ตอนที่.....169
หลับไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ รู้อีกทีก็ตื่นซะงั้น เพราะเสียงโทรศัพท์
"ครับบบบ" รับแบบยังง่วงอยู่อ่ะ
"ตื่นได้แล้วครับคนเก่ง วันนี้มีสอบนะครับ
"พี่พีทททท ถึงแล้วหรอ"
"ถึงแล้วครับ ถึงก็โทรหาเลย นอนคนเดียวเหงาไหม"
"โยชิกับอิคมานอนเป็นเพื่อน"
"คิดถึงพี่เปล่า"
"คิดสิ ไม่มีคนกอดน้องภูนินา กว่าจะนอนหลับได้"
"ชื่นใจจัง ยังไม่ได้อาบน้ำใช่ไหม"
"ยัง"
"ไปอาบไป เดี๋ยวได้ไปสอบ"
"ครับ"
"พี่รักน้องภูนะ"
"น้องภูก็รักพี่พีท"
"ครับ ดูแลตัวเองนะ"
"อื้ม"
"แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวพี่โทรหาใหม่"
"ครับ"
"แหม๋ ผัวโทรมาล่ะหน้าบานเชีย"
"ชิ"
"พี่พีทถึงแล้วหรอว่ะ"
"เออ"
"โยชิ ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวไปเรียนสาย"
"อื้อออ"
"ตื่นนนนน"
"เดี๋ยวให้โยชิไปกับพี่อ้นพี่บุ้งดิ ผ่านหน้าโรงเรียน"
"เออ งั้นเดี๋ยวกูไปอาบน้ำห้องโน้น จะได้ไม่เสียเวลา มึงสอบเช้าใช่เปล่า"
"เออ"
"งั้นตอนเย็นกลับพร้อมกัน รอกูด้วย"
"อื้มๆ ไอ้โยชิ ตื่น"
"รู้แล้วววววว"
"ดึกๆไม่ค่อยอยากจะนอน เล่นให้มันน้อยๆหน่อยโทรศัพท์อ่ะ อ่านหนังสือหนังหาซะบ้าง อยากเรียนที่เดียวกับพวกพี่ก็ขยันๆหน่อย"
"โดนเทศน์แต่เช้าเลยเว้ยยยย"
"มันก็พูดถูก"
"พี่อิค เข้าข้างพี่ภูใช่ไหม ไม่ต้องมาอาบน้ำกับโยชิเลยนะ" แล้วมันก็เดินสะบัดก้นออกไป
"ทำตัวแบบนี้ระวังผัวเบื่อนะ"
"ไอ้พี่ภูบ้า"
แล้วเราสามคนก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำแต่งตัว ผมอาบน้ำเสร็จก็มายืนแต่งตัว ไอ้อิคก็เข้ามาพร้อมไอ้โยชิ
"กูถึงว่าทำไมพี่พีทถึงได้หลงมึงขนาดนี้ ขาวเป็นหยวกเลย ไม่มีตำหนิสักจุด"
"ทะลึ่ง"
"พี่ภูใช้ครีมไรอ่ะ ทำไมตัวขาวจัง"
"นั้นไง"
"โห เยอะแยะขนาดนี้ กว่าจะทาเสร็จไม่ต้องนอนพอดี"
"ของพี่พีทด้วย ใช่มั่วไปหมดอ่ะ ไม่รู้ดีเพราะตัวไหน"
"ก็ว่างั้นอ่ะ"
"มึงแอบฉีดกลูต้าป่ะเนี่ย"
"เปล่า ทำไมอ่ะ"
"มันดูขาวสว่างๆ"
"วิตมินมั้ง พี่พีทบังคับให้ทานทุกวันอ่ะ"
"พี่พีทถ้าจะรักมึงมากเนอะ ถ้ามึงทิ้งพี่พีทไปสงสัยพี่พีทฆ่าตัวตายแน่ๆ"
"กูทิ้งเขาไม่ได้หรอก เพราะกูจะเจ็บมากกว่า"
"กูก็ว่างั้นอ่ะ"
"แต่งตัวดีกว่าไหมเพื่อนอิค เดี๋ยวสายนะ"
"จ้ะเพื่อน"
ต่างคนก็ต่างแต่งตัว ผมเอาของใส่กระเป๋าแล้วก็ลงไปข้างล่าง ไอ้สองคนนั้นพร้อมที่โต๊ะอาหารแล้ว
"น้องภูไม่ทานข้าวหรอ"
"ภูเอาน้ำเต้าหูกับปาท่องโก๋ก็พอพี่อ้น"
"แน่ะ เดี๋ยวพี่พีทรู้บ่นพี่อีก ไม่เอาๆทานข้าวก่อน"
"น้องภูไม่ค่อยหิวอ่ะ"
"พี่ภูมีความรู้สึกไม่ค่อยหิวด้วยหรอ โยชิไม่รู้มาก่อนนะเนี่ย"
"แล้วโยชิมีความรู้สึกอิ่มกัเขาบ้างไหมอ่ะ"
"ไม่ค่อยอ่ะ เห็นอะไรก็อยากทานไปหมด เด็กกำลังโตก็เงี้ย"
"อ่ะ ทานข้าว พี่ตักให้แล้ว"
"ขอบคุณครับพี่อ้น พี่บุ้งอ่ะ"
"ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวน่ะ ทานข้าวกันเถอะ"
"พี่อ้นวันนี้อิคฝากไปส่งโยชิที่โณงเรียนด้วยนะครับ"
"ได้สิ"
"อาจจะรำคาญหน่อยนะครับ เพราะว่าพูดตลอดทาง"
"ฮ่าๆ"
"พี่อิคนิ"
"ทานๆเข้าเด็กๆ เดี๋ยวสายกันนะมัวแต่ลับฝีปากกันอยู่นั้นแหละ เดี๋ยวพี่ขึ้นไปดูพี่บุ้งหน่อย"
