หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[K.Pupoom]

ขอบคุณนะครับที่มาเตื่อนเรื่องคำผิด
บางทีผมก็ลืมตรวจสอบให้ถี่ถ้วน แง่มๆๆๆๆๆๆ
บางทีคนเขียนก็เมา  เอ๊ย  เบอลอ่ะครับ  แหะๆๆๆ
เดี๋ยวดึกๆเค้ามานะตะเอง  กริ้วววววววว



ฟิ้ววววววว

[iota]

   ^
   ^
   ^
คืนนี้จะอยู่รอครับ ไม่ได้อ่านเราไม่นอน

เมื่อคืนโพสไม่ได้ ลองตั้งหลายรอบ แถมรู้สึกปวดตาเลยขอนอนเอาแรงก่อนดีกว่า
อยากจะบอกถึงความน่ารักของ ภูภูมิ แต่โชคก็ไม่เข้าข้าง กระซิก กระซิก
  K.Pupoom^^

[Rhythm]

รออ่านนะคะ

[forever-yunjae]

พี่พีท น้องภู ๆ น่ารักอ่า

[K.Pupoom]

มาแล้วครับบบบบบ


ลงก่อนดีกว่า  วันนี้ทำไมง่วงไวก็ไม่รุ้

เดี๋ยวจะเผลอหลับ  เดี๋ยวไม่ได้อ่าน จะมีคนไม่ยอมนอนด้วยนะเอ้อ เอาสิ ฮ่าๆๆๆ




ตอนที่....28
 



หลังจากเลิกเรียนเสร็จผมก็หาเรื่องเที่ยวสิ วันนี้ไม่ต้องไปหาพี่พีท ผมกลับบ้านเอง
"เห้ยเย็นนี้ไปไหนดีว่ะ กูว่าง"
"มึงไม่ต้องไปหาพี่พีทหรอว่ะ" ไอ้แบงค์ถามผม
"ไม่ต้อง"
"งั้นปิ้งย่างดีป่ะว่ะ คราวที่แล้วนัดกันยังไม่ได้ไปเลย"
"ดี"
พวกเรา5คนก็เลยไปร้านปิ้งย่างสไตล์เกาหลีในห้างสรรพสินค้ากลางเมือง
เมื่อก่อนคงไปเดินเหล่สาวด้วย แต่เดี๋ยวนี้คงงดมีแฟนแล้วนินา
ผมมีแฟนไอ้เพื่อนที่เหลือก็ต้องมี หน้าตามันสามคนก็ใช่ว่าจะขี้เหร่
ถ้าเทียบกะน้องภูก็อาจจะหมองนิดหน่อย  กร๊ากกกกกก
ว่างๆจะจัดคู่ให้ซะหน่อย จะได้เลิกเเซวผมซะที
รถไฟฟ้าบีทีเอส ตอนเย็นนี้อย่าให้เล่าเลย อักกันอย่างกับปลากระป๋อง
แทบจะหายใจหายคอไม่ออก ถูกลวนลามโดยไม่ตั้งใจ
"กูหิวจนตาลายแล้วเนี่ย เออว่าแต่มึงไม่ไปช่วยพ่อขายเป็ดหรอว่ะไอ้เป็ด"
"กูโทรไปขอเขาแล้ว"
"เออดีๆ เดี๋ยวโดนพ่อเตะขึ้นมาจะมาโทษพวกกู"
กว่าจะได้คิวก็นานแสนนาน คนก็นะเลิกงานแล้วทำไมไม่กลับบ้านกลับช่อง
มาทำไมกัน จัง ไอ้ตี๋กับไอ้ขิงมันทนหิวไม่ไหว ยืดซัดโดนัทกันคนละอัน
ไอ้ผมพอทนได้แต่ก็ไม่อยากทน แต่ก็ต้องทน เพราะถ้าไม่ทนใครจะทน
พอได้คิวแล้วพวกเราก็สั่งๆๆๆๆๆ รอๆๆๆๆๆๆ พออาหารมาถึงก็เริ่มที่จะปิ้ง
"ไอ้ภู มึงต้องเตรียมตัวนะเว้ย จะเป็นเกย์เนี่ย ว่าแต่มึงเป็นรุกหรือรับ" ไอ้ตี๋เอ่ยขึ้น
"มึงนี้ตกลงจะไม่หยุดเสือกเรื่องของกูว่างั้น"
"กูเป็นห่วง ถึงได้เสือกน่ะ"
"กูว่ามึงห่วงคนอื่นๆมั้งก็ได้นะ"
"ไม่ต้องกลัวถ้าถึงเวลานั้น ชมรมชายรักชายยินดีอ้าแขนรับ รายต่อไปก็คงเป็นไอ้ขิง ไอ้แบงค์แล้วก็ไอ้เป็ด"
