่ได้แล้ว ขืนอยู่มีหวังได้ฆ่าคนแน่
"โทรศัพท์กับกระเป๋าสตางค์ กุอยู่ไหน" ผมเดินออกไปโวยวานข้างนอก
"ทานข้าวก่อนไหม"
"เชิญมึงทานไปคนเดียวเถอะ แค่กูเห็นหน้ามึงกูก็จะอ้วกอยู่แล้ว"
"เมื่อคืนไม่เห็นพูดแบบนี้เลย"
"กูเมากูไม่รู้หรอกว่ากูพูดอะไร กระเป๋าตังค์กูอยู่ไหน"
"ไมรู้"
"โทรศัพท์ล่ะ"
"ก็ไม่รู้"
เอาไงดีว่ะผักบุ้ง ที่นี้ก็ไม่รู้ว่ามันที่ไหนซะด้วย เดินกลับก็คงตายแน่
แล้วไอ้นั้นมันก็นั่งทานข้าวหน้าตาเฉย ถึงมันจะน่ารักก็เถอะ แต่ตอนนี้ผมโคตรเกลียดขี้หน้ามันเลย
ผมก็เดินกลับเข้าไปในห้อง เผื่อจะตกอยู่ตรงไหนซักที ตู้เตียงโต๊ะ ใต้เตียง ไม่มีเลย
ถังขยะ ใช่ถังขยะ เปิดดู...........ตาเถร!!!!!!! ถุงยาง
นี้ความเป็นชายของเราถูกพรากไปแล้วหรอ ผมรีบออกไปข้างนอก
"เมือคืนมึงทำอะไรกู กูถามว่ามึงทำอะไร" ผมกระชากคอไอ้นั้นเพื่อคั้นเอาความจริง
มันก็ยังยืนนิ่งๆไม่ได้ตอบอะไร แต่ตามันแดงๆ มันยืนนิ่ง ผมจ้องหน้ามันมันก็จ้องกลับ
"มึงจะเงียบทำไม กูถามว่ามึงทำะไรกู"
"อยากรู้จริงๆใช่ไหม"
"เออ" ผมเริ่มเสียงเบาลง เพราะคนตรงหน้าเริ่มมีน้ำตา ผมมันเป็นโรคแพ้น้ำตานินา
"มึงข่มขืนกูไง พอใจไหม แล้วคนที่ควรจะโวยวายคือกู ไม่ใช่มึง"
"อะไรนะ"
"ปล่อย!!!!!" ไอ้หมอนั้นปัดมือผมออกแล้วก็เดินเข้าห้องไป ผมทรุดตัวนั่งลงกับเก้าอี้
คิดทบทวนเรื่องราวต่างๆเมื่อคืน พยายามคิดเท่าไรมันก็คิดไม่ออก

ปวดหัวโว้ย!!!!!