"ระวังเจอพี่บุ้งแอบคุยโทรศัพท์กับหนุ่มๆนะ" ปากหรอนั้นไอ้โยชิ
"ฮ่าๆๆ ตามสบายไม่ว่า"
"แน่หรอพี่อ้น"
"แค่โดดเตะ"
"โหด"
"ฮ่าๆๆ"
กว่าจะได้ออกจากบ้านก็นานนะ
"เย็นนี้จะไปแรดที่ไหนก็โทรมาบอกพี่สะใภ้เธอด้วยนะ" ดูมันพูดกับน้องนุ่ง ก็ได้แต่มองด้วยหางตาแล้วก็ขึ้นรถไป
งืดๆๆ งืดๆๆ คิคิโยมิ (โทรศัพท์ดัง)
"ครับ"
"ออกจากบ้านยัง"
"ออกแล้ว"
"เมื่อเช้าพี่อ้นทำอะไรให้ทาน"
"ข้าวต้มกุ้ง แล้วก็น้ำเต้าหู หมูปิ้ง เพียบ"
"ดีแล้ว ทานเยอะๆจะได้ทำข้อสอบได้"
"แล้วพี่พีทอ่ะทำอะไรอยู่"
"นอนคิดถึงเมีย"
"เมียคนไหน"
"มีคนเดียวแหละ คนที่ตัวขาวๆผมหอมๆแก้มนุ่มๆปากแดงๆชอบทำคิ้วยุ่งเวลาไม่พอใจอ่ะ"
"หล่อไหม"
"หล่อ น่ารัก ก้นเด้ง"
"ไอ้บ้าพี่พีท"
"ฮ่าๆๆ"
"คุณย่าเป็นไงมั้ง"
"หลับไปแล้ว สงสัยจะเมาเครื่อง"
"ดูแลคุณย่าดีๆนะพี่พีท"
"ครับ ไม่ต้องห่วงหรอก คุณอาดูอยู่ ให้ทานยาแล้วตื่นมาเดี๋ยวก็หาย"
"ครับ"
"ไอ้แพทมันซื้อเฟอร์บี้ให้แล้วนะ พี่บอกมันว่าไม่ต้องซื้อพี่จะซื้อเองมันก็ชิงไปซื้อมาก่อน"
"ดีแล้วไงได้ไม่เปลืองตังค์เรา"
"ฮ่าๆ พี่ก็อยากให้เมียพี่กอดตุ๊กตาที่พี่ซื้อให้ไม่ใช่คนอื่นซื้อให้"
"อย่าเยอะ"
"ฮ่าๆๆ คิดถึงอ่ะ อยากกลับบ้านแล้ว"
"อะไรตาพีท พึ่งมาถึงอยากกลับบ้านแล้วหรอ ไหนมาให้แม่คุยกับน้องบ้าง"
"เดี๋ยวคุยกับแม่ผัวนะจ้ะ"
"น้องภูลูกก"
"สวัสดีครับคุณแม่ น้องภูคิดถึงคุณแม่ที่สุดเลย"
"ปากหวานจริง คิดถึงแม่ทำไมไม่มากับพี่เขาล่ะลูก"
"น้องภูสอบครับคุณแม่"
"งั้นปิดเทอมต้องมาหาแม่นะ"
"ครับ"
"แล้วเป็นไงบ้างลูก พี่พีททำอะไรให้หนูไม่สบายใจหรือเปล่า"
"ไม่มีครับ"
"ถ้ามีต้องบอกแม่นะลูก เดี๋ยวแม่จะจัดการให้"
"ขอบคุณครับ"
"คุยกับพี่เขาต่อเถอะลูก อยากได้อะไรก็สั่งพี่เขานะ เดี๋ยวแม่ไปหาซื้อให้"
"ขอบคุณครับ"
"ฟ้องอะไรแม่พี่เนี่ย"
"เปล่านะ"
"อยากหอมแก้มอ่ะ คิดถึงสุดๆ"
"หอมแก้มพี่แพทไปก่อนแล้วกัน"
"โหยไม่เอาหรอกเหม็นเขียว"
"ฮ่าๆ แล้วหาอะไรทานหรอยัง ไหนบอกว่าจะไปทานพิซซ่าที่อยากทานไม่ใช่หรอ"
"เดี๋ยวว่าจะนอนก่อนแล้วจะไปหาแม่น้องภู เอาของฝากของลูกสาวเขาไปให้"
"ฝากกอดแม่ด้วยนะ"
"เดี๋ยวจะกอดให้แน่นๆเลย"
"งั้นพี่พีทไปนอนเถอะเสียงดูเหนื่อยๆ เดี๋ยวน้องภูสอบเสร็จเที่ยงๆ พี่พีทตื่นแล้วก็โทรมานะ"
"ครับผม พี่พีทรักน้องภูนะ"
"น้องภูก็รักพี่พีท"
"ตั้งใจสอบนะคนเก่ง"
"ครับบบ"
"บับบุย"
"อื้อ"
"สงสัยจะได้เอแน่ๆวิชานี้ กำลังใจมาเต็ม"
"อย่าแซว"
"พี่พีทน่ารักเนอะ คงคิดถึงมึงน่าดู"
"มั้ง"
ก็ได้แต่นั่งอมยิ้มจนถึงมหาวิทยาลัยนั้นแหละ อิอิ
"เย็นนี้ไปรอที่คณะด้วยนะ ที่รัก"
"อื้ม"
"กว่าพี่พีทจะมาสงสัยเราสองคนคงเป็นข่าว"
"ข่าวไร"
"โห ไม่เห็นสายตาพวกนั้นหรอ มองมาพร้อมนินทาตามมาติดๆ"
"ก็ช่างเขาสิ เขาอาจจะมองเฉยๆก็ได้"
"แหม๋ หนุ่มน่ารักอันดับหนึ่งติดท็อปชาร์จนานแสนนาน ใครๆก็อยากพูดถึง"
"แล้วเราจะเอาคำนินทาเหล่านั้นมาบั่นทอนชีวิตทำไมอ่ะ ตั้งใจสอบนะเพื่อน สอบเสร็จบ่ายสองชิมิ"
"เออ"
"ถ้าไม่ไปรอที่คณะก็ไปรอที่สยามนะ"
"ผัวไม่อยู่นี้เที่ยวนะ"
"ไม่แคร์"
แล้วก็เดินไปที่คณะสวยๆ ฮ่าๆๆ
พร้อมสอบ!!!!!