"กูไม่นิยมแบบมึงหรอกกูยังอยากดื่มนม" ไอ้แบงค์ปฏิเสธคนแรก
"กูก็ไม่เอา" ไอ้เป็ด ตามมา ไอ้ขิงได้แต่ก้มหน้าอายๆ
"แล้วอย่างกูไม่มีนมตรงไหน นมแบบพวกกูเนี่ยยิ่งดื่มยิ่งโตไวนะโว้ย  ฮ๋าๆๆๆ"
"ไอ้ตี๋ แม่ม!!!บ้ากาม"
"ไอ้ภูมึงอย่ามาว่ากู ต่อไปถ้ามึงได้โดนมึงจะติดใจ กร๊ากกกกก"
"ไอ้ทะลึ่ง"
"อย่ามาเฉไฉ บอกกูมาซะดีดีว่ามึงรุกหรือรับ"
"กูไม่รู้กูไม่เคยโดน"
"ไอ้แบงค์มึงว่าไอ้ภูรุกหรือรับ"
"รับชัวร์" เชี่ยแบงค์ แสรด
"ไอ้เป็ดมึงหล่ะ"
"กูก็ว่า รับ"
"ขิงมึงล่ะ"
"รับมั้ง" ไอ้ขิงตอบเขินๆ มึงจะอายทำไมขิง กูนี้สิที่ต้องอาย หอยนิ
"รับ รับ รับ สามรับ สรุปมึงเป็นรับไอ้ภู"
"มึงเอาอะไรมาตัดสินกู "ผมเถียงขึ้น
"ก็ดูตัวพี่พีทสิ สูงหุ่นดี เท่ห์ขนาดนั้น จะให้รับเด็กตัวเล็กๆอย่างมึงเนี่ยนะ บ้าเปล่า" ไอ้แบงค์พูดขึ้นมา มันเป็นคนเดียวที่เคยเห็นพี่พีท
"รู้ดีจริงนะมึง"
"พี่เขาเป็นคนดีใช่ไหมภู" ถามอะไรที่มันมีสาระแบบไอ้ขิงมั้งสิ
"ดีขิง พี่เขาดีกับเรามาก เป็นทั้งพ่อทั้งแม่ทั้งพี่ทั้งเพื่อน เป็นทุกอย่าง ถ้าไม่มีพี่เขาเราไม่รู้จะเป็นอย่างไรเลย"
"รวมถึงเป็นสามีด้วยใช่เปล่าว่ะ"
"ไอ้ตี๋มึงนี้ตลอดเลยนะ"
"มึง อย่าหาว่ากูอย่างโน้นอย่างนี้เลยนะ มันจำเป็นนะเว้ยเรื่องพวกเนี่ย มึงต้องศึกษาไว้บ้าง คนที่เขาเลิกกันเพราะเรื่องบนเตียงมีเยอะแยะ มึงต้องทำหน้าที่ตรงนี้ให้ดี ให้พี่เขาติดใจจะได้ไม่ไปมีคนอื่น"
"แต่กูกลัว"
"มึงไม่ต้องกลัวหรอก ธรรมชาติเขาสร้างมา มึงแค่ปล่อยไปตามอารมณ์"
"เจ็บไหมว่ะ"
"กูเห็นเมียกูร้องเจ็บนิดหน่อยพอเป็นพิธีหลังจากนั้นก็แรงอีกแรงอีก"
"ไอ้ตี๋มึงนี้มันสุดๆ หมูไหม้หมดแล้วช่วยกูกลับด้วย อย่ามัวแต่ฝอย"
"แต่กูว่าพี่ฝุ่นเขาชอบมึงนะไอ้ภู" ไอ้แบงค์
"แต่กูไม่ได้ชอบพี่เขานิ"
"สงสารพี่เขาว่ะ"
"มึงก็ดูแลหัวใจพี่เขาสิแบงค์ พี่เขาน่ารักนะสอนมึงวาดรูปได้ด้วย"
"ไอ้บร้าไม่เอา"
"ลองดูดิ มันส์นะมึง" ไอ้นี้ก็พูดแต่เรื่องนี้แหละ ไอ้ตี๋ไอ้บ้ากาม
"ไม่เอา"
"ขิง มีแฟนยัง"
"ยังบ้า ก็อยู่ด้วยกันทุกวันจะไปมีที่ไหนล่ะ" ขิงเขินอีกแล้ว
"งั้นกลุ่มเราก็ออกเรือนไปแล้วซะสอง เหลือสาม" มึงพูดเหมือนห้าสาวเซเลอร์งั้นแหละไอ้ตี๋
"กูว่าพวกมึงตั้งใจเรียนกันมั้งก็ดีนะ จะสอบแล้ว" น้องภูมีสาระสุดตอนนี้
"สาระสุดๆ"
"มึงตัวดีเลยไอ้เป็ด กูไม่ให้มึงลอกข้อสอบแล้วคราวนี้อ่ะ"
"โหไรว่ะภู อย่ารังแกกันแบบนี้สิ"
"มึงหัดทำเองบ้างเถอะ"