ตัดกลับมาที่....ไอ้ลิง ที่กำลังนอนหลับสบาย

นี้ก็เย็นมากแล้ว หมู่นกน้อยที่ทำงานกะเย็น ก็เริ่มออกทำงาน เสียงร้องดังลั่นไปหมด
สงสัยมาขโมยมะม่วงบ้านผมแน่ๆ ผมก็เลยตื่น บิดตัวไปมา นี้เราหลับไปตอนไหนว่ะเนี่ย
ลุกไปเข้าห้องน้ำ กลับมาพับที่นอนให้เรียบร้อยแล้วก้พอตัวเองลงไปข้างล่าง
หาอะไรทานนะสิ นี้ก็เย็นมากแล้ว คุณย่าก็น่าจะกลับได้แล้วนะ
เสียงคนทำอาหารในครัวสงงสัยคุณย่ากลับมาแล้วแน่ๆ แล้วพี่พีทไปไหนว่ะเนี่ย
ผมเดินไปให้อาหารไอ้มดแดงแล้วก็วิ่งเล่นกับมัน แล้วก็รดน้ำต้นไม้ตามหน้าที่
ในขณะที่ยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ พี่ออยคนที่ไล่หมาให้ผมเมื่อเช้าก็ขี้จักรยานมาจอดหน้าบ้าน
"น้องภู"
"ครับ" ผมเดินไปที่ประตูบ้านพี่แกก็ยื่นถุงให้
"อะไรอ่ะ"
"พอดีพี่ทำ เค้ก น่ะ เลยเอามาให้ชิม"
"ขอบคุณครับ เกรงใจจัง"
"ไม่ต้องเกรงใจหรอก เพื่อนบ้านกัน แล้วนี้อยู่คนเดียวหรอ"
"อยู่กับคุณย่าแล้วก็พี่พีทน่ะครับ"
"อื้มๆๆ"
"เข้ามาก่อนไหม " อ่าวคุณย่า แล้วใครทำอาหารในครัวนะ คุณย่าลงมาจากรถพร้อมถุงขนม
"นี้ขนมของเรา คุณน้าเขาแถมมาให้พียบ ไม่ยอมคิดเงินอีก"
"น้องภูนึกว่าคุณย่ากลับมาแล้วทำกับข้าวอยู่ในครัวซะอีก"
"แล้วใครล่ะ โจรหรือเปล่า"
"โจรอะไรจะมาทำกับข้าวล่ะครับ สงสัยพี่พีทมั้ง เอ ลืมแนะนำเลย พี่ออยนี้คุณย่าน้องภูครับ"
"สวัสดีครับ"
"ไหว้พระเถอะจ้ะ"
"พี่เขาอยู่หมูบ้านเดียวกับเราเนี่ยครับ"
"หรอ ไม่เคยเห็นหน้า ลูกเต้าเหล่าใครล่ะจ้ะ"
"ผมอยู่กับคุณแม่แล้วก็คุณน้า บ้านหลังโน้นน่ะครับ"
"อ้อ แม่น้อยสินะ"
"ใช่ครับ"
"เข้ามานั่งทานขนมด้วยกันก่อนสิลูก"
"ขอบคุณครับ ไว้โอกาสหน้าจะมารบกวนนะครับ พอดีคุณแม่ผมรอทานข้าวอยู่"
"จ้ะๆ ว่างๆมานะ"
"ครับ ขอตัวก่อนนะครับ พี่ไปก่อนนะ"
"โชคเลือด เอ๊ยโชคดี"
แล้วเราสองคนย่าหลานก็กลับเข้าบ้านกัน
"แล้วไปรู้จักเขาได้ไงล่ะลูก"
"ก็เมื่อเช้าน้องภูจะไปซื้อไอติม เจอหมามันจะกัดน้องภู น้องภูก็วิงหนี หมามันก็วิ่งตามจะงับน้องภูให้ได้เลย พี่แกเป็นฮีโร่ ไม่รู้ทำอะไรกับหมา มันร้องเอ๊งๆๆๆๆๆ วิ่งหนีไปเลยอ่ะครับ"
"หมาบ้านไหนละลูกกัดคน"
"ไม่รู้เหมือนกันอ่ะครับ เหมือนหมาบ้า เลยแหละครับ"
"สงสัยต้องแจ้งทางหมู่บ้านให้มาดูแล้ว เดี๋ยวกัดลูกเด็กเล็กแดงเข้าจะยุ่ง"
"แค่มันไล่กัดน้องภู น้องภูก็จะแย่แล้วครับ"
"ฮ่าๆๆๆ แล้วนี้พี่เราเขาทำอะไรล่ะ"
"ไม่รู้เหมือนกันครับยังไม่ได้ไปดูเลย" ผมกับคุณย่าก็เลยเข้าไปในครัว
"ทำอะไรจ้ะพ่อครัวใหญ่" คุณย่าถามพี่พีท พี่พีทก็หันมายิ้มให้
"ใหญ่จริงป่ะ" ผมเดินไปกระซิบข้างหู
"เดี๋ยวคืนนี้ให้ดูชัดๆ" ดูทุกคืนไม่ดูหรอก ไอ้คนบ้า
"คุณย่าไปอาบน้ำเถอะครับ เดี๋ยวจะได้ลงมาทานข้าว เดี๋ยวน้องภูเป็นลูกมือพี่พีทเอง"
"ทานได้แน่นะ" คุณยาถามพร้อมส่งยิ้มให้
"ทานได้ไหมพี่พีท"
"ได้สิ"
"งั้นย่าไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวจะลงมาทานข้าว "
แล้วคุณย่าก็เดินขึ้นบ้านไป เหลือผมกับพี่พีท
"พี่พีททำไรบ้างอ่ะ"
"พี่จะทำต้มยำกุ้ง ผัดพริกหวาน แล้วก้ซื้อหมูแดดเดียวมาเดี๋ยวจะทอด แล้วก็ไข่ตุ๋น น้องภูอยากทานอะไรอีกเปล่า"
"แค่นี้ก็พอแล้วมั้ง คุณย่าซื้อเค้กมาด้วย พี่พีททานก่อนไหม"
"เดี๋ยวเอาไว้ทานหลังทานข้าวดีกว่า เดี๋ยวทานข้าวฝีมือพี่ไม่ได้นะ"
"สบายมากแต่ก้ได้ เอาไว้ทานหลังทานข้าวก็ได้"
"ขอกำลังใจให้พ่อครัวหน่อย"
"ทำครัวไม่ได้ออกรบซะหนอ่ย"
"ทำอะไรมันก็ต้องมีกำลังใจทั้งนั้นแหละ" แล้วพี่พีทก็ทำแก้มป่องๆ ผมก็หอมไปทีหนึ่ง
"แล้วจะให้น้องภุช่วยอะไรอ่ะ"
"แกะกุ้งแล้วกัน "
"โอเช"