สอบเสร็จ!!!ออกมามึนเล็กน้อยถึงปานกลาง หัวยุ่งนิดหน่อย หน้ามันกระจายเป็นหย่อมๆ
"โหยยยย จะเอาเต็มเลยหรอไงว่ะ พวกกูหิวจะแย่แล้วเนี่ย" ไอ้พลบ่น
"อ่าว ใครอุดปากอ่ะ"
"อ่าว พูดแบบนี้เดี๋ยวจูบปาก พี่พีทไม่อยู่ด้วยเดี๋ยวลากไปรุมโทรม"
"แหม๋ไอ้พลพูดจาไม่เกรงใจเมียมึงนะ ไปเหอะพวกเราไปหาอะไรใส่ท้องกัน ที่ไหนดีว่ะ"
"ขอส้มตำแซ่บๆได้ไหมอ่ะ"
"โอเคจัดไป ที่เดิม" แล้วพวกผมก็ไปทานส้มตำที่ร้านเดิมเจ้าประจำกัน
โทรศัพท์ อีกแล้ว
"ตื่นแล้วหรอ"
"อื้ม ตั้งปลุกไว้"
"เอ้าทำไมอ่ะ ไม่นอนยาวๆล่ะ"
"คิดถึงเมีย"
"อย่ามาเวอร์พี่พีท"
"ทำข้อสอบได้ไหม"
"ได้สิระดับนี้แล้ว"
"เยี่ยม เดี๋ยวกลับไปให้รางวัลนะ"
"ฮ่าๆ ไม่เอาได้ไหม"
"ไม่ได้ แล้วไปไหนต่อเนี่ย"
"กำลังจะไปทานส้มตำกัน พี่พีทอ่ะทานอะไรหรือยัง"
"ยังไม่ค่อยหิวเท่าไร น้องภูไปทานส้มตำกับเพื่อนเถอะ เสร็จแล้วรีบกลับบ้านนะ"
"ครับ"
"พี่พีทรักน้องภูนะ"
"เหมือนกัน"
"จ้ะ"
แล้วพี่พีทก็วางโทรศัพท์ สงสัยยังง่วงอยู่มั้ง
"อะไรมันจะหวานขนาดนั้น โทรหาทุกห้านาทีเลยมั้ง ทำเป็นข้าวใหม่ปลามัน" โดนแซวเลย ไม่โ๖ตอบดีกว่าใครจะกล้ากิ๊บปากกรรไกร
"มึงอิจฉาเขาล่ะสิ"
"เปล่านะ แค่หมันไส้เล็กๆ"
"นั้นแหละเขาเรียกอิจฉา"
"กูไม่เข้าใจทำไมต้องผู้ชายคนนี้ ทำไมต้องเป็นพี่พีทที่เสร็จมันกูไม่เข้าใจอะไรคือความยุติธรรม"
"ได้ข่าวว่าเขาคบกันมาก่อนจะรู้จักมึงนะอิกิ๊บ"
"ชาติที่แล้วก็เป็นเมียพี่พีท เป็นเมียเอกด้วย"
"งั้นไอ้ภูมันก็คงเป็นเมียบ่าวที่ท่านเจ้าคุณรักแต่ถูกมึงขัดขวาง ชาตินี้เขาเลยมารักกัน"
"กูว่ามึงไปไกลแล้วนะแพง"
"อ่าวหรอ ฮ่าๆๆ"
"ไหนจะพี่ซูมที่โดนอิพวกแอบรักกินขโมยกินของกูไปอีกคน เชอะ"
"อะไรมามองกูทำไม" ไอ้กรีซเริ่มร้อนตัว
"กินอยู่กับปากอยากอยู่กับตูดยังมีหน้ามีตีหน้าปฏิเสธ หืมมม อิสตรอแกรม"
"ปากร้าย"
"ไม่แคร์ ออกรถไอ้พล"
"จ้าคุณนายกิ๊บ"
ณ ร้านส้มตำ พร้อมอาหารเรียงรายเต็มโต๊ะที่พวกเราสั่งมา จนเวลาล่วงไปบ่ายสอง
"ทำอะไรอยู่ครับ" พี่พีทโทรมา
"ทานส้มตำ"
"โอเค เดี๋ยวพี่โทรหาใหม่ รักนะ ไปอาบน้ำแล้ว"
"อื้ม"
"ว่าไงอิค" สายซ้อน
"อยู่ไหนว่ะ"
"ร้านส้มตำ"
"อ่าว แล้วกูอ่ะ"
"ก็ เจอกันที่สยามไง เนี่ยอิ่มแล้ว"
"แล้วกูจะทานข้าวกับใคร ทำไมไม่รอกูด้วย"
"ทานได้อีก อย่างอลนะคนสวยของพี่ เจอร้านกาแฟร้านเดิมโอเค๊"
"เออ น้อยใจ"
"โอ๋ๆเดี๋ยวเลี้ยงเค้ก"
"ก็ได้ อิอิ"
"เบื่อจริ๊งงงงง สวยตายล่ะ ผู้ชายสับรางแทบไม่ทัน"
"กิ๊บ"
"อะไรย่ะ"
"ครอบครัวไม่รักหรอ"
"เชอะ"
"ฮ่าๆๆ ล้อเล่น"
"นี้แกจะขอตัวกลับก่อนอีกแล้วใช่ไหม แม่คนธุระเยอะ"
"ก็ตอนแรกนัดกับไอ้อิคมันไว้ลืมนัดมันอ่าสิ เดี๋ยวมันด่าเอาอีก เจอกันวันศุกร์เนอะ สอบวันสุดท้ายใช่ป่ะ"
"ใช่ ปิดเทอมไปเที่ยวไหนกันดีว่ะแก แต่ร่างกายฉันต้องการทะเล"