"ใจร้าย" เราห้าคนคุยกันไปทานกันไป จนเย็นค่ำก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
ผมไปต่อแถวกับไอ้แบงค์ซื้อคริสปรี้ครีมไปฝากพี่พีท กับคุณย่า
เดี๋ยวนี้ซื้อง่ายกว่าเมื่อก่อน ไม่ต้องรอนานเท่าเมื่อก่อนแล้ว
แล้วเรื่องไม่คาดฝันมันก็เกิดขึ้น
"เห้ย ไอ้ภู นั้นใช่พี่พีทเปล่าว่ะ" อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น ไม่ใช่หรอก ผมหันไปดู
"ใช่"
"มากับใครว่ะ หล่อน่ารักเชียว"
"เพื่อนเขามั้ง"
"มึงไม่ไปทักพี่เขาหรอ"
"ไม่อ่ะ เขาคงอยากมีเวลาส่วนตัวบ้าง"
แต่ตอนนี้ทำไมใจผมมันรู้สึกเต้นแรง ตัวร้อนวูบๆอย่างบอกไม่ถูก
แล้วดูท่าทางสองคนนั้นก็น่าจะสนิทกันมาก หัวเราะกันอย่างสนิทสนม
เดินแทบจะขี่กันเชียว ผู้ชายสองคน เลือกของกันกระหนุงกระหนิง
เห้ย!!!นี้เราเป็นอะไรว่ะ ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลยให้ตายสิ
"แบงค์กลับเหอะ กูอยากกลับบ้านแล้ว"
"มึงไม่เป็นไรแน่นะ"
"เออ"
ผมมองสองคนนั้นเดินไปด้วยกันจนสุดสายตา
ผมจำคนไม่ผิดหรอก เพราะเสื้อผ้าที่ชายคนนั้นสวมใส่คือเสื้อผ้าที่ผมเลือกเอง
บางที เขาอาจจะเป็นเพื่อนสนิทกันก็ได้ แต่ใจผมไม่ได้คิดอย่างนั้นเลย
ตอนนี้สมองผม มันฟุ้งซ่านมาก ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร
นี่พี่พีทตกลงรักผมหรือแค่อยากได้ผมเป็นคู่นอนเฉยๆกันแน่ ผมสับสนไปหมดแล้ว
กลับถึงบ้าน คุณย่าก็นั่งรออยู่หน้าทีวี
"คุณย่าภูกลับมาแล้วครับ"
"ทานข้าวทานปลามาหรือยังลูก"
"ทานแล้วครับคุณย่า แต่อีกสักพักคงจะหิวอีก"
"แล้วนี่พี่พีทเขาบอกเราหรือเปล่าจะกลับกี่โมง"
"เปล่าครับ"
"น้องภูซื้อโดนัทมาฝากครับคุณย่า"
"ขอบใจมากลูก แต่เอาไว้ให้พี่เขาดีกว่า ย่าแก่แล้ว ทานของหวานตอนดึกๆเห็นจะไม่ดี"
"ครับ คุณย่า"
"เออน้องภู เดี๋ยวที่สมาคมย่ามีงานเลี้ยง ย่าจะเอาภูไปด้วยนะลูก"
"เอาภูไปเนี่ยนะครับ"
"ใช่ลูก ย่าจะพาไปเปิดตัวในฐานะหลานชายคนเล็กของย่า"
"ภูต้องแต่ตัวหล่อๆไหมครับ"
"แน่นอนสิลูก ต้องหล่อยู่แล้วเดี๋ยวแพ้พี่พีทเขานะ"
"พี่พีทไปด้วยหรอครับ"
"จ้ะ ก็บริษัทพี่เขาจัดงานให้สมาคม"
"อืมมมมมมมม"
"ย่าไปนอนดีกว่า ง่วงมานานมากแล้ว ขืนรอหนุ่มๆบ้านนี้ทุกวัน มีหวังเป็นหมีแพนด้าแน่ๆ"
"น่ารักดีนะครับคุณย่า จั๊ดๆๆ จาดีดั๊ดๆๆ"
"ทะเล้นจริงเชียว ไปอาบน้ำอาบท่านอนได้แล้ว ไม่ต้องรอพี่เขาหรอก ปิดประตูให้ย่าด้วยนะลูก"
"ครับ ฝันดีนะครับคุณย่า"
"จ้ะ"
ผมนั่งดูทีวีอีกสักพัก ก็เดินไปปิดบ้าน แล้วก็ขึ้นห้องนอนไป