เราสองคนก็ช่วยกันทำอาหาร เสร็จแล้วคุณย่าก็ลงมาพอดี ผมกับพี่พีทก็ไปล้างหน้าล้างตา แล้วมาทานข้าว
พี่พีทก็ทำอาหารอร่อยนะ พี่พีทบอกว่าอยู่เมืองนอกก็ทำทานเอง ไม่ค่อยได้ไปทานข้างนอก
ต้องทำอาหารไทยทานกันทุกวัน บางทีแกงเขียวหวานหม้อใหญ่ๆแล้วก็เรียกเพื่อนคนไทยมาทานด้วยกัน
ทำอาหารทานกันบ่อย สปาเกตตี้แกงเขียวหวานนี้บ่อยมาก อิอิ
"อร่อยไหมครับคุณย่า"
"อร่อยมากจ้ะ แต่ต้มยำกุ้งหนูลืมใส่ข่าหรือเปล่าลูก"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ  แหม่มตกม้าตายยยยยย" ผมหัวเราะเยาะพี่พีท
"พีทนึกถึงแต่ตะไคร้ใบมะกรูด ลืมข่าไปเลยอ่ะครับ"
"นี้ขนาดไม่มีข่ายังอร่อยขนาดนี้ เลยนะ" คุณย่าแกล้งชมผมรู้ แต่ก็อร่อยจริงๆนะ
"ไข่ตุ๋น ทรงเครื่องไหนชิมสิ อื้มม นุ่มดี เติมน้ำไปในไข่หรือเปล่าลูก"
"เปล่าครับ"
"น้องภูแอบเติมเองแหละ เห็นพี่พีทไม่เติม ถ้าไม่เติมมันจะเเข็งรู้ไหมจ้ะ พ่อครัวใหญ่"
"ใช่ๆน้องพูดถูก ต้องเติมน้ำลงไปนิดหนึ่ง" ผมก็ยักคิ้วให้พี่พีท ให้มันรู้ซะบ้างว่าใคร
เข้าครัวกับคุณย่าทุกวัน รู้เทคนิคหมดทุกอย่างเเล้ว ฮ่าๆๆๆ
"คุณย่าว่าอะไรอร่อยที่สุดครับ"
"หมูทอดเนี่ยมั้ง"
"ฮ่าๆๆๆ พี่พีทซื้อมาครับคุณย่า  ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"อ้าวหรอ"
"แต่พีททอดเองนะครับ"
"ทอดเองไม่ทอดเองก็ไม่ต่างกันหรอกจ้า ฮ่าๆๆๆ" ซะใจอ่ะ คุณย่าดันมาชมหมูทอดซะงั้น
"แล้วน้องภูล่ะลูก คิดว่าจานไหนอร่อยสุด"
"อร่อยทุกจานเลยแหละครับ เพราะคนทำเขาใส่ความจริงใจลงไป จานไหนก็อร่อย"
แค่พูดเท่านี้พี่พีทก็ยิ้มแก้มจะปริแล้ว บ้ายอจะตายตาคนเนี่ย  ฮ่าๆๆๆๆ
ทานอาหารกันเสร็จผมก็เก็บล้าง พี่พีทมันจะช่วยแต่ผมบอกไม่ต้องล้างคนเดียวไวกว่า
แล้วพี่พีทก็ไปนั่งดูทีวีกับคุณย่า แล้วก็นั่งทานเค้ก ชิ้นที่พี่ออยเอามาให้ผม
ผมออกมาจากในครัวก็มานั่งดูทีวีด้วย
"ชิมบ้างดิ นี้ไม่ใช่ร้านคุณน้านิ พี่พีทหยิบถุงไหนมา"
"ถุงที่มีอยู่ชิ้นเดียวอ่ะ ทำไมหรอ อร่อยดีออก"
"นั้นมันของพี่ออย"
"ออยไหน"
"เพื่อนบ้านเราอ่ะ พี่พีทไม่รู้จักหรอกเขาพึงกลับมาจากออส"
"แล้วไปรู้จักเขาได้ไง"
"เขาช่วยน้องภูไว้จากหมาบ้าตัวเมื่อกลางวันอ่ะ ขอชิมมั้งดิ"
"หมดแล้ว" คำสุดท้ายต่อหน้าต่อตา เข้าปากพี่พีทไปแล้ว ผมเลยเดินไปเอาเค้กคุณน้าหน้าสมาคมมาทาน
ไม่ง้อหรอก ทานเค้กคุณน้าก้ได้อร่อยจะตาย คุณย่าไม่ทานหรอกเพราะดึกแล้ว ตอนนี้สนใจละครมากกว่า
"น้องภูขอน้ำให้พี่แก้วหนึ่ง" ผมก็เลยเดินไปเอาน้ำมาให้พี่พีทแล้วก็นั่งดูทีวี
"อ่ะ"
"ขอบคุณครับ"
"นางเอกคนนี้ไม่ไหวเลย ยอมเขาตลอด ปล่อยให้โดนตบก็ดีแล้ว"
"ก็เขาเป็นนางเอกนิ"
"นางเอกสู้คนก็มี"
"นี้มันละคร"
"แล้วไงอ่ะ"
"ย่าก็ว่างั้นแหละ นางเอกยอมเขาตลอด ไม่ไหว "
"เห็นม๊ะ"
"ชิมมั้งดิ" ผมก็ต้องตักป้อนลุงแก่ด้วย ดูทีวีไปด้วย ละครเล่นแค่ไม่กี่ตอนคุณย่าก็หาวแล้วหาวอีก
ขอตัวไปสวดมนต์นอนดีกว่า คุณย่าขึ้นไปนอนก็เหลือแค่เราสองคนนั่งดูทีวีกัน
"ขึ้นไปดูบนห้องกันเหอะ"
"อืม" ผมเดินไปปิดบ้าน พี่พีทก็เดินมาช่วยแล้วก็ขึ้นไปดูทีวีข้างบนกัน
"น้องภูไปอาบน้ำก่อนนะ"
"อาบด้วย"
"อื้ม"
แล้วเราสองคนก็อาบน้ำด้วยกัน
"อยากเห็นของใหญ่ไหม" ตอนนี้มันก็ใหญ่แล้วนะ แล้วพี่พีทก็ถอดกางเกงเดินตามผมมา
"ทะลึ่ง"
"เอ้า เมื่อเย็นเห็นถามพี่ว่าใหญ่จริงเปล่า"
"ไม่ได้หมายถึงไอ้นั้น"
"แน่หราาาาาา"
"อื้ม"
แล้วก้ช่วยกันอาบน้ำโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่มันจะเกิดขึ้นก็ตอนนี้แหละ
ตอนที่มานั่งเช็ดตัวเช็ดหัวกันบนเตียงเนี่ยแหละ พี่พีทเริ่มลูบไล้ผมอีกแล้ว
แล้วมันก็เป็นอย่างที่คิดไว้ ผมก็ต้องเสียเอกราชให้พี่พีทไปอีกซ้ำเเล้วซ้ำเล่า แบร่

