ตามเก็บตกกับตอนที่ยังไม่ได้อ่าน...
อ่านจบตอนก็มีประโยคของน้องภูนำมาให้คิด
"พี่พีทว่า คนเราถ้ารักกันมากๆจะมีวันเบื่อกันไหม"
"สำหรับคนอื่นพี่ไม่รู้นะ แต่สำหรับพี่ ไม่มีทาง"
"พูดดีนะเราอ่ะ"
"พี่พูดจากใจ"
ผมยอมรับนะว่าผมกลัว กลัวการเปลี่ยนแปลง ผมอยากให้ทุกอย่างหยุดเพียงแค่นี้ ขอให้ทุกอย่างดำเนินไปแบบนี้
ผมไม่รู้ว่าข้างหน้าจะมีน้ำตารอผมอยู่หรือเปล่า แต่วันนี้ผมดีใจ
ดีใจที่มีเขาอยู่ข้างกาย ผมว่าผมเป็นคนหนึ่งที่โชคดี
ซื้อลอตเตอร์รี่ครั้งแรกก็ถูกรางวัลที่หนึ่ง ผมเห็นหลายๆคนไม่ประสบความสำเร็จในความรัก
ผมอยากเป็นกำลังใจให้เขาต่อสู้ไป เพราะอย่างไรก็ตาม
ความรักไม่เคยทำร้ายใคร..........
อ่านแล้วก็ต้องย้อยกลับมามองดูตัวเอง...
วันนี้ทั้งวันอยู่กับตัวเองปล่อยความคิดลอยไปเรื่อยเปื่อย
เคยอยากอยู่ใกล้ๆ ใครไหม?
แต่แล้วก็ไม่กล้า
เคยอยากทำสิ่งดีๆ ให้เขาไหม?
แต่แล้วก็ไม่กล้า
ความนึกคิดมันก็ลอยวนเวียนอยู่อย่างนั้น
http://www.youtube.com/v/dORv98PcsAIตั้งคำถามกับตัวเอง ทำไมไม่ลองดูล่ะ คำตอบที่ออกมาก็คือ "กลัว"
กลัวการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้น เหมือนที่น้องภูว่า
แต่ผมไม่ได้กลัว ว่าจะไม่สมหวัง ต้องเศร้าเสียใจ
แต่ผมกลัวว่าถ้าสำเร็จขึ้นมา ผมจะรับมือกับมันยังไงดีล่ะ
มันย่อมเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิตแน่นอน
เป็นปัญหาที่คิดยังไงก็ยังไม่ตกตะกอนสักที
รัก..

แต่ก็กลัวความรัก