อาบน้ำอาบท่า นั่งเล่นเฟซบุคก็ไม่เห็นวี่แววการกลับมาของพี่พีท
นั่งเล่นเฟซกับไอ้สี่ยอดกุมารพวกนั้น ยิ่งเล่นพวกมันยิ่งทะลึ่ง ผมเลยไม่คุยด้วย
เข้าไปดูเฟซพี่พีท ก็มีสาวๆหนุ่มๆมาเม้นท์เพียบ แต่ผมก็ไม่อยากยุ่งเรื่องส่วนตัวก็เลยปิด
ห้าทุ่มแล้วพี่พีท ยังไม่กลับเลย ผมไม่อยากโทรไป แต่อีกใจก็เป็นห่วง โทรก็ได้........
"ฮาโหล พี่พีทททท "
"ไม่ใช่พี่พีทครับ พี่พีทเข้าห้องน้ำ มีอะไรฝากไว้ไหมครับ"
"ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณครับ"
ถ้าเมื่อก่อนผมคงไม่คิดอะไร แต่ทำไมวันนี้มันรู้สึกแปลกๆชอบกล
ใครกันนะที่มารับโทรศัพท์พี่พีท อาจจะเป็นเพื่อนเขาก็ได้ แต่ในใจมันไม่ได้คิดแบบนั้น
ผมเดินไปทาครีม ปิดไฟ แล้วก็ล้มตัวลงนอน แต่ดูเหมือนจะเป็นไข้นิดๆ เลยไม่หยิบยามาทาน
คงด้วยฤิทธิ์ยาทำให้ผมหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ แต่พอดึกๆเหมือนจะรู้สึกตัว
แต่ก็ลืมตาไม่ไหว เลยหลับไป รู้สึกว่า.........
มีคนก้มมาหอมแก้ม กลิ่นสบู่อ่อนๆติดอยู่ปลายจมูก แล้วผมก็หลับไป
คงเป็นพี่พีทนั้นแหละ ผมรู้สึกโล่งอกแล้วหลับต่ออย่างสบาย
ตื่นมาอีกที ก็ไม่เห็นใครข้างกาย ผมไม่ชอบความรู้สึกอันนี้เลย
ไม่ชอบเลยจริงๆ เดินออกไปริมระเบียงก็เห็นไอ้มดแดงวิ่งเล่นอยู่หน้าบ้าน แล้วมันก็เห่าเมื่อเห็นผม
เข้าไปในห้องน้ำก็ไม่มีใคร ผมกำลังตามหาใครอยู่นะ พี่พีท คือคำตอบแรก
ผมล้างหน้าล้างตาแปรงฟันก็ลงไปหาคุณย่า
"ตื่นแล้วหรือลูก หิวหรือยัง"
"ยังครับ  พี่พีทล่ะครับคุณย่า เมื่อคืนไม่เห็นมานอนที่ห้องเลย"
"อ่าวหรอ ย่าก็ไม่รู้เหมือนกันลูก ไปดูอีกห้องหรือยัง"
"ยังครับ แต่ช่างเหอะ โตแล้วยังไม่มีความรับผิดชอบ ดื้อชะมัด"
"ไปดูพี่เขาหน่อยป่ะลูก ตามพี่เขาลงมาทานข้าวด้วยนะ"
"ครับ" ผมเดินไปดูพี่พีทที่ห้องน้องแขกอีกห้อง เปิดประตูเข้าไปก็
เห็น ผู้ชายแปลกหน้าที่ผมคุ้นหน้า เดินออกจากห้องน้ำ ใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียว
"ขอโทษครับ พอดีคุณย่าให้ภูมาตามไปทานข้าวน่ะครับ"
"ขอบคุณมากครับ เดี๋ยวพี่ตามลงไปนะ"
แล้วพี่คนนั้นก็เดินไปปลุกพี่พีท ที่นอนหลับสบายบนเตียง
ผมไม่อยากอยู่ตรงนั้นไม่รู้ทำไม แล้วความรู้สึกเสียใจมันก็เกิดขึ้น
ผมไม่ชอบความรู้สึกนี้ ไม่ชอบทุกอย่างในห้องนี้ ...........................
"มาช่วยย่าจัดโต๊ะหน่อยน้องภู" คุณย่าเรียกเมื่อผมเดินลงมา