"ต่อไปนี้สัญญาได้ไหม ว่าจะไม่ปีนต้นไม้อีก" พี่พีทถามขึ้นในขณะที่นอนกอดผมอยู่
"ไม่ได้"
"ทำไม"
"ก็น้องภูชอบนินา"
"แล้วถ้าตกลงมาเป็นอะไรไปจะทำไง"
"ก็หายาทาสิ แต่ถ้าอาาการหนักก็ไปหาหมอไง"
"พูดง่ายเนอะ เคยคิดถึงใจพี่บ้างไหมว่าจะรู้สึกยังไง"
"แล้วรู้สึกยังไงอ่ะ"
"ยิ่งน้องภูเจ็บมากเท่าไรพี่ก็เจ็บมากกว่าหลายร้อยเท่า"
"อัยย่ะ"
"พี่ไม่ได้พูดเล่นนะ แล้วก็ขอสั่งห้าม"
"พี่พีทคนเราอ่ะนะถ้าจะตายอยู่เฉยๆมันก็ตาย ดูน้องภูเป็นตัวอย่างสิ เดินแทะไอติมมาอยู่ดีๆรถชนเปรี้ยง"
"ไม่เห็นจะเกี่ยวเลย"
"เกี่ยวสิ เอาเป็นว่าน้องภูจะทำอะไรก็จะระวังไม่ประมาท พี่พีทไม่ต้องห่วงหรอก สบายใจเถอะ"
"ที่พี่พูดนี้ไม่เข้าใจเลยใช่ไหม"
"เข้าใจ แต่ถ้าวันข้างหน้าพี่พีทเกิดห่วงน้องภูบอกว่า อย่าเล่นกับหมานะเดี๋ยวมันจะกัดเอา เราก็ต้องขังไอ้มดแดงไว้ในกรงงั้นสิ"
"อื้ม"
"พอๆนอนเถอะ เดี๋ยวก็เถียงกันยาวอ่ะ"
"สรุปคือยังจะปีนต้นไม้อยุ่"
"ก็ทำนองนั้น"
"เดี๋ยวจะสั่งตัดต้นมะม่วง"
"ก็ลองดูสิ โดน ผีมะม่วงหักคอแน่ แล้วก็โดนคุณย่าตีซ้ำอีกด้วย"
"ยอม"
"แล้วน้องภูก็จะย้ายไปนอนห้องคุณย่าถาวร"
"ไม่มีทาง"
"เริ่มคืนนี้เลยไหม"
"โอเคๆๆๆๆ ไม่ตัดก็ไม่ตัด ล้อเล่นแค่เนี่ยทำเป็นจริงเป็นจังไปได้"
"หรอ"
"ฟ๊อดดดดดดดดดดด ฝันดีนะ"
"อื้ม"
ก่อนนอนก็ทะเลาะกันสักหน่อยแก้เบื่อ เดี๋ยวจะนอนไม่หลับ  ฮ่าๆๆๆๆๆๆ