"หัวหินไหมอ่ะ คุณย่าเรามีบ้านอยู่ที่นั้นได้ไม่ต้องเปลืองค่าโรงแรม"
"จริงดิ"
"อื้ม เดี๋ยวชวนพวกเพื่อนๆเราไปด้วยไปเยอะๆสนุกดี แต่อาจต้องนอนรวมๆกันบ้างนะ ห้องพักไม่น่าจะพอ"
"สบายมาก"
"เดี๋ยวไว้คุยกันอีกทีแล้วกัน ให้สอบเสร็จก่อน กลับก่อนนะทุกคน"
"จ้าแม่คนสวย ดูแลตัวเองด้วยล่ะ ตอนเนี่ยหนุ่มๆจ้องจะกินแกกันทั้งนั้น"
"น่าเกลียดไม่คุยด้วยแล้ว"
"เดี๋ยวไปพร้อมกูก็ได้ภู เดี๋ยวกูวนไปส่ง"
"มันจะดีนะ ฮ่าๆๆ"
"ป่ะ ได้เงินทอนยังกิ๊บ"
"ได้มาชาติกว่าแล้วมึง"
"เอองั้นก็แยกย้าย"
หลังจากแยกย้ายจากร้านส้มตำผมก็เดินทางสู่สยามพารากอน ที่นัดหมายของพวกเรา
ผมเดินเข้าไปเข้าห้องน้ำ เสร็จธุระมายืนล้างมือ
งืดๆงืดๆ
"ครับผม"
"อิ่มยัง อยู่ไหนเนี่ย"
"พารากอน"
"ไปทำอะไรครับ"
"นัดกับไอ้อิคไว้ จะกลับบ้านพร้อมกัน"
"เหลวไหลนะ สอบเสร็จนานแล้วยังไม่กลับบ้าน หืมมม"
"แมวไม่อยู่หนูก็จะแรดอ่าสิ"
"เดี๋ยวเหอะ"
"ฮ่าๆๆ ทำอะไรอยู่เนี่ยพี่พีท"
"ทานข้าว"
"อร่อยไหม"
"ไม่ค่อยอร่อย ไม่ได้เห็นหน้าเมียทานไม่ค่อยลง"
"เวอร์ตลอด โอ๊ย ขอโทษครับพี่"
"ระวังหน่อยสิน้อง" ผมดันเดินไปชนพี่เขาก่อนออกจากห้องน้ำ
"ขอโทษครับ" แค่เดินชนแค่เนี่ยทำไมต้องมาทำหน้าดุด้วย
"เป็นอะไรน้องภู"
"เดินไปชนคนเข้าอ่าสิ"
"เอ้า เป็นอะไรหรือเปล่า"
"เปล่า ช่างเหอะ ทานอะไรอยู่อ่ะ"
"อาหารไทยฝีมือคุณย่า คุณอาอ้อนให้คุณย่าทำให้"
"ขอน้องภูคุยกับคุณย่าหน่อยสิ"
"อื้ม"
"ว่าไงลูก ดื้อหรือเปล่าหืม"
"ไม่ดื้อครับ"
"แล้วแอบไปซนที่ไหนเปล่าเนี่ย"
"ซนอยู่ที่พารากอนครับคุณย่า ฮ่าๆๆ"
"อย่ากลับให้มันมืดค่ำนะลูก อันตราย"
"ครับ คุณย่าหายเวียนหัวแล้วหรอ"
"หายแล้วลูก คิดถึงเราจะแย่ ย่าอยากกลับบ้านเราแล้วเนี่ย"
"น้องภูก็คิดถึงคุณย่าครับ"
"เจ้าโยชิมานอนเป็นเพื่อนหรอพี่เราเขาบอกย่า"
"ครับ"
"ดีแล้วลูกได้ไม่เหงา อ่ะ คุยกับพี่เขาต่อนะ"
"ครับ"
"คุณแม่พี่ออกไปช็อปปิ้งซื้อของให้น้องภูอ่ะ"
"ซื้ออะไรอ่ะพี่พีทบอกคุณแม่ไม่ต้องซื้อหรอกเปลืองเงิน ของน้องภูเยอะแยะ"
"พี่ห้ามได้ซะที่ไหนล่ะ ช่างเถอะ ลูกสะใภ้น่ารักนิ เลยหลงซะ"
"แล้วพี่พีทไม่หลงหรอ"
"หลงจนหาทางออกไม่เจอ ฮ่าๆๆ ไปเดินเที่ยวเถอะ เดี๋ยวพี่ทานข้าวก่อน แล้วเดี๋ยวโทรหาใหม่ พรุ่งนี้ไม่สอบใช่ไหม"
"ใช่จ้ะ"
"โอเค แค่นีนะครับ รักนะ"
"ครับผม จุฟ"
วางสายก็เดินถึงหน้าร้านที่เรานัดกันไว้พอดี ไอ้อิคนั่งหน้าบูด ตกลงมันเป็นผัวผมหรือไงเนี่ย
"มาแล้ว"
"โทรไปก็ไม่รับ"
"ติดสายพี่พีทอยู่ ดูทำหน้าสิ ประจำเดือนไม่มาหรอ"
"ไม่ตลก หิว"
"อ่ะๆอยากทานอะไรว่ามาเดี๋ยวเลี้ยง"
"สุกี้"
"อื้ม"
"เย้"
"ทำตัวเหมือนเมียไม่รักนะเนี่ย แล้วโทรหามันยังให้กลับพร้อมพี่อ้นอ่ะ"
"โทรแล้ว แล้วนางก็สั่งซื้อโน้นซื้อนี้ ชวนมาด้วยกันก็ไม่มา"