"เราต้องจัดสี่ที่แล้วครับคุณย่า พี่พีทมีเพื่อนมาด้วย"
"อ่าวหรอ ใครล่ะ ภูรู้จักไหมลูก"
"ไม่รู้จักครับ"
"เดี๋ยวย่าทำกับข้าวเพิ่มอีกสักสองอย่างดีกว่า รอพี่เขาด้วย"
"เดี๋ยวภูช่วยนะครับ" ผมช่วยคุณย่าทำอาหารเช้า แล้วก็คิดแต่เรื่องเดิมๆ
แบบนี้หรือเปล่านะที่เขาเรียกว่า "หึง" แต่เราคงไม่มีสิทธิไปหึงพี่พีทหรอก
แต่เราเป็นคนรักกันแล้วนะ ทำไมผมจะหึงไม่ได้ล่ะ
แต่ถ้าผมหึงไปพี่พีทไม่รักผมแล้ว ผมจะทำอย่างไรอ่ะ ผมกลัวมาก จริงๆนะ
อาหารเสร็จคุณย่าก็ใช้ผมไปตามพี่พีทอีกที
"ก๊อก ก๊อก ก๊อก" ระหว่างที่รอเขาเปิดประตูก็ได้ยินเสียงคุยกันหัวเราะลั่น
"คุณย่ารอทานข้าวอยู่" พี่พีทเปิดประตูมา ผมก็ก้มหน้าก้มตาพูด ไม่ได้มองหน้า
พอเสร็จธุระที่คุณย่าใช้มาผมก็เดินเข้าห้องไป ลงมาก็เห็นสองคนนั้นคุยอยู่กับคุณย่าอย่างมีความสุข
นี้ผมเป็นเด็กขี้อิจฉาหรือเปล่านะ ทำไมไม่ชอบรอยยิ้มพวกนั้นที่คุยกับคุณย่าเลย
"น้องภู มาทานข้าวลูก ใช้ให้ไปตามพี่เขาดันหายไปอย่างนั้น"
"ภูไปเข้าห้องน้ำมาน่ะครับคุณย่า"
"รู้จักพี่เขาหรือยังละลูก"
"สวัสดีครับ" ผมยกมือไหว้พี่คนนั้น พี่เขาก็รับไหว้
"พี่ชื่อพี่โค้กครับ"
"ครับ" ผมนั่งลงข้างๆคุณย่า แล้วก็ฟังทั้งสามคนคุยกัน
ดูเหมือนพี่โค้กจะคุ้นเคยกับบ้านนี้ดี เพราะคุยกับคุณย่าได้ถูกคอ
พี่พีทเองก็สนใจคุยแต่กับพี่โค้กจนมีผมเนี่ยแหละที่นั่งทานข้าวฆ่าเวลา
"เอ...สงสัยวันนี้ฝีมือ ย่า จะตก ลิงน้อยของพีทถึงได้ทานข้าวอย่างกับแมวดม เป็นอะไรหรือเปล่าลูก"
"ภูเหมือนจะเป็นไข้น่ะครับคุณย่า"
"อ่าวหรอ เดี๋ยวทานข้าวแล้วไปทานยานะ"
"ครับ"
"ก็เปิดแอร์ซะขนาดนั้น นึกว่าขั้วโลก" พี่พีทหันมาดุผม แต่ผมเห็นพี่โค้ก เอาศอกสะกิดพี่พีทไว้
ไอ้ภูคนนี้ วันนี้มันทำอะไรก็ไม่ดีหมดแหละ เปิดแอร์ มันยังผิดเลย
ผมไม่ได้ต่อล้อต่อเถียงเหมือนทุกวัน ไม่มีอารมณ์
"ดุน้องทำไมเนี่ย เอ.....พีทนิ น้องไม่สบาย ไปหายาให้น้องไป"
"ไม่ต้องหรอกครับ เดี๋ยวภูจัดการเองได้ ภูเป็นหนุ่มแล้วน๊าาาาา" ผมไม่อยากให้คุณย่าเป็นห่วง เลยยิ้มให้ท่าน
แล้วผมก็ลุกไปหายาทาน แล้วก็เลยออกไปหาไอ้มดแดง
"ฮ่องๆๆ โฮ่งๆๆๆ" เออรู่แล้วน่ะว่าหิว หยุดเห่าซะทีเถอะ รำคาญ
"อ่ะ กินให้มันน้อยๆหน่อยนะ แกอ้วนมากไปแล้ว"
"ฮ่องๆๆ  ฮ่องๆๆๆๆๆ"
"ใจเย็นๆดิว่ะ กำลังตักอยู่เนี่ย โอ้โห ให้มันน้อยๆหน่อย เดี๋ยวปล่อยให้หิวซะนี้"
"ฮ่องๆๆ ยั่มๆๆๆๆๆๆ" ผมนั่งดูไอ้มดแดงมันกินอาหารเม็ดที่มันโปรดปราน