สวัสดีครับบบบบ


ฝนตกเปียกหมดเลย
เดินเล่นอยู่ สยามดีๆ พระพิรุณทรงโปรด มอบเม็ดฝนให้เพียบ
ร่างกายไม่ได้ห่วงเท่าไรห่วงรองเท้าอย่างเดียว  ฮ่าๆๆๆ
ฝนตกแบบนี้ใครนอนเหงาคนเดียว ยกมือขึ้น 5555+

ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ ขอบคุณมากๆ

++สำหรับพี่เฟียต แกขับรถไม่เป็นไง ย้อนกลับไปอ่านดู มีอยู่จิ๊ดหนึ่งที่บอกว่าแกขับไม่เป็น

++ขอบคุณที่ช่วยดูคำผิดให้นะครับ ขอบคุณๆๆ จุฟๆๆ

รักและคิดถึง


ฝนตกซ่าซ่า มองไปนอก หน้าต่าง
ดูอ้างว้าง ช่างแสนเหงา ตัวเราเอ๊ย
แม้แต่ดาว แต่เดือน ยังเลือนเลย
นั่งเฉยเฉย ดูสายฝน ร่วงหล่นมา

อยากจะมี ใครสักคน ให้บ่นถึง
สักคนหนึ่ง เท่านั้น ที่ฉันขอ
ยามฝนตก ได้ฝากฝน ไปพะนอ
มีไหมหนอ คนคนหนึ่ง ให้คิดถึงเบาเบา

 

[gupalz]

อยากอ่านตอนบุ้งทันที คิดมาตลอดนะเนี่ยว่าบุ้งต้องเป็นเมีย ไม่คิดเล้ยว่าจะไปเสียบใครเค้า

[tawan]