"มันก็เบื่อมันบ้างอ่าสิ เดินห้างอะไรทุกวัน"
"ก็คงงั้น"
"บังคับให้มันอ่านหนังสือบ้าง อย่าตามใจมันมาก ไอ้นี้มันเคยตัว"
"ก็รักอ่ะ"
"อย่ารักแบบผิดๆ โยชิมันยังเด็ก ต้องดูแลมันด้วยไม่ใช่หลับหูหลับตาตามใจ"
"ครับบบบบ อย่าพึ่งบ่นได้ไหม ทานข้าวก่อน สองที่ครับพี่"
"ค่ะ คิวที่สี่สิบเก้าค่ะ อีกสามคิว"
"ครับ"
"เออนิมึง มึงว่าพี่พีทไปทำอะไรที่เมกาว่ะ"
"ธุระไง"
"แล้วมึงไม่คิดบ้างหรอว่าเรื่องอะไร ไม่อยากรู้หรอไงว่ะ"
"เรื่องส่วนตัวของพี่พีทกูไม่ก้าวก่ายหรอก ถ้าพี่พีทอยากบอกเขาบอกก็อยู่แล้ว"
"มึงว่าพี่พีทไปทำไม"
"ไม่รู้ อาจจะเรื่องงานเรื่องญาติๆอะไรหรือเปล่า"
"แล้วทำไมมึงไม่ถามอ่ะ"
"ก็ไม่ใช่คนขี้เสือกแบบมึงนิ"
"มึงเนี่ยนะ ตัวแม่เลยแหละ"
"ก็เลิกแล้ว"
"กล้าพูด"
"ชิ"
"แล้วมึงว่า เรื่องสำคัญหรือเปล่าอ่ะ"
"น่าจะสำคัญนะ ถ้าไม่สำคัญพี่พีทคงไม่รีบไปแบบนี้หรอกคงรอให้กูสอบเสร็จก่อน"
"เออกูก้ฃ็ว่างั้น หรือว่าพี่พีทหนีมึงไปแต่งงานว่ะ ฮ่าๆ"
"ก็ช่างสิ"
"ไม่หวงหรอ"
"หวงแต่ทำไงได้ มันทำอะไรไม่ได้นิ"
"เห้ยกูล้อเล่นอย่าคิดมากดิว่ะ"
"กูไม่ได้คิดอะไรเลย ตกลงสุกี้ว่าไง ถึงคิวแล้วจะทานไหมไม่ทานได้กลับบ้าน"
"ทานสิครับ ของฟรีทำไมจะไม่ทานล่ะ"
เราสองคนก็เข้าไปทานสุกี้กัน ไอ้อิคมันก็สอดโน้นถามนี้ตามที่มันอยากรู้นั้นแหละ สันดานมัน
ผมก็ได้แต่ฟังแล้วก็เฉยๆขี้เกียจตอบคำถามมันไอ้นี้มันช่างสงสัยจนเสือกเป็นที่หนึ่งพอๆกับเมียมัน
"ไม่อร่อยหรอว่ะ"
"อร่อยแต่อิ่ม"
"อิ่มง่ายจัง ผอมเกินไปแล้วมึงอ่ะ"
"หรอ ก็น้ำหนักเท่าเดิมนะ"
"หรือว่าตรอมใจมันเลยดูซูบผอมไป"
"บ้า แป๊ปนะพี่พีทโทรมา"
"ครับ"
"เจออิคยัง"
"เจอแล้วนั่งทานสุกี้กันอยู่"
"โยชิไม่มาด้วยหรอ"
"อยู่บ้านนั้นแหละ แล้วพี่พีทล่ะอยู่ไหน"
"เดินเที่ยวอยู่ เจอหมวกใบหนึ่งน่ารักมากเลย ซื้อมาแล้ว"
"น่ารักยังไง"
"หมวกไหมพรมแต่มันจะมีจุกกลมๆตรงหัวอ่ะ นุ่มมากเหมือนขนกระต่ายเลย น้องภูใส่แล้วต้องน่ารักมากมากแน่"
"ทำจากขนกระต่ายหรอ บาป"
"เปล่าๆ ทำจากใยสังเคราะห์อะไรเนี่ยแหละ แล้วก็เจอรองเท้าคอนเวิดส์ปักคริสตัล น้องภูต้องชอบมาก คอนเฟิร์ม"
"เดินคนเดียวหรอ"
"อื้ม คิดถึงน้องภูอ่ะ"
"ก็รีบกลับมาซะทีสิ"
"รีบกลับมาได้แล้วพี่พีทไอ้ภูมันเหงาตูด"
"ไอ้อิค เบาๆ อายเขา"
"ฮ่าๆๆ เหงาจริงๆหรอ"
"บ้าน่ะพี่พีท"
"ฮ่าๆๆกลับไปสามวันสามคืนไม่ให้ออกจากห้องแน่"
"อย่าบ้า"
"เอานาฬิกาป่ะ"
"ไม่เอาเยอะแยะแล้ว"
"กระเป๋าไหมลดตั้งหกสิบห้าเปอร์น่ะ"
"ของเรามีเยอะเต็มห้องแล้วนะพี่พีท ซื้อเท่าที่จำเป็น"
"จ้า ทานสุกี้ต่อเถอะ ถึงบ้านแล้วโทรหาพี่ด้วยนะ เดี๋ยวพี่ทำธุระก่อน"
"ครับ"
"รักพี่ไหม"
"มาก"
"จ้ะ จุฟฟฟฟฟฟ"
"หวานจริงๆ สงสัยพี่พีทจะห่วงเมียมากโทรทั้งวัน"