บางทีมันก็เพลินดีเหมือนกัน อยู่กับไอ้มดแดงก็ดีเหมือนกันนะ ไม่ต้องคิดอะไรมาก
"มันชื่ออะไรน่ะ" พี่โค้กเดินมานั่งข้างๆผม
"มดแดงครับ เรียกมันว่าไอ้มดแดง"
"น่ารักดี ตัวใหญ่มาก หมาของภูหรอ"
"ครับ"
"ทานยาแล้วหรือยัง?"
"ทานแล้วครับ"
"มานั่งทำอะไรตรงนี้?" พี่พีทเดินมาที่เราสองคน แต่ผมไม่รู้ว่าพี่เขาถามใครเลยไม่ตอบ
ไอ้มดแดง มันจัดการอาหารหมดเรียบ เหมือนมันจะไม่พอ ผมเลยเดินไปตักให้มันอีก
"พี่ถามว่ามานั่งทำอะไรตรงนี้?" ใช่แล้วเขาคุยกับผม
"พีททำไมต้องดุน้องด้วย พูดกับน้องดีดีสิ" พี่โค้ก
"ภูก็มานั่งคุยกับไอ้มดแดง พี่พีทมีอะไรหรอ"
"ทานยาแล้วทำไมไม่ไปนอนพัก"
"ภูเพิ่งจะตื่นนะ"
"เดี่ยวไม่สบายหนักก็ต้องมาวุ่นวายกันอีก"
"พี่พีทไม่ต้องมาวุ่นวายเพราะภูก็ได้ ภูดูแลตัวเองได้ "
เดินมาก็มาบ่นๆๆๆ ภูทำอะไรไม่เคยดีเลยสินะ เปิดแอร์ก็ผิด คุยกับหมายังผิด
เห๊อะ!!!ขาลงของแกแล้วสินะไอ้ภู  ผมเดินไปล้างมือหลังบ้านแล้วก็เข้าบ้านไป
คุณย่าท่านก็นั่งดูทีวี
"น้องภู ทานยาแล้วก็พักนะลูก แล้วเดี๋ยวถ้าอาการไม่ดีขึ้น ย่าจะให้พี่พีทพาไปหาหมอนะ"
"ครับคุณย่า" แล้วผมก็เดินขึ้นห้องไป เดินไปที่ระเบียงก็เห็นสองคนนั้นเล่นกับไอ้มดแดงอยู่
ทีกับเพื่อตัวเองล่ะหัวเราะหน้าบานเชียว กับภูทำมาตีหน้ายักษ์
ขอให้ไอ้มดแดงงับหัวทั้งคู่เลย เอาให้หัวแหว่งไปเลยเถอะ สาธุ
ทานยาเข้าไปก็หลับอีกแล้ว วันๆไม่ต้องทำอะไรกัน วันหยุดทั้งที แทนที่จะได้ปีนตินไม้เล่น
ต้องมานอนอยู่บนเตียงเบื่อสุดๆ แต่ก็อย่างว่าแหละ เป็นไข้กายก็ต้องนอน
แล้วไอ้ไข้ใจนี้ต้องทำอย่างไรหว่า  ตื่นมาอีกทีก็บ่ายๆแล้ว
เห็นพี่พีทนั่งทำงานอยุ่ที่โต๊ะ เงียบๆ ส่วนพี่โค้กไม่รู้ไปไหน
ผมเดินไปเข้าห้องน้ำ พี่พีทก็หันมา
"หายปวดหัวยัง" ไม่ต้องมายิ้มเลย  เชอะ ผมไม่ตอบอะไรเดินเข้าห้องน้ำไป
ผมทำธุระในห้องน้ำเสร็จก็จะเดินลงไปข้างล่าง
พี่พีทมันก็คว้าข้อมือผมแล้วดึงไปนั่งตัก
"ไหนดูสิตัวร้อนเปล่า" แล้วพี่พีทก็เอาแก้มมาชนกับแก้มผม ผมก็นั่งเฉยๆไม่ได้พูดอะไร
"ตัวอุ่นๆสงสัยพี่พีทต้องฉีดยาให้ซะแล้วมั้งถึงจะหาย"
"ปล่อยภูได้แล้วภูจะไปหาคุณย่า"
"คุณย่าหลับอยู่"
"ภูจะไปหาไอ้มดแดง"
"ไม่ให้ไป" แล้วพี่พีทก็หอมลงมาตรงซอกคอ
"ภูจะไป"
"ดื้ออีกแล้วนะ ต้องโดนทำโทษ" แล้วพี่พีทก็หอมแก้มผมอย่างแรง แก้มจะช้ำแล้วววว
"ถ้าพี่พีทไม่อยากวุ่นวายเพราะภูก็ไม่ต้องมาอยู่ใกล้ภู" ผมสะบัดตัวแล้ววิ่งออกมา
แล้วก็เดินออกไปหน้าบ้าน ก็เห็นพี่โค้กกำลังนั่งเล่นกีต้าร์อยู่
"อ่าวน้องภู ตื่นแล้วหรอ ไปทานติมกับพี่ไหม"
"ที่ไหนอ่ะ"
"หน้าปากซอยไง เออลืมไปไม่สบายนิหว่า"
"ทานได้ หายแล้ว ไปเลยไหม"
"ไปดิ" แล้วพี่โค้กก็วางกีต้าร์ ผมไม่อยากอยู่กับไอ้เสาไฟนั้นแล้ว
เมื่อเช้ายังทำสวีทกะพี่โค้ก แล้วตอนนี้มาหอมน้องภู จะคั่วทีละสองล่ะสิ
เราต้องบอกให้พี่โค้กรู้ตัว ผมเสียสละไปเองได้
"พี่โค้ก พี่เป็นเพื่อนกับพี่พีทนานยัง"
"ตั้งแต่สมัยเด็กๆแล้วแต่ตอนนั้นก็จำไม่ค่อยได้แล้ว สนิทกันอีกทีก็ตอนที่พี่ไปเรียนต่อเมกา แล้วภูล่ะ สนิทกับพี่พีทเขานานหรือยัง"
"ก็ตั้งแต่พี่พีทเขากลับมาเมืองไทยเองครับ"
"หรอ แต่ดูพี่พีทเขาจะห่วงภูมากเป็นพิเศษเลยนะ"
"เขาคงสงสารภูมั้ง"
"ใช่หรอ พี่ว่าไม่ใช่นะ บางทีพี่ยังแอบอิจฉาภูเลย ที่พีทเขาใส่ใจภูมาก เมื่อวานพี่ไปทานข้าวกับเขา เขาเล่าแต่เรื่องภูให้พี่ฟัง"
"พี่เขาอาจจะเหมือนเด็กเห่อของเล่นใหม่ก็ได้มังครับ"
"ทำไมคิดแบบนั้น"
"ไม่รู้เหมือนกัน"
"ภูไม่ได้รู้สึกกับพีทแค่พี่ชายใช่ไหม" ผมมองหน้าพี่โค้ก แล้วก็ได้แต่เดินก้มหน้าเตะหญ้าต่อไป
"แล้วพี่คิดว่าไง"
"พีทเป็นคนรักคนยาก แล้วก็ไม่ค่อยแสดงออก สองวันที่พี่เจอพีท พี่ว่าโลกของเขามีคนแชร์ด้วยแล้ว แล้วคนๆนั้นก็น่าจะเป็นภู"
"มันอาจจะไม่ใช่อย่างที่พี่คิดก็ได้"
"ทำไมล่ะ"
"ผมไม่รู้ ว่าทำไม แต่ผมอยากจะบอกพี่ว่า ถ้าเขาไม่รักผม ผมพร้อมจะไป"
"ไปกันใหญ่แล้วเด็กน้อย" พี่โค้กกอดคอผม
"พี่ผมถามอะไรตรงๆนะ"
"ว่ามาสิ"
"พี่เป็นอะไรกับพี่พีท"
"แล้วภูอยากให้พี่เป็นอะไรล่ะ"
"ผมไม่รู้"
"ถ้าพี่บอกว่าพี่เป็นแฟนกับพีทล่ะ"
"ก็ โอเค" ผมรู้สึกจุกไปที่อก ลามมาที่คอหอย เหมือนจะอาเจียนแต่ไม่อาเจียน
มีบางอย่างที่มันอัดอั้นอยู่ แต่ไม่สามารถระบายกับคนตรงหน้าได้
เราเดินเข้าไปซื้อไอติมตรงเซเว่น แล้วก็มานั่งทานกันที่เก้าอี้ ในสวนสาธารณะของหมู่บ้าน
พี่โค้กนั่งทานไอติมดูมีความสุข ผมนั่งดูไอติมละลายแล้วหยดลงพื้น
ผมเห็นพี่โค้กหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปตัวเอง ทานไอติม ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร
สงสัยความรักของผมคงไม่ได้แช่ตู้เย็น มันถึงได้ละลายเร็วขนาดนี้
"ซื้อมานั่งดูมันละลายหรอ"
"มันไม่อร่อยอ่ะ"
"งั้นกลับบ้านกันเถอะ"
"พี่กลับไปก่อนนะ เดี๋ยวภูจะไปบ้านเพื่อนแถวนี้แหละ ฝากบอกพี่พีทด้วยนะ"
"ได้ครับ"
ผมเดินไปขึ้นรถที่หน้าปากซอย แล้วก็ไปหาไอ้แบงค์