"คนสวยอ่ะทำไงได้"
"แต่เดี๋ยวนี้มึงสวยจริงๆนะ"
"ก็สวยแบบนี้มาตั้งแต่สมัยไหนแล้วนะ"
"ชมไม่ได้เลย พักนี้มีคนมาเกาะแกะอีกหรือเปล่า"
"มีบ้าง"
"ระวังตัวบ้าง เดี๋ยวนี้คนบ้ามันเยอะ แล้วมึงก็เป็นตัวยั่วกามรมณ์ชั้นดี"
"ก็ไปยั่วอะไรตอนไหน"
"มึงไปถามใครก็ได้ป่ะ ว่าอยากมีอะไรกับมึงไหม"
"โอยยยย กูไม่ต้องเอากุญแจมาล็อคตูดเลยสิ"
"เตือนไว้ ให้ระวังตัว อย่าไปไหนมาไหนคนเดียว อะไรมันก็เกิดขึ้นได้"
"ขอบใจนะที่เป็นห่วง"
"ก็มึงเป็นเพื่อนที่กูรักมาก ขอบใจที่ให้โอกาสกูด้เป็นเพื่อนกับมึง"
"อย่าดราม่า ไม่ชิน"
"เห้ยมึงสองตัว ไม่เคยคิดจะชวนกูเลยนะ"
"ไอ้เป็ด ยังมีชีวิตอยู่หรอมึง"
"อ่าวไอ้เชี้ยภู กูยังไม่ตาย"
"แล้วมึงรู้ได้ไงว่ากูอยู่นี้"
"ไอ้อิคโทรตามกู เดี๋ยวกูต้องกลับไปทำแลปต่อนะเนี่ย เป็นไงว่ะ นอนคนเดียว ชินหรือยัง"
"สบายมาก พี่ครับ ขอชามชุดหนึ่ง เป็ดมึงสั่งอาหารดิ"
"เห้ยนี้ก็เยอะแล้ว"
"แล้วพี่เฟียตอ่ะ"
"ทำงาน"
"อืม"
"เดี๋ยวพรุ่งนี้กูไปค้างด้วย นัดพี่เฟียตไว้แล้ว"
"เออ อย่าให้เสียงานพี่เฟียตนะเว้ยเกรงใจพี่เขา"
"กูคุมได้ ไอ้อิค ได้ข่าวว่ากิ๊กกับเด็กในคณะหรอ"
"ปากหรอนั้น เอาขี้มาหน้าบ้านกูเลยนะ เพื่อนกันเว้ย"
"ก็เขาลือกันว่า กิ๊กกัน"
"โหยยยย เดี๋ยวเมียกูเอาตายอย่าให้มันรู้เชียว"
"แล้วมึงคิดอะไรกับเขาเปล่า"
"เปล่า สาบานได้ไอ้ภู อีกอย่างไอ้นั้นมันก็มีแฟนแล้ว เด็กวิศวะอ่ะ ที่เคยมาจีบมึงอ่ะจำได้ป่ะ"
"จำไม่ได้หรอกคนจีบกูเยอะแยะ"
"จ้าอีสวย"
"เออนี่ไอ้เป็ด ไอ้แบงค์มันเป็นอะไรว่ะกูเห็นดราม่าในเฟซหลายวันแล้ว"
"เรื่องมันมีอยู่ว่าน้องในคณะ มันมาชอบพี่ฝุ่น แล้วน้องมันอ่ะตามติดตลอดมันจะไปไหนกับพี่ฝุ่น อีน้องคนนี้ก็ตามไปทุกที จนมันหาความส่วนตัวไม่ได้เลย"
"อ่าวแล้วทำไมพี่ฝุ่นไม่จัดการว่ะ"
"มึงก็รู้คนอย่างพี่ฝุ่นขี้เกรงใจจะตายไป"
"แล้วทำไมไม่บอกน้องเขาไปตรงๆว่ามีแฟนแล้ว"
"อ้นนี้กูก็ไม่รู้ว่ะ มึงลองถามมันดิ มันไม่กล้าโกหกมันหรอก"
"เออ เดี๋ยวคืนนี้ค่อยโทรหามัน"
นั่งกินนั่งคุยกันอยู่นานจนพี่พีทโทรมาอีกรอบ พวกผมก็เลยแยกย้าย
เดินไปซื้อของที่ไอ้โยชิสั่งแล้วก็กลับบ้าน ไอ้อิคตุนขนมให้เมียมันเพียบ
เพรามันจะมาอยู่กับผมจนพี่พีทจะกลับมา กลับมาถึงบ้าน
"พี่อ้น ซื้อขนมมาฝาก"
"ขอบคุณครับบบบ ไปไหนกันมาเนี่ย"
"พาราเก้ง"
"พี่อิคคคคคคค ได้ของเปล่า" ไอ้โยชิวิ่งมา ชุดนักเรียนยังไม่ถอดเลยมัน
"ได้ครับ มาหอมทีเร็ว" แล้วเขาก็หอมกันต่อหน้าผม เห้ย เกรงใจกูบ้างดิ
"พี่อ้น พี่บุ้งอ่ะ"
"หลับอยู่หน้าทีวีโน้น"
"งั้นเดี๋ยวน้องภูขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ "
"จ้ะ"
ผมก็เดินขึ้นมาบนห้อง ถอดถุงเท้า เนคไทด์ เข้มขัดออก เอาเสื้อออกจากกางเกง
แล้วก็ล้มตัวนอน จนเผลอหลับไป......