หลับฝันดีนะครับบบบบบบบ

มีคนถามว่าจะจบภายในกี่ตอน

ยังตอบไม่ได้อ่ะ  ฮ่าๆๆๆๆๆ  เอากี่ตอนดีอ่าครับ 

กอดๆๆๆๆๆคนที่รออ่านทุกคน  จุฟๆๆ

[ohm]

ขอบคุณที่มาต่อเสมอๆครับ ^^

หนุกมาก

[Nus@nT@R@]

นี่เป็นบททดสอบความรักของน้องภูหรือป่าวน้อ

[nai_ball]

มาต่อเร็วๆนะคร๊าบบบ

ค้างอย่างแวร๊งงงง

[SakataGintoki]

 
น้องภู  จะไปไหนนนนนน~~~

[NoteZapZa]

งานเข้าพี่พีทสะแย้ววววววววว

[m_pop91]

มันนอนไม่ได้นะคนเขียนแบบนี้
มันค้างอ่ะ น้องภูยังไงเนี่ย
ยังไม่ฟังพี่พีทเขาอธิบายเลย
พี่พีทก็ชอบแกล้งน้องตลอด

[booboos]

ค้างอ่ะ 

[yowyow]

น้องภูขี้หึงนะเนี่ยยย ^^

[ujen]

 

 

 

[konnarak]

เเล้วจะหลับลงหรอเนี้ย  ค้างแบบนี้ อยาก :z6:อีพีพิทจังเลย

[forever-yunjae]

ค้างมาก กกกก สงสารน้องภู น้องภูเข้าใจผิดแน่เลย 

[Mickey Mouse]

ตกลงพี่โค้กเป็นใครเนี่ยย
พี่พีทมาตอบด่วนนนนนนนนน
 

[Horizon]

ค้างงงงงงงงงงงงง
นายพีททำน้องภูเสียใจอีกแล้ว

[tawan]

ต่อคืนนี้นะ

ไม่ต่อคืนนี้นอนไม่หลับแน่เลย

 

[iota]

นอน..คืนนี้จะฝันดีหรือฝันร้ายกันแน่นะ
พี่พีททำให้น้องภูคิดมาก อาจจะไม่เจตนา
แต่น้องภูก็เริ่มมีความหวาดระแวงคนที่เข้ามาใกล้ชิดพี่พีท (คนอ่านยังระแวงเลย)
แบบนี้แหละที่พอเริ่มมีความรัก ก็เริ่มมีอาการหวง และห่วงของตัวเองขึ้นมา
เศร้าเลยน้องภูของเรา รอลุ้นพี่พีทจะว่ายังไง โดนน้องทำเมินใส่

แต่ที่ไม่ต้องรอลุ้นคือ ขอกระโดดหมอแก้มนักเขียนสักสองฟอด
ที่ไม่ปล่อยให้คนอ่านรอนาน... แบบนี้ไม่เข้ามาบอก รัก ทุกวันก็ไม่ได้แล้ว
ส่วนเรื่องจำนวนตอนที่จะจบ เอากี่ตอนดีน๊าาาา.....?
เป็นว่าเคารพการตัดสินใจของคนเขียนครับ ว่าไงว่าตามกันเนอะ
คืนนี้หลับฝันหวาน ฝันถึงภูภูมิดีกว่า ขอบคุณครับ^^
รัก.. นะ

[nolirin]

แงๆ  :sad4:พี่พีททำน้องภูเสียใจ
อยากจะโดยไม่ตั้งใจแต่น่าสงสารน้องภูอ่ะ พี่โค้กยังมาพูดให้น้องภูคิดหนักไปอีก
สงสารเด้กน้อยจังเลยน๊า

[khuan]

เย้ย.....ไปแบบนี้.....แล้วพี่จะหลับลงได้ไง 

[fuku]

น้องภูนอยด์แดร๊กซะแล้ว

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงง อิพี่บ้ารีบๆไปง้อเลยนะ

[nemesis]

พีทเคียเลยยยด่วน!!!!

[kenghan]

ยังไม่ทันสวีทก็งอนกันซะแล้ว เอ้อ

[Karn12]

น้องภูนี่โตเกินอายุนะเนี่ย  ยอมตัดใจด้วยถ้าเขาไม่ชอบ

[Giniz]

  ไอ้พี่พีท เล่นบ้าอะไรเนี่ย ทำไมทำแบบนี้กับน้องภูวะฮะ!!

[PoMArmKuB]

ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้หล่ะ น้องภูคิดอะไรอยู่ ทำไมไม่ถามพี่พีทไปตรงๆละคับ มันง่ายกว่าไม่ใช่หรือไง

[seaz]

ถ้าเป็นเรา เราเองก็คงคิดแบบน้องภู หรืออาจจะมากกว่าน้องภูอีกด้วย รู้สึกแย่นิดหน่อยกับการกระทำของพี่พีท ไม่ชัดเจนเลยแม้แต่นิด
สงสารน้องภูมากๆ เลยตอนนี้ สงสารมากกว่าตอนที่แม่น้องภูไปอเมริกาเสียอีก เซ็งผู้ชายไม่ชัดเจน!!!

[Supermimt]

ต่อเถอะนะ  จะร้องอ่า มันค้างเกินไป สงสาร น้องภู