"พี่อิคเบาๆพี่ภูหลับ"
"สงสัยจะเพลีย พี่ก็พามันไปตะลอนทั้งวัน ลืมไปว่าเด็กแพทย์เขาสอบกันเอาจริงเอาจัง"
"พี่ภูเนี่ยนะเอาจริงเอาจัง ไม่เห็นเคยเครียดเรื่องเรียนเลย"
"มันถึงได้เรียนเก่งไงก็เพราะมันไม่เคยเครียเรื่องเรียนเนี่ยแหละ"
"งั้นโยชิว่าเราไปห้องโน้นเหอะ ปล่อยให้พี่ภูหลับ พี่อิคไปปิดม่านที เดี๋ยวโยชิจะห่มผ้าให้พี่ภู"
"จ้ะ"
"พี่ภูน่ารักเนอะพี่อิค ดูดิเวลาหลับ ขนตายาวเป็นแพเลย ไม่แปลกใจเลยทำไมพี่พีทถึงหวงมาก"
"ใช่ แล้วมันก็ขี้อ้อนด้วย ชอบทำหน้าแบ๋ว สตรออ่ะ"
"เดี๋ยวโยชิจะฟ้องพี่ภูเด๋ยวเหอะ ไปเถอะ เดี๋ยวพี่ภูตื่น"
"พี่ว่าปิดโทรศัพท์ให้มันด้วยดีกว่า มันจะได้นอนนานๆ เอาโทรศัพท์มันไปเลย"
"ก็ดี ป่ะ" โยชิกับพี่อิคเดินออกมาจาห้องพี่ภูแล้วก็ลงไปข้างล่าง
"ทำไมลงกัยมาแค่สองคนเนี่ย"
"พี่ภูหลับน่ะพี่อ้น เห้ย โทรศัพท์พี่ภูสั่น ที่รัก อี๊ เมมว่าที่รัก "
"รับสิ"
"สวัสดีครับ ตอนนี้น้องภูหลับอยู่นะครับไม่สะดวกรับสาย"
"นั้นใคร"
"แฟนภูครับ คุณล่ะเป็นใคร"
"ผัวน้องภูครับ รีบเอาโทรศัพท์ให้เมียผมเดี๋ยวนี้" พี่พีทเริ่มโมโห
"คงไม่ได้หรอกครับ แล้วอีกอย่าง เลิกกันไปแล้วก็อย่ามายุ่งกับแฟนผมสิครับ"
"เห้ย มึงพูดไม่รู้เรื่องหรอก กูจะคุยกับน้องภู"
"ไม่ให้คุยมีอะไรไหม"
"มึง!!!!!"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ พี่พีท โยชิเอง แหม๋ ทำเป็นดุ ไม่น่ารักเลยพูดจาไม่เพราะ"
"โยชิ พี่ตกใจหมด วันหลังอย่าเล่นอะไรแบบนี้นะ"
"ฮ่าๆๆ แค่แหย่เล่น พี่ภูหลับน่ะพี่พีท โญชิก็เลยเอาโ?รศัพท์ออกมา อยากให้นอนนานๆ พี่ภูดูเพลียๆน่ะ สงสัยเหนื่อยเรื่องสอบ"
"อ่าวหรอ ฝากดูแลพี่ภูด้วยนะโยชิ"
"โยชิต้องดูแลอยู่แล้ว ไม่ต้องห่วงหรอก แต่ต้องซื้อขนมมาฝากโยชิด้วยนะ"
"โอเค"
"เดี๋ยวพี่ภูตื่นโยชิจะให้โทรไปนะ"
"ครับ"
"แค่นี้นะพี่พีท"
"ครับ"
"พี่พีทโกรธมากเลยอ่ะ ฮ่าๆๆ ตลกอ่ะ สงสัยจะเป็นห่วงมาก โยชิเห็นโทรหาพี่ภูทุกสิบนาทีเลยมั้ง"
"สงสัยจะกลัวเมียมีชู้มั้ง"
"พี่ภูเขาไม่เหมือนพี่อิคหรอก"
"พี่รักเมียพี่จะตาย"
"ให้มันจริงเถอะ"
"อ้นๆ" เสียงพี่บุ้งเรียกพี่อ้น
"ว่าไง"
"เห็นแฟ้มงานของบุ้งไหม"
"อ้นเอาไปเก็บบนห้องแล้ว"
"อืม เดี๋ยวบุ้งไปหน้าปากซอยนะจะเอาอะไรไหม"
"ไม่เอา"
"โยชิเอา"
"เอาอะไรไอ้เปี๊ยก"
"อิชิตันขวดหนึ่ง"
"ผัวก็รวยอยู่แล้ว ยังจะเอาเงินล้านอีกหรอ"
"รู้ทันนะ"
"ฮ่าๆๆๆ
พี่พีท.....
"คุยโทรศัพท์กับใครลูก เสียงดังเชียว"
"ก็ไอ้โชิสิครับคุณย่า มันแกล้งพีท ทำเป็นเสียงคนอื่นบอกว่าเป็นแฟนน้องภู"
"ฮ่าๆ โดนเด็กมันหลอกแล้วเรา พร้อมยัง"
"พร้อมนานแล้วครับ"
"งั้นก็ไปกันได้แล้ว อะไรจะเกิดต้องยมรับในผลของมัน แล้วมีสติที่จะแก้ไขนะ พ่อหลานชาย"
"ครับ"
"งั้นก็ไป"
"คุณย่าครับ"
"ครับ"
"ขอพีทกอดหน่อยได้ไหมครับ"
"ได้สิลูก" ผมสวมกอดคุณย่า โดยไม่พูดอะไร อีกใจก็กลัว อีกใจก็กล้า
"ป่ะ"
เราสองคนย่าหลานเดินไปขึ้นรถ พ่อกับแม่ของผมรออยู่ในรถแล้ว แล้วเราก็ขับกันออกไปจนถึงอพาร์ทเม้นท์หลังหนึ่ง
"พีท เอาของมาครบแล้วนะลูก"
"ครบแล้วครับ"
"พร้อมนะลูกชาย"
"พร้อมครับ"
งืดๆ งืดๆ งืดๆ
"ตื่นแล้วหรอครับคนเก่ง"
"ตื่นแล้ว"
"แต่เสียงยังง่วงอยู่เลย"
"เผลอหลับไปอ่ะ ตื่นมาโทรศัพท์หายอีก"
"ฮ่าๆ นอนต่อไหม"
"ทำไมอ่ะ พี่พีทเบื่อน้องภูแล้วหรอ"
"ใครจะไปเบื่อ เห็นโยชิบอกว่าเพลียๆไม่ใช่หรอ"
"ได้นอนก็ดีขึ้นแล้ว พี่พีททำอะไรอยู่"
"กำลังจะไปทำธุระสำคัญครับ"
"เรื่องไรอ่ะ"
"ไม่บอก"
"เอ้า เดี๋ยวนี้มีความลับกับน้องภูหรอ"
"ฮ่าๆๆ เรื่องธุรกิจนั้นแหละครับ งานน่ะ อยากฟังหรอ"
"อือ "
"ไปนอนต่อไปเดี๋ยวพี่ทำธุระก่อน ตื่นมาแล้วก็หาอะไรทานด้วยนะ"
"น้องภูท้องจะแตกแล้ว พี่พีทไปทำธุระเถอะ เสร็จแล้วโทรหาด้วยนะ"
"ครับ น้องภู"
"ครับ"
"พี่รักน้องภูมากนะ อย่าทิ้งพี่ไปไหนนะ"
"ครับ หัวใจของน้องภู"
"สัญญา"
"สัญญาครับ"
"รักนะ"
"รักเหมือนกัน ไปนอนดีกว่า" เขิล ฮ่าๆๆ
"ครับ ฝันดีนะคนเก่งของพี่"
วางโทรศัพท์จากน้องภู ผมก็หันไปมองคุณย่า คุณย่าก็ยิ้มให้แล้วก็จับมือผมไว้นี้คือเวลาที่ตื่นเต้นที่สุดมันทั้งกลัวๆกล้าๆอย่าบอกไม่ถูก
การกลัวที่จะเสียเขาไปมันเริ่มก่อตัวขึ้นนานแล้วตั้งแต่ผมคิดจะมาที่นี้ มือนุ่มๆของหญิงชราคนหนึ่งมันสร้างความอบอุ่นมาแทนท่ความหนาวเหน็บในใจ
ผมเชื่อมั่นเสมอว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นผู้หญิงคนนี้จะยืนอยู่ข้างๆผมเสมอ สิ่งที่ผมกลัวมาโดยตลอดวันนี้มันกำลังมาถึง
ผมอยากให้รถวิ่งช้ากว่านี้เสียเหลือเกิน มันวิ่งเร็วเกินไปจนใจผมสั่น
"กลัวหรอลูก"
"ครับคุณย่า" คุณย่าบีบมือผมเบาๆ
"พีท ฟังแม่นะลูก คนเป็นแม่ อะไรก็ตามที่ลูกมีความสุข คนเป็นแม่ยอมได้เสมอ"
"แต่พีท เอาลูกชายคนเดียวของเขาทำเมียมานานแล้วนะครับแม่"
"แล้วทำไมไม่ขอแม่เขาตั้งนานแล้วละลูก ทำไมพึ่งคิดจะมาขอตอนนี้"
"ก็แม่เขาจะกลับมาหาลูกเขาแล้วนี่นา "
"แม่นุชอ่ะเขารักน้องภูมาก ย่าเชื่อว่าถ้าน้องภูรักใครแม่นุชเขาก็ต้องรัก แล้วยิ่งเป็นพีทยิ่งไม่มีปัญหา"
"ครับ"
แล้วรถก็มาจอดที่หน้าอพาร์ทเม้นท์ คุณแม่กดโทรศัพท์หาคุณแม่น้องภู ไม่ช้าท่านก็ลงมารับ
มาแล้วๆๆ มาตามคำสัญญา
รักนะจุฟๆๆ
หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013) (อ่าน 2625255 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก